NC
Special…Songhyun & Kaji_7
“สวยจังเลยน้า”
ซองฮยอนว่า ก้มลงมองร่างขาวผุดผาดที่พยายามบิดตัวบดบังส่วนน่าอายของตัวเอง
แต่ยิ่งปิด มันก็ยิ่งดู...น่ารังแก
ความคิดของคนที่ก้มหน้าลงไปยังริมฝีปากสีสด
หากแต่ไม่ได้สัมผัส แต่ก้มลงจนห่างเพียงลมหายใจกั้น รู้สึกเหมือนจะแตะโดนกัน
แต่ก็ไม่โดน ใช้เพียงลมหายใจอุ่นๆ เคลื่อนไหวไปทั่วแก้มเนียน จมูกน่ารัก ปากสีสด
จนดวงตากลมโตฉ่ำน้ำ และราวกับจะร้องขอ
“พี่...จูบ...”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ”
ขณะที่คนตัวโตก็ว่าอย่างนั้น ยามที่เคลื่อนลงมาที่ลำคอขาวเนียน อยากจะสัมผัส
แต่ก็ไม่สัมผัส ยังคงรินรดลมหายใจร้อนๆ ลงบนผิวขาว
พอใจที่มันกำลังแดงเรื่อขึ้นเพียงเพราะลมหายใจของเขา
จากนั้นก็เคลื่อนลงมาที่แผ่นอกแบนราบ
มองยอดอกตูมที่กำลังชูชันจนน่าลิ้มลอง
หากแต่ซองฮยอนยังทำเช่นเดิม...ใช้ลมหายใจโลมไล้ให้ทั่ว
“อ้ะ พี่...” แค่ลมหายใจอุ่นๆ
คาจียังสะดุ้ง รู้สึกวูบวาบไปหมดทั้งตัว
โดยเฉพาะหัวนมทั้งสองข้างที่กำลังแข็งขืนชูชัน
โดดเด่นเหนือแผ่นอกขาวราวกับเรียกร้องให้ปลายลิ้นตวัดเกี่ยวจนชุ่มฉ่ำ
“ฮ้า” ร่างเพรียวอ้าปากน้อยๆ เกร็งตัว
เมื่อลมหายใจอุ่นเคลื่อนไปยังแผ่นท้อง ลูบไล้ผิวขาวของเขาอย่างเร่าร้อนเสียจนต้องบีบสองขาเข้าหากัน
เพราะตอนนี้พี่ซองฮยอนขยับไปจนถึงระหว่างขาของเขาแล้ว
ยามนี้เด็กน้อยไม่สามารถใช้สองมือปิดบังส่วนน่าอายได้
และจีสตริงตัวจิ๋วก็ไม่อาจจะปกปิดอะไรได้เลย
มันจึงเห็นได้ชัด...ดอกไม้ที่กำลังชูช่อดุนดันขึ้นมาพ้นจากผ้าตาข่าย
เผยส่วนสีชมพูระเรื่อตัดกับผ้าสีดำสนิท
“ฟู่”
เฮือก!
ตรงนั้น
ซองฮยอนเป่าลมหายใจร้อนๆ ลงไป จนร่างน้อยสะดุ้งโหยง
สองมือจับเชือกเส้นหนาเอาไว้แน่น แอ่นโค้งส่วนอ่อนไหวที่กำลังชูช่อขึ้นไปราวกับอยากให้อีกฝ่ายดูดอม
และเสียงสั่นคล้ายสะอื้นก็ดังแผ่วๆ
“ได้โปรด....พี่ซองฮยอน...ได้โปรด”
เวลาเพียงไม่กี่นาที
และไม่ได้ใช้ร่างกายสัมผัสกัน มีเพียงลมหายใจอุ่นๆ แต่กลับทำให้คิมคาจีรู้สึกเหมือนจะตายให้ได้
ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด อึดอัดไปหมดราวกับต้องการการปลดปล่อยจนต้องร้องขอให้ทำมากกว่านี้
จุ๊บ
“ฮื่อ!!!”
เพียงแค่ริมฝีปากอุ่นกดลงบนส่วนสีชมพูที่โผล่พ้นจีสตริง คาจีก็ครางในลำคอ
สองขาจิกเกร็งลงบนเตียงนอน จนคนจูบหัวเราะเสียงต่ำ
“แฟนพี่น่ารักจังเลย
อย่างนี้ต้องให้รางวัล” คนตัวโตว่าพลางเอื้อมมือไปยังกระเป๋าหลังของกางเกง
แล้วดึงบางสิ่งออกมา...ขนนก
ขนนกทั่วไปที่มักจะนำมาใช้ทำของประดับตกแต่ง
แต่คราวนี้มันกำลังจะมาช่วยชูให้คาจีสวยโดดเด่นยิ่งกว่านี้
ฟึ่บ
“อ้ะ...อือ...ฮ้า....ยะ...อย่า...”
คาจีได้แต่ร้องครางเสียงสั่น เมื่อปลายของขนนกกำลังลูบสะกิดที่ส่วนเด่นนูนกลางอก
ลูบไล้จนร่างกายกระตุก แผ่นอกบอบบางเด้งเข้าหาราวกับเรียกร้องสัมผัส
อย่างไม่อยากเชื่อเลยว่าขนนกนุ่มนิ่มนั่นกำลังทำให้เขาต้องการแทบบ้า
ความนิ่มที่เสียดสีเข้ามาสร้างความรู้สึกเจ็บร้าวกลางอก
มันเสียด มันเสียว มันวูบวาบจนต้องบิดกายน้อยๆ
“ฮ้า...มะ...ไม่นะ...”
“ไม่อะไรหืม พี่คิดว่าคาจีชอบนะ”
ซองฮยอนว่าด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ แล้วก็ลูบปลายขนนกเป็นวงกลม รอบส่วนฐานสีเข้ม
แล้วก็เคลื่อนมาสะกิดที่หัวนมนิ่มไปมาจนคาจีหายใจเฮือก
ส่งเสียงครางปนสะอื้นก้องห้องนอนกว้าง
ภาพที่ซองฮยอนมองไม่ละสายตา...ภาพของคนรักที่กำลังบิดกายเร่า
ใบหน้าแดงเรื่อ ทั้งยังบิดเบ้น้อยๆ อย่างเสียดเสียวจนยิ่งเซ็กซี่สุดใจ
ร่างกายขาวผุดผาดก็กำลังแดงระเรื่อ หัวนมแข็งขืนเด่นขึ้นมา แถมแผ่นอกน้อยๆ
ยังพยายามดันขึ้นมาถูกับปลายขนนกราวกับเรียกร้องอ้อนวอน ที่สำคัญ...เสียง
เสียงที่กำลังบอกว่าไม่
หากแต่เปี่ยมไปด้วยการขอร้อง
“พี่ซอง...ฮยอน...ไม่นะ...อ้ะ...ฮื่อ...”
แน่นอนว่าซองฮยอนไม่หยุด
นอกจากเคลื่อนปลายขนนกลงมายังแผ่นท้องขาว ลูบไล้เบาๆ ก็ทำให้คาจีแข็งเกร็ง
กระทั่ง...ลูบเข้าที่ส่วนสีชมพูสวยที่กำลังชูช่อเต็มที่
“อ๊า...ฮื่อ!!”
