วันอังคารที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556

NC Cupid’s Wish_22


NC Cupid’s Wish_22



            “ยะ...อย่าเลีย...ฮะ...อ๊า...” ฮยอกแจเม้มปากแน่น พยายามห้ามปรามชายหนุ่มตัวโต แต่ร่างกายที่ควรลุกหนีกลับยังฟุบหน้านิ่งๆ ให้เขาแตะต้องอย่างไม่สามารถดิ้นรนได้ มีเพียงความรู้สึกร้อนวูบวาบที่กำลังส่งตรงไปยังแก่นกายเล็กใต้ผ้าขนหนูที่ร้อนขึ้นทีละน้อย

            คนตัวเล็กหลับตาแน่นอย่างหวาดหวั่นอยู่ในอก แต่เพียงหลับตา ภาพแววตาคมกริบที่เข้มด้วยแรงปรารถนาก็ผุดวาบเข้ามาในหัว แววตาที่ทำให้ฮยอกแจทำอะไรไม่ได้ นอกจากเปล่งเสียงห้ามครางเครือที่เหมือนจะเร่งเร้าอารมณ์อีกฝ่ายเสียมากกว่า

            ในเมื่อใจมันยอมไปแล้ว บางที...เพียงแค่สะกิดนิดเดียวก็ยากจะหยุดยั้ง

            “อื้อ...ยะ...” ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นน้อยๆ เมื่อฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังลูบเข้าที่เอวเล็กบอบบาง แล้วขยับขึ้นลงเบาๆ จนขนอ่อนลุกซู่ ดวงตาคู่สวยฉ่ำด้วยหยดน้ำใสที่บ่งบอกอารมณ์ความรู้สึกในเวลานี้ เรือนร่างบอบบางก็ขยับส่ายน้อยๆ กับลิ้นร้อนที่ยามนี้ลากไล้ไปทั่วเนินสะโพก

            ปฏิกิริยาตอบสนองของฮยอกแจที่เป็นไปอย่างไร้เดียงสาเหลือเกินทำให้คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเพียงนิด แต่ในเมื่อกลิ่นกายหอมนุ่มละมุนกำลังเข้าจู่โจมเขา ผิวเนื้อเนียนละเอียดเสียยิ่งกว่าผู้หญิงผู้ชายคนไหนก็สั่นระริกใต้ฝ่ามือที่ทำให้ชายหนุ่มเริ่มส่งมือมายังเรียวขาขาว

            “อื้อ...คุณฮัน...” เสียงหวานสั่นพร่า เมื่อฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังลูบไล้ที่เรียวขาขาวผ่องอย่างเบามือ ปลายนิ้วยาวลูบเบาๆ เรียกอาการวูบหวิวจากคนตัวเล็ก ทั้งยังลากขึ้นมาทุกทีจนหายเข้าไปใต้ผ้าขนหนูผืนบาง แต่เหมือนว่าการกระทำนี้จะทำให้ฮยอกแจสะดุ้งสุดตัว

            “ยะ...อื้อ!!!” เพียงแค่ใบหน้าสวยหันกลับมาหมายจะห้ามปรามสัมผัสหวามหวิวที่เกิดขึ้น ริมฝีปากนุ่มก็ถูกอีกฝ่ายประกบจูบลงมาอย่างรวดเร็ว เวลานี้ ฮันคยองยืดตัวมามอบจูบรสนุ่มให้กับร่างบอบบางที่จะเอ่ยปฏิเสธทั้งที่เนื้อตัวสั่นเทาใต้ฝ่ามือเขากำลังสารภาพออกมาทั้งหมดว่า...ต้องการ

