วันพฤหัสบดีที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2556

NC ดวงดาว_16


NC ดวงดาว_16



            มือเรียวขยับไปกำรอบแก่นกายเล็กเอาไว้อย่างเชื่องช้า ยามที่น้ำตาหยดใสกลิ้งหล่นหายไปกับหมอนใบนุ่ม เรียวขาขาวขยับแยกออกกว้าง เสื้อเนื้อนุ่มขยับร่นไปเหนือแผ่นอกบอบบาง เรือนร่างเปลือยที่ยามนี้ไม่มีร่องรอยรักที่บอกว่าเขาเป็นของใคร

            ทั้งที่ฮยอกแจคิดว่าเขากลัวเรื่องพวกนี้ไปแล้ว แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเขากลับใช้เรื่องนี้ช่วยย้ำเตือนตัวเองว่าสิ่งที่เกือบขึ้นตลอดเดือนไม่ใช่ความฝันที่เขาหลีกหนีจากความจริง

            “อาห์...คุณฮันคยอง...ฮื่อ...คุณฮันคยอง...ได้โปรด...ได้โปรด...ฮึก...กลับมาที...” ฮยอกแจสะอื้นฮัก ยามที่กำลังส่งปลายนิ้วทั้งสามเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนในทีเดียว ความเจ็บปวดที่เวลานี้เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องเลวร้ายตลอดสามเดือนที่ผ่านมาแล้ว เขาคิดถึงเพียงความรู้สึกยามที่คุณฮันคยองบอกว่าเขาเป็นของคุณฮันคยองเท่านั้น

          ฉันจะทำให้นายลืมไอ้ระยำพวกนั้นเอง
           
            เสียงทุ้มต่ำที่ดังก้องอยู่ในหัว ทำให้ฮยอกแจหลับตาแน่น เห็นเพียงใบหน้าคมคายของคนที่รักหมดหัวใจ คนที่กำลังสอดแทรกเข้ามาในกายเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เร่าร้อนรุนแรงทว่าไม่เจ็บปวดเลยสักนิด มีเพียงความรู้สึกสุมสมหวังยามทีได้ตกเป็นของๆ คนนั้น

            ความคิดที่ทำให้ร่างกายบิดเกร็งไปหมดทั้งร่าง ปลายนิ้วเรียวยิ่งขยับสอดลึกเข้าไปในกายรุนแรงขึ้นทุกที มืออีกข้างกอบกำส่วนอ่อนไหวเอาไว้มั่นแล้วชักรูดไปด้วยจังหวะที่พร้อมเพรียงกัน เสียงสะอื้นเจือเสียงครางแผ่วเบาดังคลอเคลียไปกับห้องนอนที่เงียบไร้เสียงรบกวน

            “ฮื่อ...คุณฮัน...คุณฮันคยอง...ได้โปรด...ฮื่อ...ผมรักคุณ...รักคุณ...” เสียงหวานที่ร้องเรียกชื่อเพียงคนๆ เดียว ยามที่ฮยอกแจหวีดร้องออกมาเบาๆ ยามที่ไปสุดปลายทางของห้วงอารมณ์ ขาเรียวที่จิกลงกับพื้นเตียงนอนยิ่งจิกเกร็ง ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มฝ่ามือเล็กจนชุ่มโชก จากนั้นร่างบอบบางก็นอนแผ่ลงกับเตียงนอนนุ่ม ปล่อยเสียงหอบดังเบาๆ ในลำคอ

...........................................................

อ่านต่อได้ที่


ขอบคุณค่ะ

วันเสาร์ที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2556

NC Lust Lesson_44


NC Lust Lesson_44



            “อ้ะ” ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังสอดแทรกเข้าไปในเสื้อเนื้อนุ่ม แต่คนตัวเล็กกลับยิ่งบดเบียดกายเข้าหาความวาบหวามที่ได้รับ ร่างเล็กก็บิดกายน้อยๆ ยามที่ปลายนิ้วยาวกำลังบดคลึงที่ยอดอกอย่างเชื่องช้า แต่ทำให้แทบขาดใจ

            “อ้ะ...อ๊า...” เสียงหวานครวญครางในลำคอยามที่ความรู้สึกเสียววาบพุ่งไปทั่วร่าง ใบหน้าสวยเชิดขึ้นน้อยๆ ทันทีเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนผละออกมาจู่โจมที่ซอกคอขาวผ่อง ปลายนิ้วโป้งก็เริ่มสะกิดยอดอกแรงๆ จนกายเล็กบิดเร้า ความต้องการพุ่งวาบเข้ามาทันที

            “อ้ะ...อาฮัน...อา...” ใบหน้าสวยเชิดน้อยๆ มือเรียวขยับไปซุกไซ้ที่กลุ่มผมหนาอย่างหวังระบายความต้องการออกมา เมื่อฮันคยองกำลังเลื่อนริมฝีปากลงไปครอบครองตุ่มไตสีหวานผ่านเสื้อเนื้อบาง ปลายลิ้นร้อนก็ตวัดเลียจนเปียกชุ่ม ให้มันลอยเด่นขึ้นเหนือเสื้อ

            เวลานี้ ฮันคยองไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น เขารู้สึกเพียงว่าเขาอยากสัมผัสหลานชายตัวน้อยอย่างนี้ แตะต้องไปให้ทั่วถึง ลบล้างสัมผัสของใครก็ตามที่อาจจะมากลบทับรอยของเขาในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา

            “อ้ะ!!” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว ยามที่ฝ่ามือใหญ่กำลังลูบไล้แก่นกายสีหวานผ่านกางเกงยีน ใบหน้าสวยที่เปรอะด้วยน้ำใสยิ่งแดงก่ำ ปลุกเร้าอารมณ์คนที่วกกลับมาบดขยี้เรียวปากหอมหวานยิ่งขึ้นไปอีก

            “รู้สึกดีมั้ย ฮยอกแจ” ฮันคยองกระซิบริมหูเล็กแล้วขบเม้มเบาๆ จนร่างเล็กสะท้านเยือก ยามที่มือใหญ่กำลังปลดกางเกงหลานชายออกช้าๆ เพื่อล้วงเข้าไปสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวแสนน่ารักที่กำลังตื่นตัวเพราะสัมผัสของเขา จนเสียงหวานร้องครางสั่นไปทั่วห้องโดยสารของรถหรู

            “อ๊าาา...ดะ...ดีฮะ...อ้ะอา...อึ้ก...” ฮยอกแจได้แต่ส่ายศีรษะไปมา เมื่อเวลานี้มือใหญ่กำลังกำรอบแก่นกายเล็กเอาไว้มั่น มือใหญ่ก็ปรับเบาะลงจนแผ่นหลังแนบไปกับเบาะนุ่ม ริมฝีปากร้อนผ่าวก็เพิ่มความปั่นป่วนด้วยการขบเม้มเม็ดทับทับจนมันชูชันสู้ลิ้นไม่ว่างเว้น

            “อ้ะ...อา ฮยอก....เสียว...ฮื้อ...” ใบหน้าสวยยิ่งส่ายสะบัดไปมา เมื่อมือใหญ่ที่กำรอบเริ่มขยับอย่างเชื่องช้าแล้วเร็วขึ้นเรื่อยๆ มือเรียวกำเสื้อขายหนุ่มเอาไว้มั่นยามที่ความเสียวกระสันพุ่งไปทั่วร่าง

            หมับ

            “อ้ะ!!! อาฮัน....อ้ะๆ....อื้อ...อ๊ะอา...” เสียงครางกระเส่าหวานยิ่งดังลั่น เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังขยับให้ด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น ใบหน้าสวยยิ่งบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์ มือเรียวจิกไหล่กว้างเอาไว้แน่นยามที่ริมฝีปากทั้งสองกลับมาประกบกันอีกครั้ง

            “ปล่อยมันออกมาเด็กดี” ฮันคยองกระซิบบอก ยามที่ชักรูดให้ด้วยจังหวะที่รุนแรงขึ้น ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ไล่พรมจูบที่ใบหน้าแสนสวยราวกับปลอบใจ ทั้งที่ตัวเองก็ต้องการแทบบ้า แต่เขาจะไม่ทำอะไรหลานตัวเองในรถอย่างนี้...ถ้าเขาจะทำรัก ต้องไม่ใช่ข้างถนนอย่างนี้

            สำหรับเขา ฮยอกแจอยู่สูงกว่าบรรดาคู่ควงของเขาหลายร้อยหลายพันเท่า

            ตอนนี้สิ่งที่เขาทำ...เขาแค่อยากลบล้างทุกสัมผัสที่แตะต้องฮยอกแจออกไป

            “อ้ะ มะ...ไม่ไหว..แล้ว ฮยอกแจ...มะ...ไหว...อ๊าาาาา!!!” เสียงหวานถึงกับหวีดร้องออกมา เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวขยับรัวแรงจนแทบจะขาดใจตาย จนต้องปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดสิ้น ทิ้งร่างที่ไร้เรี่ยวแรงลงซบกับเบาะนุ่ม ขณะที่มือเรียวก็โอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้มั่น จนฮันคยองโน้มหน้าไปกดจูบที่เรียวปากแดงช้ำเบาๆ

...............................

