NC
รักร้ายสายรุก_6
หมับ
“อ๊า!!!!!”
ทั้งที่ปากว่าแบบนั้น แต่เมื่อฝ่ามือใหญ่สอดเข้าที่ช่วงขาขาว
แล้วสัมผัสเข้าที่แก่นกลางลำตัว ดงแฮก็หลุดเสียงร้องอย่างห้ามไว้ไม่อยู่
น้ำตาหยดใสราวกับไข่มุกเม็ดสวยยิ่งร่วงพราวลงจากดวงตาทั้งสองข้าง
“ไม่...อาห์...ไม่นะ...”
เสียงแหบพร่าของคนที่ร้องไห้อย่างหนักบอกเสียงแผ่ว ทั้งที่ร่างกายกำลังกระตุกไปหมดกับความอุ่นร้อนที่กำลังชักรูดเบาๆ
ก่อนที่จะบีบขยี้ส่วนปลายแรงๆ จนใบหน้าเรียวเงยขึ้น
หลุดเสียงร้องออกมาอีกระลอกใหญ่
ทำไม ทำไมกัน
ทำไมถึงรู้สึกดีได้ขนาดนี้ ทั้งที่มันสุดแสนจะทรมาน แต่ทำไมท่ามกลางความทรมาน
ร่างกายกำลังกรีดร้องว่า...ต้องการอีก...ต้องการมากกว่านี้
“ฮึ”
กึก
แล้วเหมือนว่าปฏิกิริยาร่างกายของคนที่บอกว่าไม่ๆ
จะทำให้คิบอมสัมผัสได้ เพราะชายหนุ่มส่งเสียงเหยียดหยามในลำคอ
เวลานี้มือของเขาชุ่มโชก ทั้งยังเปียกลื่นไปกับน้ำกามของตุ๊กตาจืดชืดนี่แล้ว
“ปากว่าไม่ แต่ตัวนายเนี่ยสิ...”
“อ๊า...ผม...เปล่า...เปล่า...ฮื่อ...ปล่อยผม...อ๊า...”
ดงแฮเองที่ชะงักกับเสียงหัวเราะนั่นก็พยายามบอกปัด
สมองพยายามบังคับร่างกายให้ดิ้นหนี ทว่าเวลานี้กายกลับเป็นนายความคิด
เพราะร่างกายช่วงล่างกำลังขยับเคลื่อนเข้าหามือใหญ่ราวกับตักตวงความสุขซ่านที่ตนไม่เคยได้รับจากที่ไหน
การกระทำที่คิบอมแค่นยิ้ม
ก่อนที่จะกระชากสะโพกอวบขึ้นอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย!” และทำให้ใบหน้ายิ่งแนบไปกับโซฟาเก่าๆ
ขณะที่สะโพกแอ่นโค้งขึ้น สองมือที่ไพล่ไปด้านหลังก็จิกกันเอาไว้แน่น
ยามที่เสื้อที่ใส่อยู่เลิกขึ้นจนไปกองอยู่กับแผ่นอก
ฟึ่บ
“โอ๊ย!!! เจ็บ ฮื่อ....เจ็บ
ฮึก...ฮือ...” ในจังหวะนั้น ดงแฮก็ถึงกับผวาเฮือก ดวงตาเบิกกว้างทั้งที่น้ำตาไหลไม่หยุด
เมื่อนิ้วเรียวถูกดันเข้าไปในทางเข้าคับแคบในทีเดียว
จนความเจ็บปวดแล่นปลาบไปทั่วร่าง
“มะ...ไม่เอา...ไม่เอา! ฮื่อ
ไม่!!!”
สวบๆ
ทั้งที่ปากทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้อง
ทั้งพยายามให้เขาหยุด แต่ปีศาจร้ายกลับกระแทกนิ้วเข้ามาแรงๆ ภายใน
ทั้งยังเพิ่มเข้ามาจนจุกแน่นไปหมด
ความเจ็บเสียดก็กำลังเล่นงานท้องน้อยจนแทบจะอยากตาย
ยามรับรู้ว่าสิ่งที่ตนไม่คิดจะให้ใครกำลังถูกช่วงชิงจากผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าตากันด้วยซ้ำ!!!
