วันจันทร์ที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2557

NC รักร้ายสายรุก_5

NC รักร้ายสายรุก_5



            หมับ

            “อ้ะ!” แม้ว่ามือใหญ่จะแตะลงบนส่วนกลางลำตัวแล้ว หากแต่แบมแบมก็ยังคงหลงมัวเมากับจูบแสนหวานต่อไป ให้แจ็คสันปลดเข็มขัดน้อง ดึงซิปกางเกงลง แล้วล่วงมือเข้าไปในชั้นในสีน่ารัก

            เฮือก!

            “พะ...พี่แจ็ค...สัน...อื้อ!!!!

            “ชู่ววว ไม่เป็นไร น้องแบมกำลังต้องการนะครับ พี่ช่วยนะ” แบมแบมสะท้านเยือก ร้องเรียกเสียงสั่นให้คนพยายามตะล่อมบอกด้วยเสียงนุ่มนวลชวนฝัน อีกทั้งมือใหญ่ก็กำเข้าที่ส่วนน่ารัก แล้วลูบไล้ให้คนได้รับขนลุกซู่ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

            “พี่...มันรู้สึก....แปลกๆ”

            “น้องแบมไม่เคยช่วยตัวเองหรือครับ”

            “ฮื่อ!!!” แบมแบมส่ายหน้าไปมาทันที ทั้งที่หอบหายใจหนักๆ กับฝ่ามือที่กำลังกระหน่ำกระตุ้นเขาอยู่ไม่ขาดมือ ทั้งริมฝีปากที่กดจูบลงบนพวงแก้ม คอ หน้าผาก แล้วยังริมฝีปากหลายต่อหลายครั้งนั่นอีก

            “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะรู้มั้ย แบบนี้ไง ต้องทำแบบนี้”

            ฟึ่บๆๆ

            แจ็คสันกระซิบ งับติ่งหูเบาๆ ก่อนที่มือใหญ่จะรูดรั้งขึ้นลงอย่างที่ทำให้คนได้รับแทบจะดิ้นด้วยความเสียวซ่าน สองมือจิกกำต้นแขนเอาไว้แน่น ยามอ้าปากฮุบอากาศเข้าเต็มปอด ลืมเลือนไปหมดแล้วว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ภายในอาคารเรียน

          แบมจะตายแล้ว พี่ดงแฮ ทำไงดี มันเสียว เสียวมากๆ เลย

            ความคิดของคนที่ครางเสียงพร่า ยามที่สะโพกเล็กเริ่มขยับตามฝ่ามือใหญ่ที่จัดการให้ ทั้งยังอ้าปากรับปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามา เริ่มต้นจูบร้อนแรงที่ยิ่งกระตุ้นอารมณ์รักให้ลุกโชน

            “อาห์...ฮื่อ...”

            “ไม่ต้องกลั้น เด็กดี แบบนี้”

            “อ๊า!!!!” แจ็คสันลูบปลายนิ้วโป้งลงส่วนหัวที่ปลายแดงก่ำเบาๆ และนั่นก็ทำให้แบมแบมกรีดร้องออกมา ดวงตาหลับแน่น แผ่นอกสะท้อนขึ้นลง ให้แจ็คสันยิ่งละเลงปลายนิ้วมอบความสุขหรรษาให้

            “มะ...ไม่ไหว...แบม...แบม...ไม่ไหว...”

