วันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2558

NC ชีวิตเพื่อนาย_23

NC ชีวิตเพื่อนาย_23



            ตุบ

            เสื้อสูทของคิบอมตกลงไปกองบนพื้นแล้ว

            สวบ

            กางเกงของดงแฮก็รั้งลงไปกองที่ปลายเท้า

            ขณะที่ร่างกายของทั้งสองก็บดเบียดแนบชิดกัน แลกเปลี่ยนสัมผัสร้อนผ่าวที่ทำให้ร่างกายแทบไหม้

            “นาย...นายครับ...ผมไม่ควร...”

            “ชู่ว อะไรที่ควรไม่ควร ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง” ดงแฮใช้สติสัมปชัญญะสุดท้ายรั้งผู้เป็นนาย ทว่า อีกฝ่ายกลับส่งเสียงห้าม ยามที่ดันร่างกายช่วงล่างเข้าแนบชิดจนมือขวาคนสนิทรู้สึกถึง...ความใหญ่โต

            “ฉันก็ต้องการนาย และนายเองก็ต้องการฉัน”

            “ฮ้า...อึ้ก...นายครับ...” ดงแฮเถียงไม่ออก เมื่อส่วนใหญ่โตดุนดันเข้ามา เสียดสีเข้ากับแก่นกลางลำตัวที่ยังซ่อนอยู่ใต้บ็อกเซอร์ หากแต่ส่วนปลายแดงก่ำกำลังชูช่อขึ้นมาจนเห็นวับแวมทุกครั้งที่ขยับตัว

            ใช่ แม้จะเป็นความต้องการที่น่าละอาย แต่ลีดงแฮ...ต้องการเจ้านาย

            หมับ

            ทันใดนั้น คิบอมก็กระชากเข้าที่ข้อมือ จนอีกฝ่ายต้องพุ่งตัวตาม แล้วไม่นานเลยที่แผ่นหลังจะถูกผลักลงไปสัมผัสกับพื้นเตียง โดยมีเจ้านายหนุ่มคร่อมทับอยู่เหนือร่าง

            ร่างสูงใหญ่เจ้าของดวงตาคมปลาบที่เปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา

            หมับ

            ผึง

            ทันทีที่คิบอมออกแรงกระชาก กระดุมเสื้อเชิ้ตก็หลุดจากรังดุม กระเด็นไปไหนไม่รู้ อย่างที่ไม่มีใครคิดสนใจ เพราะจูบระลอกใหม่กำลังเริ่มต้นขึ้น อีกทั้งยังร้อนแรงกว่าเดิม ต้องการกว่าเดิม เต็มไปด้วยไฟราคะที่ยากจะมอดดับ

            แผล็บ

            “อาห์...ฮ้า...” ร่างเพรียวได้แต่บิดกายเร่าไปมา เมื่อปลายลิ้นชื้นกำลังตวัดเลียเข้าที่หัวนมนิ่ม เพียงดูดเม้มเบาๆ เลือดก็สูบฉีดพล่านไปทั้งร่าง ความเสียวซ่านเข้าเล่นงานที่ท้องน้อย จนมือข้างหนึ่งต้องจิกเกร็งกับพื้นเตียง หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน

            ขณะที่สัมผัสนุ่มนิ่มที่ชูชันก็กำลังทำให้คิบอมเสพติดอย่างไม่น่าเชื่อ

            ปลายลิ้นร้อนจึงทั้งเลีย ทั้งตวัด ทั้งเกี่ยวเจ้าเม็ดเล็กๆ กลางอก ขณะที่ส่งอีกมือไปขยี้อย่างเมามัน จนมันแดงก่ำ แบบที่เจ้าของก็ยิ่งแอ่นอกเข้าหา มืออีกข้างลืมตัวซอนไซ้เข้าที่กลุ่มผมสีเข้ม ขยุ้มเอาไว้เบาๆ กับความเสียดเสียวที่ได้รับ

            “นาย...นายครับ....ฮื่อ...”

            “น่ารักมากดงแฮ นายน่ารักมากจริงๆ”

            เจ้านายหนุ่มคำรามในคอ ยามที่ปลายลิ้นร้อนชื้นกำลังไต่ระไปตามแผ่นอก ผ่านแผ่นท้อง แล้วพรมจูบที่ท้องน้อย พออกพอใจทุกครั้งที่ร่างข้างใต้สะดุ้งไหวจนตัวสั่นกับแรงขบเม้ม

            หมับ

            ทันใดนั้น มือใหญ่ก็จัดการกระชากบ็อกเซอร์สีเข้มลงไปถึงปลายเท้า เผยให้เห็น...ส่วนร้อนผ่าวที่แข็งขืนจนน่าอาย

            “นาย...อย่ามอง...มันไม่น่ามอง”

            “ฮึ ใครว่า น่ามองกว่าที่คิดต่างหาก” ทว่ายังไม่ทันที่ร่างเพรียวจะปิดรั้งส่วนน่าอาย เจ้านายหนุ่มก็แยกปลายเท้าออกกว้าง ตาคมมองส่วนน่ารักที่ส่วนปลายแดงก่ำฉ่ำด้วยน้ำใส

            ความชุ่มฉ่ำที่คนตัวโตพอใจจะยื่นปลายนิ้วไปขยี้มันเบาๆ

            เฮือก!

            “ฮื่อ...นะ...นาย...อย่า...” ความเสียวซ่านที่กระตุ้นเร้าร่างกายจนต้องกัดปากตัวเอง ทำให้ดงแฮครางเสียงสั่น สะโพกขาวเผลอเด้งเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัว สองมือเลื่อนไปกำขยำผ้าปูเตียง เมื่อนายใหญ่กำลังพอใจในการหยอกเย้าร่างกายแสนน่าอายนี้

            “เฮือก!...ฮ้า...นาย....ไม่...นายครับ...อย่าขยี้ ฮื่อ...ผมเสียว...”

            ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะปลายหัวแม่มือกำลังขยี้ความฉ่ำเยิ้มที่เห็นเป็นน้ำใสติดปลายนิ้ว ขยี้แรงๆ หมุนคลึงหนักๆ จนคนที่แทบไม่เคยช่วยตัวเองเลยก็ดิ้นพล่าน สองขาจิกเกร็งที่นอนนุ่ม

            ภาพแสนน่ามองที่ทำให้นายใหญ่ผู้ซึ่งไม่ชอบทำแบบนี้ให้ใคร...

            ฟึ่บ

            เฮือก!!!

            “นะ...นาย...ไม่ครับ...อย่า...มันสกปรก...นายอย่าเลีย...ยะ...อาห์...ฮ้า...”