“ฮ้า...อาห์...”
เสียงครวญครางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทรมานนั้นก็กำลังกระตุ้นคิบอมอย่างรุนแรง
แต่เหตุผลเดียวที่เขายังไม่เอาเข้าทั้งที่ขี้เกียจมาเบิกทางให้ก็เพราะ...ถ้าไม่ทำก็เอาเข้าไม่ได้
คนอย่างเขาไม่มาสนใจหรอกว่าจะทำให้ของๆ ใครฉีก
แล้วสิ่งที่คิบอมค้นพบก็นำความประหลาดใจมาให้เจ้าตัวไม่น้อย
ดังนั้น ดวงตาคู่คมจึงมองร่างที่กำลังแอ่นโค้งให้เขา คนที่ทั้งตัวสั่น
ทั้งร้องห่มร้องไห้จนควรจะน่าเบื่อ ทว่าร่างกาย...กลับต่างออกไป
มันไม่ใช่แค่คับแคบอย่างคนที่ไม่เคยเท่านั้น
แต่มันยังตอดรัดแทบบ้า กระตุกรอบนิ้วของเขารุนแรง ราวกับเรียกร้องขออะไรมาเติมเต็มมากกว่านี้
ไม่นับรวมกับแก่นกายสีสวยที่กำลังกระตุกหลายๆ ที
ทั้งยังปริ่มน้ำราวกับว่า...จะเสร็จ
หมอนี่มีความสุขที่ถูกข่มขืน?
“ฮึ...” ดังนั้น
เสียงหัวเราะจึงหลุดออกมา ก่อนที่...
สวบๆๆๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“อ๊า...ไม่...ไม่...ฮึก...ม่ายยยย...อ๊า!!!!!”
เสียงหัวเราะที่แสนดุร้ายดังก้องไปทั่วทั้งห้องพักผ่อน
ยามที่คิบอมกระหน่ำปลายนิ้วเข้าไปรัวแรง แล้วทั้งที่ไม่ต้องการ
คนที่ได้รับกลับกรีดร้องออกมาด้วยความสุขสมที่แสนน่ารังเกียจ
ร่างกายที่ควรจะเชื่อฟังกลับกระตุกเร้าๆ ก่อนที่จะ...ปล่อยน้ำขุ่นขาวจำนวนมากทะลักเปื้อนโซฟา
ฟุบ
ทันทีที่ปลดปล่อย
ร่างที่ร้องไห่จนตัวโยนก็ทรุดลงไปกอง คิดว่าทุกอย่างคงจบแล้ว
แต่ดงแฮไม่รู้หรอกว่านี่มัน...แค่เริ่มต้นเท่านั้น
หมับ
“ตะ...คุณจะทำอะไร...”
สวบ
“อ๊า!!! ไม่!!! ไม่นะ...มันเจ็บ!!! ฮึก...มันเจ็บ....เอาออกไป...เอาออกไป!!!! อ๊า...มะ...ไม่...ไม่ ได้โปรด ไม่...” ยังไม่ทันจะถามจบด้วยซ้ำ
ดงแฮก็ได้แต่หวีดร้องออกมาสุดเสียง
เมื่อสะโพกที่ถูกกระชากขึ้นอีกครั้งถูกความร้อนผ่าวกดสอดเข้ามาในความคับแคบที่ไม่มีใครเคยได้สัมผัส
ท่อนเนื้อร้อนที่แสนใหญ่โตและแข็งขืนดันเข้ามาอย่างไร้ความปรานี
ไม่สนใจผนังเนื้ออ่อนบางที่กำลังปริออกกับส่วนใหญ่โตที่ไม่พอดีกัน
และนั่นก็ทำให้...ฉีก
“มันเจ็บ! เจ็บ....ฮื่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ดงแฮได้แต่กรีดร้องทั้งน้ำตา
เมื่อความร้อนจนเหมือนไฟนั่นดันเข้ามาจนสุด
และเจ้าของก็ไม่คิดจะปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เพราะคิบอมเริ่มต้นขยับร่างกายของตัวเองทันที
สองมือก็กระชากหัวไหล่เล็กขึ้น จนส่วนบนของดงแฮลอยเหนืออากาศ
มีเพียงสองขาสั่นระริกที่ยันไว้กับพื้นโซฟา
“มะ...ไม่...ได้โปรด...ไม่...ไม่...”
