วันอาทิตย์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2556

NC Cupid’s Wish_39


NC Cupid’s Wish_39



            ฟึ่บ

            “อื้อ...คุณฮัน...” ฮยอกแจครางรับในลำคอ ยามที่ปลายลิ้นนุ่มๆ ยังถูกอีกฝ่ายไล่เกาะเกี่ยวไม่ว่างเว้น เมื่อกางเกงขาสั้นสำหรับใส่เล่นน้ำถูกฝ่ามือใหญ่เกี่ยวแล้วปล่อยให้มันหลุดลงไปที่ปลายเท้า จนฮันคยองผละออกมาพรมจูบที่แก้มนวลเนียน

            “ถอดให้ผมสิฮยอกแจ” เสียงทุ้มพร่าที่เต็มไปด้วยอารมณ์รัก และดวงตาคมกริบที่แลดูป่าเถื่อนด้วยอารมณ์ปรารถนา ทำให้คนฟังตัวสั่นน้อยๆ ทว่ามือเรียวก็ยอมเลื่อนไปแตะต้องที่ขอบกางเกงของอีกฝ่ายแล้วจัดการดึงมันให้พ้นสะโพกสอบจนหล่นลงที่ปลายเท้า และชายหนุ่มก็สะบัดมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ

            “อื้อ!” ฮยอกแจครางอื้ออึงในลำคอ เมื่อเรียวปากสีชมพูหวานถูกคนตัวโตประกบจูบลงอีกครั้ง ปลายลิ้นร้ายกาจก็ส่งมาปลุกปั้นอารมณ์ให้ยิ่งลุกโชน จนต้องขยับร่างเข้าเบียดชิดกับร่างกายใหญ่โตของอีกฝ่าย ความขลาดเขินดังเช่นทุกทีเหมือนจะหายวับไปเมื่อภาพของสาวสวยริมสระวิ่งแวบเข้ามาในหัว

            อยากจะให้อีกฝ่ายมองเพียงเขา แตะต้องเพียงเขา ไม่มีสายตาไว้มองใคร

            ความคิดที่ทำให้ฮยอกแจทำใจกล้ากอดไหล่กว้างมั่น ยามที่อ้ารับปลายลิ้นร้อนที่สอดลึกเข้ามา เอวเล็กร่อนวนเป็นวงกลม เมื่อฮันคยองแนบเรือนร่างใหญ่โตเข้ามาแนบชิดจนแท่งเนื้อร้อนแนบเข้ากับแผ่นท้องแบนราบ

            “อ่ะอ๊า...” ฮยอกแจครางเสียงหวาน ยามที่ฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังป่ายปัดไปทั่วเรือนร่างของเขา จูบร้อนที่เฝ้าเคล้นคลึงไม่ว่างเว้นทำให้แข้งขาอ่อนแรงจนทำได้เพียงเอนร่างพิงคนตัวสูงเอาไว้ ใบหน้าเรียวสวยแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ที่ล้นปรี่

            ฮันคยองผละจากริมฝีปากแสนหวานอย่างเชื่องช้า เพื่อมองเข้าไปในดวงตาเรียวสวยที่กำลังฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำใส ใบหน้าที่ทวีความเซ็กซี่ ยั่วยวนเมื่อแดงระเรื่อแบบนี้ ใบหน้าแสนสวยที่เขามั่นใจว่าจะมีเพียงเขาที่ได้เห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น!

            หมับ

            “คุณฮันคยอง...” คนตัวเล็กร้องเรียกเสียงพร่าหวานยามที่ร่างบอบบางถูกโอบอุ้มด้วยอ้อมกอดแข็งแกร่ง มือเรียวกอดรัดลำคอแกร่งเอาไว้มั่น ดวงตาคู่สวยมองเห็นเพียงเสี้ยวหน้าคมคายที่ดุดัน น่าเกรงขาม และเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ...ในตัวเขา

            ขณะที่หนุ่มจีนก็ก้าวขาไปยังชุดโซฟาหรูกลางห้องรับแขกอย่างรวดเร็ว 

            ฟึ่บ

            ฮยอกแจถูกวางลงบนโซฟานุ่มให้แผ่นหลังวางพิงกับพนักอย่างเบาแรง แล้วคนตัวเล็กก็ต้องหน้าแดงจัด เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวของคนที่ขยับมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าจับหัวเข่าแล้วดันแยกออกเปิดเปลือยเรือนร่างขาวนวลเนียนที่บัดนี้ขึ้นสีชมพูระเรื่อให้เห็นเต็มๆ ตา

            ทว่า หม่าม้าคนสวยที่มักจะขัดเขินกลับไม่อาจจะหุบเรียวขาหนีได้ เมื่อสบเข้ากับดวงตาวาวเข้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ปรารถนา แววตาที่ทำให้ฮยอกแจรู้สึกอยากเปิดเปลือยเรือนร่างของตัวเองให้เขามอง ให้เขาสำรวจไปทั่วทุกที่บนร่างกายอย่างไม่ปิดบังมันเอาไว้

            แววตาที่เหมือนจะทำให้ฮยอกแจหลงใหลจนไม่อาจจะละสายตา และเมื่อเสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้นมา คนตัวเล็กก็ทำได้เพียงปล่อยใจไปกับสัมผัสที่เกิดขึ้น

            “คุณเป็นของผมนะฮยอกแจ ให้ผมมองคุณแบบนี้คนเดียวก็พอ”

            “อ๊าาาา!!!” สิ้นเสียงทุ้มที่ประกาศความเป็นเจ้าของ ริมฝีปากร้อนระอุก็ครอบเข้าที่ส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกอย่างรวดเร็ว จนฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นสูง มือเรียวทำได้เพียงปัดป่ายไปกับพนักโซฟาด้านหลัง สะโพกเล็กเด้งขึ้นอย่างเสียวกระสัน ดวงตาคู่สวยทำได้เพียงหรี่ปรือมองผ่านม่านน้ำตาจนเห็นใบหน้าคมคายที่กำลังก้มลงเหนือส่วนอ่อนไหวของตัวเอง

            “อ้ะ...อึ้ก...ฮื่อ...คุณฮันคยอง...อ๊า...” ฮยอกแจครางเสียงกระเส่า เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจกำลังโลมเลียไปทั่วทั้งส่วนอ่อนไหว ดูดเม้มจนความกระสันอยากแล่นริ้วไปทั่วกาย ใบหน้าสวยแดงจัด ยามที่เชิดหน้าขึ้นสูง เรียวขาขาวยิ่งแยกออกห่าง ปลายเท้าจิกลงกับโซฟาอย่างไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว

            “อื้อ...แรง...แรง...อ้ะๆ..ดีจัง...ฮื่อ...” เสียงหวานครางเครือออกมาเรื่อยๆ มือเรียวทั้งจิก ทั้งป่ายปัดไปตามพนักโซฟา เรือนร่างช่วงล่างทำได้เพียงแอ่นขึ้นรับสัมผัสแสนร้อนแรงที่บ้างก็ครอบครองรัวแรง บ้างก็เนิบนาบราวกับจะแกล้งให้เขาขาดใจตาย ดวงตาคู่สวยก็มองเสี้ยวหน้าคมคายอย่างอดรนทนไม่ไหว

            ต้องการมากกว่านี้ ต้องการเขาที่จะสอดแทรกเข้ามาในร่างกายมากกว่านี้

            “คุณฮัน...อื้อ...พอ...พอฮะ...ผม...อื้อ...พอก่อน...” ฮยอกแจบอกเสียงสั่น มือเรียวก็ส่งไปประคองใบหน้าคมคายที่กำลังหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหวของเขาไม่มีหยุดอย่างเบามือ จนชายหนุ่มยอมปล่อยจากส่วนอ่อนไหวที่ปริ่มน้ำขึ้นมาอย่างเชื่องช้า

            กึก

            ฮยอกแจรู้สึกราวกับตัวเองหลงใหลไปกับใบหน้าคมคายของคนตรงหน้าจนไม่อาจจะถอนตัว แววตาคมกริบที่แสนดุดัน รุนแรง และเขาก็เป็นคนปลุกความรุนแรงในตัวผู้ชายคนนี้ คนที่กำลังขยับยืดตัวเข้ามาใกล้จนชิดกับใบหน้าเรียวสวย

            ฟึ่บ

            ร่างกายสูงใหญ่ที่ร้อนระอุเปียกชื้นขึ้นมาแนบชิดอีกครั้ง ฝ่ามือแข็งแกร่งรวบเข้าใต้สะโพกอิ่มแล้วยกเพียงทีเดียวก็แทรกตัวเข้ามาระหว่างร่างบอบบางและโซฟานุ่ม จนฮยอกแจถูกแนบชิดอยู่ระหว่างพนักโซฟาด้านหลังกับคนตัวโตที่กลายมาเป็นเบาะรองนั่งแทน เนื้อตัวของทั้งสองขยับแนบชิดเสียดสี เรียวขาขาวแยกกว้างออกยันกับโซฟา ขณะที่แก่นกายใหญ่ก็กำลังขยับเสียดสีที่ปากทางเข้า

            ท่วงท่าที่พรั่งพร้อมกับความร้อนแรงต่อจากนี้ แต่ฮันคยองก็เพียงดันร่างเล็กเอาไว้แนบชิด ขยับเรือนร่างช่วงล่างเสียดสีที่ช่องทางสีระเรื่อที่กำลังหดเกร็งด้วยความเสียวสะท้าน

            “จำไว้นะครับ คุณเป็นของผม ฮยอกแจ”

            ถ้อยคำหนักแน่นจริงจังที่กำลังสั่นสะท้านหัวใจคนฟังจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ใบหน้าเรียวสวยทำได้เพียงสบประสานสายตากับชายหนุ่มตรงหน้า มือเรียวทำได้เพียงบีบไหล่กว้างเอาไว้แน่น ยามสัมผัสได้ถึงการประกาศตัวเหนือร่างกายของเขาและ...หัวใจของเขา

            สวบ

            “อ๊าาาาา!!!!” ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว เสียงหวานหวีดร้องออกมาเต็มเสียง เมื่อแก่นกายใหญ่ดันพรวดเดียวเข้าไปในช่องทางร้อนระอุที่แม้จะไม่ได้เบิกทางเอาไว้ก่อน แต่กลับรองรับความใหญ่โตที่ดุนดันเข้าไปอย่างพอดิบพอดี ความคิดมากมายในหัวหายวับไปหมด มีเพียงการเชิดหน้าหวีดร้องในลำคออย่างเสียวซ่าน ก่อนที่เสียงหวานนั้นจะกลืนหายไปในลำคอเมื่อคนตัวโตประกบจูบลงมา

            จูบร้อนผ่าวที่ฮยอกแจไขว่คว้าเอาไว้อย่างไม่ต้องการให้อีกฝ่ายผละออก มือเรียวป่ายปัดไปตามท่อนแขนแกร่ง ยามที่ร่างกายกระตุกเกร็ง เมื่อแก่นกายใหญ่จมลึกเข้าไปจนสุด

            “อาห์...ฮยอกแจ” เสียงทุ้มต่ำคำรามเหนือแอ่งชีพจร เมื่อชายหนุ่มกำลังก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนลออ มือใหญ่ก็กระชับสะโพกมนให้สูงขึ้นนิด ยามที่ดันกายเข้าไปในความร้อนระอุที่กำลังบีบรัดเขาเป็นจังหวะที่ยิ่งปลุกความต้องการในตัวชายหนุ่ม

            คนอย่างหานฮันคยองไม่เคยรู้สึกเลยว่าต้องการใครมากมายขนาดนี้มาก่อน

            “ฮื่อ...อ้ะ...อาห์...คุณฮัน...อึ้กๆ...” เสียงหวานดังกระเส่าไม่มีหยุด ยามที่ใบหน้าคมคายกำลังซุกเข้าที่แผ่นอกบอบบาง ริมฝีปากร้อนตวัดเกี่ยวหัวนมนิ่มเข้าไปในโพรงปากไม่มีหยุด ทั้งยังดุนดันอย่างรุนแรงจนมันยิ่งแข็งตึงด้วยความต้องการ เรือนร่างเล้กก็ขยับสอดรัดความใหญ่โตที่ดันเข้ามาจนสุดทุกครั้ง

            เรือนร่างของทั้งสองยิ่งขยับเสียดสีเข้าหากันอย่างร้อนแรงราวกับไม่มีอะไรมาหยุดยั้งได้อีกแล้ว

            ฟึ่บๆๆ

            แก่นกายใหญ่ที่ร้อนผ่าวก็สอดลึกเข้าหาไม่มีหยุด ทั้งรุนแรง ทั้งเนิบนาบ และเรียกเสียงครางหวีดหวานของคนที่เนื้อตัวสั่นคลอนเพราะความรุนแรงช่วงล่างที่สอดลึกเข้ามา แก่นกายเล็กก็ขยับเสียดสีไปกับแผ่นท้องแกร่งจนฉ่ำเยิ้ม ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือขึ้นเพื่อมองคนตัวโต

            “คุณฮัน...อ้ะอ๊า...ฮื่อ...อึ้กๆ...คุณ...คุณก็เป็น...ของผม...ของผมนะ...อ้ะๆ...” ความต้องการที่ล้นปรี่ขึ้นมาถึงขอบที่ทำให้คนตัวเล็กหลุดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนได้

            เขาก็อยากให้อีกฝ่ายเป็นของเขาเหมือนกัน

            กึก

            ถ้อยคำที่ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังสอดกายระรัวไม่มีหยุดชะงักไป ดวงตาคู่คมขยับมาสบกับดวงตาฉ่ำน้ำที่กำลังเปิดเผยความรู้สึกในใจออกมา และนั่นก็ทำให้หนุ่มจีนรู้สึกดีแทบบ้า ดีเสียยิ่งกว่าการขยับกายสอดแทรกเข้าไปในความอุ่นนุ่มในเวลานี้เสียอีก

            เขากำลังชอบที่ฮยอกแจหวงแหนเขาไม่ต่างกัน

            ฟึ่บ

            และนั่นก็ทำให้ร่างสูงใหญ่จัดการขยับพลิกให้ตัวเองพิงกับพนักโซฟาบ้าง จนฮยอกแจคร่อมทับอยู่เหนือตักกว้างเอาไว้ทั้งตัว ฝ่ามือใหญ่ขยับไปลูบแก้มเนียนนุ่มอย่างเบามือ ยามบอกด้วยเสียงเข้มจัด

            “บอกผมสิฮยอกแจ บอกผมด้วยร่างกายคุณว่าผมเป็นของคุณ”

            คำที่ทำให้ฮยอกแจหน้าแดงจัด แต่ทั้งแววตา ทั้งน้ำเสียงของฮันคยอง ก็ทำให้คนตัวเล็กยกมือขึ้นดันที่แผ่นท้องแกร่งราวกับช่วงพยุงตัว ก่อนที่ร่างกายช่วงล่างจะขยับขึ้นลงอย่างเชื่องช้า จนดวงตาคมกริบวาววับอย่างพอใจ

            “อ้ะอ๊า...คุณฮัน...ฮื่อ...อย่ายุ่งกับ...อึ้กๆ...ผู้หญิงพวกนั้นนะฮะ...อย่านะ...” เสียงหวานครางกระเส่า ยามที่ดันกายรับส่วนแข็งแกร่งเข้ามาจนสุด เสียงหวานบอกแทบไม่เป็นภาษา แต่ทำให้คนฟังกระชากร่างน้อยเข้ามาประกบจูบกับคนน่ารักที่กำลังร่อนเอวอยู่บนร่างกายของเขา

            จูบร้อนผ่าวที่ยิ่งทำให้ฮยอกแจเพิ่มแรงขย่มลงบนตัวของชายหนุ่มรูปหล่อ ฝ่ามือทั้งสองคู่ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายของอีกฝ่ายไม่ว่างเว้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่ว โซฟาตัวหรูส่งเสียงกึกกักตามความรุนแรงของคนทั้งสองที่อยู่ด้านบน

            “ตอนนี้ผมมีคุณ...อืม...คนเดียว...ฮยอกแจ” ฮันคยองบอกคล้ายเสียงคำราม ยามที่ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นสูงอย่างไม่อาจจะทนไหวอีกแล้ว

            “อ้ะ...อึ้กๆ...อ๊าาาาาาาาาาาาา!!!” ความร้อนแรงที่กำลังส่งให้ฮยอกแจไปสุดปลายทางของอารมณ์ก่อน จนเสียงหวานหวีดร้องออกมาเต็มเสียง สะโพกเล็กกดลงเป็นครั้งสุดท้าย แล้วปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเต็มแผ่นท้องของคนทั้งคู่

            ฮันคยองจัดการพลิกร่างเล็กที่นอนหอบหมดเรี่ยวแรงลงบนโซฟานุ่มอีกครั้ง ดวงตาคมวาววับยามมองเรือนร่างขาวนวลที่ประดับด้วยรอยจูบของเขาเต็มไปหมด ร่างขาวนวลที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อเพราะแรงบีบเฟ้นของเขา ร่างที่นอนเปลือยเปล่าปล่อยให้เขาทำตามใจ จนสะโพกสอบเป็นฝ่ายขยับถี่ยิบเร่งจังหวะรักเพื่อตามคนที่นอนหมดเรี่ยวแรงไป

            แรงกระทำที่ทำให้ฮยอกแจครางอื้ออึงในลำคอ ร่างเล็กสะบัดส่ายซ่านด้วยความเสียวกระสันที่อีกฝ่ายสอดแทรกกายเข้ามาไม่ได้หยุด อารมณ์ที่ปลดปล่อยไปเหมือนจะกลับมาอีกครั้ง ก่อนที่ร่างเล็กจะผวาเข้าหาอ้อมกอดแกร่ง ตอบรับความต้องการของชายหนุ่มอีกครั้งอย่างยินยอม

            แรงสอดรัดที่เรียกเสียงครางหวีดหวานดังก้องห้องกว้างอีกครั้ง ประสานไปกับเสียงคำรามต่ำที่กว่าชายหนุ่มจะปลดปล่อยความต้องการออกมาก็หลังจากที่ฮยอกแจปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สองนั่นแหละ

...................................................

คิดเห็นยังไงบอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ^^



วันเสาร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556

NC Scent of love_44


NC Scent of love_44


            “อ้ะ ฮัน...” ริมฝีปากได้รูปผละออก จนเห็นน้ำใสที่เชื่อมต่อกันอย่างชัดเจน จุดความเขินอายให้กับคนไม่ประสาที่ก้มหน้างุด หากแต่ท่าทางแบบนี้ก็เรียกสายตาอ่อนโยนจากคนตัวโตที่ทอดมองมา ริมฝีปากอุ่นก็ขยับไปกดจูบที่แก้มนิ่มเบาๆ ส่วนมือใหญ่ก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกบอบบาง

            เฮือก!

            “อ้ะ...ฮัน...ยะ...อย่าบีบฮะ...อ้ะ” ฮยอกแจได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น กลั้นเสียงร้องน่าอายที่จะหลุดลอดออกมา เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังบีบคลึงหัวนมนิ่มเบาๆ ความร้อนวิ่งวูบวาบไปทั่วตัว ใบหน้าสวยแดงซ่านขึ้นมาทันที

            แต่เหมือนยิ่งห้าม คุณหมอหนุ่มกลับยิ่งเพิ่มแรงหมุนคลึงไปมา จนเสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างสุดกลั้น มือเรียวยิ่งจับขอบโต๊ะกินข้าวเอาไว้แน่น ยามที่ริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังกดแนบเข้าที่ซอกคอหอมกรุ่น จมูกโด่งก็สูดดมกลิ่นกายหอมหวานที่ปลุกเร้าอารมณ์ดิบให้ก่อเกิดขึ้นมาทีละน้อย แล้วลากไล้ไปตามผิวนิ่ม ขบเม้มให้ขึ้นรอยสีระเรื่อ

            “หวานจังเลยครับ ฮยอกแจ หอมมากเลยรู้มั้ย”

            “อ้ะอ๊า...ฮัน...ฮัน...ฮื่อ...” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำชิดผิวเนื้อนุ่ม ฮยอกแจก็ได้แต่เชิดหน้าขึ้นน้อยๆ ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างขึ้น เมื่อฝ่ามือใหญ่อีกข้างของคนตัวโตกำลังสอดเข้าที่ใต้ขาเรียวแล้วลูบส่วนอ่อนไหวซึ่งซ่อนอยู่ในกางเกงเบาๆ มืออีกข้างก็กำลังหมุนคลึงหยอกเย้ากับยอดอกของเขาจนมันแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ

            เสียงหวานสั่นเครือของคนไม่ประสาที่กำลังจุดไฟความต้องการของคนตัวโตมากขึ้นทุกที

            ตุบ

            “ฮัน...ฮยอกอาย...” ฮยอกแจร้องบอกเสียงสั่น เมื่อกางเกงที่สวมอยู่ถูกคนตัวโตจัดการถอดมันอย่างรวดเร็ว จนมือเรียวจับเอาไว้ไม่ทัน ใบหน้าขาวนวลเนียนก็แดงก่ำเสียจนแทบหาสีเดิมไม่เจอ