อ่านต่อได้ที่


ขอบคุณค่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2556

NC มนตรา_39


NC มนตรา_39



            สัมผัสร้อนยังคงดำเนินต่อไป ไต่ระไปตามผิวนุ่มละมุนบ้างเบา บ้างเน้นย้ำจนขึ้นรอย ปลายจมูกโด่งก็สูดดมกลิ่นเนื้ออ่อนบางที่ยิ่งเร่งเร้าความต้องการของบุรุษหนุ่มที่ลุกโหมเหมือนอยู่ในกองเพลิง ฝ่ามือหยาบกร้านขยับลูบไล้ไปตามผิวเนื้อขาวเนียนละเอียด เพียงบีบเคล้นก็เรียกเสียงครางแผ่วหวานจากเรียวปากสีระเรื่อที่ดังคลอเคลียกับความเงียบยามราตรี

            คิบอมไม่รอช้าที่วกกลับไปกดจูบที่เรียวปากสีระเรื่อ ดื่มด่ำกับความหวานล้ำทุกหยาดหยดอย่างไม่รู้เบื่อ ขณะที่ฝ่ามือร้อนระอุก็กำลังลากไล้เนื้อผ้านุ่มให้คลายออกจนร่นมาถึงช่วงไหล่กลมกลึง ฝ่ามือหยาบก็ลูบขึ้นลงไปมาจนวีล่าน้อยต้องร้องอื้ออึงในลำคอ

            สัมผัสที่กำลังทำให้ร่างของทั้งสองขยับเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่นมากยิ่งขึ้น ความอึดอัดยิ่งเล่นงานดงแฮจนวีล่าน้อยต้องกอดรัดร่างสูงใหญ่เหมือนดังคนจมน้ำ

            “คิบอม...ข้าร้อน...อื้อ...” วีล่าน้อยครางราวเสียงกระซิบ ดวงตาหวานซึ้งเริ่มเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักที่ถูกปลุกขึ้นมาจากริมฝีปากร้อน และแม้ว่าอากาศยามนี้จะเย็นจัด อีกทั้งเสื้ออาภรณ์ยังถูกดึงรั้งจนเผยผิวขาวอมชมพู แต่ดงแฮกลับร้อน...ร้อนขึ้นเรื่อยๆ ด้วยฤทธิ์มือและปากขององค์ชายหนุ่ม

            ถ้อยคำสารภาพแสนน่ารักที่เร่งเร้าความต้องการของคิบอมที่ปลดรั้งชุดสวยจนกองอยู่บนฟูกนุ่ม เหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่าแสนงดงามที่นอนทอดร่างหอบหายใจอยู่ใต้เรือนกายแข็งแกร่งของตน...ผิวขาวเนียนทั้งยังขึ้นสีชมพูระเรื่อ ใบหน้างามที่แดงก่ำทั้งยังหอบเสียงสั่นสะท้าน ขาเรียวขยับเบียดชิดกันด้วยความขลาดเขิน

            ไม่ว่าจะมองมุมไหน ดงแฮก็ช่างงดงามเสียเหลือเกิน

            ภาพแสนงดงามที่แม้ตนจะเคยเห็นมาแล้ว แต่มันกลับยิ่งเรียกร้องอารมณ์รักที่โหมกระหน่ำขึ้นมาราวกับราดน้ำมันลงกองเพลิง

            “คิบอม...อาห์...” ดงแฮสะดุ้ง เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจที่ทำให้ตนรู้สึกเหมือนจะหมดลมกำลังขยับลงซุกไซ้ที่ผิวเนื้อเนียนอีกครั้ง ฝ่ามือหยาบก็กำลังบีบคลึงเนินสะโพกอิ่มเต็มเบาๆ แล้วใบหน้าคมคายก็ขยับมาดูดกลืนเนินเนื้อหน้าอกจนร่างเล็กสะดุ้งวาบ แหงนเงยหน้าปล่อยเสียงครางเครือออกมาไม่ได้ขาด

            ความรู้สึกยามนี้เหมือนจะขาดใจกับความร้อนรุ่มที่ถูกมอบให้ เสียงครางหวานปนเสียงหอบหายใจดังสะท้อนทั้งห้องกว้าง ยามที่คิบอมกดจูบที่แผ่นท้องขาวเนียน ดงแฮก็เกร็งสุดตัว จากนั้นดวงตาคู่งามก็ต้องสั่นระริก เมื่อคิบอมผละจากไปเพียงครู่เพื่อปลดรั้งเสื้อผ้าที่สวมใส่ออกอย่างรวดเร็ว แล้วขยับมามอบจูบที่เรียวปากสีระเรื่ออีกครั้ง

            เนื้อตัวเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่ที่ขยับเสียดสีกันเหมือนดั่งโหมไฟให้กับอารมณ์รักที่ลุกโชน ฝ่ามือร้อนก็ยิ่งลูบไล้ไปทั่วผิวขาวเนียนละเอียด แล้วดงแฮก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือใหญ่กอบกุมที่ส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อ เพียงขยับอย่างเชื่องช้า ดงแฮก็หลับตาแน่น มือเรียวขยับไปจับเกร็งที่ผ้าที่รองรับร่างของทั้งสองเอาไว้แน่นจนแทบจะทึ้งมันขึ้นมา

            “ข้า...ช้า...คิบอม...ฮื่อ...เบากว่านี้ ข้าไม่...ไหว...” ดงแฮสารภาพเสียงสั่น เมื่อความรุนแรงของฝ่ามือใหญ่เริ่มขยับถี่แรงขึ้น ดวงตาหวานซึ้งเปิดปรืออย่างเชื่องช้า มองใบหน้าคมคร้ามที่ลอยเด่นอยู่เหนือร่าง...ใบหน้าคมคายของผู้เป็นที่รัก ที่ยิ่งสบตา ความรู้สึกมากมายก็ถาโถมเข้ามาในอก แม้จะไม่รู้ความหมายของแววตาเช่นนี้ แต่ยิ่งสบตาก็ยิ่งสัมผัสจนถึงรู้สึกบางอย่างจนเป็นฝ่ายขยับกอดลำคอแกร่ง แล้วโน้มหน้าให้อีกฝ่ายมอบจูบร้อนผะผ่าวอีกครั้ง

            การกระทำที่องค์ชายหนุ่มยิ่งดื่มด่ำความหอมหวานอย่างตระกละตระกราม มือใหญ่ยิ่งขยับถี่รัวเร่งเร้าอารมณ์ปรารถนาของร่างน้อยที่ครวญครางในลำคอ อารมณ์รักยิ่งลุกโหมมากขึ้นเรื่อยๆ จนคิบอมจับขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกกว้าง ฝ่ามือใหญ่ก็สอดเข้าไปใต้เรียวขาขาวผ่อง ไต่ระหาความอ่อนนุ่มสีระเรื่อ

            “อ้ะ คิบอม...” วีล่าน้อยส่งเสียงหวีดร้องในลำคอ เมื่อช่องทางรักที่กำลังถูกปลายนิ้วเรียวยาวเข้าบดคลึงเพียงเบา แก้มนวลขึ้นสีแดงจัด  เนื้อในอกแทบจะกระดอนออกมาภายนอก เมื่อสัญชาตญาณกำลังร้องบอกว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

            “มะ...ไม่...ฮื่อ...อย่า...” ดงแฮแทบจะทึ้งฟูกด้านล่าง เมื่อคิบอมกำลังพรมจูบลงไปทีละน้อยๆ แล้วก้มลงครอบครองส่วนอ่อนไหวเอาไว้ในโพรงปาก ความเสียวซ่านและความสุขสมที่ทำให้สะโพกน้อยบิดเกร็ง ขาเรียวจิกลงกับฟูกนุ่มเอาไว้เต็มแรง ใบหน้าสวยแหงนเงยขึ้นปล่อยเสียงครางพร่าไม่ได้ขาดสาย

            “คิบอม...พอ...อึ้ก...ข้ามะ...ไม่ไหว...” วีล่าน้อยร้องบอก หากแต่สะโพกอิ่มกลับขยับเข้าหาความร้อนตามที่องค์ชายหนุ่มชักพา ให้คนที่เฝ้าปรนเปรอขยับถอยห่างเพียงนิด แล้วครอบปากลงไปอีกครั้ง เมื่อดันปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปในช่องทางรัก

            “เจ็บ...ข้า...ฮึก...” ดงแฮตัวสั่นสะท้านราวกับลูกนก เมื่อความเจ็บเสียดและความสุขสมกำลังพุ่งเข้ามาในร่าง ดวงตาหวานซึ้งหลับสนิท ยามที่ปล่อยเสียงเจือสะอื้นกับเสียงครวญครางดังผะแผ่ว ในหัวมีเพียงคำถามที่เกิดขึ้นชั่วครู่หนึ่ง

            ...ทำไมข้าถึงเจ็บตัว ไม่เหมือนคราวนั้น...

            คำถามที่เลือนลางหายไป เมื่อองค์ชายหนุ่มขยับเร่งเร้าให้แรงขึ้นทุกขณะ แผ่นอกบอบบางยิ่งสะท้อนขึ้นลงกับแรงรัญจวนใจที่ได้รับ

            ความสุขซ่านที่กำลังทำให้วีล่าน้อยขยับตัวสอดรับสิ่งที่องค์ชายหนุ่มมอบให้

            ฮวบ

            แต่แล้ว วีล่าน้อยก็ต้องทิ้งตัวลงกับฟูกนุ่มเมื่อคิบอมละมือและริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้า นัยน์ตาคมมองไปยังเนื้อตัวสีชมพูระเรื่อสั่นสะท้าน เรียวขาขาวที่แยกออกกว้างตามที่จัดท่าทางเอาไว้ให้ ส่วนอ่อนไหวสั่นระริกอยู่ในอุ้งมือร้อน แผ่นอกหอบสะท้านอย่างรุนแรง

            การกระทำทีที่หยุดลงกลางคัน ทำให้วีล่าน้อยเปิดปรือตาขึ้นแล้วบอกด้วยหยดน้ำตา

            “คิบอม...ได้โปรด...ช่วยข้า...ฮึก...ข้าอึดอัด...อึดอัดจวนเจียนจะระเบิดอยู่แล้ว...” ดงแฮบอกเสียงสั่นกับความต้องการที่ตนยังไม่ค่อยเข้าใจมันสักเท่าไหร่ รู้เพียงว่าร่างกายกำลังร้อนราวถูกโยนลงกองเพลิง ความอึดอัดแล่นพล่านไปทั่วร่าง และสิ่งเดียวที่บอกตนว่าจะช่วยได้คือ...ผู้เป็นสวามีตรงหน้าเท่านั้น

            ถ้อยคำร้องขอที่ทำให้องค์ชายหนุ่มขยับแนบชิดกับเนื้อตัวนุ่มละมุน ริมฝีปากร้อนขยับกดจูบที่เปลือกตาสีอ่อนอย่างปลอบโยน รู้ว่าความเจ็บปวดต่อจากนี้อาจจะทำให้ดงแฮทนไม่ไหว

          “ข้ารักเจ้า ดงแฮ...ยอดดวงใจของข้า”  