            จูบที่ทำให้ฮยอกแจยิ่งกำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อปลายลิ้นร้อนระอุกำลังสอดแทรกเข้ามาตามรอยเผยอแย้มอย่างนุ่มนวล ริมฝีปากขบเม้มทักทายทั้งริมฝีปากบนและล่างของเขาจนวาวชื้น ใบหน้าสวยก็ทำได้เพียงขยับตอบโต้อย่างคนไร้ประสบการณ์ ยิ่งยามถูกไล่ต้อนในพื้นที่แคบๆ ปลายลิ้นนุ่มก็ถูกเข้ารุกราน พัวพันจนเสียงจูบเริ่มดังแผ่วออกมาทุกที

            “อื้อ...อืม...” ฮยอกแจได้แต่หลับตาแน่น ยอมรับจูบที่กำลังทวีความร้อนแรงมากขึ้นทุกทีอย่างที่ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้ สติก็ปลิวหายไปหมดแล้วกับการเล้าโลมที่แสนจะกระตุ้นอารมณ์ของชายหนุ่มร่างสูง และไม่รู้ตัวเลยว่าหนุ่มจีนกำลังปลดรั้งผ้าขนหนูผืนน้อยจนคลี่ออกจากปม ทิ้งตัวลงบนที่นอนนุ่ม เปิดเปลือยเนื้อตัวเปลือยเปล่าให้ลูบไล้

            ฮันคยองยิ่งขยับขึ้นมาคร่อมทับร่างบอบบางเอาไว้ทั้งตัว ริมฝีปากร้อนยังคงช่วงชิงลมหายใจของคนตัวเล็กอย่างมีชั้นเชิง ฝ่ามือแข็งแกร่งก็ขยับลูบไล้ที่ต้นขาขาวเนียน ปลุกเร้าอารมณ์รักของคนตัวเล็กที่ต้องการเขาไม่ต่างกัน

            “!!!” แต่แล้ว ฮยอกแจก็ต้องสะดุ้งสุดตัว ร่างบอบบางกระตุกไปทั้งร่าง เมื่อฝ่ามือแข็งแกร่งของฮันคยองกำลังกอบกุมเข้าที่ส่วนอ่อนไหวที่กำลังสั่นระริก คลื่นความปรารถนาที่ไม่เคยมีใครมอบให้กำลังเข้าเล่นงานสติจนดวงตาพร่าเลือน สะโพกอิ่มทำได้เพียงหมุนวนอย่างเสียดเสียวกับอารมณ์ที่ไม่เคยมีใครทำให้

            เมื่อก่อนฮยอกแจอาจจะเคยช่วยตัวเองบ้างตามกลไกของร่างกาย แต่ความรู้สึกพวกนี้มันหมดไปแล้วตั้งแต่รับผิดชอบชีวิตน้อยๆ และนี่เป็นครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆ ที่มีคนกำลังแตะต้องเนื้อตัว กำลังมอบความรู้สึกที่ชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัส

            “อื้อ...ยะ...อย่า...ฮื่อ...” ฮยอกแจเชิดหน้าขึ้นสูง ขาเรียวบีบเข้าหากัน หากแต่ก็ไม่อาจจะห้ามปรามฝ่ามือใหญ่ที่กำลังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวอย่างเชื่องช้า เรือนร่างระหงหมดเรี่ยวแรง ทำได้เพียงนอนทอดร่างให้อีกฝ่ายแตะต้องอย่างไม่อาจจะห้ามปราม ดวงตาคู่สวยก็ฉ่ำด้วยหยดน้ำใส เรียวปากสีหวานอ้ารับปลายลิ้นร้อนที่ขยับเข้ามาอีกครั้งและอีกครั้ง

            “คุณสวยจังเลย รู้มั้ย หืม” และยิ่งฮันคยองกระซิบเสียงทุ้มพร่า คนไร้ประสบการณ์ก็ทำได้เพียงเปล่งเสียงหวานออกมาครางเครือ

            ฮยอกแจปรือตาขึ้นอย่างเชื่องช้า มองฝ่าม่านน้ำตาแห่งแรงอารมณ์ที่พาให้ดวงตาหวานเยิ้ม สบเข้ากับดวงตาเข้มข้นที่บ่งบอกถึงความปรารถนาในตัวเขา แววตาของฮันคยองที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการ เร่าร้อน รุนแรง ราวกับสัตว์ป่าที่ทำให้เนื้อตัวยิ่งสั่นระริก

