วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_38

NC ชีวิตเพื่อนาย_38


            ซ่า...ซ่า...

            ภายในห้องน้ำมีเพียงเสียงของสายน้ำที่ตกกระทบกับพื้นกระเบื้อง กับสายตาสองคู่ที่ประสานเข้าหากัน จากนั้น ฮยอกแจก็รู้สึกว่ามันรวดเร็วเหลือเกินที่ลมหายใจอุ่นปะทะเข้าที่ข้างแก้ม...ก่อนที่ความอุ่นร้อนจะแนบเข้าหาที่ริมฝีปาก

            ร่างเล็กไม่รู้เลยว่าปากเขาเย็นเยียบแค่ไหน เขารู้เพียงว่ามันกำลังอุ่นขึ้นจากการที่ปลายลิ้นร้อนไล่เลีย ดูดกลืนกลีบปากของเขาจนเปียกชื้น จนเสียงดูดริมฝีปากดังคลอเคลียไปกับเสียงของสายน้ำ และความอุ่นนั้นก็กำลังเข้ามากลืนกินเขาด้วยปลายลิ้นที่ส่งลึกเข้ามา

            คุณหนูลีไม่รู้จริงๆ ว่าคิดอะไรอยู่ ร่างกายเขาเพียงเปิดปากตอบสนองความร้อนที่รุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก กลืนกินความเย็นเยียบไปอย่างช้าๆ

            ฟึ่บ

            ขณะที่ร่างกายใหญ่โตก็แนบเข้ากับร่างเล็กบางอย่างรวดเร็ว จนไม่เหลือช่องว่าง ทั้งที่สองมือที่ประสานกันยังไม่ปล่อยออก

            ฮยอกแจสัมผัสได้ว่ามันกำลังอุ่นขึ้นเรื่อยๆ และเขาปรารถนาความอบอุ่นนี้อย่างไม่ขอคิดอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว

            เขาอยากหลับตา อยากปล่อยให้ความอุ่นนี้ครอบงำร่างกายของเขา และมันไม่ใช่แค่ความคิด เพราะเปลือกตาหลับลงแล้ว เหลือเพียงความมืดมิดที่เคยหวาดกลัว แต่เมื่อความอบอุ่นกำลังไต่แต้มสีสันลงบนร่างกายของเขา สมองก็ว่างเปล่า ไม่อาจจะคิดว่ากลัวหรือไม่กลัวสิ่งใด มีเพียงริมฝีปากที่เผยอน้อยๆ

            “อาห์” เสียงครางสั่นไหวราวกับกระซิบ เมื่อลิ้นเปียกชื้นทิ้งความร้อนราวกับไฟนาบลงบนแผ่นท้อง

            “อึ้ก เฮือก...ฮ้า...”

            ทุกครั้งที่ปลายลิ้นทิ้งสัมผัสลงบนร่างกาย ฮยอกแจจะทำได้เพียงครางแผ่วเบาในลำคอ รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นที่กำลังขบเม้มแผ่นท้องราวกับจะชิมรส แล้วแหย่เข้ามาในสะดือจนสั่นไปทั้งตัว และเมื่อมันกำลังละเลงลงบนแก่นกลางลำตัว เจ้าตัวก็สะดุ้งเฮือก กัดปาดตัวเองเต็มแรง

            ฮยอกแจยังไม่ลืมตา แม้ว่าปากอุ่นจะกำลังหยอกล้อส่วนอ่อนไหวของเขา ร่างน้อยเพียงขบปากตัวเองแน่น รู้สึกได้ถึงสะโพกที่สั่นไหว ยามที่ลิ้นร้อนกำลังเลียไปตามความยาวของเขาจนสุดปลาย

            มันไม่ใช่การกระทำที่ตะกละตะกลาม หากแต่เป็นความอ่อนโยนที่ทำให้ร่างสั่นเทิ้มไปหมด

            เขาต้องการ...ต้องการอีก

            “อีก ฮันคยอง...อีก ฮื่อ”

            เขาต้องการความร้อนที่ไล่ความเย็นเยียบออกไปจากหัวใจดวงนี้ จนร่ำร้องขอเสียงสั่น ดวงตาฉ่ำน้ำหรี่ปรือขึ้นมา มองไปยังคนที่นั่งคุกเข่า จับมือของเขาไว้ ขณะที่ริมฝีปากเย็นชาคู่นั้นกำลังดูดอมท่อนเนื้อสีอ่อนจนได้แต่ขอย้ำๆ

            “ได้โปรด อีก...มากกว่านี้อีก...เฮือก!

