วันพฤหัสบดีที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_41

NC ชีวิตเพื่อนาย_41



            “ฮื่อ...นาย...นายครับ...”

            ภายในห้องพักของคิมคิบอม ตั้งแต่ทั้งคู่กลับเข้ามา เสียงครวญครางแผ่วหวานดังออกมาจากห้องไม่ได้ขาด เตียงนอนยับยู่ยี่ ผ้าห่มผืนหนาร่นไปถึงปลายเตียง ขณะที่เจ้านายหนุ่มก็ได้เห็นภาพที่น่ามองที่สุด

            ไม่มีใครอีกแล้วที่จะได้เห็นภาพคนสนิทเขาแบบนี้

            ภาพที่เขาจะได้เห็นเพียงผู้เดียว

            ร่างเพรียวที่แม้จะไม่ได้บอบบางอ้อนแอ้น หากแต่มีกล้ามเนื้ออย่างคนที่ออกแรงสม่ำเสมอกำลังนั่งคร่อมอยู่เหนือตักของเขา มือทั้งสองข้างวางแนบลงกับแผ่นท้อง ยามที่ขยับกายเคลื่อนขึ้นลงช้าๆ หากแต่เร้าอารมณ์ จนแผ่นท้องแข็งเกร็ง ใบหน้าติดหวานแหงนเงยขึ้น ฟันคมกัดริมฝีปากล่างเอาไว้อย่างพยายามห้ามปรามความกระสัน แต่มันทำไม่ได้เลย เมื่อทุกครั้งที่ดงแฮขยับกายรับส่วนใหญ่โต เสียงครางแผ่วจะหลุดจากริมฝีปาก

            ไม่เพียงเท่านั้น ดวงตากลมโตฉ่ำปรือก็กบไปด้วยน้ำใส แก้มแดงจัด ใบหน้าน่ามองก็กำลังชื้นไปด้วยหยดเหงื่อ และจากแสงไฟจางๆ จากห้องนั่งเล่นด้านนอกส่องเข้ามา ทำให้คิบอมเห็นเรือนร่างน่ารังแกที่กำลังพยายามปรนเปรอเขาสุดความสามารถ

            ดงแฮไม่ได้เก่งที่สุด หรือดีที่สุดหรอก ตรงกันข้าม คนสนิทเขายังอ่อนด้อยไร้เดียงสากับเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ เมื่อเทียบกับหลายๆ คนที่เขานอนด้วย หากแต่สีหน้า แววตา และน้ำเสียงที่ร้องเรียกเพียงเขา มันทำให้ดงแฮ...วิเศษที่สุด

            ละสายตาไม่ได้ ปล่อยไปไม่ได้ อยากจะกกกอดเอาไว้แบบนี้

            พรืด

            “อื้ออออออ”

            คิบอมประคองสะโพกขาวเอาไว้มั่น เมื่ออีกฝ่ายกัดปากเต็มแรง ยามที่ดึงกายขึ้นไปเกือบสุด ตาคมก็กดลงมองท่อนไฟใหญ่ร้อนที่มีเพียงส่วนปลายเชื่อมติดอยู่กับช่องทางคับแคบ ก่อนที่จะส่งมืออีกข้างไปลูบแผ่นหลังชื้นเหงื่อ ไล้ปลายนิ้ว จนคนหน้าหวานหอบหายใจสะท้าน

            แผล็บ

            มันมากพอให้คิบอมอดใจไม่ไหวที่จะซุกหน้าเข้าไปเลียลำคอที่แหงนเงยขึ้น ปลายลิ้นอุ่นไล่ผ่านรอยหยักของลูกกระเดือก มายังลาดไหล่ขาวผ่อง

            “อึ้ก...ฮื่อ...นาย...เฮือก! นาย...นายครับ...”

            ทันใดนั้น คิมคิบอมก็จัดการดันกายเข้าไปทีเดียวจนสุด จนคนที่กำลังครางแผ่วๆ สะดุ้งเฮือก ผวามากอดรอบลำคอเขาเอาไว้ จนต้องส่งมือข้างหนึ่งไปขยุ้มกลุ่มผมนุ่มเบาๆ ดึงรั้งให้เปิดลำคอ เพื่อให้เขาดูดซับความหวานของผิวเนื้อหนักหน่วงกว่าเดิม สะโพกสอบก็เริ่มต้นรุกไล่ กระแทกกระทั้นเข้าด้านใน จนคนได้รับครางเสียงหลง

            “แฮก...ไหวมั้ย” นายใหญ่ถาม

            “วะ...ไหว...ไหวครับ อื้อ...”

            ดงแฮตอบเสียงแหบพร่า ทั้งที่ตัวเองกำลังจะตายกับความใหญ่โตที่รุกไล่ช่องทางคับแคบไม่ได้ขาด และเหมือนว่าจะหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ทว่า มันไม่ใช่ความเจ็บปวด ตรงกันข้าม มันคือความสุขหรรษาที่เขาเกรงกลัวเหลือเกินว่าจะเสพติดมันมากไปกว่านี้

            สัมผัสของนายดุดัน รุนแรง บางครั้งก็ป่าเถื่อน แต่นายไม่เคยทำให้เขาเจ็บ ตรงกันข้าม นายรู้ด้วยซ้ำว่าควรทำยังไงให้เขารู้สึกดี จนคนที่แทบจะไร้อารมณ์มาตลอดชีวิต รู้สึกว่าจะตาย

            อารมณ์มากมายมันโถมเข้ามาจนเขาตั้งตัวไม่ทันจริงๆ

            ฟึ่บ

            “เฮือก! นาย...นายครับ...ฮ้า...นาย...”

            ดงแฮได้แต่สะดุ้งสุดตัว เมื่อท่อนไฟร้อนมันกดกระแทกเข้ากับปุ่มอารมณ์ภายใน ยามที่ถูกจับเปลี่ยนท่า แผ่นหลังก็แนบลงกับเตียงนุ่ม โดยมีนายใหญ่ที่รวบเรียวขาขึ้นสูง แล้วเริ่มต้นโจนจ้วงเข้ามาตามใจ จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง ความชื้นแฉะเปียกชุ่มที่ช่องทางด้านหลัง ให้สองมือเลื่อนไปจิกผ้าปูที่นอนเอาไว้

            “รู้สึก...ยังไง...” นายโน้มตัวลงมา วางมือข้างหนึ่งข้างศีรษะ อีกมือลูบผมชื้นเหงื่อของเขาไปด้านหลัง ทั้งที่สะโพกสอบยังโจมตีไม่มีหยุด

            “ผม...” ดงแฮคิดอะไรไม่ออกจริงๆ

            “นาย...อยู่ใน...ตัวผม...ข้างใน...ผม”

            “มันดีหรือเปล่าล่ะ...หื้ม” นายใหญ่ถาม ให้คนฟังมองฝ่าม่านน้ำตาไปสบตาคู่คม

            ดวงตาที่สะท้อนภาพของเขา...ดงแฮที่ไม่ใช่นักฆ่า หากแต่เป็นดงแฮที่จะแสดงออกแบบนี้ในอ้อมกอดของนายเท่านั้น

            หมับ

            สองมือจึงเอื้อมไปกอดรอบลำคอ กระซิบถ้อยคำหวาน

            “ดี...ดีที่สุดเลยครับ”

            คนฟังยกยิ้มนิด กดจูบที่แก้มชื้นเหงื่อ บอกเสียงหนักแน่น

            “อยู่ข้างฉันอย่าไปไหนล่ะ”

            “ค...รับ...เฮือก!...อื้อ...นาย...นายครับ...อะ...อาห์...อื้อ!

