NC
Lesson_40
ฮยอกแจไม่รู้เลยว่าฤทธิ์ของยาที่ได้รับมาจะแรงขนาดนี้
เพียงแค่อาฮันคยองรับปากว่าจะมา เขาก็ตัดสินใจกินมันเข้าไปทันที และเพียงไม่นาน
ช่องท้องก็บิดเกร็ง ความร้อนแล่นแปลบปลาบไปทั่ว เรี่ยวแรงแม้จะหยัดยืนยังไม่มี
มีเพียงความต้องการที่มากขึ้นเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...
“อา...ฮึก...ช่วย...ช่วยฮยอกแจที...”
เสียงหวานดังเจือสะอื้น ยามที่ถูกดันจนแผ่นหลังแนบไปกับเตียงนุ่ม
มือเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น ดวงตาคู่สวยวาววับด้วยหยดน้ำใสทีละน้อย แผ่นอกบางยิ่งสะท้อนขึ้นลงแรงๆ
ขาเรียวเบียดชิดเข้าหากันหวังให้แก่นกายเล็กได้รับการปลดปล่อย
ภาพที่ยั่วยุอารมณ์คนเป็นอาให้พุ่งขึ้น
ไม่!! เขาจะไม่มีวันทำ
“เดี๋ยวมันก็หาย ฮยอกแจ อาอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
เด็กดี...” ฮันคยองข่มความรู้สึกบอกเสียงเข้ม
แต่เหมือนจะทำให้ร่างน้อยดิ้นรนขัดขืน มือเรียวดึงให้พ้นจากการเกาะกุม
ยามที่ใช้ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาแห่งความทรมานมองคนตรงหน้า
“อึ้ก...ช่วยฮยอก...ได้โปรด...”
ฮยอกแจสะอื้นในลำคอ ยามที่ส่งมือเล็กลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวผ่อง
ความกระดากอายหายไปพร้อมกับฤทธิ์ยา เรียวปากสีสดถูกขบกัดไว้แน่น
“อ้ะ...อาห์...” ฮยอกแจครางเสียงพร่า
ยามที่ปลายนิ้วเรียวสะกิดยอดอกตัวเองเบาๆ เสื้อเนื้อนุ่มถูกดึงทึ้งไปถึงไหล่บอบบาง
ริมฝีปากเผยอน้อยๆ ใบหน้าสวยฉายชัดถึงแรงอารมณ์ที่ผสานไปกับความทรมานที่แทบทำให้ทนไม่ได้
“ร้อน...ทร...มาน...ฮึก...ไม่...”
เสียงหวานบอกแผ่วเบา แต่คุณหนูแสนเรียบร้อยก็ห้ามตัวเองที่จะส่งมือไปแตะที่แก่นกายสีหวานภายใต้กางเกงไม่ได้
ลูบไล้มันไปมาราวกับจะช่วยระงับความต้องการนี้ลงไปได้
ความทรมานที่ส่งผ่านทางใบหน้าและเรือนร่างที่ดิ้นรนไปมาจนผ้าปูเตียงยับยู่
มือเล็กพยายามดึงรั้งกางเกงตัวเองออกไปจากกาย
ยามที่น้ำตาหยดใสไหลลงมาจากขอบตาช้าๆ
แววตาที่ส่งผ่านมาให้อาหนุ่มทำให้คนถูกมองนิ่งงัน
ฮยอกแจกำลังนึกสมเพชตัวเอง...หลานของเขากำลังทรมานจนต้องพยายามช่วยตัวเองต่อหน้าเขา...เขาทนให้ฮยอกแจรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้
เขาทนให้ฮยอกแจทรมานและสมเพชตัวเองไม่ได้
“อา...ได้โปรด...ฮึก...ช่วยฮยอก...แจ...ได้โปรด”
เสียงหวานเจือสะอื้นบอกอีกครั้ง ยามที่ใบหน้าสวยเชิดขึ้นน้อยๆ
เมื่อมือเรียวกำลังล้วงเข้าไปในกางเกงของตัวเองเพื่อสัมผัสแก่นกายเล็กที่สั่นระริก
ได้โปรด ช่วยฮยอกแจที อาฮะ...
