NC รักร้ายสายรุก_13

NC รักร้ายสายรุก_13

            หมับ

            “อ้ะ! พี่มาร์คจับอะไร!!!” แบมแบมถึงกับร้องเสียงหลง เมื่อฝ่ามือใหญ่ลูบขึ้นมาถึงแผ่นอก ทั้งยังใช้ปลายนิ้วลูบแผ่วๆ ตรงหัวนมนิ่มเบาๆ แล้วความเย็นที่ปะทะเข้ามาก็ทำให้มันตอบสนองอย่างน่าอาย ใบหน้าน่ารักก็เชิดรั้งขึ้น ฟันคมกัดริมฝีปากแน่น กลัวว่าพี่มาร์คจะรับรู้ถึงความต้องการน่าอายของตน

          ทั้งที่พี่แจ็คสันก็ช่วยปล่อยออกเมื่อเช้าแล้ว ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกขนาดนี้

            “นี่แบมคิดทะลึ่งหรือเปล่าหืม ตั้งขนาดนี้” มาร์คยังคงใช้น้ำเสียงหวานหูกล่อมอยู่ตรงซอกคอขาว พรมจูบลงไปหนักๆ หากแต่อ่อนโยน สองมือก็กำลังบีบคลึงแผ่นอกสวยเล่น จนคนได้รับบิดกายน้อยๆ สะโพกเล็กก็บดเบียดลงมาที่เป้ากางเกงของเขา จนแสยะยิ้มเล็กๆ

            “แบมปะ...เปล่า...แบมเปล่านะ”

            แบมแบมส่ายหน้าแรงๆ หากแต่ลมหายใจกำลังร้อนขึ้น สองมือก็จับกำเข้าที่ขอบโต๊ะทำงานแน่น ใบหน้าน่ารักก็เชิดขึ้นน้อยๆ สองขาเบียดชิดเข้าหากันอย่างหวังปิดบังความต้องการที่แสนน่าอาย

            “เปล่าอะไรหืม ก็เห็นกันอยู่ชัดๆ” มาร์คหัวเราะราวกับเป็นเรื่องปกติธรรมดา แล้วมือใหญ่ก็ลูบลงต่ำ เพื่อสัมผัสกับอะไรบางอย่างที่แข็งนูนใต้กางเกง

            “อ้ะ พี่มาร์ค...พี่มาร์คจับอะไร!!!!” แบมแบมร้องอย่างตกใจ หากแต่สะดุ้งไปหมดทั้งตัว เมื่อมือใหญ่ยังทั้งบีบ ทั้งคลึงให้ รู้สึกต่างจากเมื่อครั้งที่เกือบจะถูกพี่มาร์คปล้ำลิบลับ ตอนนี้มันรู้สึกดีกับฝ่ามือที่กำลังทำให้...รู้สึกดีเหมือนที่พี่แจ็คสันทำให้เกือบทุกเช้า

            “แบมอายอะไร” และนั่นก็ทำให้พี่ชายตัวโตถามด้วยเสียงเอาจริงเอาจังกว่าเดิม จนคนน่ารักหันใบหน้าแดงเรื่อมามอง แล้วว่าเสียงสั่น

            “มัน...มันน่าอายจะตาย ก็แบม แบมกำลังมี...อารมณ์” ใบหน้าแสนน่ารักที่ยั่วยวนคนมองเสียจนเกือบจะกระโจนเข้าหา หากแต่มาร์คก็ข่มกลั้นใจเอาไว้ ยามที่อุ้มเด็กน้อยขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ แล้วใช้สองมือคร่อมทับปิดทางหนี

            “แบมรู้มั้ยว่านี่มันเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้ชาย”

            กึก

            ราวกับคำพูดของพี่แจ็คสันซ้อนทับขึ้นมา เพราะแบมแบมได้แต่นิ่งไปทันที มองสบตาคู่คมของคนที่กำลังตั้งใจสอนเขา เหมือนอย่างที่สอนอย่างอื่นมาหลายปี