            “ข้า...อื้ออออ!!!...” คำรักที่วีล่าน้อยจะเอ่ยตอบด้วยคำเดียวกัน ทว่า น้ำตาหยดใสกลับไหลรินลงเลอะแก้มเนียน มือเรียวกอดรั้งลำคอแกร่งเอาไว้แน่น ปลายเล็บที่ตัดสั้นจิกลงกับกายร้อนเต็มแรง เมื่อความแข็งแกร่งกดสอดเข้ามาในความอ่อนนุ่มอย่างเชื่องช้า เสียงใสหวีดร้องออกมาเพียงคำเดียว

            “เจ็บ...คิบอม...ข้าเจ็บ...ฮึก...” ความเจ็บปวดที่องค์ชายหนุ่มขยับไปมอบจุมพิตร้อนให้ ปล่อยให้ร่างเล็กจิกเล็บลงมาเต็มแรง ฝ่ามือหยาบกร้านก็ขยับลูบไล้เนื้ออ่อนนุ่มละมุนราวกับปลอบโยน แล้วผละมากดจูบที่ผิวแก้มนุ่มอย่างถือสิทธิ์

            การกระทำแสนอ่อนโยนที่คิบอมต้องรั้งตัวเองเอาไว้ด้วยความอดทนทั้งหมดที่มี เมื่อความร้อผ่าวถูกโอบรัดด้วยความอ่อนนุ่ม ความเสียวซ่านแล่นพราดไปทั่วกับเรือนร่างหอมหวานตรงหน้า

            “เจ้า...ทำข้าเจ็บ...ฮึก...เจ็บ...” วีล่าน้อยสะอื้นชิดซอกคอแกร่ง ไม่กล้าแม้จะขยับตัวเมื่อความร้อนและแข็งแกร่งสอดแทรกเข้ามาในร่าง เจ็บเสียจนอยากจะกรีดร้องออกมาแรงๆ เสียงหวานเอ่ยเหมือนโทษว่าเป็นความผิดของคิบอม ทว่าถ้อยคำต่อมากลับทำให้องค์ชายหนุ่มที่นึกลังเลไม่อาจห้ามรั้งความปรารถนาของตนได้

            “เจ้า...ทำข้าเจ็บ...แต่ข้าก็รัก...รักเจ้า...ฮึก...”

            คำรักที่คิบอมรวบร่างน้อยเข้ามอบจุมพิตร้อนให้อีกครั้ง สะโพกสอบกดแนบเข้าหาความอ่อนนุ่มนิ่งนาน ก่อนที่จะเริ่มขยับกายอย่างเชื่องช้าและเต็มเปี่ยมไปด้วยความทะนุถนอม จนผู้ที่เจ็บปวดเริ่มขยับตอบโต้ทีละน้อย เสียงหอบหายใจดังสะท้านไปทั่ว มือเรียวที่จิกเกร็งกับไหล่กว้างก็ขยับมาลูบไล้ลำคอแกร่งราวกับหวังระบายความหวานในอารมณ์รักออกมาสักนิดก็ยังดี

            ความเจ็บปวดที่ยามนี้กำลังแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสมหวังอย่างที่ไม่เคยพานพบมาก่อน ไม่ต่างจากองค์ชายหนุ่มที่ได้สัมผัสความหวานล้ำที่หวานเสียยิ่งกว่าเคยคาดคิดเอาไว้ มากเสียยิ่งกว่าสตรีทุกผู้ทุกนางที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต

            ยิ่งกอดรัดมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งตักตวงความหอมหวานมากแค่ไหน ก็ยิ่งปรารถนามากขึ้นราวกับคลื่นน้ำที่สาดซัดเข้ากระทบฝั่งเรื่อยๆ...ต้องการอีกครั้ง...และอีกครั้ง

            “อ้ะ...คิบอม...อาห์...” ดงแฮกัดปากเต็มแรง เมื่อท่อนเนื้อยาวที่ถอนออกแล้วกดแทรกเข้ามาในร่างยิ่งเพิ่มแรงเข้าถี่กระชั้นยิ่งขึ้นทุกที ยามนี้ความเจ็บปวดจางหายไปแล้ว เหลือเพียงความต้องการที่สอดแทรกเข้ามาในร่าง เรือนร่างของทั้งสองยิ่งเบียดชิดเข้าหาราวกับปรารถนาในกันและกันมากกว่านี้

            เสียงเสียดสีของผิวเนื้อยิ่งดังประสานไปกับเสียงขยับของฟูกนุ่มและเตียงไม้หนาบ่งบอกถึงรสรักของทั้งสองที่ร้อนแรงมากเพียงไหน

            ความปรารถนาที่เติมเต็มให้แก่กันและกันอย่างพอดี

            “คิบอม...ข้า...มะ...ไม่...ไม่ไหว...อาห์” ดงแฮกอดรัดท่อนแขนแกร่งเอาไว้มั่น ยามที่ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง หอบหายใจรัวแรง ยามที่องค์ชายหนุ่มยังคังขยับถี่ สอดแทรกความรักของตนไม่ได้หยุด มือใหญ่ก็กอดรัดเอวคอดเอาไว้แน่น ก่อนที่ฟันคมจะกัดฟันกรอด เมื่อความเพลิดเพลินในรสรักกำลังมาถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการ

            “อาห์...” วีล่าน้อยสะดุ้งสุดตัว ยามที่ความแข็งแกร่งปลดปล่อยความร้อนเข้ามาจนทะลักเต็มช่องทางรักจนเนื้อตัวสั่นสะท้าน ประสานไปกับเสียงคำรามดังในลำคอขององค์ชายคิบอม

            “ข้ารักเจ้า...” เสียงทุ้มพร่าบอกชิด ดวงตาคมกล้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่เอ็นดูมองสบประสานกับดวงตาคู่งามที่ฉ่ำน้ำ แล้วก้มลงมอบจุมพิตให้อีกครา ยามที่ร่างน้อยก็โอบรัดลำคอแกร่งมั่น ยอมรับจูบร้อนที่ถูกป้อนให้อย่างเต็มอกเต็มใจ

            ความปรารถนาที่สาดซัดครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับไม่สามารถหยุดยั้งมันลงได้ง่ายๆ

            แม้จะเจ็บปวดอย่างสาหัส แต่กลับสุขสมหวังมากยิ่งกว่า ยามได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับผู้เป็นดั่งหัวใจของตน...

....................................


คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่


ขอบคุณค่ะ

วันอาทิตย์ที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2556

NC Scent of love_24

NC Scent of love_24


            แต่ก่อนดงแฮที่ตาโตเท่าไข่ห่านจะฉวยเสื้อตัวเองปิดบังเนื้อตัวเอาไว้ได้ คิบอมก็เร็วกว่าขนาดที่จับหมับเข้าที่ข้อแขนเล็กแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้ จากนั้น...

            “อ๊า!!!

            ดงแฮได้แต่เบิกตากว้าง เมื่อคนตรงหน้ากำลัง...ใช้ฝ่ามือยกขึ้นเกลี่ยเจ้าหัวนมเล็กๆ ของเขาไปมาราวกับลืมตัว ดวงตาคู่คมก็วาววับขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด จนมือเรียวที่จะผลักออกกลับต้องเกาะไหล่แกร่งเอาไว้มั่นแทน

          ฮือ ก็มันไม่เคยถูกใครจับนี่นา เคยแต่จับของตัวเองอ่ะ

            ขณะที่คิบอมก็สะดุ้งน้อยๆ เพราะเสียงหวานของคนตัวเล็ก ทว่า ความนุ่มนิ่มทั้งยังแข็งชันทันทีที่แตะต้องก็ทำให้ยากจะหยุดยั้งตัวเองได้แล้ว ยิ่งเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าเรียวสวยที่กำลังกัดปากตัวเองแน่น ดวงตากลมโตก็ปรือปรอยลงอย่างทั้งหวั่นไหว หวาดกลัวและ...กำลังมีอารมณ์ร่วมก็ยิ่งทำให้เขายากจะหยุดยั้งความต้องการ

            อยากสัมผัส อยากแตะต้อง อยากครอบครองเป็นเจ้าของ

          ขอสักนิดเถอะนะ ขอชิมสักนิดแล้วพี่จะรีบเผ่นเลย ก่อนที่ความเป็นสุภาพบุรุษที่เหลือน้อยของพี่จะหลุดหายไปไม่เห็นแม้แต่ส.เสือ

            ความคิดของคนตัวโตที่โน้มหน้าลงไปใกล้ร่างบอบบางที่แม้จะอายุ 26 แล้ว แต่อาการสั่นน้อยๆ ก็บอกความไม่ประสาเสียจนยิ่งทำให้ยากจะหยุดยั้ง แล้วกับเนื้อตัวที่กำลังแนบชิดด้วยกันอย่างนี้ก็ทำให้ทุกอย่างยิ่งกระเจิดกระเจิง

            ฟึ่บ

            “อ้ะ...พะ...พี่หมอ...” ดงแฮถึงกับเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ มือเรียวที่จับไหล่กว้างยิ่งกำแน่น เมื่อคนตรงหน้าก้มลงมากดจูบที่เนินอก ทั้งที่ก็เจอถูกไซ้คอมาแล้ว แต่กับสถานการณ์ที่ร่างกายกำลังร้อนรุ่มขึ้นทำให้ได้แต่เอียงคออีกนิด ปล่อยให้คนตัวโตแนบปากแล้วดูดดึงผิวนุ่มเบาๆ

            แม้ไม่อยากยอมรับ แต่ก็รู้สึกดีกับคนๆ นี้ไปแล้ว

            ความหอมหวานที่ได้รับทำเอาคนชอบของหวานยิ่งยากจะหยุดตัวเองราวกับดงแฮคือขนมหวานรสเลิศที่ยิ่งแตะ ยิ่งชิม...ก็ยิ่งอร่อย ปลายลิ้นร้อนเริ่มไล่เลียลงต่ำ สัมผัสความนุ่มนวลที่เจือด้วยความหอมของช็อกโกแลตรสเข้ม

            “หวาน...ทำไมหวานจังเลยครับ ดงแฮ” เสียงทุ้มที่เอ่ยราวกับไม่รู้สึกตัว ยิ่งทำให้ดงแฮเชิดหน้าขึ้นสูงขึ้น ฟันคมเผลอกัดกลีบเนื้อนิ่มเบาๆ เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังยกขึ้นมาแตะที่ตุ่มเนื้อนูนแล้วหมุนวนไปมา อาการร้อนวูบวาบแล่นริ้วจากท้องน้อยลงไปสู่แก่นกลางลำตัว

