NC
MS Special Children_ 24
“อาห์...” แต่แล้ว
ร่างบอบบางก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือร้อนระอุลากผ่านมาที่ขาขาว
ล้วงลึกเข้ามากอบกำแก่นกายสีระเรื่อที่ตอบโต้อย่างน่ารัก
“พะ...พี่...ซอนมุล...”
เสียงหวานครางเครือปนด้วยใบหน้าเจือน้ำตาที่หันมามองช่างยั่วเย้าอารมณ์คนมองที่จัดการร่างน้อยมาตลอดคืน
เรียวปากสีหวานก็เจ่อบวมด้วยฤทธิ์จูบที่แทบจะไม่ว่างเว้นจากกัน
ใบหน้าสวยที่ปลุกอารมณ์รักขององค์ชายหนุ่มให้ก่อเกิดขึ้นมาโดยง่าย
ทั้งที่อยากจะให้น้องน้อยให้พักผ่อน
แต่เขากลับไม่อาจจะห้ามความต้องการที่ปลดปล่อยไปแล้วก็ตั้งเค้าขึ้นมาโดยง่ายเพียงแต่จูบเบาๆ
ไม่กี่ที
อาจจะเป็นเขาที่เสพติดหานจูอึนจนไม่อาจจะปล่อยสองมือที่กอดรัดเอาไว้ได้
“ทำไมหวานแบบนี้หืม จูอึน...พี่ขอโทษ
พี่หยุดตัวเองไม่ได้...” เสียงทุ้มบอกอย่างรู้สึกผิด ยามที่ปากได้รูปก็กำลังพรมจูบที่ปลายคางแสนสวย
แล้วลากไล้ริมฝีปากมาถึงปากสีสดอย่างเชื่องช้า ปลายลิ้นดุนดันที่รอยแย้มเบาๆ
จูอึนก็เปิดปากรับสัมผัสร้อนอย่างยินยอม
สัมผัสที่หานจูอึนก็ไม่คิดห้ามปรามอีกฝ่าย
แม้ว่าเหนื่อยเสียจนร่างกายแทบจะไม่มีแรงขยับ แต่เพียงฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ สะกิด
ลามเลีย เคล้นคลึง เขาก็ได้แต่ตอบสนองความต้องการของพี่ซอนมุลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
จูบที่ซอนมุลก็ประกบเข้าหาอย่างแนบแน่น
ปลายลิ้นร้อนระอุก็เข้าไปหยอกเย้าปลายลิ้นนุ่มนิ่มที่ส่งมาตอบโต้อย่างแสนน่ารัก
จนปลายลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวเข้าหากันก่อเกิดเสียงจูบที่ดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
เรือนร่างเล็กที่นอนหันหลังให้ก็ทำได้เพียงขยับมาเสียดสีกับคนด้านหลังเบาๆ
“อาห์...พี่...อื้อ...”
จูอึนได้แต่ครางเสียงหวาน ยามที่ฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังกำรอบที่ส่วนอ่อนไหว
แล้วรูดรั้งด้วยจังหวะที่เนิบนาบ สะโพกกลมก็ทำได้เพียงส่ายไปมาช้าๆ
เข้าถูไถกับแก่นกายใหญ่ร้อนผ่าวที่แนบสัมผัสด้านหลัง
“อ้ะอ๊า...อืม...”
ซอนมุลผละออกมาอย่างเชื่องช้าจนสายใยเล็กๆ จากปลายลิ้นของทั้งคู่ยืดยาวออกมา
ดวงตาคมกริบก็มองร่างน้อยที่เอี้ยวตัวมาให้เขาจูบกำลังตาฉ่ำเยิ้ม
พวงแก้มแดงก่ำด้วยอารมณ์รัก จนความต้องการยิ่งปะทุเข้ามาโดยง่าย
ฝ่ามือใหญ่ก็ยิ่งเฝ้าเคล้นคลึงท่อนเนื้อเล็กอย่างเบามือ จนร่างน้อยกระตุกร่างน้อยๆ
จุ๊บ
“พี่อยากกอดเราทั้งวันทั้งคืน...ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย...”
ซอนมุลบอกเสียงพร่า ยามที่ขยับมากดจูบที่หัวไหล่มน มืออีกข้างก็สอดใต้แขนเรียวไปสะกิดเขี่ยหัวนมนิ่มที่แดงก่ำอย่างเบามือ
จนร่างบอบบางยิ่งกระตุกเกร็ง ดวงตาฉ่ำปรือมองเพียงใบหน้าของเขาจนต้องก้มลงไปกดจูบที่เรียวปากแดงช้ำเบาๆ
“อ๊า...”
“แรงกว่านี้มั้ย...”
ซอนมุลถามพลางขยับรูดรั้งฝ่ามือหนาหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น จนจูอึนพยักหน้าแรงๆ
เสียงหอบหายใจดังสะท้อนไปทั่วห้อง ยามที่ชายหนุ่มยิ่งรูดรั้งความน่ารักรัวเร็วขึ้น
จนสะโพกเล็กยิ่งขยับส่ายบดเบียดกายใหญ่ที่ขยับขยายขึ้นมาอีกครั้งมากยิ่งขึ้น
ความต้องการของซอนมุลยิ่งปะทุขึ้นมา
จนมือหนายิ่งรูดรั้งให้ร่างขาวเนียนรุนแรง ริมฝีปากร้อนก็กลับไปซุกไซ้ที่แผ่นหลังขาว
ลากเลียไปทั่วอย่างที่เขาชิมมาแล้วทั้งคืน แล้วพบว่าน้องน้อยหวานฉ่ำไปทั้งตัว
ไม่ว่าจะกดจูบตรงไหน แวะชิมเมื่อไหร่ ก็ให้ความรู้สึกเหมือนขนมหวานรสอร่อยที่ไม่ว่าจะกินมากแค่ไหนก็ไม่รู้เบื่อ
“อ้ะ...อ๊า...อึ้กๆ...พะ...พี่ฮะ...จูอึน...จูอึน...อ๊าาาาา”
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่จูอึนปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือแข็งแกร่ง
ร่างน้อยก็หอบสะท้าน ดวงตาคู่สวยหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
ฟึ่บ
แต่แล้ว
ฝ่ามือใหญ่ก็ไล้ลงมาจับขาเรียวขาวให้ชันขึ้นน้อยๆ โดยที่ร่างเล็กก็ปรือตาขึ้น
มือเรียวคว้าจับเข้าที่ผ้าปูเตียงสีเข้มอย่างรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แล้วเขาก็เต็มใจให้เกิด
ฟึ่บ
“อ๊า!!!...พี่...ซอนมุล...อื้อ...ลึก...ลึกจัง...
เสียงหวานครางในลำคอ ใบหน้าสวยก็ซบลงกับหมอนใบนุ่ม
เมื่อความเสียวซ่านกดลึกเข้ามาจากด้านหลัง
สองมือจิกกำความเสียดเสียวที่ได้รับจนเรือนร่างได้แต่บิดน้อยๆ
คิดว่าตัวเองไม่มีแรงจะรองรับอีกฝ่ายแล้ว แต่เพียงแก่นกายแข็งแกร่งกดสอดเข้ามา
เขากลับต้องการให้พี่ซอนมุลสุข...สุขล้ำกับร่างกายของเขา
เหมือนที่เขาสุขกับการกระทำของพี่ซอนมุล
มันไม่ใช่แค่เซ็กส์
แม้จูอึนจะไม่เคยมีอะไรกับใคร
แต่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่แค่ความต้องการทางกาย
มันเหมือนความต้องการของเราสองคนกำลังเติมเต็มกันและกัน ทั้งที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องการพี่ซอนมุลขนาดนี้
แต่เพียงคนๆ นี้สัมผัส เพียงแตะต้อง เขาก็อยากให้พี่ซอนมุลกอดมากกว่านี้
เหมือนหัวใจรับรู้ว่าแม้พี่ซอนมุลไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก
แต่ร่างกายของเราทั้งสองกำลังเอ่ยบอกคำนี้แก่กัน
แม้จะเกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืน
แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าพี่ซอนมุลสัมผัสเขาอย่างทะนุถนอมที่สุด
“อ๊า...” ความคิดของร่างน้อยที่เริ่มขยับสะโพกเล็ก
ตอบรับความร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาอีกครั้ง ดื่มด่ำกับความสุขล้ำที่คิมซอนมุลมอบให้
ขณะที่ซอนมุลก็กกกอดร่างบอบบางเอาไว้แน่น
สองมือเคล้นคลึง ลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเปลือยเปล่า รู้ว่าน้องเหนื่อย
แต่เขาไม่อาจจะเก็บกลั้นความรู้สึกที่ผ่านมาได้อีกแล้ว เพียงได้สัมผัสเพียงครั้ง
คิมซอนมุลก็รู้ว่าตัวเองโลภมากแค่ไหน
มากเสียจน...ไม่อยากปล่อยน้องให้ใครได้เห็นอีกเลย
อยากจะกอดรัดเอาไว้ในอ้อมอกแบบนี้...ตลอดไป
ฟึ่บๆ
“ฮื่อ...อ้ะ...อ๊า...”
เสียงหวานครวญครางครางเครือ ให้ซอนมุลขยับสะโพกแรงขึ้น
มือใหญ่ก็ดันใบหน้าเรียวสวยให้รับจูบที่ประทับแนบลงไปที่ปากสีสด
ถ่ายทอดความรักผ่านภาษากายที่ขยับเข้าเสียดสีกันจนร้อนระอุ
“ชอบมั้ย...”
เสียงทุ้มกระซิบชิดริมหูให้ร่างน้อยที่ขลาดเขินเหลือกำลังเม้มปากน้อยๆ
แต่เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาในจุดอารมณ์ภายใน
เสียงครางพร่าหวานก็ดังขึ้นราวกับคำตอบให้กับคนตัวโต
“ชะ...ชอบฮะ...ชอบ...ฮื่อ...ถ้าเป็นพี่...อึ้ก...จูอึนชอบ...”
คำตอบแสนน่ารักที่ทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งกดกายถี่รัว เรียกเสียงหวานที่หวีดร้องไปทั่วห้องกว้าง
สองมือกอดรัดร่างน้อยเอาไว้แนบอก ดวงตาคู่คมจ้องนิ่งที่ร่างน้อยไม่ละสายตา
แววตาที่บ่งบอกความรู้สึกเช่นภาษากาย...รัก
รักที่สุดตั้งแต่วันที่ได้สบตากันครั้งแรก
ความคิดก่อนที่คิมซอนมุลจะจัดการกับเรือนร่างแสนฉ่ำหวานอย่างไม่อาจหยุดยั้งความต้องการซ้ำอีกหลายต่อหลายครั้ง
จนแว่วเสียงหวานประสานกับทุ้มต่ำคลอผะแผ่วตลอดช่วงเช้าลากยาวไปถึงเที่ยงวัน
...................................................
คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ ^^v
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น