NC
CL Special_14
“ฉันจะรอคำตอบหลังจากนี้นะ” คิบอมกระซิบริมหูเบาๆ
กดจูบที่แก้มนิ่มอย่างแสนรัก ให้คนหน้าหวานที่เริ่มแก้มแดงเรื่อๆ
พยักหน้าอย่างแข็งขัน ใบหน้านวลเนียนฉายชัดถึงอาการครุ่นคิดว่าควรเรียกสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ว่าอะไรดี
ท่าทางน่าเอ็นดูที่ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้น
ฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนลงไปยังกางเกงของร่างน้อยที่เหมือนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาชั่วแวบหนึ่ง
“ดงแฮ ยกเอวขึ้นหน่อยสิ” เสียงทุ้มที่คนยังจมอยู่ในความคิดตัวเองเพียงยกเอวขึ้นตามที่คนรักบอก
ไม่รู้ตัวหรอกว่ายามนี้คิบอมดึงกางเกงขาสั้นออกไปเรียบร้อยแล้ว
ตามด้วยชั้นในตัวเล็กที่ทิ้งไว้ตรงขอบข้างโซฟา เปิดเผยเนื้อตัวช่วงล่างที่ขาวนวลเนียนเสียไม่มีรอยตำหนิใดๆ
ส่วนอ่อนไหวยังคงนอนสงบนิ่งเหมือนกับเจ้าของที่ใช้ความคิด
แล้วภาพของคนตัวเล็กที่ยังเอียงคอกัดปากน้อยๆ
พยายามหาคำตอบให้เขาก็ช่างน่าหลงใหล
ตัดกับความเย้ายวนใจที่เปิดเผยให้เขาเห็นในเวลานี้
หมับ
“อ้ะ!” ดงแฮสะดุ้งน้อยๆ
ทันที เมื่อความเสียววูบวาบกำลังแล่นแปลบปลาบมาจากช่วงล่าง จนต้องก้มลงไป
แล้วแก้มเนียนก็ต้องแดงปลั่ง เมื่อเห็นว่าฝ่ามือใหญ่กำลังกำรอบที่ส่วนอ่อนไหวของเขา
ปลายนิ้วยาวก็กำลังลูบไล้ส่วนปลายจนดวงตากลมโตเบิกกว้าง
“พี่คิบอม...อื้อ...ดงแฮเสียว...”
เสียงหวานที่สั่นพร่าบอกเบาๆ เรือนร่างช่วงบนก็นอนแนบลงกับโซฟานุ่ม ฟันคมกัดริมฝีปากล่างน้อยๆ
ตามความรู้สึกแสนเย้ายวนใจที่รับ คำที่คิบอมเพียงหัวเราะในลำคอ
ฟึ่บ
“อ้ะ...อึ้ก!”
ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้น เมื่อคิบอมกำลังก้มลงมากดจูบที่แผ่นท้องขาวผ่อง ปลายลิ้นร้อนก็แลบเลียผิวเนื้อเบาๆ
แหย่เข้าไปในหลุมเล็กจนดงแฮบิดกายน้อยๆ
ใบหน้าสวยหวานเริ่มขึ้นสีระเรื่อตามแรงอารมณ์ในเวลานี้ ซึ่งคิบอมจะรู้
มือใหญ่ถึงเริ่มขยับอย่างเนิบนาบ
เชื่องช้าอย่างที่เขารู้ว่าคนน่ารักต้องร้องขอ
“อื้อ...พะ...พี่คิบอม...อ้ะ...”