เพียงแค่ลูบส่วนปลายเบาๆ
คาจีก็แหงนหน้าขึ้นด้วยความเสียว รู้สึกถึงแรงสะกิดของขนนกที่ส่วนปลาย
กับความอึดอัดที่กำลังทำให้เขาทนไม่ไหว
จากนั้น
เสียงทุ้มพร่าที่ราวกับแกล้งกันก็กระซิบริมหู
“แค่ขนนกอันเดียวทำคาจี...แฉะ...ขนาดนี้เลย
ดูสิ” คำที่คนฟังปรือตาขึ้นมา มองขนนกอันเดิมที่ถูกชูขึ้นมาเหนือสายตา
และมันก็เปียกชุ่มโชกด้วยของเหลวสีขุ่นที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของใคร
“พี่...ซองฮยอน...ได้...โปรด”
เขาต้องการปลดปล่อย
หากแต่ส่วนลึกในใจของคาจีกลับรู้ว่า...มันยังไม่พอ
ทั้งที่อึดอัดแทบบ้า อยากจะเสร็จ
แต่เขากลับอยากให้พี่ซองฮยอนทำมากกว่านี้ ทำให้รู้สึกมากกว่านี้
“ยังครับคาจี...พี่จะทำให้คาจีสุข...จนลืมไม่ลงเลยเชียวล่ะ”
และซองฮยอนก็กำลังยืนยันว่าค่ำคืนนี้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น
ต่อค่ะ
ว่าจบ ซองฮยอนก็หันไปดึงเชือกหนังเส้นยาวขึ้นมา
จัดการงอเข่าของคาจีลง แล้วใช้เชือกเส้นนั้นมัดตรงขาอ่อนติดกับน่องเอาไว้ด้วยกัน
ทำเอาเจ้าของขาได้แต่เอ่ยถามเสียงสั่น
“ทะ...ทำอะไรครับ”
“ก็เวลาคาจีอาย ชอบหุบขานี่นา
พี่เลยต้องทำแบบนี้” แบบนี้ที่ว่าคือการมัดขาให้พับงอลง
จนมันต้องเอนลงกับเตียงนอนข้างหนึ่ง
เป็นการแหวกให้คนตัวโตเห็นภาพทุกอย่างชัดเต็มสองตา
ภาพอะไรน่ะหรือ...ภาพส่วนอ่อนไหวที่น่ารักของน้องน้อยน่ะสิ
“พี่ชอบตัวนี้จัง บังไม่มิดเลย”
“อ้ะ...เฮือก!”
คาจีถึงกับสะดุ้งโหยง เมื่อจู่ๆ
ปลายนิ้วก็เกี่ยวเข้าที่เชือกเส้นบางที่รั้งจีสตริงเอาไว้ และเพียงดึงเบาๆ
ผ้าชิ้นจิ๋วที่แทบปิดอะไรไว้ไม่มิดอยู่แล้ว ก็เผยให้เห็นส่วนน่ารักที่บีบขมิบแรงๆ
อย่างต้องการอะไรบางอย่างมาเติมเต็ม จนคนมอง...เลียปาก
“ตรงนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่”
เฮือก!
“ฮ้า...อ้ะ...มะ...ไม่
พี่ซองฮยอน...ตรงนั้น...” เพียงแค่ถูนิ้วโป้งรอบทางเข้าสีเข้มเบาๆ
คาจีก็สะท้านเยือก บิดกายน้อยๆ พยายามดึงสะโพกหนีไปอีกทาง เพราะรู้สึกเสียววูบวาบไปหมดทั้งช่วงล่าง
แต่มีหรือที่คนหื่นจะยอมปล่อยไปง่ายๆ นอกจากล็อกสะโพกเอาไว้แน่น
“อย่าหนีสิ”
“กะ...ก็พี่ลูบ...ลูบมันนี่...ฮื่อ...”
เด็กน้อยร้องราวกับประท้วง หากแต่ก็บิดกายด้วยความสุขปนทรมาน
เมื่อปลายนิ้วยังคงหมุนคลึงอยู่รอบทางเข้าอย่างนั้น
ขณะที่ส่วนอ่อนไหวก็ยิ่งฉ่ำแฉะมากยิ่งขึ้นไปอีก
ความผิดพี่ซองฮยอนน่ะแหละที่สอนให้ก้นเขารู้จักสัมผัสแบบนี้
ร่างกายที่เรียนรู้ไวจนน่ากลัวยิ่งบิดหนีน้อยๆ
คาจีรู้สึกง่ายก็ตั้งแต่วันที่อาบน้ำด้วยกันคราวก่อนนั้นนั่นแหละ
เพราะปลายนิ้วมันสอดเข้าไป
สอนสั่งให้ร่างกายรู้จักความสุขจากช่องทางด้านหลังที่ด้านหน้าเทียบไม่ติด
เขาถึงต้องกัดปาก พยายามดึงสะโพกหนีอยู่นี่ยังไง
เพราะรู้...การกลั่นแกล้งมันยังไม่จบแน่ๆ
หมับ
“อ๊า!! พะ...พี่ซองฮยอน...อย่า...อย่านะ”
แล้วคาจีก็ต้องหวีดร้องออกมาก้องห้องกว้าง เมื่อ...สะโพกถูกดันสูงขึ้น
และริมฝีปากก็ประทับลงมา
ริมฝีปากอย่างเดียวไม่พอ
แต่...ปลายลิ้นอุ่นร้อนที่กำลังตวัดเกี่ยวเข้าที่ช่องทางด้านหลังนั่นต่างหากที่ทำให้เขาแทบทนไม่ไหว
แผล่บ
ความร้อนที่ไล่เลียตั้งแต่ต้นขาด้านใน
รอบห่วงสีเข้ม ก่อนที่จะสะกิดเขี่ยเบาๆ ให้ร่างกายแอ่นขึ้น
แหงนเงยหน้าขึ้นมองเพดานอย่างไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
แต่ถ้านั่นคาจีนึกว่าจบแล้วล่ะก็...
