NC
MS Special Children_ 23
“อาห์...อ๊า...”
แล้วร่างน้อยก็ได้แต่สะดุ้งสุดตัว แผ่นอกบอบบางกระตุกขึ้น
เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังลูบเข้าที่เม็ดเล็กๆ กลางอก เพียงปัดผ่านน้อยๆ
ร่างทั้งร่างก็ร้อนวูบวาบเสียจนหลงลืมไปหมดว่าทำอะไรอยู่
ขณะเดียวกันความนุ่มนิ่มที่สัมผัสได้ก็ทำให้องค์ชายหนุ่มผละจากเรียวปากสีหวาน
แล้วไต่ไปตามขอบปากดูดกลืนน้ำหวานรสเลิศอย่างไม่อยากให้เหลือสักหยาดหยด
มือใหญ่ก็เริ่มลากไปตามแผ่นอกบอบบางแล้วลงมือขยี้เบาๆ
“อื้อ!!...เสียว...ฮื่อ....จูอึนเสียว...”
เสียงหวานครางพร่าอย่างไร้เดียงสา และนั่นก็ทำให้องค์ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาคู่คมวาววับกับปฏิกิริยาของคนใต้ร่าง
น้องชอบ...ใช่มั้ย
ความคิดที่องค์ชายหนุ่มอดรนทนไม่ไหวที่จะพิสูจน์
มือใหญ่ที่กดแนบที่ข้อมือเล็กก็ปล่อยออก แล้วก็สอดเข้าไปใต้แผ่นหลังบอบบาง
ล้วงลึกเข้าไปในผิวเนื้อลื่นมือที่กำลังทำให้เขาลืมเลือนทุกอย่าง ใบหน้าคมคายก็เลื่อนต่ำลงมาที่เม็ดนูนที่กำลังดุนดันเสื้ออยู่ตรงหน้า
ฟึ่บ
“อ๊า!!!...พี่ซอนมุล...ฮื่อ...ฮื่อ...”
แล้วเหมือนความนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสจากปลายฝ่ามือจะไม่เพียงพอ
เมื่อองค์ชายหนุ่มก้มลงเหนือยอดอกสีหวาน แล้วอดไม่ได้ที่จะลองใช้ฟันคมขบมันเบาๆ
เท่านั้น จูอึนก็จิกมือลงไปบนที่นอน แล้วแผ่นหลังบอบบางก็แอ่นโค้งขึ้นราวคันศร
เรือนร่างเล็กที่บิดเร้าใต้ร่างทำให้ผู้ชายที่ไม่เคยสัมผัสกับความอ่อนหวานของใครเริ่มใช้ปลายลิ้นส่งมาเลียไปตามส่วนแข็งตึงเบาๆ
อย่างอยากรู้ จนจูอึนเบิกตากว้าง เนื้อตัวร้อนรุ่มอย่างไม่เคยมีมาก่อน
“พี่...อื้อ...พี่ซอนมุล...”
ร่างน้อยครางเสียงพร่าหวานที่ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ดิบขององค์ชายหนุ่มมากยิ่งกว่าเดิม
แต่แม้ว่าจะต้องการมากมายเพียงไหน
แต่เหนือจิตใต้สำนึกกำลังบอกเขาว่า...เขาต้องทำให้จูอึนมีความสุขที่สุด
ฟึ่บ
ความคิดที่ทำให้มือใหญ่เลื่อนชายเสื้อยืดตัวใหญ่จนขึ้นไปเหนือแผ่นอกบอบบาง
อยากรู้ว่าหากไม่มีอะไรกางกั้น
ผิวเนื้อขาวเนียนของคนที่รักที่สุดจะให้รสชาติแบบไหน
จุ๊บ
“อ๊า...พี่...พี่ซอนมุลฮะ...ฮื่อ...อย่าละ...เลียแบบ...นั้น...อ๊า...”