            ขณะเดียวกัน ฮันคยองก็กำลังมองใบหน้าสวยจัดที่เวลานี้ยิ่งยั่วเย้าอารมณ์ เมื่อดวงตาเรียวงามกำลังฉ่ำเยิ้มราวกับเรียกร้องสัมผัสจากเขา เรียวปากสีระเรื่อเจ่อบวม ทั้งยังเผยอน้อยๆ ราวกับเชิญชวน จนอดใจไม่ได้ที่จะประกบจูบอีกครั้งจนน้ำหวานไหลซึมลงมาที่ขอบปากเล็ก

            “อื้อ!!!...ยะ...อย่า...ฮื่อ...อย่า....อ้ะอ๊า...” ทันทีที่ปากเป็นอิสระ ฮยอกแจก็เปล่งเสียงหวานจัดออก สะโพกมนเด้งขึ้น เมื่อปลายนิ้วของฮันคยองกำลังสะกิดหยอกเย้าที่ส่วนปลายปริ่มน้ำของเขา เพียงแค่สะกิดถูไถไม่กี่ที มือเรียวก็ได้แต่กำผ้าปูเตียง เรือนร่างขยับส่ายซ่านกับความรู้สึกแปลกใหม่

            ฟึ่บ

            ฮันคยองจับร่างเล็กให้ขยับมานอนหงายอยู่บนเตียงนุ่ม จากนั้น ริมฝีปากร้ายกาจที่กำลังเล้าโลมเรือนร่างเล็กก็ขยับไปขบเม้มที่ซอกคอขาวอย่างหิวกระหาย สูดดมความหอมที่เจือด้วยกลิ่นแป้งเด็ก แต่กลับหอมยิ่งกว่าใคร ฝ่ามืออีกข้างขยับมาบีบขยี้หัวนมนิ่มเบาๆ แต่ก็ทำให้ฮยอกแจผวาเยือก

            “ยะ...อย่า...อย่าบีบ...อ้ะ...อ๊า...” ฮยอกแจกัดปากตัวเองแน่น แต่ทำได้เพียงห้ามด้วยเสียงที่แม้แต่เจ้าตัวยังรู้เลยว่าไร้ความหนักแน่นขนาดไหน อีกทั้งร่างกายก็ยังตอบสนองตามที่อีกฝ่ายนำทางอย่างควบคุมไม่ได้ แอ่นอกบางเด้งขึ้นรับสัมผัส มือเรียวยิ่งจิกเกร็งกับผ้าปูเตียงสีเข้ม

            ฟึ่บๆ

            “อื้อ...อ้ะ...” ฮยอกแจแหงนเงยหน้าขึ้นทันที เมื่อฝ่ามือใหญ่ที่กำรอบส่วนอ่อนไหวกำลังรูดรั้งแรงขึ้น ปลายนิ้วยาวก็หยอกล้อที่ส่วนปลายหลายต่อหลายครั้งจนน้ำขาวขุ่นไหลซึมจนฉ่ำเยิ้ม จากนั้น ใบหน้าคมคายก็ขยับต่ำลงไปกดจูบที่เรียวขาขาว มืออีกข้างก็ดึงให้ขาเรียวแยกออกจากกันช้าๆ เปิดทางให้ปากร้อนเข้ากดจูบที่ซอกขาขาวด้านในอย่างร้อนแรง

            “ยะ...อย่า ผมอาย...คุณฮัน...อย่ามอง...” ฮยอกแจที่ส่ายสะบัดศีรษะน้อยๆ ได้แต่ร้องเสียงสั่นระริก เมื่อเวลานี้ เรือนร่างเขาก็ไม่ต่างจากเปลือยเปล่า ไม่มีแม้กระทั่งแรงที่จะหุบขาที่อีกฝ่ายจับอ้าออก มีเพียงสะโพกเล็กที่ขยับส่ายตามจังหวะที่อีกฝ่ายนำทาง เปิดเนื้อตัวให้อีกฝ่ายเห็นหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า

