วันศุกร์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2556

NC [129&38] Hip Hop Girls_26

NC [129&38] Hip Hop Girls_26



          คิดถูกคิดผิดวะเนี่ยที่จะตามใจมันน่ะ!!!

            “อ๊า~...ยะ...อย่าอปป้า...ดงแฮ...ฮื่อ...รู้สึกมากไป...อึ้ก...”

            ภายในห้องนอนกว้างของคิมคิบอม ร่างขาวนวลเนียนกำลังบิดกายเร้าอยู่บนที่นอนนุ่มปูทับด้วยผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้ม สีที่ตัดกับผิวขาวจนยิ่งโดดเด่นท่ามกลางแสงไฟสลัว ขณะที่ร่างเปลือยเปล่าก็มีเพียงเส้นหนังเล็กๆ สีดำสองเส้นที่รั้งเอวเอาไว้ โดยที่ส่วนกลางของมันเป็นรูขนาดใหญ่ที่เปิดให้เห็นส่วนอ่อนไหว และช่องทางสีหวานที่หดเกร็ง

            ของขวัญที่คิบอมส่งให้ และดงแฮก็อาละวาดยามที่เห็นครั้งแรก

            แต่เมื่อของขวัญมาประดับบนเรือนกายขาวนวลก็เรียกความพึงพอใจให้กับคนที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียงได้อย่างดี

            คิบอมกำลังตาวาววับ ยามมองคนหน้าหวานที่กำลังใช้สองมือจิกหมอนใบนุ่มเอาไว้แน่น ใบหน้าขาวก็แดงระเรื่อด้วยความต้องการ ทั้งยังส่ายสะบัดไปมาน้อยๆ สองขาเรียวที่ถูกเขาจับแยกให้อ้ากว้างออกก็กำลังจิกเกร็งลงกับที่นอนนุ่ม ขณะที่แผ่นอกขาวเนียนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเขา

            “งั้นหรือ...แต่พี่ชอบนะ” คิบอมโน้มตัวเข้าหา ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็เลียเบาๆ ที่กลีบปากแดงฉ่ำ ให้คนหน้าหวานเผยอปากออก รับปลายลิ้นที่สอดลึกเข้าหา ขณะที่มือใหญ่ก็กำลังบีบคลึงหัวนมนิ่มแรงๆ จนดงแฮครางพร่า ดวงตากลมฉ่ำด้วยหยดน้ำใส

            “แล้วพี่ว่าของดงแฮก็ชอบ”

            “อ๊า!! อปป้า...ฮื่อ...ยะ..อย่า...” ดงแฮได้แต่กระตุกกายแรงๆ จนก้นลอย เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังลูบไล้เข้าที่ส่วนอ่อนไหวของเขาที่ปริ่มน้ำ ใบหน้าหวานส่ายไปมาแรงๆ ยามที่สะโพกก็เริ่มร่อนวนเป็นวงกลม

            ภาพของนักเต้นสาวที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการทำให้คิบอมยิ่งตาวาววับ มือใหญ่ก็เอื้อมไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเพื่อหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา แล้วขยับมายังปลายเท้าของดงแฮ สองมือก็ดึงรั้งให้ขาเรียวยิ่งแยกกว้างออก เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่มีเพียงเส้นหนังรั้งเอวเล็กเอาไว้

          ว่าแล้วว่าต้องเหมาะ

            “สะ...ใส่ให้ดูแล้ว...อปป้าอย่าแกล้งกันสิ...อร๊างง!!! อึ้ก...” ดงแฮถึงกับครางลั่น เอวเล็กยิ่งส่ายไปมาน้อยๆ ดวงตาที่หลับลงเพราะความอายลืมขึ้นยามสัมผัสได้ถึงอะไรอุ่นๆ ที่กำลังแตะลงที่ช่องทางคับแคบของตัวเอง

            “อะ...อปป้า...จะ...จะทำอะไร...” ดงแฮได้แต่ถามเสียงสั่นสะท้าน ยามมองคนตัวโตที่กำลังบีบเจลจากขวดสีสดชโลมลงมาฝ่ามือจนชุ่ม ดวงตาคู่คมก็ฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์ ยามที่เอ่ยตอบด้วยเสียงที่ชั่วร้ายยิ่งกว่า