            ทันใดนั้น ท่อนไฟร้อนก็ยิ่งโจนจ้วงรุนแรง ส่งคลื่นความปรารถนากระหน่ำเข้าใส่ร่าง จนดงแฮทำได้เพียงครางเสียงต่ำ พยายามขยับสะโพกรับเจ้านาย แต่เขาจะไม่ไหวแล้ว มือเรียวต้องเอื้อมไปคว้าท่อนเนื้อของตัวเอง ขยับไปพร้อมกัน เพราะเขา...ใกล้แล้ว

            ฟึ่บๆๆๆๆ

            “อื้ออออ!!! แค่นายขยับเข้ามาอีกไม่กี่ครั้ง คนหน้าหวานก็ถึงฝั่งฝัน ได้แต่หลับตา กัดปากตัวเองแน่น รับรู้ความสุขที่กำลังพร่าอยู่หลังม่านตา ขณะที่คนเป็นนายก็ตามไปติดๆ

................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_38

NC ชีวิตเพื่อนาย_38


            ซ่า...ซ่า...

            ภายในห้องน้ำมีเพียงเสียงของสายน้ำที่ตกกระทบกับพื้นกระเบื้อง กับสายตาสองคู่ที่ประสานเข้าหากัน จากนั้น ฮยอกแจก็รู้สึกว่ามันรวดเร็วเหลือเกินที่ลมหายใจอุ่นปะทะเข้าที่ข้างแก้ม...ก่อนที่ความอุ่นร้อนจะแนบเข้าหาที่ริมฝีปาก

            ร่างเล็กไม่รู้เลยว่าปากเขาเย็นเยียบแค่ไหน เขารู้เพียงว่ามันกำลังอุ่นขึ้นจากการที่ปลายลิ้นร้อนไล่เลีย ดูดกลืนกลีบปากของเขาจนเปียกชื้น จนเสียงดูดริมฝีปากดังคลอเคลียไปกับเสียงของสายน้ำ และความอุ่นนั้นก็กำลังเข้ามากลืนกินเขาด้วยปลายลิ้นที่ส่งลึกเข้ามา

            คุณหนูลีไม่รู้จริงๆ ว่าคิดอะไรอยู่ ร่างกายเขาเพียงเปิดปากตอบสนองความร้อนที่รุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก กลืนกินความเย็นเยียบไปอย่างช้าๆ

            ฟึ่บ

            ขณะที่ร่างกายใหญ่โตก็แนบเข้ากับร่างเล็กบางอย่างรวดเร็ว จนไม่เหลือช่องว่าง ทั้งที่สองมือที่ประสานกันยังไม่ปล่อยออก

            ฮยอกแจสัมผัสได้ว่ามันกำลังอุ่นขึ้นเรื่อยๆ และเขาปรารถนาความอบอุ่นนี้อย่างไม่ขอคิดอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว

            เขาอยากหลับตา อยากปล่อยให้ความอุ่นนี้ครอบงำร่างกายของเขา และมันไม่ใช่แค่ความคิด เพราะเปลือกตาหลับลงแล้ว เหลือเพียงความมืดมิดที่เคยหวาดกลัว แต่เมื่อความอบอุ่นกำลังไต่แต้มสีสันลงบนร่างกายของเขา สมองก็ว่างเปล่า ไม่อาจจะคิดว่ากลัวหรือไม่กลัวสิ่งใด มีเพียงริมฝีปากที่เผยอน้อยๆ

            “อาห์” เสียงครางสั่นไหวราวกับกระซิบ เมื่อลิ้นเปียกชื้นทิ้งความร้อนราวกับไฟนาบลงบนแผ่นท้อง

            “อึ้ก เฮือก...ฮ้า...”

            ทุกครั้งที่ปลายลิ้นทิ้งสัมผัสลงบนร่างกาย ฮยอกแจจะทำได้เพียงครางแผ่วเบาในลำคอ รู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นที่กำลังขบเม้มแผ่นท้องราวกับจะชิมรส แล้วแหย่เข้ามาในสะดือจนสั่นไปทั้งตัว และเมื่อมันกำลังละเลงลงบนแก่นกลางลำตัว เจ้าตัวก็สะดุ้งเฮือก กัดปาดตัวเองเต็มแรง

            ฮยอกแจยังไม่ลืมตา แม้ว่าปากอุ่นจะกำลังหยอกล้อส่วนอ่อนไหวของเขา ร่างน้อยเพียงขบปากตัวเองแน่น รู้สึกได้ถึงสะโพกที่สั่นไหว ยามที่ลิ้นร้อนกำลังเลียไปตามความยาวของเขาจนสุดปลาย

            มันไม่ใช่การกระทำที่ตะกละตะกลาม หากแต่เป็นความอ่อนโยนที่ทำให้ร่างสั่นเทิ้มไปหมด

            เขาต้องการ...ต้องการอีก

            “อีก ฮันคยอง...อีก ฮื่อ”

            เขาต้องการความร้อนที่ไล่ความเย็นเยียบออกไปจากหัวใจดวงนี้ จนร่ำร้องขอเสียงสั่น ดวงตาฉ่ำน้ำหรี่ปรือขึ้นมา มองไปยังคนที่นั่งคุกเข่า จับมือของเขาไว้ ขณะที่ริมฝีปากเย็นชาคู่นั้นกำลังดูดอมท่อนเนื้อสีอ่อนจนได้แต่ขอย้ำๆ

            “ได้โปรด อีก...มากกว่านี้อีก...เฮือก!

            สะโพกขาวสั่นระริก เมื่อปากอุ่นดันส่วนอ่อนไหวเข้าไปจนสุด ทำเอาฮยอกแจแทบจะยืนต่อไปไม่ไหว ดวงตาเรียวยิ่งฉ่ำคลอด้วยหยดน้ำใสที่เกิดจากแรงอารมณ์ และเขาห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ ที่จะขยับกายเข้าหาโพรงปาก กระซิบร่ำร้องขอเสียงแผ่ว

            “อีก...ฮื่อ...มากกว่านี้...มากกว่านี้...อ่ะ ฮ้าๆ...ฮื่อ...”

            เสียงครางกระเส่าหวานที่ทำให้คนฟังขยับขึ้นมายืนเต็มความสูงอีกครั้ง มองเข้าไปในดวงตาที่ถามว่า...ทำไม...ทำไมถึงหยุด แต่...

            หมับ

            เฮือก!!!

