วันจันทร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2557

NC LL ตอนพิเศษ : ฮันนีมูน 5

NC LL ตอนพิเศษ : ฮันนีมูน 5



            “น่ารัก” เสียงทุ้มบอกอย่างพึงใจ ยามมองใบหน้าสวยจัดที่แดงระเรื่อ แผ่นอกสะท้อนขึ้นลง อีกทั้งส่วนอ่อนไหวแสนน่ารักก็ตื่นตัวเต็มที่จนได้แต่ยกมือไปเคล้นคลึงมันเล่น ส่วนอีกมือก็ปาดเช็ดขอบปากให้อย่างอ่อนโยน

            หมับ

            “ฮยอกแจเช็ดให้...นะฮะ” คุณหนูลีครางเสียงแผ่ว ยามที่คว้ามือข้างนั้นเอาไว้ ก่อนที่ปลายลิ้นสีสดจะส่งมาเลียที่นิ้วยาวของคนตรงหน้าเพื่อเช็ดคราบไวน์

            ใบหน้าสวยหรี่ปรือตาลงนิดๆ ทั้งลิ้น ทั้งริมฝีปากและเล็มปลายนิ้วอย่างช้าๆ อย่างที่ฮยอกแจบอกตัวเองว่าเขายังไม่เมา แอลกอฮอล์แค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอก ทว่า ทั้งบรรยากาศ ทั้งอารมณ์ในตอนนี้ทำให้เขา...อยากยั่ว

            “อร่อยจัง” เสียงครางราวกับลูกแมวที่พอใจในรสชาติ ทำให้ฮันคยองหัวเราะในลำคอ ตั้งใจจะขยับเข้าไปจัดการเด็กน้อยให้สาสม ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าสวยๆ โน้มลงมาชิดที่ซอกคอเขา

            “ฮยอกแจ...ทำให้นะฮะ” เสียงหวานที่มีอิทธิพลกับเขามากกว่าอะไรทั้งหมด สองมือเล็กๆ ก็ปลดกระดุมเสื้อเขาไปด้วย ริมฝีปากสีสดก็ไล่และเล็มผิวเนื้อของเขาลงไปช้าๆ

            “อืม...เด็กดี” พญามัจจุราชส่งเสียงอย่างพอใจ เมื่อเจ้าตัวเล็กกำลังไล้เลียหัวนมสีน้ำตาลเข้มของเขา ดวงตาสีสวยก็กำลังช้อนขึ้นมองอย่างยั่วยวน สองมือก็กำลังปลดตะขอกางเกงของเขา ปล่อยส่วนใหญ่โตที่ปวดร้าวออกมาสู่ภายนอก

            “อ้ะ...” ขณะที่มือของเขาก็ยังหยอกเย้าส่วนน่ารักของฮยอกแจไม่ได้ขาด สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่บ่งบอกว่าลีฮยอกแจมีอารมณ์มากแค่ไหน

            ริมฝีปากเล็กๆ ขยับมาถึงใต้สะดือที่มีขนอ่อนสีเข้ม ไล่เรื่อยมาถึงส่วนใหญ่โตที่เครียดขมึงอย่างต้องการเด็กน้อยคนนี้

            “อาฮัน...อาฮันต้องการฮยอกแจ...” ร่างบางบอกเสียงแผ่ว ยามที่ใช้มือนวดคลึงส่วนใหญ่โตเบาๆ ดวงตาช้อนขึ้นมอง ริมฝีปากอ้าออกน้อยๆ ก่อนที่...จะส่งปลายลิ้นเลียไปตามความยาวเบาๆ

            “อืม วันนี้กล้านะฮยอกแจ”

            “เพราะฮยอกแจอยากทำให้อาฮันพอใจ” เด็กน้อยเอ่ย ก่อนที่ใช้ริมฝีปากทั้งดูดทั้งอมทั้งขบเม้มไปตามส่วนใหญ่โต สองมือก็ลูบไล้สร้างอารมณ์รักแก่อาหนุ่มไปด้วย จนฮันคยองที่กึ่งนั่งกึ่งพิงมองความสุขหรรษาตรงหน้าอย่างพึงใจ

            ภูมิใจที่สอนให้หลานรักเก่งขึ้นได้ขนาดนี้

            “แล้วความพอใจของเราล่ะเจ้าตัวเล็ก” ชายหนุ่มว่าเสียงต่ำๆ ให้คนที่กำลังปลุกเร้าอาหนุ่มใช้ดวงตาฉ่ำน้ำขึ้นมอง แล้วค่อยถอนริมฝีปากออกมาอย่างเชื่องช้า

            “งั้นฮยอกแจ...ทำตามความพอใจของฮยอกแจนะฮะ” ว่าไป ร่างบอบบางก็ขยับขึ้นมานั่งคร่อมทับที่เรือนกายสูงใหญ่อีกครั้ง ใช้เข่าพยุงร่างเอาไว้ ยามที่สองมือยังจับแก่นกายใหญ่ให้ขยับมาถูไถที่ช่องทางด้านหลังเบาๆ

            “อาห์...ดี...ดีจัง...”

            “ฮยอกแจ เดี๋ยวก่อน เราจะไม่ไหว” ฮันคยองยั้งตัวเองเอาไว้ก่อน ทั้งที่ต้องการแทบบ้า แต่เกรงว่าร่างบอบบางจะเจ็บ และนั่นก็ทำให้ฮยอกแจหันมาสบตา ทั้งยังส่ายหน้าแรงๆ เนื้อตัวกระตุกน้อยๆ เมื่อความต้องการครอบงำจนยากจะหยุดยั้ง

            “ไหว...ฮยอกแจ...อยาก...ได้อา...เดี๋ยวนี้...อ๊า...อืม...ดี...ดีที่สุด...เลย...” คนตัวเล็กที่กำลังกดกายลงช้าๆ เชิดหน้าขึ้นสูงทันที เมื่อกำลังดันร่างลงรับส่วนใหญ่โตที่สอดเข้ามาในกายทีละน้อย ความสุขซ่านในเพศรสกระจายไปทั่วร่าง รู้เพียงว่า...ต้องการ...ต้องการมากกว่านี้

            และเมื่อแก่นกายใหญ่ดันเข้าไปจนสุด เสียงหอบหายใจก็ดังลั่น สองมือเล็กยกขึ้นคล้องลำคอแกร่งแล้วบอกเสียงกระเส่า

            “อา...ขยับที...อื้อ...ฮยอกแจอึดอัด...”

            หมับ

            คำขอที่ชายหนุ่มรวบสะโพกเล็กที่อ่อนแรงเอาไว้ แล้วเป็นฝ่ายบังคับจังหวะให้ร่างน้อยขยับโยกไปมาบนตัวของเขา ฟันคมขบแน่น มองความสวยงามตรงหน้าอย่างพอใจสุดขีด

            “อาห์...” เพียงเปล่งเสียงครวญคราง ริมฝีปากได้รูปก็ประกบเข้ามาใหม่ แลกเปลี่ยนความหวานล้ำในโพรงปากอย่างไม่มีใครยอมใคร อีกทั้งต่างขยับเรือนร่างบดเบียดเข้าหากันเร่งเทน้ำมันลงบนกองเพลิงที่พัดโหมจนเร่าร้อนรุนแรง

            สวบๆๆ

            หยาดเหงื่อไหลซึมไปทั่วเรือนกายของทั้งสอง แต่กลับไม่มีใครสนใจ เพราะต่างฝ่ายต่างขยับให้ผิวเนื้อเปลือยเสียดสีเข้าหากันหนักหน่วงกว่าเดิม จังหวะของฮยอกแจที่ขย่มลงมายิ่งเร่งเร้ารุนแรงจนร่างกายแทบไหม้ เรียกเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังก้องห้องหรู

            ความต้องการที่ต่างฝ่ายต่างเติมเต็มให้แก่กันอย่างพอดิบพอดีจนสองมือของฮยอกแจเกาะเกี่ยวร่างอีกฝ่ายไว้แน่น เพื่อประกบปากลงบนริมฝีปากได้รูปซ้ำแล้วซ้ำเล่า

            “อาฮัน...ฮยอกแจ...อาห์...รู้สึกดี...ดีจัง...” เสียงครวญครางของร่างน้อยที่กระซิบบอกเสียงเบาหวิว ยามที่ร่างกำลังสั่นสะท้าน เนื้อตัวกระตุกน้อยๆ ทุกครั้งที่ฝ่ามือใหญ่มอบความสุขให้กับเขา

            เสียงที่ทำให้ฮันคยองคำรามในลำคอ เร่งเร้ากายเข้าไปในความอุ่นร้อนรัวแรง จนเสียงหวีดร้องดังลั่น ไม่นานเลยที่ฮยอกแจจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง แล้วทรุดฮวบเข้าไปในอ้อมกอดอย่างหมดเรี่ยวแรง

            “อะไรกัน...ยังเด็กยังเล็กอยู่แท้ๆ นะเรา”

            ฟึ่บ

            อาหนุ่มกระซิบบอก พลางพลิกร่างน้อยให้อยู่ล่าง แล้วขยับเคลื่อนร่างกายอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง ให้ฮยอกแจได้แต่ปรือตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า

            “แฮ่ก...เรื่องนี้...ฮยอกแจ...ยอมคนแก่ฮะ...ยอมแพ้เลย” เสียงหวานปนเสียงหอบ แทรกด้วยเสียงครวญครางแผ่วๆ ที่ทำให้คนฟังหัวเราะต่ำๆ กดจูบริมฝีปากบวมช้ำอย่างรักใคร่ แล้วเริ่มต้นบรรเลงเพลงรักของตัวเองอย่างต่อเนื่อง แบบที่ฮยอกแจบอกกับตัวเอง

          ถ้าอาฮันคยองจะอึดขนาดนี้ ฮยอกแจก็ยอมแพ้ราบคาบล่ะฮะ

.....................................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

วันอังคารที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2557

NC Lust Lesson ตอนพิเศษ : ซ้อมฮันนีมูน 3

NC Lust Lesson ตอนพิเศษ : ซ้อมฮันนีมูน 3


            “อ้ะ...ฮ้า....คุณคิบอม...อ้ะ...อื้อๆ...”

            ภายในห้องนอนแสนหรูหราที่ผนังทั้งด้านเป็นกระจกใสหันหน้าเข้าหาทะเล บนเตียงนอนหลังใหญ่ ลีดงแฮกำลังใช้สองมือที่ถูกมัดขยุ้มผ้าปูเตียงจนแทบจะจิกทึ้งขึ้นมา สะโพกกลมมนที่เปลือยเปล่าก็โก่งโค้งขึ้น ใบหน้าแดงเรื่อ ทั้งยังฉ่ำชื้นด้วยหยดเหงื่อ เมื่อเวลานี้ช่องทางอุ่นร้อนกำลังถูกรุกรานด้วยปลายนิ้วยาวที่กดสอดเข้ามาจนสุด

            ความเสียวซ่านในอารมณ์รักที่ทำให้คนเมาได้แต่ส่ายซ่านสะโพกกลมไปมา ใบหน้าหวานเชิดรั้งขึ้น เมื่อนิ้วยาวกดสอดเข้ามาถี่ๆ หลายครั้ง

            “รู้สึกยังไงดงแฮ”

            “ดี...อ้ะ...ฮะ...อ๊า...ดี...ดงแฮ...อึ้ก...เสียว...ฮ้า!” คนหน้าหวานได้แต่ครางเสียงกระเส่า ตอบคำคนตัวโตแต่โดยดี และนั่นก็ทำให้คิบอมยกมุมปากขึ้น มืออีกข้างรั้งชายเสื้อเนื้อนิ่มของคนหน้าหวานจนร่นไปเหนือแผ่นอก

            ฟึ่บ

            “อึ้ก...ฮื่อ....อื้อๆ” เพียงปลายนิ้วสะกิดเขี่ยยอดอกสีหวาน ดงแฮก็ครางอื้ออึงในลำคอ ใบหน้าสวยซบลงกับเตียงนุ่ม ยามที่ความเสียวซ่านกำลังแล่นปราดไปทั่วกาย และยิ่งบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์แบบนี้ พออีกฝ่ายต้องการอะไร ร่างกายนี้ก็ตอบสนองอย่างไม่อาจจะห้ามปราม

            “อยากให้ฉันรักเธอมากๆ ใช่มั้ยดงแฮ”

            “ฮะ...อ้ะ...ฮะ...” ใบหน้าสวยกดหงึกหงัก ยามที่สองมือที่ถูกผ้าผืนเล็กมัดเอาไว้ด้วยกันก็ยิ่งจิกทึ้งผ้าตรงหน้าราวกับจะช่วยผ่อนคลายอารมณ์ลงได้บ้าง

            “นั่นสินะ ฉันควรจะรักเธอยังไงดีล่ะดงแฮ”

            “อ๊าาาา!!!” ดงแฮถึงกับหวีดร้องออกมา เมื่อมือใหญ่ระออกไปถูไถที่ส่วนยอดแดงก่ำที่เปียกชุ่มด้วยหยาดน้ำขุ่น เพียงปลายนิ้วโป้งถูไปมา ร่างบางก็สะดุ้งวาบ สองขาจิกเกร็งเตียงนุ่มอย่างทนไม่ไหว

            “ฮ้า...อึ้ก...คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...ดงแฮ...อึ้ก...” คนตัวเล็กยิ่งบอกไม่เป็นภาษา เมื่อมือทั้งสองข้างกำลังปรนเปรอเขาทั้งข้างหน้าและข้างหลัง หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดไปทั้งตัว

            “เปียกชุ่มขนาดนี้เลยหรือดงแฮ” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ ริมหู เสียงที่ยิ่งทำให้คนฟังรู้สึกตัวร้อนผ่าว และยิ่งมันกำลังไต่ระไปตามแผ่นหลัง สะโพกกลม จนมาถึงช่องทางคับแคบด้านหลัง คนเมาก็ยิ่งเกร็งวาบไปทั้งตัว

            ฟึ่บ

            “อ๊าาา คุณ...คุณคิบอม...ฮื่อ...เสียว...ดงแฮ...เสียว...อ้ะอ๊า...มัน...” แล้วเสียงหวานก็หวีดลั่น ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ดวงตาเบิกกว้าง เมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวเข้ามาแทนที่นิ้วยาว ปลายลิ้นที่กดสอดเข้ามาในความอุ่นร้อนด้านใน จนดงแฮแทบดิ้นพล่าน

            และเหมือนว่าอากัปกิริยาแสนน่ารักนี้จะทำให้คนตัวโตยิ่งได้ใจ เมื่อดันปลายลิ้นให้เข้าไปลึกกว่าเดิม แบบที่ดงแฮครางอื้ออึง

            “ลึก...ฮื่อ...ลึก...กว่านี้...ได้โปรด...ได้โปรด...อ้ะอ๊า...มากกว่านี้...อ๊า...ดงแฮต้องการคุณ...อ๊า ต้องการคุณคิบอม...” แล้วคนเมาก็หวีดร้องบอกความต้องการของตัวเองออกมา ร่างกายก็กรีดร้องว่าต้องการท่อนไฟร้อนจัดให้เข้ามาเสียดสีกับช่องทางภายใน

            ความต้องการที่คิบอมผละออกมาอย่างเชื่องช้า ดวงตาคู่คมวาวเข้ม ทั้งยังแฝงด้วยความปรารถนาอันร้อนแรง

            ดังนั้น มือใหญ่จึงละมาดึงกางเกงตัวเองออกไปอย่างไม่ใส่ใจ มองความสวยงามด้านหน้าที่กำลังแอ่นโค้งเข้าหาราวกับเรียกร้องสัมผัสของเขา

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาา!!! คะ...คุณคิบอม...คุณคิบอม!!” ดงแฮร้องลั่น ดวงตาเบิกกว้าง เมื่อความใหญ่โตกดสอดเข้ามาทีเดียวจนสุด สองมือที่ถูกมัดติดกันได้แต่กำผ้าปูเตียงแน่น ร่างกายเหมือนตกลงจากที่สูงด้วยความเร็วสูง แล้วพุ่งกลับขึ้นไปใหม่

            “มัน...ลึก...อ๊า...ลึก...” ใบหน้าหวานเหลียวกลับมามองคนตัวโต ดวงตาฉ่ำไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินลงมา แล้วบอกเสียงสั่นพร่า

            “ขะ...ขยับ...ที...คุณคิบอม...มะ...ไม่ไหว...ดงแฮต้องการคุณ...ไม่ไหว...แล้ว...” น้ำเสียงขาดห้วงของเด็กน้อยที่ทำให้คิบอมโน้มตัวมากดจูบที่แก้มเนียน ทว่า ริมฝีปากอุ่นกลับเอ่ยว่า...

            “ขยับสิดงแฮ ต้องการฉันไม่ใช่หรือ” เสียงทุ้มต่ำที่แฝงด้วยอันตรายอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้คนเมาเพียงครางอืออาในลำคอ

            จากนั้น ชายหนุ่มก็ขยับไปยืดตัวตรง มองแผ่นหลังโก่งโค้งและช่องทางคับแคบที่ตอดรัดลูกชายเขาอยู่ สองมือก็วางลงบนสะโพกกลม แล้วบังคับให้ขยับดึงออก แล้วกดรับส่วนใหญ่โต แบบที่ดงแฮครางพร่า

            ฟึ่บๆๆ

            เพียงนำทางให้ไม่กี่ครั้ง ดงแฮก็ซบหน้าลงบนมือตัวเอง ยามที่สะโพกกลมเป็นฝ่ายขยับเคลื่อนรับแท่งไฟร้อนผ่าวด้วยตัวเอง ฟันคมก็กัดปากแดงก่ำสลับคลาย เมื่อความเสียวซ่านแล่นปราดไปทั่วร่าง

            “อื้อ...ฮือ...อึ้กๆ...บะ...แบบนี้...แบบนี้...”

            “ใช่ แบบนี้ล่ะดงแฮ” ผู้ชายตัวโตว่าด้วยสายตาวาววับ ยามมองเรือนร่างขาวผ่องที่กำลังขยับเอง เสียงหวานก็หวีดร้องในลำคอ มองก้นกลมๆ ที่กลืนกินเขาแล้วดึงออกหลายๆ ที

            ภาพของเด็กน้อยคนสวยที่ยั่วยวนอารมณ์ที่สุด เซ็กซี่ที่สุด เย้ายวนที่สุดตั้งแต่เคยมีอะไรกับใครมา คนที่กำลังเพิ่มแรงกระแทกกระทั้น จนเสียงก้มนุ่มกระแทกกับหน้าขาดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง

            “สวย อาห์...เธอสวยมากเลยดงแฮ...”

            “อ้ะๆ...อื้อ...ฮ้าๆๆ” คำชมที่ทำให้ร่างบอบบางยิ่งขยับเคลื่อนร่างกายตัวเองแรงขึ้น ใบหน้าเชิดรั้งอย่างเสียวซ่านในอารมณ์ ข้อมือเล็กที่ถูกผูกมัดเอาไว้ก็ยิ่งแดงเรื่อจากการบิดดึงออกจากกัน

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา คะ...คุณคิบอม...คุณคิบอม...อึ้ก...อื้อ...”

            แต่แล้ว ดงแฮก็ร้องลั่น เมื่อร่างบอบบางถูกรวบไปอยู่ในท่านั่งทับลงบนตักกว้าง อีกทั้งส่วนใหญ่โตที่กดลึกเข้ามามากกว่าเดิม ก็ทำให้ร่างเล็กได้แต่กระตุกถี่ๆ ก่อนที่สองขาจะถูกรวบให้ชิดกัน จนยิ่งบีบรัดแก่นกายใหญ่หนักหน่วงกว่าเดิม

            “อึ้ก” คิบอมขบกรามแน่นยามที่ดันใบหน้าหวานให้หันกลับมา แล้วเป็นฝ่ายประกบปากหวานฉ่ำอย่างร้อนแรง การกระทำที่ลิ้นเล็กๆ ก็ตอบโต้อย่างน่ารัก พร้อมกับเรือนร่างขาวผ่องที่ขยับตัว จนส่วนใหญ่โตยิ่งเสียดสีกับความอุ่นร้อนภายใน

            ฟุ่บ

            แล้วเพียงคิบอมปลดผ้าที่มัดข้อมือเรียวออก ดงแฮก็เป็นฝ่ายยกมือขึ้นรั้งใบหน้าคมให้ยิ่งมอบจูบร้อนแรงกับตนมากกว่านี้ ปลายลิ้นเล็กๆ ก็ขยับโต้ตอบจนเสียงจูบดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง น้ำใสยิ่งไหลซึมลงมาที่ขอบปากของคนทั้งคู่

            “คุณคิบอม~” เพียงริมฝีปากผละออกจากกัน ดงแฮก็เอ่ยเรียกเจ้าของชีวิตเสียงหวาน ดวงตาฉ่ำปรอย

            “หืม” คิบอมครางรับในลำคอ ให้คนสวยบอกเสียงสั่นพร่า

            “ดงแฮ...อาห์...รักคุณจังเลย...รัก...” คำพูดของคนเมาที่เอ่ยความคิดของตัวเองออกมาอย่างง่ายดาย แบบที่ไม่ต้องมีการบังคับกัน ให้คิบอมลูบแก้มใสที่ชื้นเหงื่อเบาๆ

            “ฉันก็รักเธอดงแฮ รัก”

            “งั้น...ดงแฮ...จะทำให้คุณคิบอมรัก...รักเด็กคนนี้มากกว่านี้อีก...” คนฟังชะงักไปนิด แล้วเลื่อนริมฝีปากไปงับติ่งหูนิ่มเบาๆ

            “ยังไงล่ะ” คำถามที่ร่างบางเป็นฝ่ายจับมือใหญ่ให้จับเข้าที่แก่นกายเล็กของตน แบบที่คิบอมรู้เลยว่าคนในอ้อมกอดยังเมาหนักอยู่แน่ๆ ทว่า มือใหญ่ก็ขยับตามที่มือเล็กๆ บังคับ ก่อนที่ดงแฮจะเริ่มต้นขย่มกายตัวเองแรงๆ อีกครั้ง

            “อึ้ก...ฮ้า...คุณคิบอม...ใหญ่...แน่น...แน่น...จัง...” ดงแฮหวีดร้องในลำคอ ยามที่เรือนร่างขาวนวลกำลังขยับขึ้นลงแรงขึ้น มือเรียวก็เลื่อนไปยันตัวกับต้นขาแกร่ง

            “แบบนี้...จะให้รัก..รัก...มากๆ...ฮ้า...อื้อๆ...อึ้ก...”