          “ลงโทษคนที่ทำให้พี่ต้องรอไงล่ะ...แล้วดงแฮจะชอบ”

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!...อปป้า~ อปป้า...อึ้ก...เสียว...ดงแฮเสียว...อาห์~...” สิ้นคำของคิบอม ปลายนิ้วยาวที่เลอะของเหลวสีใสจนชุ่มก็สอดเข้าไปในช่องทางที่กำลังหดเกร็งเข้าหากันถี่ๆ จนคนได้รับจิกมือลงบนเตียงเต็มแรง ดวงตาเบิกกว้าง ก่อนที่จะเกร็งร่างรับความเสียววาบที่พุ่งปราดเข้ามาในร่าง

            “พี่ให้คนไปหามาเพราะดงแฮเลยนะ...ชอบใช่มั้ยหืม บีบนิ้วพี่แรงขนาดนี้...” พระเอกหนุ่มหัวเราะอย่างพอใจ ยามที่ใช้ปลายนิ้วที่ชโลมเจลอุ่นๆ ควานเข้าไปในช่องทางสีสวย จนดงแฮยิ่งบิดกายน้อยๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ หยดเหงื่อเกาะพราวจนยิ่งน่าดู

            “อ๊า...ชั่ว...อื้อ...คิดได้แต่เรื่องแบบนี้...อ้ะ...อ๊า...หรือ...อึ้กๆ...อ้ะ...อปป้า...ฮื่อ...มันเสียวนะ...เสียว...” ดงแฮที่ตั้งใจจะต่อว่าคนที่ใฝ่แต่เรื่องต่ำๆ ถึงกับครางเสียงพร่า สองมือจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่ม ยามที่นิ้วยาวกำลังเคลื่อนเข้าออกแรงๆ ความลื่นของเจลที่อุ่นจนร้อนกำลังทำให้ร่างทั้งร่างแทบจะกรีดร้องว่า...ต้องการมากกว่านี้

            เสียงหวานๆ และเรือนร่างระหงที่บอกว่าต้องการมากแค่ไหน ทำให้คิบอมตาวาว แก่นกายใหญ่ใต้กางเกงกำลังปวดจนเจ็บ ทว่าเขากลับมีความสุขกับการทรมานคนหน้าหวานคนนี้

            ทั้งที่ปกติก็ไม่ชอบนักหรอก เซ็กส์นานๆ ที่ทำเหมือนเล่นสนุก แต่ไม่รู้ทำไมกับดงแฮเขาถึงเกิดความรู้สึกอยากจะเล่นกับร่างขาวเนียนนี่ไม่รู้จบ

            จุ๊บ

            “อปป้า~...อ๊า~...อึ้กๆ...แรงกว่านี้...ระ...แรงอีก...” ความคิดของพระเอกหนุ่มที่ก้มลงไปกดจูบลงบนแก่นกายเล็กที่ปริ่มน้ำสีขาวขุ่น ปลายลิ้นชโลมเลียเบาๆ แต่ทำให้คนหน้าหวานถึงกับครางลั่น ก้นนุ่มๆ ก็ลอยเด่นขึ้นมาตรงหน้า ปลายนิ้วที่กดสอดเข้าไปก็กระหน่ำถี่แรงๆ จนดงแฮครางแทบขาดใจ

            ทั้งที่คิบอมคิดว่าเขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ที่ไม่เคยคิดจะแตะต้องไอ้ส่วนที่เหมือนๆ กัน แต่กับดงแฮเขากับมองว่า...มันน่ารักน่าเอ็นดูดี

            กึก

            ความคิดของชายหนุ่มที่หยุดมือกะทันหัน แล้วดึงปลายนิ้วออกจากช่องทางสีสดที่บีบถี่อย่างต้องการอย่างรวดเร็วเสียจนดงแฮสะดุ้งวาบ ใบหน้าแดงก่ำก็เงยขึ้นมามองเขาอย่างเว้าวอน

