NC Twin’s Trap children_80
“ดื้อ!”
“อ้ะ!!!” อึนแจได้แต่กัดปากตัวเองแน่น เมื่อคนตัวโตขยับเข้ามากดจูบที่แก้มของเขา
มือใหญ่ก็เอื้อมไปยังช่องทางด้านหลังที่ตอนนี้นิ้วเรียวกำลังกดสอดเข้าไปภายใน
ขยายช่องทางให้ตัวเองอย่างอยากทำเพื่อคนตรงหน้า
“แบบนี้...ค่อยๆ
ขยับแบบนี้”
“อ้ะ...ฮื่อ...”
คนตัวเล็กได้แต่ร้องอื้ออึงเบาๆ เมื่อกยองจาจับมือของเขาแล้วบังคับให้สอดเข้าไปภายในอย่างที่ตอนแรกกล้าๆ
กลัวๆ อีกทั้งปลายนิ้วชี้ยังสอดเข้าไปอีกนิ้ว จนเนื้อตัวขาวขึ้นสีชมพูระเรื่อ
มืออีกข้างบีบไหล่กว้างแน่น หยดเหงื่อไหลซึมทั่วทั้งตัวจนเปียกลื่น
“แบบนี้...ค่อยๆ
แบบนี้” กยองจากระซิบเสียงพร่า ยามสอนสั่งให้เด็กน้อยไร้เดียงสาของเขาอย่างที่ควรจะสอนมาตั้งแต่แรก
ทว่า เพราะมีเรื่องของฮยอนซุกเข้ามา ตั้งแต่คืนที่เชจู เราก็ไม่ได้มีอะไรกันอีกเลย
“อาห์...ดี...อื้อ...อึนแจรู้สึก...ดีจัง...”
ใบหน้าสวยที่ชื้นไปด้วยหยดเหงื่อกำลังแดงระเรื่อ
น้ำตาหยดใสเอ่อคลอรอบดวงตาสวย ฟันคมกัดริมฝีปากล่างตัวเองแน่น
ยามที่เรือนร่างเล็กกำลังเกร็งตัว รับการสอดแทรกที่อีกฝ่ายสอนสั่งให้
“คุณกำลังทำให้ผมทนไม่ไหวนะอึนแจ”
แล้วชายหนุ่มตัวโตก็ดึงแขนเล็กเข้ามา เพื่อสัมผัสกับกลีบเนื้อสีสด ดูดเบาๆ
ก่อนที่ปลายลิ้นร้อนจะสอดลึกเข้าไปภายใน
กวาดต้อนความหวานจนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำหวานก้องขึ้นมาในห้องรับรอง
มือใหญ่อีกข้างก็บีบคลึงก้นนุ่มจนคนได้รับตัวสั่นสะท้าน
จูบที่เร่งเร้าอารมณ์นางแบบสาวที่กำลังดึงนิ้วออกมาจากช่องทางที่ขยับขยาย
ก่อนที่จะเลื่อนมือไปสัมผัสแก่นกายร้อนผ่าวอย่างเบามือ
“อาห์!!! อื้อ...ฮื่อ...”
ริมฝีปากของทั้งสองยังไม่ผละออกจากกันด้วยซ้ำ
ยามที่ลีอึนแจกำลังส่งส่วนใหญ่โตนั้นเข้าไปในร่างของตัวเอง
หากแต่การห่างหายไปนานก็ทำให้คนทำครางอื้ออึงในลำคอ บีบไหล่คนตัวโตแน่น
จนกยองจายิ่งมอบจูบร้อนแรงให้กับคนที่กำลังปรนเปรอให้เขา
หมับ
“อื้อ!!!!” อึนแจได้แต่ครางลอดริมฝีปาก
เมื่อมือใหญ่จับกำเข้าที่แก่นกลางลำตัวของเขา แล้วชักรูดเบาๆ
แบบที่ท้องน้อยเกร็งวูบ สะโพกเล็กกดลงรับส่วนใหญ่โตเข้ามาจนสุด
ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะผละออกไปอย่างเชื่องช้าจนเห็นน้ำใสที่เชื่อมติดกัน
“ผมทำให้คุณร้องไห้”
กยองจาว่าเสียงต่ำพร่า ทั้งที่เขาอยากจะกดกายเข้าไปในความร้อนผ่าวนี้
หากแต่ใบหน้าแสนสวยที่กำลังเปรอะเปื้อนด้วยน้ำตาก็ทำให้ปลายนิ้วแตะเช็ดให้อย่างเบามือ
แบบที่คนได้รับส่ายหน้าแรงๆ
“คะ...คุณไม่ได้ทำให้...อึนแจ...ร้องไห้...ฮึก...”
“โกหกไม่เก่ง
แล้วยังจะโกหก”
“จะ...จริงนะ...นะฮะ...ที่ร้อง...ร้องเพราะอึนแจ...อึก...มีความสุข...”
แล้วคนด้านบนก็บอกเสียงสั่นสะท้าน ยามที่กอดรอบลำคอแกร่งเอาไว้
ทั้งที่ยังร้องไห้ออกมาเรื่อยๆ ทว่า น้ำตานี้ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้า
มันคือน้ำตาแห่งความดีใจที่เขายังไม่สูญเสียอ้อมกอดนี้ไป
ถ้าอึนแจตาย
อึนแจจะไม่มีวันได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนนี้
ความคิดของคนที่กอดรัดลำคอแกร่งแน่นขึ้น
ยามที่ขยับกายอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากสีระเรื่อบอกเพียงแค่ว่า...
“รักคุณ...อึนแจ...อึก...รักคุณ”
เสียงใสที่กำลังสั่นสะท้านหัวใจคนฟังทั้งดวง จนต้องลูบแผ่นหลังชื้นเหงื่อ
ริมฝีปากได้รูปกดจูบที่ลาดไหล่ เนินเนื้อขาว แก้มนุ่ม
ริมฝีปากสลับกันไปมาอย่างอ่อนโยนที่สุด
แสดงผ่านการกระทำว่าเขารักเด็กคนนี้มากมายแค่ไหน
การเมคเลิฟที่ไม่ได้รุนแรง
ไม่ได้เร่าร้อนจนเตียงแทบไหม้ หากแต่เต็มไปด้วยน้ำตา ความรู้สึกรักที่กำลังส่งผ่านให้แก่กันและรสจูบนับครั้งไม่ถ้วน
การแสดงออกที่ต่างฝ่ายต่างไม่อยากให้จบลง
จนยื้อมันเอาไว้ให้นานที่สุด สะโพกเล็กก็เคลื่อนตัวอย่างเนิบนาบก่อเกิดเสียงบรรเลงที่ไพเราะที่สุด
สลับกับเสียงครวญครางที่ดังแผ่วออกมาจากริมฝีปาก
ประสานกับเสียงจุมพิตที่สอดแทรกไม่ได้ขาด
และเสียงนี้
“รักคุณ....อึนแจรัก...คุณ...”
“ผมรู้
เด็กดี...ผมก็รักคุณ”
คำรักที่ต่างบอกแก่กันราวกับเกรงกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกแล้ว
ยามที่คลื่นความสุขหรรษาสาดกระทบกับทั้งสอง
หมุนตัวเป็นเกลียวคลื่นปะทุขึ้นไปในอากาศ ส่งทั้งสองขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า
ก่อนที่คลื่นรักครั้งใหม่จะถาโถมขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า
พร้อมกับความรู้สึกที่ต่างเปิดเผยให้แก่กัน
คนที่เคยสูญเสียจะรู้ดีว่า...อย่าปล่อยให้ทุกอย่างสายเกินไป
เช่นเดียวกับพวกเขาที่รู้ว่าเราควรจะรักษาคนที่เรารักยังไง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สอง
...........................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น