วันอังคารที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2555

NC_Lesson 31


NC_Lesson 31


            ใจจริงคิบอมแค่อยากมอบบทลงโทษเล็กๆ น้อยๆ แก่คนที่ขัดใจเขาเท่านั้น แต่เรียวปากแสนหอมหวานตรงหน้ากลับทำให้เขาลุ่มหลง ปลายลิ้นร้อนผ่าวบังคับดุนดันเข้าไปโพรงปากอุ่น กวาดต้อนน้ำหวานรสเลิศอย่างร้อนแรงจนน้ำใสไหลซึมออกจากขอบปากของร่างน้อย

            จูบที่เด็กน้อยตัวเล็กๆ ไม่มีความสามารถจะห้ามปราม ได้แต่เงยหน้าขึ้นส่งปลายลิ้นไปเกาะเกี่ยวพัวพันตามที่ร่างกายเรียนรู้มา...และตอบสนองโดยที่เจ้าของห้ามปรามไม่ได้

            “อ้ะ...” เสียงหวานครวญครางในลำคอเรียกร้องให้อารมณ์ดิบลุกโชนขึ้นโดยง่าย ขาเรียวแทบไร้เรี่ยวแรงจะหยัดยืนกับสัมผัสที่ปลุกเร้าให้ร่างกายตื่นตัว ปลายลิ้นทั้งสองยิ่งเกาะเกี่ยวแนบชิดกันจนเสียงจูบเป็นเสียงเดียวที่ดังก้องห้องน้ำกว้างทุกครั้งที่เปลี่ยนองศา

            คิบอมผละใบหน้าออกห่างเพียงนิด นัยน์ตาคมมองใบหน้าสวยหวานที่แดงก่ำด้วยรสจูบเมื่อครู่ นัยน์ตาโศกที่หรี่ปรือฉ่ำด้วยหยดน้ำตายิ่งทวีความเซ็กซี่และน่าครอบครองเป็นเจ้าของแก่ร่างน้อยนี่อีกเป็นเท่าตัว เรียวปากสีแดงที่เอ่ยปฏิเสธก็แดงช้ำจนชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจะก้มลงไปแตะชิมอย่างแผ่วเบา

            จูบที่แตกต่างจากเมื่อครู่...จูบที่ทำให้ดงแฮได้แต่บดเบียดเรือนร่างบอบบางเข้าหา ใจดวงน้อยที่แสนหวาดกลัวยิ่งถวิลหาอ้อมกอดที่จะปกป้องจนตอบสนองร่างสูงใหญ่ ลืมเลือนไปชั่วขณะว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

            “คะ...คุณคิบอม...อ้ะ...” ดงแฮเอียงหน้าน้อยๆ เมื่อริมฝีปากได้รูปกำลังแทะเล็มกลีบเนื้อแดงช้ำอย่างเบาแรง ปลายจมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มใสที่ชื้นด้วยหยดน้ำเรียกอารมณ์ใคร่ที่ก่อเกิดขึ้นโดยง่ายอย่างที่เป็นมาตลอดเดือน

            คิบอมรู้ดีว่าตรงไหนบนเรือนร่างนี้ที่จุดความปรารถนาให้ดงแฮ ทั้งที่ตัวเขาเองแค่คิดจะลงโทษ แต่ต้องโทษว่าจูบแสนหวานและกลิ่นกายหอมรุนแรงนี่กำลังทำให้เขาไม่หยุดอยู่ที่จูบ

            หมับ

            ทันทีที่ชายหนุ่มปล่อยมือที่จับเอาไว้แน่น ดงแฮก็ยกมือทั้งสองขึ้นคล้องลำคอแกร่งไว้มั่น ปล่อยให้ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงไปบีบคลึงสะโพกมนอย่างเบามือ เรียกเสียงครางแผ่วหวานจากคนตัวเล็ก

            “เธอมันหอมหวานจริงๆ เลยดงแฮ” คิบอมกระซิบเสียงพร่า แล้วเลื่อนริมฝีปากลงพรมจูบที่แก้มใส ฝ่ามือร้อนผ่าวก็กำลังบีบขยำก้นนุ่มแรงๆ อย่างที่รู้ว่าจะทำให้ดงแฮรู้สึกดี ฝ่ามืออีกข้างก็กำลังปลดรั้งกางเกงตัวน้อยอย่างเชื่องช้า โดยที่ดงแฮไม่รู้สึกตัว

            “คะ..คุณคิบอม...อ้ะ” เพียงแค่คนหน้าหวานจะทักท้วงเสียงแผ่ว คิบอมก็เลื่อนริมฝีปากขึ้นไปประกบจูบที่เรียวปากหอมหวานอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่ก็ดึงรั้งจนกางเกงขายาวเลื่อนลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ เผยเรียวขาขาวผ่องที่มีเพียงชั้นในสีขาวสะอาดตาปกปิดเอาไว้

            “ยะ...อย่าฮะ...คุณคิบอม...นี่มัน...บะ...บ้านคุณ...อ๊าาา!” ดงแฮถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อกางเกงของตนหลุดเลื่อนลงไปที่ปลายเท้าแล้ว มือเรียวที่เกาะเกี่ยวลำคอแกร่งเปลี่ยนเป็นดันไหล่กว้างเอาไว้แทน แต่แล้วเสียงหวานก็ต้องหลุดครางอย่างเสียวซ่าน เมื่อคิบอมกำลังส่งปลายนิ้วไปลูบไล้ที่แก่นกายเล็กภายใต้ชั้นในตัวน้อย

