วันพุธที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2561

NC ชีวิตเพื่อนาย_67


NC ชีวิตเพื่อนาย_67



            ฟึ่บ

            “อื้อ”

            ทันทีที่นิ้วเรียวของผู้เป็นนายแตะต้องที่ส่วนน่ารัก ดงแฮก็เปล่งเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ ได้แต่กดสายตามองมือของอีกฝ่ายที่กำลังลูบเล่นกับส่วนอ่อนไหวของเขา เรียวขาก็ทำท่าจะหุบเข้าหากัน แต่...

            “อ้าขากว้างๆ”

            “นาย...”

            “นี่เป็นคำสั่ง” คิบอมบอกเสียงพร่าเสียจนดงแฮร้อนวูบวาบไปหมด แล้วคนอายก็ทำได้แค่จับต้นขาของตัวเอง แล้วแยกออกกว้างจนเปิดเผยทุกสัดส่วนน่ารัก จนคนมองยกยิ้มอย่างพอใจ สายตาคู่คมก็ราวกับเป็นมือที่มองไม่เห็น โลมเลียผิวกายตั้งแต่ใบหน้า หัวไหล่ แผ่นอก ลงมายังร่องหลืบสีหวานที่เจ้าของขมิบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

            คิบอมเจอคนที่ยั่วยวนมาเยอะ แต่คนที่เอียงอายโดยไม่ปั้นแต่ง...ยั่วเขาได้มากกว่า

            ความคิดของคนที่วางมือลงบนแผ่นอกของลูกน้อง มองคนที่สะดุ้งสุดตัว แล้วพยายามกัดปากกลั้นเสียงร้อง จากนั้นก็เปลี่ยนไปใช้แค่นิ้วชี้กดที่ผิวนิ่ม แล้วลากลงมาที่แผ่นท้องอย่างเย้ายวน จนดงแฮเองก็จิกมือลงบนต้นขาของตัวเอง

            เขารู้สึกเหมือนเจ้านายแกล้ง ทั้งที่แค่ลากปลายนิ้วบนผิว

            คิบอมยังคงลากต่อมาเรื่อยๆ จนมาถึงสะดือ จนคนได้รับยิ่งสะดุ้งสุดตัว กัดปากกลั้นเสียงร้อง ทั้งที่ตากลมกำลังฉ่ำไปด้วยน้ำหยดใส

            “อย่า...” คนตัวขาวกระซิบเบาหวิว มองปลายนิ้วอย่างหวาดหวั่นเมื่อมันเลื่อนลูบลงมาถึงกลุ่มขนสีเข้ม ลากผ่านส่วนอ่อนไหวของเขา แล้วก็ไต่ขึ้นมาตามส่วนแข็งขืนที่ชูชันขึ้นฟ้า กระทั่งจบลงที่ส่วนปลาย...ฉ่ำเยิ้ม

            “แค่นี้ก็เปียกแล้วหรือดงแฮ”

            คนฟังไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามเจ้านาย ได้แต่เอียงหน้าหลบไปอีกทาง เพราะภาพของคนตัวโตที่กำลังดึงนิ้วซึ่งเลอะด้วยของเหลวเหนียวใสขึ้นมาจากปลายท่อนไฟของเขา เป็นภาพที่เจ้าตัวรู้สึกเจ็บร้าวเจียนบ้า ช่องทางข้างในขมิบถี่ราวกับต้องการส่วนใหญ่โตมาเติมเต็ม

            เจ้านายแตะต้องเขาเพียงไม่นาน แต่ร่างกายเขากลับแทบจะระเบิดพรู

            “เซ็กซี่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” คิบอมถามด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ความหงุดหงิดในตอนแรกปลิวหายไปจากใจ รู้ดีว่าใครที่สอนสั่งให้ร่างกายนี้อ่อนไหวขนาดนี้

            “ผม...ไม่รู้”

            “แต่ฉันรู้”

            “อ้ะ”