            “อปป้า~ทำอีก...อือ...เข้ามานะ...มาทำต่อ...ดงแฮ...ไม่ไหว...ไม่ไหวแล้ว...” อารมณ์ที่บัดนี้อยู่เหนือเหตุผล ทำให้คนแอบดื้ออย่างดงแฮตัวอ่อนปวกเปียก เสียงหวานร้องขออย่างสิ้นอาย ยามส่งมือที่สั่นระริกมาแตะที่ช่องทางแดงก่ำของตัวเอง แล้วจับมันอ้ากว้างออกอย่างยั่วยวน

            “อปป้า~” คำขอที่คิบอมกำหมัดแน่น อยากจะต่อใจแทบขาด แต่นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

            “พี่ทำให้ดงแฮ แล้วดงแฮจะใจร้ายไม่ทำให้พี่หรือ หืม...” ชายหนุ่มขยับมาจับแก้มนิ่มเบาๆ จนเจลใสติดเข้าที่แก้มเนียน จากนั้นก็ขยับมานั่งพิงหัวเตียง พลางดึงกางเกงของตัวเองลงเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่ขยับขยายเต็มที่

            ท่าทางที่ไม่บอกให้รู้ ดงแฮก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร และแม้ว่าร่างทั้งร่างจะแทบสิ้นเรี่ยวแรง แต่คนหน้าหวานก็ยอมพลิกกายมานอนคว่ำ ก้นนุ่มแอ่นโค้งไปด้านหลัง สองมือก็กำเข้าที่ส่วนร้อนผ่าวเอาไว้แน่น

            “เร็วครับ ไม่อยากให้พี่ทำให้ต่อหรือ” คิบอมเร่งเบาๆ ยามที่เอื้อมมือไปกอบกุมที่บั้นท้ายนิ่ม แล้วก็บีบคลึงไปมา ปลายนิ้วยาวก็สอดลึกเข้าไปถึงช่องทางที่เต้นตุบ แล้วนวดคลึงเบาๆ

            “ขะ...ขี้โกง...นิสัยไม่ดี...” ดงแฮบอกเสียงเบาหวิว หากแต่ความต้องการที่อยากจะปลดปล่อยมีมากกว่าที่จะขัดขืน ริมฝีปากสีสดก็เลยอ้าออกแล้วครอบลงบนแก่นกายใหญ่ทีละน้อย

            “อาห์...ดงแฮ...” คิบอมเกร็งร่างทันที ยามที่ริมฝีปากนุ่มๆ กำลังครอบลงบนส่วนร้อนผ่าวของเขา ดวงตาคู่คมก็จับจ้องใบหน้าหวานไม่วางตา...ใบหน้าที่แดงจัด ดวงตาที่หรี่ปรืออย่างเร้าอารมณ์ ริมฝีปากเล็กๆ ที่ดูดของเขาเข้าและออกอย่างไม่แน่ใจ

            ภาพที่มองยังไงก็ทำให้เขาต้องการมากยิ่งกว่าเคยรู้สึกกับใคร

            “อึ้ก...อืม...ซี๊ด...แบบนั้น...เด็กดี...อึ้ก...” พระเอกหนุ่มครางเสียงต่ำ แผ่นท้องแกร่งก็เกร็งขึ้นจนเห็นเป็นลอน ขบกรามแน่นกับความเสียวสะท้านที่คนสวยตัวบางกำลังปรนเปรอให้

            เสียงที่ยิ่งทำให้ดงแฮร้อนวูบวาบไปทั้งตัว สองมือก็ยิ่งกอบกำส่วนใหญ่โตเอาไว้ แล้วก็เริ่มขยับปากเร็วขึ้นอย่างเงอะงะไม่น้อย ปลายลิ้นเล็กๆ ก็แลบเลียไปตามความยาวอย่างเผลอไผล ก่อนที่จะสะดุ้งสุดตัว เมื่อ...ปลายนิ้วยาวกำลังกดสอดเข้ามาในตัวของเขาอีกครั้ง

            “อือ อปป้า ยะ...หยุดทำไม...” แต่แล้ว คนที่เพิ่งจะสอดนิ้วเข้าไปก็หยุดลงเสียเฉยๆ ให้คนหน้าหวานเงยหน้าแดงก่ำขึ้นมามอง ริมฝีปากสีสดเลอะคราบน้ำคาวก็ประท้วงน้อยๆ ให้คนฟังหัวเราะเสียงต่ำ