            “ฮื่อ...พะ...พี่หมอ...อย่า...อ้ะๆ” แม้ปากบอกว่าไม่ แต่คนไม่ประสาก็เบียดร่างเข้าหาความร้อนผ่าวของผิวเนื้ออีกฝ่าย แม้จะมีเสื้อผ้ากางกั้น แต่มันก็เพียงพอให้ดงแฮรู้สึกดี และสิ่งที่รู้สึกมากที่สุด อยากรู้...อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง

            “อ้ะอ๊า!!...อึ้ก...” ริมฝีปากบางเผยอน้อยๆ เมื่อตอนนี้คิบอมกำลังใช้ปลายลิ้นแลบเลียที่ยอดอกสีชมพูหวานไปมา จากเริ่มแรกที่สะกิดแผ่วๆ ปลายลิ้นร้อนผ่าวชุ่มด้วยน้ำใสก็ตวัดเป็นวงกลมไปมา จนดงแฮจิกมือกับแผ่นหลังกว้างแรงขึ้น

            ร่างกายบอบบางยิ่งร้อนรุ่มจนยากจะหยุดยั้ง

            ขณะเดียวกัน คิบอมก็กำลังหยุดตัวเองไม่ได้เช่นกัน ความนุ่มนิ่มที่กำลังใช้ปลายลิ้นชิมเหมือนขนมหวานกำลังทำให้เขาอยากดูดดึงมากกว่านี้ ยิ่งดูดเม้ม เสียงหวานก็ยิ่งครางกระเส่า ยิ่งเลีย ความนุ่มนิ่มก็แข็งขืนขึ้น ทั้งยังหวานติดปลายลิ้น

            ยามนี้ ดงแฮลืมเลือนหมดทุกอย่างว่ากำลังทำอะไรอยู่ เขารู้เพียงว่าร่างกายต้องการการปลดปล่อยเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ ไม่อย่างนั้นคงอึดอัดจนตายแน่ๆ ความคิดที่ยิ่งทำให้แผ่นอกขาวผ่องเบียดเข้าหาคนที่กำลังชิมรสเขามากยิ่งขึ้น

            ตุบ

            เสื้อเนื้อนุ่มลงไปกองอยู่กับพื้นห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ขณะที่คิบอมยังคงใช้ปลายลิ้นสร้างความเสียวกระสันให้กับร่างน้อยที่เกร็งตัวทั้งยังบิดกายเร้าไปมา

            “อ้ะอ๊า...พะ...พี่หมอ...อีกข้าง...อีกข้าง...” เสียงหวานที่ครางผะแผ่ว ทำให้ชายหนุ่มยอมลากปลายลิ้นไปยังยอดอกอีกข้างทันที ลิ้นร้อนก็ตวัดเลียไปมาอีกครั้ง จนสัมผัสได้ถึงแรงกระตุกจากคนหน้าหวาน ฝ่ามือใหญ่ที่บีบคลึงไปตามเอวเล็กเริ่มซุกซนจนขยับเข้าไปปลดกระดุมกางเกงแล้วลากมันลงไปกองที่ขาขาว

            หมับ

            “อ๊าาาาา!!!!!” ดงแฮสะดุ้งสุดตัว เสียงหวานหวีดร้องออกมาทันที เมื่อฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังสอดลึกเข้าไปในกางเกงชั้นในของเขา กอบกุมส่วนอ่อนไหวเอาไว้ สติยิ่งปลิวหายไป ความเขินอายก็ไม่มีเหลือถ้าเทียบกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านตามความต้องการของมนุษย์คนหนึ่งตอนนี้

            เสียงร้องหวานๆ ที่ดังกว่าครั้งอื่นที่เรียกสติของคนตัวโตให้กลับมาเข้าร่างอีกครั้ง

            ขวับ

            ใบหน้าคมคายที่กำลังหลงใหลไปกับความหอมหวานถึงกับเงยหน้าขึ้น ทั้งยังชะงักไปทันทีกับภาพที่เห็นตรงหน้า และความคิดหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในหัว

            มึง-กำ-ลัง-ทำ-เหี้ย-อะ-ไร-อยู่-วะ!!!!

            คิบอมได้แต่ตะโกนถามตัวเองในใจราวกับเพิ่งหลุดจากมนต์สะกด ยิ่งรู้สึกถึงแรงดุนดันของเจ้าลูกชายที่อยากออกมาพบเจอโลกภายนอกก็ได้แต่กำมือแน่น

            “อ้ะ พะ...พี่หมอ” เสียงหวานของคนที่สะดุ้งน้อยๆ เพราะว่าส่วนอ่อนไหวถูกบีบทำให้คิบอมหันขวับไปมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังหอบถี่ ดวงตากลมโตกำลังหรี่ปรือทั้งยังเต็มไปด้วยหยาดอารมณ์ที่ทำให้ได้แต่กลืนน้ำลายอีกเอื้อก และก่อนที่จะสติหลุดอีกครั้ง ชายหนุ่มก็มองมายังแผ่นอกขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยแดง ทั้งเม็ดทับทิมก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขาทั้งมือใหญ่ที่กำลังขยี้ตุ่มไตข้างหนึ่ง มองต่ำลงมา มืออีกข้างของเขาก็กำลังสัมผัสส่วนน่ารักเอาไว้เสียเต็มที่

          หยุดไอ้คิบอมหยุด!!! ไหนมึงว่าขอชิมทีเดียวไง อย่าทำนะเว้ย มึงจริงจังไม่ใช่หรือวะ!!!

            คิบอมบอกตัวเองเสียงดัง สติที่กลับมาหลังจากเป๋ไปไกลทำให้ได้แต่บอกตัวเองเสียงหนัก ถ้าถามเขาว่าตอนนี้ต้องการมั้ย มันยิ่งกว่าต้องการอีก ยิ่งมองใบหน้าสวยที่ฉายแววอารมณ์ ดวงตาฉ่ำปรือ เรียวปากน่าจูบแบบนี้ แต่ที่เขาหยุดไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนดีอะไรมากมาย เขาแค่รู้สึกว่า...คนน่ารักตรงหน้าเป็นมากกว่าความต้องการทางเพศ

            ...เมื่อมันมีส่วนผสมของหัวใจ ความต้องการทางเพศคือการแสดงความรักผ่านภาษากาย...เขาบอกดงแฮเอง และตอนนี้...เขาไม่รู้ว่ารักหรือเปล่า แต่เขาไม่อยากให้ดงแฮเสียใจ

            คนที่ชอบฉวยโอกาสกับดงแฮบ่อยๆ แต่ในความเป็นจริงไม่กล้าคิดถึงขั้นนี้เตือนตัวเองไว้ว่ากับคนตรงหน้าคือคนที่เขาอยากแสดงความรักผ่านภาษากาย ไม่ใช่แค่เซ็กส์!!!

            “พะ...พี่หมออย่า...อ้ะ...อย่าหยุด...ดงแฮ...ไม่ไหวแล้ว...” แต่เหมือนว่าคนหน้าหวานจะไม่ให้ความร่วมมือ เมื่อคนที่ไม่เคยมีอะไรกับใครกอดไหล่เขาแน่น ใบหน้าสวยที่หอบถี่ซบลงกับซอกคอแกร่งอย่างที่คิบอมรู้ดีว่าตอนนี้ดงแฮไม่มีสติใดๆ จนมือใหญ่โอบรอบเอวคอดเอาไว้แน่น ใบหน้าคมก็ฝังลงกับเส้นผมนุ่ม

          เอาก็เอาวะ

            ฟึ่บๆ

            “อ้ะ...อ๊า...พะ...พี่หมอ...ฮื่อ...เสียวจัง...” ดงแฮถึงกับหวีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อฝ่ามือใหญ่ที่กำรอบส่วนอ่อนไหวของตนกำลังรูดรั้งให้ด้วยจังหวะที่เนิบนาบทว่าเร้าอารมณ์ที่สุด มือเรียวก็เกาะเกี่ยวไหล่แกร่งไว้มั่น ยามที่ปล่อยเสียงครวญครางออกมาเรื่อยๆ

            “ซี๊ดดด...อื้อ...ดะ...ดีจัง...”

          หลับลูก อย่าตื่นลูก หลับลูก อย่าตื่นลูก

            “อ้ะ...อ๊า...อ๊า...ฮื่อ...อีกฮะ...อีก...ซี๊ดด...”

          หลับลูก...หลับ...โอ๊ย อย่าครางแบบนั้น ฆ่าพี่ให้ตายเลยเถอะ ทำไมเสียงเอ็กซ์เซ็กส์สุดๆ แบบนี้วะ

            คิบอมหลับตาแน่น ยามที่ขยับมือใหญ่เร็วขึ้นทุกที รู้ว่าเจ้าลูกชายก็กำลังแย่กับการที่มันเด้งขึ้นมาเบียดในกางเกงอย่างนี้ ยิ่งเสียงครวญครางที่หวานกว่าใคร ทั้งยังกระเส่าเสียจนเขาแทบทนไม่ไหวดังชิดอยู่ริมหู แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะลืมตาขึ้นมา เพราะแค่เสียงยังขนาดนี้...ถ้ามองหน้าตอนนี้...ได้จับเสียบจริงๆ แน่

            “อะ...อีกนิด...อีก...อ้ะๆ...อ๊าาา!!!” ดงแฮครางออกมาสุดเสียง ดวงตากลมโตหลับแน่นมองเห็นเพียงดวงดาวระยิบระยับหลังม่านตา ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มฝ่ามือแกร่งที่ขยับให้เขาตั้งแต่ต้น มือเรียวเกาะเกี่ยวคนตรงหน้าเอาไว้แน่นอย่างหมดเรี่ยวแรง

            “แฮ่กๆ...แฮ่ก...” เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องน้ำกว้าง ยามที่คนหน้าหวานยังกอดรัดคนตรงหน้าแน่น ทว่า...ทันทีที่สิ้นสุดอารมณ์ใคร่ สติสัมปชัญญะก็กลับมาหาตัวจนแก้มใสที่แดงซ่านเพราะแรงอารมณ์แดงก่ำด้วยความอับอาย

