[SF-NC] เวลาของเราไม่ตรงกัน_6
“อื่อ...อาห์...”
เสียงครวญครางหวานๆ ที่ดังลอดออกมาจากปากนิ่ม
ทำให้คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าแพ้เสียงครางคนตัวเล็กยิ่งไม่อาจจะห้ามความต้องการของตัวเองได้
เมื่อเช้ากอดว่ามีอารมณ์จะแย่ มาเย็นเจอท่าทางไร้เดียงสาเข้าไป
คนที่คิดว่าต้านทานแรงยั่วยุได้ทุกประเภทเพราะทำงานสถานบันเทิงยามค่ำคืนก็ไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว
ยิ่งออกแรงมาทั้งวัน
ร่างกายมันยิ่งตื่นง่ายจนน่ากลัว
คิบอมจัดการกดย้ำที่เรียวปากนุ่มอย่างแนบแน่น
ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็กำลังสอดลึกเข้าไปในปากอิ่ม
เกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นนุ่มนิ่มของคนเมาจูบให้เข้ามาพัวพันจนแทบจะเป็นเนื้อเดียว
แลกเปลี่ยนน้ำหวานในปากจนเสียงจูบก้องไปทั่วห้อง
พร้อมกับฝ่ามือซุกซนที่กำลังเลื้อยลงไปยังกางเกงนอนตัวเล็กของดงแฮ
“อึ้ก...อ่ะอาห์...”
ร่างบอบบางกระตุกร่างขึ้นน้อยๆ ทว่ากลับยังไม่หลุดจากมนต์เสน่ห์ของคนตัวโต
มีเพียงใบหน้าสวยที่ส่ายไปมาน้อยๆ กับสะโพกอิ่มที่บิดเร้ากับฝ่ามือแข็งแกร่งที่กำลังลูบไล้ส่วนนุ่มนิ่มอย่างเบามือ
“ให้ตายเถอะดงแฮ
ผมชอบเสียงคุณ” คิบอมคำรามก้อง
ยามที่ผละตัวมามองใบหน้าหวานของคนที่เพียงเขาแตะต้องไม่นาน
ผิวขาวที่แดงอยู่ก็ยิ่งแดงจัดจนเหมือนสีกุหลาบ ใบหน้าหวานก็แดงระเรื่อ
หอบหายใจแรงๆ ปากอิ่มเปล่งเสียงครางที่เขารู้สึกว่ามันทำให้เขากำลังทนไม่ไหว
แก่นกายใหญ่ก็ปวดหนึบจนน่ากลัว
“คะ...คิบอม...ฮื่อ...”
ทว่า คนตัวเล็กกลับไม่ได้ยินสิ่งที่คิบอมพูดเลยสักนิด
ไอ้การถูกปลายนิ้วลูบไล้ไปทั้งแผ่นหลัง
และถูกมือใหญ่หยอกเย้าส่วนน่ารักภายใต้กางเกง ทำให้คนหน้าหวานได้แต่จิกปลายเท้าลงกับโซฟานุ่มแรงๆ
สนใจแต่เรื่องงาน
ไม่แม้แต่จะปลดปล่อยด้วยตัวเองนานแค่ไหนแล้วนะ
“อาห์...คิบอม...แรงอีกฮะ...ฮื่อ...”
ความคิดสุดท้าย ก่อนที่ดงแฮจะยิ่งบิดตัวน้อยๆ
สะโพกอิ่มเด้งขึ้นรับฝ่ามือใหญ่ที่กำลังหยอกเย้าเขาไม่หยุด ดวงตาคู่คมก็จ้องมองเพียงใบหน้าแสนสวยที่กำลังหอบหายใจถี่ด้วยความต้องการ
จนมืออีกข้างต้องดึงกางเกงนอนของดงแฮให้หลุดไปถึงปลายเท้าเรียว
ฟึ่บ
“สวยจังรู้ตัวมั้ยหืม”
“อาห์...คะ...คิบอม...อย่าเขี่ย...สิ...”