          ถ้าพี่มาร์คพูด แบมแบมก็เชื่อ

            “มันไม่แปลกหรอกนะที่แบมจะเกิดต้องการขึ้นมา ยังไงแบมก็เป็นผู้ชาย แล้วยังถึงวัยที่ต้องการเรื่องพวกนี้ด้วย...อ้อ แต่ไม่ใช่ว่าเวลาที่แบมเกิดอารมณ์แล้วจะให้ใครจับก็ได้หรอกนะ” มาร์คสวมวิญญาณพี่ชายแสนดีอธิบายอย่างตั้งใจ ให้คนฟังเม้มปากน้อยๆ ไม่กล้าสบตา เพราะเขาให้พี่แจ็คสันจับไปแล้ว

            “งั้นแบมก็ไม่ควรให้พี่มาร์คจับน่ะสิ”

            “พี่เป็นกรณียกเว้น”

            “อ้ะ” คนฟังหันมาสบตาทันที จะโวยวายแล้วว่ายกเว้นที่ไหนกัน หากแต่รอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาต่างหากที่ปิดปากทุกคำที่จะหลุดออกมา

            “แบมไม่เชื่อใจพี่หรือ ไม่เชื่อหรือว่าพี่จะไม่ทำให้แบมเจ็บ ไม่เชื่อหรือว่าพี่จะทำให้แบมมีความสุขได้” น้ำเสียงแบบนั้น บวกกับคำพูดที่เหมือนจะตัดพ้อ ทำเอาคนฟังได้แต่หลุบตาลงต่ำ พูดอะไรไม่ออก จนมาร์คต้องกระตุ้นเด็กคนนี้อีกหน่อย

            จุ๊บ

            ริมฝีปากได้รูปประทับลงบนกลีบปากสีสวยแผ่วๆ กดเน้นลงไป ก่อนที่จะสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปอย่างเชื่องช้า สอนสั่งน้องน้อยว่าจูบดูดดื่มเขาทำกันยังไง ขณะที่แบมแบมก็ส่งลิ้นมาเกาะเกี่ยว สองมือยกขึ้นจับไหล่อีกฝ่ายแน่น ทั้งยังได้ยินเสียงแลกเปลี่ยนน้ำลายที่ก้องไปทั่งห้องกว้าง

          ลิ้นของพี่มาร์คทำให้รู้สึกดีจัง

            คนที่กำลังพุ่งความสนใจไปที่จูบบอกตัวเองในใจ ไม่รู้เลยว่ากางเกงนักเรียนถูกดึงรั้งลงไปกองที่ปลายเท้าแล้ว แล้วจุดหมายต่อไปของมาร์คก็คือกระดุมเสื้อที่ปลดออกทีละเม็ดๆ จนกระทั่งเหลือเพียงสามเม็ดบนสุด และสัมผัสได้ถึงสร้อยห้อยคอที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

          แบมใส่เครื่องประดับตั้งแต่เมื่อไหร่

            “อ้ะ...อืม...” แม้จะสงสัย หากแต่เสียงครางของน้องก็น่าดึงดูดเกินกว่าจะเอ่ยถามเรื่องสร้อยห้อยคอ

            “ฮ้า!!!!” แล้วเพียงมาร์คถอนจูบออกไป เด็กน้อยก็หอบอากาศเข้าเต็มปอด แผ่นอกสะท้อนขึ้นลงอย่างเหนื่อยจัด ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อมือใหญ่กำลังลูบตรงขาอ่อนเขาเบาๆ เกลี่ยปลายนิ้วไปมาอย่างที่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

            “พี่มาร์ค แบมอาย” แบมแบมร้องเสียงสั่น แม้พี่แจ็คสันจะทำให้ แต่นั่นคือรั้งกางเกงลงไปที่สะโพกเท่านั้น ไม่เคยถอดเสื้อผ้าเขาออกเกือบหมดแบบนี้