            “อื้อ ฮื่อ...ฮันคยอง...อ๊า”

            มือใหญ่ข้างหนึ่งยอมปล่อยมือขาวออก แล้วช้อนเข้าที่สะโพกกลมกลึง เท่านั้นไม่พอ ปลายนิ้วโป้งกำลังถูเข้าที่ห่วงสีเข้มเบาๆ จนคนได้รับเบิกตากว้างกว่าเดิม หากแต่ยังไม่ทันร้องถาม ความวูบวาบที่ถูไถกับปากทางฉ่ำน้ำก็สอดลึกเข้าไปช้าๆ อาศัยความลื่นของสบู่เหลวที่ชโลมทั่วทั้งตัว

            แม้นิ้วจะชำแรกผ่านเข้ามา หากแต่มันไม่ทำให้เจ็บปวด ตรงกันข้าม ปลายนิ้วที่กำลังถูไถ แล้วกดเข้า ดึงออก แล้วสอดเข้ามาใหม่ ทำให้ฮยอกแจเผยอปากน้อยๆ หอบหายใจเฮือกอย่างไม่อาจจะห้ามความต้องการของร่างกาย

            ความร้อนที่ประสานไปกับความเสียวซ่านกำลังเล่นงานเขาหนักหน่วงมากขึ้น ยิ่งนิ้วยาวขยับเข้าออกมากแค่ไหน ฮยอกแจก็ยิ่งคุ้นชินกับมันมากเท่านั้น

            พรืด พรืด

            อีกทั้งเสียงฉ่ำแฉะของช่องทางคับแคบที่กำลังดูดนิ้วยาวเข้าไปด้านใน ทำให้อีกฝ่ายเพิ่มนิ้ว แล้วกระทุ้งเบาๆ ที่ทำให้...

            “อ๊า อื้อ...ยะ...อย่าควาน...”

            ฮยอกแจใช้มือข้างที่เป็นอิสระผวากอดรอบลำคออีกฝ่ายมั่น กัดปากตัวเองแน่น เมื่อจู่ๆ ความสั่นวูบก็เข้าเล่นงานที่ท้องน้อย รู้สึกได้ว่าขากำลังสั่น สะโพกกำลังขยับแอ่นรับสัมผัส ยิ่งนิ้วยาวควานลึกมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งทนไม่ไหวมากเท่านั้น

            ตอนนี้ช่องทางสีสวยกำลังฉ่ำแฉะมากขึ้นทุกที ส่งเสียงน่าอายดังก้องทุกครั้งที่มีการขยับสอดแทรกเข้ามาภายใน เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่ว ใบหน้าขาวแดงก่ำจนหาสีเดิมไม่เจอ ปากที่เผยอก็ฉ่ำชื้นจนหานฮันคยองไม่อาจจะอดใจก้มลงไปงับมันเบาๆ

            “อื้อ!

            แม้จะเป็นเพียงการงับ แต่ฮยอกแจก็สะดุ้ง และกว่าจะรู้ตัว เจ้าตัวก็เป็นฝ่ายหยิบยื่นริมฝีปากให้หนุ่มลูกครึ่งตักตวง

            “ฮื่อ จุ๊บ...จุ๊บ...”

            จูบร้อนกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้งอย่างร้อนแรงกว่าเดิม เช่นเดียวกับร่างกายที่คนตัวโตกำลังใช้หัวเข่าแทรกเข้ามาระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง แยกปลายเท้าให้ขยับห่างออกจากกัน เปิดทางให้มังกรร้ายที่ขยับขยายจนผงาดเต็มที่ได้ขยับเข้าถูไถกับส่วนอ่อนไหวสีน่าเอ็นดู

            ไม่ต้องมีคำพูดให้มากความ ร่างกายของทั้งสองต่างเสียดสีเข้าหากันอย่างร้อนแรง ขยับแลกเปลี่ยนความอุ่นของร่างกายที่กำลังร้อนจัดขึ้นทุกวินาที

          มากกว่านี้ ต้องการมากกว่านี้!

            มันคือความต้องการที่ทำให้ฮันคยองช้อนขาเรียวให้ขึ้นแนบสะโพก ก้มลงมองใบหน้าชื้นเหงื่อที่ทำให้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเขาหมดไป และเพียงแค่คุณหนูตัวน้อยกระซิบเรียกชื่อ...

            “ฮัน...คยอง...”

            เท่านั้นก็ทำให้ความอดทนขาดสะบั้นลง

            สวบ

            “เฮือก! อ๊า...อื้อ...อึ้ก ฮื่อ...” ทันทีที่ท่อนไฟร้อนกำลังชำแรกผ่านเข้ามาในกาย ฮยอกแจก็สั่นไปทั้งตัว รับรู้ได้ว่ามันร้อน ร้อนจนแทบไหม้ ร้อนจนทำให้ร่างกายเขาแทบจะเป็นจุณ จนไม่อาจจะรู้สึกถึงความเจ็บปวด เขารับรู้เพียงความร้อนที่สอดเข้ามาจนสุด เสียดสีถูไถกับผนังนิ่มด้านในจนน้ำตาหยดใสไหลลงบนแก้ม

            ภาพที่คนมองก็ไม่ลังเลเลยที่จะจัดการใช้ปากซับน้ำตา พรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ แช่ร่างกายค้างเพียงครู่ ก่อนที่จะดึงออกอย่างเชื่องช้าจนเกือบหลุด แล้ว...

            ฟึ่บ

            “ฮ้า...อ๊า...”

            กระแทกเข้ามาจนมิดด้าม รับรู้ได้ถึงแรงดูดกลืนภายในที่กำลังตอดรัดถี่ยิบจนหนุ่มลูกครึ่งก็ยากจะทานทน

            หมับ

            แม้ว่ามือข้างหนึ่งจะประสานกันแน่น แต่ฮันคยองก็ยังสามารถใช้อีกมือช้อนร่างให้ยกสูงกว่าเดิม จังหวะที่ฮยอกแจก็ยกมือกอดรอบลำคอ สองขาเกี่ยวเข้ากับเอวสอบ ปล่อยให้ท่อนไฟร้อนโจนจ้วงเข้ามาในกายอย่างถนัดถนี่ สมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก นอกจากท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังป้อนให้เขาไม่ขาด
           
            “อีก...แรงอีก...อ้ะ...อ๊า...ฮัน...ฮันคยอง...ได้โปรด...อย่า...อย่าหยุด...อ๊าาา!!” คำร้องขอที่ทำให้แรงขับเคลื่อนรัวเร็วกว่าเดิม จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องน้ำ อย่างที่ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะต้านทานเสียงร่ำร้องที่ทำให้เขาแทบจะคลั่งตาย

            ยิ่งคุณหนูขอมากเท่าไหร่ แรงขยับก็ยิ่งรุนแรงมากเท่านั้น จนร่างขาวหัวสั่นคลอน เสียงครวญครางยิ่งดังก้อง และมันก็ยิ่งดังระรัว เมื่อลีฮยอกแจกำลังจะถึงปลายทาง ช่องทางคับแคบก็ขมิบถี่ยิบที่ทำให้คนได้รับกัดฟันกรอด

            “ฮันคยอง...ฮัน...อื้อ...อื้ออออ”

            ขณะที่ฮันคยองเองก็ไม่สนใจหากจะมีใครว่าเขาหลั่งไว เมื่อร่างกายเล็กกำลังกระตุกตอดรัดเขาถี่ๆ ชายหนุ่มที่กำลังเร่งกายหนักๆ ก็แทบจะคำรามก้องในคอ ปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างไม่อาจจะรั้งตัวเองออกทัน ฉีดพ่นทุกอย่างเข้าไปภายใน จนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว ผวากอดเต็มตัว เมื่อปลดปล่อยความต้องการไม่ต่างกัน

....................................