คิบอมจัดการดึงมือนุ่มที่ยังกอดอกตัวเองเอาไว้พร้อมกับเสื้อนอนให้ยกขึ้นเหนือหัว
แล้วกลับมาจัดการใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดอกสีหวานที่ยิ่งแดงระเรื่อเพราะอาการแพ้อย่างเบามือ
และนั่นก็ทำให้คนตัวเล็กร้องครางอย่างทรมาน แต่แฝงด้วยความสุขล้ำ
อาการเรียกร้องโดยไม่รู้ตัวนั่นทำให้คิบอมโน้มตัวลงไปกดจูบที่ยอดอกแข็งตึงเบาๆ
ตาคมก็เหลือบขึ้นมองใบหน้าหวานที่ยิ่งบิดเบ้ด้วยแรงอารมณ์ ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ส่งมาแตะส่วนยอดแล้วคลึงเป็นวงกลมช้าๆ
มือใหญ่ก็กำรอบแก่นกายสีหวานแล้วค่อยๆ รูดขึ้นลง
“อาห์...คิบอม...ฮื่อ...ผม...ผม...มัน...”
ดงแฮเชิดหน้าขึ้นสูงทันที เมื่อคนตัวโตจะอมก็ไม่อม จะเลียก็ไม่เลีย
เอาแต่ใช้ปลายลิ้นร้อนชื้นคลึงเบาๆ จนร่างกายแทบจะไหม้เป็นจุณ
ยังไม่นับรวมส่วนล่างที่กำลังถูกหยอกเย้าจนปริ่มน้ำนั่นอีก
จุ๊บ
“อื้อ!!!!” ดงแฮจิกมือลงบนโซฟานุ่มทันที
ตอนนี้อย่าถามเลยว่าความกระดากอายมีอยู่มั้ย มันสู้ไม่ได้เลยกับความต้องการของเขาที่แทบจะระเบิดออกมาจากร่าง
สะโพกเล็กก็ทำได้แต่ส่ายซ่านไปมาอย่างเสียดเสียว แล้วเสียงหวานก็ต้องหวีดร้องออกมา
เมื่ออุ้งปากร้อนก้มลงครอบครองเม็ดสีชมพูระเรื่อเข้าไปภายใน
“อื้อ...อ่ะอ๊า...”
ดงแฮหรี่ตาลงน้อยๆ มองฝ่าม่านน้ำตาไปยังเพดานห้อง
ทั้งที่สมองไม่รับภาพตรงหน้าด้วยซ้ำ
มีเพียงร่างกายแทบทุกส่วนที่เปิดรับสัมผัสของริมฝีปากร้อนที่ไต่ระไปตามซอกคอขาว
แผ่นอกขาวผ่อง แผ่นท้องแบนราบ
แล้ววกกลับมาขบเม้มติ่งหูเขาจนตัวสั่นสะท้านด้วยความต้องการ
มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง
ซองมินเพื่อนซี้ถึงไขว่คว้าหาคนมารักน่ะ
ฟึ่บ
แต่แล้ว
สัมผัสบางอย่างก็ทำให้ใบหน้าหวานก้มลงมอง ก่อนจะพบว่าตัวเองกำลังถูกอีกฝ่ายจับขาทั้งสองข้างแยกออกกว้าง
โดยมีคนตัวโตแทรกอยู่ระหว่างนั้น
ตาคมกริบที่ทอดมองเนื้อตัวของเขาแทนที่จะทำให้ดงแฮอาย
เขากลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
