[NC-SF
38] ทาสรัก...ปีศาจร้าย 2
ฟึ่บ
“อ๊า...มัน...ใหญ่...อึ้ก...แน่น...ไปหมด...”
ดังนั้น เวลานี้ ลีฮยอกแจคนสวยกำลังแอ่นกายไปด้านหลัง เพื่อใช้สองมือยันกับพื้นโซฟา
สองขาอ้ากว้างออก
เพื่อที่จะกดร่างรับส่วนใหญ่โตของคนที่นั่งเอามือพาดพนักโซฟามองมาด้วยรอยยิ้มร้าย
รอยยิ้มที่ลีฮยอกแจนึกเกลียดสุดขั้วหัวใจ
ทว่า ก็รู้ดีว่าไม่อาจจะหลีกหนีมันพ้นได้เลย
“ฮึ ยังไม่ชินอีกหรือครับ ฮยอกแจ”
แม้ว่าคำพูดจากปากของผู้ชายรูปหล่อ เจ้าของดวงตาคมปลาบแสนน่ากลัวนี้จะสุภาพยังไง
แต่ฮยอกแจก็รู้ดีว่ามันคือการ..ดูถูก
“อ้ะ...อ๊า...ไอ้บ้า...ฮื่อ...อึ้กๆ...”
คนสวยได้แต่หอบหายใจสะท้าน ยามที่ทำได้เพียงเชิดหน้าขึ้นสูง
แล้วกดกายรับความใหญ่โตนั่นเข้ามาในร่างจนสุด ความร้อนผ่าวที่กำลังเสียดสีไปทั่วทั้งช่องทางคับแคบด้านหลังราวกับไฟในนรกที่แผดเผาไปทั้งร่าง
แต่คนสวยรู้ดีกว่าใคร...ร่างกายเขาชื่นชอบความร้อนรุนแรงนี้
“แฮ่ก...อ๊า...ฮัน...มัน...ลึก...”
คนตัวเล็กได้แต่แอ่นกายไปด้านหลังมากขึ้นกว่าเดิม
ยามที่เนื้อตัวขาวผ่องมีเพียงเสื้อเนื้อบางสีขาวสะอาดตาที่เผยให้เห็นหัวนมนิ่มที่ดุนดันขึ้นมาราวกับเรียกร้องสัมผัสคนตรงหน้า
ใบหน้าส่ายซ่านไปหมดกับความเสียวสะท้านที่ได้รับ
ภาพที่ทำให้ชายหนุ่มรูปหล่อที่เสื้อเชิ้ตสีเข้มถูกปลดกระดุมออกจนหมดหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ
ตาคมมองใบหน้าแสนสวยที่แดงจัดทั้งยังบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์
ดวงตาหวานฉ่ำเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ ริมฝีปากแดงจัดเผยออ้าออก
เรียวขาขาวที่แยกออกกว้างจนเห็นส่วนอ่อนไหวชื้นแฉะ
ไหนจะช่องทางเล็กที่กลืนกินเขาจนหมดนั่นอีก
ภาพที่เขามั่นใจว่าไม่ว่าผู้ชายคนไหนได้เห็นก็ย่อมมีอารมณ์รักอย่างแน่นอน
สวย ยั่วยวน...และร่านรักถึงใจ
“หึๆ ตรงนี้มันชอบของผมจริงๆ นะ”
ฮันคยองว่าพลางส่งมือไปแตะช่องทางสีสดที่กำลังบีบรัดลูกชายเขาอยู่จนฮยอกแจหวีดร้องในลำคอ
สะโพกเล็กที่กำลังขยับขึ้นลงอยู่ยิ่งสั่นระริก เนื้อตัวสั่นเทา
แต่ยังปากเก่งบอกเสียงสั่น
“กะ...แก...บัง...คับ...อึ้กๆ...อ๊า...”