หมับ
“ไม่เด็กดี ไม่เป็นไร อาอยู่นี่
ไม่เป็นไร”
น้ำตาหยดใสที่ไหลลงมากระทบแก้มเนียนเป็นตัวตัดสินใจให้ฮันคยองขยับไปกอดรั้งร่างน้อยเข้ามาในอ้อมกอด
ทั้งที่มือเล็กๆ พยายามช่วยตัวเองไม่หยุดยั้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบซับน้ำตาแผ่วเบา
ยามที่ส่งมือไปประคองมือเล็กอีกที
“อาฮะ...ฮยอกแจ...ทรมาน...ช่วยฮยอก...ช่วย...”
“อาอยู่นี่ อาช่วยเราเอง”
เสียงหวานที่ร้องบอกอย่างน่าสงสารทำให้ฮันคยองทนไม่ได้อีกต่อไป
เสียงนุ่มทุ้มกระซิบปลอบใจอยู่ริมหู แต่เมื่อฮยอกแจขัดขืนจะช่วยตัวเองต่อไป
ชายหนุ่มก็ประกบจูบลงที่เรียวปากหอมหวาน
จูบที่ทำให้คนที่กำลังทรมานกำเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น
“ช่วยฮยอกแจ...นะ...นะฮะ...”
ทันทีที่ฮันคยองผละห่างอีกนิด เสียงหวานก็ร้องบอกอย่างน่าสงสาร
แววตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยเพลิงราคะเหมือนจะกลับมาเป็นเด็กน้อยคนเดิม
จนฮันคยองกดจูบที่กลีบปากบาง ละทิ้งสิ่งที่ตัวเองพยายามยึดถือเอาไว้ตลอด
“อาไม่มีวันยอมปล่อยให้เราทรมาน
จำไว้”
สิ้นคำของฮันคยอง
จูบครั้งใหม่ก็เกิดขึ้น จูบที่บดขยี้กลีบเนื้อฉ่ำหวานอย่างรุนแรง
ปลายลิ้นร้อนผ่าวสอดแทรกเกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นนุ่มอย่างร้อนแรง จนน้ำใสๆ
ไหลลงมาที่ขอบปาก
มือเรียวก็ป่ายปัดไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างหวังระบายความต้องการตัวเองออกมา
“อ้ะ...อ๊า...”
เสียงหวานครวญครางแผ่วๆ ยามที่มือใหญ่กำลังดึงชายเสื้อให้แยกออกจากกัน
มือใหญ่ก็ขยับไปบดขนี้ปลายนิ้วมือกับยอดอกสีหวานจนขาเรียวยิ่งเบียดชิดเข้าหากัน
“อาฮัน...อา..ได้โปรด...ได้โปรด...”
ฮยอกแจครางกระเส่ายามที่ฝ่ามือกำลังฟอนเฟ้นไปทั่วผิวเนื้อขาวผ่อง
จูบร้อนกำลังแตะชิมทั่วเนินเนื้อขาว
ปลายลิ้นร้อนผ่าวตวัดเลียไปทั่วลำคอระหงจนความปั่นป่วนยิ่งเพิ่มพูน มือเล็กยิ่งพยายามดึงทึ้งเสื้อชายหนุ่มให้หลุดจากตัว
ฟึ่บ
ฮันคยองสะบัดเสื้อออกไปจากตัว
ก่อนจะตามมาทาบทับกับผิวเนื้อขาวผ่องที่ตัดกับสีผิวของเขา
สัมผัสของเนื้อตัวที่เสียดสีกันเร่งเร้าความต้องการให้มากยิ่งขึ้น
“อาขอนะ”
“อ๊า!!!!!
