วันจันทร์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559

NC ชีวิตเพื่อนาย_33

NC ชีวิตเพื่อนาย_33



            ตุบ

            “แฮก...ฮื่อ...” ขณะที่ฮยอกแจได้แต่หอบหายใจจนแผ่นอกสะท้าน ยามที่ถูกดันลงไปนอนราบบนเตียงนอนนุ่มอีกครั้ง ก้อนเนื้อในอกเต้นรัว หากแต่เขาไม่หวาดกลัว ตรงกันข้าม มันมีเพียงความรู้สึกล่องลอยราวกับยืนอยู่กลางอากาศ ทำได้เพียงครางเสียงสั่นเครือ เมื่อปากอุ่นกำลังมอบจูบให้อีกครั้ง

            เหมือนกับครั้งที่อีกฝ่ายป่วย สัมผัสนี้ไม่ได้ทำให้หวาดเกรงเลยสักนิด

            ฟุ่บ

            “ฮื่อ...อืม...” ร่างเล็กยิ่งครางฮือในคอ เลื่อนมือไปกำขยุ้มชายเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้แน่น เมื่อมือที่ทั้งใหญ่ทั้งสากทั้งร้อนผ่าวสอดเข้าใต้เสื้อเนื้อนุ่ม ลูบไล้ไปตามแผ่นท้องแบนราบ เนินอกเรียบเนียน พร้อมกับรั้งชายเสื้อให้สูงขึ้นเรื่อยๆ

            จุ๊บ...จุ๊บ...จุ๊บ...

            ขณะที่ปากอุ่นก็กำลังพรหมจูบไปทั่วแก้มใส แล้ววกกลับมากวาดความหอมหวานที่โพรงปาก สลับซ้ำย้ำไปมาก็ทำให้คนได้รับบิดกายน้อยๆ เผลอตอบรับจูบทุกครั้งที่แนบลงมา

            “คุณหนูฮยอกแจ” เสียงทุ้มยังคงกระซิบเรียก นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ฮยอกแจผ่อนกายเข้าหา

            แม้อีกฝ่ายจะเมา แต่กลับอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ

            ฟึ่บ

            “ฮื่อ ฮะ...ฮันคยอง...ยะ...” ฮยอกแจยิ่งครางเสียงแผ่วหวิว เมื่อปากอุ่นเลื่อนลงอีกครั้ง แต่คราวนี้จุดหมายของมันคือตุ่มแต้มกลางอก จนได้แต่เอื้อมมือไปขยุ้มกลุ่มผมสีเข้ม หอบอากาศเข้าปาก ยามที่รู้สึกปั่นป่วนไปหมด ยิ่งปลายลิ้นร้อนกำลังวนรอบส่วนฐานสีอ่อน แล้วตวัดเกี่ยวหัวนมนิ่มเข้าปาก ส่วนอีกมือ...ก็ไม่เว้นว่างที่จะคลึงเคล้าอีกข้าง

            การปลุกปั่นอารมณ์ที่ทั้งอ่อนหวาน ทั้งเนิบนาบ หากแต่ทำให้ทนไม่ไหวเสียจนฮยอกแจต้องหลับตาแน่น ไม่กล้ามองภาพน่าอายของตน แต่การหลับตา...ทำให้รู้สึกยิ่งกว่าเดิม

            เขารู้สึกถึงปากอุ่นที่กำลังเล้าโลมให้ ปลายลิ้นกำลังเคลื่อนไปยังอีกข้าง แวะหยอกเย้าและเชยชิม จนปลายเท้าจนจิกกับพื้นเตียง ยามที่ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปทั่วทั้งเรือนกาย สัมผัสแผ่นหลัง เลื่อนมาลูบจับแผ่นท้อง ขยับลงต่ำที่ต้นขา แล้ว...ก็สอดลึกเข้าไปในกางเกงนอน

            ทั้งหมดที่ฮยอกแจรู้สึกรุนแรงกว่าคราวก่อน มากเสียจนชั้นในกำลังชื้นจนยิ่งไม่กล้าลืมตา

            ต่าง...ทำไมต่างกับคืนนั้นถึงเพียงนี้

            สวบ

            “อึ้ก...ฮื่อ...ยะ...อย่า...ฮันคยอง...อื้อ...” แต่แล้ว ความคิดก็ปลิดปลิวออกจากหัว เมื่อฮยอกแจสัมผัสถึงความเสียววูบวาบที่เข้าเล่นงานช่องท้อง ซึ่งมันเกิดจากปากอุ่นที่กำลังครอบลงที่ส่วนอ่อนไหวอย่างว่องไว รูดรั้งไปตามความยาวจนน้ำตาหยดใสเอ่อล้นที่ขอบตา

            น้ำตาที่เกิดจากคลื่นเสน่หา ไม่ใช่ความรังเกียจ

            ทว่า เสียงห้ามไม่ต่างจากเสียงลมที่พัดผ่าน เพราะฮันคยองไม่หยุด ตรงกันข้าม ปากอุ่นกลับยิ่งลิ้มรสชาติท่อนเนื้อสีอ่อนสวยร้อนแรงกว่าเดิม รุนแรงกว่าเดิม รวดเร็วกว่าเดิม จนคนได้รับครางหอบในคอ ฟันคมกัดปากล่างอย่างแทบมันไม่ไหว มือที่เลื่อนไปจับที่หัวไหล่ก็บีบแน่น หากแต่...