            “หันก้นมาให้อปป้าสิครับ เด็กดี...อปป้าทำไม่ถนัด”

            “ไม่เอา...อ๊า...ยะ...ยอมแล้ว...อปป้า...ยะ...อย่าเพิ่ง...อื้อ...”  เสียงนุ่มทุ้มที่ทำให้คนฟังหน้าร้อนวาบ แต่ยังไม่ทันจะได้คิดอะไร คนเอาแต่ใจก็จัดการกดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีสดถี่ๆ จนต้องยอมหมุนตัวให้ก้นของตัวเองลอยเด่นพอดีกับใบหน้าหล่อเหลา ยามที่หน้าของตัวเองก็อยู่เหนือแก่นกายใหญ่

            ท่วงท่าน่าอายที่ดงแฮได้แต่หลับตาแน่น ฟันคมก็ขบลงบนกลีบปากล่างอย่างรู้สึกว่าคิดถูกคิดผิดที่ยอมแต่งตัวแบบนี้มาหา...

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!!...อปป้า...อื้อ...มะ...มัน...อ๊า...ยะ...อย่าเลีย...แบบนั้น...อึ้ก...” ดงแฮได้แต่หวีดร้องออกมาสุดเสียง ใบหน้าหวานซบลงที่ท่อนขาแกร่ง สะโพกเล็กส่ายไปมาอย่างเสียดเสียวกับปลายนิ้วชุ่มเจลร้อนๆ ที่กำลังกดสอดเข้ามาในช่องทางคับแคบอีกครั้ง ตามมาด้วยปลายลิ้นร้อนๆ ที่กำลังตวัดรอบทางเข้า จนร่างทั้งร่างแทบจะทรุดฮวบลงบนตัวอีกฝ่าย

            ไม่ไหว แกล้งกันแบบนี้เขาก็แย่น่ะสิ แย่ที่...ทำอะไรคิบอมไม่ได้เลย มีแต่ตัวเองเนี่ยล่ะที่ถูกกระทำจนจะเสร็จอยู่แล้ว

            ขณะเดียวกัน ก้นกลมขาวจัดที่ตัดกับเส้นหนังสีดำก็ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าคิบอม ช่องทางสีสดที่เลอะเปรอะเปื้อนด้วยเจลใสที่ไหลเยิ้มก็ดึงดูดสายตาเสียจนต้องก้มลงไปจัดการเสียจนเสียงที่เขาชอบฟังครางลั่น

            “อปป้า~...แรง...แรงอีก...อ๊า...ดงแฮต้อง...การอีก...อึ้กๆ...อ้ะ...” ดงแฮร้องเสียงกระเส่า ยามที่ตอดกายแรงๆ รับปลายนิ้วที่กดสอดเข้ามาถี่แรง เจลร้อนที่ช่วยหล่อลื่นก็ยิ่งทำให้รสรักยิ่งร้อนแรง ริมฝีปากสีสดก็พยายามอ้าออก แล้วรับส่วนใหญ่โตเข้ามาจนสุด

            “อือ...อืม...อึ้ก...”

            ท่ามกลางเสียงของริมฝีปากที่ครอบลงบนส่วนอ่อนไหว เสียงครวญครางก็ดังลอดออกมาสอดประสาน ยามที่ต่างฝ่ายต่างปรนเปรอให้แก่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร แล้วไม่นานเลยที่ดงแฮจะปล่อยของในปากอีกครั้ง ก่อนจะหวีดร้องออกมาดังลั่น ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือ แล้วทรุดฮวบลงกับเตียงนอนนุ่ม

            “แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...”

