วันอังคารที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_28


NC ชีวิตเพื่อนาย_28



            แกร๊ก

            พอเจ้านายหนุ่มอนุญาต คนหน้าหวานก็ยื่นมือสั่นๆ ไปแกะเข็มขัดของเจ้านาย ปลดมันลงข้างตัว ค่อยๆ รั้งกางเกงสแลคออกไป จนเห็นเพียงชั้นในสีเข้มที่ภายในกำลังแข็งคัดจนน่าจะเจ็บปวด มือขาวที่จับเพียงกระบอกปืนก็พยายามลูบไล้คลึงเคล้าอย่างเบามือที่สุด ทั้งที่ผิวแก้มกำลังร้อนจัดจนน่ากลัว

            ครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาดูใกล้ๆ เช่นนี้

            ความคิดของคนที่ยิ่งมือสั่น ยามที่ค่อยๆ ประคองมันออกมาจากชิ้นผ้า มองความใหญ่โตของมันแล้วตัวร้อนจัด หากแต่ไม่อาจจะหยุดไล่สายตามองความแข็งแกร่งตรงหน้าได้เลย ไม่สามารถห้ามสองมือที่ประคองมันเอาไว้ เลื่อนลูบคลำไปมา สัมผัสความร้อนที่ทำให้ร่างกายแทบจะมอดไหม้ตาม

            ขณะที่คิบอมก็ไม่ห้าม ไม่ว่า ไม่ตำหนิที่คนสนิทเอาแต่มองมัน ทั้งยังลูบราวกับเป็นเพียงแก้วเนื้อบาง เพราะชายหนุ่มยังคงรอคอยอย่างใจเย็น มือใหญ่ก็เลื่อนไปลูบผมนุ่มช้าๆ รอคอยคนสนิทที่ก้มลงมา แล้วตัดสินใจลิ้มรสชาติของมัน

            ดวงตาคมกริบก้มลงมอง แล้วพบว่ามันเป็นวิวที่ดีที่สุด...ใบหน้าติดหวานที่กำลังแดงเรื่อ ริมฝีปากสีจัดอ้าออก พยายามดูดเม้มรอบแท่งเนื้อร้อน ปลายลิ้นไล้เลียไปตามรอยปูดโปนของเส้นเลือด แม้จะรู้ว่าดงแฮกำลังกล้าๆ กลัวๆ แถมยังไม่เป็นงาน ทว่า ความพยายามตรงหน้ายิ่งทำให้คลื่นอารมณ์ถาโถมอย่างรุนแรง จนสายตามองไล่ไปยังเรือนกายขาวจัดที่เหมือนสะท้อนกับแสงไฟเล็กๆ ในห้อง

            “แผล็บ...จุ๊บ...จ๊วบ...จ๊วบ...”

            นายใหญ่ยังคงมองใบหน้าที่กำลังเคลื่อนตัวไปตามความยาวของลูกชายเขา แล้วพยายามส่งมันเข้าไปในปากทั้งลำ ท่าทางที่พยายามไม่ให้โดนฟัน พยายามใช้ปลายลิ้นโอบรัดรอบจนชื้นแฉะ ยิ่งมองก็ยิ่งน่าเอ็นดู จนมือใหญ่เคลื่อนไปบีบขยำที่ก้นนุ่ม มองลูกน้องที่สะดุ้งสุดตัวอย่างพึงใจ

            หมับ

            เฮือก!

            “แยกเท้าออกหน่อยดงแฮ” เพียงแค่คิบอมเลื่อนมือไปสัมผัสผ่านร่องก้นไปยังส่วนอ่อนไหวด้านหน้า ดงแฮก็ตัวสั่นระริก ปากที่พยายามดูดเม้มก็สั่นไปหมด ให้เจ้านายหนุ่มว่าเสียงพร่า มองคนที่คลานเข่าเอาใจเขาอยู่ด้วยแววตาวาวโรจน์

            คำสั่งที่ดงแฮก็แยกหัวเข่ากว้างออก ผละจากท่อนไฟร้อนเพื่อเหลียวกลับไปมอง

            “นายครับ...อย่า...มะ...ไม่ต้องทำให้ผม...อื้อ...” มีหรือที่คิบอมจะฟังเสียงห้าม ตรงกันข้าม เขายิ่งสัมผัสส่วนอ่อนไหวแล้วพบว่ามันกำลังเปียกชุ่ม จนมุมปากยกขึ้นสูงอย่างพอใจ