เสียว...อื้อ...มันเสียว...” ชายหนุ่มเคลื่อนตัวลงมาถึงแผ่นอกขาวผ่อง นัยน์ตาคมมองยอดอกเล็กๆ
ที่กำลังแข็งชัน เสียงทุ้มบอกเบาๆ
ก่อนที่ปลายลิ้นจะตวัดเลียไปมาเรียกเสียงหวีดร้องจากฮยอกแจ
รสชาติหอมหวานที่ซึมซาบเข้าสู่ปลายลิ้น
ทั้งยังสัมผัสแข็งตึงอย่างที่เฝ้าจินตนาการมาตลอดทำให้ฮันคยองใช้ริมฝีปากดูดกลืนมันอย่างหิวโหย
“อ้ะ...อ๊า...อา...อึ้ก...”
ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นเต็มแรง ริมฝีปากเผยออ้าออก
ยามที่ถูกอีกฝ่ายดูดกลืนอย่างไม่ยอมผละไปทางไหน ยิ่งแผ่นอกบางกำลังแอ่นขึ้น
ส่งให้เม็ดทับทิมอยู่ในปากของชายหนุ่มลึกเข้าไปอีก
“อ๊า!!...อา...อึ้ก...อีก..สัมผัส...ฮยอกแจอีก...”
แล้วร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกระชากทีเดียว
กางเกงที่ปลดซิปไว้แล้วก็ลงไปกองที่ปลายเท้า พร้อมกับชั้นในสีขาวบริสุทธิ์ เผยแกนกลางลำตัวสีหวานที่กำลังสั่นระริก
เพียงแต่ปลายนิ้วสัมผัสแผ่วๆ ร่างทั้งร่างก็ผวาเฮือก
“สวย...เราสวยแค่ไหน รู้ตัวมั้ย”
ฮันคยองดึงสายตาก้มมองแก่นกายที่สั่นระริกในมือของเขา
แววตาคู่คมที่ดุดันยิ่งรุนแรงไปด้วยแรงอารมณ์
เรือนร่างของฮยอกแจสวยงามเกินใคร
เสียงของฮยอกแจหวานเกินใคร
เนื้อตัวนุ่มนวลของฮยอกแจปลุกเร้าเขามากกว่าใคร
กลิ่นกายหอมหวานนี้หวานฉ่ำยิ่งกว่าใคร
ทุกอย่างของฮยอกแจสวยงาม
และเกินกว่าที่เขาจินตนาการยามมีอะไรกับคู่นอนคนอื่น
แต่สิ่งที่เขาอยากรู้ต่อจากนี้...ร่างกายของฮยอกแจจะกลืนกินเขายังไง
ความอยากรู้ที่ชายหนุ่มพยายามข่มกลั้นมันเอาไว้
“อ้ะอ๊า...อาฮัน...อา....อื้อ...”
ความคิดที่เต็มไปด้วยความต้องการที่ทำให้ฝ่ามือใหญ่สอดลึกเข้าที่ขาเรียวแล้วกำแก่นกายเล็กชักรูดให้อย่างรุนแรง
จนร่างน้อยแอ่นเข้าหา เสียงครางกระเส่าดังก้องไปทั่วห้อง
ความทรมานที่ได้จากฤทธิ์ยายิ่งปั่นป่วนเพราะฝีมือของคนที่กุมหัวใจตนเอาไว้
ฮยอกแจยิ่งกระตุกร่างแรงๆ
เรือนร่างช่วงล่างขยับส่ายซ่านไปกับแรงควบคุมที่แสนรุนแรง
มือเรียวจิกผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ยามที่ส่วนบนก็ถูกอาหนุ่มกลืนกินไม่ว่างเว้น
ทรมาน...แต่ยิ่งต้องการ
ต้องการอาฮันคยองมากกว่านี้
