วันอังคารที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2556

NC MS Special Children_ 24

NC MS Special Children_ 24



            “อาห์...” แต่แล้ว ร่างบอบบางก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อฝ่ามือร้อนระอุลากผ่านมาที่ขาขาว ล้วงลึกเข้ามากอบกำแก่นกายสีระเรื่อที่ตอบโต้อย่างน่ารัก

            “พะ...พี่...ซอนมุล...” เสียงหวานครางเครือปนด้วยใบหน้าเจือน้ำตาที่หันมามองช่างยั่วเย้าอารมณ์คนมองที่จัดการร่างน้อยมาตลอดคืน เรียวปากสีหวานก็เจ่อบวมด้วยฤทธิ์จูบที่แทบจะไม่ว่างเว้นจากกัน

            ใบหน้าสวยที่ปลุกอารมณ์รักขององค์ชายหนุ่มให้ก่อเกิดขึ้นมาโดยง่าย

            ทั้งที่อยากจะให้น้องน้อยให้พักผ่อน แต่เขากลับไม่อาจจะห้ามความต้องการที่ปลดปล่อยไปแล้วก็ตั้งเค้าขึ้นมาโดยง่ายเพียงแต่จูบเบาๆ ไม่กี่ที

            อาจจะเป็นเขาที่เสพติดหานจูอึนจนไม่อาจจะปล่อยสองมือที่กอดรัดเอาไว้ได้

            “ทำไมหวานแบบนี้หืม จูอึน...พี่ขอโทษ พี่หยุดตัวเองไม่ได้...” เสียงทุ้มบอกอย่างรู้สึกผิด ยามที่ปากได้รูปก็กำลังพรมจูบที่ปลายคางแสนสวย แล้วลากไล้ริมฝีปากมาถึงปากสีสดอย่างเชื่องช้า ปลายลิ้นดุนดันที่รอยแย้มเบาๆ จูอึนก็เปิดปากรับสัมผัสร้อนอย่างยินยอม

            สัมผัสที่หานจูอึนก็ไม่คิดห้ามปรามอีกฝ่าย แม้ว่าเหนื่อยเสียจนร่างกายแทบจะไม่มีแรงขยับ แต่เพียงฝ่ามือหยาบกร้านลูบไล้ สะกิด ลามเลีย เคล้นคลึง เขาก็ได้แต่ตอบสนองความต้องการของพี่ซอนมุลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

            จูบที่ซอนมุลก็ประกบเข้าหาอย่างแนบแน่น ปลายลิ้นร้อนระอุก็เข้าไปหยอกเย้าปลายลิ้นนุ่มนิ่มที่ส่งมาตอบโต้อย่างแสนน่ารัก จนปลายลิ้นทั้งสองตวัดเกี่ยวเข้าหากันก่อเกิดเสียงจูบที่ดังก้องไปทั่วห้องกว้าง เรือนร่างเล็กที่นอนหันหลังให้ก็ทำได้เพียงขยับมาเสียดสีกับคนด้านหลังเบาๆ

            “อาห์...พี่...อื้อ...” จูอึนได้แต่ครางเสียงหวาน ยามที่ฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังกำรอบที่ส่วนอ่อนไหว แล้วรูดรั้งด้วยจังหวะที่เนิบนาบ สะโพกกลมก็ทำได้เพียงส่ายไปมาช้าๆ เข้าถูไถกับแก่นกายใหญ่ร้อนผ่าวที่แนบสัมผัสด้านหลัง

            “อ้ะอ๊า...อืม...” ซอนมุลผละออกมาอย่างเชื่องช้าจนสายใยเล็กๆ จากปลายลิ้นของทั้งคู่ยืดยาวออกมา ดวงตาคมกริบก็มองร่างน้อยที่เอี้ยวตัวมาให้เขาจูบกำลังตาฉ่ำเยิ้ม พวงแก้มแดงก่ำด้วยอารมณ์รัก จนความต้องการยิ่งปะทุเข้ามาโดยง่าย ฝ่ามือใหญ่ก็ยิ่งเฝ้าเคล้นคลึงท่อนเนื้อเล็กอย่างเบามือ จนร่างน้อยกระตุกร่างน้อยๆ

            จุ๊บ

            “พี่อยากกอดเราทั้งวันทั้งคืน...ไม่อยากปล่อยไปไหนเลย...” ซอนมุลบอกเสียงพร่า ยามที่ขยับมากดจูบที่หัวไหล่มน มืออีกข้างก็สอดใต้แขนเรียวไปสะกิดเขี่ยหัวนมนิ่มที่แดงก่ำอย่างเบามือ จนร่างบอบบางยิ่งกระตุกเกร็ง ดวงตาฉ่ำปรือมองเพียงใบหน้าของเขาจนต้องก้มลงไปกดจูบที่เรียวปากแดงช้ำเบาๆ

            “อ๊า...”