            “งั้นหรือ” คิบอมรับคำ ทว่าชายหนุ่มกลับไม่สนใจคำกล่าวนั้นมากนัก มือใหญ่ก็กำลังลูบไล้เรียวขาขาวผ่องอย่างถูกใจสัมผัสที่เรียบเนียน มืออีกข้างก็กำลังล้วงเข้าไปในกางเกงตัวเล็ก ใช้นิ้วที่ร้อนผ่าวแตะต้องความอ่อนนุ่มภายในแบบที่ดงแฮสะดุ้งเฮือก

            “ยะ...อย่าฮะ...อ้ะ!!” เหมือนยิ่งห้ามก็ยิ่งยุยิ่งปลุกเร้าความต้องการของชายหนุ่ม ฝ่ามือใหญ่ที่เพียงแตะต้องก็กำแล้วรูดรั้งเบาๆ จนดงแฮจิกไหล่กว้างเต็มแรง ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมากับความปั่นป่วนที่ก่อเกิดขึ้นในช่องท้อง แต่ความคิดที่ว่าตัวเองอยู่ไหนและมันไม่ควรยังยื้อความต้องการเอาไว้

            ฟึ่บ

            “คะ...คุณคิบอม...” ดงแฮเกือบจะหวีดร้องลั่น เมื่อคิบอมกระชากกางเกงชั้นในลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า แล้วร่างสูงก็อุ้มทีเดียว ร่างเล็กก็ขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์หินแกรนิตเย็นเฉียบ

            “ยะ...อย่า...”

            “ถ้าเธอไม่อยากให้ใครรู้ก็อยู่เฉยๆ ดงแฮ!” คนหน้าหวานที่พยายามจะร้องห้ามถึงกับเม้มริมฝีปากแน่น เมื่อเสียงทุ้มต่ำที่แฝงอันตรายบอก เนื้อตัวได้แต่สั่นสะท้าน เมื่อคิบอมกำลังยกขาเรียวทั้งสองข้างให้แยกออกบนเคาน์เตอร์ เปิดเผยช่องทางสีหวานและแก่นกายเล็กที่เริ่มพองโตขึ้นทีละน้อย

            “อึ้ก!!” ดงแฮกัดริมฝีปากเต็มแรง แก้มใสแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ เมื่อคิบอมกำลังใช้ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามความยาวของแก่นกายเล็ก นัยน์ตาฉ่ำหวานก้มมองท่วงท่าน่าอายที่แม้แต่เขายังเห็นตัวเองอย่างชัดเจน แล้วเนื้อตัวก็ยิ่งร้อนผ่าวเมื่อเห็นนัยน์ตาคมที่จับจ้องช่องทางสีสดอย่างพึงพอใจ

            แววตาคมกล้าที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำให้ร่างกายนี้ยอมศิโรราบอยู่ใต้ร่าง

            “สวย” คิบอมเอ่ยปากชม พลางกวาดมองเรือนร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อตัวเดียวติดกาย เปิดเปลือยช่วงขาขาวผ่องที่แยกออกห่าง และกลีบเนื้อสีสดที่ปิดสนิทแต่รองรับความเป็นชายของเขามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

            “อ๊า!!” ดงแฮได้แต่เชิดหน้ากัดปากตัวเองแน่น เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังแตะต้องที่ท้องน้อยแล้วกำลังลากไล้ผ่านแผ่นท้องแบนราบขึ้นมาช้าๆ มือเรียวทั้งข้างยันกับพื้นเคาน์เตอร์ทันทีที่รู้สึกว่ายิ่งปั่นป่วนไปทั่วกาย นัยน์ตาหวานหรี่ปรือมองแก่นกายเล็กที่กำลังตั้งตรงอย่างน่าอาย และปลายแดงที่ฉ่ำเยิ้ม

            แต่เขารู้ดี ร่างกายเขาต้องการเติมเต็มต่างหาก และเหมือนคิบอมจะรู้

            “อ๊าาาา!!!” ดงแฮหวีดร้องออกมาอย่างเสียวซ่าน สัมผัสทุกรูขุมขนตื่นตัว เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังสะกิดที่ช่องทางเบื้องหลังแล้วกดสอดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วใบหน้าสวยก็ส่ายสะบัดไปมาจนเส้นผมนุ่มกระจาย เมื่อด้านบนคิบอมก็กำลังใช้ปลายนิ้วบีบคลึงเม็ดทับทิบสีหวาน เกลี่ยไปมาจนแข็งขืนเป็นไต

            “อ้ะ...อ๊า...” เสียงหวานครวญครางในลำคอ สะโพกมนเด้งขึ้นเมื่อปลายนิ้วยาวกำลังกดแทรกเข้ามาเป็นจังหวะ มือเรียวกำกันแน่น ขณะที่ร่างกายกระตุกเกร็งไปหมด เสียงหอบหายใจของร่างน้อยดังคลอเคลียไปกับเสียงครวญครางหวานๆ

            “เธอกำลังรู้สึกมากกว่าทุกทีนะดงแฮ” คิบอมบอกเสียงทุ้มพร่า ช่องทางร้อนที่กำลังตอดรัดปลายนิ้วเขาเป็นจังหวะ แก่นกายเล็กที่กำลังฉ่ำด้วยน้ำขุ่นอย่างรวดเร็วทำให้เขารู้ว่าดงแฮกำลังตื่นตัวจากสถานที่ที่พวกเขากำลังทำอยู่

