NC
Scent of love_37
“อื้อ...พี่คยูฮยอน...”
เสียงหวานที่ครางแผ่วของคนมั่นใจในตัวเอง แต่ตอนนี้กลับไม่ต่างจากเด็กน้อยไร้ประสบการณ์ที่ได้แต่กอดรัดร่างสูงแน่น
เสียงที่กำลังปลุกเร้าความต้องการของคุณหมอหนุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ใบหน้าคมคายยังฝังลึกเข้ากับซอกคอหอม ลิ้นร้อนส่งมาแตะชิมที่ผิวเนื้อขาวผ่องเบาๆ
แต่ทำให้คนได้รับขนลุกซู่ เอียงคอให้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
หมับ
“อ้ะ...ยะ...”
คนตัวเล็กที่สะดุ้งน้อยๆ สติที่ปลิวหายไปกับจูบก่อนหน้านี้เหมือนจะกลับเข้าร่าง
เมื่อฝ่ามือร้อนผ่าวกำลังสอดลึกเข้ามาในเสื้อเนื้อนิ่ม ทว่า คุณหมอหนุ่มกลับขยับมาประกบจูบที่เรียวปากหวานอีกครั้ง
จนซองมินกลืนเสียงห้ามลงไปในลำคอ
ปลายลิ้นร้ายกาจขยับเข้ามาสอดรัดจนแทบเป็นเนื้อเดียวกับลิ้นเล็ก
ขณะเดียวกัน ฝ่ามือร้อนก็ลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวนุ่มๆ
ที่ลื่นมือยิ่งกว่าที่เคยสัมผัสใครมาก่อน ปลุกเร้าความต้องการของคนตัวเล็กที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
เอวเล็กได้แต่ขยับส่ายไปมาน้อยๆ
ราวกับไม่รู้ว่าจะระบายความต้องการนี้ออกมาได้ยังไง
ชายเสื้อเนื้อนุ่มถูกดึงรั้งขึ้นมาจนถึงแผ่นอกขาวผ่อง
ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่ที่ฟอนเฟ้นไปทั่วจะยกขึ้นบดคลึงที่แต้มตุ่มเล็กๆ
กลางแผ่นอกอย่างเบามือ
“อ้ะ...อื้อ...อาห์...”
เสียงหวานครวญครางในลำคอ
เนื้อตัวสะดุ้งวาบไปหมดกับสัมผัสใกล้ชิดที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
เนื้อตัวที่ร้อนวูบวาบเหมือนกับพายุที่พัดเข้ามาในร่าง มากขึ้น...มากขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมกับสติที่ปลิวหายกับเสียงนุ่มๆ
“ซองมินครับ...” เสียงทุ้มต่ำนุ่มลึกที่ทำให้คนเก่งกล้าระทวยอย่างบอกไม่ถูก
ใจดวงน้อยที่ว่าแข็งกว่าใครโอนอ่อนกับสัมผัสที่เกิดขึ้น
ฟึ่บ
คยูฮยอนพลิกร่างเล็กลงมานอนใต้ร่าง
โดยที่ริมฝีปากของทั้งสองยังไม่ผละออกจากกัน มือใหญ่ก็ยุ่มย่ามที่สะโพกกลมกลึง
ความนุ่มนิ่มที่ได้รับทำให้ต้องบีบเคล้นมันเบาๆ ให้ซองมินบิดกายน้อยๆ
“อ้ะ...พี่คยู...ฮื่อ...อึ้ก...”
ริมฝีปากที่เป็นอิสระได้แต่ครางออกมาเสียงสั่นสะท้าน
เมื่อชายหนุ่มกำลังขบเม้มผิวเนื้อขาวไม่ว่างเว้น ดวงตาคู่สวยหลับแน่นเมื่อความรู้สึกมากมายยิ่งซาดซัดเข้ามาในกาย
รู้สึกเพียงว่ากำลังอึดอัด และเขา...ต้องการการปลดปล่อย
ไม่ต่างจากคยูฮยอน
เวลานี้คำว่าสุภาพบุรุษคงเก็บลงลิ้นชักไปแล้ว
เมื่อเนื้อตัวหอมหวานของคนที่เขาหลงกับความน่ารักไม่เหมือนใครอยู่ใกล้เพียงแค่นี้
ยิ่งแตะ ยิ่งชิม...เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้
ความต้องการมันล้นทะลักขึ้นมาเพราะว่า...คนๆ นี้คือซองมิน
“อ๊าาาา!”