            ทันใดนั้น ดงแฮก็ลืมตาโพลง แหงนหน้าเต็มแรง ทั้งยังส่ายซ่านไปมา เมื่อความร้อนผ่าวกำลังครอบลงที่ส่วนกลางลำตัว จนเพียงโงหัวขึ้นมา เขาก็เห็นภาพของผู้ที่เคารพรักที่สุดกำลังทำเรื่องที่มองว่าสกปรก

            มันไม่เหมาะกับเจ้านาย เจ้านายไม่ควรทำแบบนี้เลย

            “ฮ้า!! นาย นายอย่า...อย่า...อย่าทำ...ฮื่อ!!!” ทว่า ปากว่าไม่ หากแต่ร่างกายกลับไม่อาจจะโต้แย้ง เมื่อความเสียวซ่านกำลังเล่นงานไปทั่วสรรพางค์กาย ลมหายใจหอบกระชั้น เมื่อปลายลิ้นกำลังโอบรอบลูกชายของเขา ตวัดเกี่ยวราวกับสัมผัสให้ทั่ว อีกทั้งปากร้อนผ่าวยังขับเคลื่อนสร้างความหรรษาที่แสนทรมาน เสียจนร่างกายแทบจะกรีดร้องออกมา

            ดงแฮกำลังสัมผัสถึงไฟราคะที่เขาเองก็ไม่รู้ว่ามี

            แผล็บ...จ๊วบ...จุ๊บ....

          ไม่ไหว...ไม่ไหว มากกว่านี้ มากกว่านี้

            หมับ

            “นาย...นายครับ...อีก....ได้โปรด....ได้โปรด...” สุดท้าย ความต้องการเบื้องต่ำก็เอาชนะความรู้สึกผิดชอบชั่วดี จนดงแฮต้องกดศีรษะอีกฝ่ายไว้ ขยับกายเข้าไปในความร้อนระอุอย่างยากจะหยุดยั้ง รู้เพียงว่า....ไม่พอ...เขาต้องการมากกว่านี้

            “นายครับ...อีก...ได้โปรด...”

            ถ้อยคำร้องขอที่เจ้านายหนุ่มก็กำลังรอฟัง

            “ฉันจะให้นายเต็มที่เลยล่ะดงแฮ” คำร้องขอที่ทำให้คิบอมผละออกมา มอบจูบร้อนผ่าวที่คนหน้าหวานก็เผยอปากรับอย่างยินยอม ขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างก็ถูกแยกออก แล้ว....

            ฟึ่บ

            “อื้อ....ฮื่อ นาย...จุ๊บ...จ๊วบ...”

            เสียงครางประท้วงที่ดังแค่ในลำคอ เมื่อลูกน้องคนสนิทกำลังหลงมัวเมากับจูบร้อนแรง ทั้งที่ปลายนิ้วยาวกำลังสอดลึกเข้ามาในร่าง กระตุ้นเร้าหนักๆ จนแทบจะระเบิดพรู

            ยามนี้ดงแฮไม่รู้สึกถึงความเจ็บ มีเพียงความสุขสันต์แสนทรมานที่กำลังกระตุ้นในกาย สอดเสียดเข้ามาภายในจนบีบรัดแน่น เสียงหอบหายใจยิ่งดังสะท้าน สองขายิ่งแยกออกกว้าง เปิดทางให้เจ้านายหนุ่มขยับสอดนิ้วเข้าไปถึงสาม

            “ดี! ดงแฮ ดี!!!

            แรงบีบกระชับที่ทำให้คิบอมเองก็กำลังทนไม่ไหว ยิ่งมองภาพตรงหน้า...

            ภาพของลูกน้องหน้าหวานที่ผิวแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยดน้ำ ริมฝีปากเปียกชื้น ทั้งยังเจ่อบวม ไหนจะเรือนกายขาวผุดผาดที่แม้จะมีรอยแผล หากแต่ก็งดงามน่ามอง ทั้งยังอยู่ใต้เรือนกายของเขา คนที่กำลังเอ่ยปากเสียงสั่นพร่า

            “เจ้านาย...ได้โปรด...”

            นั่นทำให้คิบอมไม่คิดรออีกต่อไป

            ฟึ่บ

            ทั้งกางเกง ทั้งบ็อกเซอร์ถูกรั้งลงไปที่ปลายเท้าแล้ว ขณะที่คิบอมก็จับมือเรียวให้ลูบคลึงที่แท่งไฟร้อน จนสัมผัสเรียบลื่น หากแต่นุ่มนวลคลำไปทั่ว ปลุกอารมณ์รักให้ยิ่งคุโชน อีกทั้งคิบอมก็บอกตัวเอง...เขาไม่รออีกต่อไปแล้ว

            “แฮก...แฮก...” เจ้านายหนุ่มสูดหายใจหนักๆ เมื่อมือขาวกำลังรูดคลึงอย่างอยากรู้อยากเห็น ก่อนที่จะจับมือข้างนั้นออก แยกปลายเท้าออกกว้าง ดวงตาคู่คมมองเข้าไปในดวงตาที่เข้มแข็งกว่าใคร

            ดวงตาที่เฝ้ามองตรงมาที่เขาเพียงคนเดียว

            เขาต้องการลีดงแฮ เดี๋ยวนี้! ตอนนี้!

            สวบ

            “ฮ้า!!!! นาย...นายครับ...”

            หมับ

            ทันทีที่ท่อนไฟร้อนสอดลึกเข้าไปในกาย ดงแฮก็ครางเสียงสั่น ส่งมือไปขยำผ้าปูที่นอนแน่น รู้สึกถึงความเจ็บร้าว หากแต่ลึกล้ำที่กำลังล่วงล้ำเข้ามาในกาย มันเจ็บ มันปวด มันเสียดไปหมด หากแต่สิ่งหนึ่งเหนืออื่นใด....เจ้านายกำลังครอบครองเขาอยู่

            ความรู้สึกอันมากล้นที่ทำให้ความเจ็บปวดมันเทียบไม่ได้เลยกับความเต็มตื้นในหัวใจ

            ร่างกายนี้ หัวใจนี้ จิตวิญญาณที่มอบให้กับนายคิบอม...ได้เป็นของเจ้านายทั้งหมดแล้ว

            “เจ็บมั้ย”

            “ไม่...ไม่ครับ..ถ้านายมีความสุข ผมไม่เจ็บ...ไม่เลย...”

            ไม่ใช่เพียงแค่ลมปาก หากแต่สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักของคิบอมทำให้ดงแฮรู้สึกเช่นนั้น แล้วก็เป็นร่างเพรียวซะอีกที่เป็นฝ่ายอ้าขาออกกว้าง ทั้งที่น้ำตากบตา เปิดทางให้เจ้านายขับเคลื่อนเข้ามาจนมิดด้าม

            “นายทำให้ฉันทนไม่ไหวจริงๆ” คิบอมกระซิบเสียงพร่า กดจูบที่ปากบางราวกับให้รางวัล สองมือบีบขยำเข้าที่สะโพก แล้วจับแยกให้ส่วนใหญ่โตสอดลึกเข้าไปอย่างถนัดถนี่ จากนั้น....

