วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555

NC Sex Delivery Combo Set : HanHyuk


NC Sex Delivery Combo Set : HanHyuk



            ในเมื่อ ฮยอกแจคือคนที่เขารัก เป็นคนที่เขารู้ใจตัวเองแล้ว และเขาก็รู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ยังไงหลังจากนี้ เขาก็ไม่มีทางปล่อยคนขี้อายของเขาให้หลุดมืออย่างแน่นอน

            “อ้ะ!!....อืม” ฮยอกแจที่กำลังเมาไปกับจูบที่แสนร้อนแรงถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังสอดลึกเข้ามาในเสื้อเนื้อบาง สัมผัสของฝ่ามือร้อนๆ ที่กำลังลากไล้ไปทั่วแผ่นท้องขาวผ่องทำให้ได้แต่จิกขาลงกับเตียงนุ่มอย่างเสียวซ่าน

            เสียงจูบในเวลานี้ยิ่งหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น ยามที่ฮยอกแจกำคอเสื้อของอีกฝ่ายแน่นอย่างหวังระบายความรู้สึกแปลกๆ ที่ถูกป้อนเข้ามา

            “แฮ่กๆ...อึ้ก...ฮัน...” เรียวปากสีสดที่เป็นอิสระหอบหายใจแรงๆ ก่อนที่เสียงหวานจะหลุดครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อฮันคยองกำลังไต่ระขึ้นมาจนถึงยอดอกสีหวาน ปลายนิ้วยาวก็หมุนคลึงเบาๆ ราวกับกำลังหยอกล้อ

            การหยอกล้อที่ทำให้เอวเล็กบิดน้อยๆ นัยน์ตาคู่สวยยิ่งฉ่ำหวานด้วยแรงอารมณ์

            “ฮัน...ยะ...อย่า...” เสียงห้ามที่เบาแสนเบา ก่อนที่ใบหน้าสวยจะเชิดขึ้นน้อยๆ ฟันคมกัดปากตัวเองแน่น เมื่อปลายนิ้วกำลังสะกิดเบาๆ ไปตามหัวนมสีหวาน ความเสียวสะท้านยิ่งวิ่งวูบไปทั่วร่าง จนฮันคยองขยับมาสบกับดวงตาคู่สวย

            “ฮยอกแจ...ผมขอนะครับคนดี...ได้มั้ย” เสียงทุ้มที่พร่าน้อยๆ บ่งบอกอารมณ์คนขอได้อย่างดี ขณะที่ฮันคยองก็อดไม่ได้จริงๆ จะเกลี่ยไปตามเม็ดทับทิบสีสดอย่างเบามือ สัมผัสได้ถึงความแข็งตึงน่าก้มลงไปขบเม้ม อีกทั้งร่างเล็กยิ่งบิดน้อยๆ ยั่วยวนอารมณ์เขาอย่างนี้ ถ้าไม่ห้ามตอนนี้...ทุกอย่างจะไม่สามารถหยุดได้อีกแล้ว

            “อ้ะ...ฮัน...” คนตัวเล็กได้แต่สะดุ้งน้อยๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงร่างกายช่วงล่างของทั้งสองที่แนบชิดกันจนรู้ว่าอะไรบางอย่างใต้กางเกงกำลังตื่นขึ้นมาช้าๆ ความชิดใกล้ที่ทำให้ใบหน้าสวยแดงก่ำมากขึ้นอย่างขัดเขิน ทั้งที่รู้ว่าควรจะหยุดมันก่อนจะเลยเถิด แต่อารมณ์ที่มาถึงระดับหนึ่งก็ทำให้เขาตัดสินใจ

            ในเมื่อเราเองก็...รักเขานี่นา

            “ว่าไงครับฮยอกแจ” ฮันคยองโน้มหน้ามากดจูบที่ซอกคอขาวผ่องเบาๆ ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกบอบบางอย่างเบามือ ราวกับเร่งเร้าเอาคำตอบกับคนที่ไม่มีสติจะห้ามปรามสิ่งที่เกิดขึ้นอีกแล้ว

            “อะ...อื้อ” เสียงหวานที่ดังเบาๆ ในลำคอจนทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าน่ารักอีกครั้ง แล้วหัวใจก็ต้องเต้นระรัว เมื่อเห็นฮยอกแจกดหน้าลงช้าๆ อย่างเขินอาย ดวงตาคู่สวยก็เสมองไปทางอื่น ไม่มองสบตาเขาเลยสักนิด

            อาการน่ารักที่ทำให้ฮันคยองโน้มหน้าไปมอบจูบที่แสนร้อนแรง จูบที่ต่างจากก่อนหน้านี้เพราะมันเริ่มแฝงด้วยความเร่าร้อนจนคนได้รับร้อนวูบวาบทั้งร่าง มือเรียวยิ่งกอดคอคนตัวโตไว้แน่น ดวงตาคู่สวยหลับแน่นอย่างเกรงกลัวไม่น้อย

            “อ้ะ...อื้อ” เสียงหวานครวญครางแผ่วๆ ยามที่ฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังสอดเข้าที่แผ่นหลังบาง แล้วลูบไล้ไปทั่ว ไต่ระไปตามแนวกระดูกสันหลังจนขนอ่อนลุกซู่ ขาเรียวยิ่งจิกแน่นกับฟูกนุ่มมากยิ่งขึ้น แผ่นท้องบิดเกร็งกับสัมผัสรัญจวนใจที่ได้รับ

            “ฮัน....อ้ะ...” ฮยอกแจกัดปากที่แดงช้ำแน่น ยามที่ใบหน้าคมคายผละลงไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาว มือเรียวเลื่อนไปกำผ้าปูเตียงเอาไว้มั่น รู้สึกว่าเสื้อเนื้อนุ่มกำลังถูกดึงขึ้นมาช้าๆ จนมันเริ่มขึ้นมากองเหนือแผ่นอกบอบบาง เผยเม็ดทับทิบสีหวานที่ไม่เคยมีใครแตะต้องแก่สายตนคนรักหมาดๆ

            ฮันคยองผละออกมาจากความหอมละมุนแล้วก้มมองผิวเนื้อขาวๆ ที่นุ่มลื่นมือกว่าใคร ก่อนที่ดวงตาคู่คมจะพราวระยับอย่างเจ้าเล่ห์

            “ลืมตาครับฮยอกแจ...มองผมสิ” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจนคนฟังปรือตาที่ฉ่ำน้ำขึ้นช้าๆ อย่างเกรงๆ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้างขึ้น เมื่อเห็นว่าใบหน้าคมคายกำลังโน้มตัวอยู่เหนือแผ่นอกเขา ปลายลิ้นก็ส่งออกมา ก่อนที่...

            “อ๊า!! ยะ...อย่าเลียฮะ...ยะ...อย่า...” คนตัวเล็กหวีดร้องเบาๆ ในลำคอ เมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวกำลังตวัดเกี่ยวยอดอกสีหวานไปมา ซึ่งนำความเสียวสะท้านให้กับร่างเล็กที่ถึงกับเด้งอกขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว ความเปียกชื้นเริ่มเคลือบเม็ดเล็กๆ จนทั่ว ก่อนที่ชายหนุ่มจะตวัดมันเข้าไปในปากแล้วดูดแรงๆ

            “อื้อ...ฮัน...คยอง...ผมสะ...เสียว...” คนตัวเล็กบอกเสียงสั่น ขณะที่กำผ้าปูเตียงแน่นขึ้น เอวเล็กบิดน้อยๆ เมื่อคนตัวโตกำลังย้ายไปพรมจูบอีกข้าง มือใหญ่ก็สลับมาบีบคลึงไม่ว่างเว้น จนใบหน้าสวยเชิดขึ้นน้อยๆ ริมฝีปากหอบหายใจแรงๆ

            คำสารภาพแสนน่ารักที่ทำให้ชายหนุ่มลากไล้ปลายลิ้นร้อนลงมาถึงแผ่นท้องขาวผ่องแล้วพรมจูบหนักๆ จนฮยอกแจต้องเด้งขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ขณะที่ความร้อนผ่าวกำลังวิ่งลงไปที่แก่นกายเล็กใต้กางเกงขาสั้นจนตื่นเต็มที่อย่างน่าอาย

            ฟึ่บ

            “อ้ะ!! ฮัน” ฮยอกแจเกือบจะหวีดร้องออกมาแล้ว เมื่อมือใหญ่กำลังสอดลึกเข้าไปในกางเกงของเขา แล้วลูบไล้ที่แก่นกายเล็ก จนขาเรียวต้องป่ายปัดไปตามฟูกนุ่ม แผ่นท้องบีบเกร็งอย่างเสียวซ่านกับสัมผัสที่เกิดขึ้น

            สัมผัสที่กำลังทำให้ร่างกายปั่นป่วนจนเจ้าของห้ามปรามไม่ได้

            ฮันคยองขยับตัวกลับมาบดจูบที่เรียวปากหอมหวานอีกครั้งอย่างหนักหน่วงจนฮยอกแจโต้ตอบอย่างที่ร่างกายกำลังสั่งการ มือใหญ่ก็กำลังลูบไล้แก่นกายเล็กไปมาจนร่างบอบบางขยับน้อยๆ

            ฟึ่บ

            ชายหนุ่มดึงรั้งกางเกงตัวเล็กลงไปกองที่ปลายเท้าอย่างรวดเร็ว ขณะที่มือใหญ่ก็เริ่มกอบกุมความน่ารักแล้วชักรูดให้อย่างเชื่องช้า จนคนได้รับยิ่งหอบหายใจแรงขึ้น