            “คุณสวยมากเลยนะฮยอกแจ สวยกว่าใครๆ ที่ผมเคยเจอ” ความเขินอายที่ชายหนุ่มละจากความหอมนุ่มตรงซอกขาขึ้นมาสบกับดวงตาฉ่ำน้ำ เสียงทุ้มห้าวสั่นสะท้านประสาทสัมผัสของคนฟังก็เอ่ยออกมา

            “อื้อ!!!!” แต่แล้ว ฮยอกแจก็ต้องสะท้านเยือกไปทั้งตัว เมื่อทันทีที่ฮันคยองพูดจบ ชายหนุ่มก็ครอบริมฝีปากเข้ากับแก่นกายสีระเรื่ออย่างรวดเร็วจนฮยอกแจทำได้เพียงมองเพดานด้านบนอย่างไม่เห็นอะไร นอกจากแสงสว่างที่พร่าเลือนไปทั้งเปลือกตา

          ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...จะไม่ไหวแล้ว

            “อ้ะอ๊า....เสียว...อื้อ...มะ...ไม่...แรง...แรงไป ฮื่อ...” เสียงหวานยิ่งสั่นพร่า ฟันคมกัดเรียวปากล่างจนซีดขาว เมื่อความเสียดเสียวกำลังสาดซัดไปทั่วร่าง ขณะที่เจ้าตัวก็ไม่สนใจน้ำใสที่ไหลซึมลงมาที่ขอบปาก ยามที่ร่างกายทำได้เพียงขยับตามการกระทำของคนตัวโต

            ขณะเดียวกัน เสียงพร่าหวานก็กำลังทำให้ชายหนุ่มร่างสูงเริ่มหมดความอดทนมากขึ้นทุกที มือใหญ่ก็จัดการเสื้อเชิ้ตเนื้อดีของตัวเองออกจากร่างอย่างรวดเร็ว แล้วปลดกางเกงสะบัดทิ้งอย่างไม่สนใจ มือใหญ่ก็ยิ่งจับเรียวขาขาวให้แยกกว้างออก แล้วเริ่มแรงกระทำให้มากขึ้นอย่างต้องการให้คนตัวเล็กรู้สึกดีที่สุด

            ยิ่งกว่าที่เคยสัมผัสจากใคร

            “มะ...ไม่...อื้อ...อ้ะอ๊า...อ้ะ...อ๊า...มะ...ไม่ไหว...ผม...ฮื่อ...ไม่ไหวแล้ว...อ้ะอ๊าาาาาาา!!!” ฮยอกแจกระตุกร่างหลายๆ ที ม่านตาหรี่แคบลงยามที่เห็นแสงสว่างวาบ ปลดปล่อยความต้องการออกมาอย่างหมดสิ้นเข้าไปในโพรงปากร้อนที่กลืนเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกียจ เรือนร่างขาวผ่องทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนนุ่มอย่างสิ้นแรง

            เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง ขณะที่ฮยอกแจหลับตาแน่นอย่างเหนื่อยหอบ หัวใจเต้นถี่แรงจนเหมือนจะระเบิดออกมา

            หมับ

            เฮือก!!!

