วันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

NC Twin’s Trap Children_57


NC Twin’s Trap Children_57



            “อ้ะ!” ฮายังได้แต่ร้องเบาๆ เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังลูบไล้ที่ส่วนอ่อนไหวใต้กางเกงนอนขายาว ร่างเล็กก็พยายามถดตัวหนี หากแต่ติดที่ร่างสูงราวกำแพงที่ขวางกั้นด้านหน้า ริมฝีปากร้อนก็เฝ้าซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่อง กดจูบแรงๆ สร้างรอยกุหลาบบนผิวขาวราวหิมะ

            จุ๊บ

            ริมฝีปากอุ่นแตะลงบนปากสีแดงสดอีกครั้ง ก่อนที่จะผละออกมาบอกเสียงพร่า

            “อ้าปากสิฮายัง” คำที่ฮายังจะส่ายหน้าหนี ถ้าไม่ใช่เพราะฝ่ามือใหญ่ที่กำลังกำรอบส่วนอ่อนไหวของเขาจนเนื้อตัวสั่นสะท้าน ทั้งที่การกระทำก็เหมือนกับเมื่อคราวก่อน หากแต่สัมผัสที่เริ่มต้นอย่างนุ่มนวล สัมผัสเขาเนิบๆ กลับทำให้ร่างกายมันอ่อนยวบยาบ จนยอมเปิดปากรับปลายลิ้นร้อนที่สอดเข้ามาภายใน

            จูบร้อนระอุที่กำลังทำให้ไฟอารมณ์คุกรุ่นขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ก็ยังคงหยอกเย้ากับส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อ จนฮายังกำผ้าปูเตียงแน่น

          ไม่ เรากำลังจะถูกข่มขืนอีกแล้ว

            “อ้ะ...อาห์...” ความคิดของคนที่แหงนเงยหน้าขึ้น เมื่อคนตัวโตละลงมาที่แผ่นอกบอบบาง ปลายนิ้วบีบคลึงหัวนมนิ่มเบาๆ ก่อนที่จะใช้ปลายลิ้นปาดเลียเบาๆ จนเสียงหวานครางพร่าในลำคอ

            จากนั้น กังจาก็ใช้ริมฝีปากครอบเม็ดเล็กๆ ขบเม้มเบาๆ รับรู้ถึงแรงสะท้านเยือกของร่างบางที่บิดกายน้อยๆ จนมือใหญ่ละไปรั้งกางเกงนอนของฮายังจนร่นไปอยู่ใต้สะโพก

            หมับ
           
            “อาห์...ไม่...ยะ...หยุด...หยุดนะ...” ฮายังส่ายหน้าไปมาบนหมอนใบนุ่ม ดวงตาเบิกกว้าง ทั้งยังคลอด้วยหยดน้ำใส เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของเขาให้อย่างเนิบช้า จนกังจาต้องขยับมากดจูบที่ปากแดงสดอีกครั้ง

            “ฮายังรู้หรือเปล่าว่าฮายังรู้สึกไว” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย ยามที่ปลายนิ้วกำลังลูบส่วนปลายแดงก่ำอย่างเบามือ ที่ทำให้คนได้รับแทบจะจิกเล็บลงบนที่นอน ใบหน้าส่ายไปมาแรงๆ ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยดน้ำใส ความรู้สึกเสียววาบไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

            “พี่สงสัยว่า...ฮายังเคยช่วยตัวเองทั้งที่คิดถึงพี่หรือเปล่า”

            “มะ...ไม่...อ้ะ...” ฮายังส่ายหน้าทั้งที่น้ำตาหยดใสไหลซึมลงมา ส่ายหน้าแรงๆ ทั้งที่รู้ดีอยู่แก่ใจ และยิ่งคนตัวโตลงแรงหนักกว่าเดิม คนตัวเล็กก็สะดุ้งเฮือก แอ่นกายเข้าหาฝ่ามือใหญ่อย่างที่ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ แล้วขยับลงรั้งขาขาวให้แยกออกกว้างจากกัน

            “แล้วฮายังเคยคิดมั้ยว่าเวลาพี่ใช้ปากให้ ฮายังจะรู้สึกยังไง”