            “อ้ะ...ฮัน....ฮัน...ฮื้อ...อ้ะๆ...” ศีรษะเล็กได้แต่ส่ายสะบัดไปมา เมื่อร่างกายกำลังร่ำร้องต้องการการสัมผัสที่มากกว่านี้ ยิ่งฝ่ามืออีกข้างลูบไล้ ฟอนเฟ้นไปทั่วเนื้อตัวของเขา ร่างกายก็ยิ่งร้อนระอุจนแทบไหม้

            ชายหนุ่มผละออกห่างอีกนิดเพื่อถอดเสื้อตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาคู่คมวาววับกับภาพแสนสวยตรงหน้า ภาพของคนตัวเล็กที่กำลังมีอารมณ์ร่วม ดวงตาคู่สวยฉ่ำด้วยหยดน้ำแห่งอารมณ์ แล้วมันก็สวย...ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่จนเขาทนไม่ไหว มือใหญ่จัดการดึงกางเกงชั้นในออกไปอย่างรวดเร็ว จนฮยอกแจตั้งตัวไม่ทัน

            พอร่างบอบบางมารู้ตัวอีกที เขาก็กำลังเปิดเผยเนื้อตัวเปลือยเปล่าให้อีกฝ่ายได้เห็น จนร่างเล็กยิ่งสะท้านด้วยความอาย..เป็นครั้งแรกที่ใครได้เห็นเนื้อตัวเปลือยเปล่าของเขา

            “ยะ...อย่ามอง...อ้ะ...”

            “ทำไมล่ะฮยอกแจ คุณไม่รู้หรือว่าคุณสวยแค่ไหน” แตก่อนที่มือเรียวจะยกขึ้นปิดบังร่างกายของตน ฮันคยองก็รวบข้อมือเล็กเอาไว้ก่อน ดวงตาคู่คมยิ่งกวาดมองไปทั่วความสวยงามที่เขากำลังสัมผัส แววตาที่ฮยอกแจรู้สึกเหมือนว่าชายหนุ่มกำลังกลืนกินเขาทีละส่วนอย่างช้าๆ

            มันดุดัน รุนแรง ทว่าก็เร้าอารมณ์เหลือเกิน

            จากนั้น ฮันคยองก็เลื่อนตัวลงต่ำช้าๆ ริมฝีปากก็ลากไล้ไปทั่วเรือนกายขาวๆ ที่กำลังบิดเร้าด้วยความต้องการ

            “อ๊าาาา!!!...ฮัน....อื้อ...เสียว...มันเสียว...” ฮยอกแจได้แต่แอ่นกายโค้งขึ้น เมื่อริมฝีปากได้รูปกำลังครอบครองส่วนอ่อนไหวของเขาเข้าไปจนหมด มือนิ่มยิ่งปัดป่ายไปทั่ว ฟันคมขบริมฝีปากล่างไว้เพื่อกลั้นเสียงร้องน่าอาย แต่มันกลับไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากครางเสียงหวานให้อีกฝ่ายได้ยิน

            “อ้ะ...อื้อ...ฮัน...ฮัน...” เสียงหวีดหวานยิ่งดังก้องห้องนอนเล็ก เมื่อชายหนุ่มกำลังขยับปากให้เร็วขึ้น จนคนที่ได้รับแทบทนไม่ไหวกับสัมผัสแสนรัญจวนใจที่เกิดขึ้น

            ต้องการมากกว่านี้ เขาต้องการฮันคยองมากกว่านี้

            น้ำขุ่นขาวที่กำลังไหลซึมมาทีละน้อย บ่งบอกถึงความพรั่งพร้อมของคนตัวเล็ก จนฮันคยองส่งปลายนิ้วลูบไล้ตรงกลีบเนื้อที่ปิดสนิทไปมาเบาๆ เพียงแค่สัมผัส ฮยอกแจก็สะดุ้งสุดตัว รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!!...เจ็บ...” ฮยอกแจกัดปากตัวเองแน่น เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังสอดลึกเข้ามาในช่องทางสีสดอย่างเชื่องช้า ความเจ็บปวดที่ไม่เคยได้รับกำลังทำให้จุกจนน้ำตาหยดใสยิ่งฉ่ำไปทั่วดวงตา

            อาการเกร็งทั้งยังบีบรัดนิ้วยาวจนแทบขยับไม่ได้ ทำให้ชายหนุ่มส่งมือไปบีบคลึงสะโพกมนให้ผ่อนคลาย ริมฝีปากได้รูปก็ทำหน้าที่ดึงดูดความสนใจของฮยอกแจ ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียทั่วส่วนอ่อนไหว จนฮยอกแจได้แต่ครวญครางเสียงหวาน

            “อย่าเกร็งครับคนดี จุ๊บ”

            “อื้อ!!! อึ้ก...” ฮันคยองถอนริมฝีปากออกเพื่อปลอบประโลมคนตัวเล็ก จากนั้นก็ก้มลงจูบที่ส่วนปลายแดงก่ำของร่างน้อยเบาๆ ปลายลิ้นร้อนก็ตวัดเลียอย่างหยอกล้อที่ทำให้ฮยอกแจต้องก้มหน้าลงมาจนเห็นแก่นกายของตนที่กำลังตื่นตัวอย่างน่าอาย

            ภาพของคนตัวโตที่กำลังปรนเปรอให้เขา ทำให้ความต้องการยิ่งพัดโหมเข้ามาเรื่อยๆ จนไม่รู้เลยว่าปลายนิ้วยาวกดสอดเข้ามาจนสุด

            “อ้ะ...ฮัน...มัน...อึ้ก...ดีจังเลยฮะ...” ฮยอกแจบอกเสียงสั่น ยามที่ปลายนิ้วยาวกำลังหมุนคลึง แล้วกดสอดเข้ามาช้าๆ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างทนไม่ไหว เรียวขาขาวก็ถูกดึงแยกออกจนอ้ากว้าง

            เนื้อตัวเปลือยเปล่าที่มีเพียงเสื้อยืดเนื้อบางกองอยู่เหนือแผ่นอกขาวผ่องกำลังทำให้ฮันคยองทนไม่ไหว ยิ่งยามที่ช่องทางสีสดกำลังดูดกลืนปลายนิ้วของเขาอย่างนี้ อีกทั้งคนตัวเล็กยังขยับสะโพกมนเพื่อรับสัมผัสของเขาอย่างนี้...ความอดทนที่อยากทำให้ครั้งแรกของเราอ่อนโยนที่สุดก็แทบจะไม่หลงเหลืออยู่ในหัว

            ฟึ่บ

            “อ้ะ...ยะ...หยุดทำไม...แฮ่ก...ฮะ” ฮยอกแจได้แต่ประท้วงเบาๆ นัยน์ตาเรียวสวยลืมขึ้นมองคนตรงหน้า ก่อนที่แก้มขาวจะยิ่งแดงจัด เมื่ออีกฝ่ายกำลังกำจัดเสื้อผ้าออกไปจากกายจนหมด ทั้งยังถอดเสื้อเขาทิ้งไปข้างเตียงอย่างไม่ใยดี

            “ฮยอกแจ...ฮยอกแจครับ...ผมไม่ไหวแล้วคนดี” ชายหนุ่มขยับตัวเข้ามากกกอดร่างเล็กเอาไว้จนเนื้อตัวทั้งสองเสียดสีกัน เสียงทุ้มพร่าก็กระซิบริมหูจนคนตัวเล็กขนลุกซู่

            “อ้ะ...” แล้วร่างบางก็ต้องสะดุ้งน้อยๆ เมื่อความใหญ่โตกำลังถูไถไปตามส่วนอ่อนไหวของเขาจนเนื้อตัวยิ่งร้อนระอุ ที่เพียงแค่สัมผัสโดนกัน เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังต้องการมากแค่ไหน

            หมับ

            “ฮะ...ฮัน...”

            “ช่วยผมหน่อยคนดี” ฮันคยองกระซิบพลางซุกไซ้ไปตามลำคอระหง ดูดเม้มผิวเนื้ออ่อนเบาๆ หลังจากที่จับมือนุ่มมากอบกำที่แก่นกายใหญ่โต พลางบังคับฮยอกแจให้ลูบไปตามความยาวของมัน

            สัมผัสที่ฮยอกแจอายแสนอาย แต่ความร้อนระอุที่ได้รับก็ทำให้คนตัวเล็กอดไม่ได้จะลูบไล้ไปมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ทว่าดวงตาคู่คมที่วาววับด้วยความปรารถนาก็เป็นตัวผลักดันให้มือเรียวประคองความร้อนระอุไว้ในมือ หากแต่ขนาดที่สัมผัสทำให้ฮยอกแจได้แต่กัดปากน้อยๆ

            คนละขนาดกันเลย

            “อาห์...ดีครับ คนดี...อย่างนั้น” เสียงทุ้มพร่ากระซิบริมหูอย่างเสียวซ่านกับสัมผัสไม่ประสาของร่างน้อย เสียงครางต่ำๆ ที่ทำให้ฮยอกแจเกือบจะเบียดขาเข้าชิดกัน แต่ติดที่คนตัวโตรั้งมันเอาไว้ก่อน

            ฮันคยองจับเรียวขาขาวให้แยกกว้าง แล้วจับมือเรียวที่กำลังแตะต้องตัวเขาไว้ขึ้นชูเหนือหัว ใบหน้าคมคายขยับไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่องอย่างกระหายอยาก เนื้อตัวทั้งสองยิ่งเสียดสีกันปลุกไฟราคะให้ลุกโชน เสียงครางแว่วหวานยิ่งดังคลอไปทั่วห้อง

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา!!! เจ็บ...ฮันคยองฮะ...ผม...เจ็บ...ฮึก...” แล้วคนตัวเล็กก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังดุนดันเข้ามาในช่องทางสีสด ความเจ็บเสียดพุ่งวาบเข้ามาในกาย จนต้องขยับมือจับไหล่แกร่งไว้มั่นแล้วจิกเล็บลงไป น้ำตาหยดใสไหลลงที่ขอบตา เรียวปากสีสดเผยอกว้างปล่อยเสียงสะอื้นออกมาเบาๆ   

            “ผ่อนคลายครับ...อึ้ก...ฮยอกแจ...คุณกำลังรัดผม...แน่น...” ฮันคยองหลับตาแน่น เมื่อความเสียววาบพุ่งเข้ามาน่าง เพียงแต่กดกายเข้าไปในช่องทางสีสด แรงตอดรัดทั้งยังคับแน่นก็ทำให้เขาแทบบ้า หากแต่ร่างสูงกลับโอบกระชับร่างเล็กอย่างถนอม ริมฝีปากได้รูปจูบซับน้ำตา ก่อนจะวกกลับมากดจูบที่เรียวปากฉ่ำหวาน

            มือใหญ่บีบคลึงไปทั่วสะโพกมน ทั้งที่ต้องการแทบบ้า แต่ฮันคยองก็ค่อยๆ กดกายเข้าไปอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากก็มอบจูบร้อนแรงจนน้ำใสๆ ไหลซึมออกมาจากขอบปาก ปิดกลั้นเสียงหวีดร้องจากคนตัวเล็กเอาไว้

            “อึ้ก...ฮือ...อ้ะ...” เสียงครวญครางหวานๆ ดังอยู่ในลำคอ เมื่อแก่นกายใหญ่ดุนดันเข้ามาจนสุด แล้วทิ้งค้างเอาไว้ มือใหญ่ก็ชักรูดแก่นกายเล็กให้ จนมันรู้สึกเสียวซ่านผสานไปกับความเจ็บปวดกับขนาดใหญ่โตนั่น

            “ฮยอกแจ...ฮยอกแจครับ...” ฮันคยองคำรามเบาๆ ในลำคอ ยามที่ซุกไซ้ไปทั่วลำคอขาว แล้วขยับไปดูดเม้มเม็ดอกสีหวานจนเอวเล็กบิดเร้า ห้ามปรามตัวเองที่อยากจะสวนกายเข้าไปอย่างรุนแรง คำนึงดีว่านี่เป็น...ครั้งแรกของฮยอกแจ

            ทั้งที่เขาเองกำลังจะไม่ไหว...ไม่ไหวกับความร้อนผ่าวที่แสนน่ารักของคนตัวเล็ก

            “อ้ะ!” ฮันคยองค่อยๆ ดันกายเข้าไปอย่างเชื่องช้า ยามที่กลับมากดจูบที่เรียวปากฉ่ำหวาน ดึงดูดความสนใจของฮยอกแจมาที่จูบร้อนๆ กายใหญ่ก็หมุนหาจุดภายในอย่างใจเย็น

            “อื้อ...อ้ะ!!” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว ร่างทั้งร่างกระตุกวาบ เมื่อความเสียวสะท้านพุ่งวาบเข้ามาในร่าง ขาเรียวบีบเข้าหากันเมื่อแก่นกายใหญ่ขยับโดนจุดหนึ่งในกาย อาการสะดุ้งที่ฮันคยองจงใจขยับเข้าไปโดนปุ่มนั้นแรงๆ

            “ฮึก...อ้ะ...ฮันคยอง...อ้ะ...อ้ะอื้อ” เสียงครวญครางหวานๆ ที่ทำให้ฮันคยองดูดเลียไปทั่วแผ่นอกขาว เรือนกายท่อนล่างก็กดสวนเข้าไปในความอ่อนนุ่ม ทั้งยังจงใจกระแทกเข้าที่ปุ่มเนื้อภายในทุกครั้ง จนฮยอกแจหวีดร้องออกมาดังๆ

            ความเจ็บปวดที่กำลังแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสม จนเสียงครวญครางยิ่งดังขึ้นทุกที

            “อาห์...สุดยอดเลยครับ...ฮยอกแจ...” ฮันคยองคำรามขณะที่ถอนแก่นกายแล้วกดสอดเข้าไปจนสุด ความอ่อนนุ่มยิ่งตอดรัดเขาแทบบ้า จนมือใหญ่ต้องรวบขาเรียวให้สูงขึ้น แล้วกดกายเข้าไปด้วยจังหวะรุนแรงขึ้น

            “อ้ะ...อ๊า...ตะ...ตรงนั้น...ฮื่อ...” เสียงหวีดหวานดังก้องไปทั่วห้อง ขณะที่ฮยอกแจปัดป่ายมือไปตามผ้าปูเตียงนุ่มอย่างทนไม่ไหว ยิ่งยามที่ฮันคยองกำลังชักรูดด้วยจังหวะที่เท่ากัน คนตัวเล็กยิ่งแทบจะระเบิดพรูกับความร้อนแรงที่ได้รับ

            “อ้ะ...อ๊า...อ๊า” คนตัวเล็กได้แต่ครางออกมาสุดเสียงทุกครั้งที่ท่อนเนื้อร้อนสอดเข้ามาทุกครั้ง เรือนกายบิดเร้า มือเรียวแทบจะทึ้งผ้าปูเตียงขึ้นมา สะโพกมนก็เริ่มขยับรับจังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ

            พั่บๆ...แก่นกายใหญ่ยิ่งเพิ่มจังหวะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมทั่วทั้งร่างของทั้งสอง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคลอไปกับเสียงหวานๆ มากขึ้นสุดขณะ

            ฟึ่บ...ฮันคยองรวบขาเรียวให้สะโพกมนลอยเหนือเตียงแล้วกดกายเข้าไปรุนแรงขึ้น จนกายเล็กสั่นไปตามแรงที่ได้รับ เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่ทั้งสองกำลังขยับสอดเข้าหากัน

            “อ้ะ...ระ...แรงไป...อื้อ...จะ...ไม่...ไหวแล้ว...ฮัน...อ๊า!!” คนตัวเล็กส่ายสะบัดหน้าไปมาแรงๆ บอกแทบไม่เป็นประโยคกับแรงสอดแทรกที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงหวานเริ่มครางถี่กระชั้น พร้อมกับหยาดน้ำขาวขุ่นที่ไหลซึมออกมาเรื่อยๆ

            “อีกนิด...อึ้ก...คนดี...” ฮันคยองคำรามต่ำๆ ยามที่ส่งมือไปบีบคลึงยอดอกสีหวานแรงๆ จนฮยอกแจสะดุ้งวาบ เสียงหวานยิ่งถี่กระชั้นขึ้น

            “อ้ะ...มะ...ไม่ไหว...แล้ว...อ๊าาาาาาาาา!!!” เสียงหวีดร้องดังก้องไปทั่วห้อง ยามที่ฮยอกแจปลดปล่อยความต้องการออกมาทุกหยาดหยด จนเปื้อนแผ่นท้องของทั้งสอง ร่างเล็กทิ้งร่างลงนอนกับเตียงนุ่มอย่างหมดแรง เสียงหอบหายใจรัวแรงขึ้น ยามที่กอดรัดแผ่นหลังกว้างเอาไว้แน่น

            “อืมมมมม” เพียงแค่ฮันคยองกดกายเข้าไปไม่กี่ครั้ง น้ำรักก็พุ่งเข้าไปในช่องทางสีสดจนคนตัวเล็กสะดุ้งน้อยๆ เปลือกตาสีอ่อนหลับแน่นอย่างขลาดเขินเกินกว่าจะมองร่างสูงที่กำลังกกกอดร่างเขาแน่น

            เขามอบให้ไปแล้ว...ครั้งแรกกับคนที่รัก

            ฮันคยองทิ้งกายลงมากอดรัดร่างเล็กเอาไว้แน่น ริมฝีปากอุ่นร้อนก็กดจูบที่ขมับชื้นเหงื่ออย่างแสนรัก มือใหญ่ลูบแผ่นหลังบางเบาๆ อย่างประโลม แล้วดึงแก่นกายใหญ่ออกมาอย่างเชื่องช้า จนฮยอกแจหลับตาปี๋กับความเสียววูบที่เกิดขึ้น

            ท่าทางน่ารักที่คนตัวโตโน้มหน้าไปกดจูบที่แก้มนุ่มหลายๆ ที ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความอ่อนหวานยามมองคนตัวเล็กในอ้อมกอด

            เขาเป็นเจ้าของตัวและหัวใจของคนขี้อายคนนี้แล้ว

            “รัก...นะครับ” ฮันคยองกระซิบเบาๆ ริมหู จนคนฟังหน้าแดงวาบ ไม่กล้าลืมตาขึ้นมามองคนพูดจนได้แต่กดหน้าหนึ่งหงึก...ราวกับบอกว่า...รักเหมือนกันนะฮะ

            คนมองเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา มือใหญ่ก็ปัดปอยผมสีสวยไม่ให้บดบังใบหน้า ดวงตาคู่คมก็มองผิวแก้มขาวๆ ที่แดงเรื่อน่ามอง แผ่นอกหอบสะท้านขึ้นลง ภาพที่มันยั่วอารมณ์คนมองอย่างที่ฮยอกแจคงไม่รู้

            จุ๊บ

            “อ้ะ...ฮันคยองฮะ...จะ...จะทำอะไร” ฮยอกแจลืมตาขึ้นทันควัน แก้มใสยิ่งแดงจนแทบจะระเบิดออกมา เมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นตรงแผ่นอก แล้วเพียงลืมตาขึ้นมา คนขี้อายก็ยิ่งอายกว่าเดิม ในเมื่อ...ฮันคยองกำลังก้มลงดูดเม้มที่แต้มตุ่มสีหวานเบาๆ

            “กินคุณไงฮยอกแจ” ชายหนุ่มตอบง่ายๆ พลางยกมือเกลี่ยเม็ดทับทิมเบาๆ จนคนที่เพิ่งหายเหนื่อยเบิกตากว้าง เรียวปากเม้มเข้าหากันทันทีเมื่อความเสียวซ่านพุ่งวาบเข้ามาในร่าง แล้วรีบละล่ำละลักบอก

            “คุณ...กะ...กินไปแล้ว...อื้อ” กินผมไปแล้วนี่นา

            ยังไม่ทันจะได้เอ่ยห้าม คนที่แอบเผด็จการไม่น้อยก็ขยับไปกดจูบที่เรียวปากหวานๆ ที่เขาติดใจอย่างร้อนแรง ปิดกลั้นทุกเสียงประท้วงเอาไว้ จนเสียงห้ามเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครวญครางหวานๆ ในที่สุด

            ก็คนขี้อายจะเอาอะไรมาสู้กับคาเฟอีนสุดร้อนแรงได้กันล่ะ

            อาการตอบโต้ที่แสนน่ารักที่ทำให้ฮันคยองแทบจะยั้งตัวเองไม่อยู่...สงสัยงานนี้คาเฟอีนคงไม่ได้ทำให้สติตื่นทั้งคืนอย่างเดียวแล้วล่ะ คงทำให้อะไรบางอย่าง...ตื่น...ทั้งคืน อย่างที่คนตัวเล็กคงต้องรับศึกหนักไปโดยปริยาย

.....................................
คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่

                                                                       ขอบคุณมากค่ะ

วันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2555

NC CL Special_13



NC CL Special_13



          ถึงจะอายแทบมุดดินหนี แต่ก็...เคยทำมาแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบนี่นา

            เพียงมือเรียวจับเข้าที่แก่นกายใหญ่ภายใต้กางเกงแผ่วเบา มันก็ขยับขยายสู้มือช้าๆ จนแก้มใสยิ่งแดงจนไม่รู้จะแดงยังไง ก็รู้อยู่นะว่าของพี่ฮันน่ะตื่นง่าย แต่นี่แค่ลูบเองนะ

            ความคิดของคนที่กดจูบเบาๆ ตรงซอกแกร่งซ้ำๆ ไปมา แม้จะเป็นสัมผัสเพียงแผ่วผิว แต่กลิ่นกายหอมกรุ่นและเรือนร่างนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้ชายหนุ่มนึกอยากจะกลับคำแล้วดึงร่างเล็กมาจัดการด้วยตัวเอง

            แม้จะคิดอย่างนั้น แต่มาเฟียหนุ่มก็เพียงยืนเอาสะโพกพิงกับโต๊ะในห้องครัวอยู่แบบนั้น มองคนตัวเล็กที่กำลังขยับกายอย่างเชื่องช้า มือนุ่มก็กำลังกอมกุมความใหญ่โตของเขาแล้วลูบไล้ไปมาเบาๆ แล้วค่อยดึงกางเกงขายาวสีเข้มสำหรับใส่อยู่บ้านให้หล่นลงที่ข้อเท้า

            “อาห์...ดี...ฮยอกแจ...” เสียงทุ้มคำรามเบาๆ ในลำคอ เมื่อมือนุ่มกำลังลูบไล้ไปตามความร้อนผ่าวซึ่งกำลังขยับขยายมากขึ้นทุกที ใบหน้าคมคายก็ฝังลงที่กลุ่มผมนุ่มแล้วสูดกลิ่นหอมหวานเข้าเต็มปอด จนยิ่งเร่งเร้าอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้น

            เสียงครางทุ้มต่ำที่ทำให้ฮยอกแจขยับลงไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า ใบหน้าเรียวสวยแหงนเงยขึ้น ใช้ดวงตาที่ฉ่ำหวานด้วยอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้นช้าๆ มองอีกฝ่าย แววตาที่เหมือนอ้อนวอนขอร้อง และยังอ่อนเดียงสาเสียไม่เหมือนคนที่ผ่านเรื่องทำนองนี้มาหลายปีทำให้ฮันคยองยกมือลูบเส้นผมนุ่มเบาๆ

            การกระทำที่ทำให้ลูกเจี๊ยบตัวน้อยหันกลับมามองสนใจของตรงหน้าอีกครั้ง ทั้งยังอดกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ไม่ได้

          งือ จะจับกี่ครั้ง จะเห็นกี่ทีก็...ใหญ่

            ฮยอกแจคิดพลางส่งมือไปลูบไล้ของตรงหน้าอย่างเบามือ หูก็ได้ยินเสียงคำรามในลำคอของคนรักจนปลายลิ้นสีสดขยับไปเลียเบาๆ ที่ส่วนปลายจนคนตัวโตกัดฟันกรอดกับความสุขสมที่ร่างเล็กมอบให้ และเหมือนว่าพอเริ่มมีอารมณ์ร่วม ฮยอกแจก็พอจะปัดความเขินอายที่เต็มเปี่ยมอยู่ในใจทีละน้อย

            ฟึ่บ...จากที่แค่เลียเบาๆ คนตัวเล้กก็เริ่มส่งปลายลิ้นมาขยับเลียตั้งแต่ส่วนโคนถึงปลาย ซึมซาบรสชาติแสนคุ้นเคยที่ทำให้ความร้อนวิ่งวูบไปทั่วร่าง มือเรียวก็ช่วยขยับแล้วรูดเบาๆ ไปด้วย

            “อืม....ฮยอกแจ...” ฮันคยองหลับตาแน่น กัดฟันจนขึ้นสันนูนกับเพียงแค่แตะต้องไม่นาน แก่นกายใหญ่ก็ตื่นเต็มที่ให้ร่างเล็กดูดกินอย่างที่เขานึกพอใจ

            ใจจริงหากถามฮันคยองว่าโกรธหรือไม่ที่คนรักหนีไปอยู่กับเพื่อน ชายหนุ่มคงตอบว่าไม่ได้โกรธ แค่ความไม่พอใจเล็กๆ ที่ทำลายแผนการของเพื่อนสนิทกลุ่มนี้ไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ที่ทำอย่างนี้ก็แค่...หากำไรให้ตัวเองเท่านั้นเอง

            “อืม...” ฮันคยองส่งเสียงในลำคอ เมื่อลูกเจี๊ยบตัวน้อยกำลังส่งท่อนเนื้อร้อนผ่าวเข้าไปในโพรงปากเล็กลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ มือเรียวก็ช่วยขยับไปด้วยในตัว ปากบางก็ทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ขณะที่รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่แล่นพราดไปทั้งตัว

            “ยกสะโพกหน่อยฮยอกแจ” คำสั่งของมาเฟียหนุ่มที่ทำให้จากที่ฮยอกแจนั่งคุกเข่า ร่างเล็กก็ขยับขึ้นมาทำท่าคลานอยู่ตรงหน้า ให้ฮันคยองโน้มตัวไปด้านหน้า มือใหญ่ก็ดึงกางเกงเนื้อนุ่มให้หลุดจากสะโพกมนอย่างที่ร่างบางก็ไม่คิดขัดขืน

            “อื้อ” ฮยอกแจที่กำลังใช้ปากรูดรั้งความใหญ่โตได้แต่ส่งเสียงในลำคอ เมื่อคนรักกำลังใช้นิ้วกลางดันเบาๆ ที่ร่องหลืบสีสวยทั้งที่ยังมีชั้นในตัวเล็กปกปิดเอาไว้ จากนั้นก็ถูไถไปรอบๆ จนเนื้อผ้าเสียดสีกับส่วนอ่อนไหว ขาเรียวก็เกือบจะหุบเข้าหากันเพราะความเสียวซ่าน แผ่นท้องหดเกร็งด้วยแรงอารมณ์

            ฟึ่บ

            แต่ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะได้ทำตามใจคิด ฮันคยองก็ขยับนิ้วเข้ามาด้านใน แล้วใช้นิ้วเดิมดันเบาๆ ที่ช่องทางสีสด จนฮยอกแจยิ่งห่อปากแน่น แรงรูดรั้งยิ่งมากขึ้นตามอารมณ์ของร่างเล็กที่เพิ่มสูงขึ้นทุกที ยิ่งฮันคยองสะกิดเกลี่ย ถูไถ ซุกไซ้ไปมา ฮยอกแจก็ยิ่งตัวสั่นขึ้นเรื่อยๆ ดวงตายิ่งฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำแห่งอารมณ์