“อ๊ะ...อ๊าาาาา!!!!” เพียงไม่นาน ฮยอกแจก็หวีดร้องออกมาเต็มเสียง
ปลดปล่อยความใคร่ออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่เป็นครั้งแรก
แต่แทนที่เรือนร่างเล็กที่เพิ่งจะเคยรู้สึกถึงอารมณ์ที่รุนแรงขนาดนี้จะหมดแรง
ฤทธิ์ของยาที่รุนแรงกลับทำให้แก่นกายสีหวานขยับขยายด้วยแรงอารมณ์อีกครั้ง
“อา...อีกฮะ
ปลดปล่อยฮยอกแจอีก...อึ้ก...” ฮยอกแจไขว้คว้าหาอ้อมกอดแข็งแกร่งเอาไว้
จนมือเรียวควานเปะปะไปทั่วแผ่นหลังที่เปลือยเปล่า
ให้คนที่กำลังข่มกลั้นความรู้สึกขยับไปบดจูบที่เรียวปากหวานฉ่ำ
เขา...จะทนไม่ได้แล้ว
หานฮันคยองกำลังทนไม่ไหวกับความต้องการที่ปวดหนึบในกางเกง
จูบร้อนระอุที่ต่างฝ่ายต่างกอดรัดกันอย่างแนบแน่น
ให้เนื้อตัวที่ร้อนผ่าวยิ่งเสียดสีกันอีกครั้ง
“อาจะช่วยจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์”
ฮันคยองกัดฟันกรอด
บอกเสียงปลอบประโลมทั้งที่ความรู้สึกนึกคิดเขากำลังตีกันมั่วไปหมด
ยิ่งยามที่ฮยอกแจกำลังพยายามดึงรั้งกางเกงออกไปจากตัวเขาอย่างนี้
ชายหนุ่มยอมให้คนตัวเล็กดึงกางเกงแสลคของตนออกไปอย่างไม่คิดขัดขืนสิ่งที่หลานชายตัวน้อยต้องการ
ก่อนจะดันร่างเล็กลงไปนอนราบกับเตียง
“อ๊าาา!!!
อา...อื้อ...เร็ว...เร็วอีก...เสียว...อ่า...” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว
เสียงหวานหวีดก้องไปทั่วห้องกว้างยามที่ฮันคยองขยับไปที่ร่างกายช่วงล่าง
แล้วจัดการส่งแก่นกายเล็กเข้าไปในโพรงปากร้อน มือทั้งสองข้างก็ประคองสะโพกมนเอาไว้แล้วบีบขยำจนขึ้นรอยแดง
จัดการให้ร่างน้อยสุขที่สุด สุขจนลืมความทรมานที่เกิดขึ้น
“ฮึก...อาฮะ...ฮยอก...ต้องการ...อีก...อื้ม...”
ร่างน้อยส่ายสะบัดหน้าไปตามที่นอนนุ่ม
ขณะที่ลืมความอายสวนกายเข้าไปในโพรงปากร้อนตามที่อีกฝ่ายนำทาง ความเสียวกระสันยิ่งเข้ามาเล่นงานจนหยุดตัวเองไม่ได้
ทว่า ส่วนลึกในจิตใจก็บอกเขาว่าที่เขาทำทั้งหมดนี้เพื่ออะไร
อีกทั้งร่างกายก็กรีดร้องว่ายังไม่พอ...เขายังไม่พอกับการปรนเปรอภายนอกอย่างนี้
ฮันคยองรูดรั้งไปตามความยาวเร็วๆ
เนื้อตัวนุ่มนวลที่ทำให้มือใหญ่กำลังแหวกก้นนุ่มเบาๆ
เพื่อใช้ปลายนิ้วแตะเข้าที่กลีบเนื้อสีหวานที่ปิดสนิท
“อ้ะ!!”
ไม่!!! มันจะไม่เกินเลยกว่านี้!
