วันเสาร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_37

NC ชีวิตเพื่อนาย_37



            คนที่กำลังขยับหน้าเข้ามาใกล้ส่วนแข็งแกร่ง มือขาวเลื่อนมาจับที่แท่งเอ็นแล้วลูบไล้แผ่วๆ ใช้ปลายจมูกถูไถไปมาราวกับว่ามันคือตุ๊กตา ไม่ใช่อาวุธร้ายกาจที่ทำให้ตัวเองครวญครางมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งแม้จะดูไม่เป็นงาน ดูขัดเขิน ดูไม่แน่ใจ แต่กลับปลุกเร้าอารมณ์รักของนายใหญ่ที่เลื่อนมือมาสัมผัสที่เรือนผมนุ่ม แล้วลูบไล้แผ่วๆ อย่างเอ็นดู

            เวลานี้ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากของทั้งสอง มีเพียงดวงตาที่จับจ้องการกระทำของกันและกัน

            ดงแฮกำลังรูดรั้งท่อนไฟร้อนช้าๆ สัมผัสได้ถึงการตอบสนองที่ทำให้เขาทั้งลังเล ทั้งไม่แน่ใจ แต่ร่างเพรียวก็ค่อยๆ ส่งปลายลิ้นไปลูบไล้มันช้าๆ ค่อยๆ ปาดลิ้นไล่ขึ้นตามความยาวหนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้งราวกับแมวกำลังเลียทำความสะอาดมือ

            แผล็บ

            “อืม” คิบอมครางในคออย่างพอใจ เมื่อลิ้นสีสวยกำลังไล่เลียขึ้นมาที่ส่วนปลายที่กำลังขยับขยายเต็มตัว เลียรอบส่วนที่โผล่พ้นขึ้นมาอย่างไม่แน่ใจ ก่อนที่จะใช้สองมือจับรวบท่อนเอ็นร้อน แล้วละเลงปลายลิ้นที่ส่วนปลายหนักๆ ใบหน้าขาวเนียนก็กำลังแดงจัด เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมรอบกรอบหน้าอย่างตื่นเต้นสุดขีด ยังคงตั้งอกตั้งใจในการปรนเปรอให้เจ้านายตามที่อีกฝ่ายสอนสั่ง

          เจ้านายชอบใช่มั้ย

            ความคิดของคนที่เหลือบมองแผ่นท้องที่กำลังเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ร่างหนาก็กระตุกน้อยๆ ยามที่เขาแหย่ลิ้นละเลงกับรูเล็กส่วนปลาย จนทำอีกหลายๆ ครั้ง ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก และนั่นก็ทำให้คนที่เอาแต่เลียส่งท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในปากช้าๆ ค่อยๆ ดันเข้าไปเท่าที่ตัวเองจะรับไหว แล้วค่อยถอนปากออก แล้วรับเข้าไปใหม่

            “ฮึ พ่อนายคงภูมิใจที่นายเรียนรู้ไวขนาดนี้” เสียงหัวเราะของคิบอมสั่นพร่า หากแต่ยังคงมีอารมณ์ขันที่ทำให้ดงแฮยิ่งตัวร้อนผ่าว หากแต่ปากยังคงดูดกลืนส่วนใหญ่โตเข้าไป แล้วขยับแรงขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกถึงความเปียกชุ่มโชกของน้ำใสที่ไหลเคลือบไปทั่ว

            ฟึ่บ

            ทันใดนั้น คนที่ไม่กล้ามาตลอดก็รั้งกางเกงขาสั้นออกจากสะโพก ปล่อยให้มันไหลไปกองที่หัวเข่า จากนั้นดงแฮก็ไม่ลังเลเลยที่จะส่งปลายนิ้วไปสัมผัสที่ช่องทางคับแคบ และทำท่าจะดันมันเข้าไป แต่...

            หมับ

            คิบอมคว้ามือข้างนั้นเอาไว้ก่อน แล้วดันปลายนิ้วเข้าไปในปากของตัวเอง ลิ้นร้อนที่ไล้เลียนิ้วเรียวจนชุ่มโชก เปียกไปตั้งแต่โคนจรดปลาย หากแต่วิธีลงลิ้นต่างหากที่ทำให้ดงแฮตัวกระตุก ส่วนอ่อนไหวกำลังแข็งคัดด้วยความต้องการ

            กระทั่งเจ้านายยอมปล่อยมือนั่นแหละ ดงแฮถึงส่งมันไปยังช่องทางคับแคบที่กำลังขมิบถี่อีกครั้ง แล้วสอดมันเข้าไปด้านใน สัมผัสได้ถึงความเจ็บเสียดอย่างที่ไม่เหมือนนายทำให้ หากแต่ความเจ็บแค่นี้มันน้อยนักเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดทางร่างกายที่เคยได้รับมา

            “จ๊วบ...จุ๊บ...ฮ้า...ฮ้า...”