            อาการที่คิบอมคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าต้องเกิดขึ้น จนฝ่ามือข้างที่รัดรอบเอวเล็กยังกอดแน่นอยู่เหมือนเดิมให้ดงแฮตั้งสติได้ มือใหญ่ที่แตะต้องแก่นกายเล็กก็ดึงออกมามองน้ำขุ่นขาวที่ชุ่มไปหมด

            “โอ๋ๆ ไม่เป็นไรแล้วนะเด็กดี หมอรีดน้ำให้แล้ว”

            กึก

            แล้วคนอายก็ต้องดันคนตัวโตออกห่างจากตัวทันที ใบหน้าสวยก็เงยขึ้นสบกับดวงตาคู่คมที่พราววิบวับเหมือนยามปกติ ใบหน้าคมคายก็มองเพียงหน้าเขาเท่านั้น ไม่ก้มมองด้านล่าง รู้สึกว่าอีกฝ่ายทำตัวตามปกติทุกอย่างเหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ถ้าไม่นับรวมคำพูดเมื่อกี้น่ะนะ

            “บ้า!!! ระ...รีดน้ำอะไรเล่า”  ดงแฮได้แต่กอดร่างตัวเองแน่น ดวงตากลมโตมองเพียงปลายเท้าตัวเองที่ทำให้คิบอมใช้มือข้างที่สะอาดมาลูบเส้นผมนุ่มเบาๆ

            “อาบน้ำซะนะครับ เดี๋ยวพี่หมอไปอาบอีกห้อง จะได้เอาเสื้อผ้าไปปั่นแห้ง แห้งไม่ทันไม่รู้ด้วยนะ” ว่าจบ คนที่ปลอบเสียงอ่อนก็หมุนตัวก้าวออกจากห้องน้ำในทันที จนคนอายได้แต่ช้อนตาขึ้นมองตามแผ่นหลังกว้าง สัมผัสว่าอีกฝ่ายพยายามไม่เอ่ยถึงเรื่องให้เขาอาย

            ฮวบ

            คนตัวเล็กได้แต่ทรุดไปนั่งกอดเข่า ใบหน้าสวยก็ซบลง ทั้งที่ใบหน้าคมคายและภาพการกระทำเมื่อครู่กำลังไหลไปมาในหัว แล้วเขาก็ปฏิเสธไม่ได้

            “ฮือ ทำไมรู้สึกดีแทบบ้าขนาดนี้นะดงแฮ นายต้องอายสิ อาย...ไม่ใช่...อยากให้พี่เขากอดอีกครั้ง...แบบนี้” เสียงหวานที่ได้แต่พึมพำกับตัวเองเสียงเบา ใบหน้าสวยแต้มไปด้วยเลือดฝาดอย่างน่าดู ทั้งที่ควรจะอาย ทั้งที่ควรจะเขิน แต่กลับรู้สึกดีกับคำพูดหลังจากเรื่องเมื่อครู่

            พี่หมอบ้าจอมฉวยโอกาสกำลังทำให้...หัวใจดวงนี้หวั่นไหวมากขึ้นทุกที

.............................................

            ขณะที่ดงแฮกำลังรู้สึกดีๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ในห้องน้ำที่อยู่ถัดไปอีกห้อง คนที่ตั้งใจจะหยอกเขาเล่นก็รับกรรมของตัวเอง เสียงทุ้มก็แว่วออกมาจากห้องน้ำแบบที่ถ้าคนหน้าหวานมาได้ยินคงอายแทบแทรกแผ่นดิน

            “อ่า...ดงแฮครับ...อื้อ...ดงแฮ...รัดพี่แน่นๆ ครับ...อาห์...ซี๊ด”


...........................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ ^^ 

วันจันทร์ที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2556

NC Lesson_42


NC Lesson_42



            “อื้อ!” สิ้นคำของร่างสูง ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบเข้าที่เรียวปากฉ่ำหวานจนดงแฮไม่ทันตั้งตัว ปลายลิ้นร้อนก็ลากไล้จนฉ่ำชื้น สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากที่อ้าน้อยๆ อย่างตกใจ เข้าเกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นนุ่มจนคนที่ได้รับจูบตัวสั่นน้อยๆ

            จูบที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ดงแฮก็ไม่เคยต้านทานมันได้เลยสักครั้ง

            หมับ...มือเรียวยกขึ้นไปกอดคออีกฝ่ายเอาไว้ราวกับช่วยพยุงตัว เรือนร่างแสนเย้ายวนก็ขยับเข้าบดเบียดเข้าหาร่างสูงใหญ่อย่างไม่รู้ตัว ปฏิกิริยาที่คิบอมนึกพอใจ

            ฟึ่บ

            เพียงแค่พลิกทีเดียว แผ่นหลังบอบบางก็แนบชิดไปกับประตูห้องนอนโดยที่ริมฝีปากของทั้งคู่ไม่ได้แยกออกจากกัน ฝ่ามือใหญ่ที่กอดรัดเอวบางเอาไว้ก็สอดลึกเข้าไปบีบคลึงสะโพกนุ่มมือจนขึ้นรอยแดง

            “อ้ะ...คะ...คุณคิบอม...เดี๋ยวฮยอกมา...อื้อ” สติที่แทบไม่หลงเหลือของดงแฮบอกออกมาเสียงเบา แต่เพียงแต่เอ่ยออกมา คิบอมก็บดเบียดจูบที่แสนร้อนแรงเข้าหา จนแทบทำให้ดงแฮลืมเลือนว่ากำลังรอใครอยู่ ยิ่งฝ่ามือร้อนกำลังลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวของเขา...ความต้องการก็ก่อเกิดขึ้นมาโดยง่าย

            “อึ้ก” ดงแฮถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อคิบอมกำลังลากมือลงไปจับเข้าที่แก่นกายเล็กภายใต้กางเกงนอน เพียงแค่ลูบไล้เบาๆ ความร้อนผ่าวก็พุ่งเข้ามาจนดงแฮเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ

            เขาต้องการ...ต้องการคุณคิบอม...

            “ตื่นไวจังเลยนะวันนี้”

            “อ้ะ...ยะ...อย่า...” เสียงทุ้มที่กระซิบชิดริมหู พลางขบเม้มเบาๆ ทำให้ช่องท้องคนตัวเล็กยิ่งปั่นป่วน เสียงหวานหลุดลอดออกมาทันทีเมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกำลังหยอกล้อกับส่วนกลางลำตัวของเขา

            การที่ไม่ได้ถูกคนตรงหน้าแตะต้องมาหลายวันกำลังส่งผลแก่ดงแฮจนยากจะห้ามปรามความต้องการของตัวเอง

            “อย่าหรือ...เธอต้องการฉัน ดงแฮ” เสียงทุ้มที่แฝงความอันตรายกระซิบแผ่วชิดริมหู นัยน์ตาคมกวาดมองใบหน้าแสนสวยที่กำลังฉายชัดถึงแรงอารมณ์ ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นร้อนจะเลื่อนไปซุกไซ้ที่ลำคอระหงแรงๆ จนขึ้นรอยแดง

            ฟึ่บ

            “อ้ะ” เพียงแค่คิบอมดึงทีเดียว กางเกงนอนเนื้อนิ่มก็หล่นไปกองที่ข้อเท้าเรียวเผยแก่นกลางลำตัวสีหวานที่กำลังสั่นระริกด้วยความต้องการ จนเด็กน้อยที่ยังมีความกระดากอายยกมือขึ้นหมายจะปิดส่วนสำคัญเอาไว้ แต่ไม่ทันมือใหญ่ที่ฉวยเอาไว้ได้

            “...คุณคิบอม...อึ้ก...” ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัวทันทีที่คิบอมกำรอบแก่นกายเล็กแล้วขยับเป็นจังหวะเนิบนาบ ความเสียววาบพุ่งเข้ามาในช่องอกจนต้องจับไหล่กว้างไว้แน่น ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมาช้าๆ กับความรู้สึกที่ปะทุเข้ามาโดยง่าย

            “อ้ะ...อื้อ...อึ้ก...” แล้วเสียงหวานก็ยิ่งครางกระเส่า เมื่อริมฝีปากอุ่นกำลังเลื่อนลงมาดูดกลืนยอดอกข้างหนึ่งที่ชูชันจนเด่นชัดเหนือเสื้อนอน ปลายลิ้นร้อนผ่าวตวัดเลียไปจนเปียกชุ่มเผยให้เห็นเม็ดทับทิมภายใน

            “ฉันชอบเสียงเธอดงแฮ” คิบอมบอกเสียงทุ้มพร่า ยามที่สูดดมกลิ่นกายหอมหวานที่ยิ่งทวีความหอมตามความต้องการของดงแฮ ปลายนิ้วยาวก็ยกเกลี่ยปลายแดงฉ่ำจนดงแฮหวีดร้องออกมาเบาๆ

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!! ยะ...อย่า...เสียว...ดงแฮเสียว..” แล้วดงแฮที่กำลังแนบหลังไปกับบานประตูก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อร่างสูงใหญ่คุกเข่าลงเพื่อใช้ปลายลิ้นเลียที่แก่นกายเล็ก มือเรียวยิ่งขยับไปแนบกับบานประตู กำสลับคลายออกอย่างเสียวซ่าน ศีรษะเล็กส่ายสะบัดไปมาอย่างทนไม่ไหว

            เวลานี้ ดวงตาวาวหวานยิ่งฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำใส ก้มมองภาพของชายหนุ่มที่กำลังปรนเปรอให้เขาอย่างเสียวสะท้าน ร่างเล็กยิ่งกระตุกวาบ เมื่อคิบอมส่งแก่นกายเล็กเข้าไปในโพรงปาก น้ำตาที่ฉ่ำคลอก็ไหลลงมาด้วยแรงอารมณ์ที่ปะทุไปทั่วร่าง

            “อ้ะอ๊า...อื้อ...คะ...คุณคิบอม...” ดงแฮครวญครางแทบไม่เป็นภาษา ขาเรียวแทบจะทรุดลงไปกองกับพื้น ถ้าไม่ได้มือใหญ่ที่ประคองเอาไว้มั่น