ฟึ่บ
“อ้ะ...อ๊า...มะ...มันเข้ามาข้างใน...ลิ้น...อื้อ...เข้ามาข้างใน...”
ปลายลิ้นที่กดเข้าไปในช่องทางอุ่นก็ทำให้เด็กน้อยครางเสียงสั่นสะท้าน บิดตัวเร่าๆ
อย่างทรมาน รู้สึกถึงความอุ่นนุ่มที่กำลังกดเข้าไปลึกขึ้น...ลึกขึ้น แล้วก็ยัง...
“อะอ๊า
อร๊าง...มะ...ไม่นะ...ฮื่อ...อื้อ...” ซองฮยอนจัดการหมุนปลายลิ้นไปรอบๆ ให้ถูไถเข้ากับผนังนิ่มด้านใน
จนคาจีแทบจะจิกพนักเตียงอย่างอดรนทนไม่ไหว เสียงหอบหายใจก็ยิ่งดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ขาข้างที่เป็นอิสระจิกเกร็งลงบนฟูกจนยับยู่
“มะ...ไม่ไหว...พี่...มะ...”
คาจีส่ายหน้าแรงๆ เมื่อมือใหญ่เองก็ขยับมาลูบคลึงท่อนเนื้อร้อนด้านหน้าขึ้นลงเบาๆ
แม้มันจะผ่านจีสตริง แต่สัมผัสแบบนี้ก็ทำให้ร่างกายที่อ่อนไหวทนไม่ไหวอีกต่อไป
ฟึ่บ
“อ้ะ..อ๊า...อ๊า!”
เพียงแค่ปลายนิ้วกดเข้าไปนิ้วเดียว
คาจีก็หวีดร้องออกมา ปลดปล่อยความต้องการผ่านส่วนปลายแข็งขืนที่ชูชันเหนือผ้าชิ้นจิ๋ว
จนน้ำขุ่นขาวพุ่งมาถึงปลายคาง เสียงหอบหายใจก็ดังรัวแรง ยามที่คนตัวโตก็ผละออกมาดูผลงาน
“ถึงแล้วหรือครับ นี่พี่เพิ่งเล่นตรงนี้ของคาจีเองนะ”
ชายหนุ่มว่าพลางดันนิ้วเข้าไปในช่องทางอุ่นเบาๆ ให้คนที่เพิ่งเสร็จสะท้านเยือก
“กะ...ก็พี่นั่นแหละ...แฮก...เพราะพี่คนเดียว...เลย”
เด็กน้อยว่าเสียงหอบ ค้อนให้อย่างงอนๆ แต่งอนไม่นานนักหรอก เพราะ...