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาา!!!” ฮายังหวีดร้องในลำคอ เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนครอบลงที่ส่วนร้อนผ่าว สองมือจิกเกร็งลงกับที่นอนนุ่ม หัวสมองแทบจะขาวโพลนกับความอ่อนหวานปนร้อนแรงที่ถูกป้อนมาให้ไม่หยุด

            ต่าง...คืนวันนั้นกับวันนี้ต่างกัน

            วันนั้นเขาถูกทำร้าย แต่วันนี้เขากำลัง...ถูกแกล้ง

            “อ้ะ...อ๊า...ไม่...นะ...ไม่...อย่า...อึ้ก...ตรง...นั้น...” ฮายังได้แต่บิดกายไปมาน้อยๆ เมื่อปลายลิ้นเอาแต่หยอกล้อที่ส่วนปลายปริ่มน้ำของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าจนแทบทนไม่ไหว ไม่อาจจะกลั้นเสียงครวญครางน่าละอายที่บอกว่าร่างกายเขากำลังต้องการแค่ไหนออกมา

            เสียงหวานๆ ที่กำลังทำให้กังจารู้สึกว่ามันเพราะเกินกว่าใคร จนริมฝีปากยิ่งเร่งเร้าจังหวะหนักๆ ให้มากขึ้น ก่อนที่จะยอมผละริมฝีปากออกจนเห็นน้ำเหนียวขุ่นที่เชื่อมติดกับส่วนปลายและริมฝีปาก

            ตุบ

            ฮายังทิ้งกายลงไปนอนราบกับเตียงแล้ว ยามที่สองขาถูกรั้งกว้าง อยากจะต้านแต่ร่างกายไม่รักดีกลับไม่มีแรงจะทำแบบนั้น

            ฟึ่บ

            “อื้อ!!!” คราวนี้ฮายังเชิดหน้าขึ้น เมื่อปลายนิ้วยาวที่ชุ่มด้วยน้ำลายถูกสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลัง ทั้งที่คิดว่ามันต้องเจ็บเหมือนวันนั้น แต่มันกลับสอดลึกเข้ามาทีเดียว ทั้งยังเสียดเสียวไปหมด จนต้องบิดกายอย่างทรมาน

            “และตรงนี้ของฮายังก็รู้สึกไวกว่าข้างหน้า” กังจาบอกเสียงพร่า ยามมองช่องทางสีสดที่กำลังดูดกลืนนิ้วของเขาเข้าไป จนต้องดึงออกเกือบสุดแล้วกดสอดเข้าไปอีกครั้ง

            “อ๊าาา! มะ...ไม่นะ...อึ้ก...” ฮายังแทบจะทึ้งผ้าปูเตียงขึ้นมา เมื่อชายหนุ่มกำลังหยอกเย้าที่ช่องทางด้านหลัง ดึงออกแล้วสอดเข้ามาใหม่พร้อมกับนิ้วที่เพิ่มจำนวนมากขึ้นทุกที

            หมับ

            “จับเอาไว้แบบนี้” แต่แล้ว กังจาก็ส่งมือข้างที่ว่างมาจับมือเรียวให้แยกรั้งปลายเท้าออก แบบที่ฮายังก็บีบกำเอาไว้แน่นอย่างไม่รู้ว่าควรจะต้านยังไงแล้ว จนตอนนี้สองมือเรียวได้แต่รั้งต้นขาตัวเองออกกว้าง ยิ่งเผยช่องทางด้านหลังที่ขมิบถี่ด้วยความต้องการ

            วิวสวยๆ ที่กำลังทำให้คิมกังจาใกล้หมดความอดทน

            “อ๊า...ตะ...ตรงนั้น...อึ้ก...อ๊า...”

            “ตรงนี้หรือ หืม”

            “อ๊าาาา...อึ้กๆ...ฮื่อ...” แทนคำตอบคือเสียงครางกระเส่าของร่างน้อยที่พยักหน้าแรงๆ หอบสะท้าน สะโพกเล็กบีบเกร็งอย่างเสียวซ่านกับปลายนิ้วที่กดเข้าที่จุดกระสันภายใน จนกังจาค่อยๆ กระตุ้นหนักๆ หลายๆ ที แล้วค่อยดึงออกอย่างเชื่องช้า

            การกระทำที่ฮายังเปิดปรือดวงตาขึ้น ข่มใจมองภาพที่แสนน่าอายของตัวเอง เพราะความต้องการกำลังพุ่งทะยานถึงขีดสุด