“งั้นหรือ ผมบังคับสินะ”
หมับ
“อ๊าาาา!!! เลีย...เลียอีก...ฮัน...อึ้ก...ดูดอีกที...แรง...” สิ้นคำของชายหนุ่ม
มือใหญ่ก็ละจากโซฟามากระชากเอวบางเข้ามาหาตัว ใบหน้าคมซุกลงที่แผ่นอกขาว
ปลายลิ้นขยี้ลงบนยอดอกสีสดอย่างรุนแรงที่ทำให้ฮยอกแจร้องลั่น ผละมือจากที่ยันกายมากอดรัดลำคอแกร่ง
แอ่นอกเข้าหาอย่างลืมอาย
คำขอที่ชายหนุ่มรั้งคอเสื้อออกกว้าง
จนมันย้วยลงมาเผยให้เห็นหัวนมนิ่มข้างหนึ่ง ปลายนิ้วก็ขยี้มันแรงๆ
จนฮยอกแจยิ่งขย่มกายลงมารุนแรงกว่าเดิม เสียงหวีดร้องดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ลีฮยอกแจชอบให้สัมผัส
ถ้าแตะต้องไปแล้วจะร้องขอ...และร้องขอเรื่อยๆ
“อีก...ข้าง...อีกข้าง...อ้า...บีบสิ...”
ฟึ่บๆๆ
ร้องบอกไป ก้นกลมก็ยิ่งขยับกายถี่รัว
รับท่อนไฟร้อนระอุเข้ามามากขึ้น แม้ปากจะบอกว่าเกลียด
แต่ทุกครั้งที่มันเสียดสีกับผนังนิ่มในกาย จะเป็นเขาเอง ลีฮยอกแจคนนี้ที่ต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
มันร้อน ร้อนยิ่งกว่ายานรกที่เคยกิน
แค่ผู้ชายคนนี้สอดส่วนใหญ่โตเข้ามา...เขาก็รู้สึกเหมือนโดนยานั่นทุกครั้ง
ฟึ่บ
ทว่า ฮันคยองกลับละใบหน้าออกห่าง
แล้วเลียริมฝีปากราวกับยอดอกสีสวยเป็นของหวานชั้นเลิศ ปลายนิ้วก็เกี่ยวหัวนมนิ่มที่แดงก่ำเบาๆ
และนั่นก็ทำให้ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นสูง จะกดหน้าคมให้ลงมาปรนเปรอยอดอกอีกข้าง
“ช่วยตัวเองสิ”
“มะ...ไม่จำ...เป็น...ฮื่อ...”
ฮยอกแจบอกเสียงสั่น เนื้อตัวขาวๆ ยิ่งหอบสั่นกว่าเดิม เมื่อฮันคยองกำลังยกปลายนิ้วถูที่ส่วนยอดแดงก่ำฉ่ำน้ำของตน
เพราะเขาเรียนรู้ร่างกายตัวเองมาเป็นเดือนแล้วว่าเขาไปถึงจุดสุดยอดได้โดยไม่ต้องแตะต้องส่วนหน้าด้วยซ้ำ
“แต่ฉันอยากดู...เร็ว ฮยอกแจ”
คำสั่งที่คนผมชมพูกัดปากตัวเองจนเจ็บ
มองฝ่าม่านน้ำตาไปสบกับดวงตาที่ฉายชัดถึงความไม่พอใจ และนั่นก็ทำให้มือเล็กๆ
ขยับมากำรอบส่วนอ่อนไหวจนได้
“ฮ้า...อึ้กๆ...มัน...เสียว...อ๊า...อีก...อยากได้แรง...กว่านี้...อื้อ...”
ฮยอกแจส่ายสะบัดหน้าแรงๆ มือเล็กก็กำรูดส่วนอ่อนไหวของตัวเองแล้วรูดรั้งไปพร้อมกัน
ช่องทางคับแคบยิ่งบีบเกร็ง ขย่มกายแรงขึ้น ทว่ามันยังไม่พอ
ไม่...มันสู้ไม่ได้เลยกับความร้อนแรงและรุนแรงที่ผู้ชายคนนี้มอบให้
“มะ...ไม่ไหว...อึ้ก...ไม่...เสร็จ....แน่...อ๊า...”
ฮยอกแจหลับตาแน่น
ทั้งที่เสียดเสียวไปทั้งตัว แต่พอคนตรงหน้ายังเพียงนั่งมองเขานิ่งๆ ไม่ขยับ
ไม่ลูบไล้ ไม่แตะต้อง ไม่ว่าจะใส่แรงไปเท่าไหร่ เขาก็ยังไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง
ร่างกายเขามันเรียนรู้บทรักของผู้ชายคนนี้มากเกินไป...มากเกินไปจริงๆ
“ทำให้ฉันมีอารมณ์สิ แล้วจะช่วย”
เสียงของปีศาจร้ายที่เอ่ยบอก ทำให้คนสวยอยากจะตบหน้าแล้วอาละวาดใส่
แต่เขาทำได้เพียงแค่รั้งมือจากที่ยันโซฟา เพื่อขยับมาเกี่ยวคอคนตัวโต เอนร่างเข้ามาหาคนที่เขาเคยปรามาศว่าคนแก่
แล้วเป็นฝ่ายหยิบยื่นจูบของตัวเองให้
“ฮ้า...ฮัน...อึ้ก...”
เสียงใสครวญครางชิดริมปาก ยามที่กดจูบร้อนแรง ปลายลิ้นเล็กๆ เป็นฝ่ายสอดลึกเข้าหา
พยายามเกี่ยวพันกับปลายลิ้นอีกฝ่าย ยั่วเย้าและรุกเร้าทุกวิถีทาง
พยายามให้ชายหนุ่มตอบโต้มากขึ้นเรื่อยๆ
ขณะเดียวกัน ร่างบอบบางก็ขยับเสียดสีเรือนกายสูงใหญ่
ก้นนุ่มบดเบียดหน้าขารุนแรง ใช้ทุกอย่างที่เรียนรู้มาเพื่อเอาใจผู้ชายคนนี้
“อืม...อ๊า...” สุดท้าย
ฮันคยองก็ยอมตอบโต้ มือใหญ่ก็กดต้นคอเล็กเอาไว้ ยามที่ปลายลิ้นเป็นฝ่ายรุกไล่แทน
และเพียงเท่านั้น ฮยอกแจก็ครางฮือ ลิ้นเล็กๆ
ยิ่งพยายามตอบโต้ก่อนที่จะถูกไล่ต้อนจนกลับมาโพรงปากตัวเอง
และเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่อจูบแสนดูดดื่มของผู้ชายคนนี้
“ฮึ” รอยยิ้มมุมปากของคนตัวโตที่ราวกับถามว่าทำได้แค่นี้หรือ
ทำให้ฮยอกแจประกบปากลงไปอีกครั้ง ช่องทางอุ่นร้อนบีบเกร็งตอดรัดอีกฝ่ายอย่างเอาใจ
มือเล็กชักรูดร่างกายตัวเองไปด้วย อีกมือก็บีบขยี้หน้าอกตัวเองแรงๆ
“ทำ...ฉัน...ที...อึ้ก...ฮัน...”
น้ำเสียงเว้าวอนของคนสวยเจ้าอารมณ์ที่ทำให้คนแก่ที่ว่าหัวเราะเสียงต่ำ
หมับ
ฟึ่บๆๆๆ
“อ๊าาาาา!!! ฮ้า...ฮื่อ...อ้ะ...ดี...แรง...แรงอีก...อ้ะๆ...เสียว...เสียว...”
ฮันคยองจัดการรวบสะโพกเล็กเอาไว้ แล้วดันกายเข้าไปแรงๆ แค่นั้นก็ทำให้ฮยอกแจครางลั่น
ร่างสั่นสะท้าน ดวงตาเบิกกว้าง ก่อนที่จะตอบสนองด้วยการขย่มกายมารุนแรงพอกัน
แรงตอบโต้ที่ทำให้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
เสียงหวีดร้องเริ่มกระชั้นมากขึ้นทุกที ดวงตาคู่สวยก็หลับแน่น
เตรียมปลดปล่อยความต้องการออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะ....
หมับ
“ทะ...ทำอะไร...”
ถ้าไม่ใช่เพราะมือใหญ่ที่รวบท่อนเนื้อเล็ก แล้วใช้ปลายนิ้วกดปิดส่วนปลายเอาไว้แน่น
“ผมอนุญาตให้คุณเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่
ฮยอกแจ”
“แก๊!!! อ๊าาาาาาาา!!! ปล่อย...ปล่อย...อ๊า...ฮ้า...อึ้กๆ...”
ฮยอกแจที่กรีดร้องใส่หน้าถึงกับหวีดร้องลั่น
เมื่อคนตัวโตจัดการกระแทกกายเข้ามาไม่มียั้ง
แต่มือใหญ่ยังคงกำรอบแก่นกายเล็กเอาไว้มั่น จนร่างบางๆ ได้แต่ดิ้นพล่านบนตักกว้าง
ทั้งทรมาน ทั้งเสียด ทั้งต้องการปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหว
“ไม่...ฮัน...ไม่ไหว...อึ้ก...จะ..ตาย...จริงๆ...”
