วันเสาร์ที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

NC Children_33

NC Children_33
             

            จูบหนักๆ ที่มาพร้อมกับเรือนกายสูงใหญ่ที่ขยับลงมาแนบชิด ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้ไปตามผิวกายเนียนละเอียดอย่างอดใจไม่อยู่ ปลายลิ้นร้อนก็กวาดต้อนทุกความหวานที่ทำให้เขาหลงมัวเมาตั้งแต่หนุ่มจนอายุขนาดนี้

            “อาห์...คิบอม...คิบอมคะ...” เสียงหวานครางแผ่ว ยามที่เอียงคอให้คนเป็นสามีซุกไซ้ลำคอระหงได้อย่างถนัดถนี่ ฟันคมก็ขบเม้มริมฝีปากล่างสลับคลาย เรือนร่างบางก็บิดน้อยๆ กับแรงเคล้นคลึงของฝ่ามือใหญ่

            จุ๊บ

            “อืม...คิบอม...”

            “หวาน...หวานไปทั้งตัวไม่มีเปลี่ยนเลยรู้มั้ย” คิบอมบอกเสียงพร่า ริมฝีปากอุ่นร้อนก็กำลังดูดเม้มยอดอกสีระเรื่อเบาๆ มืออีกข้างก็กำลังใช้สองนิ้วคีบแล้วคลึงเบาๆ ให้ดงแฮครางเสียงพร่า ใบหน้าหวานก็ก้มลงมองผู้ชายตัวโตที่กำลังดื่มด่ำไปกับเรือนกายของเขา

            “อาห์...” ใบหน้าหวานเชิดรั้งน้อยๆ ยามที่นอนทอดกายให้คนตัวโตพรมจูบหนักๆ ไปทั่วเรือนกายขาวเนียน แผ่นอกบอบบางก็สะท้อนขึ้นลงหนักๆ กับบทรักที่นุ่มนวลอ่อนหวานจนได้แต่บิดกายน้อยๆ มือเรียวก็วางลงบนศีรษะได้รูปของคนเป็นสามี แล้วลูบเบาๆ อย่างหวังระบายความเสียวซ่านออกมาบ้าง

            “คิบอม...คิบอมคะ...อืม...อีกค่ะ...ด๊อง...อาห์...รู้สึกดีจัง...” เสียงร้องขอหวานๆ ของร่างบอบบางที่ทำให้คิบอมกดจูบหนักๆ ตรงแผ่นท้องขาวเนียน ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็เลียไล้จากบนลงล่างไปมาเบาๆ สัมผัสได้ถึงอาการเกร็งและกระตุกของภรรยาคนสวย

            จนอดไม่ได้ที่จะไล้ปลายลิ้นไปทั่ว จนดงแฮทั้งครางเสียงพร่า และบิดกายไปมาอย่างจั๊กจี๊

            “อื้อ...คิบอม...แกล้งด๊องอีกแล้ว...อ้ะๆ...”

            “ก็เมียผมน่าแกล้ง” คิบอมหัวเราะเสียงต่ำ ยามที่สอดมือเข้าไปรั้งเรียวขาขาวผ่องให้แยกกว้างออก มือใหญ่ก็ส่งไปกอบกำส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อเอาไว้ในอุ้งมือ จากนั้นก็รูดรั้งเบาๆ ให้ดงแฮครวญครางเสียงพร่า ร่างสูงก็ขยับกลับไปกดจูบลงบนเรียวปากระเรื่อที่เผยอรับจูบร้อนในทันที

            จูบหนักๆ ที่เรือนกายของทั้งสองบดเบียดแนบชิดอย่างรู้งาน ไม่ต้องเร่าร้อนรุนแรงอย่างสมัยยังเป็นหนุ่มสาว หากแต่ก็หวานซ่านในอารมณ์ไม่ต่างจากเดิม

            ฟึ่บ

            ดงแฮเป็นฝ่ายดันไหล่กว้างเบาๆ ให้คิบอมยอมพลิกร่างบอบบางให้มาอยู่ด้านบน ยามที่เรือนร่างทั้งสองต่างขยับเสียดสีกัน เสียงของริมฝีปากที่ประกบเข้าหากันก็ดังคลอเคลียไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่คนหน้าหวานจะดันตัวขึ้นเบาๆ

            “สามีด๊องหล่อจัง” คนหน้าหวานบอกด้วยรอยยิ้มน่ามอง ยามที่ขาเรียวก็อ้ากว้างออกเพื่อคร่อมทับอยู่เหนือส่วนของแก่นกายใหญ่นิดเดียว จากนั้นก็ถูไถร่างเบาๆ ให้คนที่นอนอยู่ข้างใต้ตาวาววับ

            ภาพแสนยั่วยวนของภรรยาคนสวยที่กำลังส่ายร่อนไปบนตัวของเขา ใบหน้าหวานก็แดงระเรื่อ มือเรียวก็เอื้อมไปดึงมวยผมที่ยังไม่แกะออกทีเดียว เส้นผมสีน้ำตาลสวยก็กระจายทั่วไหล่บางและแผ่นหลังเล็ก

            งดงามราวกับเทพธิดาน้อยๆ...ที่หลงใหลในรสรัก

            “ภรรยาผมก็สวยจัง”

            “ปากหวาน” ดงแฮว่าอย่างไม่จริงจังมากนัก ยามที่มือเรียวก็เอื้อมมากอบกุมแก่นกายใหญ่แล้วขยับเบาๆ ไม่กี่ที ให้คนตัวโตครางต่ำๆ ก่อนที่ร่างเล็กก็ยกขึ้น แล้วจับกำส่วนใหญ่โตมาจ่อที่ทางเข้าคับแคบอย่างรวดเร็ว

            ฟึ่บ

            “อ้ะอ๊า...อึ้ก...” ดงแฮกัดริมฝีปากจนซีดขาว เมื่อความใหญ่โตกำลังถูกเขาจับให้มันดันเข้ามาในร่าง เรือนร่างบางก็เป็นฝ่ายกดร่างเพื่อครอบครองส่วนใหญ่โตทีละน้อย ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้น ผิวกายก็แดงระเรื่ออย่างน่ามอง

            การกระทำที่คิบอมก็เกาะกุมสะโพกมนเอาไว้มั่น ยามมองภาพแสนสวยของภรรยา

            “อืม...ไหวมั้ย...”

            “วะ...ไหวค่ะ...ด๊องไหว...คะ...แค่ไม่ได้ทำท่านี้...นานแล้ว...” ดงแฮบอกเสียงสั่นสะท้าน ยามที่พยายามกดกายลงทีละน้อยจนครอบครองส่วนใหญ่โตจนสุด เสียงหอบหายใจก็ดังหนักๆ ยามที่มือเรียวก็ขยับมากอดรัดรอบลำคอแกร่งเอาไว้มั่น

            “ด๊องร้อนแรง...สู่...สมัยสาวๆ...ไม่ได้แล้วนะคะ...” ดงแฮกดจูบลงบนริมฝีปากได้รูปแรงๆ ยามที่นิ่งไปเพียงนิด เพื่อให้ร่างกายปรับรับส่วนแข็งแกร่ง และนั่นก็ทำให้คิบอมหัวเราะต่ำ ใบหน้าคมคายก็ซุกเข้ากับลำคอระหง

            “ใครว่า...เมียผมร้อนแรงที่สุดเสมอ...” เสียงทุ้มที่ทำให้ดงแฮอดจะหลุดยิ้มออกมาไม่ได้ ทั้งที่ความเสียวซ่านกำลังเล่นงานร่างกาย มือเรียวก็ได้แต่ขยับไปเกาะไหล่แกร่งเอาไว้มั่น แล้วเรือนร่างขาวเนียนก็เริ่มขยับอย่างเชื่องช้า

            “งั้นจะ...อืม..ทำให้คุณ...ไม่กล้ามีเด็ก...คนไหนเลย...” ว่าจบปุ๊บ ดงแฮก็เริ่มขย่มกายลงมาแรงขึ้น มือเรียวก็กอดรั้งให้สามีซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกบอบบาง ใบหน้าหวานก็เชิดขึ้นเปล่งเสียงครางเพราะๆ ให้คนตัวโตฟังอย่างถึงใจ