ดงแฮร้องเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองขึ้นไปเพียงเพดานสีขาวนวลตรงหน้า ทั้งที่ไม่ได้จับจ้องมองมัน
หัวสมองกำลังขาวโพลนกับการกระทำของคนตัวโตในเวลานี้
คำถามที่คนรักถามเอาไว้ปลิดปลิวหายไปจากใจ มีเพียงความทรมานแสนหวานที่กำลังกัดกินร่างกายเขาช้าๆ
เสื้อยืดเนื้อนุ่มของดงแฮค่อยๆ
ถูกเลื่อนขึ้นอย่างเชื่องช้าเหมือนกับริมฝีปากร้อนที่กำลังแตะชิมผิวเนื้อนุ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
จนถึงใต้แผ่นอกขาว ดูดเม้มเบาๆ พอเป็นรอยจาง
ขณะที่มือใหญ่ก็ยังเคลื่อนไหวอย่างเนิบๆ อยู่แบบนั้น ผิดกับร่างน้อยที่บิดสะโพกเป็นวงกลม
ขาเรียวจิกเกร็งลงกับโซฟานุ่มกับความรัญจวนใจที่ได้รับ
“ฮื่อ...พี่คิบอม...ฮะ...อ้ะ...”
เสียงหวานครวญครางเบาๆ
ขณะที่ขาเรียวได้แต่ขยับส่ายไปมาอย่างหวังระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ดวงตาคู่หวานหลับแน่น เมื่อพี่คิบอมเอาแต่รูดแก่นกลางลำตัวเขาอย่างเชื่องช้าที่สุด...หากแต่ก็ทำให้อารมณ์พุ่งขึ้นสูงเร็วที่สุด
ทรมาน...แต่ก็ยิ่งต้องการความทรมานนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊าาา...พะ...พี่คิบอม...อึ้ก...”
ดงแฮได้แต่กัดปากแน่น เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังแนบเข้าที่แผ่นอกขาวผ่อง
ปลายนิ้วยาวก็กำลังสะกิดเขี่ยที่หัวนมนิ่มใต้เสื้อเนื้อนุ่มเบาๆ เพียงแค่เขี่ยมันไปมาไม่กี่ที
ความนุ่มนิ่มก็เปลี่ยนเป็นความแข็งตึงที่น่าดื่มกิน
และนั่น..ทำให้คิบอมก้มลงใช้ริมฝีปากครอบลงที่เม็ดเล็กๆ
สีหวานกลางอก
“อึ้กๆ....ฮื่อ...เสียว...ด๊องเสียว...”
คนหน้าหวานยิ่งบิดกายเร้า ศีรษะเล็กสะบัดส่ายไปมาบนหมอนอิงใบนุ่ม
เมื่อคนตัวโตกำลังใช้ปลายลิ้นละเลงลงที่ความแข็งชันกลางอก มืออีกข้างก็กำลังบีบขยี้จนมันชูชันขึ้นมา
ร่างกายส่วนล่างสั่นระริกด้วยความต้องการจากการปรนเปรอของมือหนาที่ขยับขึ้นลงไม่ได้หยุด
ปฏิกิริยาร่างกายที่คิบอมชอบใจ จนยิ่งพรมจูบไปทั่วผิวเนื้อนิ่ม
เวลานี้ปลายเสื้อยืดก็ขึ้นไปกองเหนือแผ่นอกขาว เปิดเผยเรือนร่างแสนสวยให้แก่คนเป็นเจ้าของได้มองเห็นเต็มๆ
ตา
ภาพของคนตัวเล็กที่หอบหายใจแรงๆ
ผิวเนื้อนวลเป็นสีระเรื่อขึ้นจากการฟอนเฟ้น
ส่วนปลายแก่นกายเล็กก็กำลังฉ่ำด้วยน้ำสีขุ่น ขาเรียวยิ่งจิกเกร็งลงกับพื้นโซฟา
หากแต่อ้าออกกว้างให้เขาให้แทรกร่างลงระหว่างขาทั้งสอง แผ่นอกมีรอยแดงประปราย
หัวนมสีหวานก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำใส
ภาพที่แสนจะเย้ายวนใจจนอยากจะแทรกร่างไปเสียเดี๋ยวนี้
กึก
“พี่คิบอม...อ้ะ...หยุดทำไม...ฮะ”
แต่แล้ว คิบอมกลับหยุดมือที่กำลังทำให้ร่างน้อย จนเสียงหวานที่สั่นพร่าเอ่ยประท้วงเบาๆ
ร่างเล็กก็เหมือนจะผวาเข้าหา หากแต่คิบอมกลับส่งยิ้มไปให้
“ทำให้หน่อยสิ” คำที่ดงแฮไม่หยุดคิดเลยสักวินาที
นอกจากมือเรียวที่เอื้อมไปที่เป้ากางเกงของคนตัวโต บีบคลึงของในมืออย่างเบาแรง
ขณะที่ยืดตัวมากดจูบเที่เรียวปากได้รูปอย่างรวดเร็ว
จูบที่แสนน่ารัก
หากแต่ก็เรียกร้องและเว้าวอน
เสียจนคิบอมส่งปลายลิ้นไปเกี่ยวพันกับความนุ่มนิ่มนอกโพรงปาก จนเกลียวลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันแทบจะเป็นเนื้อเดียว
เสียงจูบยิ่งเร่งเร้าดังขึ้นทุกที เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมผละจูบจากกัน
จูบที่ทำให้น้ำใสไหลลงมาที่ขอบปากของดงแฮ
หากแต่ทั้งคู่กลับไม่สนใจ
ระหว่างนั้น
ปลาตัวน้อยก็ส่งมือมาถอดรั้งกางเกงของคนตัวโตที่คร่อมทับอยู่เหนือร่างอย่างรวดเร็ว
ด้วยความช่วยเหลือจากคิบอม มันก็ลงไปกองอยู่ข้างกางเกงขาสั้นของดงแฮ เผยแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นเต็มที่
ให้มือเล็กซุนซนเข้าไปกอบกำมันเอาไว้แน่น
“อืม...” เสียงทุ้มคำรามต่ำในลำคอ
เมื่อมือนุ่มนิ่มไม่ได้ทำแบบเขา หากแต่กำแล้วรูดด้วยจังหวะที่แสนหรรษา จนคิบอมวางมือนาบกับมือนิ่มแล้วบังคับให้ขยับเร็วขึ้นอีกนิด
ความร้อนผ่าวใต้ฝ่ามือทั้งสองข้างที่ดงแฮขยับขาเรียวมาเบียดชิดกัน
แล้วเสียดสีเบาๆ เสียงหวานครวญครางออกมาเบาๆ
ยามที่ปลายลิ้นยังแลกเปลี่ยนน้ำหวานไม่มีหยุด
การกระทำของดงแฮที่รู้ดีว่าเอาใจคนรักยังไง
ทำให้คิบอมคำรามต่ำๆ เพียงแค่ร่างน้อยทำให้เขาแบบนี้ จากที่ตั้งใจว่าจะต้องค่อยเป็นค่อยไปก็เหมือนจะปลิวหายไปจากหัว
ใบหน้าคมคายก็ผละจากจูบของร่างน้อยอย่างรวดเร็ว
หมับ
“อ้ะ...พี่คิบอม...”
ดงแฮได้แต่ร้องเบาๆ หากแต่ก็เกาะลำคอแกร่งมั่น
เมื่อคนตัวโตดึงให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับอยู่ตรงหน้าตัก แล้วแก้มใสก็ต้องแดงจัด
เมื่อสบเข้ากับดวงตาที่ใครๆ ว่าเย็นชาหากแต่เวลานี้มันกลับร้อนเหมือนไฟ
ฟึ่บ
“อ๊าาาา!!!” คนหน้าหวานกัดปากเชิดหน้าทันที
เมื่อปลายนิ้วยาวผลุบหายเข้าไปในช่องทางสีหวาน ยิ่งกับท่านั่งแหกขาแบบนี้ด้วยแล้ว
เพียงดันทีเดียว นิ้วยาวก็สอดเข้าไปจนสุดให้ดงแฮครางอื้ออึงในลำคอ
“อ้ะๆ...พะ...พี่คิบอม...อื้อ...แรงอีก...”
