วันเสาร์ที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2557

NC Hip Hop Girls_44

NC Hip Hop Girls_44



            “อปป้า อืม...อปป้า”

            ภายในห้องแต่งตัวที่ติดกระจกล้อมรอบมีเพียงสองชีวิตอยู่ภายในนั้น ขณะที่ลีดงแฮก็กำลังนั่งคุกเข่าอยู่หน้านักแสดงหนุ่มรูปหล่อ สองมือประคองแก่นกายใหญ่โตเอาไว้มั่น ริมฝีปากสีสวยก็กำลังอ้าออกเพื่อดูดอมส่วนปลายแข็งขืนอย่างเอาใจ จนเสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องทั่วทั้งห้องกว้าง

            “เด็กดี...อาห์...ไม่ให้อปป้าจริงๆ หรือ” คิบอมที่กำลังยืนพิงกำแพง มือข้างหนึ่งก็ลูบศีรษะเล็กถามเสียงแหบพร่า ให้คนที่ปากไม่ว่างส่ายหน้าเร็วๆ

            “อื้อ...ไม่” ดงแฮผละออกมาบอก แล้วกลับไปใช้ปลายลิ้นเลียไปตามความยาวให้คนเอาแต่ใจ ทั้งที่เนื้อตัวกำลังร้อนรุ่มไปด้วยความต้องการ แต่คิดหรือว่าเขาจะยอมให้อปป้าเอาของอปป้าเข้ามาตอนนี้น่ะ

            ข้างนอกมีคนตั้งเท่าไหร่  เขาไม่ยอมใจอ่อนแน่ๆ!

            ดงแฮบอกตัวเองด้วยเสียงที่แผ่วหวิวลงทุกขณะ ทั้งที่เมื่อครู่ตอนที่อีกฝ่ายเข้ามาเล้าโลมเสียจนตัวอ่อนยวบยาบยังใจแข็งกว่านี้ แต่พอต่อรองกันว่าจะยอมใช้ปากให้ แล้วคืนนี้ค่อยกลับไปรวบยอดไอ้หกวันนั่นกันที่ห้อง เขากลับเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด

            ก็ใครจะคิดล่ะว่าใช้ปากให้อปป้า เขากลับมีอารมณ์ตามขนาดนี้น่ะ!

            “อืม...อีกครับ เด็กดี...อาห์...อึ้ก...แบบนั้น...เมียพี่เก่งจัง” อีกอย่างนึง ใครให้อปป้าครางเสียงต่ำๆ แบบนี้ล่ะ เขาก็สติกระเจิงน่ะสิ

            ความคิดของนักเต้นสาวที่กำลังบีบเรียวขาทั้งสองข้างให้เบียดชิดกัน มือเรียวก็ประคองส่วนแข็งแกร่งเอาไว้มั่น ปลายลิ้นสีสดก็ไล้เลียชิมรสชาติจนเสียงคำรามฮึมฮัมดังออกมา มือเรียวอีกข้างก็ขยับไปซุกซนลูบไล้ส่วนกลมอย่างเบามือ ก่อนที่จะอ้าปากรับส่วนแข็งแกร่งเข้ามาทีละน้อย

            “อืม...อาห์...” เสียงหวานครางแผ่วๆ ยามที่ลิ้มรสชาติที่กำลังทำให้เขาหลงใหลมากขึ้นทุกขณะ ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำหน้ายังไงยามที่กำลังดูดอมท่อนไฟร้อนในตอนนี้

            ใบหน้าแดงซ่าน ดวงตาหรี่ปรือ ปากอ้ากว้างออก น้ำตาฉ่ำเยิ้ม ไหนจะน้ำใสที่ไหลซึมออกมาจากขอบปากจนชื้นฉ่ำทั้งแท่งยาว อีกทั้งแววตา...แววตาที่ราวกับจะกลืนกินส่วนใหญ่โตเข้าไปก็ทำให้คิมคิบอมแทบบ้า

            “เด็กดี...อาห์...ถอดเสื้อผ้าออกหน่อยได้มั้ยหืม” แต่แล้ว พระเอกหนุ่มก็จับศีรษะเล็กไม่ให้เคลื่อนต่อ เสียงทุ้มเอ่ยปากร้องขอ ให้ดงแฮปล่อยของในปากออก แล้วใบหน้าแดงระเรื่อก็เงยขึ้นมองอย่างแปลกใจ

            “สัญญาว่าจะไม่เอาเข้า...แต่ถอดเสื้อผ้าออกให้หมดนะครับ พี่อยากเห็น” คำร้องขอที่ดงแฮอยากจะด่าว่าลามก โรคจิต ใฝ่ต่ำ แต่แววตาคู่คมที่แสนดิบเถื่อนและเต็มไปด้วยอารมณ์ใคร่แบบนี้ก็ทำให้ดงแฮใจอ่อน

          ใครจะรู้จักเซ็กส์ของอปป้าดีเท่ากับลีดงแฮล่ะ แววตาแบบนี้หมายความว่าคนมักมากน่ะกำลังข่มกลั้นความต้องการของตัวเองเต็มที่ ทุกทีแบบนี้คงกระโจนเข้าหาเขาแล้วล่ะ

            ความคิดที่ทำให้นักเต้นสาวยอมผละออกไป แล้วถอดบราเซียติดนมปลอมของตัวเอง ขยับมาดึงกางเกงขายาวของตัวเองอย่างง่ายๆ จากนั้นก็เกี่ยวชั้นในสีเข้มออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่องไปทั้งเนื้อทั้งตัว และ...ส่วนอ่อนไหวแสนน่ารักที่ตื่นตัว

            ภาพแสนสวยที่ทำให้คิบอมขยับไปดึงร่างบอบบางเข้ามาในอ้อมกอด และยังไม่ทันที่ดงแฮจะเอ่ยแย้ง ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบเข้าที่ปากสีสดอย่างรุนแรง ขยี้เข้าหาความฉ่ำหวานอย่างไม่ปรานีที่เพียงพักเดียว สองมือของนักเต้นสาวก็กอดรัดรอบลำคอแกร่ง

            “อืม....อาห์...” เสียงครางหวานหลุดรอดออกมาจากลำคอ ยามที่ปลายลิ้นร้อนเกาะเกี่ยวเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เนื้อตัวทั้งสองก็ขยับแนบชิดเข้าหากันจนแก่นกายทั้งสองขยับเสียดสี เรียกเสียงครางระงมจากคนตัวเล็กที่จิกเล็บลงบนไหล่กว้าง

            คิบอมลืมตาขึ้นข้างหนึ่ง ยามมองเงาสะท้อนของพวกเขาทั้งคู่บนกระจกเงา เรือนร่างขาวเนียนที่เขากำลังใช้สองมือบีบคลึงบั้นท้ายนุ่มนิ่มแรงๆ ทั้งยังกดให้ส่วนหน้าของทั้งสองแนบสนิทกันมากยิ่งขึ้น ภาพที่กำลังทำให้นักแสดงหนุ่มใกล้หมดความอดทนอยู่รอมร่อ

            “อ๊าาาา...อปป้า...ยะ...อย่า...อปป้า...” แต่แล้ว ดงแฮก็หวีดร้องเสียงดังลั่น เมื่อฝ่ามือใหญ่ขยับมาสอดเข้าที่ใต้ขา แล้วกอบกำส่วนอ่อนไหวที่โป่งพองเอาไว้ จากนั้นก็ขยับชักรูดรุนแรงตามแรงปรารถนาจนร่างทั้งร่างเหมือนจะลอยขึ้นฟ้า ช่องท้องบีบวูบด้วยความเสียดเสียว

            “เมียพี่กำลังทนไม่ไหวไม่ใช่หรือ” คิบอมกระซิบเสียงแหบ ทั้งยังเร่งเร้ามือกระตุ้นคนหน้าหวานอีกนิดจนสัมผัสได้ถึงน้ำสีขุ่นที่ปริ่มออกมาทุกที และนั่นก็ทำให้คนตัวอ่อนพิงเรือนร่างแข็งแกร่งกระซิบบอก

            “มะ...ไม่เป็นไร...เดี๋ยวดงแฮทำให้อปป้า...ดงแฮบอกอปป้า...อ๊า...แล้วนี่...” คำที่พระเอกหนุ่มยอมคลายอ้อมกอดลง ให้คนตัวเล็กเลื้อยลงไปคุกเข่าอยู่ตามเดิม