            “พะ...พอแล้ว...ดงแฮพร้อม..แล้ว...ขะ...เข้ามาเถอะ...ฮะ...อ้ะ” เพียงปลุกเร้าได้ไม่นานก็ทำให้เด็กน้อยหน้าหวานร้องขออย่างสิ้นความอาย ตอนนี้เขาต้องการการเติมเต็มมากกว่านี้ ต้องการความอุ่นร้อนที่สอดแทรกเข้ามาในร่าง

            เสียงร้องขอหวานๆ ที่คิบอมชะงักไปนิด ดวงตาคมวาววับอย่างพอใจ ร่างสูงกลับมายืดเต็มความสูงก่อนจะประกบจูบเข้าหากลับเนื้อนิ่มที่แสนน่ารัก จูบร้อนแรงที่แทบจะเผาไหม้ร่างเล็กให้เป็นจุณ

            ฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปบีบขยำก้นนุ่มแรงๆ ก่อนที่จะสอดแทรกปลายนิ้วมือเข้าไปในช่องทางที่ปิดสนิท เพียงสะกิดเบาๆ ร่างเล็กก็กระตุกวาบ กอดรัดร่างเขาไว้แน่น

            “อ้ะอ๊า...” ดงแฮเชิดหน้าน้อยๆ เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังกดแทรกเข้ามาในร่างพร้อมกับความเสียวซ่านที่สาดซับเข้ามาจนเป็นฝ่ายขยับไปกดจูบที่ริมฝีปากร้อนผ่าวเสียเอง

            หมับ

            “อ๊า!!!!” คิบอมพลิกร่างเล็กทีเดียว ดงแฮก็หันหน้าเข้าหาประตู พร้อมกับที่มือใหญ่ช้อนขาเรียวให้ยกสูงขึ้น กางเกงนอนถูกสลัดทิ้งอย่างไม่ใยดี แล้วแก่นกายใหญ่ก็ค่อยๆ กดแทรกเข้าไปในความร้อนผ่าวที่เขานึกติดใจ...ช่องทางสีสดที่ตอดรัดเขาอย่างรุนแรงจนทำให้คิบอมแทบคลั่งตาย

            “อ้ะ...อื้อ...เสียว...ลึกจัง...” ดงแฮครวญครางในลำคอ ยามที่แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามาจนสุด มือเรียวกำแน่นวางแนบกับบานประตูแน่น ขณะที่หอบหายใจอย่างรุนแรง เมื่อแก่นกายใหญ่โตกำลังขยับส่ายเข้ามาในร่างจนสุด

            “ดี...ดงแฮ รัดฉันอย่างนี้...” คิบอมคำรามเสียงต่ำอย่างพอใจ เสียงทุ้มที่ยิ่งทำให้คนฟังตัวสั่นสะท้าน ช่องทางอุ่นร้อนยิ่งตอดรัดถี่ยิบจนแรงขยับด้านหลังเริ่มรุนแรงขึ้น

            ชายหนุ่มจัดการยกขาเรียวให้ยิ่งสูงขึ้น ก่อนที่เรือนร่างสูงใหญ่จะขยับเข้ามาอย่างรุนแรง เรียกเสียงหวีดหวานที่ก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้างขวาง บานประตูไม้เนื้อหนักสั่นน้อยๆ อย่างที่ทั้งคู่ไม่สนใจ มือใหญ่อีกข้างก็ปลดกระดุมเสื้อนอนตัวเล็กออกไปจนหมด

            “อีก...คุณคิบอม...อีกฮะ...อื้อ...” ปลายนิ้วยาวที่บีบขยี้เม็ดเล็กๆ ตรงแผ่นอก ทำให้เสียงครวญครางยิ่งดังขึ้น ดงแฮได้แต่หอบหายใจอย่างรุนแรง ขยับกายสอดรับความร้อนแรงที่เกิดขึ้นด้านหลัง มือเรียวขยับมาจับมือใหญ่ไว้มั่น

            พั่บๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้องขึ้น เมื่อเรือนร่างทั้งสองต่างขยับสอดเข้าหากันอย่างร้อนแรง ใบหน้าสวยจัดยิ่งบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์ ฟันคมขบปากตัวเองไว้แน่น ยามที่เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมไปทั่วกาย

            “มะ...ไม่ไหว...ดงแฮ...ไม่ไหว...แล้ว...อ้ะ...อ๊าาาาาาาา” เพียงไม่นาน ร่างเล็กก็กระตุกวาบ ปลดปล่อยหยาดน้ำขุ่นขาวออกมาเลอะเปรอะเปื้อนประตูตรงหน้า ดงแฮเกือบจะทรุดไปกองกับพื้นถ้าไม่ได้ฝ่ามือใหญ่ที่รวบเอวเล็กไว้มั่น ทั้งยังเสือกไสกายเข้าไปรุนแรงขึ้น

            “อ้ะ!!

            “อืมมมมม” แล้วดงแฮก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อความอุ่นร้อนไหลทะลักเข้ามาในร่างกาย พร้อมกับร่างสูงที่คร่อมทับแผ่นหลังเขาไว้นิ่ง เสียงหอบสะท้านดังก้องไปทั่วห้องอย่างที่ดงแฮคงลืมแล้วว่าใครกำลังจะมาหาที่ห้อง

            ฟึ่บ

            “อ้ะ...คุณ...คิบอม...” เพียงแค่ยกทีเดียว ร่างบอบบางก็ตกอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่ง แล้วขายาวก็ไม่ลังเลเลยที่จะก้าวเข้าไปหาเตียงนอนหลังใหญ่ แล้ววางร่างเล็กลง

            “คืนนี้มาเอาใจฉันหน่อย” ชายหนุ่มที่ก้าวขึ้นมาคร่อมทับร่างเล็กบอกด้วยเสียงทุ้มต่ำ นัยน์ตาคมกวาดมองเรือนร่างเปลือยเปล่าอย่างร้อนแรง สายตาที่ทำให้เด็กน้อยได้แต่รู้สึกถึงแรงอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาอย่างง่ายดาย

            “ฮะ คุณคิบอม” คำตอบรับที่มาพร้อมกับการเริ่มต้นกิจกรรมแสนร้อนแรงที่จะไม่หยุดลงแค่รอบนี้

.....................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณค่ะ

วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2556

NC ดวงดาว_13


NC ดวงดาว_13



            “ได้โปรด...เอาคนพวกนั้นออกไปจากร่างกายผมนะฮะ...คุณฮันคยอง” น้ำเสียงสั่นระริกที่เอ่ยบอก ทำให้คนฟังจัดการอุ้มร่างน้อยขึ้นมานั่งคร่อมเหนือตัก เรียวขาขาวก็ขยับแยกออกกว้าง เปิดเผยเนื้อตัวขาวสคราญให้อีกฝ่ายได้มองเห็นเต็มๆ ตา

            ดวงตาทั้งสองคู่สบประสานกันนิ่ง แล้วก็เป็นฮยอกแจที่ตัวร้อนวูบวาบทันทีที่ได้เห็นดวงตาคู่คมตรงหน้า แววตาที่ไม่ได้เรียบนิ่งหรือน่ากลัว แต่มันกำลังดิบ เถื่อน...เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รุนแรงคล้ายพวกที่ทำร้ายเขา แต่มันก็มีความต่าง...ต่างที่ทำให้ร่างกายเขาต้องการ...ไม่ใช่ขยะแขยง

            ความรู้สึกที่กำลังส่งผ่านลงมาจากส่วนอ่อนไหวสีหวานที่กำลังสั่นระริก

            “อ้ะ...” เสียงหวานครางแผ่วเบาจากเรียวปาก เมื่อมือใหญ่กำลังบีบคลึงที่ก้นกลมเบาๆ จนเผลอยกสะโพกขึ้น มือเรียวก็เกาะเข้าที่บ่าแข็งแกร่งตรงหน้ามั่น

            การกระทำที่ราวกับเปิดทางให้ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วสอดลึกเข้าไปในช่องทางสีระเรื่อ แล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ จนร่างเล็กสะท้านเยือก ใบหน้าสวยแหงนเงยขึ้นน้อยๆ ฟันคมก็กัดริมฝีปาก เมื่ออารมณ์บางอย่างกำลังแล่นพล่านไปทั่วร่าง ช่องทางสีหวานเผลอขมิบเกร็งกับปลายนิ้วที่ลูบไล้อยู่บริเวณนั้น

            “คุณ...ฮันคยอง...” เสียงใสครางแผ่ว เมื่อใบหน้าคมคายขยับเข้ามาใช้ปลายจมูกแตะเข้าที่ซอกคอหอมหวาน มือใหญ่ข้างหนึ่งยังคงสร้างความปั่นป่วนตรงส่วนอ่อนไหวไปมา ขณะที่มืออีกข้างกำลังดันสะโพกมนเข้าหาจนแก่นกายเล็กแนบลงกับแผ่นท้องแกร่ง เพียงขยับเสียดสีเบาๆ ฮยอกแจก็ตัวสั่นสะท้าน

            นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้น

            ขณะที่ฮันคยองก็กำลังสูดดมกลิ่นกายที่กระตุ้นอารมณ์ของเขาเข้าเต็มปอด ความรู้สึกในยามนี้ที่กอดฮยอกแจต่างเหลือเกินกับบรรดาคู่ควงคนอื่น แม้จะต้องการสอดใส่ส่วนใหญ่โตเข้าไปในช่องทางอุ่นแคบแล้วขยับโยกอย่างไม่สนใจสิ่งใดเว้นอารมณ์ตัวเอง แต่เพียงแค่เป็นฮยอกแจ...เขาก็รู้สึกว่าต้องค่อยเป็นค่อยไป

            ริมฝีปากอุ่นแตะแนบเข้าที่ไหล่บอบบาง แล้วขบเม้มมันเบาๆ พอขึ้นรอยจาง ลากไล้ไปยังไหล่อีกข้างหนึ่ง ขณะที่มือใหญ่ก็กำลังเกลี่ยเบาๆ ที่ช่องทางสีหวานที่สะดุ้งทุกครั้งที่เขาแตะต้อง ใบหน้าคมคายก็ขยับขึ้นมาที่ใบหน้าสวยจัดที่กำลังขึ้นสีระเรื่อทั้งยังชื้นไปด้วยหยดเหงื่อ

            เขาต้องทำให้ฮยอกแจรู้สึกว่าเซ็กส์ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว มันเป็นความรื่นรมย์ทางอารมณ์

            ดวงตาคู่คมที่แสนเร่าร้อนรุนแรง มองใบหน้าสวยที่กำลังเผยอเรียวปากน้อยๆ นิ่ง แววตาที่บ่งบอกถึงความต้องการ ผิดกับการกระทำที่กดแนบเข้ากับริมฝีปากสีระเรื่ออย่างอ่อนโยน

            จูบร้อนที่ฮยอกแจเปิดปากรับช้าๆ ดวงตาคู่สวยหลับแน่น เมื่อความเสียววูบวาบแล่นแปลบปลาบไปทั่วช่องท้อง ขาเรียวจิกเกร็งทุกครั้งที่มือใหญ่กำลังหมุนคลึงไปตามส่วนอ่อนไหว ปลายลิ้นนุ่มก็ขยับตอบรับความร้อนผ่าวที่ป้อนเข้าหาจนแทบสำลัก

            จูบรสนุ่มที่ต่างกับเรือนกายแข็งแกร่งที่กำลังขยับน้อยๆ ให้แก่นกายเล็กเสียดสีกับแผ่นท้องไปมา

            “อ้ะ...” ฮยอกแจร้องเบาๆ ยามที่ปากบางยังไม่เป็นอิสระ มีเพียงปลายลิ้นร้อนผ่าวที่กวาดต้อนความหอมหวานไม่ได้หยุด กดสอด ตวัดเกี่ยว ดูดรั้งจนเนื้อตัวอ่อนยวบยาบกับความรู้สึกแปลกใหม่

            หากครั้งนั้นที่คุณฮันคยองทำให้ลบเลือนความกลัวออกไปจากใจ ครั้งนี้...ก็กำลังปลุกอารมณ์ที่เขาคิดว่าไม่มีให้ลุกโชน

            ต้องการ...อยากได้มากกว่านี้

            จูบหวานเริ่มดังก้องไปทั่วห้องกว้าง เรือนร่างของทั้งสองยิ่งขยับเสียดสีกันรุนแรงขึ้น ยามที่ปลายนิ้วยาวค่อยๆ กดสอดเข้าไปในช่องทางอุ่นแคบอย่างเบาแรงที่สุด..แต่ก็ยังเรียกอาการผวาเฮือกจากร่างน้อยได้อยู่ดี

            “อื้ม...อึ้ก...” เสียงหวานดังครวญครางในโพรงปาก น้ำตาหยดใสเอ่อคลอที่ดวงตาคู่สวย มือเรียวกอดไหล่กว้างเอาไว้แน่น ช่องทางบีบเกร็งรัดปลายนิ้วจนแทบขยับไม่ได้ แต่มันกลับไร้ซึ่งความเจ็บปวด เป็นเพียงความรู้สึกเสียววูบวาบที่กำลังทำให้เรือนร่างเล็กแดงเรื่อไปทั้งตัว

            “คุณฮัน...ผม...ไม่เจ็บ...อ้ะ....” ฮยอกแจบอกด้วยลมหายใจที่ติดขัด สะโพกมนก็ยกสูงขึ้นน้อยๆ ยามที่ปลายนิ้วกลางของคนตัวโตดันเข้าไปจนสุดแล้ว ดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำปรอยก็มองเข้าไปในดวงตาคู่คมอย่างเว้าวอนขอร้อง หัวนมสีหวานชูชันขึ้นทั้งที่ยังไม่ได้ถูกแตะต้องตามอารมณ์ของร่างน้อยที่กำลังสัมผัสกับความสุขกับร่างกายตัวเองอย่างแท้จริง

            ภาพที่ฮันคยองเพียงกระชับเอวเล็กเอาไว้มั่น ควบคุมอารมณ์ของตัวเองที่กำลังลุกฮือเข้าไว้ ดวงตาคมก็มองแผ่นอกบอบบางที่เม็ดเล็กๆ กำลังชูชันยั่วยวนอารมณ์ความรู้สึกของเขา แล้วมองไปยังเรือนร่างช่วงล่างที่ตอนนี้แก่นกายเล็กกำลังบวมเป่ง ปลายยอดแดงก่ำและมีน้ำสีขุ่นซึมออกมาน้อยๆ ช่องทางด้านหลังที่อ้ากว้างมีนิ้วของเขาสอดลึกอยู่ภายใน

            และชายหนุ่มก็ไม่รีบเร่งในการหมุนวนหาจุดอารมณ์หนึ่งในร่างกาย

            “อ๊าาา!!!” เพียงแค่กดเข้าไปในส่วนลึกภายใน ฮยอกแจก็สะดุ้งเฮือก น้ำตาหยดใสไหลลงมาที่ขอบตา แต่มันไม่ใช่ความเจ็บปวด หากแต่เป็นความสุขซ่านและเสียวกระสันที่วิ่งวาบไปทั่วกาย หลังเปลือกตาเห็นเพียงภาพขาวโพลนที่สว่างวาบเข้ามา

            ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน มันเคยมีแต่ความเจ็บปวด แต่เวลานี้กลับสุขจนไม่อยากเชื่อว่าร่างกายตัวเองกำลังยกขึ้นแล้วกดลงช้าๆ ราวกับอยากให้คนตัวโตสัมผัสมากกว่านี้

            “ค่อยๆ ขยับ...แบบนั้น ฉันช่วยเธอเอง” ฮันคยองกระซิบเสียงต่ำริมหู บังคับจังหวะให้คนตัวเล็กที่กำลังกดร่างเข้าหานิ้วยาวช้าๆ ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยแรงอารมณ์ ริมฝีปากอ้าออกเผยอครางไม่ได้หยุด

            และยิ่งเสียงทุ้มเอ่ยสั่งราวกับค่อยๆ สอนให้รู้จักความรู้สึกเช่นนี้ ฮยอกแจก็ได้แต่ขยับขึ้นลงอย่างเชื่องช้า ใบหน้าสวยแหงนเงยขึ้น เมื่อคนตัวตัวตั้งใจกดสอดเข้ามายังปุ่มเนื้อภายในทุกครั้งจนเสียงใสยิ่งสั่นพร่า

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา...” ปลายลิ้นร้อนปาดเลียเข้าที่ยอดอกสีหวาน ฮยอกแจก็หลุดร้องเสียงสั่น มือเรียวจิกลงที่ไหล่แกร่ง เมื่ออารมณ์กำลังอัดแน่นอยู่ในร่างเสียจนเขาไม่เหลือสติใดๆ มีเพียงการกระทำที่ทำตามที่คนตัวโตบอกเท่านั้น

            “อึ้ก...อ้ะๆ...คุณฮัน...ผม..อึ้กๆ...” ฮยอกแจครางเสียงสั่นเครือ เมื่อใบหน้าคมคายกำลังแนบเข้าที่แผ่นอกขาวผ่อง ริมฝีปากร้อนก็ครอบครองหัวนมนิ่มแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดเลียแรงๆ เพียงเท่านั้น ฮยอกแจก็เริ่มขยับกายแรงขึ้นทีละน้อย ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมา ยิ่งแอ่นสะโพกเข้าหา เพื่อให้เรือนร่างของตัวเองเสียดสีกับคนตัวโต ช่องทางด้านหลังยิ่งขยิบถี่ เมื่อชายหนุ่มกำลังเพิ่มปลายนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ จนยามนี้นิ้วยาวเข้าไปถึงสาม

            ใบหน้าสวยเงยขึ้นสุดแรง ดวงตาเบิกกว้างขึ้น เมื่อคุณฮันคยองยังคงระดมดูดดึงยอดอกสีหวานจนบวมเป่ง มือใหญ่บีบขยี้ความนุ่มนิ่มแรงๆ จนมันยิ่งแข็งตึง มือใหญ่อีกข้างเพิ่มระดับความรุนแรงที่กดสอดเข้ามาเรื่อยๆ จนฮยอกแจยิ่งขยับกายเร็วขึ้น

            “อึ้กๆ....ฮื่อ...อ้ะๆ...มันๆ...อึ้กอ้ะอ๊า...คุณฮัน...” เสียงครวญครางหวานๆ ยิ่งดังลั่น สะโพกอิ่มขยับโยกเข้าหามือใหญ่แรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนฮันคยองที่กดสอดนิ้วทั้งสามเข้าไปแรงขึ้น เพื่อให้เด็กน้อยพร้อมจะรองรับอารมณ์ของเขา...อารมณ์ที่มากกว่านี้หลายเท่าตัว

            ฟึ่บ

            จากนั้น ชายหนุ่มก็จัดการดันให้ร่างเล็กลงจากตัก จนมือเรียวทั้งสองข้างต้องปล่อยจากลำคอแกร่งไปยันกายไว้บนเตียงนอนนุ่ม เรียวขาขาวผ่องแยกออกกว้าง เมื่อปลายนิ้วยาวไม่ได้ลดแรงกระแทกกระทั้นเข้ามาเลยสักนิด จนสะโพกอิ่มสั่นสะท้านไปหมด ดวงตาคู่สวยก็ฉ่ำหวาน

            “อะอ๊า...คุณฮัน....ผม...เสียว...ฮื่อๆ...” ฮยอกแจขยับสะโพกไปมา ขาเรียวข้างหนึ่งถูกจับพาดเข้าที่ไหล่แกร่งจนยิ่งอ้ากว้างออก เผยเรือนร่างทุกส่วนให้คนตัวโตได้มอง ดวงตาคู่คมในยามนี้จึงวาววับเสียยิ่งกว่าทุกครั้ง มองช่องทางเล็กแคบที่กำลังกลืนกินนิ้วมือของเขาจนจินตนาการได้เลยว่าหากสอดแทรกเข้าไปด้วยท่อนเนื้อใหญ่มันจะสุขสมขนาดไหน

            ฟึ่บๆๆๆ

            ฮันคยองยังคงกดสอดเข้าไปแรงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคู่คมแสนเร่าร้อนรุนแรงจนแทบแผดเผาเป็นจุณ ทำให้ฮยอกแจหลับตาลงอย่างขลาดเขิน