            “อึ้ก...เร็วไป...ฮยอกแจ..เดี๋ยวฉันไปก่อน...” ฮันคยองเอ่ยบอก เมื่อคนตัวเล็กยิ่งขยับปากรุนแรงขึ้นทุกทีจนสัมผัสได้ถึงน้ำขุ่นที่ซึมออกมาช้าๆ คำพูดที่ทำให้ร่างเล็กพยายามลดความเร็วลง แต่มันกลับแทบทำไมได้ เมื่อคนตัวโตยังคงแกล้งเขาด้วยการถูไถปลายนิ้วไปมาแบบนี้

            หมับ

            “มานี่”

            “อึ้ก...พี่ฮัน...” ฮันคยองที่เกือบจะหมดความอดทนตัดสินใจดึงร่างเล็กให้ยืดตัวขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าสวยที่คราบน้ำใสไหลซึมที่มุมปากก็ช้อนขึ้นมอง ใบหน้าสวยแดงซ่านยิ่งเร้าอารมณ์รัก จนชายหนุ่มขยับไปบีบขยำที่ก้มนุ่มแรงๆ สองมือบีบคลึงไม่ได้หยุดจนฮยอกแจต้องเกาะบ่าแกร่งเอาไว้มั่น

            “อ้าปาก” ชายหนุ่มบอก ซึ่งทำให้ร่างบอบบางเผยอเรียวปากทีละน้อย รับริมฝีปากที่ฉกวูบเข้ามา ปลายลิ้นร้อนก็สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานหอม เข้ารุกไล้กับลิ้นนิ่มที่ส่งมาโต้ตอบอย่างน่ารัก เสียงจูบดังสะท้อนไปทั่วห้องคอนโดกว้าง ขณะที่ฮันคยองกำลังดึงชั้นในตัวเล็กให้หล่นไปตามแรงโน้มถ่วง

            ฟุ่บ

            “อื้อๆ...อึ้ก...” เสียงครวญครางดังอื้ออึงในโพรงปากอุ่น ขณะที่ลิ้นของทั้งคู่กำลังแลกเปลี่ยนน้ำใสจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน ในเมื่อฮันคยองกำลังแหวกก้นนุ่มเพื่อใช้ปลายนิ้วยาวกดสอดเข้าไปในความคับแน่นอย่างเชื่องช้า จนฮยอกแจต้องแอ่นก้นให้ ขาเรียวยิ่งสั่นระริกกับความวาบหวามที่ได้รับ

            แต่เหมือนว่าฮันคยองจะไม่ยอมปล่อยให้เรียวปากหวานเป็นอิสระง่ายๆ นอกจากดันร่างเล็กให้เป็นฝ่ายพิงกับโต๊ะด้านหลัง มือใหญ่ก็สอดแทรด ถูไถ รุกล้ำเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ แล้วเพิ่มปลายนิ้วเข้าไปอย่างเชื่องช้า จนฮยอกแจยิ่งเกาะบ่าแกร่งแน่น ริมฝีปากบางยิ่งร่ำร้องขอจูบที่หนักหน่วงกว่านี้ ซึ่งมีหรือที่ฮันคยองจะปฏิเสธ

            “อ๊า...พะ...พี่ฮัน...แฮ่กๆ...อาห์..ตะ...ตรงนั้น...กดแรงๆ..ระ..แรง...อึ้ก” พอมาเฟียหนุ่มยอมผละห่างออกไปซุกเข้าที่ซอกคอขาว ฮยอกแจก็ครวญครางเสียงพร่าหวาน ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้น ยามที่อ้าขาออกให้ปลายนิ้วยาวกดเข้ามาได้สะดวกมากขึ้น แล้วเพียงแค่ฮันคยองย้ำเข้าไปที่จุดอารมณ์ภายใน เสียงครวญครางก็ดังก้องไปทั่วห้องครัว

            ฮยอกแจเริ่มได้เท่านี้ก็น่าจะพอแล้ว

            คนที่ไม่เคยใจแข็งกับร่างน้อยได้นานบอกกับตัวเอง แล้วดันฮยอกแจให้หันหลังให้ แก่นกายใหญ่ก็ขยับมาแทนที่ปลายนิ้วที่ดึงออกไป จนใบหน้าสวยซบหน้าลงกับโต๊ะตรงหน้า แอ่นก้นเข้าหาคนรักในทันที

            “อ๊าาาา...วะ...ไหว...พี่ฮัน...ผมไหว...อึ้กๆ...” ฮยอกแจสะท้านเยือกกับความใหญ่โตที่กำลังสอดเข้ามาอย่างเชื่องช้าอย่างรู้ดีว่าคนรักกลัวเขาจะเจ็บ มือเรียวก็จิกเข้าที่โต๊ะไม้ตรงหน้า ก่อนจะครางออกมาสุดเสียง เมื่อมาเฟียหนุ่มดันทีเดียวจนมิดด้าม

            “อาห์ ฮยอกแจ...รัดฉันแน่นไป” ฮันคยองคำรามเสียงดัง เมื่อผนังนุ่มกำลังตอดรัดเขาไม่ได้หยุด ทั้งยังขมิบถี่เสียจนต้องขบกรามแน่น มือใหญ่ก็เลื่อนไปหมุนคลึงที่ยอดอกสีหวานซึ่งยังซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อเนื้อนุ่ม

            “อาห์...อึ้กๆ...” ฮยอกแจกัดปากตัวเองจนเจ็บ หากแต่เสียงหวานก็หลุดลอดออกมาเป็นระยะ แล้วก็ต้องหวีดร้องเมื่อแก่นกายใหญ่ดึงออกแล้วขยับกระแทกเข้ามาจนสุด

            “อาห์...ที่หลังไปไหนก็ต้อง...อึ้ก...บอก...เข้าใจมั้ย...”

            “อ้ะ....อื้อ...พะ...พี่ฮัน...อ๊าาา...ฮื่อ...”
           
            “ว่าไง” ฮันคยองเน้นย้ำคำถาม ขณะที่สอดมือเข้าใต้เรียวขาขาว แล้วกอบกุมส่วนอ่อนไหวเอาไว้ในฝ่ามือ ขยับอย่างเนิบนาบให้คนตัวเล็กยิ่งครางพร่า เสียงใสก็รับคำเสียงสั่นสะท้าน
           
            “ฮะ...ผม...จะ...จะบอก...อ้ะๆ..” ทันทีที่ฮยอกแจรับคำ ชายหนุ่มก็โน้มหน้าไปประซิบริมหูด้วยคำที่ทำให้ลูกเจี๊ยบตัวน้อยยอมทุกอย่าง

            “เพราะฉัน...ห่วงเธอ”

            พั่บๆๆๆ

            ว่าจบ แก่นกายใหญ่ก็ขยับสอดเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เน้นย้ำเข้าที่จุดอารมณ์ภายในจนฮยอกแจครางลั่น ใบหน้าสวยซบลงกับท่อนแขนเรียวนิ่ง โต๊ะไม้เนื้อหนาตรงหน้ายิ่งขยับโยกไหวตามแรงอารมณ์ของคนด้านหลังที่ใส่แรงมาไม่ยั้ง

            ความรู้สึกที่ราวกับล่องลอยอยู่บนสวรรค์ ความสุขพร่าพรายไปทั่วร่างของคนทั้งคู่ จนยิ่งขยับส่ายประสานจังหวะกันอย่างลงตัว

            เสียงครวญครางดังถี่ๆ เพียงไม่นาน ก่อนที่ฮันคยองจะปล่อยให้ร่างเล็กเข้าสู่จุดหมายปลายทางไปก่อน และตามมาติดๆ เพียงแค่กระแทกกายไปไม่กี่ครั้ง

            “แฮ่กๆ...” เสียงหอบหายใจดังถี่ระรัว พร้อมกับแผ่นอกที่สะท้านขึ้นลงกับกิจกรรมที่เพิ่งเสร็จสิ้นไป ขณะที่ฮันคยองก็รวบร่างเล็กเอาไว้มั่นแล้วก้มลงกดจูบที่แผ่นหลังขาวผ่องซึ่งเสื้อเนื้อนุ่มถูกถลกขึ้นไป สัมผัสที่ทำให้ฮยอกแจได้แต่ส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ

            สัมผัมอ่อนหวาน หากแต่เรื่องหนึ่งยังติดอยู่เต็มห้องหัวใจ
           
            “พี่ฮัน...หายโกรธผมนะฮะ” เสียงใสที่สั่นน้อยๆ เครือไปกับเสียงหอบทำให้คนตัวโตหัวเราะในลำคอ มือใหญ่ก็ลูบเอวขาวผ่องเบาๆ

          ท่าทางไม่หายโกรธ คนคิดมากแถวนี้คงไปแอบร้องไห้

            “ฉันหายโกรธ แต่ทีหลังไปไหนก็บอกฉันก่อนนะฮยอกแจ” ฮันคยองโน้มตัวไปกระซิบริมหูเบาๆ ให้คนฟังหันขวับมามองอย่างดีใจ ใบหน้าสวยประดับด้วยรอยยิ้มหวาน แต่เพียงมองเข้าไปในดวงตาคู่คม ร่างบอบบางก็ต้องสะดุ้งเฮือก

          ไม่นะ สายตาแบบนี้ ฮือ ไก่แย่แน่เลย

          “เมื่อกี้น่ะไถ่โทษ ส่วนตอนนี้เธอมาให้ฉันทำโทษได้แล้ว”

            ฟึ่บ

            ว่าจบ ฮันคยองก็ช้อนร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด จากนั้นก็หมุนตัวกลับเข้าห้องอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้มือเรียวได้แต่กำเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้มั่น แก้มแดงซ่านไปจรดลำคอ นึกรู้ชะตากรรมตัวเอง

          แต่ถ้าพี่ฮันหายโกรธ ไก่ก็ยอม

            ความคิดของร่างบอบบางที่ไม่รู้เลยว่าฮันคยองไม่ได้โกรธ ก็แค่แกล้งโกรธให้ใครบางคนเริ่มก่อนและหากำไรให้ตัวเอง...ก็เท่านั้น

.....................................................