            จากนั้น นักเต้นสาวก็ครอบริมฝีปากลงกับส่วนใหญ่โตอีกครั้ง ใบหน้าเนียนสวยยิ่งแดงระเรื่อ ยามที่ห่อปากแน่น แล้วขยับริมฝีปากรุนแรงขึ้นทุกขณะ มืออีกข้างก็ประคองส่วนโคนแล้วช่วยชักรูดไปอีกแรง ให้เสียงคำรามต่ำดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

            “อาห์...ยกก้นขึ้นหน่อยเด็กดี” ดงแฮแทบจะไม่รู้เลยว่าพระเอกหนุ่มกำลังยกเอวเขาขึ้นจนอยู่ในท่าคลานเข่า สมองขาวโพลนเหลือเพียงส่วนใหญ่โตของอีกฝ่ายที่ดูดอมอย่างหลงใหล รสชาติคาวปร่าในลำคอยิ่งเร่งเร้าความต้องการจนน้ำขุ่นปริ่มจากแก่นกายเล็กมากขึ้นทุกขณะ

            ขณะเดียวกัน คิบอมก็กำลังใช้สองมือบีบคลึงก้นนุ่มของนักเต้นสาวแรงขึ้น แล้วแหวกกว้างออก จนส่วนคับแคบสีสวยกำลังสะท้อนอยู่บนกระจกเงา

            ฟึ่บ

            “อ๊า...อป...อืม!!!...” ดงแฮที่กำลังจะครางประท้วงถูกคนตัวโตดันกายเข้าไปจนเกือบสำลัก ยามที่ปลายนิ้วยาวกำลังกดสอดเข้ามาในช่องทางสีระเรื่อจนสุด ทั้งยังควานไปทั่วราวกับหาจุดกระสันในกาย

            “อื้อ!!...อึ้ก....อาห์...” ทันทีที่สะกิดโดน ดงแฮก็ส่ายเอวเร้าๆ อย่างเสียวสุดใจ ให้พระเอกหนุ่มยิ่งขยับปลายนิ้วรุนแรงขึ้น จงใจกระแทกเข้าที่จุดอ่อนไหวในกายแรงๆ จนริมฝีปากสีสดยิ่งห่อแน่นด้วยความเสียวสะท้าน

            และนั่นก็ทำให้คิบอมยิ่งดันกายเข้าไปในโพรงปากเล็กรุนแรงขึ้นทุกที

            การกระทำที่ทำให้อุณหภูมิภายในห้องยิ่งเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ คิบอมก็กัดฟันแน่น ข่มกลั้นอารมณ์ที่ใกล้ปะทุมากขึ้นทุกขณะ อดจะภูมิใจไม่ได้...ภูมิใจที่เขาสอนให้เมียเขาเก่งขึ้นขนาดนี้

            ไม่นานเลยที่นักแสดงหนุ่มจะดันกายเป็นครั้งสุดท้าย ยามที่ปลายทางแคบเข้ามาทุกขณะ

            “อืมมมมมมมมมมมม!

            “แค่กๆๆๆๆ!!!” ทันทีที่น้ำขุ่นขาวทะลักเข้าไปในลำคอ ดงแฮก็ถึงกับสำลักอย่างกลืนมันลงไปไม่ทัน ให้บางส่วนไหลเปรอะเปื้อนแก้มเนียน ริมฝีปากก็ปล่อยออก ยามที่ร่างบอบบางแทบจะทรุดไปกองกับพื้น ขาเรียวสั่นระริก ทั้งที่ตัวเองยังไม่ปลดปล่อยจากความต้องการด้วยซ้ำ

            ฟึ่บ

            คิบอมดึงปลายนิ้วออกจากช่องทางสีสด ในจังหวะที่ดงแฮทรุดไปนอนหอบหายใจแรงๆ ใบหน้าแดงซ่านด้วยความต้องการ ให้ชายหนุ่มขยับไปโอบอุ้มร่างน้อย แล้วยกขึ้นมานั่งที่ขอบโต๊ะแต่งหน้า

            “อปป้า...ฮื่อ...” ดงแฮร้องเบาๆ ยามที่เรียวขาทั้งสองข้างถูกดันให้อ้ากว้างออก เปิดเผยช่องทางสีสดที่ขมิบถี่ยิบอย่างเรียกร้องส่วนเติมเต็ม และนั่นก็ทำให้คิบอมกดจูบที่ปากนุ่มแรงๆ

            “ไม่ให้หรือ”

            “อึ้ก!” ดงแฮเชิดหน้าขึ้น ร่างทั้งร่างสะดุ้งวาบ เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังถูไถที่ปากทางเข้าเบาๆ ความต้องการกำลังตีวนอยู่ในอก ยิ่งคิมคิบอมถูไถไปมาเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ากำลังจะทนไม่ได้เท่านั้น

            หมับ

            “มะ...ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...อปป้า...ฮื่อ...เข้ามาเถอะ...เอาดงแฮที...” สุดท้าย สองมือก็กอดรัดลำคอแกร่งมั่น  สองขาโอบรอบเอวสอบ เรียกร้องเสียงครวญครางอย่างอดทนไม่ไหวอีกต่อไป เสียงเรียกร้องที่ทำให้คนฟังได้แต่กดจูบที่ปากแสนน่ารักแรงๆ

            ฟึ่บ

            “อืม...”

            “อ้ะอ๊า...” ส่วนใหญ่โตกำลังสอดลึกเข้าไปในช่องทางสีสด ขณะที่เสียงร้องของทั้งคู่ก็ดังระงมทั่วทั้งห้องแต่งตัว ทว่า...

            ปังๆๆๆๆ

            “บ้าฉิบ!!!” คิบอมคำรามลั่น ยามที่แก่นกายใหญ่กำลังกดสอดเข้าไปเกินครึ่ง แล้วเสียงเคาะประตูก็ดังลั่น ให้ร่างทั้งร่างหยุดชะงัก พอๆ กับที่ดงแฮเบิกตากว้าง

.........................................................

อีกสักนิดที่นี่

ขอบคุณค่า

วันอาทิตย์ที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2557

NC Hip Hop Girls_43

NC Hip Hop Girls_43



            “ลามก!

            “ก็ลามกกับดงแฮคนเดียว...เอามือสอดเข้าไปในเสื้อแล้วบีบนมดงแฮหน่อยสิ” ให้ตายเถอะ คำสั่งบ้าอะไรกันก็ไม่รู้ ทำไมคนอย่างลีดงแฮต้องมาทำอะไรบ้าๆ ให้อีตาพระเอกระดับประเทศดูด้วยเนี่ย!

            หมับ...แต่แม้จะคิดแบบนั้น คนหน้าหวานก็ส่งมือเข้าไปใต้เสื้อนอนสีเข้ม แล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหัวนมตัวเองเบาๆ สัมผัสได้ถึงความเสียวเล็กๆ ที่เล่นงานร่างกาย แม้มันจะไม่มากมายเท่าเวลาอีกฝ่ายทำให้ก็เถอะ

            “แบบนั้นครับ เด็กดี...” คิบอมบอกพลางจ้องมองเมียคนสวยไม่วางตา ดวงตาคู่คมก็เข้มขึ้นกับฝ่ามือเล็กๆ ที่กำลังขยับขยุกขยิกในเสื้อ พอให้จินตนาการเบื้องต่ำเห็นภาพมือที่กำลังเกลี่ยไปตามหัวนมสีหวาน ลูบคลึงเบาๆ จนมันแข็งชัน

            “อปป้า...แล้วทำไงต่อ” ดงแฮถามเสียงเบา ยามที่ฟันคมกัดริมฝีปากล่างน้อยๆ ขาเรียวเริ่มเบียดชิดเข้าหากัน เมื่อเห็นดวงตาคมวาวที่ราวกับอยากจะกระโจนเข้ามาในจอเสียเดี๋ยวนี้

            “รู้สึกยังไง”

            “อปป้าก็เอามือคลึงนมอปป้าเล่นสิ” ไม่วายที่คนหน้าหวานจะเถียงเสียงเบา แบบที่พระเอกหนุ่มน่าจะหมดอารมณ์ แต่นั่นกลับทำให้คิบอมหัวเราะ เสียงทุ้มก็กระซิบเสียงพร่า

            “อยากชิมจังเลยครับ..อยากค่อยๆ ใช้ลิ้นคลึงมันช้าๆ จนมันแข็ง แล้วค่อนใช้ปากอมแล้วดูดเบาๆ ดงแฮจะครางเสียงกระเส่าอยู่ริมหูพี่ว่า...อีก...มากกว่านี้...ใช่มั้ย”

            ลีดงแฮสาบานได้ว่าเขากำลังมีอารมณ์กับน้ำเสียงทุ้มพร่าที่บอกว่าอยากจะทำอะไรบนร่างกายของเขา!