            สวบ

            “ฮ้า...นาย...นาย...”

            ท่อนไฟร้อนก็ถูกดึงออก แล้วกดย้ำเข้าไป เริ่มแรก เนิบนาบ เชื่องช้า หากแต่ร้อนผ่าวในอารมณ์ จนหยดเหงื่อเปียกชื้นไปทั่วร่างกายของทั้งสอง ตอกย้ำให้ลีดงแฮรู้ว่าเป็นของใคร ก่อนที่จะเร่งเร้าจังหวะให้หนักหน่วงกว่าเดิม

            ความเจ็บปวดที่กำลังเปลี่ยนเป็นความสุขล้ำ

            สวบๆๆๆ

            “นาย...ดี...อ้ะอาห์...ฮื่อ...นาย อ้ะ...อาห์...ฮ้า...”

            ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ดงแฮไขว่คว้าหาอ้อมกอดของอีกฝ่าย ดึงเข้ามาเฝ้าวอนขอจูบร้อน ยามที่ตอบรับสัมผัสที่กำลังขับควบอยู่ในกาย จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง

            “อืม อื้อ!!!” ปลายลิ้นเปียกชื้นแลกเปลี่ยนสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่า พอๆ กับส่วนใหญ่โตที่กำลังขับเคลื่อนกระหน่ำเข้ามาในร่าง กระตุ้นเข้าที่จุดอารมณ์ภายใน จนดงแฮสะดุ้งไหวทุกครั้ง

            “มะ...ไม่...นายแรง...แรงไป...ฮื่อ...ผม...”

            “ดี ดงแฮ ดี!!! ข้างในนายตอดฉันแทบบ้า” ขณะที่เสียงทุ้มคำรามฮึ่ม ปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดลงที่ลูกน้องคนสนิท

            คนที่ตอบรับเขาอย่างน่ารัก ทั้งยังพร่ำกระซิบอยู่ข้างหู

            “นาย...นายครับ...นาย..ไม่...ไม่ไหว...ผมไม่ไหว...ฮื่อ...”

            ความน่ารักที่คงมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้สัมผัส จนแรงกระแทกกระทั้นยิ่งหนักหน่วง พอใจกับเสียงครวญครางที่ก้องไปทั่วทั้งห้อง ประสานไปกับเสียงของขาเตียงที่ดังเสียดสีกับพื้นห้อง

            อุณหภูมิยิ่งไต่ระดับสูงขึ้น พอๆ กับความต้องการที่กำลังไต่มาถึงปลายทาง เสียงหอบหายใจดังระรัว ขณะที่ดงแฮก็เลื่อนมือมาจับเข้าที่ส่วนกลางลำตัวของตัวเอง เพื่อขยับไปด้วยจังหวะเดียวกัน

            สวบๆๆๆ

            “ผม...ผมจะ...อื้อ...ฮื่อ....อ๊า!!!!

            พรวด

            สุดท้าย ดงแฮก็กรีดเสียงร้องในคอ ปลดปล่อยทุกความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้อง แบบที่อีกฝ่ายก็รวบร่างบางเข้ามากอดแน่น สะโพกสอบก็กระหน่ำรุนแรง ยามที่ขบกรามแน่น เมื่อแรงตอดรัดภายในกำลังทำให้คิบอมแทบบ้าตายจริงๆ

            แรงตอดรัดที่บีบกระชับลูกชายหนักๆ จน...

            “ฮ้า ฮ้า...ฮึ่ม!!!

            เสียงคำรามดังก้อง ก่อนที่ชายหนุ่มจะปลดปล่อยความต้องการออกมาจนท่วมท้นช่องทางคับแคบ

............................................

คิดเห็นอย่างไรบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันจันทร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

NC ชีวิตเพื่อนาย_18

NC ชีวิตเพื่อนาย_18



            คำที่ทำให้ดงแฮเผลอเหลือบสายตามองไปยังเบื้องล่าง แล้วเขาก็ได้เห็น...แก่นกายใหญ่ที่ขยับขยายเต็มที่บ่งบอกว่าเจ้านายกำลังมีอารมณ์ จนใจดวงน้อยหล่นวูบ ไม่ใช่เพราะไม่เคยเห็น เขาเองก็เคยลอบเข้าไปอยู่ในแก๊งฮ่องกง กินนอนกับผู้ชายหลายคน เรื่องพวกนี้เขาก็ต้องรู้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นเจ้านายยามที่เกิด...อารมณ์นั้น

            “...” จนดงแฮได้แต่หลบสายตา เพราะเขาไม่อาจจะหาคำตอบให้เจ้านายได้

            หมับ

            เฮือก!

            และนั่นทำให้คิบอมคว้ามือซ้ายของคนหน้าหวานมาจับเข้าที่ส่วนร้อนผ่าว จนดงแฮสะดุ้งโหยงไปทั้งตัว ดวงตากลมเบิกกว้างกว่าเดิม เพราะเขากำลังสัมผัส...ของเจ้านาย

            “ตอนนี้คงเรียกใครมาไม่ทัน...จัดการซะสิ ดงแฮ” คนฟังเกือบจะเม้มปากเข้าหากัน หากแต่ห้ามเอาไว้ทัน ได้แต่มองคิบอมอย่างตื่นตระหนก หากแต่แววตาเด็ดขาดที่เห็นมานับครั้งไม่ถ้วนก็บอกร่างเพรียวว่า...ต้องทำ

            ถ้าไม่ทำ เขาจะไม่มีทางรอดจากสถานการณ์นี้

            ดังนั้น...

