NC Lust Lesson_60

NC Lust Lesson_60

            “คุณคิบอม!!! อย่า!! ได้โปรด! อึ้ก....อื้อ....เจ็บ...ดงแฮเจ็บ...ยะ...เอามันออกไป!!!” ดงแฮได้แต่กรีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อคิบอมกำลังกดกายเข้ามาในช่องทางสีหวานอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ความเจ็บปวดแทบอยากตายแล่นริ้วมาทั่วร่าง สติสัมปัญญะแทบดับวูบกับความเจ็บที่ได้รับ

            ขาเรียวได้แต่พยายามถอยหนี เมื่อความใหญ่โตกำลังบังคับเข้ามาในช่องทางที่ไร้การเตรียมพร้อม จนรู้สึกได้ว่าช่องทางสีสดกำลังฉีดขาด เลือดสีเข้มกำลังไหลย้อมขาเรียวจนดงแฮดิ้นพล่าน

            “อย่า...คุณคิบอม...ฮึก...เจ็บ...มันเจ็บ...ได้โปรด!!...อ๊ากกกกกก!” ดงแฮได้แต่กรีดร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อคิบอมรวบขาเรียวขึ้นสูงอย่างไร้ทางหนี แล้วชายหนุ่มก็กดกายเข้ามาจนสุด ยัดเยียดความเจ็บปวดเป็นการสั่งสอนเด็กน้อยที่บังอาจขัดคำสั่งเขา

            น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบแก้มนวลเมื่อความเจ็บปวดที่ทรมานที่สุดในชีวิตกำลังแล่นพล่านไปทั่วร่าง ฟันคมกัดริมฝีปากล่างจนเลือดซิบ มือเรียวกระชากแรงจนเลือดสีสดเริ่มซึมออกมาเปรอะเปื้อนเนคไทราคาแพง

            “ดงแฮ เธอลืมแล้วหรือว่ามีหน้าที่อะไร...เธอเป็นแค่สมบัติชิ้นหนึ่งของฉันเท่านั้น อยู่นิ่งๆ แล้วทำหน้าที่ของเธอซะ” หากความเจ็บปวดที่กำลังสอดแทรกเข้ามาทำให้ดงแฮแทบจะตายให้ได้ เสียงทุ้มที่ตวาดก้องของซาตานร้ายก็แทบทำให้ดงแฮตายไปจริงๆ

            เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดเหลือเพียงเสียงสะอื้นที่ดังออกมาไม่หยุด ร่างกายที่รู้สึกเหมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกันแทบจะเหลือเพียงลมหายใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายตอกย้ำออกมา...หน้าที่

            ร่างเล็กที่ดิ้นรนขัดขืนนิ่งลงทันที เสียงร้องที่ดังก้องไปทั่วห้องเหลือเพียงสายน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำจ้องมองผ่านม่านน้ำตามองเจ้าของชีวิตที่คร่อมทับอยู่เหนือร่าง แต่ไม่ทำให้คิมคิบอมรู้สึกอะไรได้ นอกจากมอบความโหดเหี้ยมให้กับเด็กน้อยคนนี้

            ฟึ่บ

            คิบอมรวบขาเรียวให้ยิ่งสูงขึ้น ก่อนที่จะกระแทกกายเข้าหาความอุ่นร้อนอย่างรุนแรง สัมผัสได้ถึงร่างเล็กที่สั่นสะท้าน เรียวปากสีสดกัดกันจนเลือดซึมลงมา ช่องทางสีหวานที่รัดแน่นจนแทบขยับกายไม่ได้ ได้เลือดสีสดที่ช่วยทำให้เขาสอดแทรกกายได้รุนแรงขึ้น

            น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ายิ่งไหลพรูรินรดแก้มเนียน ทุกครั้งที่คุณคิบอมกดกายเข้ามา ลีดงแฮก็เจ็บปวดเจียนตาย แต่ร่างเล็กกลับไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืนกับคำที่อีกฝ่ายพูดย้ำเตือนเขาหลายต่อหลายครั้ง...หน้าที่ในการรองรับอารมณ์ของผู้ชายคนนี้

            “เจ็บมากมั้ย ลีดงแฮ!! ฉันจะทำให้เธอเจ็บกว่านี้อีก” คิบอมบอกเสียงเหี้ยม ยามที่ยิ่งแยกขาเรียวให้กว้างออก แล้วจากนั้นก็กดกายเข้าไปอย่างรุนแรงขึ้นทุกขณะ ไม่สนใจว่าเลือดกำลังไหลย้อมผ้าปูเตียงสีขาวสะอาด

            “เจ็บ...ฮึก...อย่า...ได้โปรด...ดงแฮเจ็บ...ฮือ...” เสียงหวานหลุดร้องออกมาอย่างน่าสงสาร เมื่อเรือนร่างบอบบางถูกบังคับให้ขยับสอดรับจังหวะที่หนักหน่วง รับรู้ความรู้สึกที่ถูกข่มขืนจากผู้ชายที่เขารักมากที่สุด แต่แทนที่ร่างกายจะเจ็บปวดจนแทบจะตายไปให้พ้นๆ แค่เพียงคุณคิบอมกอบกุมแก่นกายเล็กแล้วขยับแรงๆ ดงแฮก็ได้แต่หวีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดปะปนไปกับความเสียวซ่านที่ร่างกายนี้เรียนรู้มาอย่างดี

            การตอบสนองอารมณ์คุณคิบอม

            “ฮึ มีอารมณ์แล้วหรือลีดงแฮ ว่าไง...”