ดงแฮร้องขอทันที เมื่อนิ้วที่หมุนวนอยู่ในร่างกำลังกดสอดเข้าหาแรงๆ
จนกระแทกเข้ากับปุ่มเนื้อภายใน เรือนร่างบอบบางก็เริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ
รับกับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา ไม่นานก็เพิ่มเข้ามาจนมันมีถึงสาม
ช่องทางนุ่มที่ตอดรัดแรงแทบบ้า
ทำให้คิบอมกัดฟันจนขึ้นสันนูน ยิ่งมองใบหน้าขาวผ่องที่กัดปาก
ครวญครางเย้ายวนอยู่ตรงหน้า เขาก็ทนไม่ไหว
ความคิดที่ทำให้คิบอมดึงมืออกจากช่องทางอุ่นร้อนอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะประกบจูบเข้าหาเรียวปากสีหวานในทันที
“อื้ออออ!!!” ดงแฮเบิกตากว้าง ทั้งที่ยังอ้าปากรับปลายลิ้นร้อนผ่าวเข้ามา เมื่อพี่คิบอมกำลังจับที่สะโพกเล็กแล้วดันให้เขารับแก่นกายใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาเรื่อยๆ
มือเรียวปัดป่ายไปตามแผ่นหลังแข็งแกร่งอย่างเสียดเสียว
ความแข็งแกร่งที่ทำให้ดงแฮผละจากจูบร้อนมากอดคอคนตัวโตเอาไว้มั่น
“อ๊า!”
คนหน้าหวานที่รับแท่งเนื้อร้อนเข้ามาจนสุดร้องออกมาสุดเสียง ก้นกลมก็แนบเข้ากับหน้าขาของชายหนุ่มอย่างไร้ช่องว่าง
การเป็นหนึ่งเดียวกันที่แสนจะลงตัวเสียจนทั้งคู่ลืมเลือนทุกอย่าง
เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
ยามที่ดงแฮใช้ดวงตาที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำใสจ้องมองดวงตาคู่คมที่วาววับเข้มข้น
ฟึ่บ
คิบอมจัดการดึงปลายเสื้อยืดของร่างน้อยทีเดียว
มันก็ลงไปกองที่โซฟาข้างพวกเขาทั้งสอง มือใหญ่ก็ขยับไปกอบกุมสะโพกนิ่มเอาไว้มั่น แล้วบังคับให้ดงแฮดึงขึ้นแล้วกดลงมา
“อ๊าาา!!
พี่คิบอม...อื้อๆ....” ดงแฮครางเสียงสั่น มือเรียวยิ่งกอดคอคนตัวโตมั่น
ยามที่เริ่มขยับสะโพกเข้าหาความร้อนผ่าวที่กำลังทิ้งค้างอยู่ในร่าง ขาเรียวก็ยิ่งแยกกว้างออกเพื่อให้อีกฝ่ายสอดแทรกได้ลึกที่สุด
เสียงคราวหวานที่คิบอมจัดการโน้มหน้าไปกดจูบที่เรียวปากสีระเรื่ออย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้คนหน้าหวานคุมเกมไปก่อน
จูบหวานๆ
ที่ทำให้ดงแฮยิ่งกดกายเข้าหาความร้อนผ่าวอย่างไม่เร่งรีบ
ความเสียวซ่านก็สาดซัดเข้ามาในร่างจนแทบคิดอะไรไม่ออก แต่ก็เพียงพักเดียว
“อ๊าาาา...พี่คิบอม...อื้อ...เร็วไป...อึ้กๆ...เร็ว...อ๊าาาา...ด๊อง...ฮื่อ...”