            คิบอมยังคงลูบมือบนศีรษะทุย ทั้งที่ดวงตาจับจ้องที่กำแพงกระจกที่กำลังสะท้อนภาพแสนน่าดูให้เขาเห็น

            นิ้วเรียวที่กำลังขยับเข้าออกช้าๆ ในช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุกถี่ พอๆ กับลมหายใจของดงแฮที่กำลังร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งเจ้าตัวถอนปากออกด้วยสภาพเหงื่อท่วมหน้า ลมหายใจถี่กระชั้น เหลียวหลังกลับไปมองก้นตัวเองที่กำลังกระตุกหลายๆ ที แล้วเงยหน้าขึ้นสบตา

          “นายครับ...ผมขึ้นไปได้มั้ยครับ”

            แทนที่คำตอบคือชายหนุ่มที่อ้าแขนทั้งสองข้างออก มองร่างเพรียวที่กำลังเคลื่อนตัวขึ้นมาบนตักเขา สองขายันกับพื้นโซฟาเอาไว้ สายตาก้มลงมองเพียงท่อนเนื้อร้อนที่แข็งจัด

            “ผม....เอาเข้าไปนะครับ”

            ถ้าไม่อยู่ในสถานการณ์นี้ นายใหญ่คงไม่ลังเลที่จะหัวเราะอย่างขบขัน แต่เมื่อดงแฮกำลังเปลือยท่อนล่าง แยกขาออกกว้างโดยมีอาวุธประจำกายของเขาจ่อที่ปากทางเข้า นอกจากจะหัวเราะไม่ออกแล้ว เขากลับขบกรามแน่นอย่างชักทนไม่ไหว

            นี่อาจจะเป็นที่สุดของการยั่วยวนที่เคยเจอมา

            หมับ

            เฮือก!

            “ถ้าไม่เอาเข้าไปสิ ฉันจะลงโทษนาย!

            ลีดงแฮถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อคนที่ยอมนั่งเฉยๆ จับหมับเข้าที่แก้มก้นแล้วบีบหนักๆ ดันกายเขาจนสัมผัสกับส่วนร้อนผ่าวที่กำลังจมหายเข้าไปช้าๆ ให้ต้องแหงนหน้าขึ้น ข่มเสียงครวญครางที่กำลังจะลอดผ่านริมฝีปาก พยายามผ่อนลมหายใจเข้าออกจนแผ่นอกสะท้าน และมันก็ทำให้หัวนมสีอ่อนยิ่งดุนดันขึ้นมาเหนือเสื้อกล้ามสีขาว

            “อย่าปิดปากดงแฮ ให้ฉันฟังเสียงนาย” คิบอมกระซิบ ยามที่ความร้อนผ่าวกำลังโอบกอดรอบตัวเขา กลืนหายเข้าไปช้าๆ จนลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น ขณะที่ดงแฮก็กอดคอเขาเอาไว้แน่น เกร็งสะโพก หย่อนตัวลงมาช้าๆ...ช้าๆ...กระทั่งก้นนุ่มแนบกับหน้าตักกว้าง กลืนทุกส่วนเข้าไปจนสุด

            “นะ...นาย...ผม...เฮือก!

            เพียงแค่คิบอมจับร่างเพรียวให้ขย่มลงมาเบาๆ คนหน้าหวานก็หายใจเฮือกใหญ่ กระตุกไปทั้งตัว สองขาก็ขยับมาพยายามโอบรัดรอบเอว ขณะที่สะโพกก็สั่นระรัว หากแต่ก็เริ่มต้นขย่มไปมาเบาๆ อย่างที่ร่างกายแทบจะไม่แยกห่างจากกัน

            เวลานี้ ดงแฮรู้สึกว่าเขากำลังจะไม่ไหว เมื่อความเสียวซ่านกำซาบไปทั่วกาย เพียงท่อนเนื้อแข็งแกร่งขยับเสียดสีเบาๆ ในกาย เขาก็แทบจะทนไม่ไหว ดังนั้น พอเจ้านายดันสะโพกให้ยกสูงขึ้นนิด แล้วเป็นฝ่ายขยับกายเข้าหา ร่างเพรียวก็เผลอจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง

            “นะ...นายครับ...นาย...”