            เสียงหวานที่ทำให้ชายหนุ่มจุดรอยยิ้มบางอย่างรักใคร่เอ็นดู เวลานี้ฮันคยองกำลังถูกความร้อนเข้าเล่นงานมากขึ้นทุกที ในเมื่อยิ่งแตะต้องผิวนุ่มมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกถึงความต้องการที่ฮยอกแจปลุกขึ้นมามากขึ้นเท่านั้น มือใหญ่ก็ยิ่งบีบคลึงเนื้อนิ่มแรงๆ อย่างติดใจเมื่อมันแข็งขืนสู้นิ้วมากขึ้นเรื่อยๆ

            “นะ...ไหนว่าจะพา...มาอ้ะ...พาฮยอกมาดู...อะไร...มะ...ไม่ใช่หรือฮะ” ฮยอกแจได้แต่กัดปากกลั้นเสียงร้องของตัวเองเอาไว้ เมื่อฮันคยองยังคงลูบไล้ส่วนอ่อนไหวที่ทำให้ขาเรียวยิ่งหุบเข้าหากันอย่างขลาดเขิน ยิ่งได้มองร่างตัวเองที่ตกอยู่ใต้ฝ่ามือร้อนผ่าวของคนรัก เขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก

            กึก

            ฮันคยองชะงักไปเพียงนิด ยามที่ฮยอกแจร้องถามแบบนี้ จากนั้นดวงตาคู่คมก็วาววับขึ้นมาทันที

            ฟึ่บ

            ชายหนุ่มจัดการหมุนร่างบอบบางให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาคู่คมมองใบหน้าสวยที่แดงซ่านไปหมดแล้ว เนื้อตัวก็มีเพียงเสื้อเนื้อนุ่มกับกางเกงชั้นในที่ประดับกาย

            “ฮัน...” ฮยอกแจได้แต่ร้องเบาๆ เมื่อนิ้วยาวดันปลายคางของเขาให้เงยขึ้นมาสบตา แล้วก็ต้องหลับตาลงอย่างขัดเขิน เมื่อฮันคยองโน้มตัวลงมากดจูบที่เรียวปากฉ่ำหวานอย่างเชื่องช้า มือเรียวก็ค่อยๆ ขยับไปกอดรอบลำคอแกร่ง ยอมรับจูบที่เกิดขึ้นอย่างเต็มใจ

            จูบที่คราวนี้ไม่ได้อ่อนหวานนุ่มนวลเพียงอย่างเดียว ทว่ากลับแฝงด้วยความเร่าร้อน ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ดูดเลียปลายลิ้นนิ่มไม่ได้ห่าง เข้าพัวพันจนเสียงจูบดังก้องไปทั่วห้องชุดกว้าง สัมผัสที่ทำให้ฮยอกแจรู้สึกเหมือนแข้งขาจะอ่อนแรงเสียให้ได้ มือนิ่มก็ยิ่งกอดกระชับลำคอแกร่งเอาไว้มั่น

            ฟึ่บ

            แล้วเพียงแค่ยกทีเดียว ร่างบอบบางก็ขยับไปนั่งบนโต๊ะกินข้าวตรงหน้า โดยที่ริมฝีปากของทั้งสองยังไม่ผละออกจากกันเลย ฝ่ามือใหญ่ก็เริ่มขยับไปป้วนเปี้ยนที่สะโพกอิ่มแล้วลูบคลึงไปมาเรียกเสียงครวญครางหวานๆ ที่เล็ดรอดออกมาจากลำคอระหง

            “อื้อ...อ้ะอาห์...” เสียงหวานที่ดังคลอไปกับเสียงจูบที่กำลังดังก้องไปทั่วห้องกว้าง ปลุกเร้าอารมณ์ของคนตัวโตที่กำลังแกะกระดุมเสื้อคนตัวเล็กออกทีละเม็ด ทีละเม็ด...เพียงแป๊บเดียว กระดุมทุกเม็ดก็หลุดจากรังดุมเผยเนื้อตัวขาวผุดผาดที่กำลังล้อแสงไฟ

            “ฮยอกแจ...ฮยอกแจครับ...ผมขอ...ได้มั้ย หืม...” ฮันคยองถอยตัวออกมาเพียงนิด ยามที่มองร่างบอบบางซึ่งกำลังนอนราบไปกับโต๊ะกินข้าวตรงหน้า แผ่นอกบางสะท้อนขึ้นลงอย่างเหนื่อยหอบ แก้มใสแดงเรื่อ ดวงตาฉ่ำเชื่อมน่ามอง ภาพที่ทำให้อารมณ์ดิบยิ่งลุกโชนขึ้นกับคนไร้เดียงสาที่น่ารักเสียเหลือเกิน

            “นะครับ...นะครับคนดี” ไม่ว่าเปล่า ใบหน้าคมคายก็ขยับซุกไซ้ที่ซอกคอนุ่ม ปลายลิ้นไล้เลียผิวเนื้อขาวจนฮยอกแจสะดุ้งน้อยๆ มือเรียวปล่อยจากลำคอแกร่งไปกำเอาไว้ข้างหัว ใบหน้าสวยเผลอเอียงคอให้อีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว

            “อ้ะอ๊า...ฮัน....ฮื่อ...อึ้ก...”

            “นะครับ” คำร้องขอที่มาพร้อมกับริมฝีปากร้ายกาจซึ่งกำลังกดจูบไปทั่วเนินเนื้อขาวผ่องของคนที่กำลังขัดเขิน จนต้องหลับตาแน่นทั้งยังพยักหน้าอย่างอายๆ มีเพียงเรือนร่างเล็กที่บิดเร้าน้อยๆ อย่างสู้รบกับความรัญจวนใจซึ่งกำลังเกิดขึ้นทั่วกาย

            “อื้อ...ฮะ...ฮัน...ยะ...ฮื่อ...ฮยอกเสียว...อึ้ก...” ฮยอกแจถึงกับหลุดเสียงร้องออกมา เมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวปาดเลียที่ยอดอกสีหวานแรงๆ จนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ดวงตาเรียวสวยลืมขึ้นทันควันทั้งยังฉ่ำด้วยน้ำหยดใส ขาเรียวเผลอเบียดชิดเข้าหากันทันที

            “ยกสะโพกหน่อยครับฮยอกแจ” เสียงทุ้มกระซิบขอเสียงพร่า ยามที่คนตัวโตกำลังดึงชั้นในตัวน้อยให้หลุดจากสะโพกกลมอย่างเชื่องช้า แต่เร้าอารมณ์คนตัวเล็กเหลือเกิน แล้วมีหรือที่ร่างน้อยจะทำอะไรได้นอกจากยอมให้อีกฝ่ายเปิดเผยเนื้อตัวเปลือยเปล่าของตนแก่สายตา

            “อ้ะ...อ้ะอ๊า...ฮัน...ฮัน...” ฮยอกแจได้แต่กัดปากตัวเองแน่น ใบหน้าสวยส่ายซ่านด้วยความปั่นป่วน เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังกดจูบที่แผ่นท้องขาวจนทั่ว อาศัยที่คนตัวเล็กยังไม่ทันตั้งตัวดันแยกปลายเท้าเรียวสวยให้ออกห่างจากกัน

            “อ๊าา!! ฮะ...ฮัน...ไม่...ฮื่อ...มะ...มัน ฮื่อ...ฮยอก...อ้ะอ๊า” ฮยอกแจถึงกับร้องไม่เป็นภาษา เมื่อคนตัวโตจัดการครอบริมฝีปากลงที่ส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกอย่างรวดเร็ว จนสะโพกมนแอ่นโค้งขึ้นโดยอัตโนมัติ ภาพเบื้องหลังม่านตาสว่างวาบเข้ามา มือเรียวยิ่งกำขยำสลับคลายออกข้างหัวทุย ใบหน้าสวยแหงนขึ้นเต็มแรง

            “ฮัน...ฮื่อ...แรงอีก...ฮะ...อ้ะ...อ๊า...” ฮยอกแจร้องบอกเสียงหอบสะท้าน ความร้อนรุนแรงยิ่งจู่โจมร่างกายโดยเฉพาะส่วนกลางลำตัวที่กำลังขยับขยายเต็มที่ ทั้งยังถูกครอบครองด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนที่กำลังขยับขึ้นลงไม่ได้ขาด ยิ่งเสียงหวานครวญครางแค่ไหน ฮันคยองก็ยิ่งแตะชิมรสชาติที่หวานล้ำมากขึ้นไปอีก

            หมับ

            “ฮื่อ...สะ...เสียว...ฮัน...อึ้ก...ฮยอกเสียว...ฮื่อ...” ฮยอกแจส่งมือมาซุกไซ้ที่กลุ่มผมสีเข้มอย่างหวังระบายอารมณ์ที่เกิดขึ้น สะโพกมนก็ขยับตามจังหวะการชักนำของฮันคยองอย่างไม่รู้ตัว รู้เพียงว่าต้องการมากกว่านี้ ต้องการคนๆ นี้มากกว่านี้

            เสียงครวญครางที่ดังไม่ได้ขาดสายทำให้ฮันคยองรูดรั้งแรงขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่บีบคลึงสะโพกมนอย่างยิ่งปลุกปั้นอารมณ์รักของคนตัวเล็กให้พุ่งทะยานไปไกล

            “อ้ะ อ้า...อึ้ก...อ๊าาาา” เพียงไม่นาน ฮยอกแจก็ปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มโพรงปากอุ่นร้อนให้ชายหนุ่มกลืนกินมันอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะผละจากส่วนน่ารักขึ้นมามองร่างเล็กที่ทิ้งกายลงนอนราบกับพื้นโต๊ะอย่างหมดแรง ใบหน้าสวยก็แดงก่ำทั้งยังเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักจนชายหนุ่มต้องขยับไปหอมแก้มนุ่มอย่างทะนุถนอม

            การกระทำที่ฮยอกแจได้แต่ปรือดวงตาคู่สวยขึ้นมามอง สบกับดวงตาคมวาวที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ปรารถนาเสียจนมือเรียวยกขึ้นหมายจะปิดบังเรือนร่างอย่างขลาดเขิน



ต่อค่ะ

            หมับ

            “ฮัน...ยะ...อย่ามองนะฮะ...”