            “ยะ...อย่า คุณฮัน...” แต่แล้ว คนเหนื่อยหอบก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่เรียวขาขาว ทั้งยังสัมผัสที่กำลังแตะเข้าที่ช่องทางด้านหลัง เสียงใสก็รีบร้องบอก ทั้งที่ไม่มีแรงแม้กระทั่งขยับหนีปลายนิ้วที่กำลังลูบวนที่ปากทางเข้า

            เวลานี้ อารมณ์หวามผ่านไปแล้ว สติที่หายไปก็เริ่มกลับมา จนฮยอกแจได้แต่ร้องเสียงหลง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างตื่นตกใจ

            “ทำไมครับ ไม่สงสารผมบ้างหรือ” เสียงปฏิเสธที่คนฟังชะงักไปนิด นัยน์ตาคมก็ตวัดมามองตาคู่สวยที่บ่งบอกถึงความตื่นตระหนก ทั้งที่ร่างเล็กเพิ่งจะยอมให้เขาแตะต้อง เสียงทุ้มก็เอ่ยปากถามราวกับขอร้อง ฝ่ามือใหญ่จับมือเรียววางลงบนส่วนแข็งแกร่งที่ยามนี้ตื่นเต็มที่ให้ฮยอกแจยิ่งสะดุ้ง

          ร้อนจังเลย

........................................................



ต่อค่ะ


            จูบร้อนผ่าวประกบเข้าหาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสมองคนได้รับมึนงง ฝ่ามือใหญ่ก็ขยับมากอบกุมส่วนอ่อนไหวที่เพิ่งปลดปล่อยออกไปเอาไว้แล้วรูดขึ้นลงช้าๆ ฝ่ามืออีกข้างสะกิดเขี่ยหัวนมนิ่มที่แข็งขืนหลายครั้งจนเสียงหวานหวีดร้องในลำคอ ขาเรียวจิกเกร็งไปกับเตียงนอนนุ่ม มือเรียวกอดรัดลำคอแกร่งเอาไว้มั่น

            “อื้อ...” ฮยอกแจได้แต่ตอบรับจูบร้อน ยามที่ร่างกายท่อนล่างกำลังขยับเสียดสีกันอย่างที่ทำให้ร่างกายกระตุกเกร็ง ขาเรียวขาวก็แยกออกกว้างยามที่ปลายนิ้วยาวกำลังกดหายเข้าไปในช่องทางสีสด

            “!!!” คราวนี้ คนตัวเล็กสะดุ้งสุดตัวทันทีที่มีอะไรสอดแทรกเข้ามา รู้สึกเจ็บเสียดจนช่องทางด้านหลังยิ่งบีบเกร็งจนนิ้วยาวแทบจะไม่ขยับเขยื้อน และนั่นทำให้ฮันคยองยอมผละจากเรียวปากสีระเรื่อเพื่อขยับลงไปยังช่องทางสีสดอย่างรวดเร็ว

            “มะ...ไม่...อย่าเลีย...อื้อ...คุณฮัน...ยะ...” ฮยอกแจได้แต่บิดสะโพกเร้า เมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวกำลังตวัดเลียรอบส่วนทางเข้า จนได้แต่บิดสะโพกไปมา ขณะที่ชายหนุ่มก็กำลังปาดหยาดน้ำสีขุ่นของคนตัวเล็กเป็นตัวช่วยหล่อลื่น ลิ้นร้อนก็ตวัดเลียแรงๆ จนน้ำใสเยิ้มไปทั่ว มืออีกข้างบีบขยำสะโพกมนให้ร่างบอบบางเริ่มกลืนกินนิ้วยาวให้หายเข้าไปจนสุด

            “อย่าเกร็งสิครับ” ฮันคยองขยับตัวมากดจูบที่แก้มนุ่มอย่างปลอบใจ ทั้งที่ความต้องการของตัวเองกำลังล้นออกมา ปลายนิ้วยาวยามนี้ที่กดสอดเข้าไปทั้งสามก็กำลังดึงเข้าออกเพื่อให้อีกฝ่ายคุ้นชิน

            “อ้ะ...อ๊า....ฮื่อ....” จากนั้น ชายหนุ่มก็ก้มลงมาใช้ปลายลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวยอดอกสีสดให้เข้าไปในโพรงปากร้อนผ่าว เพียงดูดเม้มเบาๆ ฮยอกแจก็ตัวสั่นระริก ป่ายปัดมือไปตามผ้าปูที่นอนนุ่มอย่างเสียวซ่าน