กลับไปอ่านต่ออีกนิดได้ที่

ขอบคุณค่า

วันเสาร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_37

NC ชีวิตเพื่อนาย_37



            คนที่กำลังขยับหน้าเข้ามาใกล้ส่วนแข็งแกร่ง มือขาวเลื่อนมาจับที่แท่งเอ็นแล้วลูบไล้แผ่วๆ ใช้ปลายจมูกถูไถไปมาราวกับว่ามันคือตุ๊กตา ไม่ใช่อาวุธร้ายกาจที่ทำให้ตัวเองครวญครางมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งแม้จะดูไม่เป็นงาน ดูขัดเขิน ดูไม่แน่ใจ แต่กลับปลุกเร้าอารมณ์รักของนายใหญ่ที่เลื่อนมือมาสัมผัสที่เรือนผมนุ่ม แล้วลูบไล้แผ่วๆ อย่างเอ็นดู

            เวลานี้ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของทั้งสอง มีเพียงดวงตาที่จับจ้องการกระทำของกันและกัน

            ดงแฮกำลังรูดรั้งท่อนไฟร้อนช้าๆ สัมผัสได้ถึงการตอบสนองที่ทำให้เขาทั้งลังเล ทั้งไม่แน่ใจ แต่ร่างเพรียวก็ค่อยๆ ส่งปลายลิ้นไปลูบไล้มันช้าๆ ค่อยๆ ปาดลิ้นไล่ขึ้นตามความยาวหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้งราวกับแมวกำลังเลียทำความสะอาดมือ

            แผล็บ

            “อืม” คิบอมครางในคออย่างพอใจ เมื่อลิ้นสีสวยกำลังไล่เลียขึ้นมาที่ส่วนปลายที่กำลังขยับขยายเต็มตัว เลียรอบส่วนที่โผล่พ้นขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจ ก่อนที่จะใช้สองมือจับรวบท่อนเอ็นร้อน แล้วละเลงปลายลิ้นที่ส่วนปลายหนักๆ ใบหน้าขาวเนียนก็กำลังแดงจัด เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมรอบกรอบหน้าอย่างตื่นเต้นสุดขีด ยังคงตั้งอกตั้งใจในการปรนเปรอให้เจ้านายตามที่อีกฝ่ายสอนสั่ง

          เจ้านายชอบใช่มั้ย

            ความคิดของคนที่เหลือบมองแผ่นท้องที่กำลังเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ร่างหนาก็กระตุกน้อยๆ ยามที่เขาแหย่ลิ้นละเลงกับรูเล็กส่วนปลาย จนทำอีกหลายๆ ครั้ง ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก และนั่นก็ทำให้คนที่เอาแต่เลียส่งท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในปากช้าๆ ค่อยๆ ดันเข้าไปเท่าที่ตัวเองจะรับไหว แล้วค่อยถอนปากออก แล้วรับเข้าไปใหม่

            “ฮึ พ่อนายคงภูมิใจที่นายเรียนรู้ไวขนาดนี้” เสียงหัวเราะของคิบอมสั่นพร่า หากแต่ยังคงมีอารมณ์ขันที่ทำให้ดงแฮยิ่งตัวร้อนผ่าว หากแต่ปากยังคงดูดกลืนส่วนใหญ่โตเข้าไป แล้วขยับแรงขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกถึงความเปียกชุ่มโชกของน้ำใสที่ไหลเคลือบไปทั่ว

            ฟึ่บ

            ทันใดนั้น คนที่ไม่กล้ามาตลอดก็รั้งกางเกงขาสั้นออกจากสะโพก ปล่อยให้มันไหลไปกองที่หัวเข่า จากนั้นดงแฮก็ไม่ลังเลเลยที่จะส่งปลายนิ้วไปสัมผัสที่ช่องทางคับแคบ และทำท่าจะดันมันเข้าไป แต่...

            หมับ

            คิบอมคว้ามือข้างนั้นเอาไว้ก่อน แล้วดันปลายนิ้วเข้าไปในปากของตัวเอง ลิ้นร้อนที่ไล้เลียนิ้วเรียวจนชุ่มโชก เปียกไปตั้งแต่โคนจรดปลาย หากแต่วิธีลงลิ้นต่างหากที่ทำให้ดงแฮตัวกระตุก ส่วนอ่อนไหวกำลังแข็งคัดด้วยความต้องการ

            กระทั่งเจ้านายยอมปล่อยมือนั่นแหละ ดงแฮถึงส่งมันไปยังช่องทางคับแคบที่กำลังขมิบถี่อีกครั้ง แล้วสอดมันเข้าไปด้านใน สัมผัสได้ถึงความเจ็บเสียดอย่างที่ไม่เหมือนนายทำให้ หากแต่ความเจ็บแค่นี้มันน้อยนักเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดทางร่างกายที่เคยได้รับมา

            “จ๊วบ...จุ๊บ...ฮ้า...ฮ้า...”

            คิบอมยังคงลูบมือบนศีรษะทุย ทั้งที่ดวงตาจับจ้องที่กำแพงกระจกที่กำลังสะท้อนภาพแสนน่าดูให้เขาเห็น

            นิ้วเรียวที่กำลังขยับเข้าออกช้าๆ ในช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุกถี่ พอๆ กับลมหายใจของดงแฮที่กำลังร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งเจ้าตัวถอนปากออกด้วยสภาพเหงื่อท่วมหน้า ลมหายใจถี่กระชั้น เหลียวหลังกลับไปมองก้นตัวเองที่กำลังกระตุกหลายๆ ที แล้วเงยหน้าขึ้นสบตา

          “นายครับ...ผมขึ้นไปได้มั้ยครับ”

            แทนที่คำตอบคือชายหนุ่มที่อ้าแขนทั้งสองข้างออก มองร่างเพรียวที่กำลังเคลื่อนตัวขึ้นมาบนตักเขา สองขายันกับพื้นโซฟาเอาไว้ สายตาก้มลงมองเพียงท่อนเนื้อร้อนที่แข็งจัด

            “ผม....เอาเข้าไปนะครับ”

            ถ้าไม่อยู่ในสถานการณ์นี้ นายใหญ่คงไม่ลังเลที่จะหัวเราะอย่างขบขัน แต่เมื่อดงแฮกำลังเปลือยท่อนล่าง แยกขาออกกว้างโดยมีอาวุธประจำกายของเขาจ่อที่ปากทางเข้า นอกจากจะหัวเราะไม่ออกแล้ว เขากลับขบกรามแน่นอย่างชักทนไม่ไหว

            นี่อาจจะเป็นที่สุดของการยั่วยวนที่เคยเจอมา

            หมับ

            เฮือก!

            “ถ้าไม่เอาเข้าไปสิ ฉันจะลงโทษนาย!

            ลีดงแฮถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อคนที่ยอมนั่งเฉยๆ จับหมับเข้าที่แก้มก้นแล้วบีบหนักๆ ดันกายเขาจนสัมผัสกับส่วนร้อนผ่าวที่กำลังจมหายเข้าไปช้าๆ ให้ต้องแหงนหน้าขึ้น ข่มเสียงครวญครางที่กำลังจะลอดผ่านริมฝีปาก พยายามผ่อนลมหายใจเข้าออกจนแผ่นอกสะท้าน และมันก็ทำให้หัวนมสีอ่อนยิ่งดุนดันขึ้นมาเหนือเสื้อกล้ามสีขาว

            “อย่าปิดปากดงแฮ ให้ฉันฟังเสียงนาย” คิบอมกระซิบ ยามที่ความร้อนผ่าวกำลังโอบกอดรอบตัวเขา กลืนหายเข้าไปช้าๆ จนลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น ขณะที่ดงแฮก็กอดคอเขาเอาไว้แน่น เกร็งสะโพก หย่อนตัวลงมาช้าๆ...ช้าๆ...กระทั่งก้นนุ่มแนบกับหน้าตักกว้าง กลืนทุกส่วนเข้าไปจนสุด

            “นะ...นาย...ผม...เฮือก!

            เพียงแค่คิบอมจับร่างเพรียวให้ขย่มลงมาเบาๆ คนหน้าหวานก็หายใจเฮือกใหญ่ กระตุกไปทั้งตัว สองขาก็ขยับมาพยายามโอบรัดรอบเอว ขณะที่สะโพกก็สั่นระรัว หากแต่ก็เริ่มต้นขย่มไปมาเบาๆ อย่างที่ร่างกายแทบจะไม่แยกห่างจากกัน

            เวลานี้ ดงแฮรู้สึกว่าเขากำลังจะไม่ไหว เมื่อความเสียวซ่านกำซาบไปทั่วกาย เพียงท่อนเนื้อแข็งแกร่งขยับเสียดสีเบาๆ ในกาย เขาก็แทบจะทนไม่ไหว ดังนั้น พอเจ้านายดันสะโพกให้ยกสูงขึ้นนิด แล้วเป็นฝ่ายขยับกายเข้าหา ร่างเพรียวก็เผลอจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง

            “นะ...นายครับ...นาย...”

            “ดีมั้ย”

            “อึ้ก!” ดงแฮไม่กล้าตอบ ไม่กล้าบอกจริงๆ ว่าเขาเสียววูบวาบไปหมด ดวงตาทั้งสองข้างก็หลับแน่น มีเพียงฟันคมที่ขบปากสลับกับเม้มไปมา ใบหน้ากำลังบิดเบ้ด้วยความกระสันอยาก อีกทั้งสะโพกยังสั่นจนน่ากลัว เมื่อแรงขยับเริ่มมากขึ้นจนได้ยินเสียงโซฟายวบยาบไปมา

            “ว่าไง”

            “นาย ผม...ผมไม่ตอบ...ได้มั้ย...ฮื่อ...อื้ม...”

            “หึๆ ไม่ได้” แม้คิบอมจะเหงื่อโซมไปทั่วแผ่นหลัง เสียงหัวเราะเองก็พร่าต่ำ แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันจะเอาคำตอบ ยามที่กระทุ้งกายเข้าไปหนักกว่าเดิม ดันสะโพกให้ยกสูงกว่าเดิม แล้วโจนจ้วงเข้าไปหนักๆ จนคนบนตักทั้งหอบ ทั้งตัวสั่น

            “ว่าไง ดงแฮ...ดีมั้ย...”

            “ดะ...ดีครับ”

            “เสียวหรือ”

            “ผม...อึ้ก...”

            “ตรงนี้”

            คิบอมจับสะโพกเล็กกดลงมาจนสุด ทำเอาคนได้รับเผลอเบิกตากว้าง เกร็งตัวอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาก็เอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำใส ให้ร่างสูงใหญ่...พลิก

            ฟึ่บ

            ร่างเพรียวลงไปนอนกองบนโซฟาแล้ว ขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างถูกแยกออกกว้าง โดยมีร่างสูงใหญ่สอดแทรกอยู่ตรงกลาง...คนที่กำลังจงใจดึงออกเกือบสุด แล้วดันเข้าทีเดียวมิดด้าม

            “ฮ้า...อื้อ...ฮื่อออ”

            การกระทำที่ทำให้ดงแฮเลื่อนมือไปจิกโซฟา สองขาเผลอโอบกอดรอบเอวสอบ หายใจถี่แรง ยามฟังเสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหู

            “ว่าไง ชอบตรงนี้ใช่มั้ย”

            “เฮือก! ชะ..ชอบครับ...ฮื่อ..นาย...นายอย่าแกล้งผม...มะ...ไม่เอา...อย่าสุด ข้างใน...อื้อ” ดงแฮหลุดเสียงคราง ส่ายสะบัดหน้าไปมาแรงๆ เมื่อท่อนไฟร้อนกำลังเสียดสีด้านใน ยิ่งแทรกกายเข้ามาลึกแค่ไหน เขาก็แทบจะคลั่งตายเท่านั้น จนเสียงร้องที่พยายามห้ามเอาไว้กำลังหลุดออกมาอย่างง่ายดาย

            “นะ...นาย...ผมเสียว...ยะ...อย่า...เสียว...”

            อารมณ์รักกำลังพลุ่งพล่านจนห้ามแทบไม่อยู่จนเป็นฝ่ายดึงคอเจ้านายเข้ามาจูบ ร่างกายก็ขยับตอบสนองอย่างเร่าร้อนพอกัน ทำเอานายใหญ่ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้

            ปั่บๆๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อกำลังดังก้องขึ้นเรื่อยๆ ประสานไปกับเสียงหอบหายใจถี่รัว และเสียงของโซฟาที่ดังยวบยาบทุกครั้งที่คิมคิบอมขยับตัว เร่งกายสวนเข้าไปด้านใน เมื่อได้ยินถ้อยคำน่ารัก และมอบรางวัลเป็นจูบร้อนผ่าวที่ดงแฮเองก็ไขว่คว้าอย่างไม่อาจจะห้ามใจเอาไว้ได้อีกแล้ว

            “ผมจะ...อื้อ...จะ...”

            คนหน้าหวานยอมรับว่าไม่ไหวแล้ว เขากำลังจะเสร็จในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง ยามที่ตอบสนองด้วยการเด้งสะโพกรับ ครางเสียงหอบถี่ ก่อนที่ทุกอย่างจะปลดปล่อยออกมาเป็นน้ำขุ่นขาวที่เลอะเปื้อนไปทั่วทั้งแผ่นท้องทั้งคู่ ขณะที่คนตัวโตเองก็ขบกรามแน่น

            “อืม...ฮ้า!

            แรงตอดรัดด้านในที่เกิดจากการเสร็จสมทำเอานายใหญ่เองก็ตามไปติดๆ เสียงหอบหายใจก็ก้องสะท้อนทั่วทั้งห้องกว้าง ดวงตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน แล้วคิมคิบอมก็อดใจไม่ไหว

            เขาอดใจที่จะจูบดงแฮไม่ได้

...............................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันอังคารที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_34

NC ชีวิตเพื่อนาย_34



            แผล็บ

            “นะ...นาย อย่า...อย่าครับ...” ดงแฮได้แต่เบิกตากว้าง ร้องอย่างตกใจ เมื่อเจ้านายกำลังก้มลงไปฉกปลายลิ้นที่รอยแผลเป็น เลียไปตามความยาวที่เคยถูกมีดจนได้แผล และมันก็ทำให้คนได้รับเอวสั่น เนื้อตัวยิ่งสั่นระริก รู้สึกราวกับว่ารอยแผลเป็นไวต่อความรู้สึกมากกว่าส่วนอื่น

            หมับ

            “อื้อ!” ทั้งยังต้องแหงนหน้าน้อยๆ เมื่อมือทั้งสองข้างกำลังคลึงเคล้าเข้าที่ยอดอกสีอ่อน เพียงแค่สะกิด เขี่ยเบาๆ แล้วบีบบี้ ดงแฮก็แทบจะกัดปากกลั้นเสียงร้อง รู้สึกเสียววาบแล่นปราดไปตั้งแต่หัวจรดเท้า ให้สองขาจิกเกร็งกับเตียง