            คำที่คิบอมก็บีบคลึงสะโพกมนหนักๆ แบะก้นขาวเนียนให้แยกกว้างออก แล้วขยับกายเข้าไปในความอ่อนนุ่มที่รัดรึงเขาจนแทบจะบ้า ใบหน้าคมคายก็ดูดเม้มเรือนกายขาวอย่างหลงใหลและแสนรัก กลิ่นกายหอมหวานเฉพาะตัวยิ่งทำให้เขาหลงมัวเมา

            แล้วอย่างนี้จะไปมีเด็กอื่นทำไมกัน

            ฟึ่บๆ

            “อ๊า...คิบอม...คิบอมคะ....อึ้ก...อืม...” เสียงหวานยิ่งครางผะแผ่ว โน้มหน้าลงไปกดจูบที่ริมฝีปากได้รูปจนอีกฝ่ายกดจูบด้วยความร้อนแรงพอกัน เรือนกายทั้งสองยิ่งขยับเสียดสี แก่นกายใหญ่ก็ขยับถี่สอดลึกเข้าไปในส่วนอ่อนนุ่มแรงสลับกับเนิบนาบที่ทำให้รสรักยิ่งรัญจวนใจ

            หยดเหงื่อเม็ดใหญ่ยิ่งไหลซึมทั่วกายของทั้งสอง จนเสียงน่าอายก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง

            ฟึ่บ

            คิบอมจัดการพลิกร่างบอบบางของเมียคนสวยลงไปด้านล่างบ้าง ยามที่รวบเรียวขาขาวให้ยิ่งแยกกว้างออก แล้วขยับกายถี่ยิบที่ทำให้ดงแฮกำผ้าปูเตียงแน่น ดวงตาหวานที่หรี่ปรือก็มองใบหน้าคมคร้ามของคนเป็นสามีที่แสดงออกว่ารักใคร่ในตัวเขามากแค่ไหน มือเรียวก็ขยับไปกอดรอบลำคอแกร่ง

            “ด๊องรัก...คุณ...รักคุณ....คิบอม...อ่ะ...อ้ะ...อ๊าาาา!!!

            ใบหน้าหวานขยับขึ้นไปกดจูบบนริมฝีปากได้รูป ก่อนจะยกยิ้มอ่อนหวาน แล้วบอกด้วยน้ำเสียงที่หวานยิ่งกว่า ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะกระตุก ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้องของคนทั้งสอง

            ขณะที่คิบอมก็ยิ่งตาวาววับ โน้มตัวลงไปให้รางวัลกับภรรยาตัวน้อยที่น่ารักเสมอของเขา แก่นกายใหญ่ก็สอดแทรกถี่รัว เมื่อความต้องการใกล้บรรลุถึงปลายทาง

            ไม่นานเลยที่คิบอมจะเกร็งร่าง ปลดปล่อยความต้องการออกมาทุกหยาดหยดกับภรรยาคนสวยที่รองรับเอาไว้ทั้งหมด

...........................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่



ขอบคุณมากค่ะ

วันศุกร์ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

NC Lust Lesson_69

NC Lust Lesson_69



            ฟึ่บ

            “อ้ะ!” แต่เพียงจะหมุนตัวกลับมา ก้นนิ่มก็สัมผัสกับอะไรบางอย่างที่เริ่มจะตื่นขึ้นมาจนเนื้อตัวยิ่งเสียววูบ การห่างหายจากการถูกสัมผัสมาเกือบเดือนกำลังส่งผลต่อคนทั้งสอง แต่สำหรับคิบอมที่ผ่านเรื่องพวกนี้มามาก เขากลับเก็บความต้องการมิดชิดมากกว่า ไม่เหมือนเด็กน้อยที่ประสบการณ์น้อยนิด

            “ยะ...อย่ามองนะฮะ” ดงแฮรีบห่อตัวเข้าหากันทันที เมื่อแก่นกายเล็กกำลังตื่นขึ้นมาอย่างน่าอาย เพียงเพราะเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่กำลังสัมผัสกัน จนคิบอมยิ้มบาง ใบหหน้าคมคายก็เอนซบลงที่กลุ่มผมนุ่มแล้วกดจูบเบาๆ

            “อายอะไรหืม...ก็เห็นมาหมดแล้ว” คำถามที่เด็กน้อยได้แต่กัดปากแน่น เพียงเสียงทุ้มที่กระซิบบอกเบาๆ ก็ทำให้เขาแทบแย่เสียแล้ว แต่เสียงหวานก็ยอมบอกอย่างรู้ว่าโกหกคนๆ นี้ไม่ได้

            “กะ...ก็ดงแฮกำลังรู้สึก...” ดงแฮบอกเสียงเบา จนคนฟังยกยิ้มบาง มือใหญ่ก็ยิ่งสอดเข้าที่เอวบอบบางแล้วขยับให้มาแนบชิดกับแผ่นอกว้างแน่นขึ้น

            “ขอฉันสัมผัสเธอได้มั้ย” คิบอมกระซิบถามริมหู ขณะที่มือใหญ่ไม่มีท่าทีจะขยับบังคับอย่างที่เป็นมาเสมอ จนคนฟังหน้าแดงจัด หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว หากแต่อะไรบางอย่างในน้ำเสียงนั้นทำให้เขาพยักหน้าอย่างเขินอาย...

            คุณคิบอมกำลังขอร้อง

            ท่าทีตอบรับที่แสนน่ารักทำให้คิบอมใจเต้นแรง มือใหญ่ค่อยๆ ขยับใบหน้าหวานให้มารับจุมพิตแสนอ่อนโยน ริมฝีปากได้รูปบดจูบเข้าหาความอ่อนนุ่ม ปลายลิ้นร้อนผ่าวและเล็มกลีบเนื้อนุ่มอย่างเบาแรง ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปเกาะเกี่ยวกับลิ้นนิ่มจนน้ำใสไหลซึมที่ขอบปาก

            สัมผัสที่ต่างฝ่ายต่างก็โหยหาไม่ต่างกัน

            “ถ้าไม่ชอบก็บอกนะ” คิบอมพึมพำชิดแก้มใส ยามที่พรมจูบไปทั่วจนดงแฮเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ แล้วมือใหญ่ก็เอื้อมไปปิดน้ำที่ไหลลงมา เพื่อให้เนื้อตัวร้อนๆ สัมผัสเข้าหากันอย่างแนบแน่น

            “อ้ะ!...คะ...คุณคิบอม...” ดงแฮยิ่งเชิดหน้าขึ้นสูง แล้วยกมือทาบกับกำแพงห้องน้ำมั่น เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังลูบขึ้นมาถึงยอดอกสีหวานที่ชูชันอยู่แล้ว ปลายนิ้วร้อนผ่าวก็บีบคลึงมันเบาๆ จนร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง ขาเรียวยิ่งเบียดชิดเข้าหากันมั่น เมื่อรับรู้ถึงความร้อนผ่าวที่พุ่งลงที่แก่นกายเล็ก

            “ข้างซ้าย” คิบอมพึมพำเบาๆ ยามที่เลื่อนปลายนิ้วไปบีบคลึงเม็ดทับทิมข้างซ้ายเบาๆ จนสัมผัสได้แต่แรงขยับเกร็งของดงแฮ เสียงหวานหลุดลอดออกมาอย่างทนไม่ไหว ก่อนที่คิบอมจะหมุนร่างเล็กให้หันกลับมา แล้วดันแผ่นหลังเล็กให้ชิดกำแพง

            “อึ้ก...อึ้ก...ยะ...อย่าเลีย...ฮะ...อ้ะ...” ดงแฮสะดุ้งสุดตัว ความเสียววาบพุ่งเข้ามาในร่าง ในเมื่อคิบอมกำลังโน้มหน้าลงมาใช้ปลายลิ้นตวัดเลียยอดอกข้างซ้ายอย่างหยอกเย้าอย่างจำปฏิกิริยาของดงแฮได้ดี มือใหญ่อีกข้างก็กำลังเลื่อนลงต่ำไปสัมผัสบีบคลึงที่สะโพกมนอย่างเบามือ

            คำร้องขอที่ทำให้คิบอมไม่เพียงแค่เลีย แต่ใช้ริมฝีปากครอบเม็ดสีหวาน แล้วดูดเม้มเบาๆ ให้กายเล็กยิ่งเสียวสะท้าน มือเรียวเลื่อนมากำไหล่กว้างแน่น ยามที่อ้าปากหอบหายใจแรงๆ