            ฟึ่บ

            มือเรียวที่ไม่ได้นุ่มนวลอย่างคนที่ดูแลตัวเองก็กำเข้าที่ส่วนร้อนผ่าว ที่ร้อนไม่ต่างจากหน้าของดงแฮเลย แล้วค่อยๆ ขยับให้อย่างหวั่นเกรงว่าจะทำไม่ถูกแล้วเจ้านายจะเจ็บ ทั้งยังลอบมองใบหน้าคมเข้มที่ยังไม่เปลี่ยนสีเลยสักนิด อย่างหวั่นไปหมดทั้งหัวใจ

            นี่คือสิ่งที่เจ้านายมอบความสุขให้กับคู่ขาหลายคน

            ฉ่า

            แก้มขาวยิ่งแดงจัดอย่างห้ามมันไม่อยู่ พร้อมๆ กับร่างกายที่ร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ยามที่ปลายนิ้วก็ลูบคลึงแท่งเอ็นร้อนอย่างเบามือ สลับกับกำแล้วขยับให้อย่างไม่รู้ประสา จนคนทำคงไม่รู้ตัวเลยว่าสีหน้าของตัวเองดูมีอารมณ์ความต้องการมากเสียยิ่งกว่าคนที่ถูกบริการ

            สีหน้าท่าทางที่ทำให้คิบอมไล้ปลายนิ้วมายังพวงแก้ม ลูบเบาๆ สัมผัสได้ถึงอาการสะดุ้ง จนเลื่อนปลายนิ้วไปยังปลายคางแล้วดันขึ้นให้สบประสานสายตากัน

            “ฮึ ไม่ได้เรื่องเลยนะดงแฮ” เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาไร้ความเย็นชาแล้ว มีเพียงอาการเอื้อเอ็นดู จนดงแฮใจสั่นสะท้าน และปฏิเสธไม่ได้เลย ยามที่ริมฝีปากอุ่นแนบประทับเข้ากับเรียวปากสีสด มอบจูบร้อนแรงที่ทำให้ร่างกายร้อนระอุอย่างไม่น่าเชื่อ

            ฟึ่บๆๆ

            ดงแฮพยายามขยับมือแรงขึ้น ยามที่ตอบรับจูบร้อนของเจ้านายอย่างไม่รู้ตัว จนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำหวานก้องไปทั่วทั้งห้อง ประสานไปกับเสียงครางต่ำในลำคอ ทว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่คิบอมต้องการ เพราะร่างสูงผละออกนิด แล้วโน้มตัวมากระซิบที่ข้างหู

            “ไม่ถนัดมือซ้ายสินะ”

            “อื้อ” ดงแฮเผลอส่งเสียงครางออกมา เมื่อริมฝีปากอุ่นงับเบาๆ ที่ติ่งหู และนั่นก็ถือว่าเป็นสัญญาณตอบรับสำหรับคิบอม เพราะชายหนุ่มเป็นฝ่ายจับมือที่เริ่มแฉะด้วยน้ำกามขึ้น จากนั้นก็แนบลำตัวท่อนล่างลงไปแนบชิด ให้คนที่ไม่รู้ตัวเลยว่าแก่นกลางลำตัวกำลังปวดหนึบสะดุ้งสุดตัว

            “นะ...นายครับ ไหนนายว่า...”

            “ชู่ว มือไม่ถนัดไม่ใช่หรือไง แล้วฉันก็ไม่อยากรอทั้งคืน” เจ้านายหนุ่มยังจงใจกระซิบข้างหู ยามที่ดันกายเข้าแนบชิด จนท่อนไฟร้อนทั้งสองถูไถกัน มือใหญ่ก็เลื่อนลงไปยังด้านล่าง แล้วเป็นฝ่ายกำมันทั้งสองลำเอาไว้ด้วยกัน

            “ฮ้า....อึ้ก...”

            “อย่ากลั้นเสียง ดงแฮ” การกระทำที่ทำให้คนที่ไม่เคยมาก่อนกัดปากตัวเองแน่น ส่ายหน้าหนี เมื่อความเสียวซ่านเล่นงานไปหมดทั้งร่างกายช่วงล่าง และแผ่ไปทั่วร่างกายทุกสัดส่วน สองมือก็กำกันเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เกาะยึดกับผู้เป็นนาย

            คำสั่งที่ดงแฮไม่ยอมทำตาม เพราะยังคงกัดปากตัวเอง ให้คนมองก็ขยับร่างกายท่อนล่างหนักหน่วงกว่าเดิม จงใจใช้ฝ่ามือถูไถที่ส่วนปลายของลูกน้อง ทั้งยังดันตัวเข้ามาเสียดสีจนฉ่ำแฉะไปหมด เสียงหอบหายใจก็เริ่มก้องขึ้นมาทั่วทั้งห้อง ให้ดงแฮส่ายหน้าหนีอย่างทรมาน

          นี่มันอะไร ความรู้สึกยามที่เสียดสีกันมันคืออะไรกันแน่

            ความคิดที่ไม่อาจจะห้ามความเสียววูบที่เล่นงานร่างกายจนเผลอขยับตัวเสียดสีกับอีกฝ่าย ยิ่งคนมากประสบการณ์กำลังจงใจปลุกเร้าร่างกายบริสุทธิ์ให้รู้สึกมากเท่าไหร่ ดงแฮก็ยิ่งกัดปากกลั้นเสียงร้องมากขึ้นเท่านั้น

            ฟึ่บๆ

            แฉะ แฉะ

            เสียงเปียกลื่นดังก้องไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง ยามที่ท่อนไฟร้อนกำลังเสียดสีจนแทบไร้ช่องว่าง ถูไถเข้าหากันจนแนบสนิท อย่างที่คิบอมก็เริ่มขบกรามแน่น มองตรงไปยังเรือนร่างขาวผ่องที่กำลังดันเอวขึ้น จนสะโพกลอยเหนือเบาะ หลับตาแน่น หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน ทว่า ยังดื้อดึงไม่ยอมเปล่งเสียงครางใดๆ ออกมา

            ความดื้อดึงที่คิบอมมองว่าน่าเอ็นดู เสียจนมือใหญ่เร่งเร้าจังหวะให้จนดงแฮยิ่งบิดกายเร่าๆ อย่างทรมาน

            “นายครับ...พอ...พอเถอะครับ...นาย” ดงแฮเปล่งเสียงแทบไม่ต่างจากเสียงกระซิบ แบบที่คนฟังก็ไม่คิดหยุด เพราะร่างสูงจงใจฉกริมฝีปากลงบนกลีบปากสีสดอีกครั้ง ครอบครองความหวานจัดอย่างร้อนแรง และนั่นก็ทำให้เสียงครางที่กลั้นไว้ดังอยู่ในโพรงปากทั้งสอง

            “ฮื่อ...อื้อ...”

            รสจูบที่กำลังทำให้ดงแฮเผลอตัว...คว้าคอเจ้านายหนุ่มเอาไว้ แล้วแอ่นกายขึ้น

            พรวด

            “ฮ้า ฮ้า แฮก...” ดงแฮหอบหายใจอย่างรุนแรง รู้สึกราวกับจะขาดใจตายเสียให้ได้ อย่างเพิ่งรู้ว่าเรื่องพวกนี้มันเหนื่อยเสียยิ่งกว่าออกแรงมาทั้งวัน ดวงตากลมก็ปรือขึ้นช้าๆ ใจอยากจะพูดขอโทษเจ้านายที่ทำให้สกปรก หากแต่พูดไม่ออก และเห็นเพียง...ใบหน้าคมคร้ามที่กำลังข่มกลั้นอารมณ์

            ฟึ่บ

            “ถ้าฉันกลับออกมาแล้วนายยังไม่นอน คราวนี้จะไม่ใจดีแล้วนะ” เจ้านายหนุ่มกลับลุกพรวดขึ้น แล้วหมุนตัวหายลับไปทางห้องน้ำอย่างว่องไว ปล่อยให้ดงแฮนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่เช่นนั้น ทั้งที่หัวใจอยากถามว่าผมออกจากห้องนี้ได้หรือไม่ แต่เขาก็รู้คำตอบเช่นกัน

            นับจากคืนนี้....มันจะไม่เหมือนเดิม

.........................................