            แม้ดงแฮจะพยายามปฏิเสธยังไง แต่เด็กคนนี้ก็มีอารมณ์มากมายขนาดนี้เพราะใช้ปากให้เขา

            “เลียสิดงแฮ” จากนั้น คิบอมก็เลื่อนอีกมือไปยังริมฝีปาก ดันปลายนิ้วเข้าไปในโพรงปากอุ่นเบาๆ ให้คนหน้าหวานแหงนหน้าขึ้นมาสบตา ก่อนที่หลุบตาลงต่ำมองฝ่ามือ จากนั้น...

            แผล็บ

            “ดี” ลิ้นร้อนระอุเลียไปตามความยาวของนิ้ว สัมผัสทุกซอกมุม ส่งมันเข้าไปในปาก ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียตามที่เจ้านายบอกจนชุ่มโชก ขณะที่เรือนกายขาวก็ถูกดันขึ้นมาให้นั่งชันเข่า บังคับให้แนบชิดร่างเข้าหาเจ้านายที่ส่งมือไปหยอกแท่งไฟร้อนอย่างต่อเนื่อง จนดงแฮต้องส่งมือข้างหนึ่งมาโอบรอบลำคอ

            สวบ

            “ฮ้า...นาย...นาย...อื้ม...”

            จังหวะนั้นเอง คิบอมก็เลื่อนมือที่เปียกชุ่มโชกไปคลึงที่ช่องทางคับแคบ หมุนคลึงมันไม่กี่ทีก็สอดนิ้วเปียกชุ่มเข้าไป จนดงแฮสะท้านไปทั้งตัว เผลอแอ่นตัวเข้าแนบชิดกับร่างสูงใหญ่ ให้ท่อนไฟทั้งสองสัมผัสเสียดสีกันจนขนลุกซู่ไปทั้งตัว เสียงครางสั่นๆ ก็ดังลอดจากริมฝีปากอย่างอดทนไม่ไหว

            “จุ๊บ...อื้ม...ฮื่อ...”

            ความน่ารักที่ได้รับรางวัลเป็นจูบเร่าร้อนที่ทำให้ร่างกายแทบมอดไหม้ ขณะที่คิบอมก็ดันให้ดงแฮทิ้งตัวนอนราบ ทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน ขณะที่นิ้วยาวกำลังขยับเคลื่อนไปทั่วช่องทางคับแคบ สอดเข้า ดึงออก สัมผัสได้ถึงแรงตอบรับของคนข้างใต้ที่บัดนี้สั่นเหมือนลูกหมา ไม่ใช่หมาล่าเนื้อเช่นยามปกติ

          น่ารัก

            มันคือคำเดียวที่ผุดขึ้นในหัว ยามมองร่างขาวที่หอบหายใจรุนแรง  สองมือผละไปกำขยุ้มผ้าปูที่นอน กลั้นเสียงครวญครางเอาไว้ เรือนร่างเปลือยก็มีเพียงสร้อยคอที่ทิ้งตัวอยู่บนอก ที่ยิ่งทำให้เขาอยากเอ็นดูมากไปกว่านี้

            ฟึ่บ

            ปลายเท้าถูกแยกออกกว้างแล้ว ขณะที่คิบอมยังยืนอยู่ชิดริมเตียง กดสายตามองช่องทางคับแคบที่กำลังดูดกลืนปลายนิ้วของเขาอยู่ ทั้งร้อน ทั้งนุ่ม ทั้งตอดรัดจนต้องการแทบบ้า

            “นายครับ...อย่ามอง...มันไม่น่า...มอง...” หากแต่เจ้าของความยั่วยวนกลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด ถึงบอกเสียงสั่น ให้คนฟังหัวเราะต่ำๆ ดึงปลายนิ้วออก เคลื่อนตัวเข้าหา จ่อท่อนเหล็กกล้าประชิดความนุ่มนวล แล้วบอกเสียงหนัก

            “ฉันว่าน่ามองสุดๆ ต่างหากล่ะ”

            เฮือก!

            “นะ...นายครับ...นาย...อื้อ!

            ดงแฮสั่นไปทั้งตัว สองมือยิ่งกำขยุ้มผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น หอบหายใจแผ่นอกสะท้านขึ้นลง ดวงตาหลับแน่น ยามที่ร่างกายแอ่นหยัดขึ้น รองรับความใหญ่โตที่กำลังสอดลึกเข้าไปภายใน...ค่อยๆ ดุน ค่อยๆ ดัน ไม่นานเลยที่มันจะผลุบหายเข้าไปทั้งท่อนลำ ยามที่ดงแฮก็เผลอเกี่ยวปลายเท้าเข้าที่เอวสอบ ครวญครางออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

            “ฉันอยากได้...ยินเสียงนาย...” คิบอมครางต่ำๆ ยามที่ดึงมือขาวที่พยายามปิดปากตัวเองออก โน้มตัววางศอกข้างที่นอน มองใบหน้าแสนยั่วยวนที่หยาดเยิ้ม จนอดไม่ได้ที่จะกดจูบร้อนแรง ให้คนที่ทำไม่ได้แม้แต่จะพยายามกลืนน้ำลาย ได้แต่เอื้อมมือมาจับไหล่เขา ไหวตัวโยกไปกับแรงขยับที่ช่วงล่าง

            ดงแฮดูเหมือนคิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มีเพียงร่างกายที่ตอบรับเขาอย่างน่ารัก และมันก็ยิ่ง...น่ารังแก

            สวบๆๆๆ

            “ฮ้า...อ๊า...นาย...นายครับ...นาย” สองมือขาวโอบรอบลำคอ ยามที่ใบหน้าแหงนเงยขึ้น เมื่อท่อนไฟร้อนขยับออกแล้วกดสอดเข้าไปจนสุด กระตุ้นเร้าหนักๆ ให้เสียงครวญครางก้องไปหมด เสียงหอบหายใจดังประสาน ยามที่น้ำตาหยดใสเอ่อหยาดคลอที่ดวงตา ทว่า นั่นไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่เป็นความกระสันอยากที่นายป้อนให้อย่างไม่มีหยุดยั้ง

            ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เรือนกายใหญ่ถาโถมเข้าไป จนเสียงเตียงลั่นเอี๊ยด

            ตอนนี้ดงแฮเองก็คงลืมเลือนไปแล้วว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไร เพราะเสียงครางสั่นน่าฟังกำลังร่ำร้องขอ

            “นายครับ...อีก...อีก...ฮื่อ...ผมจะ...ออก...จะ...อ๊า...”

            ฟึ่บๆๆๆ

            นายใหญ่ก็ดีใจหาย มอบให้อย่างไม่เกี่ยงงอน จนร่างขาวไหวโยกไปมา ขณะที่ปลายทางของความสุขก็ใกล้เข้ามา จนช่องทางยิ่งบีบกระชับถี่เสียจนคิบอมขบฟันแน่น เคลื่อนกายตามไปติดๆ แต่ดูเหมือนร่างเพรียวจะทนไม่ไหว เพราะดงแฮดันกายเข้ามาแนบชิด ยามที่ปลดรั้งทุกความรู้สึกออกมาเลอะเปื้อนแผ่นท้อง แล้วทิ้งตัวลงอย่างอ่อนแรง

            หมับ

            “นี่เพิ่งเริ่มเองนะดงแฮ” แต่ก่อนที่จะทิ้งตัวนอนราบ เจ้านายหนุ่มก็รั้งเอาไว้ก่อน แล้วดันให้ร่างขาวขึ้นมาคร่อมทับเหนือตัก มือใหญ่ก็เลื่อนไปกอบกุมส่วนอ่อนไหว แล้วขยับชักรูดเรียกอารมณ์รักให้กลับมาอีกครั้ง ขณะที่มุมปากก็ยกขึ้นสูง

            “คืนนี้เหนื่อยหน่อยนะ”

            ไม่รู้เพราะว่าดวงตาพราวระยับ หรือรอยยิ้มหยอกเย้าที่ทำให้ดงแฮคล้องสองมือรอบลำคอ แล้วเริ่มเป็นฝ่ายขยับกายเองเป็นครั้งแรก หอบหายใจหนักๆ ยามที่กระซิบบอกแผ่วเบา