            “ดีมั้ยหืม” คิบอมถามเบาๆ ยามที่เลื่อนมือไปกดสบู่เหลวมาเต็มฝ่ามือ แล้วผละขึ้นมามองดวงตาคู่สวยที่กำลังฉ่ำด้วยหยดน้ำใส จนดงแฮกดหน้าลงเร็วๆ

            “ดะ...ดีฮะ...อ้ะ...” ใบหน้าสวยยิ่งเชิดขึ้นน้อยๆ เมื่อคิบอมกำลังใช้มือที่เต็มไปด้วยสบู่ลื่นๆ มาถูไปทั่วแผ่นอกบอบบาง ปลายนิ้วยาวก็หมุนวนไปทั่ว สร้างความปั่นป่วนให้กับเด็กน้อยที่แทบจะทนไม่ไหวกับความต้องการ

            เพียงแค่เริ่มต้น ร่างกายที่เรียนรู้มาตลอดก็กำลังตอบสนองอย่างไม่อาจห้าม

            “อื้อ!! คุณคิบอม...อ้ะๆ...” ดงแฮถึงกับหวีดร้องออกมาอย่างเสียวซ่าน เมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนไปสะกิดแก่นกายเล็กแล้วกอบกำเอาไว้อย่างเบามือ ความลื่นของสบู่เหลวที่ถูไถไปทั่วความยาวทำให้เด็กน้อยยิ่งแนบแผ่นหลังกับผนังห้องน้ำแน่นขึ้น

            ภาพของเด็กน้อยแสนสวยที่กำลังหน้าแดงก่ำ เนื้อตัวนุ่มนิ่มแดงเรื่อ ริมฝีปากเผยอน้อยๆ เปล่งเสียงครางผะแผ่วที่ทำให้คิบอมแทบทนไม่ไหว เรือนร่างระหงบิดน้อยๆ กับความรัญจวนใจที่เกิดขึ้น ขณะที่ยอดอกสีหวานกำลังชูชันเรียกให้ก้มลงไปครอบครอง แก่นกายเล็กก็กำลังถูไถไปตามฝ่ามือใหญ่ที่ปรนเปรอให้

            สวย...ยั่วยวนเหลือเกิน

            ดงแฮอาจจะไม่ได้สวยเจนจัดขนาดผู้หญิงหลายคนที่เขาเคยผ่านมา อาจจะไม่ได้ยั่วยวนจนร้อนแรงแทบไหม้อย่างเด็กหนุ่มหลายคนที่เขาสัมผัส แต่ดงแฮมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกว่าสวยกว่า ยั่วยวนกว่า เร่าร้อนกว่า...เพราะดงแฮคือคนที่เขารัก

            เด็กน้อยคนนี้จึงเหนือกว่าทุกคนอย่างที่ไม่มีใครเทียบติด...เด็กน้อยที่ครอบครองหัวใจของเขา

            “ทะ...ทำไมมองดงแฮอย่างนั้นฮะ...อ้ะ....อื้อ...” คนตัวเล็กที่ดวงตาคู่สวยกำลังฉ่ำน้ำ มองเข้าไปในดวงตาคู่คม แล้วร่างกายก็ยิ่งร้อนแทบไหม้กับสายตาที่แฝงด้วยความปรารถนา ทว่าก็อ่อนหวานเสียจนแทบจะละลายคาอ้อมกอด

            “ฉันรักเธอจังเลยดงแฮ” คิบอมโน้มหน้ามากดจูบที่เรียวปากสีหวานอย่างอ่อนโยน ก่อนจะผละออก ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ก็กำลังขยับอย่างเนิบช้าที่ทำให้เรือนร่างเล็กยิ่งสั่นระริก มือเรียวเกาะไหล่กว้างเอาไว้แน่น ขณะที่หัวใจกำลังเต้นกระหน่ำ

            ฟึ่บๆๆ

            “อ้ะ...ดงแฮ...อื้อ...ดงแฮเสียว...นะ...อื้อ” เด็กน้อยที่กำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างต้องหลุดครางเสียงพร่าหวาน เมื่อฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังขยับให้อย่างรวดเร็ว จนความเสียวสะท้านพุ่งวาบเข้ามาในอก ศีรษะเล็กได้แต่ส่ายซ่านไปมากับสัมผัสแสนร้อนแรงที่ได้รับ

            คำสารภาพแสนน่ารักที่ทำให้ตาคมวาววับขึ้น ใบหน้าคมคายเลื่อนไปกดจูบที่เรียวปากหอมหวานอย่างดูดดื่ม ก่อนที่ใหญ่จะเลื่อนมาบีบคลึงเม็ดทับทิมสีหวานแรงๆ ฝ่ามืออีกข้างก็ชักรูดให้เร็วขึ้น จนเสียงครางหวานหลุดลอดออกมาจากลำคอระหง

            “สวยชะมัดเลยที่รัก” คิบอมกระซิบบอกด้วยคำที่ทำให้คนฟังตาเบิกกว้าง ดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำเงยหน้าขึ้นมองคิบอมทันที ก่อนจะพบกับรอยยิ้มที่กว้างขึ้นจนใจสั่น

          คุณคิบอมเรียกดงแฮว่าที่รัก...หรือฮะ

            “อ้ะ...คะ...คุณคิบอมยะ...อย่าเพิ่ง...อื้อ....อีกฮะ...อีก อ้ะๆ...” ร่างเล็กได้แต่สะดุ้งน้อยๆ เมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกำลังปรนเปรอให้เขาแรงขึ้น จนใบหน้าสวยต้องเชิดขึ้นกัดปากตัวเองแน่น ภาพแสนเซ็กซี่ที่ทำให้คิบอมยิ่งขยับมือเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงฝ่ามือที่กระทบเข้าหาดังก้องทั่วห้องน้ำกว้าง

            “อื้อ...อึ้กๆ...เสียวจัง...ดงแฮ...อื้อ...เสียว...” เด็กน้อยได้แต่ครวญครางเสียงพร่า มือเรียวเลื่อนมากอดเอวสอบแน่น ยามที่ขยับร่างเข้าหาฝ่ามือใหญ่แรงขึ้น ใบหน้าสวยก็เอนซบเข้าที่อกแกร่ง แล้วกดจูบที่แผ่นอกข้างซ้ายเบาๆ จนหัวใจคนที่ได้รับสั่นระรัวกับความน่ารัก

            “เร็วอีกมั้ยเด็กดี” คิบอมมองอย่างพอใจที่เด็กน้อยของเขากำลังสุขซ่านกับการกระทำของเขา จนดงแฮกดหน้าเร็วๆ ขณะที่กำลังปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาทีละน้อย มือเรียวก็กอดเอวสอบแน่นราวกับเป็นหลักยึด

            “อีกฮะ...อีก...อ้ะๆ...อื้อ...กะ...ใกล้...แล้ว...อ้ะ...อ๊าาาาา!!!” เสียงหวานที่ครวญครางถี่กระชั้นขึ้นร้องบอกอย่าวหมดสิ้นความอาย ได้แต่ขยับเข้าหามือใหญ่ที่กอบกุมเขาเอาไว้แน่น แล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่อย่างหมดสิ้น ก่อนที่จะเอนตัวเข้ามาหาคิบอมทั้งตัว หอบหายใจแรงๆ อย่างเหนื่อยอ่อนกับสิ่งที่ไม่ได้ทำมาเกือบเดือน

            คิบอมจัดการรวบร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอด แล้วลูบแผ่นหลังบอบบางเบาๆ ริมฝีปากห้ามยิ้มที่กว้างขึ้นไม่ได้เลย รู้สึกดีที่ทำให้เด็กน้อยมีความสุข และเป็นครั้งแรกจริงๆ ที่เขาไม่สนใจความต้องการของตัวเอง

.....................................
คิดเห็นเช่นไร บอกกันได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ


วันอังคารที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

NC Hip Hop Girls_14

NC Hip Hop Girls_14



            “อปป้า~อ๊า...อย่าสิ...อะ...อปป้าอย่าจับตรงนั้น...”

            ภายในห้องที่มืดทึบ เสียงครางพร่าหวานดังสะท้อนไปทั่ว เรือนร่างขาวนวลเนียนของคนที่นอนบิดตัวเร้าอยู่บนเตียงนอนนุ่มก็กำลังหน้าแดงระเรื่อ ผิวกายเปลือยเปล่าเปลี่ยนเป็นสีชมพูน้อยๆ จากแรงฟอนเฟ้นของฝ่ามือหยาบกร้านที่แตะต้องไปทั่วทุกอณูผิว ยามที่เรือนร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มก็คร่อมทับอยู่ด้านบน

            แสงไฟจากภายนอกที่สาดส่องเข้ามาสะท้อนให้เห็นภาพเงาที่แสนเลือนลางของชายหนุ่มเจ้าของเรือนกายแข็งแกร่งผิวสีคร้ามแดด ใบหน้าคมคร้ามก็กำลังก้มลงพรมจูบที่แผ่นอกบอบบาง ปลายลิ้นร้อนผ่าวกำลังตวัดเกี่ยวที่ส่วนนุ่มนิ่มแล้วหมุนวนช้าๆ ที่ยั่วเย้าอารมณ์รักของคนข้างใต้จนยิ่งทรมานไปทั่วสรรพางค์กาย

            หมับ

            สองฝ่ามือนุ่มยกขึ้นซอนไซ้ไปตามกลุ่มผมหนาตามแรงอารมณ์ ก่อนที่จะกำขยำมันเอาไว้ เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจกำลังหยอกล้อกับส่วนสีชมพูระเรื่อที่กำลังแข็งตึงเพราะความเปียกชื้น สองฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนลงต่ำ ก่อนที่จะแตะที่ท่อนขาเรียวขาวอย่างเบามือ

            “อ๊า~ อปป้า...ยะ...อย่า...เสียวจัง...” เสียงครางพร่าหวานดังคลอเคลียไปกับเสียงของผิวกายร้อนรุ่มที่ขยับเข้ามาเสียดสีกันจนเกิดจังหวะอารมณ์ที่แสนน่าอาย ใบหน้าหวานก็ทำได้เพียงเชิดรั้งขึ้น แหงนเงยเปิดทางให้ริมฝีปากร้อนเข้าซุกไซ้ไปทั่วลำคอระหง ดวงตากลมโตหรี่ปรือเต็มเปี่ยมด้วยหยาดอารมณ์ที่แทบล้นทะลักออกมาในร่าง

            หวานซ่าน รัญจวนใจเจือไปด้วยความทรมานอันแสนสุข...จนไม่อยากให้มันหยุดลงเลยสักวินาทีเดียว

            “หวานไปทั้งตัวเลยรู้มั้ย...” เสียงทุ้มแหบพร่าดังขึ้นชิดผิวเนื้อเนียน ยามที่ใบหน้าคมคายยังคงซุกไซ้โลมเลียไปทั่วแผ่นอกขาวนวลเนียน ฝ่ามือหยาบกร้านก็กำลังขยับลงมาสอดใต้เรียวขาขาวผ่อง ก่อนที่เลื่อนลึกเข้าไป จนเรือนร่างเล็กยิ่งบิดเร้าด้วยความเสียวกระสัน

            “อ๊า...ยะ...อย่าจับ...ตรงนั้น...” ร่างขาวเนียนยังคงร่ำร้องขอความเมตตา แต่ฝ่ามือหยาบกลับขยับไปจับกำเข้าที่ส่วนอ่อนไหวสีระเรื่ออย่างเบามือ ฝ่ามืออีกข้างก็ขยับรั้งเรียวขาขาวผ่องให้อ้าออกกว้างอย่างที่ร่างน้อยก็ไม่อาจจะปฏิเสธสัมผัสนี้ได้

            หมับ

            สองมือขาวกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยหยาดหยดของอารมณ์ ดวงตาหรี่ปรือ ขาเรียวเปิดอ้าออกเผยเรือนร่างแสนสวยงามให้อีกฝ่ายได้มองเห็นทั่วทุกซอกมุม

            ภาพที่ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ผละขึ้นมาสบสายตา แสงไฟจากภายนอกส่องสะท้อนเข้ามาเห็นใบหน้าคมที่แสนหล่อเหลาและดวงตาคมเข้มที่กำลังทอดมองเรือนร่างน้อยอย่างแสนรัก จนร่างข้างใต้ครางเสียงแผ่ว

            “อปป้า....คิบอมอปป้า~...ยะ...อย่ามอง...”

            เสียงครางหวานที่ทำให้ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาคมกริบก็กวาดมองร่างน้อยที่ยิ่งกายร้อนรุ่มหนักกว่าเดิม ดวงตากลมโตสั่นระริกยามที่ก้มมองฝ่ามือใหญ่ที่กำลังเลื่อนมาแตะที่ช่องทางสีหวานอย่างเบามือ เสียงทุ้มก็ว่าต่อ...

            “ทำไมอปป้าจะมองดงแฮของอปป้าไม่ได้ล่ะครับ”

            เสียงนุ่มนวลชวนฝันที่ลอยมาจากที่ไกลๆ พร้อมกับปลายนิ้วยาวที่กำลังกดสอดเข้ามาในช่องทางสีระเรื่ออย่างเชื่องช้า จนร่างข้างใต้ทำได้เพียงเผยอปากเปล่งเสียงครวญคราง...

            “คิบอม...อปป้า อ๊าาา~~”


..............................

.............................................

........................................................

....................................................................


            พรวด

            “แฮ่กๆ...แฮ่กๆ...”

            ท่ามกลางความมืดมิดของหอพักที่ปิดไฟมืดสนิทมาได้หลายชั่วโมง ร่างบอบบางของคนที่นอนบิดกายเร้าอยู่บนเตียงนอนนุ่มมาสักพักใหญ่ๆ ก็สะดุ้งพรวดขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงด้วยเสียงหอบหายใจ ชุดนอนชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยหยดน้ำใสจนหวานฉ่ำเยิ้ม เรียวปากสีแดงจัดเผยอออกราวกับเมื่อครู่กำลังจะเปล่งเสียงครวญคราง ความร้อนรุ่มยังคงโอบรัดไปทั่วทุกอณูผิว ก่อนที่ดงแฮจะสัมผัสได้ว่าอยู่ที่ไหน

            “ฝัน...ฝันหรือ...เมื่อกี้...ฝัน” เสียงหวานแหบพร่าแทบจะไร้เสียงออกมาจากลำคอ จนคนตัวบางทำได้เพียงกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงไป สองมือยกขึ้นปิดหน้าตัวเองแน่น เมื่อภาพความฝันยังคงชัดเจนในความรู้สึก

            ใบหน้าที่แสงไฟสาดส่องไปถึงนั้นคือพระเอกหนุ่มคิมคิบอมไม่ผิดแน่ เรือนกายแข็งแกร่งที่มีมัดกล้ามเรียงตัวสวยกำลังขยับแนบชิดกับเนื้อตัวขาวเนียนของเขาอย่างแนบแน่น...ฝ่ามือที่สอดรั้งลงใต้ขา...

            หมับ

            “ไม่ ดงแฮ!!! หยุดคิดนะ มันก็แค่ฝัน...แค่ฝัน...เท่านั้นเอง!!” ความคิดที่กำลังทำให้ขาเรียวกำลังเบียดขาชิดกันมากยิ่งขึ้น แต่คนหน้าหวานก็จัดการกำผ้านวมผืนนุ่มที่เปียกชื้นเอาไว้แน่น เสียงหวานก็ดังขึ้นราวกับบอกให้ตัวเองหยุดความคิดนี้เสียที ใจดวงน้อยก็หล่นตุบไปที่ตาตุ่มว่าเขา...เอาผู้ชายคนนั้นมาฝันเป็นคืนที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

            “เพราะพี่ทึกแน่ๆ เพราะงานที่พี่ทึกให้ทำแน่ๆ ถึงเพ้อเจ้อขนาดนี้!” ดงแฮบอกตัวเองเสียงเข้ม ฟันคมขบริมฝีปากตัวเองแน่นจนเจ็บ เพื่อให้มันลืมเลือนความฝันแสนรัญจวนใจเมื่อครู่ไปซะ

            ความฝันที่เขาเรียกคิมคิบอมว่าอปป้าอย่างเต็มใจ เรือนร่างที่ขยับส่ายซ่านให้อีกฝ่ายสัมผัสก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการที่อยากให้ผู้ชายคนนั้นแตะต้อง...

