NC The twin_28

Nc The twin_28

            เสียงทุ้มพร่าที่กระซิบชิดปากอิ่ม ทำให้คนตัวเล็กส่ายหน้าช้าๆ ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ฮันคยองถามมันมากกว่าจูบได้มั้ย...มันมากกว่านั้นมาก

            ถ้าไม่หยุดตอนนี้ เขาจะหยุดตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

            “ไม่ค่ะ...” ฮยอกแจพึมพำราวกับกำลังละเมอ

            “...ถ้าคุณอยากจูบ ฮยอกก็อยากให้คุณจูบ” เสียงหวานใสที่เอ่ยซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง ทำให้ฮันคยองยิ้มน้อยๆ อย่างเอื้อเอ็นดู แม้ฮยอกแจจะไม่เข้าใจความหมายของเขา แต่เขาถือว่าคำนี้คือ...อนุญาต

            ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบจูบลงมาอย่างเชื่องช้า จูบที่เพียงเริ่มแตะแผ่วๆ แต่ทำให้ฮยอกแจเกร็งวูบไปทั้งร่าง แล้วเมื่อฮันคยองกำลังและเล็มกลีบปากบางอย่างยั่วเย้า สอนให้ร่างเล็กรู้จักความต้องการของกามารมณ์ มือนิ่มที่สั่นไหวก็เอื้อมไปโอบรอบลำคอแกร่งช้าๆ

            จูบที่เริ่มจากหยอกเย้ากลีบเนื้อนุ่ม ขณะที่ร่างสูงใหญ่ก็พลิกมาเหนือร่างบอบบาง ปลายลิ้นร้อนกำลังสอดแทรกเข้าหาโพลงปากหวานฉ่ำ จนฮยอกแจผวาร่างเข้าหา

            ปลายลิ้นที่กวาดต้อนน้ำหวานอย่างอ่อนหวาน แล้วเริ่มเพิ่มความร้อนแรงเข้าไป เกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่โต้ตอบอย่างไร้เดียงสา แต่ทำให้ฮันคยองแทบคลั่งตาย

            มือใหญ่เริ่มลูบไล้เรียวขาขาวเบาๆ จนร่างเล็กกระตุกวูบ

            “อื้อ...” เสียงหวานครางแผ่ว เมื่อส่งลิ้นเล็กไปเกาะเกี่ยว แล้วถูกอีกฝ่ายดูดดึงแรงๆ ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกฮันคยองคร่อมทับเสียทั้งตัว

            ฮันคยองผละออกช้าๆ ให้ฮยอกแจหายใจ แล้วประกบลงไปใหม่ คราวนี้รุนแรง เร่าร้อน แฝงด้วยความปรารถนาที่เปี่ยมล้นจนร่างเล็กได้แต่เกาะเกี่ยวกับฮันคยองอย่างไร้เรี่ยวแรงจะปัดป้อง

            จูบที่ยาวนานแล้วราวกับดึงรั้งสติของฮยอกแจไปเสียสิ้น มือใหญ่ก็กำลังลูบมาถึงเนินเนื้อสะโพกจนฮยอกแจกระตุกเบาๆ

            “คุณฮัน...” ทันทีที่ริมฝีปากที่เจ่อบวมเป็นอิสระ ฮยอกแจก็ครางเรียกชื่ออีกฝ่าย มือเรียวที่ควรจะผลักไสได้แต่เกาะท่อนแขนอีกฝ่ายแน่น

            “ห้ามผมไม่ได้แล้วนะฮยอกแจ” ฮันคยองบอกชิดกับลำคอระหง ขณะที่บดจูบลงไป ดูดดึงแรงๆ ให้คนที่ไม่เคยประสบกับความรู้สึกอย่างนี้ได้แต่บิดกายน้อยๆ

            “ตะ...แต่ฮยอก...” ทั้งที่ร่างกายก็กำลังเรียกร้องสัมผัสจากฮันคยอง แต่ความเป็นจริงที่รู้ดีกำลังเหนี่ยวรั้งความต้องการของฮยอกแจเอาไว้

            “...ฮยอกไม่ใช่...ผู้หญิงนะคะ อื้อ” ความเป็นจริงที่แสนเจ็บปวด ทำให้เสียงใสที่พร่าหวานสั่นเครือ จนชายหนุ่มที่กำลังซุกไซร้กับซอกคอหอมผละมาบดจูบที่กลีบปากอิ่มแรงๆ

            “แล้วไงหืม”

            “กะ...ก็...อื้อ” ฮยอกแจได้แต่ครางเบาๆ เมื่อถูกมือใหญ่ลูบไล้ขึ้นมาเหนือเนินสะโพก ซึ่งฮันคยองที่นัยน์ตาวาววับด้วยแรงอารมณ์ก็เอ่ยบอก

            “อย่าคิดเรื่องอื่น คิดถึงแค่ผมอย่างเดียวก็พอ” ฮันคยองบอกเสียงหนัก ราวกับดูดดึงสติของร่างเล็กให้แตกกระเจิง ริมฝีปากร้อนผ่าวก็กำลังขบเม้มที่ซอกคอหอมไม่ห่าง มือใหญ่ก็ดึงสาบเสื้อเชิ้ตขึ้นมาสูงจนอยู่เหนือแผ่นท้องขาวผ่อง

            สิ้นคำของฮันคยอง ฮยอกแจก็ไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้ว เมื่อความรัญจวนใจเข้าเล่นงาน มือเรียวซุกไซร้กลุ่มผมของอีกฝ่ายเบาๆ เมื่อฮันคยองกำลังฉกวูบมาที่ยอดอกซึ่งถูกปกปิดด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ

            ส่วนหน้าอกปลอมของเขาถูกถอดออกตั้งแต่ก่อนอาบน้ำ

            “อ๊าา...คุณฮัน” เสียงหวานสั่นพร่า เมื่อถูกเคล้นคลึงเบาๆ แล้วชายหนุ่มก็แกะกระดุมออก ดึงรั้งให้ปกเสื้อร่นไปถึงข้อศอกเล็ก เปิดเปลือยแผ่นอกขาวผ่องที่ประดับด้วยเม็ดสีหวาน

            แล้วให้ตายเถอะ ทั้งที่ไม่เคยรู้สึกอะไรกับเรือนร่างของผู้ชาย แต่กับฮยอกแจมันต่างออกไป แค่เห็นเนินเนื้อนิ่ม ความต้องการมันก็พุ่งขึ้นสูงเสียยิ่งกว่ารู้สึกกับผู้หญิงคนไหน

            “สวยมากเลยรู้มั้ย” ฮันคยองบอก ขณะที่ลากปลายลิ้นมาดูดเม้มหน้าอกเบาๆ ให้ฮยอกแจสะท้านเยือก

            “อ้ะ...อ๊าๆ”

            ฮยอกแจครางเสียงหวาน เมื่อปลายลิ้นร้อนฉกวูบเข้าที่ยอดอก แล้วดูดเม้มแรงๆ จนขึ้นสีเรื่อ กายเล็กถึงกับแอ่นเข้าหาเรือนกายสูงใหญ่อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้

            ชายหนุ่มใช้นิ้วโป้งคลึงยอดอกเบาๆ แต่ทำให้ฮยอกแจส่ายสะบัดหน้าแรงๆ เสียงหวานครวญครางไม่ขาดปาก ขณะที่เรียวขาขาวก็เบียดชิดกันแน่น แล้วขยับถูไถไปมา

            “อื้อ...คุณฮัน...ฮยอก...อ๊าๆ...รู้สึกแปลกๆ” ฮยอกแจสารภาพมาตามตรง ตอนนี้ความรู้สึกเสียวซ่านกำลังเล่นงานเขา ความทรมานราวกับต้องการอะไรสักอย่างทำให้ร่างกายแทบทนไม่ไหว

            “รู้สึกยังไง” ฮันคยองถามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แล้วหยอกล้อกับยอดอกที่ชูชันให้เขาครอบครองอย่างเพลิดเพลิน

            “รู้สึก...อื้อ...ต้องการ...อ๊ะๆ...อะไรสักอย่าง” คนใสซื่อบอกอย่างหมดเปลือก ขณะที่เอื้อมมือไปกำหมอนใบนุ่มแน่น เรียวขาขาวยิ่งเบียดชิดเข้าหากันแน่น

            ฮันคยองถึงกับหัวเราะพร่า เมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอก เขาก็กำลังแย่ เพียงแค่อีกฝ่ายบอกว่าต้องการ แก่นกายเขาก็ยิ่งปวดหนึบไปหมด นัยน์ตาคมที่ฉายชัดด้วยอารมณ์ทำให้ฮยอกแจเสหลบสายตา ริมฝีปากก็เผยอคราง ยั่วยวนอย่างไม่รู้ตัว

            ชายหนุ่มรู้สึกว่าฮยอกแจเข้ากับสีดำ เรือนร่างขาวผ่องที่ตัดกับเสื้อตัวใหญ่ของเขา ทำให้เขายิ่งลุ่มหลง

            ฮันคยองถอดเสื้อตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วดึงรั้งเสื้อของฮยอกแจออกไปอย่างง่ายดาย เรือนร่างระหงที่มีเพียงชั้นในตัวน้อยปกปิดอยู่ทำให้คนมองตาวาววับ

            ฮยอกแจมองแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของฮันคยองแล้วแก้มร้อนซู่ ความฉ่ำชื้นที่รู้สึกได้จากช่วงล่างของตน ทำให้ฮยอกแจบิดกายอย่างทรมาน

            “อ้ะๆ...อึ้ก” ฮยอกแจเกร็งวูบไปทั้งตัว เมื่อมือใหญ่กำลังลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างระหง บีบขยำ เคล้นคลึง ริมฝีปากร้อนผ่าวก็ขบเม้ม สร้างรอยแดงระเรื่อทุกส่วนที่เคลื่อนผ่าน จนต้องกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น

            ริมฝีปากร้อนไล่จูบมาถึงเรียวขาขาวที่เบียดชิด

            “อ๊าาาาา!!” ฮยอกแจหวีดร้องออกมาปนหายใจหอบ เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังกดจูบที่แก่นกายเล็ก ปลายลิ้นเลียเบาๆ ผ่านชั้นใน ร่างทั้งร่างก็สั่นวูบไปหมด

            ฮันคยองเลื่อนมือไปดึงรั้งชั้นในตัวเล็กให้หลุดออกไป แล้วจับข้อเท้าเรียวเพื่อแยกออกจากกัน

            ฮยอกแจที่หน้าแดงก่ำ หอบหายใจไม่หยุดปาก ก้มมองภาพที่แสนน่าอายของตน แล้วก็ต้องขบริมฝีปาก เชิดหน้าขึ้นสูงทันที

            “อึ้ก...อ๊ะๆ อ๊า...คุณฮัน...คุณฮัน” ฮยอกแจครางพร่า เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังครอบครองแก่นกายเล็กอย่างไม่นึกรังเกียจ ความเสียววูบที่สาดซัดเข้าหาเรือนร่างบาง ทำให้ฮยอกแจหายใจแรงขึ้น

            “อื้อ...อย่าค่ะ...ฮยะ...ฮยอกอาย” เสียงหวานครวญครางบอก แม้ความรู้สึกจะเขินอาย แต่ฮยอกแจกลับไม่สามารถห้ามร่างกายที่เด้งกายเข้าหาโพลงปากอุ่นร้อนได้ ช่องท้องถึงกับเกร็งวูบวาบ เมื่ออีกฝ่ายกำลังละเลงลิ้นลงมา

