NC
รักร้ายสายรุก_12
ฟึ่บ
ฮยอกแจลงไปนั่งคุกเข่า ช้อนดวงตาเรียวรีขึ้นมองอีกฝ่าย
สองมือที่สั่นระริกเพราะห้ามความต้องการอันมหาศาลของตนก็จับเข้าที่แก่นกายใหญ่
ลูบไล้ไปมา ยามที่บอกเสียงสั่นระริก
“ได้โปรด...ทำให้ผมมีความสุขที...นะครับ”
เสียงขอร้องที่มาพร้อมกับปลายลิ้นร้อนชื้นที่เลียไปทั่วความยาวอย่างเอาใจ อย่างจะขอร้องด้วยร่างกาย
สองมือก็ช่วยทำหน้าที่ ปากและลิ้นก็พยายามขุดทุกความรู้ที่เคยมีมาเพื่อใช้กับอีกฝ่าย
ฟึ่บ
ขณะที่ฮยอกแจดึงกางเกงตัวเองออกไปจากสะโพกอย่างรวดเร็ว
เพื่อเผยความต้องการที่เด้งผึงขึ้นมาทันที บ่งบอกว่าต้องการมากมายแค่ไหน
“เนี่ยหรือลีฮยอกแจที่เก่งกาจ
คนที่ขึ้นปกนิตยสารธุรกิจมานับครั้งไม่ถ้วน
ถ้าใครรู้ว่าคุณมาเลียไอ้นั่นให้กับอาจารย์เงินเดือนถูกๆ
สักคนด้วยท่าทางเหมือนพวกขายตัว คนอื่นจะคิดว่ายังไงนะ” ฮันคยองกดริมฝีปากเล็กลง
เพื่อสวนกายเข้าไปในโพรงปาก
แต่เหมือนความอึดอัดที่หายใจไม่ออกจะทำให้คนได้รับยิ่งตื่นเต้นหนักกว่าเดิม
ยิ่งคำพูดร้ายกาจเท่าไหร่
ยิ่งการกระทำไม่ปรานีมากแค่ไหน ฮยอกแจก็ยิ่งต้องการมากเท่านั้น
“อยากให้มันเข้าไปในตัวคุณมั้ย”
“ฮ้า ได้โปรด...” ฮยอกแจดึงริมฝีปากตัวเองออก
จนน้ำเชื่อมใสไหลเลอะขอบปาก ทั้งยังบอกด้วยน้ำเสียงขอร้อง
มืออีกข้างก็สัมผัสช่องทางคับแคบด้านหลังที่กำลังกระตุกเกร็ง
“งั้นหันหลังมาสิ”
แล้วเหมือนคำพูดที่แสนใจดีนั่นจะทำให้ฮยอกแจตาค้าง
หากแต่สมองไม่ทำงานเท่าร่างกายที่ขยับมาเกาะเครื่องซักผ้าเอาไว้
แล้วหันก้นให้อีกฝ่าย มือเรียวก็แบะก้นนุ่มออก ยามที่บอกอย่างอ้อนวอน
“เดี๋ยวนี้”
ทว่า ฮันคยองก็คือฮันคยอง
เพราะชายหนุ่มเพียงขยับมายืนซ้อนหลัง จับแก่นกายร้อนระอุมาจ่อที่ปากทางเข้า
แต่...ยังไม่เอาเข้า
“อาห์...อึ้ก...ฮื่อ...เข้ามา...ได้โปรด...นะ...นะครับ...ฮื่อ...”
ฮยอกแจรู้สึกเหมือนจะบ้าตาย เมื่อความร้อนยังคงถูไถที่ทางเข้าซ้ำๆ
หากแต่ไม่ดันมันเข้ามา จนร่างกายยิ่งเรียกร้อง แต่หานฮันคยองก็ยังคงทำแบบนั้นย้ำๆ
ทั้งยังขยับมาถูที่ร่องก้นแทน จนความร้อนเสียดสีกับทางเข้าทุกครั้งที่ขยับตัว
“มะ...ไม่เอาแบบนี้...เข้ามา...ฮึก...เข้ามา...”
ใครจะเชื่อล่ะว่าลีฮยอกแจกำลังร้องไห้เพราะร่ำร้องขอความสุขจากใครอีกคน
น้ำตาหยดใสกำลังร่วงเป็นสาย สองมือจิกกำขอบเครื่องซักผ้าแน่น หัวใจมันสั่นไปหมด
ร่างกายก็แข็งเกร็งอย่างหวังว่าจะมีอะไรมาเติมเต็ม
ทรมาน อยากได้ แต่ยอมรอคอย
“ฮึก...เข้ามานะ...เข้ามา...”
สวบ
“อ๊า!!!!” ฮยอกแจผวาไปทั้งตัว
เบิกตากว้าง เมื่อความร้อนระอุดันเข้ามาทีเดียวจนจุก เสียงแหบพร่าก็หลุดร้องออกไป
อย่างที่ฮันคยองว่าเสียงแข็ง
“อยากให้น้องคุณได้ยินหรือไง”
ขวับๆ
ฮยอกแจส่ายหน้าเร็วๆ ทันที
ทั้งยังดึงเสื้อตัวเองมากัดเอาไว้แน่น น้ำตายิ่งหยาดลงมา
ยามที่ความแข็งแรงสอดเข้ามาจนสุด...ลึกจนแทบขาดใจ
ไม่ใช่เรื่องฟลุคแน่ๆ
ที่รู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ เขาเป็นของจริง เป็นคนที่ทำให้ความน่าเบื่อตลอดยี่สิบหกปีหมดไป
เพี๊ยะ!
“อื้อ!”
“ขยับสิ!”
แล้วแทนที่ฮันคยองจะเป็นฝ่ายขยับ ชายหนุ่มกลับทิ้งค้างอยู่แบบนั้น
แล้วฟาดฝ่ามือลงบนก้นขาวผ่องจนขึ้นรอยแดง ส่งผลให้ฮยอกแจสะดุ้งเฮือก
ช่องทางด้านในบีบกระตุกรุนแรง
แล้วคลื่นความตื่นเต้นก็ยิ่งพุ่งขึ้นสูงเมื่อได้ยินคำสั่งที่ตามมา
สวบ...สวบ...สวบๆ
“อื้อ ฮื่อ...” ฮยอกแจขยับสะโพกตัวเองอย่างเนิบนาบ
ค่อยเป็นค่อยไป ก่อนที่จะเพิ่มแรงกระแทกให้หนักหน่วงมากขึ้น รู้ว่ามันยังไม่พอ
หากแต่ฝ่ามือที่ฟาดลงมาหลายๆ ครั้งนั่นกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า
เพราะสะโพกขยับเคลื่อนเร็วกว่าเดิม ไม่สนใจความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
“ถ้าคุณทำให้ผมพอใจไม่ได้
ก็อย่าหวังว่าจะมีครั้งต่อไป” ฮันคยองก้มลงกระซิบชิดแผ่นหลัง
ให้ฮยอกแจยิ่งขยับสะโพกตัวเองเร็วขึ้น
เชิดหน้าขึ้นสูงจนเผยให้เห็นสีหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขล้ำ
และบิดเบ้ด้วยความทรมาน แต่ก็พยายามทำทุกอย่างให้ผู้ชายคนนี้พอใจ
การกระทำที่คนตั้งใจปราบเสือให้เป็นแมวมองอย่างพึงใจ
“อ้ะ ฮื่อ...อ๊า!!!!” ฮยอกแจกัดชายเสื้อตัวเองมั่น ยามที่ส่งเสียงร้องในลำคอ
เมื่อปลดปล่อยความต้องการที่อัดแน่นมาตลอดหลายวัน
“ผมยังไม่เสร็จ”
ฮันคยองว่าพลางดึงกายออก มองคนที่แนบส่วนบนลงกับเครื่องซักผ้าไปแล้ว
จนต้องก้มลงมองนาฬิกา แล้วเอื้อมมือข้ามหัวไปตั้งเวลาซักเอาไว้
“เหลือเวลาอีกสิบเจ็ดนาที...ถึงเวลาให้ผมทรมานคุณเล่นแล้วล่ะ
ลีฮยอกแจ”
และแทนที่จะปฏิเสธ
ฮยอกแจกลับเงยหน้าที่เหนื่อยหอบขึ้นมา แล้วบอกเสียงสั่นสะท้าน
“ได้โปรด...ทรมานผม”
สุดท้ายร่างกายนี้ก็กำลังเสพติดหานฮันคยองอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
................................................
คิดเห็นอย่างไรบอกกันได้ที่
ขอบคุณค่า
