NC ชีวิตเพื่อนาย_67
ฟึ่บ
“อื้อ”
ทันทีที่นิ้วเรียวของผู้เป็นนายแตะต้องที่ส่วนน่ารัก
ดงแฮก็เปล่งเสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ ได้แต่กดสายตามองมือของอีกฝ่ายที่กำลังลูบเล่นกับส่วนอ่อนไหวของเขา
เรียวขาก็ทำท่าจะหุบเข้าหากัน แต่...
“อ้าขากว้างๆ”
“นาย...”
“นี่เป็นคำสั่ง”
คิบอมบอกเสียงพร่าเสียจนดงแฮร้อนวูบวาบไปหมด แล้วคนอายก็ทำได้แค่จับต้นขาของตัวเอง
แล้วแยกออกกว้างจนเปิดเผยทุกสัดส่วนน่ารัก จนคนมองยกยิ้มอย่างพอใจ
สายตาคู่คมก็ราวกับเป็นมือที่มองไม่เห็น โลมเลียผิวกายตั้งแต่ใบหน้า หัวไหล่
แผ่นอก ลงมายังร่องหลืบสีหวานที่เจ้าของขมิบเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว
คิบอมเจอคนที่ยั่วยวนมาเยอะ
แต่คนที่เอียงอายโดยไม่ปั้นแต่ง...ยั่วเขาได้มากกว่า
ความคิดของคนที่วางมือลงบนแผ่นอกของลูกน้อง
มองคนที่สะดุ้งสุดตัว แล้วพยายามกัดปากกลั้นเสียงร้อง จากนั้นก็เปลี่ยนไปใช้แค่นิ้วชี้กดที่ผิวนิ่ม
แล้วลากลงมาที่แผ่นท้องอย่างเย้ายวน จนดงแฮเองก็จิกมือลงบนต้นขาของตัวเอง
เขารู้สึกเหมือนเจ้านายแกล้ง
ทั้งที่แค่ลากปลายนิ้วบนผิว
คิบอมยังคงลากต่อมาเรื่อยๆ
จนมาถึงสะดือ จนคนได้รับยิ่งสะดุ้งสุดตัว กัดปากกลั้นเสียงร้อง
ทั้งที่ตากลมกำลังฉ่ำไปด้วยน้ำหยดใส
“อย่า...” คนตัวขาวกระซิบเบาหวิว
มองปลายนิ้วอย่างหวาดหวั่นเมื่อมันเลื่อนลูบลงมาถึงกลุ่มขนสีเข้ม
ลากผ่านส่วนอ่อนไหวของเขา แล้วก็ไต่ขึ้นมาตามส่วนแข็งขืนที่ชูชันขึ้นฟ้า
กระทั่งจบลงที่ส่วนปลาย...ฉ่ำเยิ้ม
“แค่นี้ก็เปียกแล้วหรือดงแฮ”
คนฟังไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามเจ้านาย
ได้แต่เอียงหน้าหลบไปอีกทาง เพราะภาพของคนตัวโตที่กำลังดึงนิ้วซึ่งเลอะด้วยของเหลวเหนียวใสขึ้นมาจากปลายท่อนไฟของเขา
เป็นภาพที่เจ้าตัวรู้สึกเจ็บร้าวเจียนบ้า
ช่องทางข้างในขมิบถี่ราวกับต้องการส่วนใหญ่โตมาเติมเต็ม
เจ้านายแตะต้องเขาเพียงไม่นาน
แต่ร่างกายเขากลับแทบจะระเบิดพรู
“เซ็กซี่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
คิบอมถามด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ความหงุดหงิดในตอนแรกปลิวหายไปจากใจ
รู้ดีว่าใครที่สอนสั่งให้ร่างกายนี้อ่อนไหวขนาดนี้
“ผม...ไม่รู้”
“แต่ฉันรู้”
“อ้ะ”
ดงแฮยิ่งจิกปลายเล็บกับต้นขาตัวเอง
เมื่อนิ้วยาวที่เลอะด้วยน้ำอยากของเขาไล่ลงข้างล่างอีกครั้ง
และคราวนี้เป้าหมายก็เป็นช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุก ทั้งยังตอดรัดนิ้วยาวที่เกลี่ยไปมาอย่างหยอกเย้า
สะโพกก็กระตุกแบบที่เขาห้ามมันไม่ได้
สวบ
“ฮื่อออ” ใบหน้าติดหวานแหงนขึ้นทันที
แอ่นอกแอ่นโค้งขึ้นเหมือนกับคันศร เมื่อคิบอมสอดปลายนิ้วเข้าไปด้านใน กดเข้าไปช้าๆ
หากแต่เย้ายวนอารมณ์เสียจนคนที่คุ้นชินกับเซ็กส์แล้วทำได้เพียงกลั้นเสียงร้องเอาไว้
รับความสะท้านที่กำลังเล่นงานผนังนิ่ม
เจ้านายไม่เร่งรีบเลยสักนิด
แค่กดสอดจนสุดความยาวนิ้ว จากนั้นก็...ควาน
ไม่นะ ไม่ อย่าครับ
อย่า
ดงแฮกรีดร้องในใจ ดวงตาเบิกกว้าง
เมื่อร่างกายเขากระตุกทุกครั้งที่ปลายนิ้วถูไถเข้ากับด้านใน กระทั่ง...