            “ฮายังเรียกพี่ว่าพี่กังจาสิ”

            “มะ...ไม่...” คนตัวเล็กบอกเสียงสั่น ทั้งที่ร่างกายกำลังทนไม่ไหวกับความต้องการที่การการปลดปล่อย และนั่นก็ทำให้กังจาถอดกางเกงนอนโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี เผยแก่นกายใหญ่ที่ขยับขยายเต็มที่

            “อ้ะ...อื้อ...” ฮายังได้แต่ก้มลงมองความใหญ่โตอย่างหวาดกลัว หากแต่เมื่อมันถูไถเข้าที่ช่องทางอุ่นนุ่ม เขากลับเด้งสะโพกเข้าหาอย่างต้องการสิ่งที่เคยทำร้ายเขาให้ปลดปล่อยจากความทรมานตอนนี้เสียที

            “ว่าไงครับ...ตัวฮายังอยากให้พี่เอามันเข้าไปแล้วเลย”

            ฮายังได้แต่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น กัดปากตัวเองไว้แน่น ยามที่ส่วนใหญ่โตยังคงถูไถเร่งเร้าอารมณ์ที่มาไกลเกินครึ่งของเขา

            “ฮายัง...”

            “อ้ะ!” ฮายังได้แต่ผวาเฮือก เมื่อส่วนปลายสอดเข้ามา แล้วดึงออกไป ใบหน้าหวานก็ส่ายไปมาแรงๆ ร่างกายกระตุกขึ้น ก่อนที่จะเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว

            “พ...พี่...กังจา...” ทว่า ชายหนุ่มไม่ต้องการแค่นั้น

            “พูดสิว่าฮายังต้องการพี่กังจา” คนตัวโตรู้ดีว่าเขาใกล้ถึงขีดสุดแล้ว ถ้าฮายังไม่พูดเขาก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ทว่า คนตัวเล็กข้างใต้กลับหันดวงตากลมโตที่วาวไปด้วยหยดน้ำมามอง แล้วบอกเสียงสั่นพร่า

            “พี่...กังจา...ฮายัง...ที...อึ้ก...ฮายังต้องการ...พี่...” คำที่ชายหนุ่มจับเรียวขาขาวให้ยกสูงขึ้นทันที

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาา!!!” ฮายังหวีดร้องออกมาเสียงดัง ยามที่ความใหญ่โตกำลังสอดเข้ามาในกาย ใบหน้าหวานก็ได้แต่มองคนที่อยู่เหนือร่าง และได้เห็น...คนที่กำลังหลงใหลไปกับร่างกายของเขา

            “อาห์...” คนที่คำรามเสียงดังก้อง ยามที่สอดส่วนใหญ่โตเข้ามาเรื่อยๆ ให้ผนังนิ่มด้านในตอดรัดอย่างบ้าคลั่งจนแทบจะเป็นบ้าจริงๆ กับความสุขสมที่ร่างน้อยมอบให้

            “อาห์...ฮายัง...สุดยอด...แน่นมาก...” กังจาคำรามก้อง ยามที่ยันมือบนเตียง ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ มองร่างข้างใต้ที่กำลังปล่อยน้ำตาเป็นสาย หากแต่ยั่วเย้าอารมณ์เกินกว่าเขาเคยรู้สึกกับใคร มือใหญ่ก็ปาดน้ำใสให้อย่างอ่อนโยน

            ฟึ่บ

            “อึ้ก...ฮื่อ...มะ...”

            “อืม...สวย...สวยมาก...ฮายัง...” กังจาบอกเสียงต่ำ ยามที่ดันกายเข้ามาอีกครั้ง ดวงตาคู่คมมองร่างข้างใต้ที่บิดกายเร้าๆ ยกแขนข้างหนึ่งมาบีบกำต้นแขนของเขา ใบหน้าสวยส่ายไปมา ปรือตาขึ้นมองเขา

            “พี่...กัง...จา” เพียงเท่านั้น ความอดทนของกังจาก็หมดลงในทันที

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊า...พี่กังจา...พี่...อึ้ก...มะ...ไม่...แรง...อ๊า...มัน...เสียว...อึ้กๆ...” แก่นกายใหญ่สอดลึกเข้ามาในกายเล็กอย่างต่อเนื่อง ที่ทำให้คนข้างใต้ได้แต่ครวญครางไม่เป็นภาษา ความหวานซ่านในอารมณ์ควบคุมไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย มือเล็กได้แต่จิกลงบนต้นแขนใหญ่