แล้วสัมผัสของริมฝีปากที่แนบลงกับหัวนมนุ่มนิ่มก็ทำให้จูอึนจิกมือแน่น
ดวงตาคู่สวยพร่าไปหยดน้ำตาแหงนเงยมองเพดานนิ่ง
ทั้งที่ความสุขพร่ากำลังกระจายไปทั่วทั้งตัว
แต่เสียงหวานนี้กลับทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งได้ใจ
ยิ่งความหอมหวานที่ได้รับก็ทำให้ปลายลิ้นร้อนระอุเริ่มละเลงลงบนส่วนระเรื่อนั่นอย่างอดใจไม่ไหว
“หวาน” เสียงทุ้มพึมพำเบาๆ
ยามที่ดูดเม้มความนุ่มนิ่มที่แข็งตึงจนเกิดเสียง มืออีกข้างก็ส่งมาบีบขยี้เบาๆ
เมื่อสัมผัสได้ว่าน้องน้อยกำลังแอ่นอกเข้าหาเขามากยิ่งขึ้นไปอีก
หวานเสียอยากกลืนกินมากกว่านี้
ความคิดที่ทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งส่งปลายลิ้นมาละเลงแรงๆ
สลับกับใช้ฟันขบกัดเบาๆ ริมฝีปากก็เม้มเข้าหากันที่สัมผัสได้ถึงความแข็งตึงที่มากขึ้นทุกที
แล้วความหวานที่ได้รับก็ทำให้องค์หนุ่มติดใจเสียจนไล้เลียส่วนสีระเรื่อจนเปียกชุ่มโชก
“อ้ะ...อ๊า....ฮื่อๆ...พี่..”
จูอึนถึงกับบิดตัวเร้า ขาเรียวชันขึ้นน้อยๆ แล้วถูไถไปมาอย่างเสียดเสียวในอารมณ์
มือเรียวขยับมาจับบ่าแกร่งของคนที่กำลังโลมเลียแผ่นอกเขาจนมันแข็งตึงทั้งยังฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำลายทั้งสองข้าง
ใบหน้าหวานยิ่งแดงจัดด้วยแรงอารมณ์
พี่ซอนมุลทำอะไรจูอึน...ทำไมมันรู้สึก...อื้อ...รู้สึกทรมานขนาดนี้
แต่จูอึนกลับต้องการความทรมาน...มากกว่านี้
ยิ่งจูอึนครางพร่าปลุกเร้าอารมณ์องค์ชายหนุ่มมากแค่ไหน
ซอนมุลก็ยิ่งมอบความหรรษาให้กับช่วงอกขาวเนียนนุ่มมากขึ้นเท่านั้น
ทั้งที่แก่นกายใต้กางเกงกำลังขยับขยายจนปวดหนึบไปหมด
ต้องการจะสอดแทรกร่างเข้าไปในความอุ่นนุ่มเสียเดี๋ยวนี้
แต่คิมซอนมุลกำลังค้นพบถึงความสุข...สุขที่ได้ปรนเปรอร่างน้อยแสนเดียงสาที่กำลังบิดตัวไปมาน้อยๆ
ใต้ร่าง
หมับ
“อ๊า!!!”