            “กับพี่ไม่จำเป็นต้องอาย พี่จะทำให้แบมมีความสุข” คนเป็นพี่บอกด้วยรอยยิ้มปลอบประโลม ยามที่ใช้มือกอบกำความน่ารักเอาไว้ จากนั้นก็ขยับมือไปมาเบาๆ ให้คนข้างใต้บิดตัวน้อยๆ จนต้องจับให้สองขาแยกกว้างออกบนโต๊ะทำงาน

            “เร็ว....อีกฮะ” คนที่เคยมีคนช่วยปลดปล่อยให้ร้องบอก แต่มาร์คกลับไม่ทำตาม เพราะเด็กหนุ่มพรมจูบลงมาเรื่อยๆ เชื่องช้า เนิบนาบ สอนสั่งให้น้องน้อยได้รู้จักกับการเมคเลิฟที่แท้จริง

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!!” แบมกรีดร้องในลำคอ เมื่อความอุ่นร้อนครอบลงที่แก่นกลางลำตัว ความสุขประหลาดก็เข้าจู่โจม จนทำได้เพียงแนบหลังลงกับโต๊ะทำงาน หอบหายใจรุนแรง รู้สึกเหมือนจะขาดใจทุกครั้งที่พี่มาร์คขยับปาก

          ยิ่งกว่าที่พี่แจ็คสันทำให้

            ความคิดของคนที่ยิ่งชันขาออกกว้าง เปิดโอกาสให้มาร์คหันไปดึงลิ้นชัก เพื่อเอาของที่เขาเพิ่งไปเตรียมเอาไว้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนออกมา

            ฟึ่บ

            “พะ...พี่มาร์ค...ทำอะไร...ฮื่อ!” แบมแบมถึงกับร้องถาม เมื่อจู่ๆ ความเย็นก็ป้ายลงมาที่ช่องทางด้านหลังพร้อมกับความเสียวซ่านที่พุ่งปลาบไปทั่ว เนื้อครีมเย็นๆ ที่ปาดลงมากำลังทำให้สะโพกเล็กบิดกายเร้า

            หากแต่มาร์คไม่ตอบคำ ปากยังทำหน้าที่มอบความสุขให้ ขณะที่มือ...ก็สอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบ

          ให้ตายเถอะ จะไม่ไหวแล้ว!!!

            คนที่กำลังพยายามห้ามไม่ให้ความต้องการใฝ่ต่ำมาเป็นฝ่ายเอาชนะบอกตัวเองเสียงเข้ม หากแต่ความอุ่นร้อนและสัมผัสตอดรัดนั่นกำลังทำให้เขาทนไม่ไหว

            ขณะที่คนใต้ร่างก็แทบจะร้องออกมาทั้งน้ำตา ความเจ็บที่เสียดสีเข้ามาไม่มากเท่าความรู้สึกประหลาดที่ทำให้ร่างกายแทบจะระเบิดพรู

            “แบม...ฮื่อ...รู้สึกแปลก...แปลก...แต่แบม...อ้ะ...ชอบ...มัน...เสียว...” ใช่ แม้จะเจ็บเล็กๆ หากแต่แบมแบมกลับเสียววาบไปทั้งตัว สองขาก็ยิ่งแยกกว้างออก สะโพกเคลื่อนเข้าหาอีกฝ่ายราวกับร้องขอ และนั่นก็ทำให้คนทำหมดความอดทน

            สวบๆๆ

            “อ๊า!!!!!!” แบมร้องเสียงดังทันทีที่นิ้วทั้งสามกำลังสอดเข้ามารัวแรง รู้สึกเหมือนจะขาดใจ ยิ่งมันเพิ่มจำนวนเข้ามา ยิ่งมันเจ็บแสบเสียดไปกับเวลามันเสียดสีกับข้างใน เขาก็รู้สึกดีเกินกว่าอะไรทั้งหมด มากกว่าข้างหน้าด้วยซ้ำ

            “ให้ตายเถอะ!!!” ท่าทางที่มาร์คสบถลั่น แล้วดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็ว

            “อะ...เอาออกทำไม...”