คิดเห็นกันยังไง บอกกันได้ที่


ขอบคุณมากค่ะ


วันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2555

NC Lesson_40



NC Lesson_40



            ฮยอกแจไม่รู้เลยว่าฤทธิ์ของยาที่ได้รับมาจะแรงขนาดนี้ เพียงแค่อาฮันคยองรับปากว่าจะมา เขาก็ตัดสินใจกินมันเข้าไปทันที และเพียงไม่นาน ช่องท้องก็บิดเกร็ง ความร้อนแล่นแปลบปลาบไปทั่ว เรี่ยวแรงแม้จะหยัดยืนยังไม่มี มีเพียงความต้องการที่มากขึ้นเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...

            “อา...ฮึก...ช่วย...ช่วยฮยอกแจที...” เสียงหวานดังเจือสะอื้น ยามที่ถูกดันจนแผ่นหลังแนบไปกับเตียงนุ่ม มือเรียวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น ดวงตาคู่สวยวาววับด้วยหยดน้ำใสทีละน้อย แผ่นอกบางยิ่งสะท้อนขึ้นลงแรงๆ ขาเรียวเบียดชิดเข้าหากันหวังให้แก่นกายเล็กได้รับการปลดปล่อย

            ภาพที่ยั่วยุอารมณ์คนเป็นอาให้พุ่งขึ้น

          ไม่!! เขาจะไม่มีวันทำ

            “เดี๋ยวมันก็หาย ฮยอกแจ อาอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน เด็กดี...” ฮันคยองข่มความรู้สึกบอกเสียงเข้ม แต่เหมือนจะทำให้ร่างน้อยดิ้นรนขัดขืน มือเรียวดึงให้พ้นจากการเกาะกุม ยามที่ใช้ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยน้ำตาแห่งความทรมานมองคนตรงหน้า

            “อึ้ก...ช่วยฮยอก...ได้โปรด...” ฮยอกแจสะอื้นในลำคอ ยามที่ส่งมือเล็กลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างขาวผ่อง ความกระดากอายหายไปพร้อมกับฤทธิ์ยา เรียวปากสีสดถูกขบกัดไว้แน่น

            “อ้ะ...อาห์...” ฮยอกแจครางเสียงพร่า ยามที่ปลายนิ้วเรียวสะกิดยอดอกตัวเองเบาๆ เสื้อเนื้อนุ่มถูกดึงทึ้งไปถึงไหล่บอบบาง ริมฝีปากเผยอน้อยๆ ใบหน้าสวยฉายชัดถึงแรงอารมณ์ที่ผสานไปกับความทรมานที่แทบทำให้ทนไม่ได้

            “ร้อน...ทร...มาน...ฮึก...ไม่...” เสียงหวานบอกแผ่วเบา แต่คุณหนูแสนเรียบร้อยก็ห้ามตัวเองที่จะส่งมือไปแตะที่แก่นกายสีหวานภายใต้กางเกงไม่ได้ ลูบไล้มันไปมาราวกับจะช่วยระงับความต้องการนี้ลงไปได้ ความทรมานที่ส่งผ่านทางใบหน้าและเรือนร่างที่ดิ้นรนไปมาจนผ้าปูเตียงยับยู่

            มือเล็กพยายามดึงรั้งกางเกงตัวเองออกไปจากกาย ยามที่น้ำตาหยดใสไหลลงมาจากขอบตาช้าๆ แววตาที่ส่งผ่านมาให้อาหนุ่มทำให้คนถูกมองนิ่งงัน

            ฮยอกแจกำลังนึกสมเพชตัวเอง...หลานของเขากำลังทรมานจนต้องพยายามช่วยตัวเองต่อหน้าเขา...เขาทนให้ฮยอกแจรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้

            เขาทนให้ฮยอกแจทรมานและสมเพชตัวเองไม่ได้

            “อา...ได้โปรด...ฮึก...ช่วยฮยอก...แจ...ได้โปรด” เสียงหวานเจือสะอื้นบอกอีกครั้ง ยามที่ใบหน้าสวยเชิดขึ้นน้อยๆ เมื่อมือเรียวกำลังล้วงเข้าไปในกางเกงของตัวเองเพื่อสัมผัสแก่นกายเล็กที่สั่นระริก

          ได้โปรด ช่วยฮยอกแจที อาฮะ...

            หมับ

            “ไม่เด็กดี ไม่เป็นไร อาอยู่นี่ ไม่เป็นไร” น้ำตาหยดใสที่ไหลลงมากระทบแก้มเนียนเป็นตัวตัดสินใจให้ฮันคยองขยับไปกอดรั้งร่างน้อยเข้ามาในอ้อมกอด ทั้งที่มือเล็กๆ พยายามช่วยตัวเองไม่หยุดยั้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบซับน้ำตาแผ่วเบา ยามที่ส่งมือไปประคองมือเล็กอีกที

            “อาฮะ...ฮยอกแจ...ทรมาน...ช่วยฮยอก...ช่วย...”

            “อาอยู่นี่ อาช่วยเราเอง” เสียงหวานที่ร้องบอกอย่างน่าสงสารทำให้ฮันคยองทนไม่ได้อีกต่อไป เสียงนุ่มทุ้มกระซิบปลอบใจอยู่ริมหู แต่เมื่อฮยอกแจขัดขืนจะช่วยตัวเองต่อไป ชายหนุ่มก็ประกบจูบลงที่เรียวปากหอมหวาน

            จูบที่ทำให้คนที่กำลังทรมานกำเสื้ออีกฝ่ายไว้แน่น

            “ช่วยฮยอกแจ...นะ...นะฮะ...” ทันทีที่ฮันคยองผละห่างอีกนิด เสียงหวานก็ร้องบอกอย่างน่าสงสาร แววตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยเพลิงราคะเหมือนจะกลับมาเป็นเด็กน้อยคนเดิม จนฮันคยองกดจูบที่กลีบปากบาง ละทิ้งสิ่งที่ตัวเองพยายามยึดถือเอาไว้ตลอด

            “อาไม่มีวันยอมปล่อยให้เราทรมาน จำไว้”

            สิ้นคำของฮันคยอง จูบครั้งใหม่ก็เกิดขึ้น จูบที่บดขยี้กลีบเนื้อฉ่ำหวานอย่างรุนแรง ปลายลิ้นร้อนผ่าวสอดแทรกเกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นนุ่มอย่างร้อนแรง จนน้ำใสๆ ไหลลงมาที่ขอบปาก มือเรียวก็ป่ายปัดไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างหวังระบายความต้องการตัวเองออกมา

            “อ้ะ...อ๊า...” เสียงหวานครวญครางแผ่วๆ ยามที่มือใหญ่กำลังดึงชายเสื้อให้แยกออกจากกัน มือใหญ่ก็ขยับไปบดขนี้ปลายนิ้วมือกับยอดอกสีหวานจนขาเรียวยิ่งเบียดชิดเข้าหากัน

            “อาฮัน...อา..ได้โปรด...ได้โปรด...” ฮยอกแจครางกระเส่ายามที่ฝ่ามือกำลังฟอนเฟ้นไปทั่วผิวเนื้อขาวผ่อง จูบร้อนกำลังแตะชิมทั่วเนินเนื้อขาว ปลายลิ้นร้อนผ่าวตวัดเลียไปทั่วลำคอระหงจนความปั่นป่วนยิ่งเพิ่มพูน มือเล็กยิ่งพยายามดึงทึ้งเสื้อชายหนุ่มให้หลุดจากตัว

            ฟึ่บ

            ฮันคยองสะบัดเสื้อออกไปจากตัว ก่อนจะตามมาทาบทับกับผิวเนื้อขาวผ่องที่ตัดกับสีผิวของเขา สัมผัสของเนื้อตัวที่เสียดสีกันเร่งเร้าความต้องการให้มากยิ่งขึ้น

            “อาขอนะ”

            “อ๊า!!!!! เสียว...อื้อ...มันเสียว...” ชายหนุ่มเคลื่อนตัวลงมาถึงแผ่นอกขาวผ่อง นัยน์ตาคมมองยอดอกเล็กๆ ที่กำลังแข็งชัน เสียงทุ้มบอกเบาๆ ก่อนที่ปลายลิ้นจะตวัดเลียไปมาเรียกเสียงหวีดร้องจากฮยอกแจ รสชาติหอมหวานที่ซึมซาบเข้าสู่ปลายลิ้น ทั้งยังสัมผัสแข็งตึงอย่างที่เฝ้าจินตนาการมาตลอดทำให้ฮันคยองใช้ริมฝีปากดูดกลืนมันอย่างหิวโหย

            “อ้ะ...อ๊า...อา...อึ้ก...” ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นเต็มแรง ริมฝีปากเผยออ้าออก ยามที่ถูกอีกฝ่ายดูดกลืนอย่างไม่ยอมผละไปทางไหน ยิ่งแผ่นอกบางกำลังแอ่นขึ้น ส่งให้เม็ดทับทิมอยู่ในปากของชายหนุ่มลึกเข้าไปอีก