แล้วจูอึนก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เสียงหวานหวีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อฝ่ามือร้อนระอุกำลังล้วงลึกเข้ามาทางชายกางเกงที่กว้างออก
แล้วดึงขึ้นจนเผยแก่นกายเล็ก มือใหญ่กอบกำเข้าที่ส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อที่กำลังปริ่มด้วยน้ำขุ่นอย่างที่ทำให้ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม
น้ำตาหยดใสเอ่อคลอแล้วทำท่าจะร่วงลงที่ข้างแก้ม
รู้สึกดี...ดีจนไม่อยากให้มันหยุดลง
รู้สึกต้องการ...ต้องการพี่ซอนมุลมากกว่านี้
ความคิดที่ทำให้ดวงตาคู่สวยหรี่ปรือลง
ฟันคมขบเม้มริมฝีปากอย่างทรมานปนสุขสม
มือเรียวขยับมาซอนไซ้ที่กลุ่มผมสีเข้มของคนที่ยังคงขบเม้มแผ่นอกบอบบางจนแดงก่ำ
เรือนร่างช่วงล่างก็ส่ายซ่านด้วยความสุขหรรษาที่ไม่เคยได้พานพบมาก่อน
แต่เพียงเป็นพี่ซอนมุล...ยอม...ยอมทุกอย่าง
“หวาน...น้องจะหวานทั้งตัวอย่างนี้หรือเปล่า
จูอึน” ยิ่งเสียงทุ้มแหบพร่าที่ดังชิดกับผิวเนื้อเนียน
จูอึนก็ได้แต่เชิดหน้าแล้วส่ายศีรษะไปมาน้อยๆ กับปลายลิ้นที่ลากเลียไปตามผิวขาว
แวะขบเม้มเป็นรอยจ้ำแดง ประทับตราเป็นเจ้าของเหนือร่างแสนสวย
คำถามที่ซอนมุลไม่คิดให้คนตัวเล็กตอบ
แต่กลับเป็นฝ่ายพิสูจน์ด้วยตัวเอง ด้วยการลากปลายลิ้นไปทั่วทุกสัดส่วน
เรียนรู้จุดไวสัมผัสของร่างบอบบางแบบที่หวานล้ำเหนือกว่าจินตนาการที่อยากจะครอบครองร่างน้อยมาตลอด
ท่ามกลางเสียงหอบครางเครือของร่างเล็กที่แทบจะขาดใจตายกับปลายลิ้นร้อน
ฟึ่บๆ
“อื้อ!!!...อาห์...พะ...พี่ซอน...มุล...อึ้กๆ...”
แล้วร่างน้อยก็สะดุ้งวาบ ร่างบอบบางผวาขึ้นมากอดรัดเรือนร่างสูงใหญ่เอาไว้มั่น
เมื่อฝ่ามือใหญ่ที่กอบกำส่วนสีระเรื่อ กำลังขยับรูดรั้งอย่างเชื่องช้า
แต่แทบจะทำให้ลืมหายใจ เรือนร่างบอบบางก็บดเบียดเข้าหาความแข็งแกร่ง
จนซอนมุลเงยหน้าจากผิวนุ่มมากดจูบที่กลีบเนื้อสีระเรื่ออีกครั้ง
จูบร้อนที่คราวนี้ร่างน้อยกอดรัดลำคอแกร่งเอาไว้แน่น
ใช้ปลายลิ้นเล็กๆ ตอบโต้อย่างไร้เดียงสา
ยามที่น้ำตาหยดใสไหลเอ่อผ่านดวงตาหลดแล้วหยดเล่า
เรือนร่างช่วงล่างก็ทำได้เพียงขยับส่ายไปตามจังหวะของมือหนาที่กำลังปรนเปรอให้
“อ้ะอ๊า...” ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเต็มแรง
เนื้อตัวสะดุ้งวาบ เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังรูดรั้งแรงขึ้น
ปลายนิ้วโป้งก็กำลังหมุนคลึงที่ส่วนปลายแดงก่ำที่ฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำสีขุ่น จนจูอึนต้องใช้ฟันคมกัดปากตัวเองเต็มแรง
ยามใช้ดวงตาหรี่ปรือมองคนตัวโต
ภาพของน้องน้อยที่ทำให้ซอนมุลยิ่งตาวาววับ
ความต้องการยิ่งปะทุเข้ามาในร่าง ดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองเพียงใบหน้าแสนเย้ายวนใจที่กำลังแสดงออกถึงความต้องการที่เขาปลุกเร้าขึ้นมาเองกับมือ
ก่อนที่สายตาจะกดลงมองส่วนนุ่มนิ่มที่เขากอบกำเอาไว้แน่น
ฟึ่บๆๆ
“อ๊า...พี่...อึ้กๆ...ระ...เร็วไป...ฮึก...อื้อ...”