            “ผมจะทำทุกอย่าง...ทุกอย่างเพื่อนายครับ”

            ตอนนี้ แม้แต่ร่างกายที่พยายามบังคับบอกปัดผู้เป็นนายก็จมสู่หุบเหวของห้วงอารมณ์ของผู้ชายที่ชื่อคิมคิบอม

...............................................
คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันอังคารที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_25

NC ชีวิตเพื่อนาย_25



            “อืม ฮื่อ...” ร่างน้อยเปล่งเสียงครางในคอ มือที่จับไหล่กว้างยิ่งบีบแน่นกว่าเดิม เมื่อปากร้อนๆ กำลังไล่เลียไปตามร่องอกขาว จนสั่นสะท้าน ลมหายใจเริ่มกระชั้น ยามที่ความต้องการเบื้องลึกกำลังตื่นขึ้น...ตื่นขึ้น...จนไม่อาจจะปฏิเสธสัมผัสที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ได้

            ฟึ่บ

            “ฮื่อ อืม!

            ความชื้นแฉะแตะลงบนหัวนมนุ่มนิ่ม จนคนได้รับแอ่นอกอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ร่างกายก็ร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นถี่แรง ลมหายใจหอบกระชั้น ยามที่สองมือก็จับศีรษะอีกฝ่ายเอาไว้ ดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

            เวลานี้ ฮยอกแจไม่ได้นึกถึงความทรงจำเลวร้ายครั้งนั้นเลยด้วยซ้ำ เขารู้สึกเพียงว่าตัวเองกำลังล่องลอย กำลังไร้สติ มีเพียงร่างกายเท่านั้นที่ขยับเคลื่อนไปตามความต้องการ

            ร่างกายที่แอ่นเข้าหาริมฝีปากร้อน สองมือที่กอดศีรษะเอาไว้แน่น หัวนมที่กำลังชูชันเป็นช่อสวย เรียกร้องสัมผัสที่แตะเลียไปมา ยิ่งปากอุ่นดูดเลียมากเท่าไหร่ เสียงครางแผ่วพร่าก็ดังออกมาจากริมฝีปากสีสวย

            ขณะที่ฮันคยองก็ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้ หากนี่คือฝันของเขา เขาเองก็ปรารถนาจะทำในสิ่งที่โลกของความจริงทำไม่ได้

            ดวงตาคู่คมทอดมองร่างน้อยใต้ร่าง คนที่ผิวขาวกำลังขึ้นสีระเรื่อ หอบหายใจอยู่ใต้เรือนร่างของเขา อ่อนยวบยาบ สัมผัสตรงไหนก็สะดุ้งไหวอย่างไร้เดียงสา ดวงตาหลับพริ้มอย่างยินยอมจึงยิ่งตอกย้ำว่านี่คือความฝัน เมื่อความเป็นจริงมันไม่สวยงามเท่านี้

            นั่นทำให้ปากอุ่นยิ่งลิ้มรสชาติหัวนมนิ่มแรงขึ้น ดูดเลียราวกับทารกต้องการนมอุ่น สัมผัสจนหัวนมสีหวานน่ารักกำลังแดงก่ำ สลับกันไปมา จนร่างข้างใต้ยิ่งบิดกายน้อยๆ อย่างไร้เดียงสา ผวาขึ้นมากอดรอบลำคอของเขาอย่างเกินกว่าจินตนาการที่คิดเอาไว้

            น่ารักกว่าที่คิด น่ารังแกกว่าที่คิด และก็น่าทะนุถนอมยิ่งกว่าที่คิดเอาไว้

            ความคิดที่ทำให้คนป่วยพรมจูบลงมาที่แผ่นท้องขาว มองคนที่บิดกายเร่าอยู่ใต้ร่าง กำขยำเรือนผมของเขาเอาไว้ ขณะที่สองมือก็กำลังรั้งกางเกงขายาวให้หลุดจากสะโพก ดึงมันลงไปที่ปลายเท้า เพื่อเผยให้เห็น...ส่วนสีหวานที่กำลังชูช่ออยู่ตรงหน้า

            หมับ

            “อาห์...ฮื่อ...อย่า...”