            “คุณสวยขนาดนี้จะไม่ให้ผมมองได้ยังไงหืม” ฮันคยองบอกเสียงพร่า ก่อนที่จะขยับมือไปกำรอบส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กอีกครั้ง จนฮยอกแจสะดุ้งเฮือก

            “อ้ะ ฮัน...อื้อ...อย่าเพิ่ง...อ้ะ” ฮยอกแจได้อย่างเสียงสั่น เมื่อชายหนุ่มกำรอบที่ส่วนกลางลำตัวแล้วรูดรั้งเบาๆ จนร่างเล็กได้แต่สะดุ้งน้อยๆ แต่เหมือนว่าจะไม่ทำให้ฮันคยองหยุดการกระทำของตัวเอง นอกจากขยับไปเปิดกล่องขนมหวานที่เขาให้ดงแฮช่วยจัดการให้

            “ฮยอกแจครับ ผมจะบอกความลับของผมให้รู้อย่างนึงนะ...” เสียงทุ้มที่เรียกสายตาหวานเชื่อมให้ช้อนขึ้นมอง ทั้งที่ร่ายกายได้แต่ระทดระทวยปล่อยให้คนตัวโตหยอกเย้าอยู่แบบนี้

            “จริงๆ ผมทานของหวานได้...แต่ต้องทานจากตัวคุณ

            “!!!” จบคำของชายหนุ่ม ฮยอกแจก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อครีมสดที่เขาจับต้องอยู่ทุกวันถูกป้ายลงมาที่แผ่นอกขาวผ่องด้วยฝีมือของคนตัวโต แต่ยังไม่ทันจะได้ถามว่าทำอะไร ใบหน้าคมคายก็ฉกวูบลง

            “อื้อ...ฮัน...ยะ...อย่าเลีย...อึ้กๆ...ฮัน...” ใบหน้าสวยได้แต่ส่ายไปมาน้อยๆ เมื่อฮันคยองกำลังก้มลงมาใช้ปลายลิ้นร้อนผ่าวเลียไปตามครีมสีขาวสะอาดตาเข้าไปในโพรงปาก แต่มันไม่ใช่เพียงแค่ครีมรสหวาน แต่มันยังนับรวมถึงหัวนมนุ่มนิ่มที่กำลังเลอะเปรอะเปื้อนครีมอีกด้วย

            “อึ้ก...อื้อ...ฮื่อ...” ฮยอกแจได้แต่เม้มริมฝีปากแน่น เมื่อปลายลิ้นร้อนกำลังสะกิดเขี่ยที่เม็ดทับทิมจากนั้นก็สะกิดรัวแรง จนแผ่นอกบอบบางยิ่งเด้งขึ้น ใบหน้าสวยก็ส่ายสะบัดไปมากับความรัญจวนใจที่ได้รับอย่างต่อเนื่อง    
           
            “หวาน...ทำไมหวานขนาดนี้หืม...” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมอก ปลายลิ้นก็ทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง มืออีกข้างก็กำลังละเลงที่หัวนมนิ่มรัวแรงจนมันกำลังแข็งชัน รับรู้ได้ถึงมือเรียวที่กำลังกอดรอบลำคอของเขาเอาไว้แน่น เสียงใสที่ยิ่งดังครวญครางกำลังปลุกให้แก่นกายใหญ่ปวดหนึบไปหมด

            ไม่เพียงแค่แค่แผ่นอกบอบบาง มือใหญ่ที่เปื้อนไปด้วยครีมขาวๆ ก็กำลังลูบไปตามสะโพกอิ่มเต็ม สอดลึกเข้าไปใต้เรียวขาขาวขาวผ่อง ลูบไล้ไปทั่วแก่นกายสีระเรื่อเปรอะทั่วไปหมด ความเสียวสะท้านแล่นปราดไปทั่วกายอย่างแทบจะขาดใจ อย่างที่ฮยอกแจพอจะรู้แล้วว่าทุกที่ที่มือใหญ่ผ่าน ย่อมตามมาด้วยปลายลิ้นแสนร้ายกาจ

            ฟึ่บ

            “ฮัน...ยะ...อย่ามอง..อย่ามองนะฮะ...อื้อ...มะ...อ้ะอ๊า...” ฮยอกแจร้องเสียงสั่น เมื่อขาเรียวถูกดันให้แยกออกห่างอีกครั้ง แล้วคนตัวโตก็ขยับไปกดจูบที่ขาอ่อนด้านใน ใบหน้าคมคายที่ฉายชัดถึงอารมณ์ดิบเถื่อนยิ่งทำให้เขาขลาดเขินเกินกว่าจะมองสภาพตัวเองซึ่งกำลังอ้าขาออกเสียกว้าง เผยเนื้อตัวทุกสัดส่วนให้คนรักได้เห็น

            “อ๊าาาา...ฮื่อ...พะ...พอแล้ว....พอ...ฮยอกเชื่อ...อ้ะอ๊า...เชื่อแล้วว่า...ฮันกิน...กินของหวาน...ได้...ฮื่ออ...ยะ...ตะ...ตรงนั้น...มัน...อึ้ก...อ้ะอ๊าๆ...” ฮยอกแจถึงกับร้องไม่เห็นภาษา เมื่อจูบร้อนกำลังสร้างความปั่นป่วนไปทั่ว เก็บเกี่ยวเศษครีมทั้งหมดไม่ให้เหลือ แล้วมันก็หยุดลงที่ช่องทางสีสดซึ่งกำลังขมิบถี่แรงด้วยการเล้าโลมที่แทบจะทำให้ขาดใจ ซึ่งคนตัวโตก็ไม่หยุดเพียงแค่นั้น ทั้งยังละเลงปลายลิ้นที่ส่วนนั้นแรงๆ จนฮยอกแจหวีดร้องออกมาดังลั่น

            ดวงตาคู่สวยที่กำลังหวานจัดก็กดมองภาพแสนน่าอายของตนที่มีคนตัวโตกำลังปรนเปรอให้อย่างถึงใจ แก่นกายเล็กก็ขยับขยายเสียจนกำลังปริ่มด้วยน้ำสีขุ่นอีกครั้ง ช่องทางด้านหลังก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำใสซึ่งละเลงจนฉ่ำเยิ้มทั้งนอกและใน

            อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงจนคนขี้อายเอ่ยปากออกมาอย่างทนไม่ไหวอีกแล้ว

            “ดะ...ได้โปรด...ฮัน...เข้ามา...เข้ามานะ...ฮะ อึ้ก...ฮยอก...ไม่ไหวแล้ว...อื้อ...” ฟันคมขบริมฝีปากล่างแน่น ยามที่ร้องขอส่วนใหญ่โตเข้ามาเติมเต็มความต้องการ ร่างกายก็กำลังหดเกร็งไปหมด คำร้องขอที่มีหรือชายหนุ่มจะไม่ให้

            จากนั้น ฮันคยองก็ผละออกเพียงครู่ เพื่อปลดรั้งกางเกงขายาวที่สวมใส่อย่างง่ายๆ มือใหญ่ก็จับเข้าที่สะโพกมนแน่น โดยที่ขาเรียวยามนี้ก็แยกออกห่างอย่างไม่ต้องบังคับ เผยช่องทางสีสดที่ฉ่ำเยิ้ม

            “อ้ะ...ฮื่อ...ฮันฮะ...ฮัน...” ฮยอกแจได้แต่กัดปากตัวเองแน่น เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังถูไถไปตามร่องหลืบแสนสวยจนทำให้เขากำลังจะทนไม่ไหวเสียเอง ความต้องการที่พรั่งพร้อมเสียจนไม่ต้องการอะไรมาเบิกทางทั้งนั้น

            ฟึ่บ

            ดวงตาฉ่ำหวานปรือขึ้นสบกับดวงตาคู่คมอย่างอ้อนวอน แล้วเสียงหวานก็ร้องสั่นสะท้าน

            “เข้ามา...นะฮะ...ฮัน...ฮยอกต้องการ...อ๊าาาาาาาาา!!!” ฮยอกแจถึงกับหวีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อสิ้นคำขอ แก่นกายใหญ่ที่ขยายเต็มที่ก็ถูกดันเข้ามาอย่างเชื่องช้า ความเจ็บปวดที่ปะปนไปกับความสุขซ่านที่ไม่รู้ว่าอะไรมากกว่ากัน กำลังทำให้ฮยอกแจเกาะเกี่ยวแขนแกร่งมั่น แล้วก็ขยับกายรับส่วนใหญ่โตเข้ามาเรื่อยๆ

            “อาห์...ฮยอกแจครับ...อืม...ทำไมแน่นอย่างนี้...หืม...” เสียงทุ้มคำรามต่ำ ยามที่ร่างสูงซบลงที่แผ่นอกบาง พยายามดุนดันความใหญ่โตเข้าไปในส่วนอ่อนนุ่มซึ่งเคยรองรับเขามาแล้ว ดวงตาคู่คมก็หลับแน่น เมื่อคลื่นความเสียวซ่านกระจายไปทั่วร่าง ยิ่งดุนดันเข้าไปมากเท่าไหร่ ผนังนิ่มก็ตอดรัดเขาจนแทบจะบ้าตาย

            รู้สึกดี ดีจนไม่อยากให้หยุดลงง่ายๆ

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา...อืม...อึ้ก...” ร่างบอบบางได้แต่สะดุ้งสุดตัว เมื่อแก่นกายใหญ่ดันเข้ามาทีเดียวจนสุด เสียงหวานก็หวีดร้องออกมา มือเรียวยิ่งจิกเล็บลงกับไหล่กว้างมากขึ้น ยามที่ริมฝีปากได้รูปประกบเข้ามาอย่างร้อนแรง

            ความเจ็บปวดที่สู้ไม่ได้เลยกับความสุขสม

            จูบร้อนที่ยิ่งเร่าร้อนรุนแรงเมื่ออารมณ์ของคนทั้งคู่ไปไกลเกินกว่าจะหยุดยั้ง ยิ่งช่องทางร้อนผ่าวกำลังตอดรัดเป็นจังหวะรุนแรงก็ยิ่งทำให้ฮันคยองที่กดกายแช่ค้างเอาไว้ค่อยๆ ขยับตัวแรงทีละน้อย ท่อนเนื้อยาวก็ดึงออกเกือบสุดแล้วกระแทกเข้ามาเต็มความยาวทุกครั้งจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ปลายลิ้นเล็กก็พยายามเกาะเกี่ยวปลายลิ้นร้อนเอาไว้หวังดับความรุนแรงของอารมณ์

            ฟึ่บๆๆ

            “อึ้ก...ฮัน...ฮยอก...ฮื่อ...” ฮยอกแจกอดรอบลำคอแกร่งมั่น ยามที่สะโพกเล็กกำลังจับจังหวะถูก จนขยับโยกตามแรงของคนตัวโตเรื่อยๆ เสียงโต๊ะไม้หนาหนักดังกึกกักมากขึ้นเรื่อยๆ บ่งบอกความเร่าร้อนของคนด้านบนที่รับรู้เพียงกันและกันเท่านั้น

            สิ่งที่ทำให้ดวงตาคมปราบมองใบหน้าสวยจัดที่กำลังบิดเบ้ด้วยความเสียวซ่าน เรือนร่างเล็กที่มีเต็มไปด้วยรอยแดงประปรายก็กำลังครูดไปกับโต๊ะไม้ทุกครั้งที่เขาขยับสอดรุนแรง

            ฟึ่บ

            “อ้ะ ฮัน...ทำไม...”