สายตาของคุณห้องตรงข้ามเหมือนจะ...กลืนกินเขาไปทั้งตัว
“อ๊าาาาา!!! คิ...คิบอม...ยะ...อย่าเลีย...ฮื่อ...ผมเสียว...อึ้ก...อาห์...” แต่แล้ว
ร่างบอบบางก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อปลายลิ้นร้อนผ่าวกำลังฉกวูบเข้าที่ช่องทางสีสดด้านล่าง
ความรู้สึกหวาดเสียวยิ่งกว่าเล่นรถไฟเหาะตีลังกาสักสามรอบก็จู่โจมร่างกายจนเรียวขาป่ายปัดไปมาบนโซฟายาว
แต่แทนที่ชายหนุ่มจะหยุด
คิบอมกลับรวบขาเรียวเอาไว้มั่น แล้วใช้ปลายลิ้นจัดการช่องทางที่ปิดสนิทระรัวแรง
หูก็ฟังเสียงครวญครางหวานๆ
กับร่างเล็กที่ดิ้นพล่านบ่งบอกว่ารู้สึกตามที่ปากบอกทุกประการ
แล้วยิ่งดงแฮดิ้นมากเท่าไหร่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ่งทำให้มากขึ้นเท่านั้น
อยากฟังเสียงของดงแฮมากกว่านี้
ตุบ
กว่าที่คิบอมจะผละออกมา
ดงแฮก็แทบจะไม่ไหวแล้ว ร่างเล็กถึงกับทรุดฮวบลงกับโซฟา แขนเรียวยกขึ้นมาปิดปากของตัวเองเอาไว้แน่น
ทั้งที่ใบหน้าสวยจัดแสดงออกว่ากำลังต้องการถึงขีดสุด เสียงหอบหายใจก็ดังก้องไปทั่วห้อง
จนชายหนุ่มยิ่งตาวาววับ
ทว่า
ก่อนจะทำอะไรต่อ คิบอมก็เอ่ยบอก
“ดงแฮ
มือผมเปื้อน” เสียงทุ้มพร่าที่บ่งบอกว่าชายหนุ่มก็ต้องการไม่ต่างกัน
ทำให้คนที่เอาแขนปิดปากกลั้นเสียงครางปนสะอื้นเพราะไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนลืมตาขึ้นมองช้าๆ
ไม่เข้าใจว่ามือเปื้อนแล้วเกี่ยวอะไรกับที่พวกเขากำลังทำอยู่
เพราะถ้าคิบอมถามว่าจะให้หยุดมั้ย
ดงแฮก็คงส่ายหน้าแล้วบอกว่า...ทำต่อเถอะฮะ
“มือผมเปื้อนยา
ไม่อยากเสี่ยงเอาเข้าไปในตัวคุณ” คิบอมโน้มหน้ามากระซิบริมหู แล้วปลายลิ้นร้อนก็ปาดเลียตั้งแต่ใต้กกหูลงมายังลาดไหล่ขาว
จนดงแฮกระตุกร่างน้อยๆ
“ละ...แล้ว...”
เสียงหวานตะกุกตะกักเบาๆ ใบหน้าแสนสวยหันกลับมามองแฟนหมาดๆ
ที่กดจูบลงบนแก้มนุ่มหนักๆ แล้วแทนที่คิบอมจะตอบ
มือใหญ่กลับเลื่อนไปยังมือนิ่มที่วางอยู่เหนือหัวแล้วดึงลงมาจนเสมอใบหน้าคมคาย
จุ๊บ
“คะ...คิบอม...”