แผล่บ
“ฮื่อ!!!!”
ดงแฮได้แต่ส่ายหน้าแรงๆ ยามที่ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ทั้งยังพยายามจะเบี่ยงหน้าหนี
เมื่อลิ้นร้อนเลียเข้าที่แก้มใส ชิมรสชาติน้ำตาแห่งความเจ็บปวดอย่างหื่นกระหาย
ขณะที่ร่างกายท่อนล่างก็สอดแทรกเข้ามาแรงขึ้นทุกขณะ
“ไม่!!! พอ...พอได้แล้ว...พอ..ฮึก...พอ...”
“ปากนายว่าพอ...”
น้ำเสียงแหบต่ำดังชิดอยู่ริมหู ยามที่ความแข็งแกร่งกระแทกเข้ามาภายในจนจุก
และคงทำให้ช่องทางยิ่งปริแตก
หากแต่น้ำเสียงนั่นทำให้คนที่ร้องไห้อย่างหนักถูกกระตุ้นเร้าไปทั้งตัว
“...แต่ร่างกายนายเนี่ยสิ”
คิบอมเอ่ยเพียงเท่านั้น ยามที่ดึงใบหน้าหวานให้หันกลับมาประกบจูบกันอย่างรุนแรง
ปลายลิ้นร้อนก็สอดเข้าไปภายใน
กวาดต้อนทุกหยาดหยดของน้ำหวานเลิศรสที่แสนกลมกล่อมด้วยรสน้ำตาที่บริสุทธิ์
“ฮ้า...ไม่...พอ...ฮึกๆ...ฮื่อ...อื้อ!!!!” ดงแฮพยายามขัดขืน แต่รสจูบร้อนแรงนั่นกำลังทำให้ร่างกายร้อนแทบไหม้
ทั้งที่ควรจะไม่ตอบโต้ แต่กลายเป็นว่าร่างกายของเขากำลังสอดรับความต้องการของอีกฝ่ายรัวแรง
ช่องทางด้านหลังบีบแน่น แก่นกายด้านหน้าเด้งผึง
ทั้งยังขยับทุกครั้งที่แรงกระแทกเข้ามา
สวบๆๆๆ
แล้วยิ่งความร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามาเพียงใด
ร่างกายก็ยิ่งกรีดร้องว่า...ต้องการ
“อ๊า...ฮ้า...ฮึกๆ...ฮื่อ...”
“ร้องสิ ร้องอีก!”
แล้วเสียงคำรามทุ้มต่ำก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ยามที่ยังคงบีบหัวไหล่เล็กจนขึ้นรอยช้ำ
ร่างกายท่อนล่างยังกระหน่ำถี่เข้าไป กระแทกเข้ากับปุ่มอารมณ์ด้านใน
จนดงแฮยิ่งหวีดร้องลั่น เสียงแหบพร่าจึงตอบสนองคำสั่งของอีกฝ่ายไปโดยปริยาย
“อ๊า!!!! ฮื่อ...อื้อ!!!”
“ดี...แบบนั้น ดี!!!” คิบอมคำรามลั่น ซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาว ทั้งที่อีกมือจับกำเข้าที่คางเรียว
บังคับให้มองกล้องที่กำลังจับภาพการสมสู่ของพวกเขาทั้งคู่เอาไว้
“มะ...ไม่ไหว...มะ...พอ...พอแล้ว...ฮื่อ...อื้อ...อ๊าาาา!!!!!!!!!!!!!!” เพียงไม่นาน คนที่บอกว่าไม่ก็ไปสู่จุดหมายปลายทางอีกครั้งอย่างง่ายดาย
ให้คิบอมกระตุกยิ้มพอใจ ร่างกายท่อนล่างก็กดเข้าไปถี่ๆ ไม่กี่ครั้ง
พรวด
ก่อนที่จะปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนจนไหลทะลักออกมาพร้อมกับหยาดโลหิตสีสด
......................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
คิบอมโหดร้าย อิอิ
ตอบลบ