            “คะ...คุณคิบอม...อึ้ก...ดะ...ดงแฮกลัว...คะ...ใครรู้...อื้อ...” เด็กน้อยบอกเสียงพร่าหวาน ขณะที่เรือนกายบอบบางกำลังเด้งกายสอดรับปลายนิ้วยาวที่กดแทรกเข้ามาถึงสาม เสื้อเนื้อนุ่มที่ถูกคิบอมปลดกระดุมออกจนหมดก็กำลังเผยเม็ดทับทิบที่ชูชันแก่สายตา ใบหน้าสวยหอบสะท้าน นัยน์ตากลมโตหรี่ปรือด้วยแรงอารมณ์
           
            “อ้ะ...อ๊า...” ดงแฮบิดกายไปมาน้อยๆ เมื่อคิบอมก้มลงใช้ปลายลิ้นดูดคลึงยอดอกสีหวานราวขนมรสอร่อย จนกายเล็กกระตุกวาบ เสียงของนิ้วยาวที่กดแทรกเข้าไปในช่องทางหวานยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มรูปหล่อให้อดรนทนไม่ไหว

            “ทำให้ฉันหน่อยดงแฮ...” คิบอมโน้มตัวมากระซิบสั่งที่ริมหู จนคนตัวเล็กปรือตาขึ้นช้าๆ มองคิบอมที่ดึงกางเกงลงไปกองกับพื้น เผยแก่นกายใหญ่ที่ผงาดเต็มที่จนดงแฮขนลุกซู่ จับจ้องมันอย่างคุ้นเคย         

            ร่างน้อยค่อยๆ ยันร่างที่กำลังถูกเล้าโลมจนพรั่งพร้อมไปทั้งเนื้อทั้งตัวลงมาจากเคาน์เตอร์ช้าๆ แล้วทรุดนั่งแยกปลายขาที่พื้นห้องน้ำ นัยน์ตากลมโตที่ฉ่ำน้ำช้อนมองคนตัวโตเพียงครู่เดียว แล้วมือเล็กก็ยื่นไปประคองของตรงหน้าส่งเข้าไปในโพรงปากเล็กอย่างรวดเร็ว

            “อืม...อาห์...ดี...อย่างนั้น....เด็กดี...” เสียงทุ้มที่ครางพร่า ทำให้ดงแฮตัวร้อนผ่าว อารมณ์ที่ใกล้ปะทุถึงจุดเดือดทำให้ต้องส่งมือไปรูดรั้งที่แก่นกายเล็กของตนอย่างเบามือ...

            ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            !!!

            “ด๊อง นายเป็นอะไรมั้ย...”

            “อุคกี้!!” ดงแฮสะดุ้งสุดตัว ปล่อยแก่นกายใหญ่ที่เคลือบด้วยน้ำใสออกจากปาก แล้วหันขวับไปมองประตูห้องน้ำอย่างหวาดหวั่น ไม่รู้จะตอบอะไรออกไปดี ในเมื่อเขากำลังตื่นตัวเต็มที่ และอยู่กับคุณคิบอมสองต่อสองอย่างนี้

            ท่าทีหวั่นเกรงของร่างเล็กที่เปลือยเปล่าตรงหน้าจุดรอยยิ้มบนริมฝีปากของคิบอมขึ้นช้าๆ

            หมับ

            “คะ...คุณคิบอมจะทำอะไร...อ๊าาาาา!!!” ดงแฮที่เอ่ยปากถามถึงกับหวีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง เมื่อคิบอมหมุนร่างเข้าหากระจก ดึงสะโพกมนให้ขึ้นสูง ก่อนที่จะ...สอดใส่แก่นกายใหญ่เข้าไปช้าๆ

            “ด๊อง!!...นายเป็นอะไรมั้ย!!!” เรียวอุคถึงกับเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินเสียงหวานร้องแปลกๆ

            ขณะที่ในห้องน้ำ ดงแฮกลับกำขอบอ่างล้างหน้าแน่น สะโพกมนแอ่นโค้งไปด้านหลัง แทนที่อารมณ์เขาจะหยุดชะงักไปกับเสียงเรียกของเพื่อน แต่เพียงแค่แก่นกายใหญ่สอดแทรกเข้ามา ความเสียวซ่านที่มากกว่าทุกครั้ง หัวใจที่เต้นแรงด้วยความหวาดกลัวกลับเป็นตัวส่งเสริมให้ร่างกายยิ่งตอบสนองมากยิ่งขึ้น

            และทั้งหมดนั่น...ดงแฮรู้ได้เพราะเงาสะท้อนในกระจก...ภาพของร่างเปลือยเปล่าและใบหน้าที่ฉายชัดถึงความต้องการ ตาปรือ ปากแดง และริมฝีปากที่เผยอครางทุกครั้งที่คิบอมกดร่างเข้ามาจนสุด

            “มะ...ไม่มีอะไร...ดะ...ดงแฮแค่...อึ้กๆ...อ๊า...กระแทกกับขอบ...อึ้ก...อ่าง...” ดงแฮร้องด้วยเสียงกระเส่าหวาน มือเรียวกำขอบเคาน์เตอร์แน่น ขณะที่คิบอมกระตุกยิ้มอย่างชอบใจ มือใหญ่ยกขึ้นมาเคล้นคลึงยอดอกสีหวานอย่างรุนแรง จนช่องทางด้านหลังบีบรัดแน่น

            “เธอ...อาห์...มีอารมณ์กว่าทุกที...จริงๆ” คิบอมกระซิบบอก ซึ่งดงแฮก็ได้แต่หอบหายใจแรงๆ มือเรียวปิดปากตัวเองไว้แน่น

            ฟึ่บ

            “อึ้ก...ยะ...อย่าเพิ่งฮะ...อ๊า...” ดงแฮแทบจะฟุบลงกับอ่างล้างหน้า มือเรียวตะครุบปากตัวเองไว้แน่น เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังสอดลึกเข้ามาเป็นจังหวะหนักหน่วง นัยน์ตาหวานหลับแน่นสัมผัสถึงความเสียวซ่านแทบขาดใจที่เกิดขึ้น