            “ไม่!!! เพราะไอ้พระเอกบ้านั่นมันส่งข้อความมาต่างหาก ใช่ เพราะแบบนั้นแน่ๆ” ดงแฮยังคงปลอบใจตัวเอง ในเมื่อก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอน คนบ้าที่รู้ว่าเขาคงไม่รับโทรศัพท์แน่ๆ ก็ส่งข้อความมาให้ว่า

                        ฝันดีนะครับ หวังว่าจะฝันถึงพี่บ้าง ไว้เจอกันที่กอง
                                                                        คิมคิบอม

          เพราะข้อความบ้าๆ นั่นแน่ที่ทำให้เขาหลับฝันถึงคนแบบนั้น

            ความคิดที่ทำให้ดงแฮยิ่งจิกผ้าห่มผืนนุ่มเอาไว้แน่น ใจดวงน้อยกลัวแสนกลัวเมื่อเพียงต้องรู้ว่าจะได้ใกล้ชิดกับคิบอมท่ามกลางคนมากมาย หัวใจเขาก็สั่นจนน่าขัดใจ แล้วยิ่งมีความฝันบ้าๆ แบบนี้อีก เขาจะทำงานอย่างที่พี่ทึกอยากให้ทำได้ยังไง!!!

            “อึ้ก...ร้อน...เพราะคุณคนเดียวเลย...เพราะคุณ...” ดงแฮได้แต่บอกเสียงเบาหวิว ยามที่สัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มที่สุมอยู่ตรงกลางร่างกาย ขาเรียวที่ขยับเบียดชิดก็ทำได้เพียงขยับถูไถเบาๆ ราวกับจะช่วยบรรเทาความต้องการที่กำลังเปียกชุ่มในกางเกงได้ แต่นั่น...กลับทำให้ต้องการยิ่งกว่าเดิม

            ฟึ่บ

            “ฮือ ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ตอนตีสองด้วยวะดงแฮ” ดงแฮได้แต่ตวัดผ้าห่มออกไปจากตัว ก่อนที่จะดึงกางเกงนอนตัวหลวมออก จนมองเห็นอะไรบางอย่างที่ตื่นตัวขึ้นมาเพราะความฝันบ้าๆ ความอึดอัดที่กำลังเล่นงานร่างกายทำให้มือเรียวค่อยๆ ล้วงเข้าไปจนสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ปริ่มออกมา

            “อึ้ก...คนบ้า...บ้าที่สุดเลย ไอ้คนเลว...” ดงแฮกัดฟันแน่น ยามที่หลับตาลง ก่อนที่ภาพความฝันจะวิ่งวูบเข้ามาในหัว จนเสียงหวานที่กำลังก่นด่าคนตัวโตเริ่มเปลี่ยนมาเป็น...

            “อึ้ก...บ้า...คนบ้า...คิบอมอปป้า...อ๊าา...ช่วย...ดะ...ดงแฮที...แรงอีก...อปป้า~”

            เสียงครวญครางหวานๆ ที่ดังผะแผ่วเจือไปกับความมืดยามค่ำคืน เมื่อลีดงแฮต้องยอมรับยามอยู่กับตัวเองว่ากำลังอยากให้ผู้ชายคนนั้น...สัมผัส

            “อ้ะอ๊า...ฮื่อ...อ่ะ...อปป้า!!!!



.................................................


           
            “พี่ทึก หาคนอื่นเถอะนะ ฉันทำไม่ได้แน่”

            หลังจากที่นั่งกระสับกระส่ายมาตลอดตั้งแต่ขึ้นรถมากับอีทึก จนมาถึงสถานที่ถ่ายทำในวันนี้ซึ่งเป็นผับหรูที่ต้องลงไปยังชั้นใต้ดินที่มีขนาดกว้างขวาง ลีดงแฮที่เพิ่งจะเคยออกกองครั้งแรกก็คว้าหมับเข้าที่มือของรุ่นพี่คนสนิทแล้วกระซิบเสียงร้อนรน ดวงตากลมโตยิ่งสั่นระริก เมื่อภาพความฝันเมื่อหลายคืนก่อนยังติดตา

            “ได้ที่ไหนล่ะ มาถึงนี่แล้ว เดี๋ยวแกก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ จะได้มาซักซ้อมกันก่อนถ่ายจริง” แทนที่อีทึกจะนึกเห็นใจ คนตาสวยก็ยิ้มกว้างอย่างชอบอกชอบใจ มือเรียวก็ดันหลังน้องชายไปทางคอสตูมที่เพียงเห็นหน้าดงแฮก็วี้ดว้ายอย่างดีอกดีใจ

            “มาค่ะน้องดงแฮ อย่าหาว่าเส้นเลยนะคะ แต่เจ๊จะเอาให้น้องสวยชวนตะลึง ขนาดพี่ผู้กำกับแกอยากจะปั้นเป็นนางเอกเลยเชียวล่ะ” ว่าไป เจ๊เจนนิเฟอร์คอสตูมเจ้าประจำก็ฉุดกระชากลากถูดงแฮที่แทบจะจิกขาลงกับพื้นให้หายขึ้นไปยังชั้นสองของร้านที่ทางเจ้าของกันเอาไว้ให้นักแสดงเปลี่ยนผ้าและแต่งตัว โดยที่คนหน้าหวานก็ทำได้เพียง...อยากร้องไห้

            ใช้เวลาไม่นาน จากแม่สาวทอมบอยที่สวมกางเกงขาสั้นพอดีเข่ากับเสื้อยืดสีสดใสก็กลายเป็นสาวสวยขนาดที่ทั้งคอสตูมทั้งสไตล์ลิสต์พากันมองตาค้าง

            “กรี๊ดดดดดด น้องดงแฮคะ ต่อไปนี้โละเสื้อผ้าประเภทกางเกงตัวโคร่ง เสื้อย้วยๆ ทิ้งไปให้หมดเลยนะคะ น้องใส่แบบนี้แล้วสวยมากกกกกกก สวยจริงๆ กรี๊ดดด ถ้าเจ๊เป็นผู้ชายแท้ๆ นะคะ เจ๊จะทุบหัวลากเข้าห้องแล้วจับปล้ำแม่งเลย” เจ๊เจนนี่ว่าเสียงแหลมปรี๊ด พลางมองผลงานของตัวเองอย่างภูมิใจ อย่างที่ดงแฮได้แต่ยิ้มแห้ง

          เจ๊ลากฉันเข้าห้อง แล้วเจ๊จะพบว่าไอ้สวยๆ ที่เจ๊มองเนี่ยไม่ได้มีอะไรต่างจากเจ๊สักนิดเดียว

            ความคิดที่ดงแฮถอนหายใจเบาๆ ที่เหมือนจะเป็นการดูถูกบรรดาทีมงานอยู่ไม่น้อยเลยมีหลายมือดึงคนหน้าหวานให้หยุดยืนหน้ากระจก พลางชี้ไปยังเงาสะท้อนตรงหน้า

            “หนูดูค่ะดู เจ๊บอกแล้วว่าสวย”

            “!!!

            เท่านั้นแหละ ดงแฮก็เบิกตากว้างมองเงาสะท้อนที่ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือตัวเอง

            ในเมื่อ เวลานี้เรือนร่างบอบบางอยู่ในชุดสีน้ำเงินสว่างที่ตัวชุดช่วงบนรั้งขึ้นมาที่ไหล่ข้างนึงเผยผิวขาวเนียนตั้งแต่หัวไหล่ลงมา ขณะที่อีกข้างก็ปล่อยเปลือยเปล่าจนสะท้อนกับแสงไฟ เนื้อผ้าที่หลวมทิ้งแนบลงกับเรือนร่างเพรียวบางที่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง ก่อนที่จะรัดรึงเข้าที่ช่วงสะโพกเป็นกระโปรงสั้นกุดเลยจากส่วนนั้นลงมาแค่คืบครึ่ง ทั้งยังรัดเสียจนบีบให้ขาเรียวต้องเบียดชิดกันตลอดเวลา ใบหน้าหวานที่บอกเสมอว่าไม่ตกแต่งใดๆ ก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน เมื่อดวงตากลมโตถูกแต่งแบบสโมกกี้อายจนความหวานที่มีอยู่เสมอแปรเปลี่ยนเป็นสวยคม รับกับจมูกได้รูปและบัชออนสีส้มที่ปัดรับกับโหนกแก้ม และเรียวปากสีชมพูที่บัดนี้อวบอิ่มด้วยลิปกอปสีสวย