ดงแฮได้แต่หวีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อคนตัวโตจัดการสวนกายเข้าหาอย่างไม่ให้ตั้งตัว
แท่งเนื้อใหญ่โตที่ดึงออกแล้วสวนกายกระแทกเข้าเต็มความยาว
ทำเอาร่างน้อยตัวสั่นคลอน หากแต่มือเรียวกลับกอดคอเอาไว้มั่น
ความร้อนแรงในอารมณ์รักยิ่งมากขึ้นทุกที
เรียกเสียงครวญครางหวานๆ ที่ประสานกับเสียงคำรามต่ำของคนตัวโต
ขณะที่เรือนร่างของทั้งสองก็กำลังกดสอดประสานกันอย่างเป็นจังหวะที่ลงตัว
เหงื่อเม็ดใหญ่ก็ไหลซึมทั่วเรือนร่างของทั้งสองจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังลั่น
พั่บๆๆ
คิบอมยิ่งเร่งกายเข้าหาความคับแน่นมากขึ้นทุกที
เมื่อช่องทางสีสดกำลังบีบรัดเขาเป็นจังหวะที่รุนแรง
บ่งบอกว่าร่างน้อยใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว และเพียงไม่นาน เสียงครวญครางหวานๆ
ก็ยิ่งครางถี่
“มะ...ไม่ไหว....อึ้กๆ...ฮื่อ...ไม่ไหว...อ๊า...ดงแฮมะ..มะ...อ๊าาาาา!!!!” เสียงหวานหวีดร้องออกมาเต็มเสียง ยามที่คิบอมกระแทกกายเข้ามาอีกครั้ง
ใบหน้าสวยก็เอนซบลงที่ไหล่แกร่ง
ยามที่เนื้อตัวยังสั่นเมื่อคนตัวโตสวนกายเข้ามาหาถี่ยิบ
เพียงไม่นาน
ร่างน้อยก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อเสียงทุ้มคำรามชิดริมหู
ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้ามาเต็มช่องทางสีสดสวยจนไหลย้อนออกมาเต็มเรียวขาขาว
หมับ
คิบอมยิ่งกอดกระชับร่างน้อยเอาไว้มั่น
ขณะที่เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
ดวงตาคู่คมก็มองใบหน้าแสนสวยที่ฉ่ำหวานด้วยแรงอารมณ์อย่างแสนรัก
ใบหน้าคมคายกดจูบที่แก้มเนียนเบาๆ ที่คนตัวเล็กก็เอียงแก้มให้อย่างเต็มใจ
“พี่คิบอมฮะ....”
เสียงหวานที่หอบหายใจน้อยๆ เรียกเบาๆ ให้คนฟังเลิกคิ้วขึ้น จนลูกปลาน้อยถามต่อ
“ให้ด๊อง...ตอบคำถาม...พี่เลยมั้ยฮะ”
คำถามที่คิบอมยกมุมปากขึ้น แล้วพลิกร่างเล็กให้ลงไปนอนราบกับโซฟานุ่มอีกครั้ง
ดวงตาคู่คมวาววับอย่างน่าดู
“หลังจากนี้ก็ได้ดงแฮ”
คำตอบของคนตัวโตที่ก้มหน้าลงมากดจูบที่เรียวปากหอมหวานอีกครั้ง
ซึ่งคนตัวเล็กก็ได้แต่เปิดปากรับอย่างเต็มใจ ไม่ว่าอะไรที่เหมือนว่าพี่คิบอมจะไม่จบเพียงแค่รอบเดียวอย่างที่คิด
ไม่นาน เสียงทุ้มก็เอ่ยยืนยันว่าความคิดของดงแฮถูกต้องทุกอย่าง
“ชดเชยเรื่องเมื่อคืนยังไงล่ะ”
คำที่คนตัวเล็กยิ้มเขิน
เพราะต่อให้พี่คิบอมจะทำอีกสักกี่ครั้ง...เขาก็เต็มใจนี่นะ
............................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น