และนั่นก็ทำให้คนตัวโตจัดการเร่งเร้าจังหวะของฝ่ามือหยาบกร้านให้รุนแรงกว่าเดิม
เรียกเสียงครวญครางหวานๆ แทบขาดใจของร่างน้อยที่ยิ่งชันขาน้อยๆ
ชายกางเกงก็รั้งขึ้นมาจนเห็นส่วนอ่อนไหว
ขณะที่แผ่นอกขาวนวลเนียนบัดนี้เต็มไปด้วยรอยแดงสีระเรื่อ
หัวนมสีหวานแดงช้ำจากริมฝีปากของเขา
และนั่นแทนที่จะทำให้ซอนมุลลดจังหวะลง
องค์ชายหนุ่มกลับขยับฝ่ามือให้รุนแรงมากยิ่งขึ้น
“อ้ะ...อ๊า...พะ...พี่ฮะ...พี่...อื้อ...จูอึน....อ๊า...”
ร่างเล็กได้แต่เปล่งเสียงครางหวานหู สองมือจิกเกร็งผ้าปูเตียง สะโพกเล็กได้แต่ขยับเคลื่อนตามแรงฝ่ามือของเขา
จนซอนมุลตาวาววับ จ้องมองเพียงร่างขาวผ่องที่กำลังทรมานอยู่ใต้เรือนร่างของเขา แล้วค้นพบว่า...เขาชอบความรู้สึกเวลานี้...ความรู้สึกที่เป็นผู้สอนสั่งให้น้อง...ต้องการเขา
กึก
“แฮ่กๆ....อาห์...” จู่ๆ
ความเสียวซ่านแทบขาดใจก็หายวับไป เมื่อฝ่ามือใหญ่หยุดการกระทำเสียเฉยๆ
และนั่นก็ทำให้จูอึนทรุดกายลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างสิ้นเรี่ยวแรง
ทั้งยังอึดอัดอยู่ในอก ดวงตาคู่สวยหลับแน่นอย่างขลาดเขินกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่
ฟึ่บ
ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกน้อยๆ
เมื่อรู้สึกว่ากางเกงที่สวมอยู่ถูกถอดรั้งไปที่ปลายขาเรียวสวย ไม่กล้าจะลืมตาขึ้นมามองใบหน้าคมคายของคนที่รักที่สุด
และนั่นก็ทำให้จูอึนไม่รู้เลยว่าคิมซอนมุลคิดจะทำอะไร
“อ๊า!!! พะ...พี่...ยะ...อย่า...ฮื่อๆ...อย่า...ไม่...จูอึน...ไม่...ไหว...ฮื่อ”
หมับ
เพียงวินาทีต่อมา
จูอึนก็แอ่นกายขึ้นอีกครั้ง สองมือกำผ้าปูเตียงแน่นจนแทบจะทึ้งออกมา
เมื่อความร้อนระอุครอบลงที่ส่วนอ่อนไหว ดวงตาหวานลืมขึ้นในทันที
ก่อนจะพบว่าพี่ซอนมุลกำลังครอบริมฝีปากเข้าที่แก่นกายเล็กของเขา
แต่ยังไม่ทันที่จะห้าม
คนที่อยากรู้ว่าน้องน้อยหวานถึงเพียงไหนก็ขยับริมฝีปากอีกครั้ง
“อ๊า...มะ...ไม่...อื้อ...พี่...อึ้ก...”
ร่างน้อยได้แต่กำผ้าปูเตียง ร่อนสะโพกเร้ากับความเสียวซ่านที่ไม่เคยพานพบมาก่อน
น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลผ่านดวงตาคู่สวยด้วยความสุขสม
สะโพกกลมทำได้เพียงขยับเข้าหาปากร้อนผ่าวที่ครอบลงมา
ไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายกำลังจับเรียวขาขาวทั้งสองข้างให้ชันแยกกว้างออกจากกัน
เสียงของริมฝีปากที่กำลังกลืนกินความหวานล้ำดังเป็นจังหวะที่แสนน่าอาย
คลอเคลียไปกับเสียงครวญครางหวานๆ แทบขาดใจของจูอึน อย่างที่ซอนมุลแทบจะคลั่งตาย
ความเจ็บปวดที่ส่วนล่างของลำตัวยิ่งอัดอั้นเสียอยากปลดปล่อยเข้าไปในเรือนร่างแสนสวยเดี๋ยวนี้
“มะ...ไม่...แฮ่ก...พี่...”