            “ไม่เป็นไร ปล่อยออกมาครับ ปล่อยออกมาเลย” แจ็คสันบอกเสียงปลอบ ยามที่รูดรั้งอีกแรงๆ รับรู้ถึงการกระตุกของคนตัวเล็ก จนต้องป้องมือเอาไว้ กันไว้ก่อนว่าของๆ น้องจะเลอะเปรอะเปื้อนเสื้อผ้า ทั้งยังกดจูบลงบนริมฝีปากสีสดอีกครั้ง

            “ฮื่อออออออ!!!!!” ในจังหวะที่แบมแบมปล่อยทุกความต้องการออกมาเลอะบนฝ่ามือใหญ่ กรีดเสียงร้องในลำคอ ให้คนจัดการให้ยิ่งพออกพอใจ

            แม้ว่าจะอยากได้มากแค่ไหน แต่ยังไม่ถึงเวลา เขาต้องค่อยๆ สอนสั่งให้น้องแบมหลงในรสรักให้มากขึ้น...และมากขึ้น

............................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ ^^

วันพุธที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2557

[NC SF 129] ทำไงดี แฟนผมยังเด็ก! 3

[NC SF 129] ทำไงดี แฟนผมยังเด็ก! 3


            “เฮ้ย พะ...พี่ดงแฮ...อย่า...อึ้ก...”

            เวลานี้ ภายในห้องพักหรูไม่ได้ทำให้คนทั้งสองสนใจได้เท่าเตียงนอนหลังใหญ่ที่ดงแฮดันแฟนเด็กนั่งลง แล้วคุกเข่าลงปลดกระดุมกางเกงอย่างรวดเร็ว จากนั้นสองมือก็กำเข้าที่ส่วนกลางลำตัวเอาไว้ จนคิบอมเบิกตากว้าง และยิ่งอึ้งหนักกว่าเดิม เมื่อพี่ดงแฮ...ใช้ลิ้น

            เวลานี้ เด็กหนุ่มที่ความต้องการล้นเหลือกำลังตัวแข็งทื่อ ยามที่ก้มลงมองคนรักวัยมหาวิทยาลัยที่กำลังใช้ลิ้นเลียไปทั่วความยาวของเขา จนมันเด้งผึงขึ้นมาอย่างง่ายดาย แล้วความรู้สึกยามที่พี่ดงแฮเลีย...มันก็เสียววาบไปทั้งตัวจนต้องจิกผ้าปูที่นอนแน่น

            “พะ...พี่ อึ้ก...อ๊า...” คนที่ไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ทำได้เพียงวางมือลงบนหัวทุย แล้วถามเสียงหอบสั่น

            “ผม...ทะ...ทำให้พี่ดีกว่า”

            “ไม่...จ๊วบ...คิบอมเป็นของขวัญของพี่นะ...คิบอมห้ามเถียงพี่” ดงแฮบอกขณะที่กำลังก้มลงไปใช้ริมฝีปากดูดส่วนปลายเบาๆ งัดทุกความรู้ที่ฮยอกแจพยายามยัดเข้าสมองในช่วงสองสามวันนี้มาใช้ ยามที่ปลายลิ้นก็รับรู้รสชาติความร้อนผ่าวในริมฝีปาก

          รสชาติแบบนี้เอง คิบอมรสชาติแบบนี้ กลิ่นแบบนี้

            ความคิดของคนที่ใช้มือหนึ่งจับกำเข้าที่แก่นกลางลำตัวที่อาจจะไม่ได้ใหญ่เว่อร์ตามประสาเด็กที่ยังไม่โตเต็มที่ หากแต่รสชาติในปาก ความร้อนผ่าว กลิ่นกาย รวมทั้งเสียงครางต่ำๆ ยิ่งกว่าปลุกอารมณ์ของเขาให้ลุกโชน จนริมฝีปากรับส่วนแข็งขืนเข้ามาทั้งหมด แล้วขยับปลายลิ้นปาดเลียไปมา

          อยากทำอีก อยากทำให้คิบอมชอบยิ่งกว่านี้ อยากให้คิบอมขาดเราไม่ได้

            ความคิดของคนบ้าเด็กที่ตอนนี้ต้องบอกว่าบ้าคิบอมที่ใช้ทั้งลิ้น เพดานปาก และริมฝีปากปรนเปรอให้ คนที่กำลังครางเสียงต่ำ สองมือจับหัวเขาแน่น และเสียงหอบหายใจนั่นก็ทำให้ดงแฮคิดว่าคิบอมต้องรู้สึกดี จนได้แต่ขยับมือไปยังส่วนกลางลำตัวที่ตั้งชันของตัวเอง

            “อาห์...พี่ดงแฮ...ปากพี่ร้อน...อึ้ก...ร้อนมาก...”

            ฟึ่บ

            มือเรียวจัดการปลดกางเกงตัวเองไปที่สะโพก แล้วกอบกำเข้าที่ส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืน รู้สึกถึงความเสียวซ่านทุกครั้งที่รับคิบอมเข้ามาในปาก จนลมหายใจร้อนผ่าว ในหัวสมองคิดได้เพียงว่าตัวเองโตกว่า ต้องเป็นฝ่ายนำ ต้องทำให้คืนนี้เป็นมากกว่าแค่พี่น้องข้างบ้านให้ได้

            “พะ...พี่ดงแฮ ผม...อึ้ก...ผมจะเสร็จ” ไม่แปลกสำหรับคนที่ไม่เคยทำอะไรกับใคร เพียงแค่ริมฝีปากที่กำลังดูดเม้มแรงๆ ไหนจะความร้อนภายในก็ทำให้คิบอมแทบทนไม่ไหว จนดงแฮผละออกมามองด้วยดวงตาที่ฉ่ำเยิ้ม

            “ปล่อยออกมาคิบอม ปล่อยเข้ามาในปากพี่” ว่าแล้วก็อ้าออกรับ แล้วขยับแรงๆ สัมผัสได้ถึงอาการกระตุกของเด็กน้อย ไหนจะเสียงครางต่ำที่คำรามในลำคอ สองมือจับหัวเขาแน่น ก่อนที่ความอุ่นคาวจะพุ่งพรวดเข้ามาในปาก พร้อมกับเสียงร้องของคิบอม

            “พะ...พี่ดงแฮ..อึ้ก...” แต่แล้ว คิบอมก็ได้แต่กัดฟันแน่น เมื่อปลายลิ้นอุ่นกำลังเลียทำความสะอาดให้เขาอยู่ ทั้งยังขยี้ส่วนปลายเบาๆ จนเสียววาบไปทั้งตัว อารมณ์ที่เพิ่งปลดปล่อยก็กลับมาอีกครั้ง จนต้องเกร็งตัวแน่น ใบหน้าที่แดงก่ำได้แต่จ้องมองคนที่เพลิดเพลินกับการดูดอมของเขาอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอยากจะทำอะไรมากกว่ากัน ระหว่างดึงพี่ดงแฮลงบนเตียงแล้วทำตามใจ หรือปล่อยให้พี่ดงแฮทำตามใจตัวเองต่อไป

            “ผม...ทำให้พี่บ้างนะ” แล้วเด็กน้อยที่ดื้อดึงมาแต่เด็กก็ว่าแบบนั้น ทั้งยังดึงมือดงแฮเบาๆ ให้คนหน้าหวานส่ายหน้า

            ตุบ

            สองมือของดงแฮผลักให้คิบอมล้มลงนอนบนเตียง ก่อนที่จะเป็นฝ่ายขึ้นมาคร่อมทับ แบมือรองตรงปาก ก่อนที่จะคายน้ำขุ่นขาวออกมาจนชุ่มโชก จากนั้นมือหนึ่งก็วางลงบนแผ่นท้องของคิบอมเพื่อยันตัว อีกมือก็สอดเข้าไประหว่างขาของตัวเอง

            ฟุ่บ

            “อ๊า...อึ้ก...ฮื่อ...คิบอม...” นิ้วเรียวสอดลึกเข้าไปในช่องทางคับแคบแล้ว และนั่นก็ทำให้ดงแฮหวีดร้องออกมา เสียงใสก็ดังลั่น และนั่นก็ปลุกเร้าคนที่นอนอยู่ข้างใต้อย่างไม่น่าเชื่อ ยิ่งกว่าการที่ดงแฮทำให้เมื่อครู่ด้วยซ้ำ ดวงตาคู่คมก็ได้แต่มองภาพแสนสวยของคนที่เขารักมาตลอด