            หมับ

            ฮยอกแจต้องลืมตาขึ้นมองแล้วพบว่ามือของเขาถูกอีกฝ่ายประสานปลายนิ้วลงมา แนบแน่น...และอบอุ่น

            มันมากพอที่จะปัดไล่ทุกความกลัว แม้แต่ตอนที่อีกฝ่ายแยกปลายเท้าของเขาออก มากเพียงพอที่จะทำได้แค่บิดกายเร้าในอ้อมกอด เมื่อริมฝีปากเลื่อนไปสัมผัสส่วนที่น่าอายยิ่งกว่า นวดคลึงด้วยปลายลิ้นจนเอวลอยสูงจากพื้นเตียง ใบหน้าส่ายสะบัดไปมา มือที่ประสานกันยิ่งบีบแน่น

            “แฮก...ฮื่อ...มะ...ไม่นะ...อ้ะ...อาห์...”

            คุณหนูลีไม่รู้ว่าทำไมเสียงครางประหลาดมันดังออกมาไม่หยุด แต่เขาห้ามมันไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ เมื่อถูกแยกปลายเท้าแล้วถูกรุกรานด้วยปลายลิ้นอุ่นร้อนไม่มีหยุด ขณะที่แก่นกลางลำตัวเองก็ถูกอีกฝ่ายจับกำเอาไว้แน่น รูดรั้งอย่างเชื่องช้า จนหยาดน้ำใสไหลเอ่อล้นบนมือหนา

            ขณะที่ฮันคยองเองก็ไม่อาจจะห้ามตัวเองได้ เขาอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากจะครอบครองมากกว่านี้ อยากจะพรหมริมฝีปากไปทั่วกายนี้ ซึ่งเพียงเงยหน้าขึ้นมาสบประสานสายตา ชายหนุ่มก็ไม่อาจจะทานทนไหว

            ภาพของเรือนกายขาวที่ทอดร่างอยู่ใต้กายของเขา บิดเร้าเพราะสัมผัสของเขา ตัวแดงเรื่อเพราะจูบของเขา และสีหน้าเปี่ยมด้วยหยาดหยดของอารมณ์ด้วยสองมือของเขา...สีหน้าที่เกรงกลัวเหลือเกินว่าใครจะเห็น

            สีหน้าที่เขาเห็นแล้วอยากจะฆ่าไอ้คนที่ทำร้ายคุณหนูให้ตายคามือ!

            มันบังอาจทำคุณหนูของเขา คุณหนูที่เขาปกป้องด้วยชีวิต คุณหนูที่เขาอยากจะอ่อนโยนด้วยมากที่สุดคนนี้

            ความคิดของคนที่เลื่อนกายขึ้นไปกอดรัดร่างเล็กบางที่ยิ่งบางกว่าเดิมในช่วงหลายเดือนมานี้ โอบกระชับมั่น กระซิบแผ่วเบา

          “ผมอยากจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด อยากจะอ่อนโยนกับคุณให้มากที่สุด ฮยอกแจ”

            มันเป็นเพียงไม่กี่ครั้งจริงๆ ที่ฮยอกแจได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อเขาเฉยๆ จนได้แต่เงยหน้าขึ้นประสานสายตา แล้วก็กัดปากตัวเองแน่น เมื่อสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วที่กำลังชำแรกเข้ามาในกาย

            มันไม่เจ็บ มันไม่ปวด มันมีเพียงความอ่อนโยนที่ปัดไล่ความหวาดกลัวทั้งหมด

            หมับ

            ดังนั้น สิ่งที่คุณหนูลีทำคือการขยับขึ้นไปใช้อีกมือกอดรอบลำคออีกฝ่าย ราวกับแทนที่คำตอบรับว่า...ทำสิ ทำตามใจที่อยากทำ

            การกระทำแสนอ่อนหวานที่คนได้รับก็ไม่อาจจะอดทนรอ ปลายนิ้วดึงออกเชื่องช้า สัมผัสอาการสะดุ้งเกร็งของคนในอ้อมกอด และ...สะดุ้งยิ่งกว่า