คิดเห็นอย่างไรบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันจันทร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2558

[NC-129] มนต์รักพนักงานเซเว่น

[NC-129] มนต์รักพนักงานเซเว่น


            หมับ

            “เหวอ!

            เท่านั้นแหละ ร่างเล็กก็ปลิวเข้าไปในอ้อมกอดแข็งแรง ขณะที่คนทนไม่ไหวก็ก้าวยาวๆ ไปทางห้องนอน ใช้ขาเปิดประตูอย่างไม่รอให้เสียเวลา กระทั่งวางร่างน้อยลงกลางเตียงหลังใหญ่ ชายหนุ่มก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วขว้างไปยังริมเตียง

            ท่าทางดุดันและป่าเถื่อนของผู้ชายที่สุภาพมาตลอดทำให้คนมองเองก็หน้าแดง เอียงตัวน้อยๆ อย่างหวังปิดบังส่วนน่าอายของตัวเอง

            “ดงแฮ” เสียงทุ้มพร่าร้องเรียก ให้ต้องเงยหน้าขึ้นมอง แล้วคนหน้าหวานก็ทำได้เพียงส่งเสียงเบาๆ เมื่อริมฝีปากอุ่นประกบลงมาอีกครั้ง

            จูบที่ครั้งนี้ร้อนแรง เรียกร้อง เปี่ยมไปด้วยความต้องการจนทำได้เพียงยกสองมือกอดรอบลำคอแกร่ง

            “อืม ฮื่อ...” เสียงครางหวานดังมาจากลำคอ ยามที่มือใหญ่กำลังลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกบาง รั้งเสื้อยืดเนื้อนิ่มให้ขึ้นไปกองเหนือแผ่นอก เผยให้เห็น...ยอดอกสีหวาน

            หมับ

            “ฮ้า...พี่...คิบอม...” ดงแฮครางในลำคอทันทีที่หัวนมเล็กๆ ถูกบีบคลึง ใบหน้าหวานก็ส่ายซ่านน้อยๆ มองคนที่กำลังซุกไซ้อยู่ที่ลำคอ แล้วกำลังไล่เรื่อยลงไปยังหัวนมนิ่มที่กำลังแข็งตึงขึ้นทุกที

            “ฮื่อ...อื้อ...” ชายหนุ่มเลียเข้าที่เนินเนื้อขาวผ่อง ขณะที่สองมือก็ทั้งบีบ ทั้งคลึง ทั้งดึงหัวนมสีหวานเบาๆ จนมันยิ่งแดงจัด

            ฟึ่บ

            “อ๊า พี่...คิบอม...พี่...” เสียงครางแหบพร่าดังออกมา ยามที่ริมฝีปากอุ่นกำลังเลียของหวานน่าทาน ปลายลิ้นตวัดเลียแรงๆ จนเปียกชุ่ม การกระทำที่ทำให้ดงแฮบิดตัวน้อยๆ อย่างทรมาน ใบหน้าหวานเงยขึ้น สองมือเลื่อนมาจิกขยุ้มที่กลุ่มผมสีเข้ม

            ขณะเดียวกัน คิบอมก็เลื่อนมือไปดึงชั้นในตัวเล็กออกไปที่ปลายเท้า ริมฝีปากอุ่นก็กำลังไล่เลียลงมาผ่านแผ่นท้องขาว ผ่านท้องน้อย ผ่านไรขนน่ารัก จนกระทั่งมาถึงส่วนอ่อนไหวที่เปียกชุ่มฉ่ำ

            “อ๊า..พะ...พี่คิบอม...”

            ทันทีที่ฝ่ามือใหญ่จับกำเข้าที่แท่งเนื้อร้อน ดงแฮก็บิดกาย สองมือเลื่อนไปขยุ้มผ้าปูเตียง เมื่อความเสียวกระสันแล่นปราดไปทั่วร่าง ยิ่งชายหนุ่มขยับมือแรงขึ้น คนหน้าหวานก็ยิ่งครางอื้ออึง ใบหน้าสวยส่ายสะบัดไปมาน้อยๆ และก็หวีดร้องออกมาเมื่อ...

            ฟึ่บ

            โพรงปากร้อนผ่าวครอบลงบนความน่ารัก ปลายลิ้นไล้เลียอย่างไม่มีรังเกียจ แต่ทำให้ก้นเล็กลอยขึ้นเหนือพื้นเตียง ฟันคมกัดริมฝีปากแน่น เพราะเพียงเท่านี้...เขาก็กำลังจะทนไม่ไหว

            การมีคนทำให้กับการทำเอง...มันต่างกันลิบลับ

            “อ้ะอาห์...ฮ้า...อื้อ!!!” ไม่นานเลยจริงๆ ที่ร่างเล็กจะปลดปล่อยออกมา แผ่นอกสะท้านขึ้นลง หอบหายใจจนตัวโยน ขณะที่คิบอมก็กลืนมันลงไป จังหวะนั้นเอง...

            “พี่คิบอม...” คนที่หอบหายใจก็ต้องร้องอย่างงุนงง เมื่อร่างสูงลุกพรวดหายไป แต่เพียงพักเดียวก็กลับมาพร้อม...โลชั่นในมือ

            “พี่...อื้อ...” แค่เอ่ยปากเรียก ริมฝีปากอุ่นก็ประกบลงมา ดูดดึงความน่ารักจนดงแฮตัวอ่อนยวบ สองมือก็ทำได้เพียงลูบไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างเบามือ หากแต่รับรู้ว่าเรียวขากำลังถูกแยกกว้างออก ทั้งปลายนิ้วยาวก็กำลังวนไล้อยู่ที่ปากทางเข้าเบาๆ

            และ...

            สวบ

            “ฮ้า!” ดงแฮแทบจะผวากอดคอ เมื่อปลายนิ้วยาวสอดลึกเข้าไปภายในพร้อมกับโลชั่นลื่นๆ รู้สึกถึงความเสียด ตึง และเจ็บแปลบ หากแต่ริมฝีปากอุ่นที่ประกบเข้าหาก็ทำให้ร่างน้อยสนใจเพียงปลายลิ้นของอีกฝ่าย

            ขณะที่ช่องทางนุ่มที่กำลังตอดรัดนิ้วเขาแรงๆ ก็ทำให้คิบอมแทบทนไม่ไหว หากแต่ใจเย็นพอที่จะทำให้ร่างน้อยคุ้นชิน จนนิ้วที่สอง นิ้วที่สามตามเข้าไป กดลึกเข้าไปภายใน กระทั่ง...