แต่ก่อนที่ปลายนิ้วยาวจะกดแทรกเข้าหาความร้อนผ่าว
ฮันคยองกลับดึงมือตัวเองออกมาจับที่สะโพกมนแล้วส่งให้แก่นกายเล็กเข้ามาเร็วขึ้น
ดึงรั้งสติตัวเองออกมาให้มากที่สุด
ทั้งที่เขาทนไม่ไหวแล้ว
ในเวลานี้คงเป็นเขาที่ทรมานเหลือเกินที่คนที่ตัวเองรักอยู่ตรงหน้า
แต่แตะต้องไม่ได้...มันทรมานจนแทบบ้า
“อ้ะ...อ๊าาา”
และก็เป็นหนที่สองที่ฮยอกแจปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มโพรงปากร้อนที่กลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ
ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละออกห่างอีกนิด เมื่อมองไปยังใบหน้าสวยที่แดงก่ำ
ลมหายใจขาดห้วง แววตาที่ฮยอกแจตัวสั่น
แววตาของพญามัจจุราชที่อยากจะกระชากร่างนางฟ้าตัวน้อยมากกกอด
ดุดัน น่ากลัว ทว่ากลับไม่สามารถทำตามใจคิด จนฮยอกแจตัดสินใจ
พรึ่บ
“ฮยอกแจ!!!”
ฮันคยองร้องเรียกเสียงดังทันที
เมื่ออยู่ๆ
ร่างเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงกลับอาศัยช่วงที่เขาไม่ระวังตัวผลักเขาไปนอนกับเตียงแล้วร่างเล็กก็ขยับมาคร่อมทับที่หน้าขา
มือเรียวล้วงเข้าไปดึงแก่นกายใหญ่ที่ผงาดเต็มตัวออกมาจากชั้นใน
ความเสียววาบพุ่งเข้ามาในร่างเพียงเพราะนิ้วเล็กๆ ที่ไม่เป็นงาน
“อา...ฮยอกแจต้องการอา...ฮึก...ต้องการอา...”
คนตัวเล็กที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า
เผยผิวขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยแดงคร่อมอยู่ตรงหน้า เสียงพร่าหวานบอกชิดริมหู
สะโพกเล็กๆ ขยับไปมาเบาๆ
ราวกับให้หน้าขาของชายหนุ่มถูไถไปโดนกลีบเนื้อที่ปิดสนิทจนชายหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนสะท้านเยือก
ความต้องการที่มีต่อฮยอกแจมันมากขึ้นๆ
จนขยับขยายเต็มตัว
“ฮยอกแจ...อึ้ก...อย่าทำอย่างนี้...เราเป็นหลานอา...”
ฟึ่บ
“อึ้ก!!”
แต่เพียงฮันคยองกัดฟันกรอด บอกสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจออกไป
ฮยอกแจกลับทำในสิ่งที่ไม่เขาไม่อยากเชื่อ ร่างเล็กขยับมาจ่อแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางสีสดแล้วกดร่างลงมา
“ฮึก...เจ็บ...”
“ฮยอกแจ...อึ้ก...หยุด!!
อาบอกให้หยุด” ฮันคยองพยายามต้านทานความเสียวกระสันที่พุ่งวาบเข้ามาจนน่ากลัว
กับการที่ร่างเล็กกดแก่นกายเข้าไปได้ส่วนหนึ่ง มือใหญ่รวบสะโพกกลมกลึงไว้แน่น
ไม่ต้องการให้ฮยอกแจต้องเจ็บตัว แต่คนตัวเล็กกลับยิ่งกดกายลงมาอีก
ทั้งที่น้ำตาหยดใสร่วงกราว
“ไม่!!...ฮึก...ฮยอกแจรักอา...อาได้ยินมั้ย...ฮยอกแจรักอา...รักอาฮันคยองคนเดียว...รักที่ไม่ใช่อาหลาน...รักเหลือเกิน...อ๊าาาาา!!!!!!!!!!!!!!”
