NC ชีวิตเพื่อนาย_38
ซ่า...ซ่า...
ภายในห้องน้ำมีเพียงเสียงของสายน้ำที่ตกกระทบกับพื้นกระเบื้อง
กับสายตาสองคู่ที่ประสานเข้าหากัน จากนั้น ฮยอกแจก็รู้สึกว่ามันรวดเร็วเหลือเกินที่ลมหายใจอุ่นปะทะเข้าที่ข้างแก้ม...ก่อนที่ความอุ่นร้อนจะแนบเข้าหาที่ริมฝีปาก
ร่างเล็กไม่รู้เลยว่าปากเขาเย็นเยียบแค่ไหน
เขารู้เพียงว่ามันกำลังอุ่นขึ้นจากการที่ปลายลิ้นร้อนไล่เลีย
ดูดกลืนกลีบปากของเขาจนเปียกชื้น
จนเสียงดูดริมฝีปากดังคลอเคลียไปกับเสียงของสายน้ำ
และความอุ่นนั้นก็กำลังเข้ามากลืนกินเขาด้วยปลายลิ้นที่ส่งลึกเข้ามา
คุณหนูลีไม่รู้จริงๆ
ว่าคิดอะไรอยู่ ร่างกายเขาเพียงเปิดปากตอบสนองความร้อนที่รุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก
กลืนกินความเย็นเยียบไปอย่างช้าๆ
ฟึ่บ
ขณะที่ร่างกายใหญ่โตก็แนบเข้ากับร่างเล็กบางอย่างรวดเร็ว
จนไม่เหลือช่องว่าง ทั้งที่สองมือที่ประสานกันยังไม่ปล่อยออก
ฮยอกแจสัมผัสได้ว่ามันกำลังอุ่นขึ้นเรื่อยๆ
และเขาปรารถนาความอบอุ่นนี้อย่างไม่ขอคิดอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว
เขาอยากหลับตา
อยากปล่อยให้ความอุ่นนี้ครอบงำร่างกายของเขา และมันไม่ใช่แค่ความคิด
เพราะเปลือกตาหลับลงแล้ว เหลือเพียงความมืดมิดที่เคยหวาดกลัว แต่เมื่อความอบอุ่นกำลังไต่แต้มสีสันลงบนร่างกายของเขา
สมองก็ว่างเปล่า ไม่อาจจะคิดว่ากลัวหรือไม่กลัวสิ่งใด มีเพียงริมฝีปากที่เผยอน้อยๆ
“อาห์”
เสียงครางสั่นไหวราวกับกระซิบ เมื่อลิ้นเปียกชื้นทิ้งความร้อนราวกับไฟนาบลงบนแผ่นท้อง
“อึ้ก
เฮือก...ฮ้า...”
ทุกครั้งที่ปลายลิ้นทิ้งสัมผัสลงบนร่างกาย
ฮยอกแจจะทำได้เพียงครางแผ่วเบาในลำคอ รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นที่กำลังขบเม้มแผ่นท้องราวกับจะชิมรส
แล้วแหย่เข้ามาในสะดือจนสั่นไปทั้งตัว และเมื่อมันกำลังละเลงลงบนแก่นกลางลำตัว
เจ้าตัวก็สะดุ้งเฮือก กัดปาดตัวเองเต็มแรง
ฮยอกแจยังไม่ลืมตา
แม้ว่าปากอุ่นจะกำลังหยอกล้อส่วนอ่อนไหวของเขา ร่างน้อยเพียงขบปากตัวเองแน่น
รู้สึกได้ถึงสะโพกที่สั่นไหว ยามที่ลิ้นร้อนกำลังเลียไปตามความยาวของเขาจนสุดปลาย
มันไม่ใช่การกระทำที่ตะกละตะกลาม
หากแต่เป็นความอ่อนโยนที่ทำให้ร่างสั่นเทิ้มไปหมด
เขาต้องการ...ต้องการอีก
“อีก
ฮันคยอง...อีก ฮื่อ”
เขาต้องการความร้อนที่ไล่ความเย็นเยียบออกไปจากหัวใจดวงนี้
จนร่ำร้องขอเสียงสั่น ดวงตาฉ่ำน้ำหรี่ปรือขึ้นมา มองไปยังคนที่นั่งคุกเข่า
จับมือของเขาไว้ ขณะที่ริมฝีปากเย็นชาคู่นั้นกำลังดูดอมท่อนเนื้อสีอ่อนจนได้แต่ขอย้ำๆ
“ได้โปรด อีก...มากกว่านี้อีก...เฮือก!”