คนสวยบอกอย่างลืมอาย อ้อนวอนให้อีกฝ่ายปล่อยไปถึงจุดหมาย
แต่ปีศาจตัวร้ายกลับยิ่งกระแทกกายเข้ามารุนแรง
ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความพอใจกับความทรมานของร่างน้อยในอ้อมกอด
“ไม่...จนกว่าฉันจะพอใจ...”
ฟึ่บๆๆๆ
เสียงทุ้มของคนที่กระแทกกายรัวแรง
ทั้งยังรั้งสะโพกให้ขยับตาม แบบที่ฮยอกแจผวามากอดคอคนตัวโตมั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม
หากแต่ร่างกายกลับร้อนจัด ทั้งยังตอบโต้อีกฝ่ายอย่างหน้าไม่อาย
เพราะแม้ปากจะบอกว่าไม่ แต่ร่างกาย...ยิ่งกว่าเต็มใจ
“เรียกชื่อฉัน...เรียกจนกว่าจะพอใจ”
และเสียงของปีศาจตัวร้ายก็เอ่ยกระซิบริมหู
ให้ฮยอกแจได้แต่หวีดร้องเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำๆ อย่างแพ้หมดท่า
เพียงเพื่อให้อีกฝ่ายปลดปล่อยจากพันธนาการแห่งความทรมานนี้ก็พอ
“อึ้กๆ....อ้ะ...ฮัน...ฮันคยอง...ฮัน...ได้โปรด...มะ...ไม่...อ้ะ...อ๊า
อ๊าาาาาาาาาาาาาาา!!!!”
และเมื่ออีกฝ่ายยอมปล่อยจากพันธนาการแสนทรมานและสุขสม
ฮยอกแจก็หวีดร้องลั่น ผวากอดคอคนตัวโตแน่น ปลดปล่อยน้ำขุ่นจนเลอะเปรอะเปื้อนไปหมด
ยามที่ร่างกายกระตุกเกร็งรับความร้อนผ่าวที่เลอะเต็มหน้าขาอย่างหมดสิ้นเรี่ยวแรง
พร้อมกับสติ...ที่หลุดลอยไปอีกครั้ง
...............................................
ต่องับ
ขณะเดียวกัน
ฮยอกแจก็กำลังกำรอบแก่นกายใหญ่ ใช้มือลูบไล้ให้อย่างที่เคยทำมาตลอดเดือน ปากเล็กๆ
ก็อ้าออกดูดอมส่วนปลายให้ทั้งที่เนื้อตัวสั่นระริก ยิ่งคิดว่าเขากำลังทำในรถ
ซึ่งจอดอยู่หน้าตึกคณะแบบนี้ แม้วันสันเสาร์จะแทบไม่มีคนมา
แต่อย่างน้อยชั้นปีเขาที่ต้องมาส่งงานก็ต้องมาป้วนเปี้ยนที่ตึก
ฟึ่บ
“อึ้ก!!!!”
แต่แล้วฮยอกแจก็เบิกตาโพลง เมื่อมือใหญ่จัดการกดศีรษะเขาลง จนต้องแก่นกายใหญ่กดลึกเข้ามาทั้งลำ
จนเกือบจะสำลัก ร่างบางก็ดิ้นรนจะปล่อยออก
ถ้าไม่ใช่เพราะมือใหญ่ยังกดเอาไว้แบบนั้น
“ทำซะฮยอกแจ” เสียงต่ำๆ
ของคนที่โกรธจัด ทำให้ฮยอกแจได้แต่ปล่อยให้น้ำตากบตา
ความใหญ่โตที่เขารู้ดีกำลังทำให้เขาหายใจลำบาก
หากแต่ปลายลิ้นเล็กก็ยังไล้เลียไปทั่ว พยายามปรนเปรอให้อีกฝ่ายเท่าที่ริมฝีปากเล็กๆ
จะทำได้
อึดอัด ทรมาน หายใจไม่ออก แต่...เต็มใจที่จะทำ
“อึ้ก...อืม...”