เสียงหวานหลุดร้องออกมาเสียงดัง ดวงตากลมยิ่งหลับแน่น
เมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นที่ไล้วนเป็นวงกลมอยู่ตรงแผ่นอกขาว
ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ไล่สะกิดเกลี่ยมันไปมา จนขาเรียวต้องเบียดชิดเข้าหากัน
ขณะเดียวกัน
ยิ่งเสียงหวานครวญครางออกมามากเท่าไหร่ ชายหนุ่มกลับรู้สึกอย่างหนึ่ง...อยากทำให้อีกฝ่ายสุข
ความคิดที่ทำให้ปลายลิ้นยิ่งหยอกล้อกับความนุ่มนิ่มที่แข็งชันขึ้น
มืออีกข้างก็ลูบไล้อีกฝั่งไม่ต่างกัน
ส่วนอีกข้างก็ไต่ระไปตามผิวเนื้ออ่อนนุ่มราวผิวเด็กลงไปเรื่อยๆ
“อ้ะ...อาห์...พะ...พี่คยูฮยอน...”
ซองมินถึงกับสะดุ้งเฮือก ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นช้าๆ
จนแลเห็นเงาร่างสูงใหญ่ที่คร่อมทับอยู่เหนือร่างกำลังดูดกลืนเม็ดทับทิมไม่ว่างเว้น
มืออีกข้างก็กำลังลูบไล้ที่ส่วนกลางลำตัวของเขาอย่างเบามือ จนความเสียซ่านสาดซัดไปทั่วกาย
มือเรียวขยับไปจิกโซฟากว้างแน่น
“ฮื่อ...อื้อ...” ใบหน้าน่ารักส่ายสะบัดไปมาน้อยๆ
แต่สะโพกมนกลับยกขึ้นสูง เมื่อกางเกงขายาวถูกดึงไปกองที่ปลายเท้า
ความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นกำลังบอกซองมินว่า...ไม่เป็นไร...ถ้าเป็นพี่คยูฮยอน
ไม่รู้ว่าทำไม แต่ถ้าเป็นคนๆ นี้
เขาเชื่อว่าจะไม่เสียใจภายหลัง
“อ้ะอ๊าาาา พะ...พี่คยู...ฮื่อ...อย่าเลีย...สะ...”
ซองมินสะดุ้งสุดตัว เมื่อชายหนุ่มกำลังฝังใบหน้าลงกับซอกขาของเขา
ลิ้นร้อนก็กำลังไล้เลียผิวนุ่มแล้วแตะเข้าที่แก่นกลางลำตัวที่กำลังขยับขยายขึ้นภายใต้กางเกงชั้นใน
ความเสียวซ่านที่ทำให้สะโพกมนได้แต่บิดเร้าอยู่แบบนั้น
ขาเรียวก็ยิ่งเบียดชิดเข้าหากัน
แต่ก็เพียงไม่นาน เมื่อคยูฮยอนดึงส่วนที่ปกปิดร่างกายส่วนสุดท้ายออก
แล้วดันปลายขาขาวออกจากกัน จนซองมินหลับตาแน่น ความเคอะเขินพุ่งวาบเข้ามาในอก
จนต้องหันหนีไปทางอื่น มือเรียวปิดปากตัวเองแน่น เมื่อพอจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ฟึ่บ
“อ้ะ...อ๊า...ฮื่อออออ” ซองมินตะปบปากตัวเองเอาไว้แน่น
ความเสียวซ่านพุ่งวาบไปทั่วกาย เมื่อริมฝีปากร้อนกำลังดูดอมที่ส่วนกลางให้เขาอยู่
ก้นนุ่มเด้งขึ้นทันควัน
จนทำให้ชายหนุ่มจัดการครอบปากลงที่ส่วนน่ารักอย่างไม่นึกรังเกียจ
การกระทำที่เรียกเสียงครวญครางให้ดังก้องไปทั่วห้อง
เร่งเร้าอารมณ์ของคนทั้งคู่ให้ยิ่งลุกโชนไปไกล
“ฮื่อ...พะ...พี่คยู...พะ...พอ...ฮื่อ...จะ...ไม่ไหว...”