            หมับ

            “ใครกันแน่ที่ขี้โกงหืม ไปก่อนพี่ แล้วยังไม่ทำต่ออีกนะคนสวย” ขณะที่คนหน้าหวานกำลังหอบหายใจหนักๆ คิบอมก็ดันให้ร่างเล็กคลานลงจากร่าง ก่อนที่จะตามมาคร่อมทับอยู่เหนือร่างบอบบางที่นอนคว่ำหน้าลง  ริมฝีปากได้รูปก็ขยับมากดจูบลงบนพวงแก้มนิ่ม แล้วก็ไต่ระมาบนปากสีสด สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปในรอยเผยอแย้ม โดยที่ดงแฮก็หันกลับมาตอบรับสัมผัสอย่างง่ายดาย

            “อะ...อปป้าก็ทำต่อสิ...ทำดงแฮต่อ...” เสียงหวานที่ร้องบอกเบาๆ ยามที่ตวัดลิ้นลงบนริมฝีปากของเขาบ้างทำให้คนที่ยังไม่ปลดปล่อยตาเข้มขึ้น สองมือก็สอดเข้าใต้เรือนร่างเล็กๆ แล้วลูบลงมาที่แผ่นอกขาวผ่อง

            “ไม่บอกก็จะทำอยู่แล้ว” คิบอมกระซิบบอก ยามที่ใช้สองมือลูบไล้ยอดอกสีหวาน แล้วหมุนคลึงเบาๆ อย่างตามใจ จนดงแฮกระตุกร่างน้อยๆ จากนั้นก็สอดมือเข้าไปใต้ขาเรียว แล้วรั้งให้ก้นนุ่มลอยแอ่นโค้งขึ้นมาอีกครั้ง

            “แน่ล่ะ...อึ้ก...ก็อปป้า...นิสัยไม่ดีนี่นา...”

            “หึๆ นิสัยไม่ดี แต่ดงแฮก็ยอมพี่ไม่ใช่หรือ...ยอมแม้กระทั่งใส่กางเกงตัวนี้ด้วย” คิบอมบอกอย่างชอบใจ สองมือก็รั้งให้สะโพกมนลอยเด่นขึ้นมา บีบคลึงผิวนุ่มไม่ว่างเว้น ให้คนที่ตัวอ่อนไปแล้ว อดจะโต้ตอบไม่ได้

            “คิดแต่เรื่องพวกนี้”

            “แต่ตอนนี้พี่ก็คิดแต่เรื่องพวกนี้กับดงแฮคนเดียวนี่นา...รู้มั้ยว่าพี่สั่งซื้อก็เพราะอยากเห็นดงแฮใส่ แล้วก็...สวยอย่างที่คิดเสียด้วย”

            “เพราะมันไม่ปิดอะไรเลยน่ะสิ” ดงแฮโต้กลับเบาๆ ก่อนที่จะกัดปากน้อยๆ เมื่อความใหญ่โตกำลังถูไถที่ช่องทางสีหวานอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้คิบอมตอบคำอย่างชอบใจ

            “คิดถูกแล้วล่ะ”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา!!!” คนหน้าหวานได้แต่จิกมือลงบนหมอนใบนุ่ม ใบหน้าหวานเชิดรั้งขึ้น กับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาทีเดียวจนสุดด้วยเจลหล่อลื่นร้อนๆ นั่น ความเสียววาบก็กำลังแล่นปลาบมาทั่วร่าง จนได้แต่ยิ่งแอ่นร่างบดเบียดเข้าหาความร้อนผ่าวอย่างเผลอไผล

            “อาห์...สุดยอด...สุดยอดเลยคนดี!!!...” คิบอมคำรามลั่น ดวงตาคู่คมหลับแน่น ขบกรามจนขึ้นสันนูนอย่างพอใจในรสรักอย่างถึงขีดสุด มือใหญ่ก็ประคองสะโพกมนเอาไว้มั่น ก่อนที่จะเร่งกายเข้าไปจนสุด จนเสียงหวานแทบขาดใจ ก่อนจะเร่งเร้าจังหวะอย่างไม่รั้งรอ

          ให้ตายเถอะ ดงแฮทำให้เขาคลั่งอีกแล้ว

            “อปป้า...อือ...มะ...มัน...อ๊า...อึ้กๆ...” ขณะเดียวกัน ดงแฮก็ได้แต่ป้ายมือไปตามเตียงนุ่ม ขาเรียวจิกเกร็งไปมาอย่างอดรนทนไม่ไหว ความต้องการที่ปลดปล่อยไปแล้วกลับมาอีกครั้งอย่างง่ายดาย ยามที่ดวงตาก็หลับแน่น ร่างกายสนองตอบอีกฝ่ายไปโดยสัญชาตญาณ