            “ระ...แรง...แรงกว่านี้...แรง..ฮื่อ...” ความเจ็บปวดที่ยามนี้กำลังแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวสะท้าน จนเสียงหวานต้องร้องขอ เสียงหวานๆ ที่ทำให้ฮันคยองยิ่งขบเม้มยอดอกสีระเรื่ออย่างหิวกระหาย มือใหญ่ป่ายปัดไปทั่วเรือนร่างระหงจนฮยอกแจสมองขาวโพลน เหลือเพียงปฏิกิริยาของร่างกายที่เป็นไปตามสัญชาตญาณ

            ฟึ่บ

            “ทะ...อ๊าาาา...เจ็บ...ฮึก...ผมเจ็บ...” แต่แล้ว ความสุขสมก็ถูกดึงออกจนวูบโหวง ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะเอ่ยปากถามว่าทำไม แก่นกายใหญ่ก็เข้ามาแทนที่ แล้วดุนดันเข้าไปอย่างเชื่องช้า เรียกเสียงหวีดหวานที่ดังลั่น น้ำตาหยดใสไหลลงมาทันที

            “อาห์...อย่าบีบผม...แบบนั้น...” ฮันคยองกัดฟันแน่น เมื่อความคับแน่นด้านหลังอย่างที่ไม่เคยมีใครได้ล่วงล้ำมาก่อนกำลังเล่นงานเขา มือใหญ่กอดรัดร่างบอบบางเข้ามาแนบอก ยามที่ดันส่วนหัวเข้าไปแล้ว หากแต่น้ำตาหยดใสของร่างเล็กตรงหน้าก็ทำให้ต้องประกบจูบที่เรียวปากสั่นระริก

            จูบร้อนที่ฮยอกแจไขว่คว้าต้องการ ปากบางก็อ้าออกรับปลายลิ้นร้อนที่ทำให้ความเจ็บปวดจางหายลง เล็บสั้นจิกลงกับไหล่กว้างเต็มแรง และฮันคยองก็ใช้จังหวะที่ร่างน้อยกำลังเพลินเพลินกับจูบร้อน...กดกายเข้าไปทีเดียวจนสุด

            “ฮื่ออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อื้อๆ...” เสียงหวานหลุดออกมาจากลำคอระหง ยามที่ความเจ็บปวดแล่นปลาบไปทั่วร่าง มือเรียวกอดไหล่แกร่งเอาไว้มั่น น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลลงกระทบแก้มเนียน ขาเรียวจิกเกร็งแน่นพร้อมกับหยาดบริสุทธิ์ที่ไหลซึมออกมาเป็นตัวช่วยคนทั้งสอง

            ขณะที่ฮันคยองยิ่งมอบจูบแสนร้อนแรงให้กับร่างบอบบาง กัดฟันแน่นกับความอ่อนนุ่มที่โอบรัดเขาเอาไว้ เพียงแค่สอดใส่เข้าไป เขาก็แทบจะไปถึงปลายทางอารมณ์ด้วยซ้ำ

            “อื้อ...อ้ะ...อืม...”

            ไม่นาน หลังจากที่ปล่อยให้ร่างเล็กคุ้นชินกับความใหญ่โต เรือนร่างแข็งแกร่งก็ค่อยๆ ขยับเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า หมุนวนหาอะไรบางอย่างอย่างใจเย็น

            หมับ

            “อื้อ!!!!!!!!!..อึ้ก...” เพียงไม่นาน คนตัวเล็กก็ครางเสียงสั่น ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้น เมื่อแก่นกายใหญ่กดสอดเข้ากระแทกจุดอารมณ์ภายใน เนื้อตัวสะท้านเยือก ความเสียวซ่านที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้ก่อนหน้านี้เทียบไม่ได้เลยกับเวลานี้ มือเรียวก็กอดรัดลำคอแกร่งมั่นยามที่ชายหนุ่มผละลงไปหาซอกคอขาวเนียน