            ภาพที่มองยังไงก็หาความเป็นผู้ชายไม่เจอจนดงแฮอ้าปากน้อยๆ

          ฮือ แม่จ๋า แม่ให้อะไรดงแฮมาบ้างเนี่ย ทำไมผมไม่ดูเหมือนผู้ชายเลยอ่ะ

            “เป็นไงคะ สวยตะลึงตาค้างเลยใช่มั้ย ป่ะๆ เห็นว่าคุณคิบอมมาแล้ว เมื่อกี้เขาก็วอฯ ขึ้นมาเรียกให้ลงไปซักซ้อมกันก่อน”

            กึก

            ทว่า ความสวยชวนตะลึงนั้นยังไม่เท่าความจริงที่ว่าเขาจะต้องลงไปถ่ายทำกับผู้ชายรูปหล่อด้านล่าง ใบหน้าสวยก็แอบซีดเผือด แต่ด้วยเครื่องสำอางขนาดนี้ จะซีดยังไงก็ยังสวยน่ามอง ขาเรียวภายใต้รองเท้าส้นสูงสีดำก็ได้แต่พยายามทรงตัวลงไปอย่างเชื่องช้า

          ใจเย็นดงแฮ แค่สองประโยค ไม่ถึงตายหรอก

            ความคิดของคนสวยที่ก้าวลงมาจนถึงชั้นล่างของสถานที่ถ่ายทำจนได้ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของบรรดาทีมงานผู้ชายที่แทบจะน้ำลายหก มองเรียวขาขาวๆ จนคนหน้าหวานแทบจะยกมือขึ้นปิดหลายต่อหลายครั้ง หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงเมื่อคิดว่าผู้ชายคนนั้น...จะได้เห็นเขาแบบนี้

            “ต้องขอโทษอปป้าจริงๆ ค่ะ มินจองมาสายไปหน่อย...ท่าทางอปป้าจะมาถึงนานแล้ว”

          ไปตายซะไป๊ ไอ้พระเอกนิสัยเสีย!

            แต่เพียงก้าวลงมาถึงชั้นใต้ดินที่เป็นสถานที่ถ่ายทำในวันนี้ เสียงหวานๆ ของใครคนหนึ่งก็ดังแหวกอากาศเข้ามาจนคนที่กำลังตื่นเต้นเม้มปากแน่น ออกปากแช่งในใจ เมื่อมองตรงไปปุ๊บก็เห็นพระเอกหนุ่มรูปหล่อที่กำลังนั่งคอยอยู่ตรงเก้าอี้สูงของบาร์เครื่องดื่มตัวยาว ด้านหน้าก็มีนางเอกสาวที่กำลังแย้มยิ้มสวยชวนคุยไปเรื่อย จนใบหน้าหวานหันหนีไปทางอื่น

          ไม่รู้ทำไมต้องหงุดหงิด แต่มันหงุดหงิดเสียจนอยากดึงไอ้ปอยผมที่มัดเป็นจุกข้างหลังของคิมคิบอมให้หน้าหงายสักที!!!

            “ดงแฮ!!! นี่แกหรือเนี่ย!

            ขวับ

            แต่แล้ว อีทึกที่กำลังยืนอยู่บริเวณนั้นก็หันมาเห็นจนร้องเสียงดังลั่น เรียกสายตาของทุกคนให้หันขวับมามองนักแสดงประกอบที่ควรจะดูดาษๆ แต่เพียงทุกสายตาหันมาจับจ้องสาวชุดสีน้ำเงิน ดวงตาก็เบิกกว้างอย่างตกใจ

            สวย...สวยกว่านางเอกของเรื่องด้วยซ้ำ

            ขณะเดียวกัน เสียงนี้ก็เรียกสายตาของคิบอมให้หันไปมอง ก่อนที่ผู้ชายที่เคยเจอคนสวยมามากจะต้องนิ่งอึ้ง ใบหน้าคมคายที่มักจะเก็บอาการได้เสมอก็แสดงออกชัดเจนว่าตกตะลึงกับความสวยของนักแสดงประกอบคนนี้มากขนาดไหน ตาคมก็จับจ้องมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ฝ่ามือที่วางนิ่งอยู่บนหัวเข่าทั้งสองข้างก็กำแน่นจนเจ้าตัวรู้สึก

            สายตาตกตะลึงที่ทำให้มินจองหันไปมองบ้างก่อนจะแอบเบ้ปากอย่าไม่พอใจ

            “อปป้า...อปป้าคะ”

            “เอ่อ...ครับๆ...พี่ว่าน้องมินจองไปเปลี่ยนชุดดีกว่าครับ จะได้รีบถ่ายให้เสร็จ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย” เสียงเรียกที่ทำให้คิบอมรู้สึกตัว ดวงตาคู่คมที่วาววับขึ้นเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นสุภาพตามเดิม ริมฝีปากยกยิ้มอบอุ่นให้กับนางเอกสาว จนหญิงสาวนึกพอใจที่ผู้ชายตรงหน้าไม่ได้หลงไปกับความสวยของยัยตัวประกอบ

            หารู้ไม่ว่าผู้ชายตรงหน้าเนี่ยล่ะที่หลง...มากกว่าทุกคน

            แน่ล่ะ และเมื่อนางเอกสาวยอมผละไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว คิบอมก็หันไปจ้องมองใบหน้าแสนสวยที่ไม่ยอมหันมามองเขาเลยสักนาทีด้วยสายตาหมายมาด ริมฝีปากก็ยกขึ้นนิดอย่างเจ้าเล่ห์ ดงแฮไม่รู้หรอกว่าที่ได้งานนี้น่ะเพราะ...เขาเอง

            เขาเองที่พอรู้ว่าจะถ่ายทำฉากนี้ซีนนี้ก็ให้คนไปติดสินบนโมเดลลิ่งทางนั้นให้บอกว่าหานักแสดงประกอบมาไม่ทัน แล้วก็เป็นคนไปเปรยๆ กับผู้กำกับว่าจะหาคนอื่นทำไม ในเมื่อมีนักเต้นฝีมือดีในกำมือ แถมไม่เคยมีใครเห็นหน้าอยู่แล้ว

            ไม่แปลกที่ลีดงแฮจะได้เล่นกับเขาในวันนี้...แม้ว่ามันจะไม่เยอะก็ตาม

            คนที่วางแผนดักสาวสวยเองกับมือทำทีเป็นก้มลงอ่านบท เมื่อทางผู้กำกับเรียกดงแฮให้เข้ามาซักซ้อมกันก่อน

            “คุณรู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง คุณเป็นสาวนักเที่ยวที่เข้ามาเต้นยั่วพระเอก ให้ใช้สองมือคล้องไปด้านหลังกระซิบถามพระเอกว่าสนใจจะไปด้วยกันหรือเปล่า พอพระเอกบอกว่าไม่ คุณก็ถามว่าแน่ใจหรือ จากนั้น มินจองจะเข้ามากระชากคิบอมออกไป ของคุณมีเท่านี้ แต่เอาให้สุดฝีมือนะ ผมเชื่อว่าคุณต้องเต้นได้สวยอยู่แล้ว” ผู้กำกับบอกอย่างเชื่อมั่น ยามที่ก้าวมาพร้อมกับหญิงสาวรุ่นลูกที่เก่งจนเขานับถือทางผู้อำนวยการคังที่หามาได้ถูกใจเขาจริงๆ

            “จะให้ลองก่อนเข้าหน้าเซ็ทหรือเปล่าครับ” คิบอมวางบทในมือ แล้วส่งให้ผู้จัดการส่วนตัว เสียงทุ้มถามอย่างสุภาพ ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนๆ ให้ดงแฮอย่างสุภาพ ทั้งที่ตาคม...พราวระยับราวจิ้งจอกเก้าหาง

            “คือ...”