            “นายเป็นอะไรมั้ย ฉันเห็นหายไปนานเลยมาตาม” เรียวอุคถอนหายใจอย่างโล่งอกกับสิ่งที่เพื่อนบอก เพราะว่าห้องน้ำแถวห้องนั่งเล่นฝั่งโน้นกำลังทำความสะอาดแท้ๆ ดงแฮเลยต้องมาไกลอีกด้านหนึ่ง จนเขาแอบคิดว่าเพื่อนหลงทางในคฤหาสน์หลังนี้หรือเปล่า ไม่นึกสะกิดใจกับเสียงแปลกๆ ของเพื่อน

            “มะ...ไม่เป็นไรฮะ...อึ้ก” ดงแฮกัดปากตัวเองจนเจ็บ เมื่อคิบอมกระแทกกายเข้ามาโดนจุดภายใน มือเรียวยิ่งกดปิดปากตัวเองจนแทบจะจิกไปกับผิวแก้ม เรือนร่างเล็กที่ร้อนผ่าวก็กำลังขยับส่ายรับจังหวะที่รุนแรงจนก่อเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ

            “แน่ใจนะ...”

            “บอกว่าเธอ...อาห์...ปวดท้อง...” คิบอมที่ซุกไซ้ที่ด้านหลังลำคอระหงบอก ขณะที่มือใหญ่ก็เอื้อมมาชักรูดแก่นกายเล็กให้ด้วย

            “ดง...ดงแฮ...ปวดท้อง...ฮะ...อ้ะอ๊า...” ร่างเล็กร้องตอบเรียวอุคไป ขณะที่ช่องทางด้านหลังขมิบถี่ แอ่นสะโพกเข้าหาท่อนเนื้อร้อนอย่างปรารถนากับสิ่งที่ได้รับ

            คำตอบที่เรียวอุคพยักหน้าอย่างเข้าใจ

            “งั้นถ้ากลับไปห้องเดิมไม่ถูก ก็ถามแม่บ้านแถวนี้นะ บ้านฮยอกน่ะมีคนเดินหลงมาแล้วนะ” เรียวอุคบอกอย่างเห็นขำ ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่คิดอะไร ไม่รู้เลยว่าภายในห้องน้ำแสนหรูหรานี้กำลังเกิดอะไรขึ้น

            “คะ...คุณคิบอม...อ้ะ...ใจ...ร้าย...” ดงแฮครวญครางในลำคอ บอกคนตัวโตที่กำลังสอดแทรกกายเข้ามาด้วยจังหวะที่รัวแรงขึ้น จนคนฟังที่กำลังหลงใหลกับเรือนร่างที่หอมรุนแรงหัวเราะพร่าในลำคอ มือใหญ่บีบคลึงสะโพกมนแรงๆ แล้วดันปลายคางเรียวให้มองภาพที่น่าอายตรงหน้า

            ภาพของคนตัวเล็กที่กำลังมีร่างสูงใหญ่ซ้อนอยู่ด้านหลัง เรือนร่างทั้งสองกระแทกกระทั้นเข้าหากันอย่างร้อนแรง ท่วงท่าน่าอายที่ดงแฮเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก...เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองแสดงสีหน้าแบบไหนยามอยูบนเตียงกับคุณคิบอม

            “ช่วยไม่ได้...อาห์...เพราะเธอทำให้ฉัน...อึ้ก...อยากใจร้าย...” คิบอมบอกพลางพรมจูบที่แผ่นหลังบอบบาง ดันปลายคางเรียวให้จับจ้องภาพตัวเองอยู่อย่างนั้น จนดงแฮขบริมฝีปากแน่น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องกว่าเดิมเมื่ออยู่ในห้องน้ำกว้าง

            “ระ...เร็วอีกฮะ...อีก...” ดงแฮร้องขออย่างหมดสิ้นความอาย เมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทางของอารมณ์ ใบหน้าสวยบิดเบ้อย่างเสียวซ่าน ก่อนที่ทั้งร่างจะกระตุกเกร็ง เมื่อคิบอมกระแทกกายเข้ามาจนสุดอีกครั้ง

            “อะอ๊าอาห์...” ดงแฮแทบจะหมดแรงจะหยัดยืน ขณะที่คิบอมก็กระแทกกายมาเป็นครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้าไปในช่องทางอุ่น

.................................................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ


วันเสาร์ที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2555

NC_Special CL 5 HanHyuk


NC_Special CL 5 HanHyuk



            ริมฝีปากนุ่มๆ ที่แตะแนบลงมาแผ่วเบา แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความน่ารักสมกับเป็นฮยอกแจ ใบหน้าสวยเอียงน้อยๆ ยามที่สัมผัสกับริมฝีปากได้รูปของคนรักเบาๆ แล้วดึงออก จากนั้นก็แนบลงมาใหม่อย่างที่ฮันคยองนึกพอใจ

            หมับ

            “อ้ะ!” คนตัวเล็กร้องเบาๆ ยามที่มือใหญ่ยื่นมากระชับเข้าที่ต้นคอระหงแล้วบดเบียดริมฝีปากเข้ามาหา ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียกลีบเนื้อนุ่มแล้วสอดลึกเข้าไปอย่างที่ฮยอกแจก็เผยอปากน้อยๆ ส่งลิ้นนิ่มมาเกาะเกี่ยวแลกเปลี่ยนสัมผัสที่แสนรัญจวนใจ มือเรียวก็ขยับไปขยุ้มเส้นผมดกดำอย่างเบาแรง