            คนที่กำลังส่ายเอวอยู่บนตัวเขา ปลายนิ้วกำลังขยับเข้าออกตรงช่องทางด้านหลัง แก่นกายด้านหน้าก็แข็งขืน ไหนจะสีหน้าแสนสวยที่ยั่วยวนอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

          สีหน้าแบบนี้อยากเห็นอีก อยากเห็น

            หมับ

            “อึ้ก...คิบอม...บีบอีก...บีบอีก...” ดงแฮได้แต่ร้องบอก เมื่อสองมือของเด็กหนุ่มจับเข้าที่หัวนมทั้งสองข้าง ทั้งยังบีบเบาๆ จนสะท้านเยือก มือเรียวก็ยังเล่นกับร่างกายของตัวเองอยู่ จนร่างกายกระตุกวาบ

          ต้องการมากกว่านี้ มากกว่านี้

            ความคิดของคนที่หวีดร้องออกมา เมื่อเด็กหนุ่มขยับมาใช้ลิ้นเลีย ทั้งยังแกะกระดุมเสื้อเขาออกไป จนเหลือเพียงปลายลิ้นร้อนๆ กับผิวเนื้ออุ่นที่ดูดเม้มแรงๆ อีกทั้งยังเสียงร้อนใจของคนข้างใต้

            “พี่ดงแฮเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น” คำที่ทำให้ดงแฮดึงมืออกจากช่องทางอุ่น มือข้างหนึ่งก็กอดคอคิบอมเอาไว้ อีกข้างจับแก่นกายของอีกฝ่ายมาจ่อที่ช่องทางของตัวเอง

            เขาไม่สนใจว่ามันจะเจ็บมั้ย เขาแค่ไม่อาจจะทนรอให้คิบอมโตกว่านี้ได้อีกต่อไปแล้ว

            “คิบอมก็เป็นของพี่...เป็นของพี่นะ”

            สวบ

            “อ๊า!!!!” ดงแฮถึงกับหวีดร้องออกมา สองมือยิ่งกอดคอเด็กหนุ่มแน่น ยามที่กดร่างลงไปเรื่อยๆ รับส่วนร้อนผ่าวที่กำลังสอดแทรกเข้ามาในร่าง ก่อนที่จะรับมันเข้ามาจนสุด หัวใจเต้นถี่แรง ดวงตาปริ่มด้วยน้ำตา เมื่อรู้สึกว่าเขากำลังเป็นหนึ่งเดียวกับคิบอม

            และนั่นก็ทำให้คิมคิบอมที่กัดฟันแน่น ขยับเข้ามากอดร่างขาวผ่องเอาไว้

            “ผมเป็นของพี่...เป็นของพี่ตั้งแต่...แฮก...ที่เราเจอกันแล้ว...” เสียงครางต่ำที่บอกว่ากำลังอดทนกับแรงบีบรัดมากแค่ไหน ทำให้ดงแฮขยับลงมากดจูบที่ริมฝีปากได้รูป ก่อนที่จะเป็นฝ่ายขยับตัว

            ไม่นานเลยจริงๆ ความเจ็บก็เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ความสุขไหลบ่าเข้ามา เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกโดนจุดภายใน อีกทั้ง เพียงแค่คิดว่าเขากำลังได้น้องคิบอมที่หลงรักมาตั้งแต่เด็กมาครอบครอง ดงแฮก็ยิ่งขยับกายแรงขึ้น จนเสียงครางของทั้งคู่ประสานกันจนก้องไปทั่วทั้งห้อง

            “ดี...อ้ะ...ดี คิบอม..อ้ะ...”