            คนตัวเล็กคิดในใจอย่างขลาดเขินที่สุด แต่ดวงตาคู่หวานก็สบกับดวงตาคมกริบที่เต็มไปด้วยความต้องการจนปลุกไฟรักให้คุโชนขึ้นช้าๆ ฝ่ามือที่กำลังเกลี่ยหัวนมตัวเองก็คลึงมันช้าๆ จินตนาการว่าหากคนตรงหน้ากำลังทำมันให้เขาด้วยปาก จะให้ความรู้สึกพิเศษสุดขนาดไหน

            “ผิวขาวๆ นั่นก็เหมือนกัน...อยากชิมทุกส่วนเลย....”

            “อาห์...อปป้า...” เสียงครางหวานหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากสีระเรื่อจนได้ จนคนฟังชะงักกึก ดวงตาคู่คมเงยขึ้นมองใบหน้าสวย ก่อนที่ความร้อนผ่าวจะเข้าเล่นงานแก่นกายใหญ่จนแข็งขืน ในเมื่อดงแฮกำลังแสดงสีหน้าแบบที่เขาชอบมอง...เวลามีอารมณ์

            ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ฟันคมขบริมฝีปาก ดวงตาคู่หวานที่ไม่รู้ตัวว่าหรี่ลงอย่างยั่วยวนอารมณ์คนมอง และมันจะยิ่งทวีความเซ็กซี่กว่าเดิม...ตอนที่ลีดงแฮรู้สึกดีมากๆ

            “คิดว่าเป็นพี่สิครับ คิดสิว่าพี่อยากจะทำอะไรกับดงแฮต่อ...” คิบอมบอกเสียงต่ำพร่า ยามที่ฝ่ามือใหญ่ก็กำพนักเก้าอี้เอาไว้แน่น ให้คนหน้าหวานที่กำลังลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวของตัวเอง ส่งมือลงต่ำ

            “อปป้าจะทรมานดงแฮ...จะจูบลงมาเรื่อยๆ...อ๊า...” ดงแฮหลุดเสียงครางออกมา ใบหน้าสวยเชิดขึ้น เมื่อมือเรียวล้วงเข้าไปในกางเกงจนสัมผัสส่วนอ่อนไหวที่กำลังตื่นตัวขึ้น ปลายนิ้วก็ลูบมันขึ้นลงเบาๆ จนขนอ่อนลุกซู่ ใบหน้าแดงระเรื่อ

            “ถอดกางเกงหน่อยเด็กดี”

            “อ้ะ...ไม่...”

            “ดงแฮ!” คิบอมคำรามเบาๆ เมื่อคนที่กำลังมองก็รู้ว่ารูดรั้งแก่นกายสีหวานอยู่บอกเสียงสั่นพร่า แบบที่เขาอยากจะเห็นทั้งหมด อยากจะเห็นตอนที่ดงแฮทำอยู่ตรงหน้าเขา แต่กลับมาบอกว่า...ไม่

            คิมคิบอมโคตรอยากกลับโซลเลยล่ะตอนนี้

            “กะ...ก็ขี้โกง...ถ้าดงแฮถอด...อปป้าต้องถอดด้วย...” ดงแฮบอกข้อต่อรองเสียงแผ่ว และคราวนี้ก็ทำให้พระเอกหนุ่มเริ่มยิ้มออก มือใหญ่ก็ปลดเข็ดขัด แล้วแกะซิบเลื่อนลงอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงชั้นในสีเข้มที่แทบจะห่อหุ้มส่วนแข็งแกร่งที่ตื่นขึ้นเอาไว้ไม่มิด

            การกระทำที่ดงแฮหน้าร้อนวาบ มองแก่นกายใหญ่ที่สร้างความสยิวมาให้เขาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนไม่วางตา ก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆ รั้งกางเกงนอนออกไปจากสะโพกกลมกลึง จนคิบอมกำหมัดแน่น ในเมื่อ....เมียเขาไม่ได้ใส่ชั้นในนอน

          ยั่วเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!

            ชายหนุ่มบอกตัวเองในใจ ยามที่กำหน้าขาแน่น มองร่างน้อยที่กำลังเผยส่วนล่างให้เขาเห็น แต่ชายเสื้อที่บดบังบางส่วนก็ทำให้คิบอมบอกต่อ

            “อ้าขาให้พี่ดูด้วย”

            “มันน่าอาย...”

            “งั้นแบบนี้ล่ะ” คิบอมว่าจบก็รั้งชั้นในของตัวเองออก จนเผยส่วนร้อนผ่าวที่กำลังบอกว่าต้องการดงแฮมากมายแค่ไหน ฝ่ามือใหญ่ก็กอบกุมมันเอาไว้ ยามที่บอกเสียงต่ำ

            “ไม่เห็นหรือว่าพี่ต้องการดงแฮมากแค่ไหน” และนั่นก็เป็นคำที่ทำให้คนหน้าหวานตัดสินใจ

            ฟึ่บ

            ดงแฮขยับมานั่งอ้าเรียวขาขาวออกกว้างอยู่หน้ากล้อง มือหนึ่งยันพื้นเตียงเอาไว้มั่น อีกมือก็ขยับมากอบกุมส่วนอ่อนไหวไว้เต็มมือ ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้นน้อยๆ แต่ไม่ละจากดวงหน้าคมคาย แล้วเริ่มขยับมืออย่างเชื่องช้า

            “อาห์...อปป้า~ ดงแฮ...ดงแฮเสียว...อืม...รู้สึกดีจัง...” เสียงหวานครางเครือในลำคอ ยามที่สะโพกเล็กบิดเร้าน้อยๆ ความต้องการแล่นปราดไปทั่วกาย ยิ่งรับรู้ว่ามีสายตาของอีกฝ่ายมองมา ความมั่นใจที่หล่นหายก็กลับมาอย่างไม่น่าเชื่อ และมากพอให้ดงแฮยกก้นขึ้นอีกนิด

            “อปป้า...ดูสิ....อืม...มันกำลังต้องการ...อปป้านะ...” การกระทำที่ทำให้เห็นช่องทางสีหวานอย่างชัดเจน ส่วนที่กำลังบีบกระชับเพราะความต้องการ แล้วเพียงดงแฮส่งนิ้วไปแตะโดน ร่างทั้งร่างก็สะดุ้งวาบ แอ่นตัวเข้าหาหน้ากล้องมากอีกนิด พร้อมกับใบหน้าหวานที่แสดงออกว่าต้องการมากแค่ไหน

            หมับ

            “บอกพี่สิ....บอกพี่ว่าต้องการพี่...” คิบอมยิ่งกำหมัดแน่น ความต้องการมันทะลักขึ้นมาจนอยากจัดการคนในจอเหลือเกิน ขณะเดียวกัน ดงแฮก็กำลังรูดรั้งมือกับส่วนอ่อนไหวแรงขึ้น ใบหน้าสวยเชิดขึ้นทั้งยังส่ายน้อยๆ

            “อาห์...ดี...อปป้า...ช่วยดงแฮ...อึ้ก...ฮื่อ...” เสียงครวญครางหวานๆ ที่ดังก้องไปทั่วห้อง พร้อมกับเรือนร่างขาวเนียนบิดน้อยๆ ด้วยความต้องการ กำลังทำให้พระเอกหนุ่มยิ่งบ้า มือใหญ่กำเข้าที่ส่วนแข็งแกร่งแล้วเริ่มต้นรูดรั้งมันช้าๆ

            “อาห์...ไม่ไหว...อยากให้...เข้ามา...” ดงแฮบอกราวเสียงกระซิบ ยามที่ปลายนิ้วโป้งกำลังถูไถที่ส่วนหัวเบาๆ จนสัมผัสได้ถึงน้ำใสที่ปริ่มออกมาทีละน้อย ความรู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

            ฟึ่บ

            “ให้ตายเถอะ!” แล้วคิบอมก็ยิ่งบอกเสียงต่ำ เมื่อคนตัวเล็กกำลังส่งปลายนิ้วเข้าไปในโพรงปาก แล้วใช้ลิ้นสีสดไล้เลียมันไปมาจนเปียกชุ่มโชก ดวงตากลมโตหรี่ลงตามแรงอารมณ์ ตั้งใจกับการดูดปลายนิ้วมือของอีกตัวเองจนเสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องไปทั่ว อีกมือก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวแรงๆ จนก้นนุ่มส่ายร่อนไปมา