            “แรงกว่านี้มั้ย...” ซอนมุลถามพลางขยับรูดรั้งฝ่ามือหนาหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น จนจูอึนพยักหน้าแรงๆ เสียงหอบหายใจดังสะท้อนไปทั่วห้อง ยามที่ชายหนุ่มยิ่งรูดรั้งความน่ารักรัวเร็วขึ้น จนสะโพกเล็กยิ่งขยับส่ายบดเบียดกายใหญ่ที่ขยับขยายขึ้นมาอีกครั้งมากยิ่งขึ้น

            ความต้องการของซอนมุลยิ่งปะทุขึ้นมา จนมือหนายิ่งรูดรั้งให้ร่างขาวเนียนรุนแรง ริมฝีปากร้อนก็กลับไปซุกไซ้ที่แผ่นหลังขาว ลากเลียไปทั่วอย่างที่เขาชิมมาแล้วทั้งคืน แล้วพบว่าน้องน้อยหวานฉ่ำไปทั้งตัว ไม่ว่าจะกดจูบตรงไหน แวะชิมเมื่อไหร่ ก็ให้ความรู้สึกเหมือนขนมหวานรสอร่อยที่ไม่ว่าจะกินมากแค่ไหนก็ไม่รู้เบื่อ

            “อ้ะ...อ๊า...อึ้กๆ...พะ...พี่ฮะ...จูอึน...จูอึน...อ๊าาาาา” เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่จูอึนปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือแข็งแกร่ง ร่างน้อยก็หอบสะท้าน ดวงตาคู่สวยหลับลงด้วยความเหนื่อยอ่อน

            ฟึ่บ

            แต่แล้ว ฝ่ามือใหญ่ก็ไล้ลงมาจับขาเรียวขาวให้ชันขึ้นน้อยๆ โดยที่ร่างเล็กก็ปรือตาขึ้น มือเรียวคว้าจับเข้าที่ผ้าปูเตียงสีเข้มอย่างรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาก็เต็มใจให้เกิด

            ฟึ่บ

            “อ๊า!!!...พี่...ซอนมุล...อื้อ...ลึก...ลึกจัง... เสียงหวานครางในลำคอ ใบหน้าสวยก็ซบลงกับหมอนใบนุ่ม เมื่อความเสียวซ่านกดลึกเข้ามาจากด้านหลัง สองมือจิกกำความเสียดเสียวที่ได้รับจนเรือนร่างได้แต่บิดน้อยๆ คิดว่าตัวเองไม่มีแรงจะรองรับอีกฝ่ายแล้ว แต่เพียงแก่นกายแข็งแกร่งกดสอดเข้ามา เขากลับต้องการให้พี่ซอนมุลสุข...สุขล้ำกับร่างกายของเขา เหมือนที่เขาสุขกับการกระทำของพี่ซอนมุล

            มันไม่ใช่แค่เซ็กส์

            แม้จูอึนจะไม่เคยมีอะไรกับใคร แต่เขารู้ว่านี่ไม่ใช่แค่ความต้องการทางกาย มันเหมือนความต้องการของเราสองคนกำลังเติมเต็มกันและกัน ทั้งที่ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องการพี่ซอนมุลขนาดนี้ แต่เพียงคนๆ นี้สัมผัส เพียงแตะต้อง เขาก็อยากให้พี่ซอนมุลกอดมากกว่านี้

            เหมือนหัวใจรับรู้ว่าแม้พี่ซอนมุลไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก แต่ร่างกายของเราทั้งสองกำลังเอ่ยบอกคำนี้แก่กัน

            แม้จะเกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืน แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าพี่ซอนมุลสัมผัสเขาอย่างทะนุถนอมที่สุด

            “อ๊า...” ความคิดของร่างน้อยที่เริ่มขยับสะโพกเล็ก ตอบรับความร้อนผ่าวที่กดสอดเข้ามาอีกครั้ง ดื่มด่ำกับความสุขล้ำที่คิมซอนมุลมอบให้

            ขณะที่ซอนมุลก็กกกอดร่างบอบบางเอาไว้แน่น สองมือเคล้นคลึง ลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวเปลือยเปล่า รู้ว่าน้องเหนื่อย แต่เขาไม่อาจจะเก็บกลั้นความรู้สึกที่ผ่านมาได้อีกแล้ว เพียงได้สัมผัสเพียงครั้ง คิมซอนมุลก็รู้ว่าตัวเองโลภมากแค่ไหน

            มากเสียจน...ไม่อยากปล่อยน้องให้ใครได้เห็นอีกเลย อยากจะกอดรัดเอาไว้ในอ้อมอกแบบนี้...ตลอดไป

            ฟึ่บๆ

            “ฮื่อ...อ้ะ...อ๊า...” เสียงหวานครวญครางครางเครือ ให้ซอนมุลขยับสะโพกแรงขึ้น มือใหญ่ก็ดันใบหน้าเรียวสวยให้รับจูบที่ประทับแนบลงไปที่ปากสีสด ถ่ายทอดความรักผ่านภาษากายที่ขยับเข้าเสียดสีกันจนร้อนระอุ

            “ชอบมั้ย...” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมหูให้ร่างน้อยที่ขลาดเขินเหลือกำลังเม้มปากน้อยๆ แต่เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาในจุดอารมณ์ภายใน เสียงครางพร่าหวานก็ดังขึ้นราวกับคำตอบให้กับคนตัวโต

            “ชะ...ชอบฮะ...ชอบ...ฮื่อ...ถ้าเป็นพี่...อึ้ก...จูอึนชอบ...” คำตอบแสนน่ารักที่ทำให้องค์ชายหนุ่มยิ่งกดกายถี่รัว เรียกเสียงหวานที่หวีดร้องไปทั่วห้องกว้าง สองมือกอดรัดร่างน้อยเอาไว้แนบอก ดวงตาคู่คมจ้องนิ่งที่ร่างน้อยไม่ละสายตา

            แววตาที่บ่งบอกความรู้สึกเช่นภาษากาย...รัก

            รักที่สุดตั้งแต่วันที่ได้สบตากันครั้งแรก

            ความคิดก่อนที่คิมซอนมุลจะจัดการกับเรือนร่างแสนฉ่ำหวานอย่างไม่อาจหยุดยั้งความต้องการซ้ำอีกหลายต่อหลายครั้ง จนแว่วเสียงหวานประสานกับทุ้มต่ำคลอผะแผ่วตลอดช่วงเช้าลากยาวไปถึงเที่ยงวัน

...................................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ ^^v


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น