            “ผม...จะไม่ไหว...ไม่ไหว...แล้ว...” เด็กหนุ่มบอกเสียงหนัก ยามที่จับเอวเล็กเอาไว้ แล้วดันลงมารับแรงกระแทกที่เขาสวนขึ้นไป จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่ว แล้วยิ่งกับคนไม่เคยสองคนที่มาร่วมบรรเลงเพลงกันครั้งแรกก็ย่อมไม่มีความอดทนเท่าคนที่ผ่านมาหลายสนามรบ นั่นก็ทำให้ดงแฮกอดคอคิบอมแน่น ยามที่ครางออกมาสุดเสียง

            “อ๊าาาาาาาาา!!!” ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดสิ้น ขณะที่แรงบีบรัดภายในก็กระตุ้นให้คิบอมปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อน สองมือกอดรัดรอบตัวอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเป็นฝ่ายทิ้งตัวลงนอนโดยมีดงแฮล้มตามอย่างหมดแรง

            “แฮก แฮก แฮก...”

            เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่ดงแฮจะผงกหัวขึ้นมาเพื่อมองคนใต้ร่าง จนเด็กหนุ่มเอื้อมมือมาจับแก้ม แล้วบอกด้วยรอยยิ้ม

            “สุขสันต์วันเกิดครับพี่ดงแฮ พี่มีความสุขมั้ย”

          “อื้อ คิบอมเป็นของขวัญวันกิดที่พี่จะรักษาเอาไว้ตลอดชีวิตเลย”

            คำที่คิบอมก็บอกด้วยรอยยิ้มกว้าง

            “ผมก็จะเป็นของขวัญพี่คนเดียวตลอดชีวิต ผมรักพี่นะครับ พี่ดงแฮ”

            แน่นอนล่ะว่าดงแฮได้แต่กอดอีกฝ่ายแน่น รู้สึกว่านี่คือของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตเขาเลยเชียวล่ะ

          Happy Birthday Lee Donghae...วันที่เป็นของกันและกัน และนับแต่นี้ต่อไปจะมีคิมคิบอมอยู่เคียงข้างตลอดชีวิต

............................................................

คิดเห็นยังไงบอกกันได้ที่

วันศุกร์ที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2557

NC รักร้ายสายรุก_3

NC รักร้ายสายรุก_3



            ฉับ

            เพียงตัดทีเดียว ชั้นในสีขาวก็เผยให้เห็นอะไรบางอย่าง...แก่นกลางลำตัว...ที่ตื่นตัวแล้ว

            ดงแฮเองก็ไม่เข้าใจ ทั้งที่เขากลัวจนตัวสั่น กลัวจนร้องขอความช่วยเหลือจากพระเจ้าทุกองค์ แต่ทำไมส่วนล่างของเขากลับตื่นตัวขึ้นมากับการกระทำทุเรศของใครก็ไม่รู้แบบนี้ และนั่นก็ทำให้เจ้าตัวยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม

            “ฮึก...พอ...พอ...แล้ว...ได้โปรด”

            ทว่า คนฟังก็ไม่สนใจ เพราะเกี่ยวเศษผ้านั่นออก แล้วมองส่วนล่างที่เปิดเปลือยแก่สายตาแก่เขา

            เรียวขาขาวน่ามองที่คงไม่มีใครเชื่อว่าผู้ชายหน้าตาน่าเบื่อแบบนี้จะมีได้ แก่นกลางลำตัวที่เด้งผึงขึ้นตรงหน้า และไหนจะช่องทางคับแคบที่คงไม่มีใครได้สัมผัสมาก่อน จนคนมองยิ่งอยากทำมากกว่านี้ อยากทำให้ของเล่นชิ้นนี้ปล่อยน้ำตาออกมามากกว่านี้

            ดังนั้น มือใหญ่จึงล้วงอะไรบางอย่างออกมา ก่อนที่จะชโลมมันด้วยเจลจนมันเปียกลื่นทั้งอัน