สะโพกขาวสั่นระริก
เมื่อปากอุ่นดันส่วนอ่อนไหวเข้าไปจนสุด ทำเอาฮยอกแจแทบจะยืนต่อไปไม่ไหว
ดวงตาเรียวยิ่งฉ่ำคลอด้วยหยดน้ำใสที่เกิดจากแรงอารมณ์ และเขาห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ
ที่จะขยับกายเข้าหาโพรงปาก กระซิบร่ำร้องขอเสียงแผ่ว
“อีก...ฮื่อ...มากกว่านี้...มากกว่านี้...อ่ะ
ฮ้าๆ...ฮื่อ...”
เสียงครางกระเส่าหวานที่ทำให้คนฟังขยับขึ้นมายืนเต็มความสูงอีกครั้ง
มองเข้าไปในดวงตาที่ถามว่า...ทำไม...ทำไมถึงหยุด แต่...
หมับ
เฮือก!!!
“อื้อ
ฮื่อ...ฮันคยอง...อ๊า”
มือใหญ่ข้างหนึ่งยอมปล่อยมือขาวออก
แล้วช้อนเข้าที่สะโพกกลมกลึง เท่านั้นไม่พอ
ปลายนิ้วโป้งกำลังถูเข้าที่ห่วงสีเข้มเบาๆ จนคนได้รับเบิกตากว้างกว่าเดิม
หากแต่ยังไม่ทันร้องถาม ความวูบวาบที่ถูไถกับปากทางฉ่ำน้ำก็สอดลึกเข้าไปช้าๆ อาศัยความลื่นของสบู่เหลวที่ชโลมทั่วทั้งตัว
แม้นิ้วจะชำแรกผ่านเข้ามา
หากแต่มันไม่ทำให้เจ็บปวด ตรงกันข้าม ปลายนิ้วที่กำลังถูไถ แล้วกดเข้า ดึงออก
แล้วสอดเข้ามาใหม่ ทำให้ฮยอกแจเผยอปากน้อยๆ
หอบหายใจเฮือกอย่างไม่อาจจะห้ามความต้องการของร่างกาย
ความร้อนที่ประสานไปกับความเสียวซ่านกำลังเล่นงานเขาหนักหน่วงมากขึ้น
ยิ่งนิ้วยาวขยับเข้าออกมากแค่ไหน ฮยอกแจก็ยิ่งคุ้นชินกับมันมากเท่านั้น
พรืด พรืด
อีกทั้งเสียงฉ่ำแฉะของช่องทางคับแคบที่กำลังดูดนิ้วยาวเข้าไปด้านใน
ทำให้อีกฝ่ายเพิ่มนิ้ว แล้วกระทุ้งเบาๆ ที่ทำให้...
“อ๊า
อื้อ...ยะ...อย่าควาน...”
ฮยอกแจใช้มือข้างที่เป็นอิสระผวากอดรอบลำคออีกฝ่ายมั่น
กัดปากตัวเองแน่น เมื่อจู่ๆ ความสั่นวูบก็เข้าเล่นงานที่ท้องน้อย รู้สึกได้ว่าขากำลังสั่น
สะโพกกำลังขยับแอ่นรับสัมผัส ยิ่งนิ้วยาวควานลึกมากแค่ไหน
เขาก็ยิ่งทนไม่ไหวมากเท่านั้น
ตอนนี้ช่องทางสีสวยกำลังฉ่ำแฉะมากขึ้นทุกที
ส่งเสียงน่าอายดังก้องทุกครั้งที่มีการขยับสอดแทรกเข้ามาภายใน
เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่ว ใบหน้าขาวแดงก่ำจนหาสีเดิมไม่เจอ ปากที่เผยอก็ฉ่ำชื้นจนหานฮันคยองไม่อาจจะอดใจก้มลงไปงับมันเบาๆ
“อื้อ!”
แม้จะเป็นเพียงการงับ
แต่ฮยอกแจก็สะดุ้ง และกว่าจะรู้ตัว
เจ้าตัวก็เป็นฝ่ายหยิบยื่นริมฝีปากให้หนุ่มลูกครึ่งตักตวง
“ฮื่อ
จุ๊บ...จุ๊บ...”
จูบร้อนกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างร้อนแรงกว่าเดิม
เช่นเดียวกับร่างกายที่คนตัวโตกำลังใช้หัวเข่าแทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง
แยกปลายเท้าให้ขยับห่างออกจากกัน
เปิดทางให้มังกรร้ายที่ขยับขยายจนผงาดเต็มที่ได้ขยับเข้าถูไถกับส่วนอ่อนไหวสีน่าเอ็นดู
ไม่ต้องมีคำพูดให้มากความ
ร่างกายของทั้งสองต่างเสียดสีเข้าหากันอย่างร้อนแรง
ขยับแลกเปลี่ยนความอุ่นของร่างกายที่กำลังร้อนจัดขึ้นทุกวินาที
มากกว่านี้
ต้องการมากกว่านี้!
มันคือความต้องการที่ทำให้ฮันคยองช้อนขาเรียวให้ขึ้นแนบสะโพก
ก้มลงมองใบหน้าชื้นเหงื่อที่ทำให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาหมดไป และเพียงแค่คุณหนูตัวน้อยกระซิบเรียกชื่อ...
“ฮัน...คยอง...”
เท่านั้นก็ทำให้ความอดทนขาดสะบั้นลง
สวบ
“เฮือก! อ๊า...อื้อ...อึ้ก ฮื่อ...” ทันทีที่ท่อนไฟร้อนกำลังชำแรกผ่านเข้ามาในกาย
ฮยอกแจก็สั่นไปทั้งตัว รับรู้ได้ว่ามันร้อน ร้อนจนแทบไหม้ ร้อนจนทำให้ร่างกายเขาแทบจะเป็นจุณ
จนไม่อาจจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด เขารับรู้เพียงความร้อนที่สอดเข้ามาจนสุด
เสียดสีถูไถกับผนังนิ่มด้านในจนน้ำตาหยดใสไหลลงบนแก้ม
ภาพที่คนมองก็ไม่ลังเลเลยที่จะจัดการใช้ปากซับน้ำตา
พรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ แช่ร่างกายค้างเพียงครู่
ก่อนที่จะดึงออกอย่างเชื่องช้าจนเกือบหลุด แล้ว...
ฟึ่บ
“ฮ้า...อ๊า...”
กระแทกเข้ามาจนมิดด้าม
รับรู้ได้ถึงแรงดูดกลืนภายในที่กำลังตอดรัดถี่ยิบจนหนุ่มลูกครึ่งก็ยากจะทานทน
หมับ
แม้ว่ามือข้างหนึ่งจะประสานกันแน่น
แต่ฮันคยองก็ยังสามารถใช้อีกมือช้อนร่างให้ยกสูงกว่าเดิม
จังหวะที่ฮยอกแจก็ยกมือกอดรอบลำคอ สองขาเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ปล่อยให้ท่อนไฟร้อนโจนจ้วงเข้ามาในกายอย่างถนัดถนี่
สมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก นอกจากท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังป้อนให้เขาไม่ขาด
“อีก...แรงอีก...อ้ะ...อ๊า...ฮัน...ฮันคยอง...ได้โปรด...อย่า...อย่าหยุด...อ๊าาา!!” คำร้องขอที่ทำให้แรงขับเคลื่อนรัวเร็วกว่าเดิม
จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องน้ำ อย่างที่ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะต้านทานเสียงร่ำร้องที่ทำให้เขาแทบจะคลั่งตาย
ยิ่งคุณหนูขอมากเท่าไหร่
แรงขยับก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น จนร่างขาวหัวสั่นคลอน เสียงครวญครางยิ่งดังก้อง
และมันก็ยิ่งดังระรัว เมื่อลีฮยอกแจกำลังจะถึงปลายทาง
ช่องทางคับแคบก็ขมิบถี่ยิบที่ทำให้คนได้รับกัดฟันกรอด
“ฮันคยอง...ฮัน...อื้อ...อื้ออออ”
ขณะที่ฮันคยองเองก็ไม่สนใจหากจะมีใครว่าเขาหลั่งไว
เมื่อร่างกายเล็กกำลังกระตุกตอดรัดเขาถี่ๆ ชายหนุ่มที่กำลังเร่งกายหนักๆ
ก็แทบจะคำรามก้องในคอ
ปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่อาจจะรั้งตัวเองออกทัน
ฉีดพ่นทุกอย่างเข้าไปภายใน จนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว ผวากอดเต็มตัว
เมื่อปลดปล่อยความต้องการไม่ต่างกัน
....................................
กลับไปอ่านต่ออีกนิดได้ที่
ขอบคุณค่า