            “ก็ดีนะ” ผู้กำกับชื่อดังพยักหน้าเห็นด้วย ยิ่งดงแฮไม่ได้ผ่านโมเดลลิ่งที่ไหนมา เต้นอาจจะเก่งแต่พูดแข็งทื่อก็ไม่ไหวเหมือนกัน ดังนั้น คนหน้าหวานก็ได้แต่เม้มปากน้อยๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มบทบาทที่ตัวเองได้รับ

            คนหน้าหวานตั้งสติเพียงนิด ดวงตาคู่สวยมองชายหนุ่มรูปหล่อที่อยู่ในสภาพเซอร์ๆ อย่างกางเกงยีนสีเข้ม เสื้อยืดตัวใหญ่สวมทับด้วยแจ็กเกตหนังสีน้ำตาล เส้นผมสีดำก็ถูกมัดลวกๆ เป็นจุกเล็กๆ อยู่ตรงท้ายทอย แล้วขาเรียวก็เริ่มก้าวเดินไปมา ใบหน้าหวานยังติดเครียด

            “เดี๋ยว! ยิ้มหน่อยดงแฮ ยั่วพระเอกนะ ไม่ใช่ฆ่าพระเอก”

            “ผมว่าให้เวลาน้องเขาสักพักมั้ยครับ ดงแฮไม่เคยเล่นสีหน้าหน้ากล้องมาก่อนเลย” เมื่อผู้กำกับเอ่ยตำหนิตรงๆ คิบอมก็หันไปบอกด้วยรอยยิ้มบาง แล้วหันกลับมามองคนที่หน้าเสียไปแล้ว ร่างสูงที่ขยับมายืนเท้าแขนข้างหนึ่งพิงเคาน์เตอร์ก็เป็นฝ่ายจับเข้าที่ข้อมือเล็กทั้งสองข้าง

            “นี่!

            “ไม่ต้องกลัวพี่นะครับ เต้นเหมือนที่เคยเต้น ไม่ต้องสนใจกล้อง คิดว่าเราอยู่ในผับกันสองคนก็ได้” ยังไม่ทันที่ดงแฮที่สะดุ้งน้อยๆ จะแหวออกไป คิบอมก็หมุนให้ร่างเล็กหันหลังให้ ใบหน้าคมคายที่ใครต่อใครมองมาก็ยกยิ้มอบอุ่นแบบนักแสดงนิสัยดี แล้วก็เอ่ยแนะนำด้วยเสียงนุ่มๆ ทั้งที่ฝ่ามือทั้งสองข้างกำลังลูบผิวนิ่มช่วงท่อนแขนอย่างเบามือ

            “มันไม่เหมือนกันนี่!” ดงแฮบอกเสียงกระซิบที่ทำให้ก้มลงกระซิบบอก

            “นึกถึงตอนที่เราเคยอยู่ในห้องน้ำสองคนสิครับ ดงแฮ...นั่นล่ะที่ดงแฮยั่วพี่” คิบอมตอบกลับด้วยเสียงกระซิบ ก่อนที่จะปล่อยมือใหญ่ที่แตะต้องหญิงสาวต่อหน้าคนอื่นมากเกินไปแล้วออก ให้คนฟังเม้มปากน้อยๆ แก้มใสแดงก่ำจนน่ากลัว อยากจะสวนกลับว่าวันนั้นไม่ได้ยั่วเลยสักนิด ใครกันแน่ที่ลากเขาเข้าห้องน้ำน่ะ

            กึก

          วันนั้น...งั้นหรือ

            แต่แล้วคนหน้าหวานที่กำลังเนื้อตัวร้อนวูบๆ ก็นึกถึงเรื่องราวในวันนั้น เขาจำได้ดีว่าเพียงแค่สะโพกบดเบียดเข้าไปด้านหลัง คิมคิบอมก็...ตื่น

          ใช่สิ นี่ไงเวลาแก้แค้น!!!

            ความคิดที่ทำให้ดวงตาคู่สวยวาววับ สองมือที่นึกอยากตะกุยหน้าคนนิสัยไม่ดีก็กำเข้าหากัน นึกไปถึงความรู้สึกบ้าๆ ที่ต้องช่วยตัวเองโดยคิดถึงคนแถวนี้ไปด้วย จนเกิดความคิดว่าเขาไม่ยอมทำแบบนั้นคนเดียวแน่ ในเมื่อวันนี้มีโอกาสก็คอยดูฝีมือเขาที่จะทำให้คนหื่นกามกลับไปช่วยตัวเองบ้างเหมือนกัน

          ฮึ ทำให้เราต้องช่วยตัวเองไปครางอปป้าไป วันนี้ต้องทำให้คิมคิบอมกลับไปครางชื่อลีดงแฮเหมือนกัน!


            “งั้นลองดูนะคะ” ดงแฮว่าเสียงหวาน ดวงตากลมที่ฉายแววท้าทายก็จ้องมองดวงตาคมกริบชั่วแวบหนึ่ง ก่อนที่สองมือจะยกขึ้นเหนือหัว แล้วร่างบอบบางในชุดสวยก็เริ่มทำการเลื้อย...ใช่ เลื้อยด้วยการแอ่นสะโพกไปด้านหลังแล้วบิดตัวเป็นคลื่นไปตามช่วงตัวแข็งแกร่งของคิบอม ใบหน้าสวยก็เอียงมองคนที่ยืนซ้อนหลัง เรียวปากสีหวานขยับรอยยิ้มยั่ว

            การกระทำที่ทำให้คิบอมเผลอชะงักไปชั่วแวบหนึ่ง ก่อนที่จะยิ้มพราย

          ฮึ ไม่กลัวว่าเขาจะลากขึ้นเตียงแล้วหรือถึงกล้ายั่วกันขนาดนี้

            แม้ว่าสะโพกสวยจะยังไม่บดเบียดแนบชิดกับเป้ากางเกงคิบอมแต่ภาพของคนสวยที่กำลังเต้นเลื้อยอยู่ชิดร่างของพระเอกหนุ่มก็ทำเอาผู้ชายละแวกนั้นกลืนน้ำลายเอื๊อก

            “สนใจ...จะมาด้วยกันมั้ยคะ”

            หมับ

            เฮือก!

            “แหม ยั่วแบบนี้พี่ก็สนใจสิครับ” แต่แทนที่ตามบทคิบอมจะทำสีหน้ารำคาญใส่ พระเอกหนุ่มรูปหล่อกลับรวบเอวบางเอาไว้มั่น แล้วก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตากรุ่มกริ่ม เสียงทุ้มบอกเสียงดังฟังชัดจนดงแฮสะดุ้งโหยง ร่างบอบบางเด้งหนีสัมผัสของฝ่ามือใหญ่ทันควัน ก่อนจะหันขวับไปมองคนที่หัวเราะ

            “ฮ่าๆๆๆ ผมว่าน้องเขาเล่นได้ครับ แหม ถ้ามีคนสวยมาเต้นเลื้อยแบบนี้ในชีวิตจริงผมตอบตกลงไปแล้วนะ ไม่เข้าใจพระเอกของเรื่องจริงๆ ใจแข็งปฏิเสธได้ยังไง” ท่าทางที่คิบอมหัวเราะออกมา แล้วหันไปพูดกับผู้กำกับอย่างเห็นขำ ทั้งยังทำหน้าระอาบทบาทที่ตัวเองได้รับอีกหน่อย จนทีมงานคนอื่นหัวเราะตาม

            ไม่รู้หรอกว่าดงแฮ...หัวใจแทบตกไปที่ตาตุ่ม ก็ใครจะคิดว่ามันจะคว้าเอวเขาแบบนี้ล่ะ!

            “เอาล่ะๆ เลิกเล่นเลยคิบอม เวลาจริงอย่าไปแกล้งน้องมันแบบนั้น ดูสิหน้าแดงหูแดงหมดแล้ว...เวลาจริง เอาแบบนี้เลยนะดงแฮ...พวกหน้าเซ็ทเสร็จหรือยัง แล้วมินจองล่ะ” ผู้กำกับใหญ่ก็หัวเราะตามกับความขี้เล่นของนักแสดงหนุ่ม จากนั้นก็หันมาบอกดงแฮว่าเอาแบบนี้

            แต่เมื่อทางนั้นก้าวออกไปแล้ว ดงแฮก็ได้แต่หันขวับมามองคิบอมอย่างโมโห

            “ก็ดงแฮยั่วอปป้าเองนี่ครับ”

            คนตัวโตขยับหน้ามาใกล้อีกหน่อย แล้วบอกด้วยเสียงนุ่มๆ ดวงตาคมก็ทอประกายนุ่มลง ยามที่เอ่ยต่อ

          “วันนี้...สวยจังเลยครับ”

            คำพูดที่ทำให้ดงแฮหน้าแดงก่ำ หมุนตัวขวับ ขยับหนีผู้ชายตัวโตก่อนที่หัวใจดวงน้อยจะเต้นแรงมากยิ่งไปกว่านี้ สองฝ่ามือก็กำแน่นเข้าหากัน ยามที่บอกตัวเองอย่างหนักแน่น

          ต้องเอาคืน คอยดูนะถ่ายจริงจะทำให้ตั้งไม่ล้มเลย!!! ไอ้คนบ้า!!!