            หมับ

            ภาพแสนสวยที่คิบอมทนไม่ไหวอีกต่อไป มือใหญ่ก็รวบก้มกลมของคนที่ยั่วเขาเหลือเกินเอาไว้แน่น จากนั้น สะโพกสอบก็กระแทกกลับเข้าไปแรงๆ แบบที่ทำให้ร่างน้อยเบิกตากว้าง

            “อ๊า!!!! ยะ...อย่า...อย่าเพิ่ง...อึ้ก....เสียว...อื้อ...คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...ฮื่อๆๆๆ” คราวนี้เด็กน้อยร้องไม่เป็นภาษา ยามรับแรงกระแทกที่เสียดสีเข้ามาในร่างอย่างหนักหน่วงกว่าเดิม น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม ใบหน้าเชิดขึ้น มองพระจันทร์ดวงโตที่สาดแสงเข้ามาในห้องอย่างคิดอะไรไม่ออกอีกต่อไป

            รู้เพียงว่าต้องการ...ต้องการคุณคิบอม

            “อ้ะ อ๊า...อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!” แล้วเพียงไม่นาน ดงแฮก็หวีดร้องออกมาเสียงดังลั่น ปลดปล่อยทุกความต้องการออกมาจนเปรอะเปื้อนเตียงนอนนุ่ม ร่างบอบบางแทบจะทรุดฮวบลงมากองในอ้อมกอดอบอุ่นที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว

            หมับ

            “ฮ้า....คุณ...คิบอม...” เพียงดงแฮถูกวางลงบนเตียงแล้วพลิกให้นอนหงาย สองมือก็ชูขึ้นทำท่าว่าจะกอดคนตัวโต รอยยิ้มเหนื่อยอ่อนก็ถูกส่งมาให้ ให้คิบอมโน้มตัวไปกดจูบที่ปากฉ่ำหวานอีกครั้ง

            ฟึ่บ

            “อ๊า ฮื่ออออออออออออออออออออ” แต่แล้ว ดงแฮก็หวีดร้องในลำคอ เมื่อสองขาถูกยกสูงขึ้น ตามมาด้วยแก่นกายใหญ่ที่สอดลึกเข้ามาอีกครั้ง พร้อมทั้งแรงขยับเคลื่อนรุนแรงที่ทำให้ร่างบอบบางหัวสั่นหัวคลอน แล้วคิบอมก็ผละออกมากระซิบเบาๆ

          “ฉันบอกแล้ว...ฉันจะรักเธอจนลืมไม่ลงเลยล่ะ!

            ราวกับสัญญาณบอกคนเมาว่าคืนนี้น่ะ...เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น


....................................................

อ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ

NC มนตรา_61

NC มนตรา_61



            “อืม...” ฝ่ามือหยาบปลดรั้งอาภรณ์จากเรือนร่างขาวเนียนออกไปจนหมด เหลือเพียงเรือนกายขาวนวลผ่องซึ่งเป็นประกายภายใต้แสงจันทร์เช่นนี้ ความงดงามที่คิบอมผละออกมาเมื่อทอดมองด้วยสายตาแสนรัก

            “เจ้างดงามจริงๆ ดงแฮ”

            “ข้าไม่ชอบสายตาของเจ้าเลย” ดงแฮได้แต่เอ่ยพึมในลำคอ แหงนมองใบหน้าคมคร้ามของผู้ที่คร่อมทับอยู่เหนือเรือนกายของตน จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีเข้มคู่นั้น

            “ทำไมเล่า”

            “สายตาของเจ้า...ทำให้ข้าร้อน...ร้อนขึ้นทุกครั้ง...” วีล่าน้อยเอ่ยอย่างอ่อนเดียงสา ไม่รู้เลยว่าถ้อยคำที่เอ่ยออกมาราวกับปลุกไฟรักให้ลุกโชนยิ่งกว่าเดิม จนดวงตาคู่ที่ตนบอกว่าไม่ชอบนั้นยิ่งวาวเข้ม ฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้เอวบางอย่างอ่อนโยน

            แล้วคิบอมก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

            “งั้นข้าจะทำให้เจ้าร้อนยิ่งกว่านี้”

            สิ้นคำขององค์ชายหนุ่ม ริมฝีปากแสนร้านกาจก็ฉกวูบลงมาที่ริมฝีปากอย่างแม่นยำ ดูดดื่มความหอมหวานที่ไม่รู้จบอย่างหิวกระหาย ฝ่ามือทั้งสอข้างลูบไล้เอวเนียนนุ่ม ไต่ระขึ้นมาตามแผ่นท้องขาวผ่อง ปลุกเร้าอารมณ์วาบหวามให้แก่ร่างน้อยใต้ร่าง

            “เจ้าทำได้เสมอ ทำให้ข้าร้อนได้เสมอ คิบอม...” ดงแฮหลับตาพริ้ม ยามที่ริมฝีปากอุ่นไต่ไปตามลำคอระหงลงไปที่แอ่งชัพจร จนร่างน้อยสั่นระริก ความต้องการถาโถมขึ้นมา กับเพียงจุมพิตและฝ่ามือที่เฝ้าปลุกเร้าตนซ้ำๆ

            ถ้อยคำน่ารักที่ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครคิดจะตอบโต้มากไปกว่านั้น มีเพียงอ้อมกอดที่กระชับเข้าหากันมากยิ่งขึ้น จนเรือนกายเสียดสีปลุกปั่นความร้อนในกายราวกับพายุเพลิง

            “อาห์...” ดงแฮแหงนหน้าขึ้น ริมฝีปากสีแดงก่ำเปล่งเสียงพร่า ยามที่องค์ชายหนุ่มกำลังเฝ้าหยอกเย้าอยู่ที่ช่วงแผ่นอกอ่อนบาง หยอกเล่นกับตุ่มไตสีหวานที่ชูชัน ปลายลิ้นร้อนชื้นไต่ระไปทั่วจนเรือนกายอ้อนแอ้น ทำได้เพียงบิดกายน้อยๆ สองขาจิกเกร็งกับอารมณ์ซ่านที่ได้รับ

            “น่ารัก”

            “อืม...คิบอม...ยะ...” ดงแฮทำได้เพียงห้ามอย่างขลาดเขิน เมื่อฝ่ามือหยาบกำลังกระตุ้นเร้าที่ส่วนอ่อนไหวด้านล่าง กอบกุมอย่างถนอม แล้วรูดรั้งอย่างเบามือ จนเรือนกายสั่น สะดุ้งทุกครั้งที่ฝ่ามือข้างนั้นขยับเคลื่อนเข้าหา

            “อย่าห้ามข้าเลยดงแฮ ให้ข้าสัมผัสความหวานของเจ้าตามใจข้าเถอะ” เสียงร้องขอขององค์ชายหนุ่มทำให้ร่างน้อยที่หลับตาอย่างขลาดเขิน เปิดปรือดวงตาอย่างเชื่องช้า มองฝ่าม่านน้ำตาไปเห็นใบหน้าคมคร้ามที่ฉายชัดถึงความรักใคร่ ดังนั้น เสียงหวานจึงเอ่ยออกไป

            “ทะ...ทำข้าเถอะ...ทำตามที่ใจเจ้าต้องการ...ข้ายอม...ยอมทุกอย่าง...อืม...” เสียงสุดท้ายกลืนหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนระอุประกบลงมาอีกครั้ง พร้อมกับเรือนกายสูงใหญ่ที่ขยับเสียดสีไปกับเรือนร่างนุ่มนิ่ม ฝ่ามือหยาบก็รั้งขาเรียวให้แยกกว้างออก ก่อนที่จะแทรกกายเข้ามาแทนที่ ปลายนิ้วก็ไต่ไปตามช่วงตัวอ่อนบาง ปลุกปั้นอารมณ์รักของผู้ที่แก้มแดงระเรื่อ เรียวปากเม้มขยับคลายหลายต่อหลายครั้ง