“อ๊า!!!”
เมื่อมันกระแทกเข้ากับจุดกระสัน
คนที่พยายามกลั้นเสียงร้องก็ครางออกมาสุดเสียง เบิกตากว้าง ลมหายใจหอบกระชั้น
รู้สึกเหมือนเห็นสวรรค์ผ่านม่านตาแวบหนึ่ง ซึ่งคิบอมก็ไม่ยอมหยุดแค่นั้น
จัดการดึงนิ้วออก แล้ว...กระแทกเข้าไปใหม่
ทุกครั้งที่จงใจโดนตุ่มเนื้อด้านในที่ทำให้ดงแฮครวญครางเสียงสั่น
“อย่ากลั้นเสียง”
คิบอมสั่ง ใช้อีกมือสอดเข้าไปในโพรงปากของลูกน้องคนสนิท บังคับให้เปิดปากร้องเสียงหวานให้เขาฟัง
“ฮื่อออ นาย อ้ะอาห์
เสียว...นาย ผมเสียว” ดงแฮร้องออกมาในที่สุด ขณะที่แอ่นสะโพกรับส่วนแปลกปลอมที่จู่โจมไม่มีหยุด
น้ำตาหยดใสก็ไหลเลอะแก้ม สองขาที่เคยบีบเข้าหากันก็แยกออกกว้างแบบไม่ต้องบังคับ
แต่เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างบิดกายเร้าๆ
แล้ว คิบอมกลับหยุดมือ
“นายครับ”
ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์หวามมองมาที่เขา
ดวงตาฉ่ำปรือเต็มไปด้วยการอ้อนวอนขอร้อง
ไหนจะเรียวขาทั้งสองข้างที่แยกกว้างราวกับกำลังเชิญชวน ซึ่งนั่นก็ทำให้คิบอมปวดร้าว
แต่เขาก็ยังแค่ขยับไปให้ใบหน้าเสมอกับคนไร้เดียงสา
“บอกสิว่านายทำแบบนี้กับฉันคนเดียว”
จะหาว่าเขาเป็นแค่เด็กก็ได้ แต่คิบอมนึกอยากฟังคำนี้จากปากของอีกฝ่าย
คำสั่งที่ดงแฮช้อนตาขึ้นมอง
กะพริบปริบอย่างงุนงง เสียงพร่าก็ถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้าไม่ใช่เจ้านาย...ผมไม่ยอมให้ทำแบบนี้กับผมหรอกครับ...ทำไม
นายถึงพูดแบบนั้น”
น่าแปลกที่เป็นเพียงคำพูดไม่กี่คำ
แต่คิบอมกลับรู้ว่ามันมาจากหัวใจ และมันดีเสียยิ่งกว่าสิ่งที่เขาสั่งให้พูด
เขาเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองดงแฮ
“เพราะฉันหวงนายมากยังไงล่ะ”
แล้วคนที่มีอำนาจล้นฟ้าก็ลูบผมดงแฮให้พ้นใบหน้า
เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ผิดกับ...