            “จับเอาไว้นะครับ ฮยอกแจ” คนตัวเล็กที่กำลังเสียวซ่านในอารมณ์ได้แต่ร้องประท้วงเบาๆ เมื่อท่อนเนื้อร้อนถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว หากแต่ยังไม่ทันจะได้ถาม ชายหนุ่มก็อุ้มร่างเล็กให้ลงจากโต๊ะ แล้วจับหมุนตัวหันหลังให้เขา จนมือเรียวรีบจับที่ขอบโต๊ะตัวใหญ่ก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้น

            “อ๊าาาาา...” สิ้นคำของคนรัก ฮยอกแจก็ได้แต่ซบหน้าลงกับโต๊ะตรงหน้า เมื่อท้อนเนื้อร้อนกดสอดเข้าทีเดียวจนสุด จนเนื้อตัวสั่นระริก เรียวปากที่เจ่อบวมก็เผยอขึ้นเปล่งเสียงครางหวานๆ อย่างหวังดับความร้อนรุ่มที่แทบจะระเบิดเป็นจุณในกาย

            หมับ

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊าาาาาา...ฮื่อ...ฮัน...อ้ะ...ตะ...ตรงนั้น...ฮื่อๆๆๆ” จากนั้น ฮยอกแจก็ต้องผวาเฮือก เมื่อขาเรียวถูกดันให้ยกสูงขึ้นข้างหนึ่ง มือใหญ่ก็จับสะโพกเรียวมั่น แล้วดันกายเข้ามารัวเร็วเสียจนแทบขาดใจ เหงื่อเม็ดใหญ่ยิ่งไหลซึมไปทั่วร่างจนทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังก้องไปทั่วห้องชุดขนาดใหญ่

            เสียงที่ยิ่งเร่งเร้าอารมณ์ของคนทั้งสองให้พุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ

            “มะ...ไม่ไหว...แล้ว...ฮัน...ฮยอกไม่ไหว...แล้ว...อึ้กๆ....อื้ออออออออ!!!!” ฮยอกแจหวีดร้องออกมาสุดเสียง ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มพื้นตรงหน้า เมื่อแก่นกายใหญ่สอดลึกเข้ามาแรงๆ อีกไม่กี่ที ดวงตาคู่สวยก็หลับสนิทยามเห็นแสงสว่างสว่างวาบหลังม่านตา

            หมับ

            หากแต่ฮันคยองก็ประคองสะโพกมนเอาไว้มั่น ทั้งที่ขบกรามแน่น ระงับความเสียวสะท้านที่ได้รับจากคนน่ารักในอ้อมกอด แก่นกายใหญ่ก็สอดลึกเข้าไปแรงๆ เมื่อจุดหมายปลายทางเข้ามาใกล้ทุกที

            “อาห์ ฮยอกแจ...ฮยอกแจครับ...อืม...อืมมมมมมมมมมมม” ฮยอกแจที่หน้าแดงซ่าน ทั้งยังหอบหายใจแรงๆ ได้แต่สะดุ้งสุดตัว เมื่อน้ำสีขุ่นพุ่งเข้ามาในร่างแล้วไหลย้อนออกมาจนเลอะเรียวขาขาวผ่อง

..............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันอังคารที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2556

NC MS Special Children_ 24

NC MS Special Children_ 24



            “อาห์...” แต่แล้ว ร่างบอบบางก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือร้อนระอุลากผ่านมาที่ขาขาว ล้วงลึกเข้ามากอบกำแก่นกายสีระเรื่อที่ตอบโต้อย่างน่ารัก

            “พะ...พี่...ซอนมุล...” เสียงหวานครางเครือปนด้วยใบหน้าเจือน้ำตาที่หันมามองช่างยั่วเย้าอารมณ์คนมองที่จัดการร่างน้อยมาตลอดคืน เรียวปากสีหวานก็เจ่อบวมด้วยฤทธิ์จูบที่แทบจะไม่ว่างเว้นจากกัน

            ใบหน้าสวยที่ปลุกอารมณ์รักขององค์ชายหนุ่มให้ก่อเกิดขึ้นมาโดยง่าย

            ทั้งที่อยากจะให้น้องน้อยให้พักผ่อน แต่เขากลับไม่อาจจะห้ามความต้องการที่ปลดปล่อยไปแล้วก็ตั้งเค้าขึ้นมาโดยง่ายเพียงแต่จูบเบาๆ ไม่กี่ที

            อาจจะเป็นเขาที่เสพติดหานจูอึนจนไม่อาจจะปล่อยสองมือที่กอดรัดเอาไว้ได้

            “ทำไมหวานแบบนี้หืม จูอึน...พี่ขอโทษ พี่หยุดตัวเองไม่ได้...” เสียงทุ้มบอกอย่างรู้สึกผิด ยามที่ปากได้รูปก็กำลังพรมจูบที่ปลายคางแสนสวย แล้วลากไล้ริมฝีปากมาถึงปากสีสดอย่างเชื่องช้า ปลายลิ้นดุนดันที่รอยแย้มเบาๆ จูอึนก็เปิดปากรับสัมผัสร้อนอย่างยินยอม

            สัมผัสที่หานจูอึนก็ไม่คิดห้ามปรามอีกฝ่าย แม้ว่าเหนื่อยเสียจนร่างกายแทบจะไม่มีแรงขยับ แต่เพียงฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ สะกิด ลามเลีย เคล้นคลึง เขาก็ได้แต่ตอบสนองความต้องการของพี่ซอนมุลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

            จูบที่ซอนมุลก็ประกบเข้าหาอย่างแนบแน่น ปลายลิ้นร้อนระอุก็เข้าไปหยอกเย้าปลายลิ้นนุ่มนิ่มที่ส่งมาตอบโต้อย่างแสนน่ารัก จนปลายลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวเข้าหากันก่อเกิดเสียงจูบที่ดังก้องไปทั่วห้องกว้าง เรือนร่างเล็กที่นอนหันหลังให้ก็ทำได้เพียงขยับมาเสียดสีกับคนด้านหลังเบาๆ

            “อาห์...พี่...อื้อ...” จูอึนได้แต่ครางเสียงหวาน ยามที่ฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังกำรอบที่ส่วนอ่อนไหว แล้วรูดรั้งด้วยจังหวะที่เนิบนาบ สะโพกกลมก็ทำได้เพียงส่ายไปมาช้าๆ เข้าถูไถกับแก่นกายใหญ่ร้อนผ่าวที่แนบสัมผัสด้านหลัง

            “อ้ะอ๊า...อืม...” ซอนมุลผละออกมาอย่างเชื่องช้าจนสายใยเล็กๆ จากปลายลิ้นของทั้งคู่ยืดยาวออกมา ดวงตาคมกริบก็มองร่างน้อยที่เอี้ยวตัวมาให้เขาจูบกำลังตาฉ่ำเยิ้ม พวงแก้มแดงก่ำด้วยอารมณ์รัก จนความต้องการยิ่งปะทุเข้ามาโดยง่าย ฝ่ามือใหญ่ก็ยิ่งเฝ้าเคล้นคลึงท่อนเนื้อเล็กอย่างเบามือ จนร่างน้อยกระตุกร่างน้อยๆ

            จุ๊บ

            “พี่อยากกอดเราทั้งวันทั้งคืน...ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย...” ซอนมุลบอกเสียงพร่า ยามที่ขยับมากดจูบที่หัวไหล่มน มืออีกข้างก็สอดใต้แขนเรียวไปสะกิดเขี่ยหัวนมนิ่มที่แดงก่ำอย่างเบามือ จนร่างบอบบางยิ่งกระตุกเกร็ง ดวงตาฉ่ำปรือมองเพียงใบหน้าของเขาจนต้องก้มลงไปกดจูบที่เรียวปากแดงช้ำเบาๆ

            “อ๊า...”

            “แรงกว่านี้มั้ย...” ซอนมุลถามพลางขยับรูดรั้งฝ่ามือหนาหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น จนจูอึนพยักหน้าแรงๆ เสียงหอบหายใจดังสะท้อนไปทั่วห้อง ยามที่ชายหนุ่มยิ่งรูดรั้งความน่ารักรัวเร็วขึ้น จนสะโพกเล็กยิ่งขยับส่ายบดเบียดกายใหญ่ที่ขยับขยายขึ้นมาอีกครั้งมากยิ่งขึ้น

            ความต้องการของซอนมุลยิ่งปะทุขึ้นมา จนมือหนายิ่งรูดรั้งให้ร่างขาวเนียนรุนแรง ริมฝีปากร้อนก็กลับไปซุกไซ้ที่แผ่นหลังขาว ลากเลียไปทั่วอย่างที่เขาชิมมาแล้วทั้งคืน แล้วพบว่าน้องน้อยหวานฉ่ำไปทั้งตัว ไม่ว่าจะกดจูบตรงไหน แวะชิมเมื่อไหร่ ก็ให้ความรู้สึกเหมือนขนมหวานรสอร่อยที่ไม่ว่าจะกินมากแค่ไหนก็ไม่รู้เบื่อ

            “อ้ะ...อ๊า...อึ้กๆ...พะ...พี่ฮะ...จูอึน...จูอึน...อ๊าาาาา” เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่จูอึนปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือแข็งแกร่ง ร่างน้อยก็หอบสะท้าน ดวงตาคู่สวยหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อน

            ฟึ่บ

            แต่แล้ว ฝ่ามือใหญ่ก็ไล้ลงมาจับขาเรียวขาวให้ชันขึ้นน้อยๆ โดยที่ร่างเล็กก็ปรือตาขึ้น มือเรียวคว้าจับเข้าที่ผ้าปูเตียงสีเข้มอย่างรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาก็เต็มใจให้เกิด