“ปล่อยออกมาจูอึน
ให้พี่ได้ชิมความหวานของน้อง” แล้วร่างเล็กก็ส่ายหน้าเร็วๆ
เมื่อความสุขกำลังแคบเข้ามา
หากแต่เจ้าตัวกลับสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้สุดความสามารถอย่างระลึกว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ริมฝีปากให้
และนั่นก็ทำให้ซอนมุลบอกเสียงเข้ม ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นสะกิดที่ส่วนปลายฉ่ำน้ำแรงๆ
การกระทำที่กำลังทำให้ร่างน้อยทานทนไม่ไหวอีกต่อไป
“อ้ะ...อ๊าาาา!!!!!!!!!!!” และเมื่อซอนมุลครอบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง
ร่างน้อยก็ปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนที่กลืนกินอย่างไม่นึกรังเกียจ
ตุบ
“พะ...พี่ฮะ...อย่า...แฮ่ก...อย่ากิน...”
เสียงหวานบอกสั่นพร่า
แต่กลับทำให้คนที่กลืนกินน้ำหวานหวานล้ำจัดการปล่อยส่วนอ่อนไหวออก
แล้วปาดคราบคาวสีขาวด้วยหลังมือ ดวงตาคู่คมวาววับด้วยแรงอารมณ์
ยามมองเรือนร่างแสนสวยที่หอบหายใจบนเตียงของเขา
เวลานี้
คิมซอนมุลไม่มีความคิดที่จะหยุดยั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้น
“พี่ว่าหวานดีออก”
ฟุ่บ
“อ๊า...!!!” ว่าจบ องค์ชายหนุ่มก็จัดการครอบริมฝีปากลงไปอีกครั้งราวอีกติดใจ
ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็ลากเลียไปทั่วส่วนอ่อนไหว ปลุกปั้นอารมณ์รักของร่างน้อยที่เพิ่งปลดปล่อยไปให้กลับมาอีกครั้ง
ฝ่ามือหยาบกร้านก็ลูบคลึงสะโพกนิ่ม ก่อนที่จะเลื่อนมาบีบขยำก้นกลมอย่างมันมือ
จัดการแยกก้นกลมทั้งสองข้างให้เผยกว้างออก
อย่างที่ร่างน้อยก็ทำได้เพียงนอนหอบหายใจ จิกเล็บลงบนเตียงนอน
ไม่นานเลย ก่อนที่ส่วนอ่อนไหวจะกลับมาแข็งชันด้วยความต้องการอีกครั้ง
ใบหน้าสวยจัดก็แดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ ยามมองท่วงท่าน่าอายที่เกิดขึ้นในเวลานี้
“อึ้ก...”
แล้วจูอึนก็ได้แต่กัดปากเชิดหน้าขึ้น
เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังขยับมาแตะต้องช่องทางสีสดด้านหลังที่ปิดสนิท
ก่อนที่ซอนมุลจะใช้มืออีกข้างกอบกำส่วนอ่อนไหวแทนริมฝีปาก
แล้วขยับไปยังส่วนที่หวานยิ่งกว่า
“!!!....อ๊า...พี่....พี่...อย่า...จูอึน...อึ้กๆ...”