ความคิดของคนที่กำหน้าขาชายหนุ่มแน่น ริมฝีปากสีสวยก็กำลังกดเข้า ถอนออก
ผ่อนลมหายใจตัวเองให้เข้าที่ พยายามเปิดคอรับความใหญ่โตเข้ามาจนสุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ได้ยินเสียงครางต่ำๆ ก็ยิ่งปรนเปรอหนักหน่วงกว่าเดิม ทั้งที่...กำลังมีอารมณ์ร่วม
ต่าง...มันคือความต่างที่เขาเคยปรามาศว่าแก่ๆ
แบบนี้เขาไม่ชอบ แต่แก่ๆ
แบบนี้ล่ะที่ทำให้เขารู้สึกว่าคนรุ่นเดียวกันก็เป็นแค่ไก่อ่อน
แค่จูบ
ไอ้นายแบบคนนั้นไม่ทำให้เขารู้สึกอะไร แต่แค่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำๆ
ว่าทำซะ....ร่างกายก็ร้อนจนน่ากลัว
ฟึ่บ
“ฮัน...”
“ฉันสั่งเมื่อไหร่ให้หยุด!”
ฮยอกแจร้องเบาๆ เมื่อกางเกงของตัวเองถูกรั้งลงไปถึงหัวเข่า
มือใหญ่ก็สอดเข้ามากดคลึงกับปากทางเข้า
และนั่นก็ทำให้ใบหน้าสวยได้แต่กลับไปดูดอมส่วนใหญ่โตต่ออีกครั้ง
ฟึ่บ
“อึ้ก!”
ฮยอกแจส่งเสียงร้องในลำคอ เมื่อนิ้วยาวสอดเข้ามาทีเดียวจนสุด
ความเสียววูบวาบแล่นปราดไปทั่วกาย จนใบหน้าสวยยิ่งขยับรัวแรงกว่าเดิม
การกระทำที่ความร้อนยิ่งเพิ่มสูงขึ้นในกายของคนทั้งคู่
ขณะที่ฮยอกแจก็กำลังถูกหยอกเย้าหนักๆ ที่ช่องทางด้านหลังจนร่างกายกำลังกรีดร้องว่า...ไม่พอ
“อึ้ก!”
“แค่กๆๆ” และแล้ว
หยาดน้ำขุ่นขาวก็ไหลทะลักเข้ามาเต็มโพรงปากเล็ก จนฮยอกแจสำลัก
ขณะที่ฮันคยองขบกรามแน่นเพียงครู่
“กลืนมันลงไปให้หมด!”
และคำสั่งต่อมาก็ดังขึ้น ให้ฮยอกแจได้แต่กลืนน้ำรสเฝื่อนลงคอ ปลายลิ้นเล็กก็เก็บเกี่ยวทำความสะอาดให้อย่างว่าง่าย
แต่เพียงทุกอย่างเรียบร้อย...
ฟึ่บ
คนตัวโตก็รูดซิปกางเกงตัวเองขึ้น
ให้ร่างบอบางที่ตัวแดงเรื่อ ตัวสั่นระริกช้อนตาฉ่ำน้ำขึ้นมอง
“จะไปกินมื้อกลางวันกันสินะ อยากกินที่ไหนล่ะ”
แล้วหานฮันคยองก็เปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย ให้ฮยอกแจเบิกตากว้าง
หมับ
“แล้วฉะ...ฉันล่ะ”
“ก็แล้วไง”
น้ำเสียงเย็นชาที่ฮยอกแจกำหมัดแน่น แล้วร่างเล็กก็ปีนขึ้นมาบนเบาะ หันหลังให้
เผยให้เห็นช่องทางสีสดที่เต้นตุบ มือเรียวก็คว้ามือใหญ่มาจับเข้าที่สะโพกตัวเอง
“เอาฉันเดี๋ยวนี้เลยนะฮันคยอง!!!” ฮยอกแจตวาดเสียงสั่น
และนั่นก็ทำให้คนฟังเพียงแค่นยิ้ม
“เอาตรงนี้? ไม่กลัวมีใครรู้หรือไง”
“ก็ช่างมันสิ ไม่ได้ไปเอาบนหัวใครนี่
เร็วๆ ฮันคยอง เอาฉันเร็วๆ!!! เอาฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!” เสียงตวาดลั่นของคนที่ต้องการจนตัวสั่น
ทำให้ฮันคยองมองช่องทางที่ฉ่ำเยิ้มด้วยความต้องการ
เพียงครู่เดียว
“เธอขอฉันเองนะ”
ฟึ่บ
“อ๊าาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” สิ้นคำ แก่นกายใหญ่ก็สอดลึกเข้ามาทีเดียวจนฮยอกแจหวีดร้องลั่น
มือเรียววางนาบลงบนกระจก ยามที่หลับตาแน่น
ความต้องการพุ่งพรวดเข้ามาในกายพร้อมกับความสุขซ่านที่ทำให้เสียงหวานบอกสั่นระรัว
“อีก...อ๊า...แรงๆ...อ้า...เร็วสิ...อึ้ก...อ๊า...ฮัน...”