            “มองฉัน...ฮยอกแจ...ลืมตาสิ” คำสั่งเสียงแหบพร่าที่ดังขึ้น ทำให้ดวงตาคู่สวยต้องลืมขึ้นอีกครั้ง แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อชายหนุ่มยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มอันตราย แล้วใบหน้าคมคายก็ก้มลงไปใช้ริมฝีปากกดครอบเข้าที่แก่นกายเล็กที่บวมเป่ง

            “อ๊าาาา!!!...คุณฮัน...มะ...ไม่...ฮื่อ..ฮยอก...อึ้กๆ...อ๊า...มัน...ฮื่อ...” เสียงครวญครางดังขึ้นแทบไม่ได้เป็นภาษา เมื่อฮันคยองบังคับให้สะโพกมนแอ่นเข้าหาโพรงปากอุ่น ทั้งยังขยับกดเข้าออกแรงๆ จนฮยอกแจส่งมือป่ายปัดไปตามเตียงนอนนุ่ม

            “อึ้กๆ...อ้ะ...อ๊าาาาาา!!!” ไม่นาน ดวงตาคู่สวยก็ต้องเบิกกว้าง มองเพดานด้านบนทั้งที่เห็นเพียงแสงสีสว่างวาบไปทั่ว ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนอย่างสิ้นแรง จากนั้น ร่างน้อยก็ทรุดฮวบลงที่เตียงนุ่ม จนชายหนุ่มผละกายขึ้นมาเพียงนิด

            ภาพของเด็กน้อยที่เนื้อตัวแดงทั้งยังสั่นระริกยิ่งยั่วเย้าอารมณ์รุนแรงของมาเฟียหนุ่มที่แทบจะไม่ได้เอาอารมณ์ไปลงกับใครในช่วงสัปดาห์กว่าๆ นี้

            ฟึ่บ

            ฮันคยองดึงกางเกงของตัวเองออกไปอย่างไม่ใยดี ยามที่มองร่างขาวเนียนที่กำลังหอบหายใจถี่ หลับตาลงอย่างหมดแรง แก่นกายใหญ่ในเวลานี้ยิ่งตื่นเต็มที่จนใหญ่โต

            เฮือก!

            “อึ้กๆ...อ้ะอ๊า...คุณ...ฮัน...ฮื่อ...” ฮยอกแจที่หลับตาถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่ออยู่ๆ ความร้อนผ่าวใหญ่โตก็กำลังดุนดันเข้ามาในช่องทางสีหวานที่เพิ่งปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ ดวงตาเรียวสวยเปิดปรือออกเพื่อสบกับดวงตาวาวเข้มเต็มเปี่ยมด้วยอันตรายของชายหนุ่ม

            ดวงตาที่รุนแรงแต่ไม่เท่ากับความร้อนจัดแทบไหม้ของสิ่งที่กำลังสอดแทรกเข้ามา...ความใหญ่โตที่ควรจะทำให้ฮยอกแจแจ็บ แต่มันกลับทำให้คนที่เพิ่งปลดปล่อยไปรู้สึกดีแทบบ้า เสียวไปหมดทั้งร่าง มือเล็กขยับจับเข้าที่ผ้าปูที่นอนแล้วทึ้งมันขึ้นมา

            รู้สึกดี...ดีจนอธิบายไม่ถูก

            “อึ้ก...เจ็บมั้ย...อาห์...” เสียงคำรามต่ำของคนที่กำลังพยายามดันเข้าไปในช่องทางอุ่นแคบที่แสนคับแน่น ทำให้ฮยอกแจส่ายหน้าเร็วๆ น้ำตาหยดใสยิ่งไหลลงมาที่ขอบตา แต่ไม่ใช่ความเสียใจ มันเป็นความรู้สึกมากมายที่บรรยายไม่ถูก รู้เพียงว่าอยากให้คนๆ นี้อยู่ในร่าง ให้ความร้อนผ่าวทิ้งค้างอยู่ในความอ่อนนุ่มแบบนี้

            “ไม่...อึ้กๆ...เสียว...ผมเสียว...อึ้กๆ...อาห์...อ๊าาาา!!!” ฮยอกแจสะดุ้งสะเทือนไปทั้งตัว ภาพเหตุการณ์แสนร้ายกาจที่เคยพานพบไม่อยู่ในเศษเสี้ยวความคิด มีเพียงคนตรงหน้าเท่านั้น และเมื่อกายใหญ่ดันเข้ามาจนสุด เสียงหวานก็หวีดร้องเต็มแรง

            ทั้งที่ฮันคยองกำลังอยากจะสวนกายเข้าไปแรงๆ ให้สมกับความอดทนของเขา แต่ความรู้สึกในหัวใจกลับทำให้เขาก้มลงไปกดจูบที่ขมับชื้นเหงื่อ ทิ้งกายค้างคาเอาไว้แบบนี้

            “อย่ากลัวฉัน...ฮยอกแจ” เสียงทุ้มที่ดังชิดแก้ม ทำให้คนที่หอบหายใจแรงๆ ลืมตาขึ้นมอง มือเรียวทั้งสองข้างจับที่แก้มสากเอาไว้มั่น ดวงตาสั่นระริกคลอไปด้วยหยดน้ำใส เรียวปากสั่นสะท้าน

            “ไม่...ผมไม่กลัว...ทำผม...ทำให้ผมเป็นของคุณ...นะฮะ” น้ำเสียงที่คนตัวเล็กบอกออกมาราวกับขอเป็นของคนๆ นี้คนเดียวเท่านั้น

            คำที่ทำให้หัวใจคนฟังเต้นระรัว ใบหน้าคมคายขยับซบลงที่แผ่นอกบอบบางนิ่งราวกับข่มกลั้นอารมณ์ที่ทะลักเข้ามาราวน้ำป่า

            “นายเป็นของฉัน...ฮยอกแจ”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาา!!! อึ้กๆ...คุณฮัน...ฮื่อ....คุณฮัน....” สิ้นคำของชายหนุ่ม เรือนกายแข็งแกร่งกำยำก็ดึงออกแล้วกดสอดเข้าไปจนสุดในทีเดียว จนเสียงหวานหวีดร้องก้องไปทั่วห้องกว้าง มือเรียวขยับไปจิกผ้าปูเตียงมั่น ขาเรียวป่ายปัดไปตามเตียงนุ่มจนยับยู่ ตอบรับความรู้สึกรุนแรงที่สอดลึกเข้ามา

            เสียงหวานที่ยิ่งเร่งเร้าอารมณ์ของคนตัวโต ใบหน้าคมคายก็ก้มลงไปดูดเลียที่ยอดอกสีหวาน ละเลงปลายลิ้นจนเปียกชุ่มโชก มือใหญ่ก็กระชับสะโพกกลมเอาไว้มั่น ยามที่กระแทกกายเข้าไปรัวแรงเสียจนเสียงหวานยิ่งครางกระเส่า

            “เสียว...ฮื่อ...ผมเสียว...คุณฮัน...อึ้กๆ...” ฮยอกแจบิดสะโพกเร้า เรียวปากสีหวานเผยออกรับจูบร้อนที่กดแนบเข้ามา ขณะที่ขยับสะโพกรับความรุนแรงของท่อนเนื้อใหญ่

            ทั้งที่รุนแรง หากแต่เต็มเปี่ยมด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้มีเศษเสี้ยวของความเจ็บปวดเหมือนการกระทำป่าเถื่อนอย่างคนอื่น มันกลับยิ่งทำให้ร่างกายร้อนขึ้นเรื่อยๆ ต้องการมากขึ้นไม่มีที่สิ้นสุด

            ไม่เหลืออีกแล้วภาพความฝันอันน่ากลัว มีเพียงผู้ชายคนนี้เท่านั้น

            ฟึ่บ

            ฮันคยองผละกายห่างอีกนิด ทั้งที่ยังไม่หยุดขยับตัว มือใหญ่ก็ดันเรียวขาขาวขึ้นพาดไหล่กว้าง ดันจนสะโพกมนลอยเด่นขึ้น มือใหญ่ข้างหนึ่งก็ขยับไปชักรูดที่แก่นกายสีหวานไปด้วย ยามที่ปลดปล่อยอารมณ์รุนแรงของตัวเองเข้าไปในเรือนร่างบอบบาง

            ความรู้สึกที่ดีเกินกว่าเคยรู้สึกกับใครวิ่งวูบเข้ามาในร่าง ดวงตาคู่คมยิ่งมองร่างน้อยที่ปัดป่ายมือไปทั่วใบหน้าสวยบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์

            เย้ายวน...อ่อนหวาน...น่าครอบครอง...และทำให้...รักเหลือเกิน

            “อ้ะ...อ๊า...ฮื่อๆ...อึ้ก...คุณฮัน...ผมอ้ะ...อ๊า....มัน...” ฮยอกแจกัดปากเต็มแรง กระตุกกายแรงๆ ดวงตาคู่สวยก็เปิดปรือมองคนที่อยู่เหนือร่าง ไม่ว่าจะใบหน้าคมที่ชื้นเหงื่อ ดวงตาคู่คมที่เต็มเปี่ยมด้วยแรงปรารถนา ขาเรียวก็ยิ่งแยกออกห่าง

            “อาห์...ฮยอกแจ...อืม...” เสียงทุ้มคำรามเสียงต่ำ กัดฟันกรอดห้ามอารมณ์เสียวสะท้านของตัวเอง

            “มะ...ไม่...ผมไม่...ฮื่อ...ไม่ไหว...อ้ะ...แล้ว...อ๊าาาาาาา!!!!” ฮยอกแจกระตุกร่างสุดแรง ยามที่จุดหมายปลายทางสว่างวาบเข้าที่หลังเปลือกตา ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มฝ่ามือแกร่งที่รองรับเอาไว้ ยามที่ร่างกายยังกระตุกกับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาไม่หยุด

            ฟึ่บๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเข้าหากันยังดังก้อง ก่อนที่เสียงทุ้มจะคำรามออกมา ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มช่องทางสีหวานอย่างหมดสิ้น ก่อนที่ฮันคยองจะทิ้งตัวลงไปกอดรัดร่างเล็กเอาไว้เต็มแขน

.......................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