            ฟึ่บ

            “อั่ก! อ้ะ! ยะ...หยุด...ฮึก...ได้โปรด หยุด....หยุด อย่า อย่าเอาเข้ามา อย่า!!!! ฮือ อย่า!!!” ขณะเดียวกัน ดงแฮก็หวีดร้องออกมาสุดเสียง ร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง เมื่ออะไรบางอย่างกำลังดันเข้ามาที่ช่องทางด้านหลัง ใบหน้าหวานก็แหงนเงยขึ้น น้ำตายิ่งไหลทะลักออกมาด้วยความเจ็บเสียดบวกกับความกลัว
           
            “อย่านะ...อย่า!!! อ้ะ...อย่า...”

            น้ำเสียงกรีดร้องขอความเห็นใจนั่นกลับทำให้คนมองยิ่งพอใจ ดวงตาคู่คมวาววับ ยามที่ใช้ปลายนิ้วดันวัตถุนั้นเข้าไปช่องทางแคบจนสุด

            “อ๊า!!!!! มะ...ไม่เอา อย่า ฮื่อ...ม่าย...ไม่...อึ้ก...” ดงแฮทั้งขอร้อง ทั้งร้องไห้ เมื่อวัตถุชิ้นนั้นกระแทกเข้าที่จุดบางอย่างภายใน ร่างกายก็ยิ่งบิดเร้าด้วยความทรมาน หากแต่ท่อนเนื้อร้อนกลับกำลังปริ่มไปด้วยหยาดน้ำขุ่น จนคนมองส่งปลายลิ้นไปเกลี่ยเบาๆ

            “มะ...ไม่...ปล่อย...ปล่อยผม...ได้โปรด...ฮื่อ...ปล่อย...!” คนหน้าหวานแทบจะจิกเล็บลงกับข้อเท้าตัวเอง เมื่อสิ่งที่อยู่ภายในกำลัง...สั่น

            “ดี!...สีหน้าแบบนี้แหละที่ฉันอยากเห็น”

            “ฮื่อ...พะ...พอ...พอแล้ว...หยุด...ได้โปรด...หยุดที...หยุด!” ดงแฮส่ายหน้าไปมาแรงๆ เมื่อสิ่งนั้นกำลังสั่นแรงขึ้น ร่างกายช่วงล่างเด้งขึ้นอย่างที่ห้ามตัวเองไม่ได้ ริมฝีปากก็เผยอร้องจนน้ำใสไหลเลอะขอบปาก พอๆ กับน้ำตาที่ไหลเลอะแก้มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

            ปิ๊บ

            “อ๊าาาา พอ...พอแล้ว...ฮื่อ...ไม่...อ๊า!!!” ดงแฮยิ่งสั่นไปทั้งตัว เมื่ออีกฝ่ายกดปุ่มเร่งความสั่นมันมากขึ้น ตอนนี้เขาไม่เห็นอะไรอีกแล้ว นอกจากคลื่นความต้องการที่กำลังไหลทะลัก และกำลังจะระเบิดพรูออกมา ทั้งยังไม่รู้เลยว่า...อีกฝ่ายกำลังตั้งกล้องเอาไว้ตั้งแต่ต้น

            “อื้อ...มะ...ไม่...ไม่ไหวแล้ว...ฮ้า...อาห์...จะ...จะ...อึ้ก...อ๊าาาาา!!!!” ดงแฮกระตุกแรงๆ เกร็งวาบไปทั้งตัว เมื่อความต้องการเขามาถึงปลายทาง ยามที่น้ำขุ่นขาวก็พุ่งขึ้นมาเลอะแก้ม ยามที่เสียงหอบหายใจดังลั่นไปทั่วทั้งห้องกว้าง

            ฟึ่บ

            “อ๊า!” จากนั้น ดงแฮก็ยิ่งสั่นไปทั้งตัว เมื่อมือใหญ่กำลังดึงสิ่งที่อยู่ในตัวของเขาออกมา ก่อนที่...

            หมับ

            “อื้อ!!!

            “ปากว่าไม่ แต่ร่างกายนายนี่ซื่อสัตย์ดีจริงๆ นะ” ชายหนุ่มว่า ขณะที่บีบปลายคางให้ดงแฮเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่คมมองจ้องเข้าไปในดวงตาที่กำลังผลิตน้ำตาแสนสวยที่เขาชอบ

            น้ำตาที่ดูบริสุทธิ์สะอาดกว่าคนอื่นที่เขาเอามาเป็นของเล่น น้ำตาที่เขาอยากเห็นมากกว่านี้!!!

...............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่า

วันอาทิตย์ที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2557

NC รักร้ายสายรุก_2

NC รักร้ายสายรุก_2



            ตอนนี้กางเกงเขากองลงกับพื้นแล้ว ขณะที่ชั้นในก็ถูกถกลงมาถึงใต้สะโพก เผยให้เห็นอะไรบางอย่างที่กำลังตื่นตัว

            “คุณรู้มั้ยว่าคุณเล่นละครไม่เก่ง” ฮันคยองกระซิบเสียงต่ำ ยามที่ลากมือข้างที่ว่างไปแตะต้องแก่นกลางลำตัวที่ตอบสนองฝ่ามือเขาอย่างง่ายดาย ขณะที่คนในอ้อมกอดเขากำลังตัวสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

            “ผะ...ผมจะฟ้องคุณ...ว่าคุณปล้ำ...ผม...”

            “เอาสิ” ชายหนุ่มว่าง่ายๆ ยามบีบมือเข้าที่ท่อนเนื้อร้อนที่ควรจะทำให้คนอื่นเจ็บจนร้องลั่น แต่ไม่ใช่กับฮยอกแจที่หอบหายใจหนักขึ้น ฟันคมกัดปากแน่น ยามเห็นว่าตัวเองกำลังถูกคนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงชั่วโมงหยอกเล่นกับส่วนนั้น

            “ปะ...ปล่อย!

            “แน่ใจหรือว่าคุณอยากให้ผมปล่อย” ฮันคยองกระซิบริมหู ก่อนที่จะกัดติ่งหูนิ่ม ไม่ใช่แค่ขบเบาๆ หากแต่กัดลงไปจนฮยอกแจต้องเจ็บ และนั่นก็กำลังทำให้แก่นกลางลำตัวของคนตัวเล็กยิ่งแข็งขืนกว่าเดิม เสียงหอบหายใจยิ่งดังแรงขึ้น

            “มีใครรู้มั้ยว่าคุณชอบให้คนแปลกหน้าจับของคุณแบบนี้” ชายหนุ่มว่าพลางใช้นิ้วโป้งเกลี่ยส่วนปลายเบาๆ ให้ฮยอกแจสะท้านเฮือก สองมือกำลังสั่นกว่าเดิม รู้ว่าถ้าตัวเองยังปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เขาต้องหลุดจากการควบคุมแน่

            “ปล่อยสิวะ!!!” ฮยอกแจดิ้นเต็มแรง ซึ่งไม่ได้ทำให้คนด้านหลังรำคาญเลยสักนิด ตรงกันข้าม

            หมับ

            “จะ...จะทำอะไร!” ร่างเล็กถึงกับร้องลั่น เมื่อเข็มขัดหนังถูกเอามาพันธนาการข้อมือเขาไว้อย่างรวดเร็ว แต่แทนที่จะทำให้กลัวแทบบ้า ตรงกันข้าม...เขากำลังตื่นเต้น

            ตึง!

            แผ่นหลังเล็กถูกจับไปกระแทกกับบานประตูด้านหลัง ทำให้ฮยอกแจเห็นใบหน้าของอาจารย์แสนสุภาพเมื่อครู่กำลังมองเขาด้วยแววตาสนุกอย่างที่สุด จนต้องพยายามเค้นเสียงออกมา

            “ปล่อยผม!