            เฮือก

            “อาห์” ดงแฮครวญครางเสียงเบาหวิว เมื่อปลายนิ้วยาวชำแรกเข้ามาในช่องทางรักอย่างนุ่มนวล ร่างทั้งร่างผวาเฮือก สองขาจิกเกร็ง ใบหน้ายิ่งแดงก่ำ ก่อนที่จะบิดกายน้อยๆ ไปกับแรงรัญจวนใจของฝ่ามือที่เฝ้าขยับเข้าทักทายความอุ่นร้อนภายในซ้ำแล้วซ้ำเล่า

            “คิบอม...อาห์...คิบอม...อืม...” สองขายิ่งรั้งกว้างออก เมื่อแรงขับเคลื่อนจากปลายนิ้วรุนแรงมากกว่าเดิม สองมือจิกลงบนแผ่นหลังกว้าง ฝากรอยเล็บเป็นทางยาว แบบที่คิบอมก็ยิ่งพึงใจ ริมฝีปากก็เฝ้ามอบจูบให้กับร่างน้อยซ้ำๆ

            ฟึ่บ

            “คิ...บอม...” ดงแฮทำได้เพียงทิ้งร่างลงกับความนุ่มของใบไม้ที่รองรับอยู่ใต้ร่าง หอบหายใจสะท้าน เมื่อปลายนิ้วยาวดึงออกไปอย่างเชื่องช้า ทำได้เพียงมองใบหน้าคมของผู้ที่รั้งขาของตนให้ยกสูงเดิม รับรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้น

            “ข้ารักเจ้านะดงแฮ...รักเจ้าเหนือสิ่งอื่นใด”

            สวบ

            “อ๊า!” วีล่าน้อยยิ่งสะท้านเยือกไปทั้งตัว เมื่อแท่งไฟร้อนระอุถูกนำมาถูไถที่ช่องทางคับแคบ ก่อนจะดันกายเข้าไปในความอุ่นร้อนจนสุดความยาว ความร้อนผ่าวที่สอดแทรกเข้าไปอย่างนุ่มนวลราวกับจังหวะดนตรีที่แสนจะลงตัว และทำให้ผิวเนื้อเนียนเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อทั่วทั้งตัว

            “ไหวมั้ย...อาห์...ดงแฮ” ถ้อยคำแฝงชัดด้วยความห่วงใย ซึ่งทำให้ร่างน้อยพยักหน้า สองมือสั่นระริกประคองแก้มสากเอาไว้มั่น

            “ไหว...ข้าไหว...ท่านพี่...ของข้า”

            “!!!

            จุ๊บ

            หากคำสรรพนามเรียกขานไม่ทำให้องค์ชายหนุ่มตะลึงงันแล้ว ก็เห็นจะเป็นริมฝีปากนุ่มที่ประทับแนบลงบนริมฝีปากได้รูป ทั้งยังขบเม้ม หยอกเย้าอย่างไร้เดียงสาเสียจนสองมือแทบจะกระชากร่างน้อยเข้ามาในอ้อมกอด ไม่อาจจะหักห้ามใจตนได้อีกต่อไป

            สวบ

            “อ๊า! ท่าน...พี่...อึ้ก...ท่าน...อ๊า...” ดงแฮได้แต่หวีดร้องในลำคอ ดวงตาหลับแน่น เมื่อคลื่นความร้อนกำลังขับเคลื่อนเข้ามาในกายครั้งแล้วครั้งเล่า สะโพกมนถูกประคองแน่น ยามที่ท่อนไฟร้อนผ่าวดึงออกเกือบสุด แล้วดันเข้ามาสุดความยาวทุกครั้ง จนเรือนกายอ่อนบางโยกคลอนไปตามความร้อนแรงที่เพิ่มมากขึ้นทุกที

            เสียงครวญครางที่ดังก้องไปทั่วทั้งธารจันทรา แว่วไปกับเสียงสายลมราวกับดนตรีจากสรวงสวรรค์ที่องค์ชายคิบอมฟังได้อย่างไม่รู้หน่าย

            ความรุ่มร้อน ความรุนแรง ทว่า เจือด้วยความหอมหวานอย่างที่สุดดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง กับอ้อมกอดที่กระชับแนบเข้าหากัน เสียงของผิวกายบดเบียดแนบชิดยิ่งทำให้ไฟรักยิ่งลุกโชน ริมฝีปากเล็กๆ ก็เฝ้าวอนขอจูบหวานล้ำที่ช่วยดับเพลิงที่ลุกโชนนี้

            คลื่นความรักดำเนินมาถึงปลายทาง พร้อมกับเสียงครวญหวานๆ ที่กระถี่ชั้น

            “ท่านพี่...ข้า...ข้ารักท่าน...รักท่าน....อ๊าาา!!!” ความเร่าร้อนดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย ยามที่คำรักพร่ำกระซิบริมหู จนองค์ชายคิบอมยิ่งเร่งจังหวะให้หนักหน่วง ส่งวีล่าน้อยให้ถึงปลายทางของอารมณ์ จนแผ่นท้องทั้งคู่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำสีขุ่น

            “หากคืนนี้..ข้าไม่ปล่อยเจ้าจากอ้อมกอด...เจ้าจะโกรธเคืองข้าหรือไม่...”

            “ไม่...แฮ่กๆ...ไม่เลย...สักนิด...”

            และเปรียบเหมือนคำอนุญาตของดงแฮที่ส่ายหน้าตัวสั่นสะท้าน หากแต่เรือนร่างอ้อนแอ้นกลับยังขยับกายรับความร้อนผ่าวที่สอดแทรกเข้ามาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด อย่างที่บอกกับองค์ชายหนุ่มว่าค่ำคืนนี้ วีล่าน้อยแสนเอาแต่ใจจะเป็นฝ่าย เอาใจ บ้างเสียแล้ว

........................................................

อ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ





วันศุกร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2557

[NC-SF 38] ทาสรัก...ปีศาจร้าย 2

[NC-SF 38] ทาสรัก...ปีศาจร้าย 2



            ฟึ่บ

            “อ๊า...มัน...ใหญ่...อึ้ก...แน่น...ไปหมด...” ดังนั้น เวลานี้ ลีฮยอกแจคนสวยกำลังแอ่นกายไปด้านหลัง เพื่อใช้สองมือยันกับพื้นโซฟา สองขาอ้ากว้างออก เพื่อที่จะกดร่างรับส่วนใหญ่โตของคนที่นั่งเอามือพาดพนักโซฟามองมาด้วยรอยยิ้มร้าย

            รอยยิ้มที่ลีฮยอกแจนึกเกลียดสุดขั้วหัวใจ ทว่า ก็รู้ดีว่าไม่อาจจะหลีกหนีมันพ้นได้เลย

            “ฮึ ยังไม่ชินอีกหรือครับ ฮยอกแจ” แม้ว่าคำพูดจากปากของผู้ชายรูปหล่อ เจ้าของดวงตาคมปลาบแสนน่ากลัวนี้จะสุภาพยังไง แต่ฮยอกแจก็รู้ดีว่ามันคือการ..ดูถูก

            “อ้ะ...อ๊า...ไอ้บ้า...ฮื่อ...อึ้กๆ...” คนสวยได้แต่หอบหายใจสะท้าน ยามที่ทำได้เพียงเชิดหน้าขึ้นสูง แล้วกดกายรับความใหญ่โตนั่นเข้ามาในร่างจนสุด ความร้อนผ่าวที่กำลังเสียดสีไปทั่วทั้งช่องทางคับแคบด้านหลังราวกับไฟในนรกที่แผดเผาไปทั้งร่าง