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!...พี่...ซอนมุล...อื้อ...ลึก...ลึกจัง... เสียงหวานครางในลำคอ ใบหน้าสวยก็ซบลงกับหมอนใบนุ่ม เมื่อความเสียวซ่านกดลึกเข้ามาจากด้านหลัง สองมือจิกกำความเสียดเสียวที่ได้รับจนเรือนร่างได้แต่บิดน้อยๆ คิดว่าตัวเองไม่มีแรงจะรองรับอีกฝ่ายแล้ว แต่เพียงแก่นกายแข็งแกร่งกดสอดเข้ามา เขากลับต้องการให้พี่ซอนมุลสุข...สุขล้ำกับร่างกายของเขา เหมือนที่เขาสุขกับการกระทำของพี่ซอนมุล

            มันไม่ใช่แค่เซ็กส์

            แม้จูอึนจะไม่เคยมีอะไรกับใคร แต่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่แค่ความต้องการทางกาย มันเหมือนความต้องการของเราสองคนกำลังเติมเต็มกันและกัน ทั้งที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องการพี่ซอนมุลขนาดนี้ แต่เพียงคนๆ นี้สัมผัส เพียงแตะต้อง เขาก็อยากให้พี่ซอนมุลกอดมากกว่านี้

            เหมือนหัวใจรับรู้ว่าแม้พี่ซอนมุลไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก แต่ร่างกายของเราทั้งสองกำลังเอ่ยบอกคำนี้แก่กัน

            แม้จะเกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืน แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าพี่ซอนมุลสัมผัสเขาอย่างทะนุถนอมที่สุด

            “อ๊า...” ความคิดของร่างน้อยที่เริ่มขยับสะโพกเล็ก ตอบรับความร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาอีกครั้ง ดื่มด่ำกับความสุขล้ำที่คิมซอนมุลมอบให้

            ขณะที่ซอนมุลก็กกกอดร่างบอบบางเอาไว้แน่น สองมือเคล้นคลึง ลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเปลือยเปล่า รู้ว่าน้องเหนื่อย แต่เขาไม่อาจจะเก็บกลั้นความรู้สึกที่ผ่านมาได้อีกแล้ว เพียงได้สัมผัสเพียงครั้ง คิมซอนมุลก็รู้ว่าตัวเองโลภมากแค่ไหน

            มากเสียจน...ไม่อยากปล่อยน้องให้ใครได้เห็นอีกเลย อยากจะกอดรัดเอาไว้ในอ้อมอกแบบนี้...ตลอดไป

            ฟึ่บๆ

            “ฮื่อ...อ้ะ...อ๊า...” เสียงหวานครวญครางครางเครือ ให้ซอนมุลขยับสะโพกแรงขึ้น มือใหญ่ก็ดันใบหน้าเรียวสวยให้รับจูบที่ประทับแนบลงไปที่ปากสีสด ถ่ายทอดความรักผ่านภาษากายที่ขยับเข้าเสียดสีกันจนร้อนระอุ

            “ชอบมั้ย...” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมหูให้ร่างน้อยที่ขลาดเขินเหลือกำลังเม้มปากน้อยๆ แต่เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาในจุดอารมณ์ภายใน เสียงครางพร่าหวานก็ดังขึ้นราวกับคำตอบให้กับคนตัวโต

            “ชะ...ชอบฮะ...ชอบ...ฮื่อ...ถ้าเป็นพี่...อึ้ก...จูอึนชอบ...” คำตอบแสนน่ารักที่ทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งกดกายถี่รัว เรียกเสียงหวานที่หวีดร้องไปทั่วห้องกว้าง สองมือกอดรัดร่างน้อยเอาไว้แนบอก ดวงตาคู่คมจ้องนิ่งที่ร่างน้อยไม่ละสายตา

            แววตาที่บ่งบอกความรู้สึกเช่นภาษากาย...รัก

            รักที่สุดตั้งแต่วันที่ได้สบตากันครั้งแรก

            ความคิดก่อนที่คิมซอนมุลจะจัดการกับเรือนร่างแสนฉ่ำหวานอย่างไม่อาจหยุดยั้งความต้องการซ้ำอีกหลายต่อหลายครั้ง จนแว่วเสียงหวานประสานกับทุ้มต่ำคลอผะแผ่วตลอดช่วงเช้าลากยาวไปถึงเที่ยงวัน

...................................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ ^^v


วันเสาร์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2556

NC MS Special Children_ 23

NC MS Special Children_ 23



            “อาห์...อ๊า...” แล้วร่างน้อยก็ได้แต่สะดุ้งสุดตัว แผ่นอกบอบบางกระตุกขึ้น เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังลูบเข้าที่เม็ดเล็กๆ กลางอก เพียงปัดผ่านน้อยๆ ร่างทั้งร่างก็ร้อนวูบวาบเสียจนหลงลืมไปหมดว่าทำอะไรอยู่

            ขณะเดียวกันความนุ่มนิ่มที่สัมผัสได้ก็ทำให้องค์ชายหนุ่มผละจากเรียวปากสีหวาน แล้วไต่ไปตามขอบปากดูดกลืนน้ำหวานรสเลิศอย่างไม่อยากให้เหลือสักหยาดหยด มือใหญ่ก็เริ่มลากไปตามแผ่นอกบอบบางแล้วลงมือขยี้เบาๆ

            “อื้อ!!...เสียว...ฮื่อ....จูอึนเสียว...” เสียงหวานครางพร่าอย่างไร้เดียงสา และนั่นก็ทำให้องค์ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาคู่คมวาววับกับปฏิกิริยาของคนใต้ร่าง

          น้องชอบ...ใช่มั้ย

            ความคิดที่องค์ชายหนุ่มอดรนทนไม่ไหวที่จะพิสูจน์ มือใหญ่ที่กดแนบที่ข้อมือเล็กก็ปล่อยออก แล้วก็สอดเข้าไปใต้แผ่นหลังบอบบาง ล้วงลึกเข้าไปในผิวเนื้อลื่นมือที่กำลังทำให้เขาลืมเลือนทุกอย่าง ใบหน้าคมคายก็เลื่อนต่ำลงมาที่เม็ดนูนที่กำลังดุนดันเสื้ออยู่ตรงหน้า

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!...พี่ซอนมุล...ฮื่อ...ฮื่อ...” แล้วเหมือนความนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสจากปลายฝ่ามือจะไม่เพียงพอ เมื่อองค์ชายหนุ่มก้มลงเหนือยอดอกสีหวาน แล้วอดไม่ได้ที่จะลองใช้ฟันคมขบมันเบาๆ เท่านั้น จูอึนก็จิกมือลงไปบนที่นอน แล้วแผ่นหลังบอบบางก็แอ่นโค้งขึ้นราวคันศร

            เรือนร่างเล็กที่บิดเร้าใต้ร่างทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยสัมผัสกับความอ่อนหวานของใครเริ่มใช้ปลายลิ้นส่งมาเลียไปตามส่วนแข็งตึงเบาๆ อย่างอยากรู้ จนจูอึนเบิกตากว้าง เนื้อตัวร้อนรุ่มอย่างไม่เคยมีมาก่อน

            “พี่...อื้อ...พี่ซอนมุล...” ร่างน้อยครางเสียงพร่าหวานที่ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบขององค์ชายหนุ่มมากยิ่งกว่าเดิม แต่แม้ว่าจะต้องการมากมายเพียงไหน แต่เหนือจิตใต้สำนึกกำลังบอกเขาว่า...เขาต้องทำให้จูอึนมีความสุขที่สุด

            ฟึ่บ

            ความคิดที่ทำให้มือใหญ่เลื่อนชายเสื้อยืดตัวใหญ่จนขึ้นไปเหนือแผ่นอกบอบบาง อยากรู้ว่าหากไม่มีอะไรกางกั้น ผิวเนื้อขาวเนียนของคนที่รักที่สุดจะให้รสชาติแบบไหน

            จุ๊บ

            “อ๊า...พี่...พี่ซอนมุลฮะ...ฮื่อ...อย่าละ...เลียแบบ...นั้น...อ๊า...” แล้วสัมผัสของริมฝีปากที่แนบลงกับหัวนมนุ่มนิ่มก็ทำให้จูอึนจิกมือแน่น ดวงตาคู่สวยพร่าไปหยดน้ำตาแหงนเงยมองเพดานนิ่ง ทั้งที่ความสุขพร่ากำลังกระจายไปทั่วทั้งตัว

            แต่เสียงหวานนี้กลับทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งได้ใจ ยิ่งความหอมหวานที่ได้รับก็ทำให้ปลายลิ้นร้อนระอุเริ่มละเลงลงบนส่วนระเรื่อนั่นอย่างอดใจไม่ไหว

            “หวาน” เสียงทุ้มพึมพำเบาๆ ยามที่ดูดเม้มความนุ่มนิ่มที่แข็งตึงจนเกิดเสียง มืออีกข้างก็ส่งมาบีบขยี้เบาๆ เมื่อสัมผัสได้ว่าน้องน้อยกำลังแอ่นอกเข้าหาเขามากยิ่งขึ้นไปอีก

            หวานเสียอยากกลืนกินมากกว่านี้

            ความคิดที่ทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งส่งปลายลิ้นมาละเลงแรงๆ สลับกับใช้ฟันขบกัดเบาๆ ริมฝีปากก็เม้มเข้าหากันที่สัมผัสได้ถึงความแข็งตึงที่มากขึ้นทุกที แล้วความหวานที่ได้รับก็ทำให้องค์หนุ่มติดใจเสียจนไล้เลียส่วนสีระเรื่อจนเปียกชุ่มโชก

            “อ้ะ...อ๊า....ฮื่อๆ...พี่..” จูอึนถึงกับบิดตัวเร้า ขาเรียวชันขึ้นน้อยๆ แล้วถูไถไปมาอย่างเสียดเสียวในอารมณ์ มือเรียวขยับมาจับบ่าแกร่งของคนที่กำลังโลมเลียแผ่นอกเขาจนมันแข็งตึงทั้งยังฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำลายทั้งสองข้าง ใบหน้าหวานยิ่งแดงจัดด้วยแรงอารมณ์

          พี่ซอนมุลทำอะไรจูอึน...ทำไมมันรู้สึก...อื้อ...รู้สึกทรมานขนาดนี้ แต่จูอึนกลับต้องการความทรมาน...มากกว่านี้

            ยิ่งจูอึนครางพร่าปลุกเร้าอารมณ์องค์ชายหนุ่มมากแค่ไหน ซอนมุลก็ยิ่งมอบความหรรษาให้กับช่วงอกขาวเนียนนุ่มมากขึ้นเท่านั้น ทั้งที่แก่นกายใต้กางเกงกำลังขยับขยายจนปวดหนึบไปหมด ต้องการจะสอดแทรกร่างเข้าไปในความอุ่นนุ่มเสียเดี๋ยวนี้