            ดงแฮยิ่งจิกปลายเล็บกับต้นขาตัวเอง เมื่อนิ้วยาวที่เลอะด้วยน้ำอยากของเขาไล่ลงข้างล่างอีกครั้ง และคราวนี้เป้าหมายก็เป็นช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุก ทั้งยังตอดรัดนิ้วยาวที่เกลี่ยไปมาอย่างหยอกเย้า สะโพกก็กระตุกแบบที่เขาห้ามมันไม่ได้

            สวบ

            “ฮื่อออ” ใบหน้าติดหวานแหงนขึ้นทันที แอ่นอกแอ่นโค้งขึ้นเหมือนกับคันศร เมื่อคิบอมสอดปลายนิ้วเข้าไปด้านใน กดเข้าไปช้าๆ หากแต่เย้ายวนอารมณ์เสียจนคนที่คุ้นชินกับเซ็กส์แล้วทำได้เพียงกลั้นเสียงร้องเอาไว้ รับความสะท้านที่กำลังเล่นงานผนังนิ่ม

            เจ้านายไม่เร่งรีบเลยสักนิด แค่กดสอดจนสุดความยาวนิ้ว จากนั้นก็...ควาน

          ไม่นะ ไม่ อย่าครับ อย่า

            ดงแฮกรีดร้องในใจ ดวงตาเบิกกว้าง เมื่อร่างกายเขากระตุกทุกครั้งที่ปลายนิ้วถูไถเข้ากับด้านใน กระทั่ง...

            “อ๊า!!!

            เมื่อมันกระแทกเข้ากับจุดกระสัน คนที่พยายามกลั้นเสียงร้องก็ครางออกมาสุดเสียง เบิกตากว้าง ลมหายใจหอบกระชั้น รู้สึกเหมือนเห็นสวรรค์ผ่านม่านตาแวบหนึ่ง ซึ่งคิบอมก็ไม่ยอมหยุดแค่นั้น จัดการดึงนิ้วออก แล้ว...กระแทกเข้าไปใหม่

            ทุกครั้งที่จงใจโดนตุ่มเนื้อด้านในที่ทำให้ดงแฮครวญครางเสียงสั่น

            “อย่ากลั้นเสียง” คิบอมสั่ง ใช้อีกมือสอดเข้าไปในโพรงปากของลูกน้องคนสนิท บังคับให้เปิดปากร้องเสียงหวานให้เขาฟัง

            “ฮื่อออ นาย อ้ะอาห์ เสียว...นาย ผมเสียว” ดงแฮร้องออกมาในที่สุด ขณะที่แอ่นสะโพกรับส่วนแปลกปลอมที่จู่โจมไม่มีหยุด น้ำตาหยดใสก็ไหลเลอะแก้ม สองขาที่เคยบีบเข้าหากันก็แยกออกกว้างแบบไม่ต้องบังคับ

            แต่เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างบิดกายเร้าๆ แล้ว คิบอมกลับหยุดมือ

            “นายครับ”

            ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์หวามมองมาที่เขา ดวงตาฉ่ำปรือเต็มไปด้วยการอ้อนวอนขอร้อง ไหนจะเรียวขาทั้งสองข้างที่แยกกว้างราวกับกำลังเชิญชวน ซึ่งนั่นก็ทำให้คิบอมปวดร้าว แต่เขาก็ยังแค่ขยับไปให้ใบหน้าเสมอกับคนไร้เดียงสา

            “บอกสิว่านายทำแบบนี้กับฉันคนเดียว” จะหาว่าเขาเป็นแค่เด็กก็ได้ แต่คิบอมนึกอยากฟังคำนี้จากปากของอีกฝ่าย

            คำสั่งที่ดงแฮช้อนตาขึ้นมอง กะพริบปริบอย่างงุนงง เสียงพร่าก็ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

            “ถ้าไม่ใช่เจ้านาย...ผมไม่ยอมให้ทำแบบนี้กับผมหรอกครับ...ทำไม นายถึงพูดแบบนั้น”

            น่าแปลกที่เป็นเพียงคำพูดไม่กี่คำ แต่คิบอมกลับรู้ว่ามันมาจากหัวใจ และมันดีเสียยิ่งกว่าสิ่งที่เขาสั่งให้พูด

            เขาเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองดงแฮ

          “เพราะฉันหวงนายมากยังไงล่ะ”

            แล้วคนที่มีอำนาจล้นฟ้าก็ลูบผมดงแฮให้พ้นใบหน้า เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ผิดกับ...