            เฮือก

            ฮยอกแจถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังกดหยอกล้อที่ช่องทางด้านหลัง ขณะที่ฮันคยองก็ขยับปากเร็วขึ้น ปลายนิ้วที่หมุนวนในตอนแรกก็กดลึกเข้าไปช้าๆ จนฮยอกแจเผลอถดกายหนี

            “อึ้ก...เจ็บ” เสียงหวานร้อง ทั้งรู้สึกเจ็บเสียดและเสียววูบไปพร้อมกัน

            จนกระทั่งฮันคยองดันปลายนิ้วเข้าไปจนสุดได้ ชายหนุ่มก็เคลื่อนมาประกบปิดปากสีระเรื่ออย่างร้อนแรง มืออีกข้างขยุ้มสะโพกมนแรงๆ ให้ฮยอกแจผ่อนคลาย ขณะที่ปลายนิ้วก็ขยับเคลื่อนเข้าหาจุดภายในอย่างใจเย็น

            “อ๊า! ตะ....ตรงนั้น...เข้ามาอีก” ฮยอกแจที่สะดุ้งเฮือก บอกเสียงพร่า เมื่อปลายนิ้วกำลังกดย้ำเข้าที่จุดหนึ่ง แล้วเมื่อฮยอกแจร้องบอก ฮันคยองก็กดย้ำๆ หลายครั้งราวกับกลั่นแกล้งจนฮยอกแจผวาร่างเข้ากอด ร่างเล็กขยับกายรับนิ้วยาวเข้ามาอย่างเต็มใจ

            ฮันคยองถอดถอนปลายนิ้วออก มือใหญ่ดึงกางเกงตัวเองออกไปอย่างไม่สนใจ นัยน์ตาคมมองเรือนร่างระหงด้วยตาที่วาววับ มือใหญ่ช้อนขาเรียวขึ้น เพื่อเปิดทางให้แก่นกายใหญ่ค่อยๆ ดันเข้าไป

            “เจ็บ...อึ้ก..ฮยอกเจ็บ”

            ฮยอกแจถึงกับน้ำตาร่วงแหมะ เมื่อความเจ็บเสียดกำลังเข้าเล่นงาน มือเรียวกอดคออีกฝ่ายแน่น สะอื้นเบาๆ ซึ่งทำให้ฮันคยองกัดฟันกรอด ช่องทางที่ขมิบถี่ของฮยอกแจกำลังทำให้เขาเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เพราะห่วง...เพราะห่วงว่าร่างเล็กจะเจ็บเขาถึงค่อยๆ ทำ

            ถ้าเป็นคนอื่น ฮันคยองคงไม่สนใจ แต่เพราะเป็นฮยอกแจ เขาถึงพยายามให้คนตัวเล็กเจ็บน้อยที่สุด

            “อึ้ก” เสียงหวานที่ครางปนสะอื้น เผยอริมฝีปากรับ เมื่อฮันคยองกำลังบดเบียดจูบเข้าหา จูบที่ราวกับดึงดูดความเจ็บเสียดให้จางหายไปได้

            ฮันคยองปล่อยแช่ทิ้งไว้สักพักจนร่างเล็กคุ้นชินถึงเริ่มขยับกาย ท่อนเนื้อร้อนดึงออกแล้วกระแทกเข้าจนสุด ย้ำเข้าจุดที่ทำให้ฮยอกแจรู้สึกดี

            “อ๊าาาา” เสียงหวานครางพร่า รู้สึกร่างกายกำลังเกร็งวูบด้วยความสุขสม

            ฮันคยองเริ่มขยับกายเข้าหาด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น มือใหญ่ก็กอดรัดร่างเล็กเข้าหา ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายอย่างร้อนแรง

            “ดี ฮยอกแจ....อืม...” เสียงทุ้มคำรามต่ำ เมื่อรู้สึกดีจนบรรยายไม่ถูก รู้สึกแต่ว่าไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใคร

            เสียงครางต่ำที่ทำให้ฮยอกแจยิ่งต้องการ มือเรียวรั้งต้นคอแกร่งให้มอบจูบแก่ตน ร่างกายท่อนล่างที่ปรับตัวได้แล้ว เริ่มขยับตอดรับชายหนุ่มแรงๆ จนฮันคยองกระแทกเข้าหาอย่างยั้งไม่อยู่

            “อึ้ก...เสียว...อ้ะ..คุณฮัน...คุณฮัน”

            เสียงหวานครวญครางชื่ออีกฝ่ายไม่ขาด ไม่ว่าอะไรที่ชายหนุ่มกำลังเร่งเร้าสัมผัส ราวกับร่างกายของฮยอกแจกำลังจำสัมผัสของคนๆ นี้

            คนที่ฮยอกแจสาบานกับตัวเองว่าจะมีฮันคยองเพียงคนเดียว

            เสียงหวานครางถี่กระชั้น ช่องทางภายในตอดรัดแรงๆ จนฮันคยองเร่งจังหวะตามไป

            “อึ้กๆ...ฮยอก...อื้อ!!!!!!!!”

            ฮยอกแจขบริมฝีปากเต็มแรง ก่อนจะเผยอครางสุดเสียง นัยน์ตาสวยหลับแน่น รู้สึกเหมือนมีดวงดาวเป็นประกายระยับหลังม่านตา ขณะที่กอดรัดร่างสูงไว้แน่น

            “อืม...แฮ่ก...คุณฮัน...คยอง” ฮยอกแจครางแผ่ว เมื่อร่างสูงใหญ่กำลังเร่งกายเข้าหา มือเรียวยกขึ้นคล้องลำคอแกร่งแน่น

            “อืม!!!” เสียงคำรามต่ำดังลอดริมฝีปากหยักลึก ก่อนที่ร่างสูงจะทิ้งตัวมากอดร่างเล็กที่ชื้นแฉะไปทั้งช่วงล่าง

            ฮันคยองหอบหายใจ ก่อนจะถอดถอนแก่นกายออกช้าๆ แล้วดึงรั้งร่างเล็กมากกกอดเอาไว้ ริมฝีปากอุ่นกดจูบที่ขมับบางเบาๆ มือใหญ่ก็ลูบแขนกลมกลึงอย่างปลอบโยน ให้คนที่หายใจแรงๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ ร่างเล็กเอนมาซุกซบกับแผ่นอกกว้างอย่างเต็มใจ

            นัยน์ตาคมที่ทอดมองมา ทำให้ฮยอกแจหลบตาวูบ ซุกใบหน้าร้อนผ่าวกับแผ่นอกของอีกฝ่าย

            “มอง...ฮยอกอย่างนั้น...ทำไมคะ...อื้อ” เสียงหวานร้องเบาๆ เมื่อริมฝีปากอุ่นกดจูบที่แก้มนวลเนียนแรงๆ

            ท่าทางขัดเขินที่ทำให้ฮันคยองดันศีรษะเล็กให้ซบกับแผ่นอกของเขา ไม่เอ่ยตอบคำ มือใหญ่เพียงลูบแผ่นหลังบางเบาๆ ราวกับกล่อมเด็กตัวน้อย ให้ฮยอกแจยิ้มหวานหยด

          ฮยอกจะขอมอบหัวใจและร่างกายให้คุณคนเดียวนะคะ คุณฮันคยอง...คนที่ฮยอกแจรัก

            ฮันคยองยิ้มน้อยๆ เมื่อมีฮยอกแจในอ้อมกอด

           

          ต่อไปนี้เขาคงไม่ปล่อยให้ฮยอกแจนอนร้องไห้เพราะไม่มีใครกอดปลอบอีกแล้ว เขา...จะเป็นอ้อมกอดที่ร่างเล็กต้องการ

...........................................................

            คิดเห็นยังไงบอกกล่าวกันได้ที่ ^^

http://writer.dek-d.com/may-kwang/story/viewlongc.php?id=693919&chapter=33

            ขอบคุณล่วงหน้าค่า ^^