            แต่คิมซอนมุลกำลังค้นพบถึงความสุข...สุขที่ได้ปรนเปรอร่างน้อยแสนเดียงสาที่กำลังบิดตัวไปมาน้อยๆ ใต้ร่าง

            หมับ

            “อ๊า!!!” แล้วจูอึนก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เสียงหวานหวีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อฝ่ามือร้อนระอุกำลังล้วงลึกเข้ามาทางชายกางเกงที่กว้างออก แล้วดึงขึ้นจนเผยแก่นกายเล็ก มือใหญ่กอบกำเข้าที่ส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อที่กำลังปริ่มด้วยน้ำขุ่นอย่างที่ทำให้ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม น้ำตาหยดใสเอ่อคลอแล้วทำท่าจะร่วงลงที่ข้างแก้ม

            รู้สึกดี...ดีจนไม่อยากให้มันหยุดลง

            รู้สึกต้องการ...ต้องการพี่ซอนมุลมากกว่านี้

            ความคิดที่ทำให้ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือลง ฟันคมขบเม้มริมฝีปากอย่างทรมานปนสุขสม มือเรียวขยับมาซอนไซ้ที่กลุ่มผมสีเข้มของคนที่ยังคงขบเม้มแผ่นอกบอบบางจนแดงก่ำ เรือนร่างช่วงล่างก็ส่ายซ่านด้วยความสุขหรรษาที่ไม่เคยได้พานพบมาก่อน

            แต่เพียงเป็นพี่ซอนมุล...ยอม...ยอมทุกอย่าง

            “หวาน...น้องจะหวานทั้งตัวอย่างนี้หรือเปล่า จูอึน” ยิ่งเสียงทุ้มแหบพร่าที่ดังชิดกับผิวเนื้อเนียน จูอึนก็ได้แต่เชิดหน้าแล้วส่ายศีรษะไปมาน้อยๆ กับปลายลิ้นที่ลากเลียไปตามผิวขาว แวะขบเม้มเป็นรอยจ้ำแดง ประทับตราเป็นเจ้าของเหนือร่างแสนสวย

            คำถามที่ซอนมุลไม่คิดให้คนตัวเล็กตอบ แต่กลับเป็นฝ่ายพิสูจน์ด้วยตัวเอง ด้วยการลากปลายลิ้นไปทั่วทุกสัดส่วน เรียนรู้จุดไวสัมผัสของร่างบอบบางแบบที่หวานล้ำเหนือกว่าจินตนาการที่อยากจะครอบครองร่างน้อยมาตลอด ท่ามกลางเสียงหอบครางเครือของร่างเล็กที่แทบจะขาดใจตายกับปลายลิ้นร้อน

            ฟึ่บๆ

            “อื้อ!!!...อาห์...พะ...พี่ซอน...มุล...อึ้กๆ...” แล้วร่างน้อยก็สะดุ้งวาบ ร่างบอบบางผวาขึ้นมากอดรัดเรือนร่างสูงใหญ่เอาไว้มั่น เมื่อฝ่ามือใหญ่ที่กอบกำส่วนสีระเรื่อ กำลังขยับรูดรั้งอย่างเชื่องช้า แต่แทบจะทำให้ลืมหายใจ เรือนร่างบอบบางก็บดเบียดเข้าหาความแข็งแกร่ง จนซอนมุลเงยหน้าจากผิวนุ่มมากดจูบที่กลีบเนื้อสีระเรื่ออีกครั้ง

            จูบร้อนที่คราวนี้ร่างน้อยกอดรัดลำคอแกร่งเอาไว้แน่น ใช้ปลายลิ้นเล็กๆ ตอบโต้อย่างไร้เดียงสา ยามที่น้ำตาหยดใสไหลเอ่อผ่านดวงตาหลดแล้วหยดเล่า เรือนร่างช่วงล่างก็ทำได้เพียงขยับส่ายไปตามจังหวะของมือหนาที่กำลังปรนเปรอให้

            “อ้ะอ๊า...” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเต็มแรง เนื้อตัวสะดุ้งวาบ เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังรูดรั้งแรงขึ้น ปลายนิ้วโป้งก็กำลังหมุนคลึงที่ส่วนปลายแดงก่ำที่ฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำสีขุ่น จนจูอึนต้องใช้ฟันคมกัดปากตัวเองเต็มแรง ยามใช้ดวงตาหรี่ปรือมองคนตัวโต

            ภาพของน้องน้อยที่ทำให้ซอนมุลยิ่งตาวาววับ ความต้องการยิ่งปะทุเข้ามาในร่าง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองเพียงใบหน้าแสนเย้ายวนใจที่กำลังแสดงออกถึงความต้องการที่เขาปลุกเร้าขึ้นมาเองกับมือ ก่อนที่สายตาจะกดลงมองส่วนนุ่มนิ่มที่เขากอบกำเอาไว้แน่น

            ฟึ่บๆๆ

            “อ๊า...พี่...อึ้กๆ...ระ...เร็วไป...ฮึก...อื้อ...” และนั่นก็ทำให้คนตัวโตจัดการเร่งเร้าจังหวะของฝ่ามือหยาบกร้านให้รุนแรงกว่าเดิม เรียกเสียงครวญครางหวานๆ แทบขาดใจของร่างน้อยที่ยิ่งชันขาน้อยๆ ชายกางเกงก็รั้งขึ้นมาจนเห็นส่วนอ่อนไหว ขณะที่แผ่นอกขาวนวลเนียนบัดนี้เต็มไปด้วยรอยแดงสีระเรื่อ หัวนมสีหวานแดงช้ำจากริมฝีปากของเขา

            และนั่นแทนที่จะทำให้ซอนมุลลดจังหวะลง องค์ชายหนุ่มกลับขยับฝ่ามือให้รุนแรงมากยิ่งขึ้น

            “อ้ะ...อ๊า...พะ...พี่ฮะ...พี่...อื้อ...จูอึน....อ๊า...” ร่างเล็กได้แต่เปล่งเสียงครางหวานหู สองมือจิกเกร็งผ้าปูเตียง สะโพกเล็กได้แต่ขยับเคลื่อนตามแรงฝ่ามือของเขา จนซอนมุลตาวาววับ จ้องมองเพียงร่างขาวผ่องที่กำลังทรมานอยู่ใต้เรือนร่างของเขา แล้วค้นพบว่า...เขาชอบความรู้สึกเวลานี้...ความรู้สึกที่เป็นผู้สอนสั่งให้น้อง...ต้องการเขา

            กึก

            “แฮ่กๆ....อาห์...” จู่ๆ ความเสียวซ่านแทบขาดใจก็หายวับไป เมื่อฝ่ามือใหญ่หยุดการกระทำเสียเฉยๆ และนั่นก็ทำให้จูอึนทรุดกายลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างสิ้นเรี่ยวแรง ทั้งยังอึดอัดอยู่ในอก ดวงตาคู่สวยหลับแน่นอย่างขลาดเขินกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่

            ฟึ่บ

            ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกน้อยๆ เมื่อรู้สึกว่ากางเกงที่สวมอยู่ถูกถอดรั้งไปที่ปลายขาเรียวสวย ไม่กล้าจะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าคมคายของคนที่รักที่สุด และนั่นก็ทำให้จูอึนไม่รู้เลยว่าคิมซอนมุลคิดจะทำอะไร

            “อ๊า!!! พะ...พี่...ยะ...อย่า...ฮื่อๆ...อย่า...ไม่...จูอึน...ไม่...ไหว...ฮื่อ”

            หมับ

            เพียงวินาทีต่อมา จูอึนก็แอ่นกายขึ้นอีกครั้ง สองมือกำผ้าปูเตียงแน่นจนแทบจะทึ้งออกมา เมื่อความร้อนระอุครอบลงที่ส่วนอ่อนไหว ดวงตาหวานลืมขึ้นในทันที ก่อนจะพบว่าพี่ซอนมุลกำลังครอบริมฝีปากเข้าที่แก่นกายเล็กของเขา

            แต่ยังไม่ทันที่จะห้าม คนที่อยากรู้ว่าน้องน้อยหวานถึงเพียงไหนก็ขยับริมฝีปากอีกครั้ง

            “อ๊า...มะ...ไม่...อื้อ...พี่...อึ้ก...” ร่างน้อยได้แต่กำผ้าปูเตียง ร่อนสะโพกเร้ากับความเสียวซ่านที่ไม่เคยพานพบมาก่อน น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลผ่านดวงตาคู่สวยด้วยความสุขสม สะโพกกลมทำได้เพียงขยับเข้าหาปากร้อนผ่าวที่ครอบลงมา ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังจับเรียวขาขาวทั้งสองข้างให้ชันแยกกว้างออกจากกัน

            เสียงของริมฝีปากที่กำลังกลืนกินความหวานล้ำดังเป็นจังหวะที่แสนน่าอาย คลอเคลียไปกับเสียงครวญครางหวานๆ แทบขาดใจของจูอึน อย่างที่ซอนมุลแทบจะคลั่งตาย ความเจ็บปวดที่ส่วนล่างของลำตัวยิ่งอัดอั้นเสียอยากปลดปล่อยเข้าไปในเรือนร่างแสนสวยเดี๋ยวนี้

            “มะ...ไม่...แฮ่ก...พี่...”