ฮยอกแจส่ายหน้าช้าๆ ความเจ็บปวดกับความใหญ่โตนั่นทำให้เขาแทบทนไม่ไหว
ยิ่งเขาไม่ได้เบิกทางอย่างนี้ แต่เสียงหวานกลับเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกทั้งหมด
ความรู้สึกที่สะท้อนผ่านแววตายามมองผ่านม่านน้ำตาสบตาคมตรงหน้า
ความรู้สึกรักที่ล้นไปทั้งใจจนฮันคยองสัมผัสได้
แล้วฮยอกแจก็อาศัยจังหวะนั้นกดร่างเข้าไปจนสุด ไม่สนใจว่าช่องทางด้านหลังจะฉีดขาด
ไม่สนใจว่าของเหลวสีเข้มกำลังไหลมาลงช้าๆ มีเพียงมือเล็กๆ ที่กอดไหล่กว้างไว้แน่น ปล่อยน้ำตาออกไปหยดกระทบไหล่กว้าง
“ฮยอกแจ...ฮึก...รักอา...”
หมับ
ฮันคยองรวบร่างน้อยเข้ามาเต็มอ้อมกอด
ข่มน้ำตาให้ไหลลงไปในหัวใจ ทั้งที่อยากตอบรับ อยากบอกว่ารักไม่ต่างกัน
แต่สิ่งที่ยึดเหนี่ยวความต้องการนั้นเอาไว้คือ...คำสาบานที่จะไม่ทรยศเพื่อนเด็ดขาด
“เรากำลังเจ็บนะฮยอกแจ...”
“ไม่...ฮึก...ฮยอกแจไม่เจ็บ...ฮยอกแจต้องการ...อึ้ก...เป็นของอา”
ทั้งที่ร่างกายกำลังเจ็บปวดเจียนตาย แต่หัวใจกลับร่ำร้องความต้องการเดิม
จนหัวใจของคนฟังยอมแพ้ ยอมพ่ายแพ้ให้กับความต้องการของตัวเอง
ขอสักวัน
ขอแค่วันนี้ที่เขาและฮยอกแจจะไม่ใช่อาหลานกัน
หมับ
ฮันคยองพลิกร่างเล็กลงแนบกับเตียงนุ่ม
ฝ่ามือร้อนผ่าวกอดรัดร่างน้อยเอาไว้แน่น ประกบจูบที่หวานละมุนเข้าหาความหอมหวานอย่างเร่าร้อนจนคนตัวเล็กแทบหายใจไม่ทัน
ฝ่ามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มทุกสัดส่วน
“ฮยอกแจของอา...ฮยอกแจ...”
เสียงทุ้มที่นุ่มละมุนแสนอ่อนหวานจนใจดวงน้อยโยกคลอน
ความเจ็บปวดเหมือนบรรเทาเบาบางลงยามที่ฮันคยองพรมจูบไปทั่วใบหน้า แก่นกายใหญ่ที่ฝังลึกเริ่มขยับช้าๆ
“อ้ะ...อ๊า...”
ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นส่ายสะบัดไปมา
เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปทั่วยอดอกที่ชูชัน
มือใหญ่ขยับเคลื่อนมากำรอบแก่นกายเล็กแล้วขยับช้าๆ
เรือนกายช่วงล่างหมุนวนหาจุดกระสันภายใน
“อึ้ก...อ๊ะอ๊า...อาฮะ...มะ...” ฮยอกแจจิกเล็บเข้าไปเต็มแผ่นหลังกว้างทันทีที่แก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาโดนปุ่มเนื้อภายใน
ร่างทั้งร่างกระตุกวาบ ความเจ็บปวดเหมือนถูกบรรเทาลงด้วยความสุขสม
“ฮยอกแจ...” ฮันคยองคำรามเสียงต่ำ
เรือนร่างบอบบางที่ตอดรัดเขาแทบบ้ากำลังทำให้เขาทนไม่ไหว ร่างกายที่แสนบริสุทธิ์กลับทำให้ผู้ชายที่ผ่านมามากมายเหมือนควบคุมตัวเองไม่อยู่
หอม...หวาน...นุ่มนวล...ร้อนผ่าว...จนเขาหยุดตัวเองไม่ได้
พั่บๆๆ
“อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว ยามที่ฮันคยองขยับสอดเข้ามาในความร้อนระอุแรงขึ้น
รุนแรงจนรู้ว่าช่องทางยิ่งฉีกขาด แต่เขาไม่สนใจ
เรือนร่างทั้งสองยิ่งขยับส่ายเข้าหากัน เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้อง
ยามที่ฮันคยองขยับโยกแรงขึ้น
“ดี...ฮยอกแจ...อาห์...”
ฮันคยองลืมตามองใบหน้าสวยที่ฉายชัดถึงแรงอารมณ์อย่างแสนรัก
ใจทั้งดวงเต็มตื้นกับความน่ารักของร่างน้อย และความจริงที่ว่า...
ฮยอกเป็นของเขา...ฮยอกแจเป็นของอา
“อีก...อึ้ก....แรงอีก...อา...ฮยอกแจ...อึ้กๆ...”
ร่างเล็กครางแทบไม่เป็นภาษาขณะที่ขยับโยกรับจังหวะที่รุนแรงจนหัวสั่นคลอน
มือเล็กจิกลงกับแผ่นหลังกว้างเต็มแรง
ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมากับความเสียวซ่านปนสุขสมที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับ
“ฮยอกแจ..รัก...อึ้ก...อา...อ้ะ...อ๊า...อ๊า!!!!!!!!!!!!!!” คนตัวเล็กหวีดร้องออกมาเต็มเสียง
ยามที่ปลดปล่อยหยาดน้ำขุ่นขาวออกมาเป็นรอบที่สาม
เรือนร่างเล็กแทบจะระทวยลงกับเตียงนุ่ม แต่กลับถูกอาหนุ่มขยับสอดกายเข้ามาลึกขึ้น
รุนแรงขึ้นจนต้องเกี่ยวขาไว้รอบเอวสอบ
“อืมมมมม” แล้วก็เพียงไม่นาน
ก่อนที่ร่างน้อยจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อน้ำอุ่นๆ ทะลักเข้าเต็มช่องทางจนไหลปนไปกับเลือดที่บ่งบอกความบริสุทธิ์ของตน
หมับ
“ฮึก...กอดฮยอกแจอีก...ให้ฮยอกแจรู้ว่าฮยอกแจเป็นของอา...ได้โปรด”
แต่แทนที่ร่างเล็กจะไร้เรี่ยวแรง ฮยอกแจกลับกัดฟันแน่น
กอดรัดเอวสอบไว้แน่นยามที่ฮันคยองจะผละกายห่าง
กลัวว่ามันจะจบลงเท่านี้...ความรู้สึกที่เป็นมากกว่าแค่อาหลาน
แต่เหมือนว่าคำขอนี้จะทำให้ฮันคยองกระชับร่างน้อยเข้ามาแนบอกมากกว่าเดิม
วันนี้...ขอแค่วันนี้...วันนี้ก็พอ
ฮันคยองบอกกับตัวเองอย่างหนักแน่น
ยามที่กระชับอ้อมกอดเอาไว้
“ฮยอกแจเป็นของอา...อาจะบอกให้ฮยอกแจรู้ว่าฮยอกแจเป็นของอา”
ฮันคยองกระซิบเสียงพร่า มองเข้าไปในดวงตาคู่สวย เปิดเผยบางสิ่งบางอย่างในใจออกมาชั่วแวบหนึ่งแล้วขยับไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง
ประทับรอยเป็นเจ้าของร่างเล็กที่เขาหวงแหนมาตลอด
และในเวลานี้...เขาเป็นเจ้าของฮยอกแจแล้ว...แม้จะเป็นเพียงชั่วเวลาหนึ่งก็ตาม
อารักฮยอกแจ...หานฮันคยองรักลีฮยอกแจ
อ้อมกอดที่ต่างมอบให้แก่กันและกัน
ประสานไปกับเสียงครวญครางหวานๆ
และร่างกายที่เสียดสีกันทั้งคืนเป็นจังหวะที่แสนหวาน ท่ามกลางหัวใจที่ปล่อยให้เป็นอิสระเป็นครั้งแรก
.............................................
ครบค่ะ คิดเห็นเป็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น