หมับ
“งอนพี่หรือหืม”
มือใหญ่กลับเป็นฝ่ายจับเข้าที่ท่อนเนื้อน่ารัก แล้วขยับรูดเบาๆ
ให้ส่วนที่อ่อนเปลี้ยลงเริ่มกลับมาแข็งขืนอีกครั้ง
“เปล่า...เปล่า...ฮื่อ...ยะ...อย่า...อย่าทำแบบนั้น”
แบบนั้นคือการที่ซองฮยอนถูปลายนิ้วมือกับส่วนปลายสีสดแรงๆ จนส่วนที่ฉ่ำแฉะเกิดเสียงเปียกลื่นที่แสนน่าอาย
อีกทั้งสัมผัสนั่นก็ปลุกคนที่เพิ่งปลดปล่อยไปให้รู้สึกอีกอย่างไม่น่าเชื่อ
“เด็กม.ปลายนี่ดีจังเนอะ”
แล้วว่าที่ด็อกเตอร์ก็ไม่วายหยอก ให้คนฟังค้อนให้อีกวงใหญ่
“ถ้าพี่...แกล้งอีก...แฮก..ก็...ปล่อยเลย...ไม่ให้แล้ว...ปล่อยผม...”
“ว้า โกรธซะแล้ว” แฮบยอนว่าขำๆ
ขณะที่ขยับตัวขึ้นไปกดจูบที่ขมับเบาๆ ทั้งที่ท่อนเนื้อร้อนภายในร้อนฉ่า
อยากจะออกมาสัมผัสโลกภายนอกเต็มแก่
“ง้อนะครับ”
แต่ก็ยังว่าด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ให้คนฟังกัดปากน้อยๆ เหลือบมามองนิด แล้วงึมงำ
“ผมหายโกรธพี่ก็ได้ ถ้า...”
“ถ้า?” ซองฮยอนยกยิ้มมุมปาก
รอดูว่าเด็กน้อยจะขออะไร
ท่าทางที่คาจีก็กัดปากนิด แล้ว...
ฟึ่บ
ร่างเพรียวจัดการหมุนกายนอนคว่ำลง
โดยที่ใช้ขาข้างที่เป็นอิสระดันสะโพกตัวเองยกขึ้นสูง เผยให้เห็นช่องทางคับแคบที่เปียกลื่นไปหมด
ใบหน้าที่แนบลงกับหมอนก็แดงจัด แล้วลูกชายสุดที่รักของคิมคิบอมก็บอกคนรักว่า...
“ถ้าพี่...ใส่ของพี่เข้ามา...ตรงนี้...ไวๆ”
ต่อค่ะ
คุณพ่อมาได้ยินคงช็อกแล้ว แต่คนฟังสดๆ
ตรงนี้ยิ่งช็อกกว่าเพราะมัน...ยั่วยวนสุดขีดเลยน่ะสิ
“คาจี ฮึ่ม!”
จนต้องขบกรามแน่น คำรามออกมาเต็มเสียง
เมื่อความยับยั้งชั่งใจของเขาเป็นอันขาดสะบั้นลง จากที่จะค่อยๆ ทำให้คาจีสุขจนลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างกลับกลายเป็นว่าเขา...ไม่ทนแล้ว
ใครทนได้ก็ไปออกบวชเถอะ!
ความคิดของคนที่จัดการถอดเสื้อผ้าอย่างว่องไว
และนั่นก็เผยให้เห็นท่อนเนื้อร้อนจัดที่ดูแข็งคัดแลดูทรมาน
ความร้อนระอุที่ซองฮยอนก็อยากจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางเล็กๆ
นั่น แต่...
หมับ
“อื้อ!”