ซองมินบอกเสียงพร่า ยามที่รู้สึกว่าร่างกายอึดอัดแทบบ้า
รู้แต่ว่าอีกฝ่ายแตะต้องไปตรงไหน เขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้
นอกจากแอ่นกายสูงขึ้นรับสัมผัสของอีกฝ่าย มือเรียวยกขึ้นขยุ้มที่เส้นผมดกดำอย่างหวังระบายความต้องการออกมาบ้าง
เสียงที่ทำให้คุณหมอหนุ่มละริมฝีปากออกเพียงครู่
ใช้มือใหญ่มาขยับให้แทนคนที่บิดกายยั่วยวนเขาอยู่ข้างใต้
แล้วส่งปลายนิ้วเข้าปากจนชุ่มโชกไปด้วยน้ำลาย
“เจ็บหน่อยนะครับ ซองมิน”
คยูฮยอนกดจูบที่ขาอ่อนเบาๆ ยามที่ใช้ปลายนิ้วชุ่มน้ำลายถูไถที่รอบปากทางเข้า
ก่อนจะกดแทรกเข้าไป
“จะ..เจ็บ...อื้อ!!”
ซองมินที่กำลังนอนหอบหายใจถึงกับสะดุ้งสุดตัว
เมื่อความเจ็บเสียดกำลังก่อเกิดที่ช่องทางด้านหลัง
เสียงร้องพร้อมกับน้ำตาหยดใสที่ไหลลงมาที่ข้างแก้ม ทำให้คุณหมอหนุ่มที่กำลังถูกอารมณ์บังตาชะงักไปทันที
“ถ้าซองมินไม่ไหว ผม...”
หมับ
“อย่าหยุดนะ!!! พี่คยู ได้โปรด...อย่าหยุด...ผมทรมาน...ช่วยที...” เพียงแค่คนที่เริ่มก่อนทำท่าลังเล
คนตัวเล็กข้างกายที่ทรมานจนแทบบ้าก็โผเข้ามากอดรอบลำคอแกร่งแน่น
ช่องทางอุ่นนุ่มที่กำลังตอดรัดแรงๆ อีกทั้งยังเสียงหวานที่ร้องขอเรียกความเอ็นดูเข้ามาในใจของคนฟัง
แต่นั่นก็ไม่เท่าอาการปวดหนึบที่แก่นกลางลำตัว
“ผมจะแย่เพราะคุณจริงๆ นะซองมิน”
คยูฮยอนพรมจูบที่แก้มนวลเบาๆ เสียงทุ้มกระซิบริมหู ก่อนที่
ฟึ่บ
“อ่ะอ๊าๆ....ฮื่อ...พะ...พี่...”
ปลายนิ้วยาวดันลึกเข้าไปในช่องทางนุ่มจนสุด ทั้งยังเพิ่มนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ
อย่างไม่อาจจะหยุดมันลงได้อีกแล้ว แรงตอดรัดภายในยิ่งขยับถี่
เรียกร้องสัมผัสจนคนตัวสูงแทบทนไม่ไหว ริมฝีปากร้อนที่เฝ้ากดจูบที่เนื้อเนียน
ก็วกกลับมาดูดเม้มที่ริมฝีปากนุ่มแรงๆ
“ผมขอนะครับ...”
คำร้องขอที่ทำให้คนที่กำลังสุขซ่านปรือตาขึ้นมอง
แล้วเสียงหวานก็เอ่ยตอบเบาๆ
“อื้อ...เร็วๆ เลยพี่คยูฮยอน...ผมไม่ไหวแล้ว...”