            “อื้อ...อ้ะ...” เสียงครวญครางหวานๆ ดังแผ่วในลำคอ ยามที่ริมฝีปากถูกดูดดึงเบาๆ ยามที่ฮันคยองผละออก ฮยอกแจก็ขยับเข้าหา เกาะเกี่ยวปลายลิ้นอย่างที่ไม่อยากให้มันหยุดลง

            ท่าทางน่ารักๆ ของคนตัวเล็กที่ฮันคยองยิ่งพอใจ มือใหญ่ก็ลูบไล้ที่สะโพกกลมมนที่สวมเพียงกางเกงเนื้อบางเอาไว้อย่างเบามือ

            ฟึ่บ

            “อ้ะ...พี่ฮัน...” คนตัวเล็กได้แต่ร้องเบาๆ ยามที่ฮันคยองขยับมือมาดึงรั้งเส้นเชือกตรงคอทีเดียวมันก็หลุดไปเสียสามเส้น ผืนผ้าที่ทบกันเอาไว้ขยับแยกออกทันที แก้มขาวแดงก่ำ เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังลูบคลึงตรงเนินเนื้อนิ่มเบาๆ

            “ทำไมหอมขนาดนี้นะฮยอกแจ” เสียงทุ้มพึมพำเบาๆ ยามที่กำลังใช้ปลายจมูกสูดดมความหอมตรงซอกคอขาว ประทับรอยแดงแนบเข้าที่เดิมที่ทำทุกค่ำคืน ปลายลิ้นร้อนก็ลากเลียผิวเนื้ออ่อนนิ่มจนฮยอกแจเสียวซ่าน ขาเรียวที่แบะกว้างออกคร่อมคนตัวโตก็สัมผัสถึงความโป่งนูนที่กำลังขยับขยายทีละน้อย

            “พะ...พี่ฮัน...” เสียงหวานครวญครางชื่อคนตัวโตเบาๆ ยามที่ขยับมือมาเกาะเกี่ยวที่ไหล่กว้าง สัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นร้อนของฮันคยองที่กำลังพรมจูบไปทั่วเนินเนื้อขาว บางก็ดูดเม้ม ฝ่ามือใหญ่ก็เอาแต่เคล้นคลึงก้นกลมเบาๆ จนมันแยกออกกว้างนิดให้พอเสียวซ่านในอารมณ์

            “อยากกินตั้งแต่ที่ร้านแล้วรู้มั้ย” ฮันคยองว่าเสียงพร่า ยามที่ลากปลายลิ้นร้อนมาถึงยอดอกสีหวานที่ชูชันอยู่ตรงหน้า นัยน์ตาคมก็ตวัดกลับมามองใบหน้าแสนสวยที่กำลังแดงก่ำด้วยอารมณ์ ดวงตาเรียวรีฉ่ำน้ำน้อยๆ

            ฟึ่บ

            “อ้ะ!!” ฮยอกแจได้แต่สะดุ้งสุดตัว เมื่อปลายลิ้นร้อนปาดเลียยอดอกสีหวานแรงๆ ความสากของปลายลิ้นและน้ำลายที่ทำให้แผ่นอกบอบบางเด้งเข้าหาอย่างที่เจ้าของควบคุมไม่ได้

            “หึๆ อร่อยที่สุดจริงๆ ฮยอกแจ”

            “อ๊าาาา!!! พะ...พี่ฮัน...ดูดระ...แรงไป...แรงจัง...” ฮยอกแจยิ่งกัดปากตัวเองแน่น ใบหน้าสวยส่ายซ่านไปมา เมื่อริมฝีปากร้อนครอบครองลงไป อีกทั้งยังใช้ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวไปมาให้ยิ่งแข็งขืน มือเรียวบีบบ่ากว้างแน่น ขณะที่แอ่นอกให้อีกฝ่ายดูดกลืนมากยิ่งขึ้น

            สัมผัสของเม็ดเล็กๆ ที่ยิ่งดูดกลืนมากเท่าไหร่ ยิ่งแข็งชูชันโต้ตอบปลายลิ้นมากเท่านั้น จนฮันคยองยิ่งขบเม้มอย่างหิวกระหาย มือใหญ่ที่สอดลึกเข้าไปประคองก้นนุ่มก็บีบแรงๆ จนฮยอกแจยิ่งเสียวสะท้านไปทั้งร่าง ขาเรียวจิกเกร็งเอาไว้เต็มแรง

            “อึ้ก!” ฮยอกแจได้แต่กัดปากตัวเองแน่น เมื่อมือใหญ่กำลังสอดเข้ามาระหว่างก้นทั้งสองข้าง ปลายนิ้วยาวก็กำลังยกเกลี่ยช่องทางสีหวานทั้งที่ยังมีกางเกงขาสั้นปิดบังเอาไว้ นิ้วมือทั้งสองก็ถูไถช่องทางเบาๆ จนต้องยกก้นขึ้นนิด

            “อะ...อีกนิดฮะพี่ฮัน...อีก...” ฮยอกแจบอกเสียงสั่น ยามที่ขมิบช่องทางด้านหลังแรงๆ หวังจะได้รับการสัมผัสมากกว่านี้ จนชายหนุ่มที่กำลังดูดเลียส่วนบนหัวเราะเบาๆ มือใหญ่ก็คว้าหมับเข้าที่มือเรียวแล้วบังคับให้ล่วงลึกเข้าไปในกางเกงนอนขายาวของตน