“ไหนคาจีพูดสิ...” แต่คนตัวโตยังไม่วายที่จะขยับมาโอบรัดแผ่นหลังบอบบาง
แล้วดันส่วนใหญ่โตถูไถที่ช่องทางเข้าจนฉ่ำแฉะไปหมด เสียงทุ้มก็กระซิบริมหู
“บอกพี่สิว่า...เอาของพี่ใส่เข้ามาในก้นคาจีไวๆ”
เด็กน้อยที่ซุกหน้ากับหมอนก็พึมพำตาม
“อะ...เอาของพี่ใส่เข้ามาใน...ก้นคาจี...ไวๆ”
“คาจีอยากได้แท่งร้อนๆ ของพี่ซองฮยอน”
“คะ..คาจีอยาก...อื้อ...อยากได้แท่งร้อนๆ
ของพี่...ซองฮยอน” คนที่สอนพูดยกยิ้มอย่างพอใจ แล้วก็กระซิบอีก
“นะครับ”
“นะ...นะครับ”
“ไหน พูดใหม่สิ” ว่าที่ด๊อกเตอร์หื่นกามสั่ง
แบบที่คนฟังก็หันหน้าฉ่ำน้ำตามามอง ดวงตาคู่สวยแลดูน้อยใจใช่ย่อย
ก็มันแกล้งกันนี่
แม้จะคิดอย่างนั้น
แต่คาจีก็ยังเผยอปากสั่นๆ เพื่อเอ่ยคำพูดแสนน่าอายนั้นอีกครั้งหนึ่ง
“เอาของพี่...ใส่เข้ามาในก้นของคาจี...ไวๆ...คาจีอยาก...อืม...อยากได้แท่งร้อนๆ...ของพี่...ซองฮยอน...แฮก...”
เด็กน้อยหอบหายใจแรง เมื่อความร้อนผ่าวนั่นกำลังถูไถที่ช่องทางด้านหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จนเสียงชื้นแฉะจากการถูไถดังก้องในหู ดวงตาคู่สวยก็กำลังฉ่ำด้วยหยดน้ำใส ขณะที่ใบหน้าแดงจัดจนหาสีเดิมไม่เจอ
ภาพที่กำลังทำให้ซองฮยอนขบกรามแน่นขึ้นทุกที
และเมื่อดวงตาคู่นั่นสบประสานกับตาเขา
“นะ...ครับ”
สวบ
“อ๊าาาาา!!! มะ...พี่ซองฮยอน...ใหญ่...อื้อ...ฮื่อ...ยะ...อย่าเพิ่ง...อื้อมัน..ใหญ่อะ...ใหญ่มาก...”
ทว่า คำร้องขอนั่นก็ถูกเมินไปสนิท เมื่อแทนที่คนฟังจะหยุด
ซองฮยอนก็ยิ่งดันกายเข้าไปในช่องทางคับแคบที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสเรื่อยๆ
ก็ใครสั่งใครสอนให้พูดว่ามันใหญ่ๆ
แบบนี้นี่ยั่วกันนี่หว่า
ความคิดของคนที่จับสะโพกเล็กไม่ให้หนี
จากนั้นก็ดันเข้าไปจนมิดด้าม พยุงร่างที่อ่อนปวกเปียกเอาไว้ในอ้อมกอด
จากนั้นก็กระซิบถาม...
“ไหวมั้ย”
“วะ...ไหว...ขยับที...คาจี...อึดอัด...อื้อ...ขยับ”
แทนที่จะขอให้หยุด ร่างเพรียวกลับร้องขอไปอีกอย่างที่ทำให้คนฟัง...
ฟึ่บๆๆๆๆ
“อ๊า...ฮ้า...พี่มัน...โดน...ข้างใน...มัน...อ้ะอ๊า...”
คนฟังก็กระแทกกายเข้าไปมิดด้ามหลายๆ ทีน่ะสิ
และนั่นก็แทนที่จะทำให้คนไม่เคยเจ็บปวด คาจีกลับครางเสียงสั่นสะท้าน เด้งกายตอบรับแรงสอดเสียดไม่มีหยุด
ใบหน้าก็แหงนเงยขึ้น มองภาพพร่าๆ ของมือตัวเองที่ถูกพันธนาการเอาไว้ตรงหัวเตียง ยามที่หอบสะท้าน
คาจีเข้าใจแล้วว่าของเล่นกับของจริงต่างกันยังไง
ของจริงดีกว่าเยอะจริงๆ
“ใครสั่งใครสอนให้ยั่วขนาดนี้หืม! ฮึ่ม!” คนตัวโตก็คำรามเสียงต่ำ ยามที่กระแทกกายหนักๆ จงใจโดนจุดอ่อนไหวภายในที่ทำให้คาจีสะดุ้งเฮือกทุกครั้ง
“พี่...นั่นแหละ...พี่...อ้ะ...อืม...”