            แต่คนสวยรู้ดีกว่าใคร...ร่างกายเขาชื่นชอบความร้อนรุนแรงนี้

            “แฮ่ก...อ๊า...ฮัน...มัน...ลึก...” คนตัวเล็กได้แต่แอ่นกายไปด้านหลังมากขึ้นกว่าเดิม ยามที่เนื้อตัวขาวผ่องมีเพียงเสื้อเนื้อบางสีขาวสะอาดตาที่เผยให้เห็นหัวนมนิ่มที่ดุนดันขึ้นมาราวกับเรียกร้องสัมผัสคนตรงหน้า ใบหน้าส่ายซ่านไปหมดกับความเสียวสะท้านที่ได้รับ

            ภาพที่ทำให้ชายหนุ่มรูปหล่อที่เสื้อเชิ้ตสีเข้มถูกปลดกระดุมออกจนหมดหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ ตาคมมองใบหน้าแสนสวยที่แดงจัดทั้งยังบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์ ดวงตาหวานฉ่ำเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ ริมฝีปากแดงจัดเผยออ้าออก เรียวขาขาวที่แยกออกกว้างจนเห็นส่วนอ่อนไหวชื้นแฉะ ไหนจะช่องทางเล็กที่กลืนกินเขาจนหมดนั่นอีก

            ภาพที่เขามั่นใจว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหนได้เห็นก็ย่อมมีอารมณ์รักอย่างแน่นอน

            สวย ยั่วยวน...และร่านรักถึงใจ

            “หึๆ ตรงนี้มันชอบของผมจริงๆ นะ” ฮันคยองว่าพลางส่งมือไปแตะช่องทางสีสดที่กำลังบีบรัดลูกชายเขาอยู่จนฮยอกแจหวีดร้องในลำคอ สะโพกเล็กที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่ยิ่งสั่นระริก เนื้อตัวสั่นเทา แต่ยังปากเก่งบอกเสียงสั่น

            “กะ...แก...บัง...คับ...อึ้กๆ...อ๊า...”

            “งั้นหรือ ผมบังคับสินะ”

            หมับ

            “อ๊าาาา!!! เลีย...เลียอีก...ฮัน...อึ้ก...ดูดอีกที...แรง...” สิ้นคำของชายหนุ่ม มือใหญ่ก็ละจากโซฟามากระชากเอวบางเข้ามาหาตัว ใบหน้าคมซุกลงที่แผ่นอกขาว ปลายลิ้นขยี้ลงบนยอดอกสีสดอย่างรุนแรงที่ทำให้ฮยอกแจร้องลั่น ผละมือจากที่ยันกายมากอดรัดลำคอแกร่ง แอ่นอกเข้าหาอย่างลืมอาย

            คำขอที่ชายหนุ่มรั้งคอเสื้อออกกว้าง จนมันย้วยลงมาเผยให้เห็นหัวนมนิ่มข้างหนึ่ง ปลายนิ้วก็ขยี้มันแรงๆ จนฮยอกแจยิ่งขย่มกายลงมารุนแรงกว่าเดิม เสียงหวีดร้องดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

            ลีฮยอกแจชอบให้สัมผัส ถ้าแตะต้องไปแล้วจะร้องขอ...และร้องขอเรื่อยๆ

            “อีก...ข้าง...อีกข้าง...อ้า...บีบสิ...”

            ฟึ่บๆๆ

            ร้องบอกไป ก้นกลมก็ยิ่งขยับกายถี่รัว รับท่อนไฟร้อนระอุเข้ามามากขึ้น แม้ปากจะบอกว่าเกลียด แต่ทุกครั้งที่มันเสียดสีกับผนังนิ่มในกาย จะเป็นเขาเอง ลีฮยอกแจคนนี้ที่ต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

            มันร้อน ร้อนยิ่งกว่ายานรกที่เคยกิน แค่ผู้ชายคนนี้สอดส่วนใหญ่โตเข้ามา...เขาก็รู้สึกเหมือนโดนยานั่นทุกครั้ง

            ฟึ่บ

            ทว่า ฮันคยองกลับละใบหน้าออกห่าง แล้วเลียริมฝีปากราวกับยอดอกสีสวยเป็นของหวานชั้นเลิศ ปลายนิ้วก็เกี่ยวหัวนมนิ่มที่แดงก่ำเบาๆ และนั่นก็ทำให้ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นสูง จะกดหน้าคมให้ลงมาปรนเปรอยอดอกอีกข้าง

            “ช่วยตัวเองสิ”

            “มะ...ไม่จำ...เป็น...ฮื่อ...” ฮยอกแจบอกเสียงสั่น เนื้อตัวขาวๆ ยิ่งหอบสั่นกว่าเดิม เมื่อฮันคยองกำลังยกปลายนิ้วถูที่ส่วนยอดแดงก่ำฉ่ำน้ำของตน เพราะเขาเรียนรู้ร่างกายตัวเองมาเป็นเดือนแล้วว่าเขาไปถึงจุดสุดยอดได้โดยไม่ต้องแตะต้องส่วนหน้าด้วยซ้ำ

            “แต่ฉันอยากดู...เร็ว ฮยอกแจ” คำสั่งที่คนผมชมพูกัดปากตัวเองจนเจ็บ มองฝ่าม่านน้ำตาไปสบกับดวงตาที่ฉายชัดถึงความไม่พอใจ และนั่นก็ทำให้มือเล็กๆ ขยับมากำรอบส่วนอ่อนไหวจนได้

            “ฮ้า...อึ้กๆ...มัน...เสียว...อ๊า...อีก...อยากได้แรง...กว่านี้...อื้อ...” ฮยอกแจส่ายสะบัดหน้าแรงๆ มือเล็กก็กำรูดส่วนอ่อนไหวของตัวเองแล้วรูดรั้งไปพร้อมกัน ช่องทางคับแคบยิ่งบีบเกร็ง ขย่มกายแรงขึ้น ทว่ามันยังไม่พอ

            ไม่...มันสู้ไม่ได้เลยกับความร้อนแรงและรุนแรงที่ผู้ชายคนนี้มอบให้

            “มะ...ไม่ไหว...อึ้ก...ไม่...เสร็จ....แน่...อ๊า...”

            ฮยอกแจหลับตาแน่น ทั้งที่เสียดเสียวไปทั้งตัว แต่พอคนตรงหน้ายังเพียงนั่งมองเขานิ่งๆ ไม่ขยับ ไม่ลูบไล้ ไม่แตะต้อง ไม่ว่าจะใส่แรงไปเท่าไหร่ เขาก็ยังไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง

            ร่างกายเขามันเรียนรู้บทรักของผู้ชายคนนี้มากเกินไป...มากเกินไปจริงๆ

            “ทำให้ฉันมีอารมณ์สิ แล้วจะช่วย” เสียงของปีศาจร้ายที่เอ่ยบอก ทำให้คนสวยอยากจะตบหน้าแล้วอาละวาดใส่ แต่เขาทำได้เพียงแค่รั้งมือจากที่ยันโซฟา เพื่อขยับมาเกี่ยวคอคนตัวโต เอนร่างเข้ามาหาคนที่เขาเคยปรามาศว่าคนแก่ แล้วเป็นฝ่ายหยิบยื่นจูบของตัวเองให้

            “ฮ้า...ฮัน...อึ้ก...” เสียงใสครวญครางชิดริมปาก ยามที่กดจูบร้อนแรง ปลายลิ้นเล็กๆ เป็นฝ่ายสอดลึกเข้าหา พยายามเกี่ยวพันกับปลายลิ้นอีกฝ่าย ยั่วเย้าและรุกเร้าทุกวิถีทาง พยายามให้ชายหนุ่มตอบโต้มากขึ้นเรื่อยๆ

            ขณะเดียวกัน ร่างบอบบางก็ขยับเสียดสีเรือนกายสูงใหญ่ ก้นนุ่มบดเบียดหน้าขารุนแรง ใช้ทุกอย่างที่เรียนรู้มาเพื่อเอาใจผู้ชายคนนี้