            เสียงครางราวกับกระซิบนั่นห้ามเขาไม่ได้ ยามที่มือใหญ่กอบกำมันเอาไว้ สัมผัสได้ถึงความนิ่มลื่นอย่างเบามือ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะใช้ปลายลิ้นไล้เลียเข้าที่ส่วนสีหวาน จนฮยอกแจสะดุ้งโหยง สองขาจิกเกร็งที่นอนนุ่มเอาไว้แน่น

            “อย่า...ฮันคยอง...อย่า...อึ้ก...อย่า...อย่าทำแบบนั้น...ฮยอก...ฮื่อ...”

            แทนที่จะทำตามคำสั่ง ร่างที่ดิ้นน้อยๆ ผลักไหล่อย่างไร้เรี่ยวแรงกลับทำให้ปากร้อนครอบลงที่ส่วนน่ารัก ปรนเปรอความสุขล้ำให้กับร่างที่หลับตาแน่น ร่อนเอวส่ายสะโพกอย่างทรมาน เสียงหอบหายใจยิ่งดังก้อง ผิวกายขาวก็ยิ่งแดงจัดขึ้นเรื่อยๆ

            แผล็บ

            “มะ...ไม่...ไม่นะ...อย่า...ฮันคยอง...อย่า...ฮื่อ....หยุด ได้โปรด...”

            หากแต่คนที่ร่ำร้องขอให้หยุดกลับสวนกายเข้ามาในโพรงปาก ดิ้นเร่าๆ อย่างเปี่ยมไปด้วยความต้องการ ให้มังกรตัวร้ายยังคงดูดเลียที่ส่วนน่ารัก รีดเคล้นน้ำหวานจากปลายฉ่ำที่กำลังหยาดหยดให้เขาลิ้มรสชาติมากขึ้นเรื่อยๆ

            หวานฉ่ำเสียจนปากร้อนยิ่งห่อแน่น ขยับขึ้นลง ปรนเปรอจนเสียงครางยิ่งถี่พร่า สองมือที่กำขยุ้มเรือนผมก็ผละมาบีบไหล่...ทั้งบีบ...ทั้งจิก...ทั้งผลัก...ทั้งดัน หากแต่คร่ำครวญร้องขอจนคนที่เฝ้าฝันจะมอบความสุขเช่นนี้ให้มาตลอดยิ่งขยับปากแรงขึ้น ไวขึ้น สูดกลิ่นกายแสนหวานที่กำซาบไปทั่วร่าง

            อยากทำให้มีความสุข อยากปรนเปรอให้ร่ำร้องขอ อยากทำให้คุณหนูฮยอกแจครวญครางจนสุดเสียง

            ความฝันที่มันเหมือนจริงอย่างไม่น่าเชื่อ

            “ฮ้า...พอ...ไม่...ไม่ไหว ฮื่อ...ยะ...อย่าเลีย ได้โปรด ฮันคยอง...มากกว่านี้...มากกว่านี้...ฮื่อ...อาห์...ฮันคยอง...”

            หมับ

            คนที่กำลังยันตัวขึ้นมากอดรอบศีรษะได้รูปอย่างไม่อาจจะห้ามความเสียวกระสัน ตัวสั่นระริก แบบที่คนฟังก็ขยับริมฝีปากแรงๆ เพียงไม่กี่ที....

            “อาห์ อืมมมมม!!!

            น้ำหวานเลิศรสก็พุ่งปรี่เข้ามาเต็มริมฝีปากให้ชายหนุ่มดื่มกินอย่างไม่นึกรังเกียจ ตรงกันข้าม ปลายลิ้นก็ยิ่งกวาดต้อนทำความสะอาดทุกหยาดหยด จนคนที่ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดเรี่ยวแรงครวญครางเสียงสั่น

            “พอ...อื้อ...พอแล้ว เสียว...ฮันคยอง...พอ...ได้โปรด...ไม่ไหวแล้ว...ฮื่อๆ...”

            คนที่พยายามดึงรั้งไหล่กว้างให้ผละออก จนคนที่เลียจนสะอาดทุกหยดผละขึ้นมามองใบหน้าชื้นเหงื่อ มือใหญ่เสยผมนุ่มลื่นอย่างเบามือ มองเข้าไปในดวงตาที่กำลังเปิดปรือขึ้นช้าๆ ทั้งยังสั่นไหวด้วยหยดน้ำตาจนน่ารังแก

................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