เด็กน้อยครางแทบไม่เป็นภาษา เมื่อท่อนไฟร้อนจัดกำลังดึงออกจนเกือบสุดที่ทำให้สะโพกผ่อนลง
แล้วก็ดันเข้ามาจนสุดจนสะโพกต้องหยัดกายรับ
พร้อมกับความสุขปนทรมานเล่นงานร่างกายจนสมองขาวโพลน
เวลานี้
มีเพียงเสียงของร่างกายที่ถูไถเข้าหากัน
เสียงของท่อนเนื้อร้อนที่สอดเสียดเข้าไปในช่องทางฉ่ำแฉะจนก่อเกิดเสียงฉ่ำลื่น
ไหนจะร่างกายที่ประกบแนบเข้าหากันก่อเกิดจังหวะที่หยาบโลน
ไม่นับรวมริมฝีปากที่ต่างประกบเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อผ่อนความร้อนแรงในรสรักให้ลดน้อยลง
อุณหภูมิในห้องยิ่งเพิ่มสูงขึ้นมากทุกที
แบบที่คาจีเองก็หอบสะท้าน แต่...
หมับ
“อ้ะ...ไม่...ไม่นะ...ฮื่อ..”
เด็กน้อยก็แทบจะร้องไห้
เมื่อคนด้านหลังจัดการเอื้อมมามัดส่วนอ่อนไหวเสียแน่นหนาอย่างไม่ยอมให้ไปง่ายๆ
อีกทั้ง...
ฟึ่บ
“อ้ะอ๊า...พี่ซองฮยอน...พี่ซองฮยอน...พี่ซอง...ฮยอน...ลึก...มันลึก...ท่านี้มัน...ลึก
ฮื่อ...” จู่ๆ ผู้ชายตัวโตก็รวบเอวเล็กขึ้น
แทรกตัวเข้ามาเพื่อจับให้คาจีนั่งลงบนตัก แบบที่เอนช่วงบนลงแนบกับพนักเตียง
มีเพียงก้นกลมที่กดลงบนส่วนใหญ่โต และท่วงท่านี้ก็ทำให้...ลึกสุดใจ
ความลึกที่ทำให้คาจีแทบจะคิดอะไรไม่ออก
นอกจากตัวตนของคนรักที่สอดแทรกอยู่ในตัว
“งั้นแปลว่าดีน่ะสิ”
ซองฮยอนว่าเสียงต่ำ ขณะที่ดันให้สะโพกเล็กรับแรงสอดแทรก ยามที่สุขจนล้น
ตอนนี้เขาได้เป็นเจ้าของน้องจริงๆ
แล้ว คาจีเป็นของเขาแล้ว
สวบๆ
ความคิดที่ทำให้ร่างกายยิ่งตอบสนองรุนแรงกว่าเดิม
มองคนที่ผิวเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด เหงื่อเม็ดเล็กไหลโทรมทั่วกายด้วยแววตาแสนรัก
จากนั้นให้มือใหญ่ก็เอื้อมไปยังส่วนน่ารักด้านหน้า
ฟึ่บ
ดึงเชือกเส้นเล็กออก
จนคาจีสะดุ้งเฮือก เหลียวกลับมามองทั้งน้ำตา
“คาจี...อยากเสร็จพร้อม...พี่...อยาก...พร้อมกัน...”
แม้จะถูกแกล้งมากแค่ไหน แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังน่ารักไม่เปลี่ยน
ซึ่งใครจะรู้ว่าคำพูดน่ารักๆ แบบนี้จะทำให้คนมั่นใจในตัวเองว่า ‘อึด’
ใจกระตุก
อะไรที่เคยอึดก็เลย...
พรวด
“ฮ้า อ๊า!!!!” คาจีกดหน้าลงกับหมอน เมื่อน้ำอุ่นร้อนกำลังไหลทะลักเข้ามาภายใน
และส่งให้เขาถึงฝั่งฝันอย่างไม่น่าเชื่อ
เป็นอีกครั้งที่เด็กน้อยได้รู้ความแตกต่างระหว่างของเล่นกับของจริง...ก็ของเล่นมันไม่มีน้ำนี่
..............................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น