            “อืม...อ๊า...” สุดท้าย ฮันคยองก็ยอมตอบโต้ มือใหญ่ก็กดต้นคอเล็กเอาไว้ ยามที่ปลายลิ้นเป็นฝ่ายรุกไล่แทน และเพียงเท่านั้น ฮยอกแจก็ครางฮือ ลิ้นเล็กๆ ยิ่งพยายามตอบโต้ก่อนที่จะถูกไล่ต้อนจนกลับมาโพรงปากตัวเอง และเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่อจูบแสนดูดดื่มของผู้ชายคนนี้

            “ฮึ” รอยยิ้มมุมปากของคนตัวโตที่ราวกับถามว่าทำได้แค่นี้หรือ ทำให้ฮยอกแจประกบปากลงไปอีกครั้ง ช่องทางอุ่นร้อนบีบเกร็งตอดรัดอีกฝ่ายอย่างเอาใจ มือเล็กชักรูดร่างกายตัวเองไปด้วย อีกมือก็บีบขยี้หน้าอกตัวเองแรงๆ

            “ทำ...ฉัน...ที...อึ้ก...ฮัน...” น้ำเสียงเว้าวอนของคนสวยเจ้าอารมณ์ที่ทำให้คนแก่ที่ว่าหัวเราะเสียงต่ำ

            หมับ

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊าาาาา!!! ฮ้า...ฮื่อ...อ้ะ...ดี...แรง...แรงอีก...อ้ะๆ...เสียว...เสียว...” ฮันคยองจัดการรวบสะโพกเล็กเอาไว้ แล้วดันกายเข้าไปแรงๆ แค่นั้นก็ทำให้ฮยอกแจครางลั่น ร่างสั่นสะท้าน ดวงตาเบิกกว้าง ก่อนที่จะตอบสนองด้วยการขย่มกายมารุนแรงพอกัน

            แรงตอบโต้ที่ทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง เสียงหวีดร้องเริ่มกระชั้นมากขึ้นทุกที ดวงตาคู่สวยก็หลับแน่น เตรียมปลดปล่อยความต้องการออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะ....

            หมับ

            “ทะ...ทำอะไร...” ถ้าไม่ใช่เพราะมือใหญ่ที่รวบท่อนเนื้อเล็ก แล้วใช้ปลายนิ้วกดปิดส่วนปลายเอาไว้แน่น

          “ผมอนุญาตให้คุณเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ ฮยอกแจ”

            “แก๊!!! อ๊าาาาาาาา!!! ปล่อย...ปล่อย...อ๊า...ฮ้า...อึ้กๆ...” ฮยอกแจที่กรีดร้องใส่หน้าถึงกับหวีดร้องลั่น เมื่อคนตัวโตจัดการกระแทกกายเข้ามาไม่มียั้ง แต่มือใหญ่ยังคงกำรอบแก่นกายเล็กเอาไว้มั่น จนร่างบางๆ ได้แต่ดิ้นพล่านบนตักกว้าง ทั้งทรมาน ทั้งเสียด ทั้งต้องการปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหว
           
            “ไม่...ฮัน...ไม่ไหว...อึ้ก...จะ..ตาย...จริงๆ...” คนสวยบอกอย่างลืมอาย อ้อนวอนให้อีกฝ่ายปล่อยไปถึงจุดหมาย แต่ปีศาจตัวร้ายกลับยิ่งกระแทกกายเข้ามารุนแรง ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความพอใจกับความทรมานของร่างน้อยในอ้อมกอด

            “ไม่...จนกว่าฉันจะพอใจ...”

            ฟึ่บๆๆๆ

            เสียงทุ้มของคนที่กระแทกกายรัวแรง ทั้งยังรั้งสะโพกให้ขยับตาม แบบที่ฮยอกแจผวามากอดคอคนตัวโตมั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม หากแต่ร่างกายกลับร้อนจัด ทั้งยังตอบโต้อีกฝ่ายอย่างหน้าไม่อาย เพราะแม้ปากจะบอกว่าไม่ แต่ร่างกาย...ยิ่งกว่าเต็มใจ

            “เรียกชื่อฉัน...เรียกจนกว่าจะพอใจ” และเสียงของปีศาจตัวร้ายก็เอ่ยกระซิบริมหู ให้ฮยอกแจได้แต่หวีดร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำๆ อย่างแพ้หมดท่า เพียงเพื่อให้อีกฝ่ายปลดปล่อยจากพันธนาการแห่งความทรมานนี้ก็พอ

            “อึ้กๆ....อ้ะ...ฮัน...ฮันคยอง...ฮัน...ได้โปรด...มะ...ไม่...อ้ะ...อ๊า อ๊าาาาาาาาาาาาาาา!!!!

            และเมื่ออีกฝ่ายยอมปล่อยจากพันธนาการแสนทรมานและสุขสม ฮยอกแจก็หวีดร้องลั่น ผวากอดคอคนตัวโตแน่น ปลดปล่อยน้ำขุ่นจนเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด ยามที่ร่างกายกระตุกเกร็งรับความร้อนผ่าวที่เลอะเต็มหน้าขาอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง

            พร้อมกับสติ...ที่หลุดลอยไปอีกครั้ง

...............................................






ต่องับ

            ขณะเดียวกัน ฮยอกแจก็กำลังกำรอบแก่นกายใหญ่ ใช้มือลูบไล้ให้อย่างที่เคยทำมาตลอดเดือน ปากเล็กๆ ก็อ้าออกดูดอมส่วนปลายให้ทั้งที่เนื้อตัวสั่นระริก ยิ่งคิดว่าเขากำลังทำในรถ ซึ่งจอดอยู่หน้าตึกคณะแบบนี้ แม้วันสันเสาร์จะแทบไม่มีคนมา แต่อย่างน้อยชั้นปีเขาที่ต้องมาส่งงานก็ต้องมาป้วนเปี้ยนที่ตึก

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!!!!” แต่แล้วฮยอกแจก็เบิกตาโพลง เมื่อมือใหญ่จัดการกดศีรษะเขาลง จนต้องแก่นกายใหญ่กดลึกเข้ามาทั้งลำ จนเกือบจะสำลัก ร่างบางก็ดิ้นรนจะปล่อยออก ถ้าไม่ใช่เพราะมือใหญ่ยังกดเอาไว้แบบนั้น

            “ทำซะฮยอกแจ” เสียงต่ำๆ ของคนที่โกรธจัด ทำให้ฮยอกแจได้แต่ปล่อยให้น้ำตากบตา ความใหญ่โตที่เขารู้ดีกำลังทำให้เขาหายใจลำบาก หากแต่ปลายลิ้นเล็กก็ยังไล้เลียไปทั่ว พยายามปรนเปรอให้อีกฝ่ายเท่าที่ริมฝีปากเล็กๆ จะทำได้

            อึดอัด ทรมาน หายใจไม่ออก แต่...เต็มใจที่จะทำ

            “อึ้ก...อืม...” ความคิดของคนที่กำหน้าขาชายหนุ่มแน่น ริมฝีปากสีสวยก็กำลังกดเข้า ถอนออก ผ่อนลมหายใจตัวเองให้เข้าที่ พยายามเปิดคอรับความใหญ่โตเข้ามาจนสุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ได้ยินเสียงครางต่ำๆ ก็ยิ่งปรนเปรอหนักหน่วงกว่าเดิม ทั้งที่...กำลังมีอารมณ์ร่วม

            ต่าง...มันคือความต่างที่เขาเคยปรามาศว่าแก่ๆ แบบนี้เขาไม่ชอบ แต่แก่ๆ แบบนี้ล่ะที่ทำให้เขารู้สึกว่าคนรุ่นเดียวกันก็เป็นแค่ไก่อ่อน

            แค่จูบ ไอ้นายแบบคนนั้นไม่ทำให้เขารู้สึกอะไร แต่แค่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำๆ ว่าทำซะ....ร่างกายก็ร้อนจนน่ากลัว

            ฟึ่บ

            “ฮัน...”