สวบ
“เฮือก! อ้ะ อ๊า!!”
ท่อนไฟร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาแทนที่นิ้วมือ
และมันทำให้คนได้รับได้แต่ครางเสียงสั่น สะโพกกระตุก ช่องทางคับแคบขมิบถี่
“นาย นายครับ นาย”
ร่างสูงดันส่วนใหญ่โตเข้าไปจนสุด
ลึกเสียจนดงแฮมองมาทั้งน้ำตา ร้องเรียกราวกับอ้อนวอน ซึ่งไม่ต้องมากกว่านี้
แค่นี้ก็ทำให้คิบอมจัดการบดเบียดริมฝีปากที่ปากช่างยั่ว เรือนกายแข็งแกร่งเบียดชิดกับร่างกายที่ยั่วยวนเขาได้มากกว่าใคร
ขณะที่เอวสอบเริ่มขยับ ดึงออก แล้วกดกระแทกเข้าไปจนสุด
รับรู้ถึงแรงสั่นของคนข้างใต้ที่ปล่อยสองขามากอดรอบลำคอเขาแทน
ท่าทางน่ารักที่ทำให้คิบอมก็ยั้งตัวเองไม่ได้อีกเช่นกัน
“ฮื่อออ นาย นายครับ
อ้ะ”
สวบๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วทั้งห้องทำงานกว้าง
ประสานไปกับเสียงของขาโต๊ะที่สั่นกุกกักกระแทกพื้น เสียงหอบหายใจดังขาดเป็นห้วงๆ ผิวเนื้อเสียดสีกันจนแทบลุกเป็นไฟ
ทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ดงแฮยิ่งกอดเจ้านายแน่น
ดวงตากลมโตมองไปยังใบหน้าคมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ
ดวงตาป่าเถื่อนเต็มไปด้วยความร้อนแรงที่สะท้อนเงาของเขา และเพียงแค่คิดว่าเจ้านายมองมา
เขาก็ทนไม่ไหว
“อย่าบีบฉันขนาดนั้น!” คิบอมว่าเสียงต่ำ เมื่อช่องทางคับแคบตอดรัดแทบบ้า สองมือก็รวบเรียวขาให้ยกสูงขึ้น
เปิดทางให้โจนจ้วงเข้าหาตามใจอยาก
ตาคมก็มองเพียงใบหน้าแดงเรื่อที่ครวญครางเรียกเขาไม่มีหยุด
“เรียกฉันว่าคิบอม”
คนหน้าหวานมองหน้าเจ้านาย
แล้วกระซิบเสียงแผ่ว
“คุณ...คิบอม
เฮือก! ไม่ ไม่นะ ฮื่อ ไม่ไหว แรงไป เบาหน่อย เบา” ดงแฮเลื่อนไปจิกโต๊ะไม้เอาไว้แน่น
เมื่ออีกฝ่ายทะยานเข้ามาแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้นจนสมองว่างเปล่า
ทำได้แค่ครางออกมาสุดเสียง ริมฝีปากก็เผลอเรียกชื่อตามที่อีกฝ่ายสั่งอย่างลืมตัว
“คุณคิบอม...ฮื่อ
คุณคิบอม...เสียว อื้ออออ”
เพียงแค่นั้น
คนอึดก็รู้สึกว่าจะเสร็จเสียวินาทีใดวินาทีหนึ่ง
มือใหญ่ก็รวบส่วนอ่อนไหวแล้วขยับรูดไปพร้อมกัน
ดวงตาประสานเข้าหากัน
แล้วจูบครั้งใหม่ก็เริ่มต้นขึ้น
“อื้ออออออ”
พรวด
จูบแสนหวานที่ส่งร่างน้อยให้ไปถึงฝั่งฝันอย่างง่ายดาย
ตามมาด้วยร่างสูงใหญ่ที่พ่ายแพ้อย่างหมดรูป
ใครว่าดงแฮยั่วไม่เป็น
ตอนนี้คิบอมขอเถียงขาดใจเลยว่าเขาเอง...ก็แทบตาย
...............................
คิดเห็นอย่างไร บอกกันได้ที่
ขอบคุณค่า