เสียงร้องขอที่คนตัวโตจับสะโพกเล็กมั่น ดึงกายออกแล้วกระแทกเข้าไปเต็มแรง
จนฮยอกแจครางเสียงพร่า เรือนร่างเล็กขยับส่ายรับจังหวะดิบเถื่อนอย่างจำยอม
ใบหน้าสวยจัดเหลียวกลับมามอง
“ฮัน...ฮันคยอง...เมื่อกี้...ไม่มี...อ๊า...ไม่มีอะไร...นะ”
กึก
ฟึ่บๆๆๆ
“อ๊าาา
ฮัน...อ๊า...ดี...อีก...เข้ามา...เอาฉัน...เอาฉันอีก...”
ฮันคยองชะงักไปเพียงครู่กับเสียงที่เอ่ยบอก
ก่อนที่สะโพกสอบจะกระหน่ำควบเข้าไปรุนแรง จนคนตัวเล็กหัวสั่นคลอน
เสียงครวญครางก้องไปทั่วทั้งห้องโดยสาร มือเรียวที่วางนาบลงบนกระจกสั่นระริก
ใบหน้าสวยเชิดขึ้นมองไปข้างหน้า
ข้างนอกที่มีเพื่อนผู้ชายคนนั้นกำลังมองมาด้วยสายตาตกตะลึง
เมื่อรถทั้งคันกำลังโยกไปตามความร้อนแรงของคนภายใน
ทว่า ดวงตาสั่นพร่าที่ควรจะมองเห็นคนอื่นกลับเห็นเพียงอย่างเดียว...เงาสะท้อนของผู้ชายที่กำลังเสพสมร่างกายเขา...เห็นเพียงผู้ชายคนนี้คนเดียวจริงๆ
“อึ้ก...อ๊า...ฮัน...ได้โปรด...ได้โปรด...”
เสียงครวญครางดังก้องไปทั่ว อย่างที่ฮันคยองก็กำลังตวัดสายตามองไปนอกตัวรถ
แล้วยิ้มสมใจ ยามเห็นสายตาหลายคู่มองมายังรถของเขาอย่างตกตะลึง
เวลานี้ จะบอกว่าชายหนุ่มรู้ก็ได้ว่าฮยอกแจต้องร้องขอ
รู้ว่าการกระทำของเขาเป็นการประกาศบอกไอ้เด็กพวกนี้ทุกคนว่าลีฮยอกแจเป็นของใคร
โดยที่...ฮยอกแจนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายร้องขอเขาเอง
ฮันคยองบอกตั้งแต่ต้นแล้วว่าฮยอกแจคือของๆ
เขา เป็นทาสของปีศาจร้ายคนนี้ ทาสของเสน่ห์ราคะที่เขาสอนสั่งเด็กคนนี้จนเจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังตกลงไปในหุบเหวลึกที่ไม่มีวันปีนกลับมาได้
“ฮัน...อีก...อีกสิ...ฮัน...ฮันคยอง”
เสียงหวานยังคงร้องเรียกเพียงชื่อของผู้ชายคนเดียว
ชื่อของผู้ชายที่กำลังพอใจอย่างที่สุด ยามมองร่างเล็กๆ ที่คุดคู้กายอยู่ตรงหน้า
เด็กคนนี้เป็นของๆ เขา
เป็นของๆ เขามาโดยตลอด
ทาสรักของเขา...ลีฮยอกแจ
...................................
ช่วยตอบคำถามสำหรับตอนจบได้ที่
ขอบคุณค่ะ