            “ฮึก...อย่า คุณคิบอมอย่า...ไม่...อย่า!! อึ้ก!” ดงแฮแอ่นกายขึ้นมาเต็มแรง ทั้งที่หัวใจไม่ต้องการ แต่ร่างกายกลับกำลังตอบสนองชายหนุ่มที่กำลังกอบกุมแก่นกายเล็กแล้วขยับอย่างไม่มีความสงสาร ให้เรือนร่างเล็กที่เจ็บแทบตาย ตอบสนองความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ คำพูดที่แฝงด้วยความสมเพชทำให้ร่างเล็กสะอื้นออกมาสุดเสียง

            “เธอตอบสนองแค่ฉัน หรือไอ้เด็กนั่นด้วย ลีดงแฮ” คิบอมตวาดถาม ยามที่ก้มลงซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง มือใหญ่กระชากเสื้อเนื้อนุ่มเต็มแรงจนมันขาดออกจากกัน บาดเข้าไปในผิวเนื้อจนผิวขาวเป็นรอยแดงช้ำ ขณะที่ดงแฮได้แต่ส่ายหน้าแรงๆ เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังไม่ขาดสาย

            “เจ็บ!!...ดงแฮเจ็บ...อย่า...คุณคิบอม” เรือนร่างขาวผ่องบิดเร้าอย่างทรมาน เมื่อฟันคมขบเข้าที่ยอดอกสีหวานเต็มแรง มือใหญ่บีบขยี้มันอย่างไม่คิดถนอมจนแดงช้ำ ขณะที่เรือนร่างส่วนล่างยังเชื่อมต่อกัน ทั้งยังขยับเข้ามาจนเสียงกระทบกันดังกึกก้อง

            เสียงที่มันไม่ได้ทำให้อารมณ์ปะทุขึ้นเหมือนครั้งก่อนๆ พาแต่ความเจ็บปวดให้กับคนที่สูญเสียหัวใจตัวเอง

            แม้ดงแฮจะอยากหยุดยังไง แต่ร่างกายนี้กลับตรงกันข้าม มือใหญ่ที่บังคับเอากับแก่นกายเล็กยิ่งชักรูดแรงขึ้น จนเสียงหวานหวีดร้องอย่างสุขสมปนไปกับความเจ็บปวด ร่างกายก็ขยับเคลื่อนตอบสนองความต้องการของชายหนุ่มไม่มีหยุด ทั้งที่น้ำตาไม่หยุดไหล แล้วยังนึกสมเพชกับร่างกายของตัวเอง

            ร่างกายที่มีไว้เพื่อสนองความต้องการอีกฝ่าย

            “อ้ะๆ...อึ้ก...อ๊าาาาา...” ดงแฮสะดุ้งวาบ เมื่อแก่นกายเล็กถูกบังคับให้ปลดปล่อยน้ำกามออกมาทุกหยาดหยด แต่แล้วร่างกายก็ชาวาบเมื่อได้สบเข้ากับดวงตาคมที่กำลังมองเขา...สมเพช...เวทนา

            “มีอารมณ์ร่วมขนาดนี้...ง่ายดีจังเลยนะดงแฮ ง่ายกับทุกคนอย่างนี้สินะ” คำพูดแสนโหดร้ายที่ดังก้องเข้ามาในหัวของร่างเล็กที่ทำได้เพียงแยกปลายเท้าออกห่างอย่างหวังระงับความเจ็บร้าวระบมที่เกิดขึ้น ใบหน้าสวยไปมาช้าๆ มองคนที่เขามอบหัวใจให้อย่างเจ็บปวด แววตาที่เขาเกรงกลัว จนเด็กคนนี้ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สายตาเอ็นดูแบบเดิม

            ยอมแม้กระทั่งทิ้งศักดิ์ศรีทุกอย่าง ยอมให้อีกฝ่ายสมเพช ยอมทุกอย่าง ขอเพียงให้คุณคิบอมไม่มองเขาด้วยสายตาอย่างนี้ จนสิ่งที่อัดแน่นในใจหลุดรอดออกมา

            “ดงแฮ...ฮึก...รักคุณ...รักคุณคิบอม...ฮึก...” เสียงหวานที่เอ่ยออกมาสั่นสะท้านจนน่าสงสาร ใบหน้าสวยที่ตาแดงช้ำก็มองมา ร่างทั้งร่างที่ขยับโยกไปกับความรุนแรงที่ช่วงล่างก็สั่นระริก

            คำรักที่ทำให้คิบอมชะงัก กายใหญ่ที่เสือกไสเข้าไปในร่างเล็กนิ่งไปนิด ก่อนที่คำพูดโหดร้ายที่สุดสำหรับลีดงแฮจะหลุดออกมา

          “แต่สำหรับฉัน...เธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์เท่านั้น”

            คำพูดที่ทำให้หัวใจของคนฟังแหลกลาน เจ็บกายว่าหนักหนาแล้ว แต่หัวใจดวงนี้...เหมือนถูกเหยียบแล้วขยี้อย่างไร้ค่า ยิ่งยามที่สบกับดวงตาแสนเย็นชาที่ไร้ความใยดี

            ลีดงแฮก็เหลือเพียงร่างกายที่ไร้หัวใจ

            คิบอมกดสายตามองร่างเล็กที่ดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดทิ้งร่างลงนอนกับเตียงนิ่งอย่างไร้ความรู้สึก มือใหญ่กระชากเสื้อเนื้อนิ่มออกไปจากกาย แล้วมองเรือนร่างขาวผ่องที่เป็นของเขาอย่างถือสิทธิ มือใหญ่รวบขาเรียวแล้วดันให้แยกออกกว้าง มองช่องทางที่เต็มไปด้วยของเหลวสีเข้มอย่างไร้ความรู้สึก ยามที่ปลดปล่อยอารมณ์ใคร่ไปกับช่องทางสีสดที่แสนติดใจ

          ใช่ สำหรับเขา ลีดงแฮเป็นแค่เครื่องรองรับอารมณ์เท่านั้น...แต่จริงหรือ

            เสียงกระซิบจากหัวใจที่ดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มปัดมันออกไปอย่างไม่ใยดี คิบอมโน้มหน้าไปบดขยี้เรียวปากสีสดอย่างรุนแรง เกาะเกี่ยวกับปลายลิ้นเล็กที่พยายามดิ้นหนี บังคับเอาตามต้องการ ขณะที่มือใหญ่ก็เลื่อนไปบดขยี้ยอดอกสีหวานจนมันแข็งตึง แล้วเลื่อนริมฝีปากไปขบกัดมันอย่างรุนแรงให้ร่างเล็กสะดุ้งวาบ แต่กลับไม่มีเสียงร้องของความเจ็บปวด...มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายเท่านั้น

            และเสียงหวานที่พึมพำออกมาเพียงคำเดียว

            “ดงแฮรัก...คุณ...ฮึก...รักคุณ...”

            เสียงหวานที่กำลังสะกิดอะไรบางอย่างในใจของคนฟัง แต่ภาพของเด็กน้อยที่จูบอยู่กับใครคนอื่นกลับบดบังความรู้สึกเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง มีเพียงเรือนกายใหญ่ที่ขับเคลื่อนเข้าหาจนเตียงนอนส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดไม่หยุด

            เรือนร่างเล็กขยับโยกไปตามแรงสอดแทรก จนกระทั่งเขาปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มช่องทางสีสด แต่แทนที่คิบอมจะหยุด

            เซ็กส์รอบต่อไปก็เริ่มต้นขึ้นอย่างไม่สนใจว่าร่างเล็กจะรู้สึกยังไง

            อุณหภูมิในห้องยิ่งเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่คิบอมก็ซุกไซ้ไปทั่วทุกตารางผิว ขบเม้มผิวเนื้อจนแดงช้ำ ตีตราจองเป็นเจ้าของว่าร่างกายนี้เป็นของใคร มือใหญ่ก็บีบเคล้นไปทั่วให้ร่างเล็กสะอื้นออกมาอย่างเจ็บปวด ร่างกายท่อนล่างขยับสอดเข้าไปในความอุ่นร้อนครั้งแล้วครั้งเล่า เรียกเสียงกรีดร้องที่ดังแทรกเสียงหนึ่งที่ดงแฮเอ่ยย้ำออกมาราวกับรู้จักมันเพียงแค่คำเดียวเท่านั้น

            “รัก...ดงแฮ...ฮึก...รักคุณ...รัก...ได้โปรด...คุณคิบอม...ฮึก”

            เสียงหวานที่ดังแทรกไปกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด และการถูกบังคับให้ปลดปล่อยความใคร่ออกมาท่ามกลางหัวใจที่แทบไร้เรี่ยวแรงจะเต้น

          ทำไมฮะ ดงแฮทำผิดอะไร...ทำไมดงแฮต้องเจ็บอย่างนี้...ทำไม

............................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

http://writer.dek-d.com/may-kwang/story/viewlongc.php?id=788720&chapter=69

ขอบคุณมากค่ะ

PS.อย่าด่าบอมน้า T^T