            “อ๊า!!...อา...อึ้ก...อีก..สัมผัส...ฮยอกแจอีก...” แล้วร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกระชากทีเดียว กางเกงที่ปลดซิปไว้แล้วก็ลงไปกองที่ปลายเท้า พร้อมกับชั้นในสีขาวบริสุทธิ์ เผยแกนกลางลำตัวสีหวานที่กำลังสั่นระริก เพียงแต่ปลายนิ้วสัมผัสแผ่วๆ ร่างทั้งร่างก็ผวาเฮือก

            “สวย...เราสวยแค่ไหน รู้ตัวมั้ย” ฮันคยองดึงสายตาก้มมองแก่นกายที่สั่นระริกในมือของเขา แววตาคู่คมที่ดุดันยิ่งรุนแรงไปด้วยแรงอารมณ์

            เรือนร่างของฮยอกแจสวยงามเกินใคร

            เสียงของฮยอกแจหวานเกินใคร

            เนื้อตัวนุ่มนวลของฮยอกแจปลุกเร้าเขามากกว่าใคร

            กลิ่นกายหอมหวานนี้หวานฉ่ำยิ่งกว่าใคร

            ทุกอย่างของฮยอกแจสวยงาม และเกินกว่าที่เขาจินตนาการยามมีอะไรกับคู่นอนคนอื่น แต่สิ่งที่เขาอยากรู้ต่อจากนี้...ร่างกายของฮยอกแจจะกลืนกินเขายังไง ความอยากรู้ที่ชายหนุ่มพยายามข่มกลั้นมันเอาไว้

            “อ้ะอ๊า...อาฮัน...อา....อื้อ...” ความคิดที่เต็มไปด้วยความต้องการที่ทำให้ฝ่ามือใหญ่สอดลึกเข้าที่ขาเรียวแล้วกำแก่นกายเล็กชักรูดให้อย่างรุนแรง จนร่างน้อยแอ่นเข้าหา เสียงครางกระเส่าดังก้องไปทั่วห้อง ความทรมานที่ได้จากฤทธิ์ยายิ่งปั่นป่วนเพราะฝีมือของคนที่กุมหัวใจตนเอาไว้

            ฮยอกแจยิ่งกระตุกร่างแรงๆ เรือนร่างช่วงล่างขยับส่ายซ่านไปกับแรงควบคุมที่แสนรุนแรง มือเรียวจิกผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ยามที่ส่วนบนก็ถูกอาหนุ่มกลืนกินไม่ว่างเว้น

            ทรมาน...แต่ยิ่งต้องการ ต้องการอาฮันคยองมากกว่านี้

            “อ๊ะ...อ๊าาาาา!!!!” เพียงไม่นาน ฮยอกแจก็หวีดร้องออกมาเต็มเสียง ปลดปล่อยความใคร่ออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่เป็นครั้งแรก แต่แทนที่เรือนร่างเล็กที่เพิ่งจะเคยรู้สึกถึงอารมณ์ที่รุนแรงขนาดนี้จะหมดแรง ฤทธิ์ของยาที่รุนแรงกลับทำให้แก่นกายสีหวานขยับขยายด้วยแรงอารมณ์อีกครั้ง

            “อา...อีกฮะ ปลดปล่อยฮยอกแจอีก...อึ้ก...” ฮยอกแจไขว้คว้าหาอ้อมกอดแข็งแกร่งเอาไว้ จนมือเรียวควานเปะปะไปทั่วแผ่นหลังที่เปลือยเปล่า ให้คนที่กำลังข่มกลั้นความรู้สึกขยับไปบดจูบที่เรียวปากหวานฉ่ำ

            เขา...จะทนไม่ได้แล้ว หานฮันคยองกำลังทนไม่ไหวกับความต้องการที่ปวดหนึบในกางเกง

            จูบร้อนระอุที่ต่างฝ่ายต่างกอดรัดกันอย่างแนบแน่น ให้เนื้อตัวที่ร้อนผ่าวยิ่งเสียดสีกันอีกครั้ง

            “อาจะช่วยจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์” ฮันคยองกัดฟันกรอด บอกเสียงปลอบประโลมทั้งที่ความรู้สึกนึกคิดเขากำลังตีกันมั่วไปหมด ยิ่งยามที่ฮยอกแจกำลังพยายามดึงรั้งกางเกงออกไปจากตัวเขาอย่างนี้

            ชายหนุ่มยอมให้คนตัวเล็กดึงกางเกงแสลคของตนออกไปอย่างไม่คิดขัดขืนสิ่งที่หลานชายตัวน้อยต้องการ ก่อนจะดันร่างเล็กลงไปนอนราบกับเตียง

            “อ๊าาา!!! อา...อื้อ...เร็ว...เร็วอีก...เสียว...อ่า...” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว เสียงหวานหวีดก้องไปทั่วห้องกว้างยามที่ฮันคยองขยับไปที่ร่างกายช่วงล่าง แล้วจัดการส่งแก่นกายเล็กเข้าไปในโพรงปากร้อน มือทั้งสองข้างก็ประคองสะโพกมนเอาไว้แล้วบีบขยำจนขึ้นรอยแดง จัดการให้ร่างน้อยสุขที่สุด สุขจนลืมความทรมานที่เกิดขึ้น

            “ฮึก...อาฮะ...ฮยอก...ต้องการ...อีก...อื้ม...” ร่างน้อยส่ายสะบัดหน้าไปตามที่นอนนุ่ม ขณะที่ลืมความอายสวนกายเข้าไปในโพรงปากร้อนตามที่อีกฝ่ายนำทาง ความเสียวกระสันยิ่งเข้ามาเล่นงานจนหยุดตัวเองไม่ได้ ทว่า ส่วนลึกในจิตใจก็บอกเขาว่าที่เขาทำทั้งหมดนี้เพื่ออะไร อีกทั้งร่างกายก็กรีดร้องว่ายังไม่พอ...เขายังไม่พอกับการปรนเปรอภายนอกอย่างนี้

            ฮันคยองรูดรั้งไปตามความยาวเร็วๆ เนื้อตัวนุ่มนวลที่ทำให้มือใหญ่กำลังแหวกก้นนุ่มเบาๆ เพื่อใช้ปลายนิ้วแตะเข้าที่กลีบเนื้อสีหวานที่ปิดสนิท

            “อ้ะ!!

          ไม่!!! มันจะไม่เกินเลยกว่านี้!

            แต่ก่อนที่ปลายนิ้วยาวจะกดแทรกเข้าหาความร้อนผ่าว ฮันคยองกลับดึงมือตัวเองออกมาจับที่สะโพกมนแล้วส่งให้แก่นกายเล็กเข้ามาเร็วขึ้น ดึงรั้งสติตัวเองออกมาให้มากที่สุด

            ทั้งที่เขาทนไม่ไหวแล้ว ในเวลานี้คงเป็นเขาที่ทรมานเหลือเกินที่คนที่ตัวเองรักอยู่ตรงหน้า แต่แตะต้องไม่ได้...มันทรมานจนแทบบ้า

            “อ้ะ...อ๊าาา” และก็เป็นหนที่สองที่ฮยอกแจปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มโพรงปากร้อนที่กลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะผละออกห่างอีกนิด เมื่อมองไปยังใบหน้าสวยที่แดงก่ำ ลมหายใจขาดห้วง แววตาที่ฮยอกแจตัวสั่น

            แววตาของพญามัจจุราชที่อยากจะกระชากร่างนางฟ้าตัวน้อยมากกกอด ดุดัน น่ากลัว ทว่ากลับไม่สามารถทำตามใจคิด จนฮยอกแจตัดสินใจ

            พรึ่บ

            “ฮยอกแจ!!!

            ฮันคยองร้องเรียกเสียงดังทันที เมื่ออยู่ๆ ร่างเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงกลับอาศัยช่วงที่เขาไม่ระวังตัวผลักเขาไปนอนกับเตียงแล้วร่างเล็กก็ขยับมาคร่อมทับที่หน้าขา มือเรียวล้วงเข้าไปดึงแก่นกายใหญ่ที่ผงาดเต็มตัวออกมาจากชั้นใน ความเสียววาบพุ่งเข้ามาในร่างเพียงเพราะนิ้วเล็กๆ ที่ไม่เป็นงาน

            “อา...ฮยอกแจต้องการอา...ฮึก...ต้องการอา...” คนตัวเล็กที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า เผยผิวขาวผ่องที่เต็มไปด้วยรอยแดงคร่อมอยู่ตรงหน้า เสียงพร่าหวานบอกชิดริมหู สะโพกเล็กๆ ขยับไปมาเบาๆ ราวกับให้หน้าขาของชายหนุ่มถูไถไปโดนกลีบเนื้อที่ปิดสนิทจนชายหนุ่มที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนสะท้านเยือก

            ความต้องการที่มีต่อฮยอกแจมันมากขึ้นๆ จนขยับขยายเต็มตัว

            “ฮยอกแจ...อึ้ก...อย่าทำอย่างนี้...เราเป็นหลานอา...”

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!!” แต่เพียงฮันคยองกัดฟันกรอด บอกสิ่งที่ตรงข้ามกับหัวใจออกไป ฮยอกแจกลับทำในสิ่งที่ไม่เขาไม่อยากเชื่อ ร่างเล็กขยับมาจ่อแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางสีสดแล้วกดร่างลงมา

            “ฮึก...เจ็บ...”