            ภาพที่ทำให้พระเอกหนุ่มยิ่งคลั่ง มือใหญ่ก็รูดรั้งตามจังหวะของคนหน้าหวาน

            “อปป้า...มะ...ไม่ไหว...อยากได้...อปป้า...” ดงแฮครางเสียงสั่นระริก ยามที่ดึงปลายนิ้วชุ่มน้ำลายออกมา

            “อ้ะ!!! อืมมม...อึ้ก...ดี...ดีจัง...” ดงแฮสะดุ้งสุดตัว เมื่อปลายนิ้วเรียวส่งมาถูไถที่ปากทางเข้า ก่อนจะจงใจยกก้นขึ้น แล้วดันนิ้วมือเข้าไปช้าๆ จนสะดุ้งสุดตัว เสียงหวีดร้องดังในลำคอ ก่อนที่จะดันมันเข้าไปจนสุด

            “อ๊า...แฮ่ก...อืม...อึ้ก...” ดงแฮหอบหายใจหนักๆ ขณะที่ชายเสื้อนอนนุ่มก็อ้ากว้างออก จนเผยให้เห็นเนื้อตัวขาวเนียนที่กำลังแดงระเรื่อ ยอดอกสีหวานแข็งชันยั่วเย้าอารมณ์คนมอง ขณะเดียวกัน ส่วนอ่อนไหวก็แลเห็นยอดปลายแดงฉ่ำน้ำขุ่น ปลายนิ้วยาวก็กำลังสอดลึกเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังจนขมิบถี่

            ภาพแสนเซ็กซี่ที่ทำให้คิบอมตาวาววับ

            “ใส่เข้าไปเพิ่มสิคนดี”

            “อึ้ก...ฮื่อ...อ๊า...” คำสั่งที่ดงแฮยอดสอดปลายนิ้วเข้าไปอย่างว่าง่าย เพราะร่างกายมันอึดอัดเกินกว่าจะโต้แย้ง ดวงตากลมโตก็ฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำ ยามที่ร่างทั้งร่างสะดุ้งทุกครั้งที่ขมับทั้งสองมือพร้อมๆ กัน

            “อ๊าาาาา....เสียว...อปป้า...ดงแฮเสียว...” เสียงหวานที่ร้องบอก พร้อมกับสะดุ้งสุดตัว มือทั้งสองข้างเริ่มเร่งเร้าจังหวะมากขึ้น เมื่อปลายนิ้วแตะโดนจุดกระสันภายใน

            ขณะเดียวกัน คิบอมก็คำรามเสียงต่ำ มือใหญ่ยิ่งเร่งจังหวะตาม จ้องมองเมียคนสวยที่ตอนนี้แทบจะนอนราบลงกับที่นอนอย่างหมดเรี่ยวแรง สะโพกน้อยๆ ก็ส่ายเร้าไปมา เสียงหวานก็ยิ่งครางกระเส่าไปทั่วห้องนอนกว้าง

            “แรงอีกสิดงแฮ...เรียกชื่อพี่...”

            “อ้ะอ๊า...อปป้า...คิบอมอปป้า...อึ้ก...เข้ามาอีก...ในตัวดงแฮ...แรง...แรงกว่านี้”

            คิบอมกัดฟันกรอด มือใหญ่ยิ่งเร่งจังหวะรัวแรงตามคำพูดคนหน้าหวาน มองภาพเมียที่ส่ายตัวเร้าๆ อยู่ตรงหน้า ยิ่งมือเรียวกดถี่เข้าไปในช่องทางสีหวานมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเร่งจังหวะตามมากขึ้นเท่านั้น

          แล้วให้ตายเถอะ เมียเขาโคตรเซ็กส์!

            ความคิดที่พระเอกหนุ่มไม่รู้ว่าคิดถูกคิดผิดที่เล่นกันหน้าแคม เมื่อความต้องการมันเพิ่มมากขึ้น มากจนอยากจะพุ่งเข้าไปในจอ แล้วจัดการดงแฮให้สมอยาก ยิ่งนักเต้นสาวกำลังโชว์สเต็ปเอวที่ส่ายร่อนยั่วเขา กับเสียงครวญครางหวานๆ ที่ครางชื่อเขาไม่ได้ขาดแบบนี้

            “อึ้ก...อ๊า...อปป้า..มะ...ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...จะไป...แล้ว...” คำที่คิบอมยิ่งเร่งจังหวะตามให้ทัน เสียงทุ้มก็คำรามลั่น

            “ดงแฮ...อาห์....ดงแฮของอปป้า” เสียงที่ทำกำลังส่งดงแฮให้ถึงสวรรค์อย่างไม่อาจจะเก็บกักเอาไว้ได้นานกว่านี้อีกแล้ว

            “อ๊าาาาาาา!!!” เสียงหวานหวีดร้องออกมา ยามที่ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มฝ่ามือจนบางส่วนเลอะมาถึงหน้าจอโน้ตบุ๊ก ร่างบอบบางก็ทิ้งร่างนอนราบอ้าขาอยู่บนเตียงในทันที

            “แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...” ภาพที่ยิ่งทำให้คิบอมปวดแก่นกายหนึบๆ มองซอกขาขาวผ่องที่ยังมีมือเรียวทิ้งค้างเอาไว้ เพียงคิดว่ากำลังสอดลึกเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ตอดรัดเขารุนแรงเช่นทุกครั้ง คิมคิบอมก็ถึงจุดหมายปลายทางอย่างง่ายดาย

            และอาจจะเพราะภาพแสนยั่วยวนของดงแฮที่กำลังหอบหายใจถี่ๆ อยู่แบบเดิมล่ะมั้ง

..........................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่

ขอบคุณมากค่า

วันพุธที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2557

NC Twin’s Trap Children_54

NC Twin’s Trap Children_54



            หมับ

            “อึ้ก...ยะ...อย่า...อย่านะ” ฮายังได้แต่สะดุ้งสุดตัว ก้มลงมองร่างกายช่วงล่างผ่านม่านน้ำตาอย่างหวาดกลัว เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังจับเข้าที่แก่นกายเล็กเต็มแรง ปลายนิ้วยาวก็ลูบไล้ส่วนอ่อนไหวไปมาจนร่างทั้งร่างร้อนวูบ

            “อย่า...แตะต้อง...ฮึก...ตัว...ฮายัง...”

            “ฮึ ไม่ต้องห่วง พี่ไม่ทำแค่จับหรอกนะ”

            “อ๊า!!! อย่า...อย่า...หยุดนะ...อึ้ก...” ฮายังได้แต่ส่ายสะบัดหน้าไปมาบนหมอนใบนุ่ม เมื่อชายหนุ่มโน้มหน้าลงมาใช้ปลายลิ้นปาดเลียหัวนมนิ่มแรงๆ ก่อนที่จะขบกัดจนทั้งความกลัวทั้งความเสียวซ่านพุ่งวาบเข้ามาในกาย ฝ่ามือใหญ่ก็กำรอบส่วนอ่อนไหว แล้วขยับรูดรั้งอย่างไม่คิดเบาแรง

            “อึ้ก...อย่า...อย่า...” ฮายังปล่อยน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลผ่านแก้ม ยามที่ริมฝีปากที่เคยมอบสัมผัสอ่อนหวานกำลังขบกัดไปทั่วร่างกายของเขา ปลายลิ้นไล้เลียอย่างตะกละตะกลาม และไร้ซึ่งการทะนุถนอมจนเหมือนเล่นกับของเล่นชิ้นหนึ่ง

            “ฮึ เนี่ยน่ะหรือที่บอกว่าอย่า” คำพูดโหดร้ายกระซิบบอกเบาๆ ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังเล่นกับแก่นกายเล็กที่กำลังชูชันตามแรงเล้าโลมที่แม้จะโหดร้าย แต่มันก็ทำให้ส่วนอ่อนไหวตอบสนองอย่างน่าอับอายที่สุด

            “ปากบอกว่าพี่มั่วไม่เลือก แล้วตัวฮายังล่ะ...ทำไมมีอารมณ์กับคนมั่วไม่เลือก”