            “ปล่อยออกมาจูอึน ให้พี่ได้ชิมความหวานของน้อง” แล้วร่างเล็กก็ส่ายหน้าเร็วๆ เมื่อความสุขกำลังแคบเข้ามา หากแต่เจ้าตัวกลับสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้สุดความสามารถอย่างระลึกว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ริมฝีปากให้ และนั่นก็ทำให้ซอนมุลบอกเสียงเข้ม ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นสะกิดที่ส่วนปลายฉ่ำน้ำแรงๆ

            การกระทำที่กำลังทำให้ร่างน้อยทานทนไม่ไหวอีกต่อไป

            “อ้ะ...อ๊าาาา!!!!!!!!!!!” และเมื่อซอนมุลครอบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง ร่างน้อยก็ปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนที่กลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ

            ตุบ

            “พะ...พี่ฮะ...อย่า...แฮ่ก...อย่ากิน...” เสียงหวานบอกสั่นพร่า แต่กลับทำให้คนที่กลืนกินน้ำหวานหวานล้ำจัดการปล่อยส่วนอ่อนไหวออก แล้วปาดคราบคาวสีขาวด้วยหลังมือ ดวงตาคู่คมวาววับด้วยแรงอารมณ์ ยามมองเรือนร่างแสนสวยที่หอบหายใจบนเตียงของเขา

            เวลานี้ คิมซอนมุลไม่มีความคิดที่จะหยุดยั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้น

            “พี่ว่าหวานดีออก”

            ฟุ่บ

            “อ๊า...!!!” ว่าจบ องค์ชายหนุ่มก็จัดการครอบริมฝีปากลงไปอีกครั้งราวอีกติดใจ ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ลากเลียไปทั่วส่วนอ่อนไหว ปลุกปั้นอารมณ์รักของร่างน้อยที่เพิ่งปลดปล่อยไปให้กลับมาอีกครั้ง ฝ่ามือหยาบกร้านก็ลูบคลึงสะโพกนิ่ม ก่อนที่จะเลื่อนมาบีบขยำก้นกลมอย่างมันมือ จัดการแยกก้นกลมทั้งสองข้างให้เผยกว้างออก อย่างที่ร่างน้อยก็ทำได้เพียงนอนหอบหายใจ จิกเล็บลงบนเตียงนอน

            ไม่นานเลย ก่อนที่ส่วนอ่อนไหวจะกลับมาแข็งชันด้วยความต้องการอีกครั้ง ใบหน้าสวยจัดก็แดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ ยามมองท่วงท่าน่าอายที่เกิดขึ้นในเวลานี้

            “อึ้ก...” แล้วจูอึนก็ได้แต่กัดปากเชิดหน้าขึ้น เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังขยับมาแตะต้องช่องทางสีสดด้านหลังที่ปิดสนิท ก่อนที่ซอนมุลจะใช้มืออีกข้างกอบกำส่วนอ่อนไหวแทนริมฝีปาก แล้วขยับไปยังส่วนที่หวานยิ่งกว่า

            “!!!....อ๊า...พี่....พี่...อย่า...จูอึน...อึ้กๆ...” ร่างน้อยสะดุ้งวาบ เมื่อความร้อนฉ่ำเยิ้มตวัดเลียทั่วช่องทางที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ มือเล็กก็ทำได้เพียงปิดปากกลั้นเสียงครางปนสะอื้นทั้งที่ทำไม่ได้ มืออีกข้างก็ทำได้เพียงจิกหมอนใบนุ่ม ขาขาวก็จิกเกร็งลงบนพื้นเตียง

            เสียงหวานๆ ที่ทำให้ซอนมุลยิ่งละเลงปลายลิ้นอย่างหิวกระหาย ดูดเลียไปทั่วส่วนอ่อนไหว ก่อนที่จะค่อยๆ สอดแทรกปลายนิ้วยาวเข้าไปอย่างเชื่องช้า

            “อึ้ก” ร่างเล็กกัดปากจนเจ็บ เมื่อความเสียดเสียวปนเจ็บปวดเกิดขึ้นที่ช่วงล่าง แต่ร่างเล็กก็ไม่ได้บอกให้เอาออก มีเพียงดวงตาหรี่ปรือที่จ้องมองเพดานนิ่ง

            ขณะที่ความคับแน่นที่ได้รับก็ทำเอาองค์ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ความต้องการล้นปรี่จนน่ากลัว ดวงตาคู่คมก็มองช่องทางสีสดที่กำลังกลืนกินปลายนิ้วเขาเข้าไปทีละนิ้วอย่างใกล้หมดความอดทน

            “อ๊า...พี่...พี่...” ไม่นาน เสียงหวานก็ครางปนหวีดร้องเมื่อปลายนิ้วยาวกดเข้าที่ส่วนอารมณ์ภายใน ร่างเล็กก็ผวาขึ้นมาจะกอดรัดร่างสูงใหญ่ เสียงหวานที่ทำให้คิมซอนมุลไม่อาจจะคิดอะไรต่อจากนี้ได้อีกแล้ว

            ฟึ่บ

            ปลายนิ้วยาวดึงออกจากช่องทางอุ่นนุ่มในทันที ก่อนที่จะถกกางเกงเผยแก่นกายใหญ่ที่กำลังขยับขยายจนเหมือนท่อนไฟขนาดใหญ่ เรือนร่างสูงใหญ่ก็เข้ามาขยับบดเบียดร่างบอบบางตรงหน้า ผิวกายร้อนผะผ่าวขยับถูไถเข้าหากัน ยิ่งทำให้อารมณ์ยิ่งปะทุคล้ายภูเขาไฟที่ใกล้ระเบิด

            “เป็นของพี่นะ จูอึน...”

            ฟุ่บ

            “อ๊าาาาาาาาา!!!...ฮึก” แล้วเสียงทุ้มก็ก้มลงกระซิบแผ่วชิดริมปาก ยามที่กำลังจับดันแก่นกายใหญ่จ่อเข้าที่ช่องทางสีสดสวย แล้วกดกายเข้าไปอย่างเชื่องช้า แต่ทำให้จูอึนสะดุ้งวาบ เสียงหวีดร้องดังออกมาจากลำคอระหง ยามที่มือเรียวจิกเกร็งลงกับบ่ากว้างอย่างเจ็บปวด

            ดวงตาคู่สวยปล่อยน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าลงมา ทว่า กลับไม่หลบเลี่ยงไปไหน จูอึนเพียงจ้องมองใบหน้าคมคายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักนิ่ง รู้สึกว่าใบหน้าคมที่กำลังแสดงออกว่าสุขกับการเข้ามาในตัวเขาบรรเทาความเจ็บปวดแทบขาดใจที่เกิดขึ้น เสียงหวานก็สั่นเครือ แผ่วหวานก็กระซิบถ้อยคำหวานหู

          “จูอึน...เป็นของพี่...อ้ะ...เป็นของพี่มานานแล้ว...ฮึก...ฮะ...”

          หัวใจของจูอึนเป็นพี่มานานแล้ว และพร้อมจะมอบร่างกายนี้มาให้พี่มาโดยตลอด

            คำพูดแสนหวานที่ทำให้ซอนมุลชะงักกึก หัวใจเต็มตื้นไปด้วยความรักของน้องน้อยที่มีมอบให้เขาเสมอ และนั่นก็ทำให้ความอดทนขาดสะบั้นลงทันที

            “อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!

            จูอึนทำได้เพียงตวัดขาเรียวขึ้นกอดรัดเอวสอบแน่น เรือนร่างบอบบางสั่นเทิ้มไปหมด เมื่อแก่นกายร้อนระอุกดลึกเข้ามาทีเดียวจนสุด ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้น ก่อนที่จะเผยอปากน้อยๆ รับจูบร้อนที่ประกบลงมาอย่างรวดเร็ว

            ความเจ็บปวดที่กำลังสอดแทรกเข้ามาในร่างสู้หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขล้ำหวานซ่านในอารมณ์ไม่ได้ เมื่อหานจูอึนกำลังเป็นของ...พี่ซอนมุล

            ความปรารถนาที่จะเป็นของคนที่ตัวเองรักมาโดยตลอดผลักดันให้ร่างน้อยกอดรัดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ยอมรับจุมพิตร้อนผ่าวอย่างไม่คิดหลบเลี่ยง

            เรียวปากของทั้งสองบดเบียดแนบชิดแลกเปลี่ยนสัมผัสหวานล้ำในรสอารมณ์ ยามที่เรือนร่างทั้งสองบดเบียดเข้าหากันแทบเป็นเนื้อเดียว บรรเลงเพลงรักหวานด้วยท่วงทำนองแห่งความสุขซ่าน เรือนร่างช่วงล่างขับขานบรรเลงเพียงแสนหวานท่ามกลางค่ำคืนที่มีเพียงเราสอง

            ค่ำคืนที่ทั้งสองเราเฝ้าฝันรอคอยมาโดยตลอด...ค่ำคืนที่เป็นของกันและกัน

            หนึ่งคือผู้ที่รอคอยมาตลอดยี่สิบเอ็ดปี

            หนึงคือผู้ที่มอบหัวใจรักมาตั้งแต่ถือกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้

            หนึ่งเส้นทางที่บรรจบเข้าหากันเป็นท่วงทำนองที่ไพเราะที่สุด

            “อาห์...พี่ซอนมุล...” เสียงแว่วหวานดังขับขานแผ่วเบา สองฝ่ามือกอดรั้งไหล่แกร่งให้มอบความเร่าร้อนให้แก่ตนมากกว่านี้ 

            “จูอึน...อืม...จูอึน” เสียงทุ้มพร่าคำรามที่เฝ้าเคล้าคลึงไปทั่วเรือนกายขาวผุดผาด สอดแทรกความใหญ่โตเข้าหาความอ่อนนุ่มอย่างเร่าร้อนรุนแรง แต่หวานซ่านในอารมณ์กวาดต้อนทุกความหอมหวานของร่างน้อยให้สมอยาก

            เสียงเรือนร่างทั้งสองยิ่งขยับเสียดสีรุนแรง คละเคล้ากับความร้อนระอุที่มากขึ้นเรื่อยๆ ความใหญ่โตกดสอดเข้าหา แล้วดึงออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ย้ำเข้าไปในความอ่อนนุ่มราวกับประกาศว่าใครเป็นเจ้าของคนๆ นี้

            “อ้ะ...อ๊า...มะ...ไม่...ไม่ไหว...” แล้วก็เป็นจูอึนที่ส่งเสียงครางเครือ สะโพกมนส่ายซ่านรับท่อนไฟร้อนระอุที่ระดมกดแนบย้ำเข้ามาจนต้องสะดุ้งไหวไปทั้งร่าง ดวงตาคู่สวยหลับหรี่ปรือลง เรียวปากเผยอน้อยๆ ยามเปล่งเสียงครางหวีดหวานกับปลายทางที่แคบเข้ามา

            “อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!” จูอึนครางก้อง ยามที่กอดรัดลำคอแกร่ง ปลดปล่อยทุกห้วงอารมณ์ออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง ขณะที่ซอนมุลก็กัดฟันกรอด เสพติดความน่ารักของร่างน้อยจนยิ่งกดกายย้ำกระหน่ำถี่ขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ก็ดันขาเรียวขาวให้ยกสูงขึ้น แล้วก็ขยับสะโพกสอบถี่รัว

            เสียงเนื้อตัวบดเบียดเข้าหากันยิ่งดังก้องไปทั่งห้องนอนกว้าง ก่อนที่องค์ชายหนุ่มจะคำรามต่ำ

            “อืมมมมมมมมมมมมมมม!!!” ร่างสูงใหญ่ปลดปล่อยทุกความต้องการออกมาเต็มช่องทางสีสดจนไหลเยิ้มออกมา พาให้ร่างน้อยสะดุ้งสุดตัว

..................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่า