            “ชอบหรือ...รัดพี่แน่นเลย...อึ้ก...” คิบอมถามเสียงพร่า เมื่อสัมผัสได้ว่าวันนี้ดงแฮตอดรัดเขาแรงเสียยิ่งกว่าครั้งก่อน นึกพอใจที่สั่งให้คนซื้อเจลนี่มา เห็นได้ชัดเลยว่ามันทำให้รสรักรื่นไหลกว่าครั้งก่อน และครั้งนี้ดงแฮก็เหมือนจะ...ชอบเสียด้วย

            “ปะ...เปล่านะ...อ้ะ...อปป้า~ อีก...ตะ...ตรงนั้น ตรงนั้นอีก แรงๆ...อร๊างงง” ดงแฮครวญครางแทบขาดใจ เมื่อชายหนุ่มกระแทกเข้ามาโดนจุดอ่อนไหวในกาย ร่างทั้งร่างก็เกร็งวาบลืมเลือนไปหมดสิ้นว่าจะไม่สารภาพหรอกว่า...ชอบ

            “เรียกชื่อพี่...ดงแฮ อ๊า...พี่ชอบฟัง...เสียงดงแฮ...” แต่แล้ว คิบอมก็สั่งเสียงหนัก ให้คนหน้าหวานหันหน้าที่แดงเรื่อทั้งยังเปียกชุ่มด้วยหยดเหงื่อมามอง เรียวปากที่สั่นระริกเผยอน้อยๆ

            “อปป้า...คิบอม...อป...ป้า...คิบอมอปป้า~อ๊าาาา”

            กึก

            คิบอมหยุดชะงักไปจังหวะหนึ่ง หัวใจที่เต้นถี่กับกิจกรรมที่ทำอยู่ยิ่งเต้นรัวแรงจนจับจังหวะไมได้ ทั้งที่ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายเวลาคู่นอนเรียกชื่อตัวเอง แต่ทำไมพอเป็นดงแฮ เขากลับพอใจ...พอใจอย่างที่สุด

            ฟึ่บๆๆ

            “อ๊า...ระ...แรงไป...อปป้า...อึ้ก...คิบอม” ความคิดที่ยิ่งเร่งเร้าจังหวะให้หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนดงแฮกัดฟันแน่น จุดหมายปลายทางอยู่แค่เอื้อม ยามที่มือใหญ่ขยับมาดันใบหน้าของเขาให้หันกลับไป ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะประกบลงมาอย่างแม่นยำ

            จูบร้อนที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ คลอไปกับเสียงกระทั้นกายเข้ามาในร่าง แล้วพอคิบอมผละออก มือเรียวก็เป็นฝ่ายตวัดจับลำคอแกร่งเอาไว้มั่น

          “อปป้า...คิบอม...อปป้า~...ชอบ...ชอบที่สุดเลย...”

            คำของร่างเล็กที่ไม่ชายหนุ่มก็ไม่รู้หรอกว่าหมายถึงบทรักที่พวกเขากำลังทำกันอยู่หรือว่าชอบ...เขา

            ทว่า มันก็ทำให้ความต้องการยิ่งพลุ่งพล่าน ริมฝีปากได้รูปยิ่งขยี้ลงบนเรียวปากฉ่ำหวาน กระทั้นกายถี่ๆ ก่อนจะคำรามเสียงดัง

            “จะทำให้พี่หลงดงแฮไปถึงไหน!!!” คำที่คนหน้าหวานทำได้เพียงแอ่นกายรับแรงสอดแทรก ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นแรง

          ตอนนี้ได้หลง ต่อไปรักก็คงไม่ไกลเกินเอื้อมล่ะนะ

            ความคิดของคนที่สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สอง และรองรับคนตัวโตเข้ามาทุกหยาดหยดอย่างเต็มใจ และเห็นที...คงจะไม่หยุดที่รอบนี้แน่ๆ

...................................

คิดเห็นยังไง
อปป้าร้ายแรงน้อยไป มากไป บอกกันได้ที่


ขอบคุณค่า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น