            “อ๊า! ฮื่อ พี่คิบอม ยะ...อย่า...”

            สัมผัสนุ่มหยุ่นและผนังนิ่มที่ตอดรัดแรงๆ ทำให้คิบอมกดนิ้วแรงๆ และนั่นก็ทำให้ร่างน้อยผวาขึ้นมากอด เสียงสั่นครางเครือ หอบหายใจรัวแรง ใบหน้าแดงจัดจ้า ดวงตาปริ่มน้ำ ซึ่งนั่นทำให้คนใจเย็น...ไม่รออีกแล้ว

            “ดงแฮ...พี่รักดงแฮนะ” ชายหนุ่มมองเข้าไปในดวงตาฉ่ำน้ำ ก่อนที่จะ...กดร่างเข้าไปภายใน

            “พี่คิบอม...ฮึก...ฮ้า...” ในขณะที่ดงแฮก็จิกปลายเล็บที่แผ่นหลังกว้างแรงกว่าเดิม รู้สึกถึงท่อนเนื้อร้อนที่เข้ามาลึกขึ้น...ลึกขึ้น...

            กระทั่งเข้าไปจนหมด

            แรกเริ่ม ดงแฮเจ็บ แต่เมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับ...

            หมับ

            “พี่...มัน...ตรงนั้น....อึ้ก...ฮื่อ...” แท่งไฟร้อนที่กระแทกเข้ากับจุดอารมณ์ภายในอย่างแม่นยำทุกครั้ง ทำให้เสียงครางดังลอดริมฝีปาก ดวงตาปล่อยหยดน้ำตาลงมา สองมือบีบไหล่กว้างแน่น เมื่อความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้รับมาก่อนกำลังจู่โจมร่างกาย

            เสียงที่ทำให้คิบอมขยับตัวเร็วขึ้น ส่งแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปในความอุ่นร้อนหนักหน่วงกว่าเดิม

            ฟึ่บๆๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง ประสานไปกับเสียงหอบหายใจ เสียงผิวเนื้อที่เสียดสีเข้าหากัน เสียงครวญครางหวานๆ ที่แทบจะแหบพร่าเพราะความเสียวกระสันที่ได้รับ

            ท่อนไฟร้อนส่งเข้าหาไม่หยุด พร้อมๆ กับมือใหญ่ที่กำรอบส่วนน่ารักแล้วขยับไปพร้อมกัน

            “พี่คิบอม...มะ...ไม่ไหว..ผมไม่...อ้ะ...ฮ้า...อื้อ มันเสียว...พี่...ไม่ไหวแล้ว...” ดงแฮส่ายสะบัดหน้าแรงๆ หอบหายใจจนตัวโยน เมื่อท่อนไฟใหญ่สอดลึกเข้ามาไม่มีหยุด อีกทั้งดวงตาของเขากำลังพร่า หัวใจกำลังเต้นรัวแรง หอบเอาความรู้สึกทั้งหมดยกสูงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ...

            “อื้ออออออออออ!

            ก่อนที่จะระเบิดพรูออกมาเลอะแผ่นท้องของคนทั้งคู่ แบบที่คิบอมก็เร่งจังหวะตาม ทั้งยังขบกรามแน่น เมื่อผนังนุ่มภายในกำลังตอดเขารุนแรงจนแทบจะคลั่งตาย

            “ดงแฮ...ดงแฮ...อืมมมมมม”

            ไม่นานเลย ที่ดงแฮจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อหยาดน้ำอุ่นพุ่งพรวดเข้ามาภายใน

.......................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันอาทิตย์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2558

NC Special…Songhyun & Kaji_8

NC Special…Songhyun & Kaji_8



            ทว่า มีหรือที่คนมองจะยอมปล่อยไปง่ายๆ

            “น่ารักออก”

            “พี่ซองฮยอนอ่า”

            “ยิ่งเรียกพี่เสียงหวานๆ คิดว่าพี่จะหยุดมั้ยล่ะ”

            ชายหนุ่มถามเสียงพร่า ยามมองภาพแสนสวยตรงหน้าไม่วางตา

            ภาพของเด็กน้อยร่างผอมเพรียวที่กำลังแอ่นตัวโค้งลงไปเก็บแครอท ขณะที่อีกมือก็ถูกเขาคว้าดึงขึ้นสูงจนเปิดเผยภาพแสนอีโรติกให้ปรากฏแก่สายตา...คาจีกำลังแอ่นก้นให้เห็นช่องทางสีสวยที่แดงช้ำกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด

            “เจ็บมั้ยหืม” คนมองถามอย่างเป็นห่วง แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือที่ยึดเอาไว้ บังคับท่าทางให้ร่างน้อยยืนแอ่นตัวอยู่ท่าเดิม ขณะที่ตัวเองก็เลื่อนเก้าอี้ไปซ้อนด้านหลัง เพื่อมองให้ชัด จากนั้นก็ส่งปลายนิ้วไปถูไถที่ความแดงช้ำอย่างเบามือ

            ซองฮยอนถูไปรอบๆ เบาๆ เกรงว่าน้องจะเจ็บ แต่แทนที่จะยอมปล่อยให้ยืนดีๆ เขากลับคว้ามืออีกข้างของคาจีขึ้นไปจับที่ขอบเคาน์เตอร์ ปล่อยให้แครอทหลายหัวหลุดจากมือแล้วหล่นกระจายบนพื้น ทว่า คนเก็บเองก็เหมือนจะไม่สนใจแล้ว เพราะพยายามร้องห้ามเสียงสั่น

            “มะ...ไม่เจ็บ แต่อย่าจับ...พี่ซองฮยอน อย่าจับครับ”

            “ไม่เอา อย่าดื้อสิ ให้พี่ดูนะคาจี” พอจะยกมือปิดก้น กลับถูกผู้ชายตัวโตบังคับให้สองมือเท้ายันกับเคาน์เตอร์ จนต้องบีบมันแน่น กัดปากน้อยๆ เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสแผ่วเบาที่กำลังถูวนรอบปากทางเข้า ตามมาด้วย...

            จุ๊บ

            เฮือก

            สัมผัสของริมฝีปากอุ่นที่แตะลงบนก้นกลม จากนั้นลิ้นร้อนก็เลียเบาๆ แต่สร้างความเสียวสะท้านให้กับคนที่ได้รับจนเนื้อตัวสั่นเทา

            “ยะ...อย่า...”