เสียงหวานได้แต่ร้องแผ่วเบา เมื่อนิ้วของตัวเองถูกดันเข้าไปในโพรงปากร้อนผ่าว
ตาคมก็มองสบตาเขานิ่ง ยามที่ปลายลิ้นร้อนกำลังส่งมาเลียตั้งแต่โคนนิ้วจรดปลายนิ้ว
จากเพียงนิ้วชี้ก็เป็นนิ้วกลาง แล้วไล่มานิ้วนาง
ก่อนที่คนตัวโตก็ขยับริมฝีปากดูดอมปลายนิ้วเรียวทั้งสามนิ้วรัวแรงขึ้นอีกนิด
การกระทำที่ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกถึงความต้องการที่ล้นปรี่เข้ามาในร่าง
อย่างที่คนตัวโตจะให้เขาทำอะไรก็ยอมทุกอย่างแล้วล่ะ
จากนั้น
คิบอมก็ปล่อยมือเรียวเป็นอิสระ จัดการดึงมือนุ่มให้ไล้ผ่านตั้งแต่แผ่นอก
ไล่เรื่อยลงมาเรื่อยๆ อย่างที่ดงแฮก็กัดปากแน่นอย่างพอจะคาดเดาได้ว่าจุดหมายคือที่ไหน
แล้วมันก็ไม่ผิดจากที่คิดเลยสักนิด
เมื่อมือเล็กอยู่ห่างจากช่องทางสีสดเพียงนิดเดียว
จุ๊บ
“ฮื่อ...” พอๆ
กับคนตัวโตที่ไต่ไปอยู่ระหว่างขาเรียวอีกครั้ง
ริมฝีปากร้อนผ่าวก็เข้าไปซุกไซ้ที่ขาอ่อนด้านใน ปากร้อนๆ
ก็กดจูบขบเม้มสร้างรอยแดงระเรื่อไม่หยุด ขณะเดียวกัน คนที่ไม่เน้นพูด แต่เน้นทำมากกว่าก็จัดการบังคับให้ดงแฮค่อยๆ
ดันนิ้วไปลูบวนที่ช่องทางสีสด
ฟุ่บ
“อาห์...”
ดงแฮถึงกับเชิดหน้าขึ้นสูง เสียงหวานเปล่งออกมาทันที
เมื่อยังไม่ทันที่คนตัวโตจะบังคับให้ทำอะไรต่อ เขากลับเป็นฝ่ายอดรนทนไม่ไหว
ดันปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนจนความเจ็บที่มาพร้อมกับความเสียวเสียวพุ่งวาบเข้ามาในอก
การกระทำที่คิบอมมองด้วยดวงตาที่วาววับ
ถ้ามือเขาไม่เปื้อน
เขาก็คงทำเองแล้ว แต่เมื่อเห็นดงแฮทำ ใครจะคิดล่ะว่า...มันยิ่งกว่าเซ็กซี่
“อ้ะ...อ๊า...ฮื่อ...”
ดงแฮกัดปากเชิดหน้าขึ้นสูง ยามที่เจ้าตัวกำลังดันปลายนิ้วเข้าไปเพิ่มตามสัญชาตญาณ
แล้วกดดึงเข้าสอดออกอย่างเชื่องช้า รู้สึกดีเสียจนอยาก...ได้มากกว่านี้
ดวงตาคู่สวยค่อยๆ
ปรือขึ้นมองคนตัวโต ยามที่ขาขาวยิ่งแยกออกกว้าง
แล้วเสียงหวานที่สั่นระริกก็เอ่ยบอกเบา ทว่าชัดเจน
“ทำผม...ได้มั้ย...”
แล้วมีหรือที่คนตัวโตจะปฏิเสธ นอกจากจัดการกำจัดเสื้อผ้าออกไปให้พ้นกายอย่างรวดเร็ว
จนเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่กำลังขยับขยายจนใหญ่โต ดวงตาคู่คมวาววับอย่างพอใจ
ก่อนที่จะเอื้อมไปดึงปลายนิ้วเรียวออกมาจากช่องทางสีสดอย่างรวดเร็ว
จุ๊บ
คิบอมกดจูบที่ปลายนิ้วฉ่ำเบาๆ
แล้วค่อยเคลื่อนตัวมากดจูบที่เรียวปากสีระเรื่อ จูบที่ดงแฮก็เผยอปากรับอย่างเต็มใจ
จูบที่อ่อนหวานเสียจนดึงอารมณ์ร้อนระอุให้ผ่อนลงอีกนิด
ฟุ่บ
“อาห์!!!!” ดงแฮได้แต่กอดลำคอแกร่งมั่น ขาเรียวกระตุกขึ้นโอบรอบเอวสอบ
เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังสอดแทรกเข้ามาอย่างไม่ให้ตั้งตัว ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะปล่อยน้ำตาสายเล็กให้ไหลลงข้างแก้มด้วยความรู้สึกเจ็บเสียด
แต่กลับรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก
“อืม...”
“อ้ะอ๊า...อ๊า...คิบอม...ฮื่อ...”
