วันอาทิตย์ที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2557

NC รักร้ายสายรุก_2

NC รักร้ายสายรุก_2



            ตอนนี้กางเกงเขากองลงกับพื้นแล้ว ขณะที่ชั้นในก็ถูกถกลงมาถึงใต้สะโพก เผยให้เห็นอะไรบางอย่างที่กำลังตื่นตัว

            “คุณรู้มั้ยว่าคุณเล่นละครไม่เก่ง” ฮันคยองกระซิบเสียงต่ำ ยามที่ลากมือข้างที่ว่างไปแตะต้องแก่นกลางลำตัวที่ตอบสนองฝ่ามือเขาอย่างง่ายดาย ขณะที่คนในอ้อมกอดเขากำลังตัวสั่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

            “ผะ...ผมจะฟ้องคุณ...ว่าคุณปล้ำ...ผม...”

            “เอาสิ” ชายหนุ่มว่าง่ายๆ ยามบีบมือเข้าที่ท่อนเนื้อร้อนที่ควรจะทำให้คนอื่นเจ็บจนร้องลั่น แต่ไม่ใช่กับฮยอกแจที่หอบหายใจหนักขึ้น ฟันคมกัดปากแน่น ยามเห็นว่าตัวเองกำลังถูกคนที่เพิ่งเจอกันไม่ถึงชั่วโมงหยอกเล่นกับส่วนนั้น

            “ปะ...ปล่อย!

            “แน่ใจหรือว่าคุณอยากให้ผมปล่อย” ฮันคยองกระซิบริมหู ก่อนที่จะกัดติ่งหูนิ่ม ไม่ใช่แค่ขบเบาๆ หากแต่กัดลงไปจนฮยอกแจต้องเจ็บ และนั่นก็กำลังทำให้แก่นกลางลำตัวของคนตัวเล็กยิ่งแข็งขืนกว่าเดิม เสียงหอบหายใจยิ่งดังแรงขึ้น

            “มีใครรู้มั้ยว่าคุณชอบให้คนแปลกหน้าจับของคุณแบบนี้” ชายหนุ่มว่าพลางใช้นิ้วโป้งเกลี่ยส่วนปลายเบาๆ ให้ฮยอกแจสะท้านเฮือก สองมือกำลังสั่นกว่าเดิม รู้ว่าถ้าตัวเองยังปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เขาต้องหลุดจากการควบคุมแน่

            “ปล่อยสิวะ!!!” ฮยอกแจดิ้นเต็มแรง ซึ่งไม่ได้ทำให้คนด้านหลังรำคาญเลยสักนิด ตรงกันข้าม

            หมับ

            “จะ...จะทำอะไร!” ร่างเล็กถึงกับร้องลั่น เมื่อเข็มขัดหนังถูกเอามาพันธนาการข้อมือเขาไว้อย่างรวดเร็ว แต่แทนที่จะทำให้กลัวแทบบ้า ตรงกันข้าม...เขากำลังตื่นเต้น

            ตึง!

            แผ่นหลังเล็กถูกจับไปกระแทกกับบานประตูด้านหลัง ทำให้ฮยอกแจเห็นใบหน้าของอาจารย์แสนสุภาพเมื่อครู่กำลังมองเขาด้วยแววตาสนุกอย่างที่สุด จนต้องพยายามเค้นเสียงออกมา

            “ปล่อยผม!

            “แน่ใจหรือว่าคุณอยากให้ผมปล่อย”

            “อ๊า!!!” ฮันคยองจัดการบีบส่วนล่างของลำตัวแรงขึ้น ให้ฮยอกแจเผลอหวีดร้องออกมา ความต้องการกำลังพลุ่งพล่านไปทั้งตัว แล้วในยามที่มือใหญ่ยกขึ้นมาบีบหัวนมที่กำลังดุนดันอยู่ใต้เสื้อเชิ้ตเนื้อดี ผู้ชายหน้าสวยก็ได้แต่หลุดเสียงร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้

            “ร่านจังนะครับคุณผู้ปกครอง ดูสิ” ชายหนุ่มว่าพลางเกลี่ยปลายนิ้วที่หัวนม ให้คนฟังกัดปากตัวเองแน่น

            ต้องการ เขากำลังต้องการจนแทบทนไม่ไหว

            “บะ...บีบอีก...” สุดท้าย ความปรารถนาใฝ่ต่ำที่พยายามกดเอาไว้มาหลายปีก็เป็นฝ่ายเอาชนะ จนฮยอกแจร้องบอกเสียงสั่น

            “ว่าไงนะ”

            “บีบอีก...บีบมันอีก” คำร้องขอที่มาพร้อมกับดวงตาเรียวสวยที่ฉ่ำน้ำตา ทำให้คนฟังหัวเราะเบาๆ ชอบใจกับสีหน้าที่กำลังต่อสู้กับตัวเองระหว่างขอร้องเขา หรืออยากจะฆ่าเขากันแน่

            “ขอโทษผม”

            “มะ...ไม่” ทว่า คนที่ถือศักดิ์ศรียิ่งกว่าอะไรก็ยังส่ายหน้า ทั้งที่ความต้องการจวนเจียนจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

            “งั้นหรือ ไม่เป็นไร...งั้นคุณกลับไปได้แล้ว ได้ข่าวว่าคุณมีงาน” แล้วคนที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังจะทนไม่ไหวก็เป็นฝ่ายผละออก ทั้งยังเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานเพื่อหยิบเอกสารที่วางทิ้งเอาไว้ก่อน ให้ฮยอกแจได้แต่มองอย่างตื่นตกใจ ความตื่นเต้นเมื่อครู่มลายหายวับไปทันทีเมื่ออีกฝ่ายกลับมาเป็นอาจารย์หนุ่มใจดีคนเดิม

            “ส่วนคุณไม่ต้องเซ็นเอกสารก็ได้ครับ เตือนน้องชายคุณแล้วกันว่าอย่ามีครั้งหน้าอีก...”

          “ผมขอโทษ!

            ในจังหวะนั้น ฮยอกแจก็โพล่งขึ้นมาทันที ให้คนที่หันหลังให้หมุนตัวกลับมามองคนที่ทำหน้าทรมานกับความต้องการตัวเอง สองมือก็กำลังขยับส่วนล่างของร่างกายไปด้วย จนมุมปากยกขึ้น

            “ผมบอกให้คุณช่วยตัวเองได้แล้วงั้นหรือ”

            กึก

            คนฟังชะงักมือทันที มองคนที่เดินเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะกระชากมือเขาที่ถูกพันธนาการไว้ขึ้นเหนือหัวอย่างรุนแรง จากนั้น ใบหน้าคมคายก็ขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบคำที่แสนเลวร้าย...

          “คุณรู้ตัวมั้ย...คุณมันร่าน”

            ประโยคเดียวสั้นๆ กับฝ่ามือใหญ่ที่จับเข้าที่แก่นกลางลำตัว...

            “อ๊าาาาาา!!!!” เท่านั้น ความต้องการก็พุ่งพรวดออกมาเต็มฝ่ามือของฮันคยองที่รองรับอยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่ร่างบอบบางจะไหลครูดไปกองกับพื้น ให้ชายหนุ่มก้มลงมองใบหน้าสวยจัดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขซ่าน จนหัวเราะออกมาเบาๆ

...............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่า

1 ความคิดเห็น: