วันจันทร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

NC ชีวิตเพื่อนาย_18

NC ชีวิตเพื่อนาย_18



            คำที่ทำให้ดงแฮเผลอเหลือบสายตามองไปยังเบื้องล่าง แล้วเขาก็ได้เห็น...แก่นกายใหญ่ที่ขยับขยายเต็มที่บ่งบอกว่าเจ้านายกำลังมีอารมณ์ จนใจดวงน้อยหล่นวูบ ไม่ใช่เพราะไม่เคยเห็น เขาเองก็เคยลอบเข้าไปอยู่ในแก๊งฮ่องกง กินนอนกับผู้ชายหลายคน เรื่องพวกนี้เขาก็ต้องรู้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นเจ้านายยามที่เกิด...อารมณ์นั้น

            “...” จนดงแฮได้แต่หลบสายตา เพราะเขาไม่อาจจะหาคำตอบให้เจ้านายได้

            หมับ

            เฮือก!

            และนั่นทำให้คิบอมคว้ามือซ้ายของคนหน้าหวานมาจับเข้าที่ส่วนร้อนผ่าว จนดงแฮสะดุ้งโหยงไปทั้งตัว ดวงตากลมเบิกกว้างกว่าเดิม เพราะเขากำลังสัมผัส...ของเจ้านาย

            “ตอนนี้คงเรียกใครมาไม่ทัน...จัดการซะสิ ดงแฮ” คนฟังเกือบจะเม้มปากเข้าหากัน หากแต่ห้ามเอาไว้ทัน ได้แต่มองคิบอมอย่างตื่นตระหนก หากแต่แววตาเด็ดขาดที่เห็นมานับครั้งไม่ถ้วนก็บอกร่างเพรียวว่า...ต้องทำ

            ถ้าไม่ทำ เขาจะไม่มีทางรอดจากสถานการณ์นี้

            ดังนั้น...

            ฟึ่บ

            มือเรียวที่ไม่ได้นุ่มนวลอย่างคนที่ดูแลตัวเองก็กำเข้าที่ส่วนร้อนผ่าว ที่ร้อนไม่ต่างจากหน้าของดงแฮเลย แล้วค่อยๆ ขยับให้อย่างหวั่นเกรงว่าจะทำไม่ถูกแล้วเจ้านายจะเจ็บ ทั้งยังลอบมองใบหน้าคมเข้มที่ยังไม่เปลี่ยนสีเลยสักนิด อย่างหวั่นไปหมดทั้งหัวใจ

            นี่คือสิ่งที่เจ้านายมอบความสุขให้กับคู่ขาหลายคน

            ฉ่า

            แก้มขาวยิ่งแดงจัดอย่างห้ามมันไม่อยู่ พร้อมๆ กับร่างกายที่ร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ยามที่ปลายนิ้วก็ลูบคลึงแท่งเอ็นร้อนอย่างเบามือ สลับกับกำแล้วขยับให้อย่างไม่รู้ประสา จนคนทำคงไม่รู้ตัวเลยว่าสีหน้าของตัวเองดูมีอารมณ์ความต้องการมากเสียยิ่งกว่าคนที่ถูกบริการ

            สีหน้าท่าทางที่ทำให้คิบอมไล้ปลายนิ้วมายังพวงแก้ม ลูบเบาๆ สัมผัสได้ถึงอาการสะดุ้ง จนเลื่อนปลายนิ้วไปยังปลายคางแล้วดันขึ้นให้สบประสานสายตากัน

            “ฮึ ไม่ได้เรื่องเลยนะดงแฮ” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาไร้ความเย็นชาแล้ว มีเพียงอาการเอื้อเอ็นดู จนดงแฮใจสั่นสะท้าน และปฏิเสธไม่ได้เลย ยามที่ริมฝีปากอุ่นแนบประทับเข้ากับเรียวปากสีสด มอบจูบร้อนแรงที่ทำให้ร่างกายร้อนระอุอย่างไม่น่าเชื่อ

            ฟึ่บๆๆ

            ดงแฮพยายามขยับมือแรงขึ้น ยามที่ตอบรับจูบร้อนของเจ้านายอย่างไม่รู้ตัว จนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำหวานก้องไปทั่วทั้งห้อง ประสานไปกับเสียงครางต่ำในลำคอ ทว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่คิบอมต้องการ เพราะร่างสูงผละออกนิด แล้วโน้มตัวมากระซิบที่ข้างหู

            “ไม่ถนัดมือซ้ายสินะ”

            “อื้อ” ดงแฮเผลอส่งเสียงครางออกมา เมื่อริมฝีปากอุ่นงับเบาๆ ที่ติ่งหู และนั่นก็ถือว่าเป็นสัญญาณตอบรับสำหรับคิบอม เพราะชายหนุ่มเป็นฝ่ายจับมือที่เริ่มแฉะด้วยน้ำกามขึ้น จากนั้นก็แนบลำตัวท่อนล่างลงไปแนบชิด ให้คนที่ไม่รู้ตัวเลยว่าแก่นกลางลำตัวกำลังปวดหนึบสะดุ้งสุดตัว

            “นะ...นายครับ ไหนนายว่า...”

            “ชู่ว มือไม่ถนัดไม่ใช่หรือไง แล้วฉันก็ไม่อยากรอทั้งคืน” เจ้านายหนุ่มยังจงใจกระซิบข้างหู ยามที่ดันกายเข้าแนบชิด จนท่อนไฟร้อนทั้งสองถูไถกัน มือใหญ่ก็เลื่อนลงไปยังด้านล่าง แล้วเป็นฝ่ายกำมันทั้งสองลำเอาไว้ด้วยกัน

            “ฮ้า....อึ้ก...”

            “อย่ากลั้นเสียง ดงแฮ” การกระทำที่ทำให้คนที่ไม่เคยมาก่อนกัดปากตัวเองแน่น ส่ายหน้าหนี เมื่อความเสียวซ่านเล่นงานไปหมดทั้งร่างกายช่วงล่าง และแผ่ไปทั่วร่างกายทุกสัดส่วน สองมือก็กำกันเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เกาะยึดกับผู้เป็นนาย

            คำสั่งที่ดงแฮไม่ยอมทำตาม เพราะยังคงกัดปากตัวเอง ให้คนมองก็ขยับร่างกายท่อนล่างหนักหน่วงกว่าเดิม จงใจใช้ฝ่ามือถูไถที่ส่วนปลายของลูกน้อง ทั้งยังดันตัวเข้ามาเสียดสีจนฉ่ำแฉะไปหมด เสียงหอบหายใจก็เริ่มก้องขึ้นมาทั่วทั้งห้อง ให้ดงแฮส่ายหน้าหนีอย่างทรมาน

          นี่มันอะไร ความรู้สึกยามที่เสียดสีกันมันคืออะไรกันแน่

            ความคิดที่ไม่อาจจะห้ามความเสียววูบที่เล่นงานร่างกายจนเผลอขยับตัวเสียดสีกับอีกฝ่าย ยิ่งคนมากประสบการณ์กำลังจงใจปลุกเร้าร่างกายบริสุทธิ์ให้รู้สึกมากเท่าไหร่ ดงแฮก็ยิ่งกัดปากกลั้นเสียงร้องมากขึ้นเท่านั้น

            ฟึ่บๆ

            แฉะ แฉะ

            เสียงเปียกลื่นดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง ยามที่ท่อนไฟร้อนกำลังเสียดสีจนแทบไร้ช่องว่าง ถูไถเข้าหากันจนแนบสนิท อย่างที่คิบอมก็เริ่มขบกรามแน่น มองตรงไปยังเรือนร่างขาวผ่องที่กำลังดันเอวขึ้น จนสะโพกลอยเหนือเบาะ หลับตาแน่น หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน ทว่า ยังดื้อดึงไม่ยอมเปล่งเสียงครางใดๆ ออกมา

            ความดื้อดึงที่คิบอมมองว่าน่าเอ็นดู เสียจนมือใหญ่เร่งเร้าจังหวะให้จนดงแฮยิ่งบิดกายเร่าๆ อย่างทรมาน

            “นายครับ...พอ...พอเถอะครับ...นาย” ดงแฮเปล่งเสียงแทบไม่ต่างจากเสียงกระซิบ แบบที่คนฟังก็ไม่คิดหยุด เพราะร่างสูงจงใจฉกริมฝีปากลงบนกลีบปากสีสดอีกครั้ง ครอบครองความหวานจัดอย่างร้อนแรง และนั่นก็ทำให้เสียงครางที่กลั้นไว้ดังอยู่ในโพรงปากทั้งสอง

            “ฮื่อ...อื้อ...”

            รสจูบที่กำลังทำให้ดงแฮเผลอตัว...คว้าคอเจ้านายหนุ่มเอาไว้ แล้วแอ่นกายขึ้น

            พรวด

            “ฮ้า ฮ้า แฮก...” ดงแฮหอบหายใจอย่างรุนแรง รู้สึกราวกับจะขาดใจตายเสียให้ได้ อย่างเพิ่งรู้ว่าเรื่องพวกนี้มันเหนื่อยเสียยิ่งกว่าออกแรงมาทั้งวัน ดวงตากลมก็ปรือขึ้นช้าๆ ใจอยากจะพูดขอโทษเจ้านายที่ทำให้สกปรก หากแต่พูดไม่ออก และเห็นเพียง...ใบหน้าคมคร้ามที่กำลังข่มกลั้นอารมณ์

            ฟึ่บ

            “ถ้าฉันกลับออกมาแล้วนายยังไม่นอน คราวนี้จะไม่ใจดีแล้วนะ” เจ้านายหนุ่มกลับลุกพรวดขึ้น แล้วหมุนตัวหายลับไปทางห้องน้ำอย่างว่องไว ปล่อยให้ดงแฮนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่เช่นนั้น ทั้งที่หัวใจอยากถามว่าผมออกจากห้องนี้ได้หรือไม่ แต่เขาก็รู้คำตอบเช่นกัน

            นับจากคืนนี้....มันจะไม่เหมือนเดิม

.........................................

คิดเห็นอย่างไรบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