            “ฮึก...หยุด...ได้โปรด...อย่านะ...อ้ะอ๊า...” ฮายังส่ายหน้า ตัวสั่นเทา ร่างทั้งร่างก็สะดุ้งวาบกับฝ่ามือหยาบกร้านที่ชักรูดส่วนที่ไม่เคยมีใครแตะต้องมาก่อนอย่างรุนแรง ปลายนิ้วก็ลูบวนส่วนปลาย จนส่วนปลายแดงก่ำยิ่งฉ่ำน้ำ ริมฝีปากร้อนก็ขบกัดหัวนมนิ่มแรงๆ จนฮายังได้แต่สะอื้น

            “อ๊า...ยะ...อย่านะ...” แม้ว่าร่างน้อยจะร้องขอ แต่คนทำก็ไม่คิดผ่อนปรน เมื่อฝ่ามือใหญ่ยังคงรูดรั้งส่วนอ่อนไหวอย่างไม่คิดผ่อนแรง ดวงตาคู่คมก็มองร่างที่บิดกายเร้าอยู่ใต้ร่างด้วยสายตาเย็นชา ทั้งที่เขายอมรับ...ยอมรับว่าผิวกายขาวผ่อง เสียงครวญคราง ใบหน้าเลอะคราบน้ำตาของนัมฮายังกำลังทำให้เขามีอารมณ์...แบบที่มากกว่ารู้สึกกับใครคนไหน

            “ขอโทษพี่เดี๋ยวนี้ ฮายัง”

            “ฮึก...ไม่...” คนฟังส่ายหน้าแรงๆ สะอื้นจนตัวสั่น นึกรังเกียจตัวเองที่เขาต้องมาครวญครางต่อหน้าผู้ชายคนนี้ที่เหมือนกำลังพอใจกับความทรมานของเขา และสติที่เหลืออยู่น้อยนิดก็บอกเขาว่าจะไม่เอ่ยคำที่ผู้ชายคนนี้ต้องการ

            “ก็ดี...”

            “อ๊า!!! อย่า...อย่าทำนะ...หยุด!!!” ฮายังหวีดร้องออกมา เมื่อกังจารั้งสะโพกมนให้ลอยขึ้นสูง ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งก็รูดรั้งส่วนอ่อนไหวแรงๆ ขณะที่ปลายลิ้นก็ไล้เลียเข้าที่ส่วนทางเข้าคับแคบที่ปิดสนิทจนร่างทั้งร่างสะท้านเฮือก

            “อย่า...อึ้ก...ยะ...อย่า...อ๊าาาาาา!!!!” ฮายังร้องลั่น เมื่อปลายลิ้นร้อนชื้นกำลังสอดลึกเข้ามา จนความรู้สึกแปลกใหม่กำลังเล่นงานร่างกาย สติเริ่มเลือนรางไปกับสัมผัสหยาบกระด้าง หากแต่ปลุกเร้าของคนตรงหน้า

            ฟึ่บ

            “อ๊า...เจ็บ...หยุด...ฮายังเจ็บ...เจ็บ!!” เด็กน้อยร้องลั่น ยามที่ปลายนิ้วยาวสอดลึกเข้ามาภายในจนสุดในทีเดียว ความเจ็บเสียดเข้าเล่นงานร่างกายจนน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลผ่านแก้ม หัวใจดวงน้อยเจ็บจนร้าวกับการกระทำป่าเถื่อนของผู้ชายคนนี้

            แต่แม้ว่าหัวใจจะเจ็บ แต่ร่างกายกลับกำลังตอบสนองกับสิ่งที่คนๆ นี้ทำ

            “บอกว่าไม่ แต่ในตัวฮายังกำลังบีบมือพี่แรงขนาดนี้นะ” น้ำเสียงดูถูกของคนที่กำลังกดปลายนิ้วเข้าไปจนสุด ทั้งยังกวาดควานภายในจนร่างน้อยกระตุกเอ่ยขึ้น หัวใจยิ่งเจ็บหนักกว่าเดิมกับน้ำเสียงของคนที่เหมือนดูถูกร่างกายของเขา

            “หยุด...พอแล้ว...ได้โปรด...ฮึก...หยุดที...” เสียงร้องไห้ปนเสียงครางของคนที่กำลังถูกกระตุ้นหนักๆ ไม่ทำให้กังจาหยุดมือ นอกจากฝ่ามือใหญ่กำลังชักรูดแรงขึ้น มืออีกข้างกระหน่ำกดสอดเข้าไปภายในให้เด็กน้อยครางลั่นไปทั้งห้อง แล้วยามที่ช่องทางอ่อนนุ่มกำลังบีบรัดมือเขาหนักหน่วงขึ้น...

            หมับ

            “อ๊า...อ้ะ...อย่า...ปล่อย...” เสียงครวญครางแทบขาดใจของฮายังกลายเป็นลมหายใจที่ขาดห้วง เมื่อปลายนิ้วกำลังกดปิดแก่นกายเล็กเอาไว้ ความทรมานจากการต้องการปลดปล่อยตีตื้นขึ้นมาในอก ร่างทั้งร่างก็ดิ้นหนีอย่างหวังจะพ้นความทรมาน

            “ขอโทษพี่เดี๋ยวนี้ นัมฮายัง!!

            “ฮึก...มะ...ไม่....ไม่...ปล่อยนะ...ปล่อย...”

            “งั้นก็อย่าหวังว่าพี่จะปล่อย”

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊าาาา!!!!!!!! อย่า...อย่า...ได้โปรด...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ฮึก...ไม่ไหว...” ฮายังหวีดร้องลั่นไปทั้งห้องกว้าง เมื่อปลายนิ้วยาวกระหน่ำสอดลึกเข้ามาในกาย กระแทกเข้ากับจุดเสียวภายใน ทั้งที่มือใหญ่กำลังกดปิดส่วนอ่อนไหวเอาไว้แน่นจนความทรมานกำลังเล่นงานจนทนไม่ไหว

            แค่ต้องเจอพายุอารมณ์ที่ไม่เคยต้องสัมผัส ฮายังก็แทบแย่แล้ว แต่มาเจอการกระทำโหดร้ายของผู้ชายคนนี้ สุดท้าย ศักดิ์ศรีของเด็กน้อยก็ไหลรินออกมาเป็นน้ำตา พร้อมกับเสียงแหบพร่าที่บอกอย่างเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ

            “ขอ...โทษ...ฮึก...ฮายัง...ขอโทษ...ขอโทษ”

คำขอโทษที่เปรียบดังศักดิ์ศรีที่ถูกย่ำยี แลกกับการปลดปล่อยที่กังจาปล่อยปลายนิ้วตัวเองออก เพียงชัดรูดไม่กี่ที ร่างทั้งร่างก็กระตุกวาบ ปลอดปล่อยหยาดน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่อย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง



ต่อค่ะ

            ตุบ

            ร่างของฮายังถูกปล่อยให้ทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างหมดแรง ร่างน้อยก็สะอื้นจนตัวโยน โดยมีผู้ชายตัวโตมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง หากแต่...หัวใจกำลังอ่อนลงเพราะน้ำตาพวกนี้

            หมับ

            ฟึ่บ
           
“แฮ่ก...อย่ามาแตะต้องตัวผม...ฮึก...คุณมันเลว...ฮึก...เลวที่สุด...” แต่เพียงฝ่ามือใหญ่แตะลงที่หัวไหล่บอบบาง ฮายังก็ดึงตัวหนี ร่างที่สะอื้นจนพูดไม่รู้เรื่องก็ตะโกนลั่นออกมา พร้อมกับสะบัดหน้าที่ดวงตาแดงช้ำจากการร้องไห้มามองอย่างหวาดกลัว พร้อมกับเสียงใสที่เอ่ยออกมาอย่างเจ็บปวดที่สุด

“ฮึก...ผมเกลียดคุณ...ได้ยินมั้ยว่า...ผมเกลียดคุณ”

กึก

ดวงตาของกังจาที่อ่อนลงเข้มขึ้นทันที มือสองข้างกำหมัดแน่นกับคนที่กล้าลองดีพูดแบบนี้กับเขาอีกครั้ง แม้ว่าหัวใจจะไม่อยากทำร้ายเด็กคนนี้ แต่คนที่มีทุกอย่างและไม่เคยมีใครกล้าขัดใจอย่างเขาก็รู้สึกเหมือนตัวเองถูกหยาม และนั่น...กังจายอมไม่ได้

หมับ

“โอ๊ย!!!

“ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะใจดีด้วยหรอกนะ แต่ในเมื่อเกลียดกันขนาดนี้ก็ไม่จำเป็นแล้วล่ะ” ฮายังได้แต่หวีดร้องอย่างหวาดกลัว เมื่อร่างของเขาถูกพลิกให้นอนคว่ำลง  สองมือก็ยิ่งพันกับเนกไทจนเจ็บ หากแต่ความเจ็บปวดตรงข้อมือยังไม่เท่าความหวาดกลัวคนที่กำลังกระชากกางเกงออกไปจากกาย

“ไม่นะ...ไม่...ฮึก...ไม่...” ฮายังสะอื้นในอก เมื่อร่างของเขาถูกกระชากสะโพกให้ลอยขึ้น น้ำตาหยดลงบนหมอนจนเปียกชุ่มโชก

            เสียงที่กังจาบอกเสียงเหี้ยม

          “เสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ นัมฮายัง”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาาา!!!!! เจ็บ...ผมเจ็บ!!! เอามันออกไป...ฮึก...ผมเจ็บ...อึ้ก...มะ...ไม่เอา...ฮึกๆ” เสียงหวีดร้องพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากจากดวงตาเป็นตัวบอกอย่างดีว่าร่างน้อยเจ็บปวดแค่ไหนกับการที่กังจาดันกายเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างรุนแรง

            มากเสียจนหยาดบริสุทธิ์ไหลริน

            “ฮึก...เจ็บ...ไม่เอา...ไม่”

            ฟุ่บ

            “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!” ฮายังขยุ้มผ้าปูเตียงแน่น ใบหน้าฝังลงกับหมอนใบนุ่ม เมื่อความเจ็บปวดแทบจะขาดใจตายพุ่งวาบเข้ามาในร่าง เมื่อกังจาดันกายมาอีกทีในช่องทางคับแคบก็สุดความยาวที่ทำให้ร่างน้อยร้องไห้แทบจะขาดใจ

            อาการทรมานที่คนตัวโตขบกรามแน่น มองร่างขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยรักที่กำลังตัวสั่นสะท้าน ซุกหน้าลงกับหมอน ร้องไห้จนเหมือนจะขาดใจ อีกทั้งของเหลวที่กำลังไหลซึมออกมาจนแก่นกายใหญ่ขยับเคลื่อนได้ก็เป็นการบอกเขาว่าเด็กน้อยกำลังเจ็บปวดแค่ไหน

            กังจายอมรับว่าภายในช่องทางอุ่นนี้ราวกับสวรรค์ที่เขาอยากจะสอดประสานกายถี่รัว แบบไม่สนใจว่าฮายังจะรู้สึกยังไง หากแต่หัวใจ...กำลังอ่อนลงทุกที

            “เจ็บ...ฮึก...ฮายัง...เจ็บ...ไม่เอา...มันเจ็บ...” ฮายังบอกเสียงสั่นระริก หอบหายใจแรงๆ เกร็งร่างรับความเจ็บปวดที่อึดอัดไปหมด ทั้งที่เขาเคยนึกภาพว่าวันที่เขายอมเป็นของพี่กังจา คงเป็นวันที่เขามีความสุข คงเป็นสัมผัสอ่อนหวานที่ทำให้ร่างนี้แทบหลอมละลาย

            แต่ในความเป็นจริงแล้ว...มันไม่มีอะไรที่เหมือนที่ฝันเลยสักอย่างเดียว

            “ฮายัง...หายใจลึกๆ ครับเด็กดี...อย่าเกร็ง”

กึก

แต่แล้ว เสียงทุ้มนุ่มที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยินก็กระซิบอยู่ริมหู ร่างสูงใหญ่ก็แนบลงมาจนผิวเนื้อแนบสนิทกัน ฝ่ามือใหญ่สอดลึกเข้ามาใต้เรียวขาขาว ก่อนจะกอบกำส่วนอ่อนไหวเอาไว้ แล้วลูบไล้อย่างเบามือ

            “ถ้าฮายังเกร็ง เราจะเจ็บนะครับ” กังจาบอกเสียงพร่า แล้วริมฝีปากอุ่นร้อนก็กดจูบที่ผิวแก้มขาว มือใหญ่ดันใบหน้าหวานให้หันกลับมา ก่อนที่จะประกบจูบที่ริมฝีปากนิ่มด้วยการกระทำที่แตกต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง

            จูบที่ฮายังอยากจะเบือนหน้าหนี หากแต่ความเจ็บปวดที่กำลังสอดแทรกอยู่ในกายก็ทำให้เขาได้แต่เผยอปากรับราวกับมันเป็นยาที่ช่วยบรรเทาความเจ็บลงทีละน้อย

            จูบที่กังจาบดเบียดแนบชิดอย่างรุนแรง ปลายลิ้นร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามาภายใน เกาะเกี่ยวเข้ากับลิ้นเล็กที่ส่งมาหาอย่างที่เจ้าของไม่รับรู้การกระทำของตัวเองแล้ว มือใหญ่ก็ปลุกเร้าส่วนอ่อนไหวอย่างเบามือ ยามที่ยอมข่มกายไม่เคลื่อนสะโพกสอบ เอาแต่ทิ้งค้างเอาไว้เฉยๆ

            “อืม...” เสียงครางจากเรียวปากหวานที่เจือด้วยรสปร่าของหยดน้ำตา ทำให้กังจาเลื่อนปลายนิ้วมาลูบไล้หัวนมนิ่มอย่างเบามือ สะกิดเขี่ยเบาๆ ให้ฮายังผวาร่างเข้าหา แรงบีบรัดผ่อนปรนลง จนร่างสูงเริ่มขยับกายเนิบๆ

            “อาห์...ฮึก...” เสียงครางปนเสียงสะอื้นดังจากเรียวปากหอมหวานแบบที่กังจาก็ไม่ยอมผละจากจูบง่ายๆ ฝ่ามือทั้งสองข้างก็ทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยม จนฮายังแทบสะลักกับรสกามอารมณ์ที่ถูกยัดเยียดให้

            หมับ

            “อึ้ก...อาห์...ฮึก...ฮื่อ...” ยามที่กังจาถอนริมฝีปากออก เพื่อกดจูบตั้งแต่หลังคอขาว ไล้เลียลงมาเรื่อยๆ ฮายังก็ทำได้เพียงสะอื้น หอบหายใจหนักๆ เชิดหน้า อ้าปากน้อยๆ ปล่อยทั้งน้ำตาและน้ำใสไหลซึมจนเลอะหมอนตรงหน้า สะโพกเล็กก็ถูกดันให้ยกสูงขึ้น เพื่อตอบสนองความต้องการของชายหนุ่ม

            “อาห์...ข้างในฮายัง...สุดยอดเลยรู้หรือเปล่า...อืม...” กังจาคำรามเสียงกร้าว ยามที่กระชับสะโพกเล็ก แล้วดึงกายออกจนเกือบหลุดแล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ จนร่างน้อยหวีดร้องลั่น

            “ฮึก...อย่า...พอ...พอแล้ว...” เสียงร้องขอความเมตตาไม่ได้รับการตอบสนอง เมื่อกังจากำลังดุนดันกายเข้ามาแรงขึ้นทุกที

            แต่แม้ว่าฮายังจะร้องให้หยุด แต่ร่างกายไม่รักดีกลับตอบสนองกับความใหญ่โตที่สอดประสานเข้ามาในเรือนกาย และเพียงเขาแตะต้องส่วนไหน ร่างทั้งร่างก็ผวาเข้าหาราวกับไม่ใช่ร่างกายของตัวเอง

            “อาห์...แน่ใจหรือว่าจะให้พี่หยุด”

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊าาาาาาาา!!!! อึ้กๆ...ฮื่อ...อย่า...ตรงนั้น...ตะ...ตรงนั้น” ฮายังหวีดร้องออกมาลั่นห้อง เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้าจุดอารมณ์ภายใน จนกังจาแสยะยิ้ม ร่างสูงก็จงใจกดกระแทกเข้าไปหนักๆ ทุกครั้ง จนเสียงครวญครางดังแทบขาดใจ

          ทำไม ทำไมต้องทำกันแบบนี้

            ความคิดสุดท้ายของฮายังที่ไม่อาจควบคุมร่างกายได้อีกต่อไป ทำได้เพียงครวญครางอย่างเสียวซ่านกับสัมผัสที่กดกระหน่ำถี่เข้ามา ตอบรับความรุนแรงที่ถูกป้อนให้ เรือนกายเล็กก็ตอบรับแก่นกายใหญ่ราวกับคนร่านเซ็กส์ที่ทำให้เจ้าตัวยิ่งเจ็บไปทั้งหัวใจ

            ฟึ่บๆๆๆๆ

            “อ๊า...ฮึก....อื้อๆ...” ฮายังแทบจะขยุ้มผ้าปูเตียงขึ้นมา ความเสียวซ่านที่ได้รับทำให้เขาไม่สนใจความเจ็บของเนกไทที่บาดอยู่ตรงข้อมือ มีเพียงผิวเนื้อที่เสียดสีปลุกไฟราคะให้ลุกโชนยิ่งกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบเนื้อก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้องบ่งบอกความร้อนแรง

            ฮายังกำลังหอบหายใจหนักๆ ช่องทางด้านหลังบีบกระชับถี่ๆ เสียงครวญกระเส่าดังก้อง บ่งบอกว่าร่างน้อยกำลังจะไปถึงจุดหมายปลายทาง ท่าทางที่กังจายิ่งเร่งกายหนักหน่วง

            “อึ้ก...อ๊า...อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!! แฮ่กๆ...อาห์...” แล้วฮายังก็หวีดร้องลั่น ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มที่นอนนุ่ม เสียงหอบหายใจดังก้อง หากแต่ถูกรวบสะโพกให้สูงกว่าเดิม เพื่อรองรับผู้ชายคนนี้

            การกระทำที่แม้ว่าร่างกายจะสุขจนเหมือนลอยคว้างอยู่กลางสวรรค์ แต่หัวใจ...กลับถูกฉุดกระชากลงในขุมนรก

            เฮือก!

            แต่แล้ว ฮายังก็สะดุ้งเฮือก ยามที่ความร้อนพุ่งวาบเข้ามาภายใน จนเสียงครางอื้ออึงดังในลำคอ ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะถูกปล่อยให้ทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่มอย่างหมดเรี่ยวแรง

.............................................

กลับไปต่ออีกสักนิดที่
ขอบคุณค่ะ

วันจันทร์ที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2557

NC มนตรา_59

NC มนตรา_59



            “อื้อ...คิบอม...” จากนั้น ดงแฮก็ได้ร้องเสียงแผ่วหวิว ยามที่ริมฝีปากอุ่นกำลังลากไปตามฝ่ามือขาว ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ส่งมาสัมผัสปลายนิ้วเรียว แล้วดูดเม้มเบาๆ พอให้สะท้านไปทั้งช่องอก ขณะเดียวกัน คิบอมก็รั้งร่างนิ่มให้นอนแนบลงกับฟูกนุ่ม ฝ่ามือหยาบอีกข้างลูบไล้เรือนกายขาวอย่างเบามือ ซึ่งทำให้ดงแฮบิดกายน้อยๆ

            “เจ้าช่างน่ารักยิ่งนัก ดงแฮ” องค์ชายหนุ่มเคลื่อนตัวลงมาจนใบหน้าของทั้งสองใกล้ชิดกัน ก่อนที่ยกยิ้มน่าดู แล้วประกบริมฝีปากลงบนความหอมหวานอย่างไม่ปล่อยให้ร่างน้อยได้ทักท้วง

            “อื้อ” ดงแฮร้องเบาๆ ในลำคอ ยามที่สองมือขยุ้มอาภรณ์ที่คิบอมสวมใส่เอาไว้แน่น เรียวปากเผยอแย้มรับความอุ่นร้อนที่สอดแทรกเข้ามาอย่างรวดเร็ว เรือนกายสูงใหญ่ก็ทิ้งตัวลงแนบกับความเนียนนุ่มจนแทบไร้ช่องว่าง ให้ผิวกายที่มีเพียงเนื้อผ้าบางเบาแนบชิดกัน ขณะเดียวกัน คิบอมก็กำลังชิมความหวานอย่างไม่รู้จักพอ ฝ่ามือหยาบกร้านปลดรั้งชุดที่ประดับอยู่บนเรือนกายทีละน้อย พร้อมมอบจุมพิตร้อนแรงที่กำลังหนักหน่วงมากขึ้นทุกขณะ

            “อาห์...” เสียงครางหวานล้ำดังคลอจากปากแดงช้ำฉ่ำชื้น ยามที่ดงแฮแทบจะสำลักความหวานที่ถูกป้อนให้ไม่ขาดสาย เนื้อตัวร้อนระอุจากฝ่ามือหยาบที่ลากไล้ไปทั่วทุกที่ของผิวกาย และยามที่คิบอมยอมผละห่าง เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่ว แผ่นอกบอบบางสะท้านขึ้นลงอย่างรุนแรง

            “เจ้าหอมหวานไปทั้งตัวจริงๆ ดงแฮ”

เสียงแหบพร่ากระซิบชิดผิวเนื้อ ยามที่คิบอมลากไล้ริมฝีปากมาตามลำคอระหง ประดับรอยกุหลาบให้เบ่งบานบนผิวขาวจัด มือใหญ่ก็รั้งชุดสวยออกจากกาย ใช้เวลาไม่นานก็เหลือเพียงเรือนกายเปล่าเปลือยแสนเย้ายวนเสียยิ่งกว่าดอกไม้แรกแย้มให้ประจักษ์แก่สายตา

            “เจ้าช่างงามนัก” ถ้อยคำหวานที่วีล่าน้อยเปิดปรือดวงตาฉ่ำน้ำขึ้นมาอย่างเชื่องช้า สบเข้ากับดวงตาสีเข้มซึ่งเปี่ยมไปด้วยความต้องการที่กำลังกวาดมองเรือนร่างของเขา ให้ความสะท้านอายพุ่งวาบเข้ามาในอก

            “และยิ่งเจ้าขลาดเขิน เจ้าก็ยิ่งน่ารัก”

            “อ๊า!” ดงแฮแหงนเงยหน้าขึ้นทันที แผ่นอกสะท้านเฮือก ยามที่ปลายลิ้นร้อนกำลังปาดไล้ความนุ่มนิ่มจนแข็งตึง สองมือก็ขยุ้มเรือนผมสีเข้มของคิบอมเอาไว้แน่น ปากสีแดงสดเผยอครวญอย่างที่เป็นทุกครั้งยามที่ชายผู้นี้สัมผัสร่าง

            ขณะเดียวกัน ยอดอกสีระเรื่อที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำใสก็ราวกับเป็นของหวานรสเลิศขององค์ชายหนุ่มที่ยิ่งดื่มกินเท่าไหร่ ก็ยิ่งติดใจมากเท่านั้น จนริมฝีปากร้อนยิ่งมอบสัมผัสหวาม ยามที่ฝ่ามือหยาบกร้านสอดลึกเข้าใต้เรียวขาขาวเพื่อสัมผัสกับส่วนนุ่มนิ่มสีระเรื่ออย่างอ่อนโยน

            “อือ...คิบอม...ยะ...อย่า...” เสียงหวานครางเครือพร่ำกระซิบอยู่ริมหู สองมือยิ่งกอดรัดลำคอแกร่งมั่น ซบหน้าลงกับลาดไหล่แข็งแรง เมื่อฝ่ามือหยาบกำลังมอบสัมผัสที่ทำให้ร่างทั้งร่างเหมือนลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
           
            ทว่า เสียงของวีล่าน้อยกลับยิ่งปลุกเร้าความต้องการของผู้ที่ป้อนสัมผัสอย่างต่อเนื่อง ริมฝีปากร้ายกาจก็ลากไล้ลงมาตามผิวเนื้อขาวผ่อง ปลายลิ้นเลียแผ่นท้องขาว ให้เรือนร่างใต้ร่างสั่นระริก เชิดหน้าขึ้นครวญครางก้องไปทั่วทั้งห้องขนาดใหญ่

            “อ๊า!...คิบอม...ไม่...อืม...เจ้า...ยะ...อย่า...ไม่ไหว...” วีล่าน้อยบอกเสียงสั่นระริกพอๆ กับร่างที่กำลังเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อตามแรงฟอนเฟ้น เมื่อองค์ชายหนุ่มครอบริมฝีปากลงที่ส่วนอ่อนไหวอย่างอ่อนโยน ปลายลิ้นร้อนหยอกเย้า แหย่ชิมไม่ว่างเว้น จนผู้ที่ได้รับสัมผัสแทบจะขาดใจกับสัมผัสซาบซ่านในรสรักที่ถูกปรนเปรอให้