            “พี่จะดูแผลให้ไง”

            “พี่ซองฮยอน...ไม่...ฮือ...ไม่เอานะ...” คาจีร้องราวกับจะร้องไห้ ขณะที่ยกมือข้างหนึ่งขึ้นปิดส่วนหน้าของตัวเอง เพราะมันกำลังร้อนขึ้นเรื่อยๆ อีกทั้งยังมีปฏิกิริยา จนต้องบอกเสียงสั่นพร่า

            “ผมไม่ได้หื่นนะ...ไม่ได้ลามก...นะพี่ซองฮยอน...” เพราะกลัวอีกฝ่ายว่าว่าตัวเองหื่นกาม ทั้งที่เมื่อวานและเมื่อเช้าก็ทำไปแล้ว คิมคาจีเลยพยายามแก้ตัวเสียงสั่น กลัวอีกฝ่ายจะไม่ชอบที่ร่างกายเขาอ่อนไหวง่ายแบบนี้ ซึ่งนั่นก็ทำให้ซองฮยอนชะงัก

            “คาจี ไหนมองหน้าพี่สิ”

            ใบหน้าฉ่ำน้ำตาเหลียวกลับมามอง และแทนที่จะทำให้น่าสงสาร ไหงคนมองว่ามันน่า...รังแก

            คิมคาจีในเวลานี้น่ารังแกเสียจนแทบทนไม่ไหว

            “พี่ชอบนะ พี่ชอบที่คาจีเป็นอย่างนี้ อ่อนไหวง่ายกับสัมผัสของพี่แบบนี้ เพราะไม่อย่างนั้น คาจีก็จะรองรับความต้องการของพี่ไม่ไหวเหมือนกัน...เกือบสิบปีนะครับที่พี่อดทนเฝ้ารอวันที่จะกอดคาจีมาตลอด...พี่ต้องการคาจีมากเสียจนเราต้องคิดไม่ถึงแน่ๆ” ชายหนุ่มว่าพลางเลื่อนมือไปปาดน้ำตาให้อย่างเบามือ

            การกระทำที่เหมือนจะอ่อนโยน ถ้าไม่ใช่เพราะ...

            ฟุ่บ

            “อึ้ก...ฮ้า! ฮ้า...ยะ...อย่า...มันเข้ามาแล้ว..นิ้วพี่...” ถ้าไม่ใช่เพราะนิ้วยาวกำลังสอดแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบอย่างเชื่องช้า จนคนได้รับเบิกตาโพลง ดวงตาฉ่ำเยิ้ม แก้มแดงจัด เผยอปากเปล่งเสียงคราง แล้วก็หันกลับไปซบหน้ากับเคาน์เตอร์ตามเดิม

            “นุ่มจัง เพราะว่าทำมาตั้งแต่เมื่อวานแน่เลย ข้างในของคาจีทั้งนุ่มทั้งร้อน” ชายหนุ่มกระซิบ มองร่างที่สั่นระริก หากแต่สะโพกกลับตอบรับสัมผัสของเขาด้วยการส่ายน้อยๆ ให้ต้องขยับนิ้วช้าๆ แต่...

            “เฮือก...อ๊า...พี่ซอง...ฮยอน...อึ้ก...” โดนจุดกระสันภายในอย่างแม่นยำ จนก้นกลมๆ ส่ายซ่าน เสียจนความต้องการยิ่งล้นทะลักมากกว่าเดิม

            “มื้อเที่ยง...ไหนว่ากิน...ข้าว...เฮือก...”

            “อาหารหลักเอาไว้หลังจากสลัดเรียกน้ำย่อยก่อนก็แล้วกันเนอะ” ร่างสูงหัวเราะแผ่วๆ ก้มลงจูบแผ่นหลังขาวเนียน ยามที่เห็นว่าส่วนน่ารักกำลังแข็งขืนชี้เด่นขึ้นมาเหนือผ้ากันเปื้อนจนต้องจับเอาไว้

            “อื้อ...ไม่นะ...มัน...”

            “รู้สึกดีใช่มั้ย พี่ไปเลือกผ้ากันเปื้อนที่ผ้านิ่มที่สุดมาเลยนะ” ซองฮยอนกระซิบ พลางจงใจรูดรั้งส่วนกลางลำตัวให้เสียดสีกับผ้ากันเปื้อน สัมผัสความเปียกชื้นแฉะที่กำลังซึมผ่านเนื้อผ้า อีกมือก็เพิ่มนิ้วเข้าไปถึงสาม จากนั้นก็ขยับอย่างมีชั้นเชิง จนคนได้รับแทบจะแนบหน้ากับเคาน์เตอร์หินอ่อน

            “ดีมั้ยครับ”

            หงึกๆ

            ใบหน้าเปื้อนน้ำตากดหน้าไวๆ ยามที่ร่างกายสั่นไปหมด แต่ถ้าหากคิดว่านี่มันจบแล้ว คนโรคจิตของจริงก็บอกเลยว่าไม่จบ เพราะจัดการปล่อยมือจากแก่นกลางลำตัว แล้วคว้าแครอทที่ปอกเปลือกเอาไว้แล้ว ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ พลางบอกว่า...

            “กินสลัดกันก่อนเนอะ”

            ฟึ่บ

            “เฮือก! อะ...เอามันออกไป...มันแปลก...ฮ้า...พี่ซองฮยอน...ไม่เอา...ไม่นะ...อ้ะ อ๊า...” เด็กน้อยครางเสียงสั่นระริก ยามที่นิ้วยาวดึงออกไปแล้วแทนที่ด้วยแครอทสีส้มสดที่ถูกดันเข้าไปช้าๆ ความแข็งและเย็นที่เพิ่งเอาออกมาจากตู้เย็นทำให้สะโพกส่ายเร่าๆ

            “ไม่เอา แต่ทำไมข้างในเหมือนกลืนเข้าไปเลยล่ะ” ชายหนุ่มว่า ทั้งที่ตาวาววับ มองส่วนคับแคบที่กำลังกลืนแครอทเข้าไปทั้งยังขมิบถี่รัว ให้ต้องดึงมันออก แล้วกดเข้าไปใหม่

            นั่น ทำให้คาจีเกร็งก้นขึ้นสูง หอบหายใจ ปล่อยน้ำตาร่วงแหมะด้วยความสุขหรรษา

            “พี่ชอบให้คาจียอมรับความจริงนะ” ซองฮยอนกระซิบ ยามที่ดึงแครอทเข้าและออกหลายๆ ที ฟังเสียงหวานครางพร่า จากนั้น...ก็หยุดมือ

            “ยะ...อย่าหยุด พี่ซองฮยอน...”