            สะโพกขาวสั่นระริก เมื่อปากอุ่นดันส่วนอ่อนไหวเข้าไปจนสุด ทำเอาฮยอกแจแทบจะยืนต่อไปไม่ไหว ดวงตาเรียวยิ่งฉ่ำคลอด้วยหยดน้ำใสที่เกิดจากแรงอารมณ์ และเขาห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ ที่จะขยับกายเข้าหาโพรงปาก กระซิบร่ำร้องขอเสียงแผ่ว

            “อีก...ฮื่อ...มากกว่านี้...มากกว่านี้...อ่ะ ฮ้าๆ...ฮื่อ...”

            เสียงครางกระเส่าหวานที่ทำให้คนฟังขยับขึ้นมายืนเต็มความสูงอีกครั้ง มองเข้าไปในดวงตาที่ถามว่า...ทำไม...ทำไมถึงหยุด แต่...

            หมับ

            เฮือก!!!

            “อื้อ ฮื่อ...ฮันคยอง...อ๊า”

            มือใหญ่ข้างหนึ่งยอมปล่อยมือขาวออก แล้วช้อนเข้าที่สะโพกกลมกลึง เท่านั้นไม่พอ ปลายนิ้วโป้งกำลังถูเข้าที่ห่วงสีเข้มเบาๆ จนคนได้รับเบิกตากว้างกว่าเดิม หากแต่ยังไม่ทันร้องถาม ความวูบวาบที่ถูไถกับปากทางฉ่ำน้ำก็สอดลึกเข้าไปช้าๆ อาศัยความลื่นของสบู่เหลวที่ชโลมทั่วทั้งตัว

            แม้นิ้วจะชำแรกผ่านเข้ามา หากแต่มันไม่ทำให้เจ็บปวด ตรงกันข้าม ปลายนิ้วที่กำลังถูไถ แล้วกดเข้า ดึงออก แล้วสอดเข้ามาใหม่ ทำให้ฮยอกแจเผยอปากน้อยๆ หอบหายใจเฮือกอย่างไม่อาจจะห้ามความต้องการของร่างกาย

            ความร้อนที่ประสานไปกับความเสียวซ่านกำลังเล่นงานเขาหนักหน่วงมากขึ้น ยิ่งนิ้วยาวขยับเข้าออกมากแค่ไหน ฮยอกแจก็ยิ่งคุ้นชินกับมันมากเท่านั้น

            พรืด พรืด

            อีกทั้งเสียงฉ่ำแฉะของช่องทางคับแคบที่กำลังดูดนิ้วยาวเข้าไปด้านใน ทำให้อีกฝ่ายเพิ่มนิ้ว แล้วกระทุ้งเบาๆ ที่ทำให้...

            “อ๊า อื้อ...ยะ...อย่าควาน...”

            ฮยอกแจใช้มือข้างที่เป็นอิสระผวากอดรอบลำคออีกฝ่ายมั่น กัดปากตัวเองแน่น เมื่อจู่ๆ ความสั่นวูบก็เข้าเล่นงานที่ท้องน้อย รู้สึกได้ว่าขากำลังสั่น สะโพกกำลังขยับแอ่นรับสัมผัส ยิ่งนิ้วยาวควานลึกมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งทนไม่ไหวมากเท่านั้น

            ตอนนี้ช่องทางสีสวยกำลังฉ่ำแฉะมากขึ้นทุกที ส่งเสียงน่าอายดังก้องทุกครั้งที่มีการขยับสอดแทรกเข้ามาภายใน เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่ว ใบหน้าขาวแดงก่ำจนหาสีเดิมไม่เจอ ปากที่เผยอก็ฉ่ำชื้นจนหานฮันคยองไม่อาจจะอดใจก้มลงไปงับมันเบาๆ

            “อื้อ!

            แม้จะเป็นเพียงการงับ แต่ฮยอกแจก็สะดุ้ง และกว่าจะรู้ตัว เจ้าตัวก็เป็นฝ่ายหยิบยื่นริมฝีปากให้หนุ่มลูกครึ่งตักตวง

            “ฮื่อ จุ๊บ...จุ๊บ...”