            ความใหญ่โตที่แสนร้อนผ่าวและคุ้นเคย ทำให้ฮยอกแจใช้ปลายนิ้วลูบไล้มันไปตามความยาว จนเสียงทุ้มคำรามเบาๆ

            “ดะ...ดีมั้ยฮะ” ฮยอกแจถามเสียงพร่า ดวงตาคู่สวยยามนี้ฉ่ำด้วยหยดน้ำแห่งอารมณ์ ขณะที่กำลังใช้ก้นนิ่มกดลงมาให้สัมผัสกับมือใหญ่มากยิ่งขึ้น

            “อืม...อย่างนั้น...” ฮันคยองบอกอย่างพอใจ ยามที่ละปากจากยอดอกสีหวานขึ้นมามองหน้าขาวผ่องที่แดงก่ำ มือเรียวก็ลูบไล้ไปตามลูกชายเขาอย่างเบามือ ใบหน้าสวยก็กัดปากน้อยๆ เสียวซ่านกับนิ้วมือที่กำลังลูบไล้ไปตามช่องทางสีสดผ่านกางเกงตัวเล็ก

            “อยากได้มากกว่านี้มั้ยที่รัก” ชายหนุ่มถามเสียงพร่า ยามที่กดปลายนิ้วย้ำลงบนช่องทางนุ่มเบาๆ จนคนตัวเล็กหลุดเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ หากแต่ความต้องการที่มีมากกว่าก็ปัดไล่ความอายออกไปจากใจ จนใบหน้าเรียวสวยกดลงแรงๆ

            “มะ...มากกว่านี้ฮะ...อึ้ก...พี่ฮัน...มากกว่านี้”

            คำตอบตกลงที่ทำให้ฮันคยองดึงมือเรียวจากกางเกงนอนของตน แล้วดันให้ฮยอกแจที่ขาแทบไร้แรงให้ลุกขึ้น จนคนตัวเล็กขยับอย่างไม่เข้าใจ

            “หันหลังมาสิ” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม จนคนที่ใช้ขาสั่นๆ ยืนอยู่ตรงพื้นพรมได้แต่หน้าแดงก่ำ พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แต่ร่างเล็กก็ขยับหันหลังให้อย่างว่าง่ายจนก้นนิ่มอยู่ในระดับสายตาของคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

            ฟึ่บ

            “พะ...พี่ฮันฮะ...ผมอาย...”

            “หึๆ ทุกทีเธอก็ชอบนี่นา” เพียงแค่กางเกงตัวเล็กถูกดึงออกไปทิ้งไว้ที่ปลายเท้าเปิดเปลือยเนื้อตัวช่วงล่างที่แสนน่ารักให้แก่สายตาคนมอง ฮยอกแจก็ได้แต่บอกด้วยตัวที่แดงเรื่อ ทั้งที่ความต้องการแสดงออกชัดเจนผ่านแก่นกายเล็กที่กำลังขยายเสียเต็มที่

            คำพูดที่ทำให้ชายหนุ่มเพียงยกยิ้มมุมปาก แล้วจับมือเรียวให้เอื้อมมาจับที่ก้นนิ่มทั้งสองข้าง แล้ว...แหวกมันออก

            ท่วงท่าน่าอายที่ฮยอกแจปิดตาแน่น รู้ดีว่าตัวเองกำลังยืนเอามือแหวกก้นนิ่มให้อีกฝ่ายเห็นช่องทางสีสดที่กำลังเต้นตุบอย่างน่าอาย อีกทั้งแอ่นกายไปด้านหลังน้อยๆ รู้ดีว่าฮันคยองจะทำอะไร

            “อ้ะอ๊า...” เพียงแค่ฮันคยองยกปลายนิ้วเกลี่ยไปตามกลีบเนื้อที่ปิดสนิท ฮยอกแจก็กัดปากตัวเองแน่น ความเสียวซ่านพุ่งวาบเข้ามาในร่าง เปลือกตาสีอ่อนยิ่งปิดแน่น

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา!!!” แล้วเพียงแค่ฮันคยองฉกวูบลงมาที่ช่องทางสีสด ฮยอกแจก็หวีดร้องออกมาลั่น ขาเรียวแทบไร้แรงจะยืน ได้แต่อาศัยมือใหญ่ที่ประคองสะโพกมนเอาไว้มั่น ปลายลิ้นร้อนผ่าวกตวัดเลียไปมาอย่างหยอกเย้า จนคนตัวเล็กยิ่งจิกขาลงกับพื้นพรม

            “สะ...เสียว...อื้อ...พะ...พี่ฮัน...อึ้ก...” เสียงหวานที่ครวญครางแทบไม่เป็นภาษา มือเรียวยิ่งแหวกก้นนิ่มกว้างขึ้น ให้ปลายลิ้นร้อนที่ตวัดเลียสอดเข้ามาลึกขึ้น สมองขาวโพลนทันทีกับอารมณ์ที่สาดซัดเข้ามายิ่งกว่าคลื่นยักษ์ ส่วนอ่อนไหวยิ่งขนานไปกับพื้นห้องอย่างน่าอาย

            “ฮือ...พะ...พี่ฮัน...ลึกอีก...อีก..” ฮยอกแจบอกเสียงพร่า ยามที่เผยอปากน้อยๆ ปล่อยน้ำหยดใสไหลซึมที่ขอบปาก แอ่นก้นเข้าหาปลายลิ้นร้อนมากยิ่งขึ้น ยิ่งยามที่ฮันคยองกำลังกดลิ้นเข้ามาแล้วดึงออกเป็นจังหวะ...ฮยอกแจก็แทบขาดใจตาย

            หมับ

            ฮยอกแจยิ่งสะดุ้งสุดตัว ยามที่มือใหญ่ขยับมากอบกุมส่วนอ่อนไหวแล้วขยับอย่างเนิบนาบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนขาเรียวยิ่งสั่นระริก

            โครม!