            “ดีมั้ย”

            “อึ้ก!” ดงแฮไม่กล้าตอบ ไม่กล้าบอกจริงๆ ว่าเขาเสียววูบวาบไปหมด ดวงตาทั้งสองข้างก็หลับแน่น มีเพียงฟันคมที่ขบปากสลับกับเม้มไปมา ใบหน้ากำลังบิดเบ้ด้วยความกระสันอยาก อีกทั้งสะโพกยังสั่นจนน่ากลัว เมื่อแรงขยับเริ่มมากขึ้นจนได้ยินเสียงโซฟายวบยาบไปมา

            “ว่าไง”

            “นาย ผม...ผมไม่ตอบ...ได้มั้ย...ฮื่อ...อื้ม...”

            “หึๆ ไม่ได้” แม้คิบอมจะเหงื่อโซมไปทั่วแผ่นหลัง เสียงหัวเราะเองก็พร่าต่ำ แต่เจ้าตัวก็ยังยืนยันจะเอาคำตอบ ยามที่กระทุ้งกายเข้าไปหนักกว่าเดิม ดันสะโพกให้ยกสูงกว่าเดิม แล้วโจนจ้วงเข้าไปหนักๆ จนคนบนตักทั้งหอบ ทั้งตัวสั่น

            “ว่าไง ดงแฮ...ดีมั้ย...”

            “ดะ...ดีครับ”

            “เสียวหรือ”

            “ผม...อึ้ก...”

            “ตรงนี้”

            คิบอมจับสะโพกเล็กกดลงมาจนสุด ทำเอาคนได้รับเผลอเบิกตากว้าง เกร็งตัวอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาก็เอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำใส ให้ร่างสูงใหญ่...พลิก

            ฟึ่บ

            ร่างเพรียวลงไปนอนกองบนโซฟาแล้ว ขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างถูกแยกออกกว้าง โดยมีร่างสูงใหญ่สอดแทรกอยู่ตรงกลาง...คนที่กำลังจงใจดึงออกเกือบสุด แล้วดันเข้าทีเดียวมิดด้าม

            “ฮ้า...อื้อ...ฮื่อออ”

            การกระทำที่ทำให้ดงแฮเลื่อนมือไปจิกโซฟา สองขาเผลอโอบกอดรอบเอวสอบ หายใจถี่แรง ยามฟังเสียงทุ้มต่ำที่กระซิบข้างหู

            “ว่าไง ชอบตรงนี้ใช่มั้ย”

            “เฮือก! ชะ..ชอบครับ...ฮื่อ..นาย...นายอย่าแกล้งผม...มะ...ไม่เอา...อย่าสุด ข้างใน...อื้อ” ดงแฮหลุดเสียงคราง ส่ายสะบัดหน้าไปมาแรงๆ เมื่อท่อนไฟร้อนกำลังเสียดสีด้านใน ยิ่งแทรกกายเข้ามาลึกแค่ไหน เขาก็แทบจะคลั่งตายเท่านั้น จนเสียงร้องที่พยายามห้ามเอาไว้กำลังหลุดออกมาอย่างง่ายดาย

            “นะ...นาย...ผมเสียว...ยะ...อย่า...เสียว...”

            อารมณ์รักกำลังพลุ่งพล่านจนห้ามแทบไม่อยู่จนเป็นฝ่ายดึงคอเจ้านายเข้ามาจูบ ร่างกายก็ขยับตอบสนองอย่างเร่าร้อนพอกัน ทำเอานายใหญ่ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้

            ปั่บๆๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อกำลังดังก้องขึ้นเรื่อยๆ ประสานไปกับเสียงหอบหายใจถี่รัว และเสียงของโซฟาที่ดังยวบยาบทุกครั้งที่คิมคิบอมขยับตัว เร่งกายสวนเข้าไปด้านใน เมื่อได้ยินถ้อยคำน่ารัก และมอบรางวัลเป็นจูบร้อนผ่าวที่ดงแฮเองก็ไขว่คว้าอย่างไม่อาจจะห้ามใจเอาไว้ได้อีกแล้ว

            “ผมจะ...อื้อ...จะ...”

            คนหน้าหวานยอมรับว่าไม่ไหวแล้ว เขากำลังจะเสร็จในวินาทีใดวินาทีหนึ่ง ยามที่ตอบสนองด้วยการเด้งสะโพกรับ ครางเสียงหอบถี่ ก่อนที่ทุกอย่างจะปลดปล่อยออกมาเป็นน้ำขุ่นขาวที่เลอะเปื้อนไปทั่วทั้งแผ่นท้องทั้งคู่ ขณะที่คนตัวโตเองก็ขบกรามแน่น

            “อืม...ฮ้า!

            แรงตอดรัดด้านในที่เกิดจากการเสร็จสมทำเอานายใหญ่เองก็ตามไปติดๆ เสียงหอบหายใจก็ก้องสะท้อนทั่วทั้งห้องกว้าง ดวงตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน แล้วคิมคิบอมก็อดใจไม่ไหว

            เขาอดใจที่จะจูบดงแฮไม่ได้

...............................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