            จูบร้อนกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างร้อนแรงกว่าเดิม เช่นเดียวกับร่างกายที่คนตัวโตกำลังใช้หัวเข่าแทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง แยกปลายเท้าให้ขยับห่างออกจากกัน เปิดทางให้มังกรร้ายที่ขยับขยายจนผงาดเต็มที่ได้ขยับเข้าถูไถกับส่วนอ่อนไหวสีน่าเอ็นดู

            ไม่ต้องมีคำพูดให้มากความ ร่างกายของทั้งสองต่างเสียดสีเข้าหากันอย่างร้อนแรง ขยับแลกเปลี่ยนความอุ่นของร่างกายที่กำลังร้อนจัดขึ้นทุกวินาที

          มากกว่านี้ ต้องการมากกว่านี้!

            มันคือความต้องการที่ทำให้ฮันคยองช้อนขาเรียวให้ขึ้นแนบสะโพก ก้มลงมองใบหน้าชื้นเหงื่อที่ทำให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาหมดไป และเพียงแค่คุณหนูตัวน้อยกระซิบเรียกชื่อ...

            “ฮัน...คยอง...”

            เท่านั้นก็ทำให้ความอดทนขาดสะบั้นลง

            สวบ

            “เฮือก! อ๊า...อื้อ...อึ้ก ฮื่อ...” ทันทีที่ท่อนไฟร้อนกำลังชำแรกผ่านเข้ามาในกาย ฮยอกแจก็สั่นไปทั้งตัว รับรู้ได้ว่ามันร้อน ร้อนจนแทบไหม้ ร้อนจนทำให้ร่างกายเขาแทบจะเป็นจุณ จนไม่อาจจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด เขารับรู้เพียงความร้อนที่สอดเข้ามาจนสุด เสียดสีถูไถกับผนังนิ่มด้านในจนน้ำตาหยดใสไหลลงบนแก้ม

            ภาพที่คนมองก็ไม่ลังเลเลยที่จะจัดการใช้ปากซับน้ำตา พรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ แช่ร่างกายค้างเพียงครู่ ก่อนที่จะดึงออกอย่างเชื่องช้าจนเกือบหลุด แล้ว...

            ฟึ่บ

            “ฮ้า...อ๊า...”

            กระแทกเข้ามาจนมิดด้าม รับรู้ได้ถึงแรงดูดกลืนภายในที่กำลังตอดรัดถี่ยิบจนหนุ่มลูกครึ่งก็ยากจะทานทน

            หมับ

            แม้ว่ามือข้างหนึ่งจะประสานกันแน่น แต่ฮันคยองก็ยังสามารถใช้อีกมือช้อนร่างให้ยกสูงกว่าเดิม จังหวะที่ฮยอกแจก็ยกมือกอดรอบลำคอ สองขาเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ปล่อยให้ท่อนไฟร้อนโจนจ้วงเข้ามาในกายอย่างถนัดถนี่ สมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก นอกจากท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังป้อนให้เขาไม่ขาด
           
            “อีก...แรงอีก...อ้ะ...อ๊า...ฮัน...ฮันคยอง...ได้โปรด...อย่า...อย่าหยุด...อ๊าาา!!” คำร้องขอที่ทำให้แรงขับเคลื่อนรัวเร็วกว่าเดิม จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องน้ำ อย่างที่ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะต้านทานเสียงร่ำร้องที่ทำให้เขาแทบจะคลั่งตาย

            ยิ่งคุณหนูขอมากเท่าไหร่ แรงขยับก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น จนร่างขาวหัวสั่นคลอน เสียงครวญครางยิ่งดังก้อง และมันก็ยิ่งดังระรัว เมื่อลีฮยอกแจกำลังจะถึงปลายทาง ช่องทางคับแคบก็ขมิบถี่ยิบที่ทำให้คนได้รับกัดฟันกรอด

            “ฮันคยอง...ฮัน...อื้อ...อื้ออออ”

            ขณะที่ฮันคยองเองก็ไม่สนใจหากจะมีใครว่าเขาหลั่งไว เมื่อร่างกายเล็กกำลังกระตุกตอดรัดเขาถี่ๆ ชายหนุ่มที่กำลังเร่งกายหนักๆ ก็แทบจะคำรามก้องในคอ ปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่อาจจะรั้งตัวเองออกทัน ฉีดพ่นทุกอย่างเข้าไปภายใน จนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว ผวากอดเต็มตัว เมื่อปลดปล่อยความต้องการไม่ต่างกัน

....................................

กลับไปอ่านต่ออีกนิดได้ที่

ขอบคุณค่า