            “ก็เราบอกให้พี่หยุดเอง ถ้าไม่อยากให้หยุด ลองทำด้วยตัวเองดูสิ”

            คนฟังอยากจะร้องไห้ แต่ไม่ว่าจะร้องขอยังไง อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมทำต่อ ทั้งยังดึงมือเรียวให้จับเข้าที่ด้ามแครอทราวกับบังคับกรายๆ

            การกระทำที่ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาน่ามองเหลียวกลับมา กัดปากตัวเอง แต่...

            ฟึ่บๆๆ

            “อ๊า ฮ้า...อะอ๊า...” มือเรียวกลับขยับเจ้าผักหัวสีส้มเข้าออกที่ช่องทางคับแคบ อีกมือก็กำแก่นกลางลำตัวผ่านผ้ากันเปื้อน ใช้ไหล่ข้างหนึ่งเอนแนบกับขอบเคาน์เตอร์เพื่อช่วยพยุงตัว

            ภาพสวยๆ ที่ซองฮยอนนึกเสียดายที่ลืมหยิบโทรศัพท์มือถือเข้าครัวมา ไม่งั้นคงได้ของสะสมล้ำค่ามาอีกหนึ่งชิ้น ทว่า...

            หมับ

            “อ้ะ พี่ซองฮยอน!

            ท่าทางที่ทำให้มองสีหน้าไม่ชัด ทำให้คนตัวโตจัดการอุ้มร่างเล็กขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ พลิกให้หันกลับมา กระชากผ้ากันเปื้อนให้พ้นเอว ปิดบังไว้เพียงส่วนบน เปิดเปลือยส่วนล่างให้เขาได้มองจนตาวาววับ

            “แบบนี้ดีกว่าเยอะเลย”

            “จะ...ใจร้าย”

            “คาจีชอบที่พี่ใจร้ายไม่ใช่หรือ ดูสิ คาจีน้องๆ ยังซื่อตรงกว่าซะอีก” คนมองหัวเราะเสียงต่ำ ยื่นมือไปบิดหัวนมเล็กเล่น ยามมองคนที่ว่าเขาใจร้าย แต่ก็กลับมาใช้สองมือช่วยตัวเอง สีหน้าแสดงออกถึงความสุขสมปนทรมาน จนอยากจะขังเอาไว้ในห้องไม่ให้ออกไปเจอใครที่ไหน

            “พี่...ไม่ไหว...อึ้ก...ของพี่...ได้มั้ย...นะครับ...” คาจีช้อนตาขึ้นมอง กระซิบบอกเสียงเบา เมื่อเขากำลังจะไม่ไหวแล้ว แม้ว่ามันจะตื่นเต้น หากแต่ก็อยากได้อย่างอื่นมาเติมเต็มมากกว่าเจ้าของกินอันนี้

            “ก็นึกว่าจะไม่ขอซะแล้ว”

            คนที่เผยด้านโรคจิตตัวเองเต็มที่หัวเราะอย่างชอบใจ ยามที่ดึงขาเรียวให้แยกกว้างออก ดึงกางเกงตัวเองลง แทรกเข้าไประหว่างกลาง หากแต่...

            “พี่ไม่เอาออก...อ๊า!!!!!

            คาจีได้แต่หวีดเสียงร้อง เมื่อกำลังทักเรื่องเอาแครอทออก แก่นกายร้อนระอุกลับพยายามดุนดันเข้ามาในช่องทางคับแคบพร้อมกันจนเบิกตาโพลง ยื่นมือไปข่วนไหล่อีกฝ่ายด้วยความทรมาน น้ำตาไหลเป็นทาง แต่ร่างกายกลับไม่ต่อต้าน มีแต่จะแอ่นกายรับมากขึ้นกว่าเดิม

            “อึ้ก...คับไปจริงๆ ด้วย”

            “เพราะพี่นั่นแหละ ฮึก...อ๊า...มันอึดอัด...ขยับที ขยับ...” คาจีทั้งข่วน ทั้งบีบไหล่ราวกับพยายามผ่อนคลายอารมณ์หวาม แต่มันช่วยไม่ได้เลย มีแต่จะทำให้รู้สึกมากยิ่งขึ้น จนต้องร้องขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายที่กัดฟันกรอด หากแต่ก็เริ่มขยับกายช้าๆ

            “พี่ว่าไม่เวิร์กแฮะ”

            ฟุ่บ

            สวบ

            “ฮื่ออออออออออ อืม พี่ซองฮยอน...พี่...” ว่าจบ ซองฮยอนก็ดึงของเล่นในครัวของเขาโยนทิ้ง เพื่อดันกายเข้าไปแทนที่จนสุดแทน จนคาจีหวีดร้องลั่น กอดไหล่กว้างแน่น ยามที่สะโพกก็ขยับเคลื่อนรับส่วนร้อนจัดที่ทำให้รู้สึกดีกว่าของช่วยตัวเองนั่นไม่รู้กี่เท่า

            สวบๆ

            “ใกล้แล้วหรือ” ชายหนุ่มถามเสียงต่ำ ให้คนฟังกดหน้าแรงๆ

            “เฮือก พี่...ฮื่อ...” คาจีครวญครางไม่เป็นภาษา สะดุ้งทุกครั้งที่ท่อนไฟร้อนเคลื่อนเข้ากระแทกจุดกระสัน ใบหน้าก็แหงนเงยขึ้น สองมือโอบรัดรอบลำคอ ยามที่สะโพกเด้งขึ้นเหนือเคาน์เตอร์ เมื่อความต้องการมาถึงปลายทาง จนต้องปลดปล่อยออกมาจนหมด

            แต่...พี่ซองฮยอนยังไม่เสร็จด้วย

            “ให้พี่เอาออกมั้ย”

            “มะ...ไม่เป็นไร...ทำเถอะฮะ...ทำเถอะ” แก่นกายใหญ่ยังคงจู่โจมไม่หยุดยั้ง ขณะที่คนฟังก็ตอบรับเสียงแผ่ว ยืนยันด้วยการยกขาขึ้นกอดรอบเอวสอบ หอบหายใจหนักๆ จนชายหนุ่มเองอดไม่ได้ที่จะกดจูบที่แก้มใสอย่างรักหมดหัวใจ

            “พี่ขอโทษ ฮ้า ฮ้า วันนี้คงได้กินข้าวเช้าตอนบ่าย”

            “มะ...ไม่เป็นไรครับ...ไม่เป็นไร”

            คำตอบแทนน่ารักที่ซองฮยอนยิ่งฟัดคนในอ้อมกอดแรงๆ ก็น่ารักขนาดนี้ จะให้เขาหยุดรังแกได้ยังไง...จริงมั้ยล่ะ

            เรื่องราวที่หากคนเป็นพ่อเด็กรู้...คงมีคนแถวนี้ตายศพไม่สวยเป็นแน่แท้

...........................................

คิดเห็นอย่าไรบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