            “ฉันสั่งเมื่อไหร่ให้หยุด! ฮยอกแจร้องเบาๆ เมื่อกางเกงของตัวเองถูกรั้งลงไปถึงหัวเข่า มือใหญ่ก็สอดเข้ามากดคลึงกับปากทางเข้า และนั่นก็ทำให้ใบหน้าสวยได้แต่กลับไปดูดอมส่วนใหญ่โตต่ออีกครั้ง

            ฟึ่บ

            “อึ้ก!” ฮยอกแจส่งเสียงร้องในลำคอ เมื่อนิ้วยาวสอดเข้ามาทีเดียวจนสุด ความเสียววูบวาบแล่นปราดไปทั่วกาย จนใบหน้าสวยยิ่งขยับรัวแรงกว่าเดิม

            การกระทำที่ความร้อนยิ่งเพิ่มสูงขึ้นในกายของคนทั้งคู่ ขณะที่ฮยอกแจก็กำลังถูกหยอกเย้าหนักๆ ที่ช่องทางด้านหลังจนร่างกายกำลังกรีดร้องว่า...ไม่พอ

            “อึ้ก!

            “แค่กๆๆ” และแล้ว หยาดน้ำขุ่นขาวก็ไหลทะลักเข้ามาเต็มโพรงปากเล็ก จนฮยอกแจสำลัก ขณะที่ฮันคยองขบกรามแน่นเพียงครู่

            “กลืนมันลงไปให้หมด!” และคำสั่งต่อมาก็ดังขึ้น ให้ฮยอกแจได้แต่กลืนน้ำรสเฝื่อนลงคอ ปลายลิ้นเล็กก็เก็บเกี่ยวทำความสะอาดให้อย่างว่าง่าย แต่เพียงทุกอย่างเรียบร้อย...

            ฟึ่บ

            คนตัวโตก็รูดซิปกางเกงตัวเองขึ้น ให้ร่างบอบางที่ตัวแดงเรื่อ ตัวสั่นระริกช้อนตาฉ่ำน้ำขึ้นมอง

            “จะไปกินมื้อกลางวันกันสินะ อยากกินที่ไหนล่ะ” แล้วหานฮันคยองก็เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย ให้ฮยอกแจเบิกตากว้าง

            หมับ

            “แล้วฉะ...ฉันล่ะ”

            “ก็แล้วไง” น้ำเสียงเย็นชาที่ฮยอกแจกำหมัดแน่น แล้วร่างเล็กก็ปีนขึ้นมาบนเบาะ หันหลังให้ เผยให้เห็นช่องทางสีสดที่เต้นตุบ มือเรียวก็คว้ามือใหญ่มาจับเข้าที่สะโพกตัวเอง

            “เอาฉันเดี๋ยวนี้เลยนะฮันคยอง!!! ฮยอกแจตวาดเสียงสั่น และนั่นก็ทำให้คนฟังเพียงแค่นยิ้ม

            “เอาตรงนี้? ไม่กลัวมีใครรู้หรือไง”

          “ก็ช่างมันสิ ไม่ได้ไปเอาบนหัวใครนี่ เร็วๆ ฮันคยอง เอาฉันเร็วๆ!!! เอาฉันเดี๋ยวนี้นะ!!! เสียงตวาดลั่นของคนที่ต้องการจนตัวสั่น ทำให้ฮันคยองมองช่องทางที่ฉ่ำเยิ้มด้วยความต้องการ

            เพียงครู่เดียว

            “เธอขอฉันเองนะ”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” สิ้นคำ แก่นกายใหญ่ก็สอดลึกเข้ามาทีเดียวจนฮยอกแจหวีดร้องลั่น มือเรียววางนาบลงบนกระจก ยามที่หลับตาแน่น ความต้องการพุ่งพรวดเข้ามาในกายพร้อมกับความสุขซ่านที่ทำให้เสียงหวานบอกสั่นระรัว

            “อีก...อ๊า...แรงๆ...อ้า...เร็วสิ...อึ้ก...อ๊า...ฮัน...” เสียงร้องขอที่คนตัวโตจับสะโพกเล็กมั่น ดึงกายออกแล้วกระแทกเข้าไปเต็มแรง จนฮยอกแจครางเสียงพร่า เรือนร่างเล็กขยับส่ายรับจังหวะดิบเถื่อนอย่างจำยอม ใบหน้าสวยจัดเหลียวกลับมามอง

            “ฮัน...ฮันคยอง...เมื่อกี้...ไม่มี...อ๊า...ไม่มีอะไร...นะ”

            กึก

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊าาา ฮัน...อ๊า...ดี...อีก...เข้ามา...เอาฉัน...เอาฉันอีก...” ฮันคยองชะงักไปเพียงครู่กับเสียงที่เอ่ยบอก ก่อนที่สะโพกสอบจะกระหน่ำควบเข้าไปรุนแรง จนคนตัวเล็กหัวสั่นคลอน เสียงครวญครางก้องไปทั่วทั้งห้องโดยสาร มือเรียวที่วางนาบลงบนกระจกสั่นระริก ใบหน้าสวยเชิดขึ้นมองไปข้างหน้า

            ข้างนอกที่มีเพื่อนผู้ชายคนนั้นกำลังมองมาด้วยสายตาตกตะลึง เมื่อรถทั้งคันกำลังโยกไปตามความร้อนแรงของคนภายใน

            ทว่า ดวงตาสั่นพร่าที่ควรจะมองเห็นคนอื่นกลับเห็นเพียงอย่างเดียว...เงาสะท้อนของผู้ชายที่กำลังเสพสมร่างกายเขา...เห็นเพียงผู้ชายคนนี้คนเดียวจริงๆ

            “อึ้ก...อ๊า...ฮัน...ได้โปรด...ได้โปรด...” เสียงครวญครางดังก้องไปทั่ว อย่างที่ฮันคยองก็กำลังตวัดสายตามองไปนอกตัวรถ แล้วยิ้มสมใจ ยามเห็นสายตาหลายคู่มองมายังรถของเขาอย่างตกตะลึง

            เวลานี้ จะบอกว่าชายหนุ่มรู้ก็ได้ว่าฮยอกแจต้องร้องขอ รู้ว่าการกระทำของเขาเป็นการประกาศบอกไอ้เด็กพวกนี้ทุกคนว่าลีฮยอกแจเป็นของใคร โดยที่...ฮยอกแจนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายร้องขอเขาเอง

            ฮันคยองบอกตั้งแต่ต้นแล้วว่าฮยอกแจคือของๆ เขา เป็นทาสของปีศาจร้ายคนนี้ ทาสของเสน่ห์ราคะที่เขาสอนสั่งเด็กคนนี้จนเจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังตกลงไปในหุบเหวลึกที่ไม่มีวันปีนกลับมาได้

            “ฮัน...อีก...อีกสิ...ฮัน...ฮันคยอง”

            เสียงหวานยังคงร้องเรียกเพียงชื่อของผู้ชายคนเดียว ชื่อของผู้ชายที่กำลังพอใจอย่างที่สุด ยามมองร่างเล็กๆ ที่คุดคู้กายอยู่ตรงหน้า เด็กคนนี้เป็นของๆ เขา

            เป็นของๆ เขามาโดยตลอด

            ทาสรักของเขา...ลีฮยอกแจ

...................................

ช่วยตอบคำถามสำหรับตอนจบได้ที่
ขอบคุณค่ะ