            สวบ

            “ฮื่อ...อึ้ก...อื้ออออ” ฮยอกแจแทบจะผวาตัวถอยหนี เมื่อความใหญ่โตและร้อนผ่าวกำลังเสียดสีที่ปากทางเข้า หากแต่มือที่ประสานเข้าหากันมันกระชับแนบแน่นจนแทบเป็นเนื้อเดียว จนจู่ๆ ความกลัวก็หายไปจากหัวใจ มีเพียงความต้องการอันรุนแรงที่ทำให้ยกสองขาขึ้นโอบรอบเอวอีกฝ่าย ตอบรับความร้อนผ่าวราวแท่งเหล็กลนไฟที่กำลังขยับเคลื่อนเข้ามาในกาย

            “ฮื่อ...อึ้ก...ฮัน...ฮัน...”

            ร่างกายกำลังกรีดร้องว่าเจ็บ แต่หัวใจกลับอุ่นจนไม่น่าเชื่อ เพราะริมฝีปากที่เคยทำให้เสียน้ำตากำลังก้มลงจูบซับน้ำตาอย่างอ่อนโยน ขยับเคลื่อนไปทั่วใบหน้า ก่อนที่จะสบประสานสายตากัน เมื่อ...เข้าไปจนหมด

            หมับ

            ราวกับแม่เหล็กต่างขั้ว เมื่อจูบร้อนต่างประกบเข้าหากันอย่างร้อนแรง กอบเอาความปรารถนาส่งผ่านปลายลิ้นที่พัวพันจนแทบเป็นเนื้อเดียว ขณะที่เอวสอบเองก็ดึงออกเนิบนาบ และ...ดันเข้าไปจนสุด

            “ฮ้า แฮก อื้อ...อึ้ก...” การขยับกายที่คนได้รับก็ครางในคอ ร่างกายตอบรับสัมผัสด้วยการตอดกระชับหนักๆ จนคนได้รับก็ขยับแรงขึ้น ช้อนสะโพกเล็กเข้ามาแนบชิดขึ้น ก่อนที่จะกระหน่ำกายเข้าหาอย่างหนักหน่วงขึ้นทุกขณะ

            “ฮัน....ฮัน....ยะ..อย่า ฮยอก...อึ้ก...มันแรง...อื้อ...” คนได้รับบอกเสียงสั่น และนั่นก็ทำให้คนกระหน่ำกายลดแรงขยับลงแทบทันที เหลือเพียงปากอุ่นที่กดจูบไปทั่วใบหน้า มืออีกข้างเลื่อนมาลูบหลังลูบไหล่อย่างปลอบโยน จากนั้นสายตาก็พลันประสานกัน

            สายตาที่ต่างฝ่ายต่างกำลังเผยความในใจให้อีกฝ่ายรับรู้

            มันไม่ทันแล้ว...การปิดบัง

            สายตาที่เห็นเพียงภาพของกันและกัน จนชายหนุ่มโน้มหน้าลงไปแนบชิดที่หน้าผาก

            “ผมปรารถนาทุกสิ่งในตัวคุณ”

            ถ้อยคำกระซิบที่มีฤทธิ์ร้อนแรงพอที่จะทำให้คนฟังลืมเลือนทุกอย่าง...ลืมว่าตัวเองเป็นใคร...ลืมว่าอีกฝ่ายเป็นใคร มีเพียง...

            “ทำสิ ให้ฮยอกเป็นของคุณ”

            คำที่ปรารถนาจะเอ่ยบอกกับผู้ชายที่เดินอยู่ตามหลังบิดามาตลอด...เขาพูดออกมาแล้ว

            ก่อนที่ร่างกายจะถาโถมเข้าหากันอีกครั้ง ราวกับการบอกผ่านภาษากายดีกว่าคำพูดแสนล้านคำที่พวกเขาพูดออกมาไม่ได้

            ฟึ่บ

            เฮือก!

            ฮันคยองดึงท่อนไฟร้อนเกือบสุด แล้วโถมเข้าไปจนมิดด้าม เรียกเสียงครวญครางที่หายไปในลำคอ เมื่อจูบร้อนแนบเข้าหา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มากครั้งจนร่างเล็กโยนคลอน เสียงเตียงนอนสั่นไหว ขาเตียงกระแทกกับพื้นห้อง เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่ว และ...ความปรารถนาก็มาถึงปลายทาง

            “ฮัน...ฮัน...อื้อ...ฮัน!” ความต้องการที่มากล้นจนเปรอะเปื้อนแผ่นท้องแกร่ง พร้อมกับความร้อนที่ฉีดพ่นจนล้น และทำให้คนได้รับสะดุ้งเฮือก โผขึ้นมากอดรอบลำคอแกร่งมั่น

..................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น