เสียงคำรามต่ำดังคลอไปกับเสียงหวีดร้องของคนตัวเล็กที่รองรับความใหญ่โตเข้ามาจนสุด
มือเรียวป่ายปัดจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง ขณะที่สัมผัสได้ถึงคนตัวโตที่กำลังเด้งกายเข้ามาช้าๆ
เพื่อเริ่มต้นบทรักที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
“จุ๊บ...จ๊วบ...”
เสียงจูบดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
ยามที่ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครผละออกจากกัน
แล้วก็เป็นคิบอมที่ยิ่งขยับสวนกายเข้าไปในช่องทางสีสดที่กำลังรัดรึงเขาจนแทบขยับไม่ได้
แต่ยิ่งขยับ ดงแฮก็ยิ่งผ่อนกายลงทีละน้อยราวกับค่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากัน
“อืม...แบบนั้น
ดงแฮ..อาห์...” คิบอมบอกเสียงต่ำ
ยามที่ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นที่เจือด้วยกลิ่นยาอีกครั้ง มือใหญ่ก็ลูบไล้แผ่นหลังบาง
ไต่ระไปตามแนวกระดูกสันหลังแล้วบีบขยำก้นกลมแรงๆ
แหวกเนื้อนุ่มทั้งสองข้างให้เขากดกายเข้าไปในลึกยิ่งกว่าเดิม
การกระทำที่ทำให้เสียงหวานหวีดร้องไปทั่วห้องกว้าง
ร่างเล็กบิดกายไปมาบนโซฟานุ่ม ตอบรับสัมผัสแสนรัญจวนใจ
สัมผัสได้ถึงความเร็วที่อีกฝ่ายมอบให้มากขึ้นทุกที
“ระ...แรงอีก...คิบอม..ได้โปรด...”
เสียงหวานร้องขออย่างสิ้นความอาย ที่ทำให้คนที่กลัวว่าดงแฮจะเจ็บตาวาวโรจน์
ปากคมขยี้กลีบเนื้อนิ่มจนแดงช้ำ ยามที่สะโพกสอบก็ขยับเคลื่อนกายเข้าหาถี่ยิบ
สลับกับเนิบนาบจนคนได้รับแทบขาดใจ
การกระทำที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมให้มันจบลงง่ายๆ
มือไม่ทั้งสองคู่ก็ป่ายปัดไปตามตัวอีกฝ่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร
เนื้อตัวของดงแฮยิ่งเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ
ยามที่ดวงตากลมโตหลับแน่น ความต้องการมาถึงจุดปลายยอดและกำลังจะบรรลุเป้าหมาย
“อ่ะ...อาห์...คิบอม...คิบอม...อื้อ...อ่ะอ๊าาาาาา!!!!!” ดงแฮหวีดร้องออกมาเสียงดังลั่น ยามที่ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองเต็มแผ่นท้องขาวผ่อง
มือเรียวจิกเกร็งท่อนแขนแกร่งเอาไว้มั่น ยามที่ทิ้งกายลงบนโซฟานุ่มอย่างหมดแรง ปล่อยให้คนตัวโตตักตวงความหอมหวานจากร่างกายของตัวเองไปมากเท่าที่ต้องการ
“อืมมมมม!!!!” แรงสอดแทรกที่ยิ่งขยับรัวแรง ใบหน้าคมคายก็หลับตาลง ฟันคมกัดกันแน่นจนขึ้นสันนูน
จนคนใต้ร่างได้แต่มองอย่างหลงใหลกับความแข็งแกร่งดิบเถื่อนที่ได้รับ
ก่อนที่ร่างบางจะสะดุ้งน้อยๆ กับความร้อนวาบที่พุ่งเข้ามาในร่าง
พร้อมกับความคิดที่ว่า...เขามีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วล่ะ
ตุบ
คิบอมทิ้งกายลงมาซบแผ่นอกบอบบางเพียงครู่
ก่อนที่แก่นกายใหญ่จะถอนออกอย่างเชื่องช้า
................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น