            ขณะที่เจ้านาย...ก็รั้งกางเกงและชั้นในออกจากสะโพกอย่างชำนาญ

            บัดนี้ ดงแฮจึงเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตที่ติดกระดุมเม็ดเดียว เปิดเปลือยที่เหลือให้คนตัวโตได้เห็น และมัน...เร่งเร้าอารมณ์คนมอง

            ฟึ่บ

            “อื้อ...ฮื่อ...มะ...” จากนั้น นักฆ่าเลือดเย็นที่ตอนนี้ร้อนแทบไหม้ก็แทบดิ้น เมื่อคิบอมดันสะโพกให้ยกสูงขึ้น เปิดเผยช่องทางคับแคบที่กำลังบีบขมิบถี่แก่สายตา ทั้งยังไม่ลังเลเลยที่จะก้มลงไปใช้...ปลายลิ้น

            ความร้อนชื้นที่ไล้เลียไปทั่ว ก่อนที่จะโจนจ้วงเข้ามาภายใน ทำให้ดงแฮได้แต่จิกมือกับผ้าปูที่นอน รู้สึกว่าสะโพกตัวเองสั่น พอๆ กับเสียงครวญครางที่ดังจากริมฝีปากอย่างห้ามมันไม่ได้ ดวงตาก็หรี่ปรือขึ้น หากแต่ไม่เห็นอะไรนอกจากความหฤหรรษ์ในอารมณ์รัก

            “นะ...นาย อย่าเลีย...สกปรก...มันสกปรก...ฮื้อ...อะอาห์...ยะ...” ดงแฮส่ายหน้าไปมาบนหมอน หากแต่เจ้านายกลับไม่ยอมหยุด ตรงกันข้าม ปลายลิ้นร้อนผ่าวกลับสอดลึกเข้ามาในช่องอุ่นร้อนมากกว่าเดิม แค่ตวัดไปมาเบาๆ คนได้รับก็สั่นระริก

            ขณะที่น้ำตาแห่งความต้องการก็ไหลลงมาทางหางตา ทว่า คิบอมกลับไม่หยุด ตรงกันข้าม ปลายนิ้วกลับกดลึกลงไปช้าๆ ขณะที่เลียรอบห่วงสีเข้ม ปลุกเร้าอารมณ์เสียจนแก่นกลางลำตัวของดงแฮกำลังฉ่ำเยิ้มจนน่าอาย

            ฟึ่บๆๆๆ

            “ฮื่อ! อื้อ!!!” ดงแฮยิ่งครวญครางหนักกว่าเดิม เมื่อมือใหญ่คว้าเข้าที่ท่อนเนื้อแล้วรูดให้ไปพร้อมกับปรนเปรอที่ช่องทางด้านหลัง จนมันทั้งฉ่ำ ทั้งแฉะ ทั้งเยิ้มถึงค่อยถอนริมฝีปากออก ตาคมมองช่องทางที่ราวกับดูดนิ้วของเขาเข้าไป และทนไม่ไหวอีกต่อไป

            หมับ

            ร่างสูงคว้าหมอนอีกใบมาวางรองสะโพกให้ลูกน้อง ยามที่ถอดกางเกงอย่างไม่ใยดี มือใหญ่ก็รูดให้ดงแฮไปด้วย อีกมือก็รูดท่อนเนื้อร้อนผ่าวไม่กี่ทีก็พร้อมที่จะสอดลึกเข้าไปในกายของอีกฝ่าย

            ดังนั้น คนที่เห็นเพียงเพดานผ่านม่านน้ำตาจึงรู้สึกเพียงความร้อนจัดที่สอดเสียดแถวทางเข้า และมันก็ทำให้ร่างกายต้องการเสียจนร่ำร้องเสียงสั่น

            “มะ...ไม่ไหว นาย...เข้ามาเถอะ...ครับ...ได้โปรด”

            หากเสียงแหบพร่าว่าหวานแล้ว ยังไม่เท่ามือขาวที่เอื้อมมาจับข้อมือของคิบอมเอาไว้แน่น ร้องขอเสียงสั่นแบบที่คนตัวโตก็...

            สวบ

            “ฮ้า...อื้อ...อึ้ก...อาห์” ความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาช้าๆ หากแต่สอดเสียดกระแทกทุกด้านเสียจนส่ายสะบัดหน้าแรงๆ มือที่คว้าจับท่อนแขนก็ยิ่งบีบแน่น

            “นายทำให้ฉันรู้สึกดีแทบบ้าเลยดงแฮ” ขณะที่ผู้เป็นนายก็ครางต่ำในคอ หายใจหนักๆ ขบกรามแน่น เมื่อช่องทางคับแคบราวกับจะดูดเข้าเข้าไปทั้งยังตอดรัดตุบๆ จนแทงพรวดเข้าไปด้านใน เรียกเสียงครางสั่น กับร่างที่ผวาขึ้นมากอดรอบคอ

            “เด็กดี...ไม่เป็นไร...กอดฉันเอาไว้” คนที่ทิ้งค้างเพียงครู่กระซิบ ก่อนที่จะกระทุ้งกายเบาๆ แต่ทำให้สองมือที่กอดแผ่นหลังยิ่งบีบแน่น หอบเสียงสะท้าน

            “มะ...ไม่...ผมไม่เป็น...ไร...นายขยับ...ตามที่ชอบ...เถอะครับ” แม้จะเสียดเสียว ทั้งยังอึดอัดไปหมด แต่ดงแฮก็กระซิบเบาๆ และนั่นก็ทำให้คนฟัง...หมดความอดทน

            สวบๆๆๆ

            “ฮ้า! อาห์...อ้ะ...อ๊า...นะ...นาย...นายครับ...นาย” คราวนี้ดงแฮครางแทบไม่เป็นภาษา เมื่อท่อนเนื้อร้อนกระแทกเข้ามาด้านใน ทั้งยังเพิ่มแรงกระแทกกระทั้น ยิ่งมันโดนผนังนุ่มด้านในมากเท่าไหร่ ร่างเพรียวก็ยิ่งเปล่งเสียงน่าอายออกมามากเท่านั้น

            บัดนี้ ภายในห้องไม่ต่างจากทะเลเพลิงที่ร้อนผ่าว ขณะที่เสียงครวญครางดังก้อง ประสานไปกับเสียงของผิวเนื้อที่บดเบียดแนบชิดกัน เร่งเร้าอารมณ์ของคนทั้งคู่ให้พุ่งขึ้นสูงกว่าเก่า

            ครั้งนี้นายใหญ่ไม่มีปราณีปราศรัย ยิ่งร่างข้างใต้เกาะรั้งตัวมากเท่าไหร่ สะโพกสอบก็ขับเคลื่อนรุนแรงเท่านั้น ตาคมก็มองเพียงใบหน้าที่ฉ่ำวาวด้วยหยดน้ำ ราวกับยืนยันคำพูดที่ว่า...อยากเห็นสีหน้าที่คนอื่นไม่เคยเห็น

            สีหน้าที่ดงแฮจะแสดงให้เขาเห็นเพียงผู้เดียว

            ไม่นานเลยที่ร่างเพรียวจะกระตุกตัวหลายๆ ที ดวงตาหลับแน่น ยามที่พยายามกลั้นเสียงร้อง ตอนที่ปลดปล่อยทุกอย่างออกมาเปื้อนแผ่นท้องของทั้งคู่ แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดตา เสียงนุ่ม แหบ และต่ำลึกก็กระซิบข้างหู

          “นายเป็นของฉัน ดงแฮ”

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อาห์...ฮ้า...อึ้ก...ฮื่อ...” เพราะแก่นกายใหญ่ขยับอีกครั้ง ทำให้คนได้รับครางในคอ ไม่อาจจะตอบคำก่อนหน้านี้ได้ แม้จะมีคำตอบอยู่เต็มหัวใจ

          ผมเป็นของเจ้านายตั้งแต่วันที่คุณช่วยผมออกมาจากนรกบนดินแล้วครับ...และจะเป็นไปตลอด

            ความรู้สึกที่กำลังเพิ่มพูนมากขึ้นทุกที หากแต่มันไม่ได้มีเพียงความภักดีอย่างก่อนหน้า มันมี ความรัก เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

............................................

คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันจันทร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_33

NC ชีวิตเพื่อนาย_33



            ตุบ

            “แฮก...ฮื่อ...” ขณะที่ฮยอกแจได้แต่หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน ยามที่ถูกดันลงไปนอนราบบนเตียงนอนนุ่มอีกครั้ง ก้อนเนื้อในอกเต้นรัว หากแต่เขาไม่หวาดกลัว ตรงกันข้าม มันมีเพียงความรู้สึกล่องลอยราวกับยืนอยู่กลางอากาศ ทำได้เพียงครางเสียงสั่นเครือ เมื่อปากอุ่นกำลังมอบจูบให้อีกครั้ง

            เหมือนกับครั้งที่อีกฝ่ายป่วย สัมผัสนี้ไม่ได้ทำให้หวาดเกรงเลยสักนิด

            ฟุ่บ

            “ฮื่อ...อืม...” ร่างเล็กยิ่งครางฮือในคอ เลื่อนมือไปกำขยุ้มชายเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้แน่น เมื่อมือที่ทั้งใหญ่ทั้งสากทั้งร้อนผ่าวสอดเข้าใต้เสื้อเนื้อนุ่ม ลูบไล้ไปตามแผ่นท้องแบนราบ เนินอกเรียบเนียน พร้อมกับรั้งชายเสื้อให้สูงขึ้นเรื่อยๆ

            จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...

            ขณะที่ปากอุ่นก็กำลังพรหมจูบไปทั่วแก้มใส แล้ววกกลับมากวาดความหอมหวานที่โพรงปาก สลับซ้ำย้ำไปมาก็ทำให้คนได้รับบิดกายน้อยๆ เผลอตอบรับจูบทุกครั้งที่แนบลงมา

            “คุณหนูฮยอกแจ” เสียงทุ้มยังคงกระซิบเรียก นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ฮยอกแจผ่อนกายเข้าหา

            แม้อีกฝ่ายจะเมา แต่กลับอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ

            ฟึ่บ

            “ฮื่อ ฮะ...ฮันคยอง...ยะ...” ฮยอกแจยิ่งครางเสียงแผ่วหวิว เมื่อปากอุ่นเลื่อนลงอีกครั้ง แต่คราวนี้จุดหมายของมันคือตุ่มแต้มกลางอก จนได้แต่เอื้อมมือไปขยุ้มกลุ่มผมสีเข้ม หอบอากาศเข้าปาก ยามที่รู้สึกปั่นป่วนไปหมด ยิ่งปลายลิ้นร้อนกำลังวนรอบส่วนฐานสีอ่อน แล้วตวัดเกี่ยวหัวนมนิ่มเข้าปาก ส่วนอีกมือ...ก็ไม่เว้นว่างที่จะคลึงเคล้าอีกข้าง

            การปลุกปั่นอารมณ์ที่ทั้งอ่อนหวาน ทั้งเนิบนาบ หากแต่ทำให้ทนไม่ไหวเสียจนฮยอกแจต้องหลับตาแน่น ไม่กล้ามองภาพน่าอายของตน แต่การหลับตา...ทำให้รู้สึกยิ่งกว่าเดิม

            เขารู้สึกถึงปากอุ่นที่กำลังเล้าโลมให้ ปลายลิ้นกำลังเคลื่อนไปยังอีกข้าง แวะหยอกเย้าและเชยชิม จนปลายเท้าจนจิกกับพื้นเตียง ยามที่ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปทั่วทั้งเรือนกาย สัมผัสแผ่นหลัง เลื่อนมาลูบจับแผ่นท้อง ขยับลงต่ำที่ต้นขา แล้ว...ก็สอดลึกเข้าไปในกางเกงนอน

            ทั้งหมดที่ฮยอกแจรู้สึกรุนแรงกว่าคราวก่อน มากเสียจนชั้นในกำลังชื้นจนยิ่งไม่กล้าลืมตา

            ต่าง...ทำไมต่างกับคืนนั้นถึงเพียงนี้

            สวบ

            “อึ้ก...ฮื่อ...ยะ...อย่า...ฮันคยอง...อื้อ...” แต่แล้ว ความคิดก็ปลิดปลิวออกจากหัว เมื่อฮยอกแจสัมผัสถึงความเสียววูบวาบที่เข้าเล่นงานช่องท้อง ซึ่งมันเกิดจากปากอุ่นที่กำลังครอบลงที่ส่วนอ่อนไหวอย่างว่องไว รูดรั้งไปตามความยาวจนน้ำตาหยดใสเอ่อล้นที่ขอบตา

            น้ำตาที่เกิดจากคลื่นเสน่หา ไม่ใช่ความรังเกียจ

            ทว่า เสียงห้ามไม่ต่างจากเสียงลมที่พัดผ่าน เพราะฮันคยองไม่หยุด ตรงกันข้าม ปากอุ่นกลับยิ่งลิ้มรสชาติท่อนเนื้อสีอ่อนสวยร้อนแรงกว่าเดิม รุนแรงกว่าเดิม รวดเร็วกว่าเดิม จนคนได้รับครางหอบในคอ ฟันคมกัดปากล่างอย่างแทบมันไม่ไหว มือที่เลื่อนไปจับที่หัวไหล่ก็บีบแน่น หากแต่...

            หมับ

            ฮยอกแจต้องลืมตาขึ้นมองแล้วพบว่ามือของเขาถูกอีกฝ่ายประสานปลายนิ้วลงมา แนบแน่น...และอบอุ่น

            มันมากพอที่จะปัดไล่ทุกความกลัว แม้แต่ตอนที่อีกฝ่ายแยกปลายเท้าของเขาออก มากเพียงพอที่จะทำได้แค่บิดกายเร้าในอ้อมกอด เมื่อริมฝีปากเลื่อนไปสัมผัสส่วนที่น่าอายยิ่งกว่า นวดคลึงด้วยปลายลิ้นจนเอวลอยสูงจากพื้นเตียง ใบหน้าส่ายสะบัดไปมา มือที่ประสานกันยิ่งบีบแน่น

            “แฮก...ฮื่อ...มะ...ไม่นะ...อ้ะ...อาห์...”