คำร้องขอที่สมกับเป็นคนตัวเล็ก
ทำให้ชายหนุ่มจัดการสะบัดกางเกงออกไปจากกายอย่างรวดเร็ว
มือใหญ่ช้อนเข้าที่สะโพกนิ่มแล้วกุมเอาไว้มั่น ดวงตาคู่คมจ้องฝ่าความมืดเข้าสบกับดวงตากลมโตที่ดึงดูดเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
กระต่ายตัวน้อยๆ ที่เวลานี้เซ็กซี่เหลือกำลัง...แววตาที่ซองมินก็มองไม่ละไปไหน
ฟึ่บ
“อ๊าาาา!!”
เสียงหวานหลุดออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังสอดลึกเข้ามาในร่าง
มือเรียวก็ยิ่งกอดท่อนแขนแกร่งเอาไว้มั่น ขาเรียวยิ่งแยกออกกว้างราวกับช่วยผ่อนปรนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
ทว่า ความเจ็บปวดนี้กลับทุเลาลงเพราะแววตาคู่คมตรงหน้า
รัก...หรือ
คำถามที่ซองมินได้แต่เก็บมันเอาไว้ในใจ
เมื่อแก่นกายใหญ่สอดลึกเข้ามาจนสุด เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง เนื้อตัวทั้งสองที่แนบสนิทเข้าหากันเร่งเร้าความร้อนในร่างกายให้ยิ่งสูงขึ้น
จากนั้น ชายหนุ่มก็เริ่มเคลื่อนตัวเข้าหาอย่างเชื่องช้า
เนิบนาบ...แต่เร้าอารมณที่สุด
การกระทำที่ทำให้คนตัวเล็กได้แต่จิกหมอนที่ใกล้ตัวที่สุดเอาไว้แน่น
น้ำตาหยดใสไหลซึมลงมากับความเจ็บปวดที่สุขสม
เรือนร่างเล็กที่เริ่มจับจังหวะถูกก็สอดกายเข้ารับความสุขที่สอดประสานเข้ามา
พั่บๆๆ
“อึ้ก....ฮึก...อ้ะอ๊า...”
เสียงหวานครางพร่า เมื่อแก่นกายใหญ่เร่งจังหวะเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ
สะโพกมนก็เปิดรับอีกฝ่ายเข้ามา เสียงเนื้อตัวร้อนผ่าวเสียดสีกันยิ่งดังก้องไปทั่วห้อง
ประสานไปกับเสียงสั่นของโซฟาที่กำลังรองรับความร้อนแรงของพวกเขาทั้งสองเอาไว้
“จูบ...พี่คยู...จูบที...”
เสียงร้องรอที่ทำให้ใบหน้าคมคายขยับไปกดจูบที่เรียวปากหวานแรงๆ
ดูดดึงความหอมนุ่มอย่างถึงใจ ขณะที่เรือนกายช่วงล่างต่างสะบัดส่ายเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
หยดเหงื่อยิ่งไหลซึมไปทั่วร่างเร่งจังหวะที่หยาบโลนให้ทะยานขึ้นสูงไปอีก
จังหวะที่ดึงอารมณ์ของซองมินให้แตะเข้าที่จุดขอบของอารมณ์
“อ้ะ...กะ...ใกล้แล้ว...ฮื่อ...อึ้กๆ...อ๊าาาาา!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงหวีดร้องที่ดังก้องห้องกว้าง ก่อนที่ชายหนุ่มจะกดกายสอดแทรกเข้ามาไม่กี่ที
ก็ตามมาติดๆ เสียงทุ้มคำรามก้อง ก่อนที่จะทรุดกายลงกกกอดร่างเล็กเอาไว้แน่น
เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
ขณะที่อ้อมกอดของคนทั้งสองต่างเกาะเกี่ยวกันเอาไว้แน่น
ดวงตาทั้งสองคู่ต่างหลับลงซึมซับความใกล้ชิดที่ยังเป็นหนึ่งเดียวกันให้นานที่สุด
ก่อนที่จะกลับมาอยู่กับโลกความเป็นจริงที่ว่า...พวกเขายังไม่ได้เป็นอะไรกัน
.............................................
กลับไปอ่านต่อที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น