            สวบ

            “เฮือก! อ้ะ อ๊า!!” ท่อนไฟร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาแทนที่นิ้วมือ และมันทำให้คนได้รับได้แต่ครางเสียงสั่น สะโพกกระตุก ช่องทางคับแคบขมิบถี่

            “นาย นายครับ นาย”

            ร่างสูงดันส่วนใหญ่โตเข้าไปจนสุด ลึกเสียจนดงแฮมองมาทั้งน้ำตา ร้องเรียกราวกับอ้อนวอน ซึ่งไม่ต้องมากกว่านี้ แค่นี้ก็ทำให้คิบอมจัดการบดเบียดริมฝีปากที่ปากช่างยั่ว เรือนกายแข็งแกร่งเบียดชิดกับร่างกายที่ยั่วยวนเขาได้มากกว่าใคร ขณะที่เอวสอบเริ่มขยับ ดึงออก แล้วกดกระแทกเข้าไปจนสุด รับรู้ถึงแรงสั่นของคนข้างใต้ที่ปล่อยสองขามากอดรอบลำคอเขาแทน

            ท่าทางน่ารักที่ทำให้คิบอมก็ยั้งตัวเองไม่ได้อีกเช่นกัน

            “ฮื่อออ นาย นายครับ อ้ะ”

            สวบๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องทำงานกว้าง ประสานไปกับเสียงของขาโต๊ะที่สั่นกุกกักกระแทกพื้น เสียงหอบหายใจดังขาดเป็นห้วงๆ ผิวเนื้อเสียดสีกันจนแทบลุกเป็นไฟ ทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ดงแฮยิ่งกอดเจ้านายแน่น

            ดวงตากลมโตมองไปยังใบหน้าคมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ ดวงตาป่าเถื่อนเต็มไปด้วยความร้อนแรงที่สะท้อนเงาของเขา และเพียงแค่คิดว่าเจ้านายมองมา เขาก็ทนไม่ไหว

            “อย่าบีบฉันขนาดนั้น!” คิบอมว่าเสียงต่ำ เมื่อช่องทางคับแคบตอดรัดแทบบ้า สองมือก็รวบเรียวขาให้ยกสูงขึ้น เปิดทางให้โจนจ้วงเข้าหาตามใจอยาก ตาคมก็มองเพียงใบหน้าแดงเรื่อที่ครวญครางเรียกเขาไม่มีหยุด

            “เรียกฉันว่าคิบอม”

            คนหน้าหวานมองหน้าเจ้านาย แล้วกระซิบเสียงแผ่ว

            “คุณ...คิบอม เฮือก! ไม่ ไม่นะ ฮื่อ ไม่ไหว แรงไป เบาหน่อย เบา” ดงแฮเลื่อนไปจิกโต๊ะไม้เอาไว้แน่น เมื่ออีกฝ่ายทะยานเข้ามาแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้นจนสมองว่างเปล่า ทำได้แค่ครางออกมาสุดเสียง ริมฝีปากก็เผลอเรียกชื่อตามที่อีกฝ่ายสั่งอย่างลืมตัว

            “คุณคิบอม...ฮื่อ คุณคิบอม...เสียว อื้ออออ”

            เพียงแค่นั้น คนอึดก็รู้สึกว่าจะเสร็จเสียวินาทีใดวินาทีหนึ่ง มือใหญ่ก็รวบส่วนอ่อนไหวแล้วขยับรูดไปพร้อมกัน

            ดวงตาประสานเข้าหากัน แล้วจูบครั้งใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น

            “อื้ออออออ”

            พรวด

            จูบแสนหวานที่ส่งร่างน้อยให้ไปถึงฝั่งฝันอย่างง่ายดาย ตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ที่พ่ายแพ้อย่างหมดรูป

            ใครว่าดงแฮยั่วไม่เป็น ตอนนี้คิบอมขอเถียงขาดใจเลยว่าเขาเอง...ก็แทบตาย

...............................
คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่
ขอบคุณค่า