            “อื้อ...ฮือ...อึ้ก...” มือเรียวที่จับก้นตัวเองมั่นต้องขยับไปยันกายกับโต๊ะตรงหน้าอย่างหมดแรงจจะพยุงตัว เสียงครางยิ่งครางพร่า ดวงตาเรียวรีเปิดกว้างขึ้นอีกนิด ยามที่มองเงาสะท้อนของตัวเองจากหน้าจอดำสนิทของโทรศัพท์เบื้องหน้า...ภาพของคนที่กำลังมีอารมณ์อย่างที่สุด

            “พะ...พี่ฮัน...มะ...ไม่ไหวแล้วฮะ...ผะ..ไม่มะ...” คนตัวเล็กบอกเสียงพร่า ยามที่ยิ่งกระดกก้นเข้าหาความร้อนแรงที่สุด อีกทั้งมือใหญ่ยังลูบไล้ไปตามแก่นกายเล็กไปทั่วจนอารมณ์ภายในยิ่งปั่นป่วนจนยากจะหยุดยั้ง

            ไม่ต่างกัน ภาพสวยๆ ของคนรักยามที่ฮันคยองเงยหน้าขึ้นมามองก็เซ็กซี่เสียจนแทบทนไม่ไหว ความปวดหนึบยิ่งเล่นงานอยู่ใต้กางเกง จนชายหนุ่มยกตัวแล้วดึงมันทิ้งอย่างไม่สนใจ

            “มาสิ ฮยอกแจ” เสียงคำรามต่ำที่แฝงอันตรายบอกมาจากด้านหลัง จนคนฟังที่กำลังยันมือกับโต๊ะตรงหน้าแทบจะทรุดไปกองกับพื้น ดวงตาเรียวยาวที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำก็หันกลับมาสบตา แล้วก้มมองแก่นกายใหญ่ที่บ่งบอกชัดถึงความต้องการ

            หมับ

            ร่างเล็กขยับตัวหันหน้ากลับเข้ามาในอ้อมกอดแกร่งอีกครั้ง มือเรียวกอดหมับเข้าที่ลำคอของคนรัก เรียวปากหวานฉ่ำขยับไปบดเบียดแนยชิดกับปากอีกฝ่ายจนได้รับจูบที่แสรเร่าร้อนเสียจนร่างแทบไหม้ เรือนกายช่วงล่างต่างขยับเข้าเสียดสีกันจนอุณภูมิในห้องยิ่งพุ่งขึ้นสูง

            “อึ้ก!!!!” ฮยอกแจได้แต่ร้องครางในลำคอ ยามที่เป็นฝ่ายยกตัวแล้วกดกายลงครอบครองแท่งเนื้อร้อนใหญ่โต ความร้อนผ่าวที่ทำให้ร่างกายแทบจะทนไม่ไหว ความเสียวซ่านสาดซัดเข้ามาในร่างพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงที่ข้างแก้ม

            “อาห์ ฮยอกแจ...แน่น...แน่นมาก...” ฮันคยองที่ขยับมาซุกที่ซอกคอขาวคำรามก้อง มือใหญ่กระชับเอวเล็กเอาไว้แน่น ยามที่ดันตัวขึ้นไปในช่องทางเล็กอีกแรง รับรู้ถึงความน่ารักที่โอบเขาจนร้อนผ่าวไปหมด

            เพียงแค่สอดเข้าไป เขาก็แทบจะถึงจุดหมายปลายทาง

            “อ้ะอ๊า...พะ...พี่ฮัน...ฮื้อ...” ใบหน้าสวยเอนซบกับไหล่กว้าง ยามที่กดกายลงไปจนสุด เสียงหอบหายใจดังห้องไปทั่วห้องกว้าง ยามที่ขยับใบหน้ามาสบกับดวงตาคู่คมที่วาววับด้วยแรงอารมณ์

            “ไหวมั้ย ฮยอกแจ” คนตัวเล็กที่กดกายลงมานิ่งๆ ทำให้ฮันคยองห้ามอารมณ์ที่กำลังจะสวนกายกลับไปแรง เสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วง ยามที่ขยับไปกดจูบซับน้ำตาที่เปลือกตาเบาๆ จนลูกไก่ตัวน้อยกดหน้าแรงๆ

            “วะ...ไหวฮะ...อึ้ก...” คนที่ว่าไหวขย่มตัวลงมาเบาๆ ความเสียวซ่านที่ได้รับก็ทำเอาสะดุ้งสุดตัว มือเรียวกอดรอบลำคอแกร่งมั่น ยามที่ดึงกายออกแล้วกดลงมาช้าๆ

            การกระทำแสนเนิบนาบที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นเมื่อฮยอกแจปรับตัวได้

            “อ้ะอ๊า...อ๊า....อื้อ...” เสียงหวานหวีดดังก้อง เมื่อแท่งเนื้อร้อนกระแทกเข้าที่จุดอารมณ์ภายใน มือเรียวยิ่งจิกเข้าไปบนบ่ากว้างมากขึ้น ยามที่ฮันคยองกำลังซุกไซ้ไปทั่วแผ่นอกบอบบาง มือใหญ่ก็ประคองสะโพกมนมั่น เพื่อกระแทกกายกลับเข้าไปด้วยจังหวะที่แรงขึ้น