            ตอนนี้ เวลานี้ พวกเขารู้เพียงต้องการสัมผัสของอีกฝ่ายเท่านั้น

            “อ้ะ อาห์...” ใบหน้าสวยส่ายสะบัดแรงๆ เมื่อแรงดุนดันที่ด้านหลังขยับเข้ามาแรงขึ้นทุกขณะ ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำใสแห่งแรงอารมณ์ เรือนร่างเล็กก็เริ่มขยับตอบรับสัมผัสอย่างเชื่องช้าให้คนตัวโตคำรามฮึมฮัมในลำคอ

            “อาห์...สุดยอด...อืม...ฮยอกแจ...” ฮันคยองคำรามเสียงดัง ยามที่ยิ่งเร่งแรงสะโพกเข้าหาความอ่อนนุ่มที่แสนคับแน่นมากขึ้นทุกที ดวงตาคู่คมก็มองเรือนร่างขาวผ่องที่ตอบสนองสัมผัสของเขาอย่างไร้จริตมารยาอย่างพึงใจ ดวงตาคู่คมยิ่งเข้มจัด

            และคงจะเป็นอย่างนั้นจนกระทั่งอารมณ์พัดหายไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าชายหนุ่มนึกขึ้นได้

            “อ้ะ อ๊าาา...อึ้ก...คะ...คุณฮัน...”

            “แผลคุณ...” ฮยอกแจถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อชายหนุ่มช้อนขาขาวข้างหนึ่งขึ้นสูงกว่าเดิม จนต้องพลิกตัวขึ้นมานอนตะแคง โดยที่แก่นกายใหญ่ยังคงกดสอดเข้ามาไม่ได้หยุด ความเสียวซ่านยิ่งกระจายทั่วร่าง แต่แล้วหัวใจก็ยิ่งสั่นระริกเมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยบอก

            แผลที่ถูกลวกด้านหลังของเขา

            แผลที่ยามนี้ลอยขึ้นมาเหนือพื้นเตียง ไม่ได้ถูไถไปกับเตียงนอนนุ่มอย่างก่อนหน้านี้ ความห่วงใยที่พาให้หัวใจดวงน้อยยิ่งสั่นสะท้าน เนื้อตัวทั้งสองยิ่งขยับสอดแทรกเข้าหากันอย่างรุนแรงมากขึ้นทุกที เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมไปทั่วร่าง เร่งเร้าเสียงเนื้อกระทบเนื้อให้ดังก้องทั่วห้องนอนกว้าง

            ก่อนที่ร่างบางจะต้องกระตุกถี่ เมื่อปลายทางของอารมณ์แคบเข้ามาทุกที

            “อ้ะ...อ๊า...มะ...แรงอีก...แรง...ไม่...ไม่...ไม่ไหว...อื้อ...อ๊าาาา!!!!!” ร่างบอบบางเกือบจะทิ้งตัวอย่างหมดแรง ถ้าไม่ใช่เพราะฮันคยองรวบร่างเล็กเอาไว้มั่น แก่นกายใหญ่กดสอดเข้าหาไม่ได้หยุด ไม่นาน เสียงทุ้มก็คำรามลั่น ดวงตาคู่คมหลับแน่น ปลดปล่อยความต้องการเข้าเต็มช่องทางอุ่นร้อนจนไหลเลอะเรียวขาขาว

            เสียงหอบหายใจดังสะท้อนไปทั่วทั้งห้องนอนกว้าง ขณะที่อ้อมกอดอบอุ่นยังคงกอดรัดร่างบอบบางเอาไว้แน่น ไม่นาน ก่อนที่ฮันคยองจะค่อยๆ ถอนกายออกมาอย่างเชื่องช้าให้ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว


..............................................................................


กลับไปอ่านต่อได้ที่


ขอบคุณค่ะ ^^


1 ความคิดเห็น: