NC
Lesson_35
“ฮันคะ...อ้ะ....อ๊า....ทะ...ทำไมวันนี้...รุนแรงจัง...อื้อ”
ภายในห้องนอนแสนหรูหราของโรมแรมกลางใจเมือง
เสียงครวญครางหวานๆ ของหญิงสาวคนหนึ่งครางอย่างถึงใจ
ขณะที่เรือนร่างงดงามไร้ที่ติก็กำลังขยับบิดเร้าไปมาอย่างสุขสมกับเรือนกายแข็งแกร่งที่ทาบทับอยู่เหนือร่าง
เชวเยจีถึงกับยิ้มย่องเมื่อชายหนุ่มที่เธอหมายปองโทรตามตัวเธออีกครั้งในค่ำคืนนี้
ซึ่งมันเป็นครั้งที่สามในรอบสัปดาห์
มากกว่าคู่ควงคนไหนเคยได้รับแน่นอน...และนั่นทำให้เธอนึกลำพองใจ
ถ้าเธอทำหน้าที่บนเตียงได้ดี
ถ้าทำให้เขาลุ่มหลงเธอได้ โอกาสที่เธอจะได้ยืนเคียงข้างเขาก็ใกล้เข้ามาแค่เอื้อม
หญิงสาวคิดพลางหวีดร้องเสียงพร่า
มือเรียวยกขึ้นกอดไหล่กว้างของชายหนุ่มที่น่ากลัวที่สุดเอาไว้
ใบหน้าคมคร้ามที่ชื้นไปเหงื่อ และเรือนกายแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามกำลังสอดแทรกกายเข้ามาในร่างเธออย่างร้อนแรง
เสียงหอบหายใจที่แสนเซ็กซี่ดังชิดริมหู
เธอต้องการฮันคยอง...ต้องการเขาเหลือเกิน...ผู้ชายที่ทำให้เธอรู้ว่ารสชาติของเซ็กส์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง
แล้วยิ่งพอเธอได้รู้ว่าเด็กน้อยแสนสวยที่เธอนึกหมั่นไส้ในวันนั้นเป็นเพียงหลานชายของคิมคิบอม...เพื่อนสนิทของชายหนุ่มคนนี้
เธอก็นึกโล่งใจ
“อ้ะ...ฮัน...ฮันคะ...”
เสียงหวานร้องเรียกชื่อของชายหนุ่มไม่ขาดสาย
เมื่อฮันคยองซุกไซ้ที่ลำคอระหงอย่างรุนแรง
บดจูบแล้วดูดดึงผิวเนื้อขาวผ่องจนเธอตัวสั่นสะท้าน
“เงียบ!!”
แต่แล้วร่างบางก็สะดุ้งน้อยๆ เมื่อฮันคยองตวาดออกมาเสียงกร้าว
“หยุดเรียกชื่อฉันสักที...ฉันรำคาญ!!”
เยจีถึงกับชะงักไปเมื่อฮันคยองกำลัวตวาดใส่เธอ
นัยน์ตาสวยลืมขึ้นเพื่อมองใบหน้าหล่อเหลือร้ายของเขา แต่นัยน์ตาคมที่แสนน่ากลัวกับกำลังหลับสนิทราวกับกำลังเสียวซ่านในเซ็กส์ที่ได้รับจากเธอ
จนหญิงสาวพยายามไม่คิดอะไร
และความสงสัยนั้นยิ่งปลิวหายไปจากใจ
เมื่อชายหนุ่มกำลังแยกเรียวขาเธอเพื่อสอดแทรกกายเข้ามารุนแรงกว่าทุกครั้ง
เสียงหวีดร้องหวานๆ จึงดังก้องห้องกว้างเป็นการตอบแทน เรือนร่างสวยขยับไปตามแรงส่งนั้นจนเตียงสั่น
“ฮะ...ฮัน...”
“เงียบ หยุดเรียกชื่อฉันได้แล้ว!!”
แต่เมื่อเยจีกำลังครวญครางชื่อของเขา
ฮันคยองกลับตวาดลั่นจนเธอได้แต่จิกผ้าปูเตียงระบายความเสียวซ่านแทน ความสงสัยไม่มีอยู่ในใจ
เมื่อเธอกำลังสยบอยู่ใต้ร่างเขาในเวลานี้
แต่ใครจะรู้ใจฮันคยองเท่าตัวชายหนุ่มเองล่ะ
ทันทีที่เขาวางโทรศัพท์จากฮยอกแจ
อารมณ์เขาก็ปั่นป่วนจนยากจะดับลง เพียงแค่คิดว่ามีใครกำลังลูบไปตามแขนขาวกลมกลึง
เขาก็หงุดหงิดแทบบ้า ไม่ว่าจะลุกขึ้นมาออกกำลังกายยามดึกทั้งไปสนามยิงปืน
หรือเอาคนมาซ้อมเล่น เขาก็ไม่หายหงุดหงิด จนต้องมาลงกับเรื่องเดิมๆ และเชวเยจีก็เป็นตัวเลือกแรกๆ
ที่เขานึกถึง
ยามนี้
แม้ว่าเขาจะกำลังสอดแทรกกายเข้าไปในเรือนร่างของหญิงสาวที่ชายหนุ่มหมายคนหมายปอง
แต่เขากลับหลับตาแน่น ในหัวไม่มีภาพของเรือนร่างนี้เลยสักนิด
ตอนนี้ใครจะด่าว่าเขาทุเรศ เลวทราม เขาก็ยอม แต่ในหัวเขา...กำลังมีเรือนร่างขาวผ่องของฮยอกแจ
ร่างของ...หลานชายตัวเอง
เรือนร่างแสนสวยงามที่เขาเคยเห็นเมื่อยามเด็กหนุ่มยังเป็นเพียงเด็กชาย
แต่เวลานี้ แม้จะเคยสัมผัสเนื้อตัวมาบ้าง แต่จินตนาการเขากลับเห็นภาพอย่างชัดเจน
ภาพของผิวขาวราวกับส่องแสงได้ ผิวเนื้อที่สัมผัสแล้วนุ่มนวลมากเกินกว่าหญิงสาวคนไหน
ยอดอกสีชมพูระเรื่อที่เพียงเขายกปลายนิ้วสะกิดเบาๆ ก็แข็งขืนเป็นไต
เสียงหวานครวญครางอยู่ในหู เรียวขาขาวผ่องที่เปลือยเปล่ากำลังอ้าออก
เปิดเผยช่องทางสีสดให้เขาได้ยล
และ...ใบหน้าสวยจัดที่กำลังหรี่ปรือนัยน์ตาเรียวยาวลง
น้ำหยดใสฉ่ำหวาน ริมฝีปากแสนสวยเจ่อบวมกำลังเผยอร้องเรียกเขาไม่ขาดปาก
‘อา...อ้ะ...อาฮัน....อาฮันคยอง....อื้อ...อาฮะ’
เสียงหวานใสที่เพียงแค่คิดกลับทำให้เขายิ่งกระชับร่างที่เขากอดแล้วส่งท่อนเนื้อร้อนเข้าไปอย่างรุนแรง
เขาไม่รู้ว่าเขากอดใครอยู่
ตอนนี้เขาคิดถึงเพียงหลานชายที่เขาเอาแต่เน้นย้ำกับตัวเองว่าเป็นเพียงหลาน
แต่เวลานี้...ตอนนี้เขากลับยอมทำตัวเลวทรามนึกถึงรูปร่างของหลานชายตัวน้อย
เขามั่นใจ...รูปร่างของฮยอกแจต้องสวยงามกว่าใคร
ผิวของฮยอกแจต้องนุ่มเนียนกว่าใคร
เสียงของฮยอกแจต้องหวานกว่าใคร
ฮยอกแจ...ต้องทำให้เขาต้องการมากกว่าใคร
และนั่นทำให้ทุกครั้งที่ผู้หญิงใต้ร่างเขาครวญครางชื่อเขาขึ้นมา
เขาถึงตวาดก้อง เขาไม่ต้องการคนอื่น ตอนนี้เขาต้องการหลานชายของเขาเท่านั้น
หลานชายที่เขาจะไม่มีวันทรยศต่อเพื่อนตัวเองจนต้องมาลงกับคนอื่นอย่างนี้!!
“อืมมมม...”
เสียงทุ้มคำรามต่ำในลำคอ เมื่อปลายทางของอารมณ์กำลังมาใกล้แค่เอื้อม ซึ่งเขาก็โอบประคองร่างบางเข้ามาแนบชิดกับลำตัว
เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบา ทว่ากลับอ่อนโยนในความรู้สึกคนฟังจนหญิงสาวเคลิบเคลิ้ม
“ไปพร้อมกันนะ” ฮันคยองบอกเสียงต่ำ
ยามที่เรือนกายด้านล่างยังไม่หยุดขยับ
แต่แล้วหญิงสาวที่กำลังหวีดร้องอย่างสุขสมก็ต้องตกตะลึง เมื่อได้ยินถ้อยคำต่อมา
“...ฮยอกแจของอา”
..............................................................
กลับไปอ่านเนื้อหาต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น