            คุณหนูลีไม่รู้ว่าทำไมเสียงครางประหลาดมันดังออกมาไม่หยุด แต่เขาห้ามมันไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ เมื่อถูกแยกปลายเท้าแล้วถูกรุกรานด้วยปลายลิ้นอุ่นร้อนไม่มีหยุด ขณะที่แก่นกลางลำตัวเองก็ถูกอีกฝ่ายจับกำเอาไว้แน่น รูดรั้งอย่างเชื่องช้า จนหยาดน้ำใสไหลเอ่อล้นบนมือหนา

            ขณะที่ฮันคยองเองก็ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้ เขาอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากจะครอบครองมากกว่านี้ อยากจะพรหมริมฝีปากไปทั่วกายนี้ ซึ่งเพียงเงยหน้าขึ้นมาสบประสานสายตา ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะทานทนไหว

            ภาพของเรือนกายขาวที่ทอดร่างอยู่ใต้กายของเขา บิดเร้าเพราะสัมผัสของเขา ตัวแดงเรื่อเพราะจูบของเขา และสีหน้าเปี่ยมด้วยหยาดหยดของอารมณ์ด้วยสองมือของเขา...สีหน้าที่เกรงกลัวเหลือเกินว่าใครจะเห็น

            สีหน้าที่เขาเห็นแล้วอยากจะฆ่าไอ้คนที่ทำร้ายคุณหนูให้ตายคามือ!

            มันบังอาจทำคุณหนูของเขา คุณหนูที่เขาปกป้องด้วยชีวิต คุณหนูที่เขาอยากจะอ่อนโยนด้วยมากที่สุดคนนี้

            ความคิดของคนที่เลื่อนกายขึ้นไปกอดรัดร่างเล็กบางที่ยิ่งบางกว่าเดิมในช่วงหลายเดือนมานี้ โอบกระชับมั่น กระซิบแผ่วเบา

          “ผมอยากจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด อยากจะอ่อนโยนกับคุณให้มากที่สุด ฮยอกแจ”

            มันเป็นเพียงไม่กี่ครั้งจริงๆ ที่ฮยอกแจได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อเขาเฉยๆ จนได้แต่เงยหน้าขึ้นประสานสายตา แล้วก็กัดปากตัวเองแน่น เมื่อสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วที่กำลังชำแรกเข้ามาในกาย

            มันไม่เจ็บ มันไม่ปวด มันมีเพียงความอ่อนโยนที่ปัดไล่ความหวาดกลัวทั้งหมด

            หมับ

            ดังนั้น สิ่งที่คุณหนูลีทำคือการขยับขึ้นไปใช้อีกมือกอดรอบลำคออีกฝ่าย ราวกับแทนที่คำตอบรับว่า...ทำสิ ทำตามใจที่อยากทำ

            การกระทำแสนอ่อนหวานที่คนได้รับก็ไม่อาจจะอดทนรอ ปลายนิ้วดึงออกเชื่องช้า สัมผัสอาการสะดุ้งเกร็งของคนในอ้อมกอด และ...สะดุ้งยิ่งกว่า

            สวบ

            “ฮื่อ...อึ้ก...อื้ออออ” ฮยอกแจแทบจะผวาตัวถอยหนี เมื่อความใหญ่โตและร้อนผ่าวกำลังเสียดสีที่ปากทางเข้า หากแต่มือที่ประสานเข้าหากันมันกระชับแนบแน่นจนแทบเป็นเนื้อเดียว จนจู่ๆ ความกลัวก็หายไปจากหัวใจ มีเพียงความต้องการอันรุนแรงที่ทำให้ยกสองขาขึ้นโอบรอบเอวอีกฝ่าย ตอบรับความร้อนผ่าวราวแท่งเหล็กลนไฟที่กำลังขยับเคลื่อนเข้ามาในกาย

            “ฮื่อ...อึ้ก...ฮัน...ฮัน...”

            ร่างกายกำลังกรีดร้องว่าเจ็บ แต่หัวใจกลับอุ่นจนไม่น่าเชื่อ เพราะริมฝีปากที่เคยทำให้เสียน้ำตากำลังก้มลงจูบซับน้ำตาอย่างอ่อนโยน ขยับเคลื่อนไปทั่วใบหน้า ก่อนที่จะสบประสานสายตากัน เมื่อ...เข้าไปจนหมด

            หมับ

            ราวกับแม่เหล็กต่างขั้ว เมื่อจูบร้อนต่างประกบเข้าหากันอย่างร้อนแรง กอบเอาความปรารถนาส่งผ่านปลายลิ้นที่พัวพันจนแทบเป็นเนื้อเดียว ขณะที่เอวสอบเองก็ดึงออกเนิบนาบ และ...ดันเข้าไปจนสุด

            “ฮ้า แฮก อื้อ...อึ้ก...” การขยับกายที่คนได้รับก็ครางในคอ ร่างกายตอบรับสัมผัสด้วยการตอดกระชับหนักๆ จนคนได้รับก็ขยับแรงขึ้น ช้อนสะโพกเล็กเข้ามาแนบชิดขึ้น ก่อนที่จะกระหน่ำกายเข้าหาอย่างหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ

            “ฮัน....ฮัน....ยะ..อย่า ฮยอก...อึ้ก...มันแรง...อื้อ...” คนได้รับบอกเสียงสั่น และนั่นก็ทำให้คนกระหน่ำกายลดแรงขยับลงแทบทันที เหลือเพียงปากอุ่นที่กดจูบไปทั่วใบหน้า มืออีกข้างเลื่อนมาลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบโยน จากนั้นสายตาก็พลันประสานกัน

            สายตาที่ต่างฝ่ายต่างกำลังเผยความในใจให้อีกฝ่ายรับรู้

            มันไม่ทันแล้ว...การปิดบัง

            สายตาที่เห็นเพียงภาพของกันและกัน จนชายหนุ่มโน้มหน้าลงไปแนบชิดที่หน้าผาก

            “ผมปรารถนาทุกสิ่งในตัวคุณ”

            ถ้อยคำกระซิบที่มีฤทธิ์ร้อนแรงพอที่จะทำให้คนฟังลืมเลือนทุกอย่าง...ลืมว่าตัวเองเป็นใคร...ลืมว่าอีกฝ่ายเป็นใคร มีเพียง...

            “ทำสิ ให้ฮยอกเป็นของคุณ”

            คำที่ปรารถนาจะเอ่ยบอกกับผู้ชายที่เดินอยู่ตามหลังบิดามาตลอด...เขาพูดออกมาแล้ว

            ก่อนที่ร่างกายจะถาโถมเข้าหากันอีกครั้ง ราวกับการบอกผ่านภาษากายดีกว่าคำพูดแสนล้านคำที่พวกเขาพูดออกมาไม่ได้

            ฟึ่บ

            เฮือก!

            ฮันคยองดึงท่อนไฟร้อนเกือบสุด แล้วโถมเข้าไปจนมิดด้าม เรียกเสียงครวญครางที่หายไปในลำคอ เมื่อจูบร้อนแนบเข้าหา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มากครั้งจนร่างเล็กโยนคลอน เสียงเตียงนอนสั่นไหว ขาเตียงกระแทกกับพื้นห้อง เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่ว และ...ความปรารถนาก็มาถึงปลายทาง

            “ฮัน...ฮัน...อื้อ...ฮัน!” ความต้องการที่มากล้นจนเปรอะเปื้อนแผ่นท้องแกร่ง พร้อมกับความร้อนที่ฉีดพ่นจนล้น และทำให้คนได้รับสะดุ้งเฮือก โผขึ้นมากอดรอบลำคอแกร่งมั่น

..................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