ร่างน้อยสะดุ้งวาบ เมื่อความร้อนฉ่ำเยิ้มตวัดเลียทั่วช่องทางที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ
มือเล็กก็ทำได้เพียงปิดปากกลั้นเสียงครางปนสะอื้นทั้งที่ทำไม่ได้
มืออีกข้างก็ทำได้เพียงจิกหมอนใบนุ่ม ขาขาวก็จิกเกร็งลงบนพื้นเตียง
เสียงหวานๆ
ที่ทำให้ซอนมุลยิ่งละเลงปลายลิ้นอย่างหิวกระหาย ดูดเลียไปทั่วส่วนอ่อนไหว
ก่อนที่จะค่อยๆ สอดแทรกปลายนิ้วยาวเข้าไปอย่างเชื่องช้า
“อึ้ก” ร่างเล็กกัดปากจนเจ็บ
เมื่อความเสียดเสียวปนเจ็บปวดเกิดขึ้นที่ช่วงล่าง แต่ร่างเล็กก็ไม่ได้บอกให้เอาออก
มีเพียงดวงตาหรี่ปรือที่จ้องมองเพดานนิ่ง
ขณะที่ความคับแน่นที่ได้รับก็ทำเอาองค์ชายหนุ่มกัดฟันกรอด
ความต้องการล้นปรี่จนน่ากลัว
ดวงตาคู่คมก็มองช่องทางสีสดที่กำลังกลืนกินปลายนิ้วเขาเข้าไปทีละนิ้วอย่างใกล้หมดความอดทน
“อ๊า...พี่...พี่...” ไม่นาน
เสียงหวานก็ครางปนหวีดร้องเมื่อปลายนิ้วยาวกดเข้าที่ส่วนอารมณ์ภายใน
ร่างเล็กก็ผวาขึ้นมาจะกอดรัดร่างสูงใหญ่
เสียงหวานที่ทำให้คิมซอนมุลไม่อาจจะคิดอะไรต่อจากนี้ได้อีกแล้ว
ฟึ่บ
ปลายนิ้วยาวดึงออกจากช่องทางอุ่นนุ่มในทันที
ก่อนที่จะถกกางเกงเผยแก่นกายใหญ่ที่กำลังขยับขยายจนเหมือนท่อนไฟขนาดใหญ่
เรือนร่างสูงใหญ่ก็เข้ามาขยับบดเบียดร่างบอบบางตรงหน้า ผิวกายร้อนผะผ่าวขยับถูไถเข้าหากัน
ยิ่งทำให้อารมณ์ยิ่งปะทุคล้ายภูเขาไฟที่ใกล้ระเบิด
“เป็นของพี่นะ จูอึน...”
ฟุ่บ
“อ๊าาาาาาาาา!!!...ฮึก” แล้วเสียงทุ้มก็ก้มลงกระซิบแผ่วชิดริมปาก ยามที่กำลังจับดันแก่นกายใหญ่จ่อเข้าที่ช่องทางสีสดสวย
แล้วกดกายเข้าไปอย่างเชื่องช้า แต่ทำให้จูอึนสะดุ้งวาบ
เสียงหวีดร้องดังออกมาจากลำคอระหง ยามที่มือเรียวจิกเกร็งลงกับบ่ากว้างอย่างเจ็บปวด
ดวงตาคู่สวยปล่อยน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าลงมา
ทว่า กลับไม่หลบเลี่ยงไปไหน จูอึนเพียงจ้องมองใบหน้าคมคายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รักนิ่ง
รู้สึกว่าใบหน้าคมที่กำลังแสดงออกว่าสุขกับการเข้ามาในตัวเขาบรรเทาความเจ็บปวดแทบขาดใจที่เกิดขึ้น
เสียงหวานก็สั่นเครือ แผ่วหวานก็กระซิบถ้อยคำหวานหู
“จูอึน...เป็นของพี่...อ้ะ...เป็นของพี่มานานแล้ว...ฮึก...ฮะ...”
หัวใจของจูอึนเป็นพี่มานานแล้ว
และพร้อมจะมอบร่างกายนี้มาให้พี่มาโดยตลอด
คำพูดแสนหวานที่ทำให้ซอนมุลชะงักกึก
หัวใจเต็มตื้นไปด้วยความรักของน้องน้อยที่มีมอบให้เขาเสมอ
และนั่นก็ทำให้ความอดทนขาดสะบั้นลงทันที
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!”