            “แน่ใจหรือว่าคุณอยากให้ผมปล่อย”

            “อ๊า!!!” ฮันคยองจัดการบีบส่วนล่างของลำตัวแรงขึ้น ให้ฮยอกแจเผลอหวีดร้องออกมา ความต้องการกำลังพลุ่งพล่านไปทั้งตัว แล้วในยามที่มือใหญ่ยกขึ้นมาบีบหัวนมที่กำลังดุนดันอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อดี ผู้ชายหน้าสวยก็ได้แต่หลุดเสียงร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้

            “ร่านจังนะครับคุณผู้ปกครอง ดูสิ” ชายหนุ่มว่าพลางเกลี่ยปลายนิ้วที่หัวนม ให้คนฟังกัดปากตัวเองแน่น

            ต้องการ เขากำลังต้องการจนแทบทนไม่ไหว

            “บะ...บีบอีก...” สุดท้าย ความปรารถนาใฝ่ต่ำที่พยายามกดเอาไว้มาหลายปีก็เป็นฝ่ายเอาชนะ จนฮยอกแจร้องบอกเสียงสั่น

            “ว่าไงนะ”

            “บีบอีก...บีบมันอีก” คำร้องขอที่มาพร้อมกับดวงตาเรียวสวยที่ฉ่ำน้ำตา ทำให้คนฟังหัวเราะเบาๆ ชอบใจกับสีหน้าที่กำลังต่อสู้กับตัวเองระหว่างขอร้องเขา หรืออยากจะฆ่าเขากันแน่

            “ขอโทษผม”

            “มะ...ไม่” ทว่า คนที่ถือศักดิ์ศรียิ่งกว่าอะไรก็ยังส่ายหน้า ทั้งที่ความต้องการจวนเจียนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

            “งั้นหรือ ไม่เป็นไร...งั้นคุณกลับไปได้แล้ว ได้ข่าวว่าคุณมีงาน” แล้วคนที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังจะทนไม่ไหวก็เป็นฝ่ายผละออก ทั้งยังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานเพื่อหยิบเอกสารที่วางทิ้งเอาไว้ก่อน ให้ฮยอกแจได้แต่มองอย่างตื่นตกใจ ความตื่นเต้นเมื่อครู่มลายหายวับไปทันทีเมื่ออีกฝ่ายกลับมาเป็นอาจารย์หนุ่มใจดีคนเดิม

            “ส่วนคุณไม่ต้องเซ็นเอกสารก็ได้ครับ เตือนน้องชายคุณแล้วกันว่าอย่ามีครั้งหน้าอีก...”

          “ผมขอโทษ!

            ในจังหวะนั้น ฮยอกแจก็โพล่งขึ้นมาทันที ให้คนที่หันหลังให้หมุนตัวกลับมามองคนที่ทำหน้าทรมานกับความต้องการตัวเอง สองมือก็กำลังขยับส่วนล่างของร่างกายไปด้วย จนมุมปากยกขึ้น

            “ผมบอกให้คุณช่วยตัวเองได้แล้วงั้นหรือ”

            กึก

            คนฟังชะงักมือทันที มองคนที่เดินเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะกระชากมือเขาที่ถูกพันธนาการไว้ขึ้นเหนือหัวอย่างรุนแรง จากนั้น ใบหน้าคมคายก็ขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบคำที่แสนเลวร้าย...

          “คุณรู้ตัวมั้ย...คุณมันร่าน”

            ประโยคเดียวสั้นๆ กับฝ่ามือใหญ่ที่จับเข้าที่แก่นกลางลำตัว...

            “อ๊าาาาาา!!!!” เท่านั้น ความต้องการก็พุ่งพรวดออกมาเต็มฝ่ามือของฮันคยองที่รองรับอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่ร่างบอบบางจะไหลครูดไปกองกับพื้น ให้ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้าสวยจัดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขซ่าน จนหัวเราะออกมาเบาๆ

...............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่า