Kiss_Lesson
29
“อื้อ”
เสียงครางหวานที่ทำให้รสจูบที่นุ่มนวลทวีความร้อนแรงมากขึ้นจนร่างเล็กหลงลืมว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
มีเพียงใจดวงน้อยที่เต้นกระหน่ำรัวด้วยความหวังจนฟูฟ่อง
มือเรียวกอดคอคนตัวโตเอาไว้แน่นยามที่ฮันคยองปรับที่นั่งจนทั้งสองนอนราบลงไป
ราวกับหลงมัวเมากับจูบที่แสนไร้เดียงสา
กลิ่นหอมที่ฉ่ำหวาน เรือนร่างเล็กบอบบางที่อยู่ใต้ร่างจนฮันคยองแทบไม่มีสติพิจารณาว่าคนที่ตนกำลังลุ่มหลงอยู่นี้ไม่ใช่คู่นอนที่เขาจะย่ำยีอะไรก็ได้
จนชายหนุ่มตักตวงความหอมหวานราวกับคนที่ขาดน้ำกลางทะเลทราย ซึ่งร่างเล็กก็ไม่ว่าอะไรนอกจากโอนอ่อนผ่อนกาย
เพียงแค่คิดว่าสัมผัสนี้คือ...อาฮันคยอง
“ฮยอกแจ...” เสียงทุ้มที่แหบพร่าทำให้ร่างเล็กถึงกับตัวสั่น
ไม่เคยได้ยินอาหนุ่มเรียกด้วยกระแสอ่อนหวานเช่นนี้
เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาเช่นนี้มาก่อน
ยามนี้ฮันคยองหลงไปกับร่างนุ่มนิ่มอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับคนอื่น
เขาไม่รู้ว่าการหลงใหลมัวเมาเป็นยังไง เพราะไม่ว่าจะนอนกับใคร เขาก็คิดเสมอว่ามันคือการระบายความต้องการของสัตว์มนุษย์คนหนึ่ง
แต่นี่ต่างออกไป...กับฮยอกแจมันไม่ใช่เพียงความต้องการ
“อ้ะ!”
คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งน้อยๆ ทว่าก็ยังไม่หลุดจากภวังค์ที่อาหนุ่มสร้างขึ้น
เมื่อฝ่ามือหยาบกร้านกำลังล้วงลึกเข้าไปในเสื้อเนื้อนุ่ม สัมผัสแผ่นท้องขาวผ่องจนเกร็งวาบ
มือเรียวยิ่งเหนี่ยวรั้งลำคอแกร่งเอาไว้มั่น
“อ๊าาา!!”
ฮยอกแจหลุดเสียงครางหวานอย่างเสียวซ่าน
นัยน์ตาเรียวรีเต็มไปด้วยหยดน้ำใสที่คลอเคลือบและหรี่ปรือลงน้อยๆ
เมื่อปลายนิ้วเรียวยาวกำลังสะกิดยอดอกสีสดช้าๆ ใช้ปลายนิ้วโป้งลูบผ่านแผ่วๆ
จนมันชูชันสู้มือ
ฮันคยองแทบจะหมดความอดทนอดกลั้นกับความนุ่มเนียนที่สัมผัส
ยอดอกสีหวานที่กำลังแข็งเป็นไตสู้กับปลายนิ้วมือของเขาทำให้ชายหนุ่มอดทนไม่ไหวจนสะกิดบีบเคล้นมันเบาๆ
เรียกเสียงครางแผ่วหวานที่มันเรียกร้องอารมณ์ดิบให้ลุกโชนมากขึ้นเรื่อยๆ
เขาอยากแตะต้องมากกว่านี้
อยากลิ้มรสชาติมากกว่านี้
ความคิดที่ทำให้ใบหน้าคมคายเลื่อนลงประทับรอยจูบที่คางเรียวและทำท่าจะประทับแนบที่ลำคอระหง
“อะ...อาฮัน...อา...”
....................................................
กลับไปอ่านต่อที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น