            “อาห์...ฮยอกแจ...สุดยอดเลย...” เสียงทุ้มคำรามต่ำ ยามที่กระแทกกายเข้าไปโดนจุดอารมณ์ภายในทุกครั้ง จนคนตัวเล็กหวีดก้อง ช่องทางสีสดก็ขมิบถี่แรงทุกครั้งที่เขาเข้าไป

            พั่บๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้างมากยิ่งขึ้น มือใหญ่ก็บีบคลึงสะโพกมนแรงๆ เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมไปทั่วกาย ยามที่ทั้งสองประกบจูบเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า

            อารมณ์ร้อนๆ ที่กำลังทำให้ทั้งห้องถึงจุดเดือด

            “อ้ะ...อ๊า...อ๊า...พี่ฮันนนนนน...อ๊าาาา!!!” เสียงหวานหวีดร้องออกมาก้องห้องกว้าง ยามที่กดกายลงมาครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นออกมาเลอะเปรอะเปื้อนแผ่นท้องแกร่ง ใบหน้าสวยเอนซบที่ไหล่กว้างยามที่ชายหนุ่มจัการพลิกร่างเล็กให้นอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่

            ใบหน้าคมคายที่ฉายชัดถึงอารมณ์อยู่เหนือร่างที่ฮยอกแจกอดคอเอาไว้แน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองคนรักที่กำลังหอบหายใจแรงๆ แล้วกดกายไปเพียงไม่กี่ที เสียงทุ้มก็คำรามก้อง ก้มลงมาประกบปากกับคนตัวเล็กที่เผยอปากรับอย่างเต็มใจ

            ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ กับน้ำรักที่ไหลอาบไปทั่วเรียวขาขาว เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง ยามที่ฮันคยองก้มลงมากดจูบที่แก้มนุ่มอย่างแสนรัก
........................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ

วันอังคารที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2555

Kiss_Lesson 29


Kiss_Lesson 29



            “อื้อ” เสียงครางหวานที่ทำให้รสจูบที่นุ่มนวลทวีความร้อนแรงมากขึ้นจนร่างเล็กหลงลืมว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มีเพียงใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำรัวด้วยความหวังจนฟูฟ่อง มือเรียวกอดคอคนตัวโตเอาไว้แน่นยามที่ฮันคยองปรับที่นั่งจนทั้งสองนอนราบลงไป

            ราวกับหลงมัวเมากับจูบที่แสนไร้เดียงสา กลิ่นหอมที่ฉ่ำหวาน เรือนร่างเล็กบอบบางที่อยู่ใต้ร่างจนฮันคยองแทบไม่มีสติพิจารณาว่าคนที่ตนกำลังลุ่มหลงอยู่นี้ไม่ใช่คู่นอนที่เขาจะย่ำยีอะไรก็ได้ จนชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานราวกับคนที่ขาดน้ำกลางทะเลทราย ซึ่งร่างเล็กก็ไม่ว่าอะไรนอกจากโอนอ่อนผ่อนกาย เพียงแค่คิดว่าสัมผัสนี้คือ...อาฮันคยอง

            “ฮยอกแจ...” เสียงทุ้มที่แหบพร่าทำให้ร่างเล็กถึงกับตัวสั่น ไม่เคยได้ยินอาหนุ่มเรียกด้วยกระแสอ่อนหวานเช่นนี้ เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาเช่นนี้มาก่อน

            ยามนี้ฮันคยองหลงไปกับร่างนุ่มนิ่มอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับคนอื่น เขาไม่รู้ว่าการหลงใหลมัวเมาเป็นยังไง เพราะไม่ว่าจะนอนกับใคร เขาก็คิดเสมอว่ามันคือการระบายความต้องการของสัตว์มนุษย์คนหนึ่ง แต่นี่ต่างออกไป...กับฮยอกแจมันไม่ใช่เพียงความต้องการ

            “อ้ะ!” คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งน้อยๆ ทว่าก็ยังไม่หลุดจากภวังค์ที่อาหนุ่มสร้างขึ้น เมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกำลังล้วงลึกเข้าไปในเสื้อเนื้อนุ่ม สัมผัสแผ่นท้องขาวผ่องจนเกร็งวาบ มือเรียวยิ่งเหนี่ยวรั้งลำคอแกร่งเอาไว้มั่น

            “อ๊าาา!!” ฮยอกแจหลุดเสียงครางหวานอย่างเสียวซ่าน นัยน์ตาเรียวรีเต็มไปด้วยหยดน้ำใสที่คลอเคลือบและหรี่ปรือลงน้อยๆ เมื่อปลายนิ้วเรียวยาวกำลังสะกิดยอดอกสีสดช้าๆ ใช้ปลายนิ้วโป้งลูบผ่านแผ่วๆ จนมันชูชันสู้มือ

            ฮันคยองแทบจะหมดความอดทนอดกลั้นกับความนุ่มเนียนที่สัมผัส ยอดอกสีหวานที่กำลังแข็งเป็นไตสู้กับปลายนิ้วมือของเขาทำให้ชายหนุ่มอดทนไม่ไหวจนสะกิดบีบเคล้นมันเบาๆ เรียกเสียงครางแผ่วหวานที่มันเรียกร้องอารมณ์ดิบให้ลุกโชนมากขึ้นเรื่อยๆ

            เขาอยากแตะต้องมากกว่านี้ อยากลิ้มรสชาติมากกว่านี้

            ความคิดที่ทำให้ใบหน้าคมคายเลื่อนลงประทับรอยจูบที่คางเรียวและทำท่าจะประทับแนบที่ลำคอระหง

            “อะ...อาฮัน...อา...”

....................................................

กลับไปอ่านต่อที่


ขอบคุณค่ะ