...............................................

            ใช้เวลาไม่นาน เมื่อซักซ้อมหน้าเซ็ท (หน้าฉาก) กันรอบหนึ่งแล้ว ผู้กำกับก็สั่งให้ถ่ายจริงเลยเพราะไม่มีเวลามากพอถ่ายซ้อม ในเมื่อทางผับที่ขอเอาไว้ก็ต้องเปิดให้บริการตามปกติ เสียงตีเสลดก็ดังขึ้น ยามที่เสียงเพลงของผับหรูดังกระหึ่มขึ้นพร้อมกับแสงไฟที่สาดส่องวิบวับทั่วความมืดสลัวของผับ

            ดงแฮสูดหายใจลึกๆ ยามที่มองสัญญาณของผู้ช่วยผู้กำกับที่ปล่อยคิว ดวงตาคู่สวยก็จับจ้องไปยังร่างสูงใหญ่ของพระเอกรูปหล่อที่กำลังก้าวเข้ามาตรงตำแหน่งที่เซ็ทไว้ เสียงทุ้มก็เอ่ยสั่งเครื่องดื่ม ใบหน้าคมคร้ามที่มักจะปรากฏรอยยิ้มบางๆ ก็นิ่งเฉย ทั้งยังติดจะหงุดหงิดตามบทบาท

            ท่าทางที่ดงแฮใจสั่นไปนิด ก่อนที่หัวใจจะเต้นระรัวเมื่อถึงคิวของตัวเอง ใบหน้าหวานแสดงออกเลยว่าเกรงกลัวกล้องมากแค่ไหน แต่ด้วยความที่เต้นหน้ากล้องมาแล้วหลายที มันก็เลยลดความประหม่าของเจ้าตัวลงไปได้บ้าง

          แก้แค้นดงแฮ แก้แค้น เราต้องแก้แค้น!

            คนหน้าหวานก้าวเข้าไปใต้แสงไฟ ดวงตากลมโตก็จ้องนิ่งเพียงพระเอกรูปหล่อ ก่อนที่ริมฝีปากสีระเรื่อจะแย้มยิ้มน้อยๆ ขาเรียวก็ก้าวตรงไปหาอย่างหมายมาด ยามที่คิบอมที่กำลังสวมบทบาทก็หันมาเห็น แล้วก็เบือนหน้าหนีเหมือนไม่สนใจ

          คอยดูนะ จะแก้แค้น!!!

            ความคิดที่ผลักดันให้คนที่อายแทบตายก้าวเข้าไปหาคิบอม ท่ามกลางนักแสดงประกอบหลายคนที่กำลังออกลีลาแบบไม่สนใจใคร ดวงตาคู่สวยฉายแววยั่วยวน ก่อนที่ร่างบอบบางจะจัดการหันหลังแล้วงัดท่าเต้นของนักร้องสาวสุดเซ็กซี่สักคนขึ้นมา เรือนร่างบอบบางก็ขยับไปแนบชิดแผ่นอกด้านหลัง ความคิดตกอยู่เพียงว่าจะแกล้งคนเสแสร้งบ้าง

            ฟึ่บ

            “!!!” คิบอมแทบจะเก็บความประหลาดใจเอาไว้ได้ไม่มิด เมื่อคนหน้าหวานที่ทำท่าว่าจะหนีเขาไปไกลสุดกู่กำลังใช้ก้นนุ่มเบียดเข้ามาชิดกับน้องชายของเขา แล้วร่างบางก็รูดลงไปนิด ก่อนที่จะจัดการถูไถสะโพกไปมาพร้อมกับเอวที่ส่ายพริ้วอย่างยั่วยวน ใบหน้าสวยก็เงยขึ้นเอียงมองเขาด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แต่ดวงตากลมกำลังแสดงออกถึงความ...สะใจ

          ให้ตายเถอะ เดี๋ยวพ่อก็เด้งเสียบมันท่านี้เลย!!!

            คิบอมคำรามในใจ แต่เมื่อกล้องยังเดิน เขาก็ทำได้เพียงหันหนีไปทางอื่น แล้วท่าทางแบบนี้ก็ทำให้ดงแฮยิ่งได้ใจ จนยิ่งขยับเข้ามาหา สองมือก็ยกขึ้นคล้องจากด้านหลัง แล้วส่งสายตายั่วยวนที่แฝงด้วยความท้าทาย

            ฟึ่บ

          อ๊ากกกก มัน...ตื่นแล้วอ่ะ ร้อนจี๋เลย...ช่างมันดงแฮ จะแกล้งมัน เราจะแกล้งมัน!

            คนหน้าหวานที่แก้มแดงแปร๊ด แต่มองไม่ค่อยเห็นในไฟสลัวได้แต่ใจสั่นระริก เมื่อจะแกล้งเขา แต่เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังแข็งขึ้น ทั้งยังดันมาเบาๆ ก็ทำเอาร่างบางแทบจะทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าสวยที่เงยขึ้นจะเอ่ยบทก็หยุดชะงักเมื่อสบกับ...ดวงตาคู่คม

            ตาคมที่จ้องมองมาอย่างมีความหมายจนเนื้อตัวร้อนวูบวาบ เรียวปากสีระเรื่อขบเม้มเข้าหากันราวกับห้ามความรู้สึกที่กำลังก่อเกิดขึ้นในใจ

            ความรู้สึกที่ว่า...ร่างกายกำลัง...แนบชิดกัน

            “สนใจ...จะมากับฉันมั้ยคะ” เสียงหวานที่เอ่ยออกไปแหบพร่านิดๆ และแม้ว่าดวงตาคมกริบของคิบอมจะมองมาอย่างมีความหมายร้อนแรง แต่คนเจ้าบทบาทก็ยังเอ่ยตอบโต้ได้

            “ไม่...คุณไปหาคนอื่นเถอะ” เสียงนุ่มทุ้ม และแววตาที่ทำให้ดงแฮกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ ยิ่งแสงไฟสลัวในผับเช่นนี้ยิ่งทำให้ภาพความฝันแล่นวูบเข้ามาในหัว

            ใบหน้าคมคายของผู้ชายคนนี้ คนที่ใช้ปากนี้พรมจูบไปทั่วตัว คนที่เอ่ยใช้เสียงทุ้มพร่าคำรามชื่อของเขา คนที่...กำลังกอดรัดกันบนเตียง

            ความคิดและภาพที่ทำให้ดงแฮหน้าร้อนวูบ ดวงตากลมโตเหมือนจมดิ่งไปกับดวงตาคมกริบที่แสนมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น ราวกับตกลงไปในกับดักที่ผู้ชายตรงหน้ากำลังล่อลวงเขาอยู่ และนั่นก็ทำให้ดงแฮแทบจะลืมเลือนทุกอย่าง

          “คัท!!! นี่ลืมบทหรือไง!!!

            เฮือก!!!

            ทันใดนั้น เสียงคัทก็ดังลั่น พร้อมกับเสียงว๊ากของผู้กำกับที่ดังลั่นไปทั่วจนดงแฮสะดุ้งโหยง ใบหน้าหวานหันหนีไปทางอื่นทันที ยามที่รู้สึกได้ว่าคิมคิบอมวางมือลงบนเอว

            “ท่าทางน้องเขาตื่นกล้องครับ อีกสักรอบน่าจะโอเค” คิบอมเอ่ยแก้ตัวแทน ยามที่ดงแฮได้แต่หันไปโค้งให้อย่างขอโทษขอโพย ทั้งที่ผิวแก้มเนียนแดงก่ำ

            “อย่าแกล้งพี่สิ...เดี๋ยวพี่ก็อดใจไม่อยู่จริงๆ หรอก ดงแฮ” จากนั้น แก้มก็ยิ่งแดงไปอีกระดับ เมื่อคิบอมกระซิบแผ่วๆ ชิดริมหู จนเนื้อตัวคนได้รับร้อนวูบวาบ

            ก็ถ้ารู้ว่าแกล้งแล้วเข้าตัวแบบนี้ เขาก็ไม่แกล้งหรอก!


.........................................................



คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่


ขอบคุณค่ะ ^^