            “ฮยอกแจ...อึ้ก...หยุด!! อาบอกให้หยุด” ฮันคยองพยายามต้านทานความเสียวกระสันที่พุ่งวาบเข้ามาจนน่ากลัว กับการที่ร่างเล็กกดแก่นกายเข้าไปได้ส่วนหนึ่ง มือใหญ่รวบสะโพกกลมกลึงไว้แน่น ไม่ต้องการให้ฮยอกแจต้องเจ็บตัว แต่คนตัวเล็กกลับยิ่งกดกายลงมาอีก ทั้งที่น้ำตาหยดใสร่วงกราว

            “ไม่!!...ฮึก...ฮยอกแจรักอา...อาได้ยินมั้ย...ฮยอกแจรักอา...รักอาฮันคยองคนเดียว...รักที่ไม่ใช่อาหลาน...รักเหลือเกิน...อ๊าาาาา!!!!!!!!!!!!!!

            ฮยอกแจส่ายหน้าช้าๆ ความเจ็บปวดกับความใหญ่โตนั่นทำให้เขาแทบทนไม่ไหว ยิ่งเขาไม่ได้เบิกทางอย่างนี้ แต่เสียงหวานกลับเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกทั้งหมด ความรู้สึกที่สะท้อนผ่านแววตายามมองผ่านม่านน้ำตาสบตาคมตรงหน้า

            ความรู้สึกรักที่ล้นไปทั้งใจจนฮันคยองสัมผัสได้ แล้วฮยอกแจก็อาศัยจังหวะนั้นกดร่างเข้าไปจนสุด ไม่สนใจว่าช่องทางด้านหลังจะฉีดขาด ไม่สนใจว่าของเหลวสีเข้มกำลังไหลมาลงช้าๆ มีเพียงมือเล็กๆ ที่กอดไหล่กว้างไว้แน่น ปล่อยน้ำตาออกไปหยดกระทบไหล่กว้าง

          “ฮยอกแจ...ฮึก...รักอา...”

            หมับ

            ฮันคยองรวบร่างน้อยเข้ามาเต็มอ้อมกอด ข่มน้ำตาให้ไหลลงไปในหัวใจ ทั้งที่อยากตอบรับ อยากบอกว่ารักไม่ต่างกัน แต่สิ่งที่ยึดเหนี่ยวความต้องการนั้นเอาไว้คือ...คำสาบานที่จะไม่ทรยศเพื่อนเด็ดขาด

            “เรากำลังเจ็บนะฮยอกแจ...”

            “ไม่...ฮึก...ฮยอกแจไม่เจ็บ...ฮยอกแจต้องการ...อึ้ก...เป็นของอา” ทั้งที่ร่างกายกำลังเจ็บปวดเจียนตาย แต่หัวใจกลับร่ำร้องความต้องการเดิม จนหัวใจของคนฟังยอมแพ้ ยอมพ่ายแพ้ให้กับความต้องการของตัวเอง

            ขอสักวัน ขอแค่วันนี้ที่เขาและฮยอกแจจะไม่ใช่อาหลานกัน

            หมับ

            ฮันคยองพลิกร่างเล็กลงแนบกับเตียงนุ่ม ฝ่ามือร้อนผ่าวกอดรัดร่างน้อยเอาไว้แน่น ประกบจูบที่หวานละมุนเข้าหาความหอมหวานอย่างเร่าร้อนจนคนตัวเล็กแทบหายใจไม่ทัน ฝ่ามือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนื้อตัวนุ่มนิ่มทุกสัดส่วน

            “ฮยอกแจของอา...ฮยอกแจ...” เสียงทุ้มที่นุ่มละมุนแสนอ่อนหวานจนใจดวงน้อยโยกคลอน ความเจ็บปวดเหมือนบรรเทาเบาบางลงยามที่ฮันคยองพรมจูบไปทั่วใบหน้า แก่นกายใหญ่ที่ฝังลึกเริ่มขยับช้าๆ

            “อ้ะ...อ๊า...” ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นส่ายสะบัดไปมา เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปทั่วยอดอกที่ชูชัน มือใหญ่ขยับเคลื่อนมากำรอบแก่นกายเล็กแล้วขยับช้าๆ เรือนกายช่วงล่างหมุนวนหาจุดกระสันภายใน

            “อึ้ก...อ๊ะอ๊า...อาฮะ...มะ...” ฮยอกแจจิกเล็บเข้าไปเต็มแผ่นหลังกว้างทันทีที่แก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาโดนปุ่มเนื้อภายใน ร่างทั้งร่างกระตุกวาบ ความเจ็บปวดเหมือนถูกบรรเทาลงด้วยความสุขสม

            “ฮยอกแจ...” ฮันคยองคำรามเสียงต่ำ เรือนร่างบอบบางที่ตอดรัดเขาแทบบ้ากำลังทำให้เขาทนไม่ไหว ร่างกายที่แสนบริสุทธิ์กลับทำให้ผู้ชายที่ผ่านมามากมายเหมือนควบคุมตัวเองไม่อยู่

            หอม...หวาน...นุ่มนวล...ร้อนผ่าว...จนเขาหยุดตัวเองไม่ได้

            พั่บๆๆ

            “อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว ยามที่ฮันคยองขยับสอดเข้ามาในความร้อนระอุแรงขึ้น รุนแรงจนรู้ว่าช่องทางยิ่งฉีกขาด แต่เขาไม่สนใจ เรือนร่างทั้งสองยิ่งขยับส่ายเข้าหากัน เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้อง ยามที่ฮันคยองขยับโยกแรงขึ้น

            “ดี...ฮยอกแจ...อาห์...” ฮันคยองลืมตามองใบหน้าสวยที่ฉายชัดถึงแรงอารมณ์อย่างแสนรัก ใจทั้งดวงเต็มตื้นกับความน่ารักของร่างน้อย และความจริงที่ว่า...

            ฮยอกเป็นของเขา...ฮยอกแจเป็นของอา
           
            “อีก...อึ้ก....แรงอีก...อา...ฮยอกแจ...อึ้กๆ...” ร่างเล็กครางแทบไม่เป็นภาษาขณะที่ขยับโยกรับจังหวะที่รุนแรงจนหัวสั่นคลอน มือเล็กจิกลงกับแผ่นหลังกว้างเต็มแรง ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมากับความเสียวซ่านปนสุขสมที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้รับ

            “ฮยอกแจ..รัก...อึ้ก...อา...อ้ะ...อ๊า...อ๊า!!!!!!!!!!!!!!” คนตัวเล็กหวีดร้องออกมาเต็มเสียง ยามที่ปลดปล่อยหยาดน้ำขุ่นขาวออกมาเป็นรอบที่สาม เรือนร่างเล็กแทบจะระทวยลงกับเตียงนุ่ม แต่กลับถูกอาหนุ่มขยับสอดกายเข้ามาลึกขึ้น รุนแรงขึ้นจนต้องเกี่ยวขาไว้รอบเอวสอบ

            “อืมมมมม” แล้วก็เพียงไม่นาน ก่อนที่ร่างน้อยจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อน้ำอุ่นๆ ทะลักเข้าเต็มช่องทางจนไหลปนไปกับเลือดที่บ่งบอกความบริสุทธิ์ของตน

            หมับ

            “ฮึก...กอดฮยอกแจอีก...ให้ฮยอกแจรู้ว่าฮยอกแจเป็นของอา...ได้โปรด” แต่แทนที่ร่างเล็กจะไร้เรี่ยวแรง ฮยอกแจกลับกัดฟันแน่น กอดรัดเอวสอบไว้แน่นยามที่ฮันคยองจะผละกายห่าง กลัวว่ามันจะจบลงเท่านี้...ความรู้สึกที่เป็นมากกว่าแค่อาหลาน

            แต่เหมือนว่าคำขอนี้จะทำให้ฮันคยองกระชับร่างน้อยเข้ามาแนบอกมากกว่าเดิม

          วันนี้...ขอแค่วันนี้...วันนี้ก็พอ

            ฮันคยองบอกกับตัวเองอย่างหนักแน่น ยามที่กระชับอ้อมกอดเอาไว้

            “ฮยอกแจเป็นของอา...อาจะบอกให้ฮยอกแจรู้ว่าฮยอกแจเป็นของอา” ฮันคยองกระซิบเสียงพร่า มองเข้าไปในดวงตาคู่สวย เปิดเผยบางสิ่งบางอย่างในใจออกมาชั่วแวบหนึ่งแล้วขยับไปซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง ประทับรอยเป็นเจ้าของร่างเล็กที่เขาหวงแหนมาตลอด และในเวลานี้...เขาเป็นเจ้าของฮยอกแจแล้ว...แม้จะเป็นเพียงชั่วเวลาหนึ่งก็ตาม

            อารักฮยอกแจ...หานฮันคยองรักลีฮยอกแจ

            อ้อมกอดที่ต่างมอบให้แก่กันและกัน ประสานไปกับเสียงครวญครางหวานๆ และร่างกายที่เสียดสีกันทั้งคืนเป็นจังหวะที่แสนหวาน ท่ามกลางหัวใจที่ปล่อยให้เป็นอิสระเป็นครั้งแรก

.............................................

            ครบค่ะ คิดเห็นเป็นยังไง บอกกันได้ที่


            ขอบคุณมากค่ะ