            ทว่า เสียงร้องขอกลับไม่ทำให้องค์ชายหนุ่มหยุดการกระทำในครั้งนี้ มีเพียงริมฝีปากที่ขยับรุนแรงขึ้นทุกขณะ ให้เรือนร่างขาวยิ่งตัวสั่นสะท้าน เปลือกตาปิดสนิทหลีกหนีภาพที่น่าขลาดเขิน

            ฟึ่บ

            คิบอมค่อยๆ รั้งปลายเท้าเรียวให้แยกกว้างออกจากกัน อย่างที่วีล่าน้อยก็ไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน รู้สึกเพียงว่าร่างทั้งร่างกำลังจะถึงจุดหมายปลายทางเพียงสัมผัสเล้าโลมของสวามี น้ำตาหยดใสเอ่อคลอ ก่อนที่จะหยาดหยดผ่านพวงแก้มขาว เสียงหวานใสเครือสั่นมากขึ้นทุกขณะ

            “มะ...ไม่ไหว...คิบอม...ข้าไม่ไหว...” ยามนี้ วีล่าน้อยแสนดื้อดึงก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยว่าง่ายที่ทำได้เพียงขยับตามแรงชักนำขององค์ชายหนุ่มอย่างไร้แรง ใบหน้างดงามก็ส่ายไปมาน้อยๆ ยามที่คลื่นความต้องการกำลังพัดโหมกระหน่ำเข้ามาในอก

            “อือออ!” ไม่นานเลยที่ดงแฮจะปลดปล่อยความต้องการออกมา ก่อนที่ร่างจะทรุดฮวบลงหอบหายใจหนักๆ บนฟูกนุ่ม

            “อื้อ!” ดงแฮร้องเบาๆ อย่างตื่นตกใจ ก่อนที่จะสำลักเมื่อน้ำรสปร่าถูกป้อนผ่านริมฝีปากของชายคนรัก จนเผลอกลืนเข้าไปเกือบทั้งหมด มีเพียงบางส่วนที่ไหลเลอะปลายคางซึ่งคิบอมก็ตามมาเก็บกวาดทุกหยาดหยดอย่างไม่ยอมให้เสียเปล่า

            “ช่างหวานนัก” ถ้อยคำที่ผู้ฟังยิ่งเขินอายจนแทบจะแทรกฟูกหนี จนต้องสะบัดค้อนให้อีกฝ่ายเสียวงโต ซึ่งคิบอมก็แนบริมฝีปากลงมาที่เรียวปากหอมหวานอีกครั้ง ยามที่สองมือรั้งเรียวขาให้แยกกว้างออกอย่างเชื่องช้า

            “เรียกข้าว่าท่านพี่สิ ดงแฮ”

            “ไม่” ร่างน้อยพึมพำเสียงสั่น ก่อนที่จะผวาเฮือก กอดรัดท่อนแขนแกร่งมั่น เมื่อความร้อนผ่าวกำลังเสียดสีที่ช่องทางคับแคบจนความร้อนรุ่มก่อเกิดขึ้นอย่างง่ายดาย ดวงตากลมโตก็มองฝ่าม่านน้ำตามามองตาคนมากเล่ห์ซึ่งกำลังหัวเราะเบาๆ

            “ข้าอยากได้ยินเจ้าเรียกข้าว่าท่านพี่เหลือเกิน” ถ้อยคำร้องขอที่มาพร้อมกับจุมพิตหวานซึ่งประทับแนบลงบนเรียวปากแดงช้ำ กับเรียวขาขาวที่ถูกยกสูง ทำให้ดงแฮยิ่งกอดรัดท่อนแขนแข็งแกร่งมั่น

            ฟึ่บ

            เฮือก!

            “อื้อ!...คิบอม คิบอม อาห์...” ดงแฮผวาไปทั้งตัว เมื่อความใหญ่โตกำลังกดสอดเข้ามาในกายท่ามกลางเสียงหอบหายใจที่สะท้อนไปทั่ว หยาดน้ำหยาดรินผ่านแก้มหยดแล้วหยดเล่า เสียงหวานครางเครือดังในลำคอ  ก่อนที่จะสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง เมื่อท่อนไฟร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามาจนสุดความยาว

            “ดงแฮ...ดงแฮของข้า เรียกข้า...” เสียงทุ้มพร่าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักกระซิบวอนขอ และคราวนี้วีล่าน้อยแสนซนก็หมดฤทธิ์โดยพลัน ดวงตาหวานซึ้งคลอหน่วยด้วยน้ำใสกะพริบปริบ แหงนเงยหน้าขึ้นจนสุด เมื่อท่อนไฟร้อนกำลังขยับเคลื่อนเข้ามาในกายจนร่างทั้งร่างแทบสำลักความหวานซ่านรัญจวนใจ

            “ดงแฮ...อาห์....ดงแฮ”

            “อึ้ก...ทะ...ท่านพี่...” สองมือสั่นระริกเลื่อนมาประคองใบหน้าคมคายที่ชื้นเหงื่อเอาไว้มั่น เพื่อให้ดวงตาสบประสานกัน ก่อนที่จะเอ่ยถ้อยคำหวานหูที่แม้เสียงจะสั่นระริกเพียงใดก็ตาม

            “ท่านพี่...อึ้ก...ท่านพี่ของน้อง...ท่านพี่...อ๊า!!!

ดงแฮได้แต่หวีดร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเพียงเอ่ยเรียกตามที่อีกฝ่ายต้องการ ความร้อนระอุก็สอดลึกเข้ามาในกายรุนแรงมากขึ้น ฝ่ามือมือทั้งสองข้างกอดกระชับเรือนกายเล็กเอาไว้มั่น เพราะสรรพนามเรียกขานแสนน่ารักนั่นทำให้องค์ชายหนุ่มแทบจะหมดสิ้นความอดทน

            ฟึ่บ

            “ท่านพี่...ยะ...อย่า...ท่านพี่...” ดงแฮได้แต่ผวากอดรัดลำคอแกร่ง เมื่อสองมือกอดกระชับสะโพกเล็กแล้วอุ้มขึ้นมานั่งตักอย่างรวดเร็ว ยามที่ความใหญ่โตก็กำลังสอดลึกเข้ามาอย่างไม่ผ่อนปรนจังหวะ ให้วีล่าน้อยที่ถูกสอนสั่งประสบการณ์ไม่เว้นทุกราตรีขยับกายสอดรับอย่างไม่อาจจะห้ามกายตนเองได้

            “เจ้าช่างน่ารัก...น่ารักเหลือเกิน ยอดรักของข้า” คิบอมมองภาพความงดงามของวีล่าน้อยซึ่งคร่อมอยู่บนหน้าตักของตน ฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่อ ดวงตามองใบหน้างดงามที่แดงระเรื่อซึ่งกำลังเคลื่อนกายตามที่ตนชักนำ ก่อนที่จะก้มลงซุกไซ้ริมฝีปากที่แผ่นอกบอบบางอย่างรุนแรง จนวีล่าน้อยกระตุกกายถี่ๆ

            เอี๊ยด    

            เสียงของเตียงไม้หนาหนักขยับเสียดสีกับพื้นห้องดังก้องประสานไปกับเสียงของความรักที่กำลังสอดประสานกันอย่างลงตัวบ่งบอกความร้อนแรงที่เกิดขึ้นภายในห้องรับรองแขก

            ฝ่ามือหยาบกร้านก็กระชับส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อแล้วขยับเคลื่อนไปพร้อมกัน ยามที่ตนก็ดื่มด่ำความหวานล้ำ ตักตวงอย่างไม่อยากจะหยุดสักเสี้ยววินาทีราวกับไม่หวั่นเกรงว่าตนจะจมความหวานที่ได้รับจากวีล่าน้อยจนตาย

          หากข้าตายเพราะเจ้า ข้าก็ยินยอม

            ความคิดขององค์ชายหนุ่มที่พลิกร่างน้อยลงนอนราบกับเตียงอีกครั้ง ยามที่มอบจุมพิตแสนร้อนแรง ผลักดันให้ผู้ที่อยู่ใต้ร่างถึงสวรรค์ชั้นฟ้าอีกคราว ขณะที่ตนก็ขยับเคลื่อนเข้าหาอีกครั้ง และอีกครั้งอย่างไม่คิดผ่อนปรนแรงกำลัง จนดงแฮทำได้เพียงกอดรัดลำคอแกร่ง เปล่งเสียงครางเครือหวานหูให้องค์ชายหนุ่มแสนเอาแต่ใจได้ฟังสมใจ

.........................................

อีกสักนิด ที่นี่

ขอบคุณมากค่ะ ^^