            สวบ

            “อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” คราวนี้แบมได้คำตอบทันที เพราะวินาทีต่อมา ช่องทางด้านหลังเขาก็ถูกแทนที่ด้วยของแข็งร้อนผ่าวที่สอดลึกเข้ามาจนเจ็บไปหมด รู้สึกเหมือนมันจะปริแตก หากแต่ใบหน้าน่ารักกลับเงยขึ้น หัวใจเต้นถี่รัว เพราะเขากำลัง...ชอบ

          มันเจ็บ แต่มันทั้งร้อน ทั้งใหญ่

            “อ๊า...เจ็บ...แบมเจ็บ...ตะ...แต่อย่า...เอาออก...อย่า...ฮื่อ...อ๊า!!!!” แบมแบมหวีดร้องออกมา ยามที่กอดรอบลำคออีกฝ่ายเอาไว้ เมื่อรู้สึกว่าแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาโดนจุดภายใน สองขาก็ยิ่งแยกกว้าง อย่างเรียกร้องมากกว่านี้ ดวงตาหรี่ปรือก็ช้อนขึ้นมองอีกฝ่าย

            เวลานี้พี่มาร์คไม่เหมือนพี่มาร์ค พี่มาร์คเหมือนลืมไปแล้วว่าอยู่ที่ไหน ดวงตาที่มองมาเหมือนคนป่าเถื่อนและหิวกระหาย สองมือก็จับกำก้นเขาเอาไว้มั่น แล้วก็...สอดกายเข้ามาอย่างไร้ความปรานี

            “ดี แบมแบม ดีมาก!!!” เสียงทุ้มคำรามลั่น ยามที่กระแทกกายเข้าไปรัวแรง

            เอี้ยดๆ

            “อ๊า!!!! พี่มาร์ค...พี่มาร์ค...อึ้กๆ....” ความรุนแรงที่มากเสียจนโต๊ะส่งเสียงเอี้ยดอ้าดไปหมด แต่เด็กทั้งสองกลับไม่สนใจ เพราะแบมแบมก็กอดคออีกฝ่ายมั่น ยามที่ตอบรับความต้องการที่เข้ามาลึกสุดใจอย่างรู้สึกดีไม่แพ้กัน

            “ใกล้...แล้ว...ใกล้แล้ว...อึ้ก...ฮื่อ...” แบมแบมไม่คิดเลยว่าเขาไม่จำเป็นต้องจับต้องข้างหน้าด้วยซ้ำ แค่เวลาที่พี่มาร์คกระแทกตัวเข้ามาจนเสียดสีกันตรงท้องน้อย มันก็รู้สึกเหมือนจะไปได้ทุกเมื่อ เช่นเดียวกับช่องทางด้านหลังที่เขากำลังจะถึงจุดหมายแล้ว

            สวบ

            แล้วเพียงการกระแทกครั้งสุดท้าย แบมแบมก็ไปถึงปลายทางอย่างง่ายดาย...ยิ่งกว่าที่พี่แจ็คสันเคยทำให้ด้วยซ้ำ

            หมับ

            “ไม่พอ...มันยังไม่พอ!!!” ขณะที่มาร์คคำรามเบาๆ ยามที่รวบร่างเล็กขึ้นมาในท่าอุ้ม แล้วก็สอดแทรกกายเข้าไปอีกครั้ง และอีกครั้ง จนแบมๆ กอดคอเอาไว้แน่น สองขาก็โอบรอบสะโพกสอบ ยามที่ความต้องการกำลังถูกปลุกเร้าขึ้นอีกครั้งอย่างง่ายดาย

            เวลานี้พี่มาร์คไม่ใช่พี่ชายที่แสนดี หากแต่เป็นคนป่าเถื่อนที่ทำให้หัวใจดวงนี้...สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น

            “มาก...กว่านี้..อึ้ก...พี่มาร์ค อีก...อีกฮะ...”

          เวลานี้ แบมแบมอาจจะเป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่รู้เลยว่าร่างกาย...ต้องการความรุนแรง

..........................................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1214714&chapter=15

ขอบคุณมากค่า