จูอึนทำได้เพียงตวัดขาเรียวขึ้นกอดรัดเอวสอบแน่น
เรือนร่างบอบบางสั่นเทิ้มไปหมด เมื่อแก่นกายร้อนระอุกดลึกเข้ามาทีเดียวจนสุด
ใบหน้าสวยเชิดรั้งขึ้น ก่อนที่จะเผยอปากน้อยๆ รับจูบร้อนที่ประกบลงมาอย่างรวดเร็ว
ความเจ็บปวดที่กำลังสอดแทรกเข้ามาในร่างสู้หัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขล้ำหวานซ่านในอารมณ์ไม่ได้
เมื่อหานจูอึนกำลังเป็นของ...พี่ซอนมุล
ความปรารถนาที่จะเป็นของคนที่ตัวเองรักมาโดยตลอดผลักดันให้ร่างน้อยกอดรัดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น
ยอมรับจุมพิตร้อนผ่าวอย่างไม่คิดหลบเลี่ยง
เรียวปากของทั้งสองบดเบียดแนบชิดแลกเปลี่ยนสัมผัสหวานล้ำในรสอารมณ์
ยามที่เรือนร่างทั้งสองบดเบียดเข้าหากันแทบเป็นเนื้อเดียว บรรเลงเพลงรักหวานด้วยท่วงทำนองแห่งความสุขซ่าน
เรือนร่างช่วงล่างขับขานบรรเลงเพียงแสนหวานท่ามกลางค่ำคืนที่มีเพียงเราสอง
ค่ำคืนที่ทั้งสองเราเฝ้าฝันรอคอยมาโดยตลอด...ค่ำคืนที่เป็นของกันและกัน
หนึ่งคือผู้ที่รอคอยมาตลอดยี่สิบเอ็ดปี
หนึงคือผู้ที่มอบหัวใจรักมาตั้งแต่ถือกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้
หนึ่งเส้นทางที่บรรจบเข้าหากันเป็นท่วงทำนองที่ไพเราะที่สุด
“อาห์...พี่ซอนมุล...”
เสียงแว่วหวานดังขับขานแผ่วเบา สองฝ่ามือกอดรั้งไหล่แกร่งให้มอบความเร่าร้อนให้แก่ตนมากกว่านี้
“จูอึน...อืม...จูอึน”
เสียงทุ้มพร่าคำรามที่เฝ้าเคล้าคลึงไปทั่วเรือนกายขาวผุดผาด สอดแทรกความใหญ่โตเข้าหาความอ่อนนุ่มอย่างเร่าร้อนรุนแรง
แต่หวานซ่านในอารมณ์กวาดต้อนทุกความหอมหวานของร่างน้อยให้สมอยาก
เสียงเรือนร่างทั้งสองยิ่งขยับเสียดสีรุนแรง
คละเคล้ากับความร้อนระอุที่มากขึ้นเรื่อยๆ ความใหญ่โตกดสอดเข้าหา
แล้วดึงออกซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ย้ำเข้าไปในความอ่อนนุ่มราวกับประกาศว่าใครเป็นเจ้าของคนๆ นี้
“อ้ะ...อ๊า...มะ...ไม่...ไม่ไหว...”
แล้วก็เป็นจูอึนที่ส่งเสียงครางเครือ สะโพกมนส่ายซ่านรับท่อนไฟร้อนระอุที่ระดมกดแนบย้ำเข้ามาจนต้องสะดุ้งไหวไปทั้งร่าง
ดวงตาคู่สวยหลับหรี่ปรือลง เรียวปากเผยอน้อยๆ
ยามเปล่งเสียงครางหวีดหวานกับปลายทางที่แคบเข้ามา
“อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!” จูอึนครางก้อง ยามที่กอดรัดลำคอแกร่ง
ปลดปล่อยทุกห้วงอารมณ์ออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง ขณะที่ซอนมุลก็กัดฟันกรอด
เสพติดความน่ารักของร่างน้อยจนยิ่งกดกายย้ำกระหน่ำถี่ขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ก็ดันขาเรียวขาวให้ยกสูงขึ้น
แล้วก็ขยับสะโพกสอบถี่รัว
เสียงเนื้อตัวบดเบียดเข้าหากันยิ่งดังก้องไปทั่งห้องนอนกว้าง
ก่อนที่องค์ชายหนุ่มจะคำรามต่ำ
“อืมมมมมมมมมมมมมมม!!!” ร่างสูงใหญ่ปลดปล่อยทุกความต้องการออกมาเต็มช่องทางสีสดจนไหลเยิ้มออกมา
พาให้ร่างน้อยสะดุ้งสุดตัว
..................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น