            รู้เพียงว่ารู้สึกดีอย่างที่ครั้งก่อนเทียบไม่ติด

            “ฮายัง...อาห์...น่ารัก...น่ารักจริงๆ...” แรงควบขับจากร่างสูงยิ่งร้อนแรงมากขึ้นทุกที มือใหญ่ก็บีบสะโพกขาวเต็มแรงแล้วแบะกว้างออก เพื่อสอดกายให้ลึกขึ้น จนฮายังได้แต่กระตุกตัวถี่ๆ ผวาเข้ามากอดร่างสูงแน่น

            “อื้อๆ...อื้อ...”

            “แบบนั้น เด็กดี...แบบนั้น” กังจายิ่งคำรามก้อง เมื่อร่างข้างใต้กำลังขยับสะโพกตอบรับสัมผัสของเขา ใบหน้าสวยแหงนขึ้น ร่างทั้งสองเสียดสีเข้าหากันอย่างร้อนแรง ที่ทำให้เขาจะคลั่งตาย

            หมับ

            “อื้อ...” ชายหนุ่มจัดการรวบสะโพกเล็กให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับเหนือตัก บดจูบลงบนปากบางๆ ของคนที่ยอมรับปลายลิ้นที่สอดลึกเข้ามา ก่อนที่ร่างน้อยจะเป็นฝ่ายขย่มกายลงมาอย่างที่ไม่ต้องบังคับ สองมือก็ช่วยพยุงกาย ทั้งยังครวญครางเสียงหวานให้คนข้างใต้เห็น

          สวย...สวยยิ่งกว่าใคร เซ็กซี่กว่าใครคนไหน

            กังจาได้แต่บอกตัวเองในใจ ยามมองเด็กน้อยที่กำลังขย่มกายลงมาแรงขึ้น ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปมา ให้ต้องดันกายเข้าไปด้วยจังหวะที่ถี่แรงไม่แพ้กัน จนเสียงหอบหายใจ ปนเสียงครวญครางก้องไปทั้งห้อง

            “มะ...ไม่ไหว...อึ้ก...อื้อ...ยะ...ไม่ไหว...ฮื่อ...อ๊าาาา!!” แล้วไม่นานเลยที่ฮายังจะหวีดร้องออกมา ปลดปล่อยทุกหยาดหยดออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง ทรุดฮวบลงคาอ้อมกอด ให้กังจาพลิกร่างเล็กลงนอน

            ฟึ่บ

            ชายหนุ่มจัดการดันให้ร่างน้อยคว่ำหน้าลง แล้วรั้งสะโพกเล็กขึ้นมาอีกครั้ง

            สวบ

            “อื้อออออ...พะ...พี่กัง...จา...อ้ะ...”

            “เรียกชื่อพี่อีก...เรียกสิฮายัง...” คนที่นอนโก่งโค้งให้อีกฝ่ายสอดกายเข้ามาลึกๆ ได้แต่กำผ้าปูเตียงแน่น เวลาปกติคงจะไม่ยอมเรียกง่ายๆ แต่เวลานี้ฮายังทำได้เพียงปล่อยตัวไปกับความต้องการครั้งนี้

            “พี่...กังจา...ฮื่อ...พี่...อึ้กๆ...พี่กัง...จา” เสียงครวญครางที่ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเร่งกายเข้าไป ทั้งยังปลุกเร้าอารมณ์ของร่างน้อยให้กลับมาอีกครั้ง

            การกระทำของคนทั้งสองที่คราวนี้ไม่ใช่การข่มขืนอย่างที่กังจาว่า...มันคือการสมยอม

            คนสองคนที่ต่างรัก หากแต่ไม่พูดออกมา เพราะฉะนั้นคงไม่ผิดที่จะแสดงออกมาเพียงความใคร่เพื่อปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง ความรู้สึกที่สะท้อนผ่านการกระทำที่คิมกังจาไม่มีทางยอมหยุดลงง่ายๆ

            และแน่นอนว่าคืนนี้ฮายังก็คงจะไม่ได้นอน

........................................

คิดเห็นยังไงบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ ^^

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น