วันเสาร์ที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557

NC รักร้ายสายรุก_6

NC รักร้ายสายรุก_6



            หมับ

            “อ๊า!!!!!” ทั้งที่ปากว่าแบบนั้น แต่เมื่อฝ่ามือใหญ่สอดเข้าที่ช่วงขาขาว แล้วสัมผัสเข้าที่แก่นกลางลำตัว ดงแฮก็หลุดเสียงร้องอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ น้ำตาหยดใสราวกับไข่มุกเม็ดสวยยิ่งร่วงพราวลงจากดวงตาทั้งสองข้าง

            “ไม่...อาห์...ไม่นะ...” เสียงแหบพร่าของคนที่ร้องไห้อย่างหนักบอกเสียงแผ่ว ทั้งที่ร่างกายกำลังกระตุกไปหมดกับความอุ่นร้อนที่กำลังชักรูดเบาๆ ก่อนที่จะบีบขยี้ส่วนปลายแรงๆ จนใบหน้าเรียวเงยขึ้น หลุดเสียงร้องออกมาอีกระลอกใหญ่

            ทำไม ทำไมกัน ทำไมถึงรู้สึกดีได้ขนาดนี้ ทั้งที่มันสุดแสนจะทรมาน แต่ทำไมท่ามกลางความทรมาน ร่างกายกำลังกรีดร้องว่า...ต้องการอีก...ต้องการมากกว่านี้

            “ฮึ”

            กึก

            แล้วเหมือนว่าปฏิกิริยาร่างกายของคนที่บอกว่าไม่ๆ จะทำให้คิบอมสัมผัสได้ เพราะชายหนุ่มส่งเสียงเหยียดหยามในลำคอ เวลานี้มือของเขาชุ่มโชก ทั้งยังเปียกลื่นไปกับน้ำกามของตุ๊กตาจืดชืดนี่แล้ว

            “ปากว่าไม่ แต่ตัวนายเนี่ยสิ...”

            “อ๊า...ผม...เปล่า...เปล่า...ฮื่อ...ปล่อยผม...อ๊า...” ดงแฮเองที่ชะงักกับเสียงหัวเราะนั่นก็พยายามบอกปัด สมองพยายามบังคับร่างกายให้ดิ้นหนี ทว่าเวลานี้กายกลับเป็นนายความคิด เพราะร่างกายช่วงล่างกำลังขยับเคลื่อนเข้าหามือใหญ่ราวกับตักตวงความสุขซ่านที่ตนไม่เคยได้รับจากที่ไหน

            การกระทำที่คิบอมแค่นยิ้ม ก่อนที่จะกระชากสะโพกอวบขึ้นอย่างรวดเร็ว

            “โอ๊ย!” และทำให้ใบหน้ายิ่งแนบไปกับโซฟาเก่าๆ ขณะที่สะโพกแอ่นโค้งขึ้น สองมือที่ไพล่ไปด้านหลังก็จิกกันเอาไว้แน่น ยามที่เสื้อที่ใส่อยู่เลิกขึ้นจนไปกองอยู่กับแผ่นอก

            ฟึ่บ

            “โอ๊ย!!! เจ็บ ฮื่อ....เจ็บ ฮึก...ฮือ...” ในจังหวะนั้น ดงแฮก็ถึงกับผวาเฮือก ดวงตาเบิกกว้างทั้งที่น้ำตาไหลไม่หยุด เมื่อนิ้วเรียวถูกดันเข้าไปในทางเข้าคับแคบในทีเดียว จนความเจ็บปวดแล่นปลาบไปทั่วร่าง

            “มะ...ไม่เอา...ไม่เอา! ฮื่อ ไม่!!!

            สวบๆ

            ทั้งที่ปากทั้งอ้อนวอน ทั้งขอร้อง ทั้งพยายามให้เขาหยุด แต่ปีศาจร้ายกลับกระแทกนิ้วเข้ามาแรงๆ ภายใน ทั้งยังเพิ่มเข้ามาจนจุกแน่นไปหมด ความเจ็บเสียดก็กำลังเล่นงานท้องน้อยจนแทบจะอยากตาย ยามรับรู้ว่าสิ่งที่ตนไม่คิดจะให้ใครกำลังถูกช่วงชิงจากผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้าตากันด้วยซ้ำ!!!

            “ฮ้า...อาห์...” เสียงครวญครางที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความทรมานนั้นก็กำลังกระตุ้นคิบอมอย่างรุนแรง แต่เหตุผลเดียวที่เขายังไม่เอาเข้าทั้งที่ขี้เกียจมาเบิกทางให้ก็เพราะ...ถ้าไม่ทำก็เอาเข้าไม่ได้ คนอย่างเขาไม่มาสนใจหรอกว่าจะทำให้ของๆ ใครฉีก

            แล้วสิ่งที่คิบอมค้นพบก็นำความประหลาดใจมาให้เจ้าตัวไม่น้อย ดังนั้น ดวงตาคู่คมจึงมองร่างที่กำลังแอ่นโค้งให้เขา คนที่ทั้งตัวสั่น ทั้งร้องห่มร้องไห้จนควรจะน่าเบื่อ ทว่าร่างกาย...กลับต่างออกไป

            มันไม่ใช่แค่คับแคบอย่างคนที่ไม่เคยเท่านั้น แต่มันยังตอดรัดแทบบ้า กระตุกรอบนิ้วของเขารุนแรง ราวกับเรียกร้องขออะไรมาเติมเต็มมากกว่านี้ ไม่นับรวมกับแก่นกายสีสวยที่กำลังกระตุกหลายๆ ที ทั้งยังปริ่มน้ำราวกับว่า...จะเสร็จ

          หมอนี่มีความสุขที่ถูกข่มขืน?

            “ฮึ...” ดังนั้น เสียงหัวเราะจึงหลุดออกมา ก่อนที่...

            สวบๆๆๆๆ

            “ฮ่าๆๆๆๆ”

            “อ๊า...ไม่...ไม่...ฮึก...ม่ายยยย...อ๊า!!!!!

            เสียงหัวเราะที่แสนดุร้ายดังก้องไปทั่วทั้งห้องพักผ่อน ยามที่คิบอมกระหน่ำปลายนิ้วเข้าไปรัวแรง แล้วทั้งที่ไม่ต้องการ คนที่ได้รับกลับกรีดร้องออกมาด้วยความสุขสมที่แสนน่ารังเกียจ ร่างกายที่ควรจะเชื่อฟังกลับกระตุกเร้าๆ ก่อนที่จะ...ปล่อยน้ำขุ่นขาวจำนวนมากทะลักเปื้อนโซฟา

            ฟุบ

            ทันทีที่ปลดปล่อย ร่างที่ร้องไห่จนตัวโยนก็ทรุดลงไปกอง คิดว่าทุกอย่างคงจบแล้ว แต่ดงแฮไม่รู้หรอกว่านี่มัน...แค่เริ่มต้นเท่านั้น

            หมับ

            “ตะ...คุณจะทำอะไร...”

            สวบ

            “อ๊า!!! ไม่!!! ไม่นะ...มันเจ็บ!!! ฮึก...มันเจ็บ....เอาออกไป...เอาออกไป!!!! อ๊า...มะ...ไม่...ไม่ ได้โปรด ไม่...” ยังไม่ทันจะถามจบด้วยซ้ำ ดงแฮก็ได้แต่หวีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อสะโพกที่ถูกกระชากขึ้นอีกครั้งถูกความร้อนผ่าวกดสอดเข้ามาในความคับแคบที่ไม่มีใครเคยได้สัมผัส

            ท่อนเนื้อร้อนที่แสนใหญ่โตและแข็งขืนดันเข้ามาอย่างไร้ความปรานี ไม่สนใจผนังเนื้ออ่อนบางที่กำลังปริออกกับส่วนใหญ่โตที่ไม่พอดีกัน และนั่นก็ทำให้...ฉีก

            “มันเจ็บ! เจ็บ....ฮื่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!

            ดงแฮได้แต่กรีดร้องทั้งน้ำตา เมื่อความร้อนจนเหมือนไฟนั่นดันเข้ามาจนสุด และเจ้าของก็ไม่คิดจะปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เพราะคิบอมเริ่มต้นขยับร่างกายของตัวเองทันที สองมือก็กระชากหัวไหล่เล็กขึ้น จนส่วนบนของดงแฮลอยเหนืออากาศ มีเพียงสองขาสั่นระริกที่ยันไว้กับพื้นโซฟา

            “มะ...ไม่...ได้โปรด...ไม่...ไม่...”

            แผล่บ

            “ฮื่อ!!!!” ดงแฮได้แต่ส่ายหน้าแรงๆ ยามที่ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ทั้งยังพยายามจะเบี่ยงหน้าหนี เมื่อลิ้นร้อนเลียเข้าที่แก้มใส ชิมรสชาติน้ำตาแห่งความเจ็บปวดอย่างหื่นกระหาย ขณะที่ร่างกายท่อนล่างก็สอดแทรกเข้ามาแรงขึ้นทุกขณะ

            “ไม่!!! พอ...พอได้แล้ว...พอ..ฮึก...พอ...”

            “ปากนายว่าพอ...” น้ำเสียงแหบต่ำดังชิดอยู่ริมหู ยามที่ความแข็งแกร่งกระแทกเข้ามาภายในจนจุก และคงทำให้ช่องทางยิ่งปริแตก หากแต่น้ำเสียงนั่นทำให้คนที่ร้องไห้อย่างหนักถูกกระตุ้นเร้าไปทั้งตัว

            “...แต่ร่างกายนายเนี่ยสิ” คิบอมเอ่ยเพียงเท่านั้น ยามที่ดึงใบหน้าหวานให้หันกลับมาประกบจูบกันอย่างรุนแรง ปลายลิ้นร้อนก็สอดเข้าไปภายใน กวาดต้อนทุกหยาดหยดของน้ำหวานเลิศรสที่แสนกลมกล่อมด้วยรสน้ำตาที่บริสุทธิ์

            “ฮ้า...ไม่...พอ...ฮึกๆ...ฮื่อ...อื้อ!!!!” ดงแฮพยายามขัดขืน แต่รสจูบร้อนแรงนั่นกำลังทำให้ร่างกายร้อนแทบไหม้ ทั้งที่ควรจะไม่ตอบโต้ แต่กลายเป็นว่าร่างกายของเขากำลังสอดรับความต้องการของอีกฝ่ายรัวแรง ช่องทางด้านหลังบีบแน่น แก่นกายด้านหน้าเด้งผึง ทั้งยังขยับทุกครั้งที่แรงกระแทกเข้ามา

            สวบๆๆๆ

            แล้วยิ่งความร้อนผ่าวสอดลึกเข้ามาเพียงใด ร่างกายก็ยิ่งกรีดร้องว่า...ต้องการ

            “อ๊า...ฮ้า...ฮึกๆ...ฮื่อ...”

            “ร้องสิ ร้องอีก!” แล้วเสียงคำรามทุ้มต่ำก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ยามที่ยังคงบีบหัวไหล่เล็กจนขึ้นรอยช้ำ ร่างกายท่อนล่างยังกระหน่ำถี่เข้าไป กระแทกเข้ากับปุ่มอารมณ์ด้านใน จนดงแฮยิ่งหวีดร้องลั่น เสียงแหบพร่าจึงตอบสนองคำสั่งของอีกฝ่ายไปโดยปริยาย

            “อ๊า!!!! ฮื่อ...อื้อ!!!

            “ดี...แบบนั้น ดี!!!” คิบอมคำรามลั่น ซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาว ทั้งที่อีกมือจับกำเข้าที่คางเรียว บังคับให้มองกล้องที่กำลังจับภาพการสมสู่ของพวกเขาทั้งคู่เอาไว้

            “มะ...ไม่ไหว...มะ...พอ...พอแล้ว...ฮื่อ...อื้อ...อ๊าาาา!!!!!!!!!!!!!!” เพียงไม่นาน คนที่บอกว่าไม่ก็ไปสู่จุดหมายปลายทางอีกครั้งอย่างง่ายดาย ให้คิบอมกระตุกยิ้มพอใจ ร่างกายท่อนล่างก็กดเข้าไปถี่ๆ ไม่กี่ครั้ง

            พรวด

            ก่อนที่จะปลดปล่อยความต้องการเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนจนไหลทะลักออกมาพร้อมกับหยาดโลหิตสีสด

......................................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ


1 ความคิดเห็น: