NC Twin’s Trap Children_59
“ฮื่อ พะ...พี่
อย่าจับนะ...อ้ะ...อึ้ก...” สภาพของร่างน้อยที่สวมเพียงเสื้อนอนตัวเดียว
ทั้งยังถูกปลดกระดุมออกทุกเม็ด ร่างกายส่วนล่างเปลือยเปล่า
เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวสีระเรื่อที่กำลังโป่งพองตามแรงอารมณ์ปลุกปั้นของฝ่ามือหนา
เสียงครางแผ่วๆ
ที่กังจายกยิ้มมุมปาก มองร่างน้อยที่นั่งแยกปลายเท้าทับตักของเขาอยู่
ใบหน้าหวานแดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ สองมือกอดรั้งลำคอเขาเอาไว้มั่น ดวงตาฉ่ำเยิ้ม
ริมฝีปากเผยออ้าเปล่งเสียงครวญครางหวานหู
หมับ
“อื้อ!” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เมื่อปลายนิ้วโป้งกำลังถูไถที่ส่วนแดงก่ำหลายต่อหลายครั้ง
สัมผัสกับของเหลวเหนียวหนืดที่ไหลติดปลายนิ้ว
ฟึ่บ
“อึ้ก!...พี่กัง...จา แฮ่ก...พอ...พอเถอะ...อื้อ...มะ...ไม่ไหว...”
ฮายังได้แต่เชิดหน้าขึ้นสูง ยามที่คนตัวโตซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกบอบบาง
ปลายลิ้นร้อนผ่าวก็สะกิดยอดอกสีสวยเบาๆ จนร่างทั้งร่างสะท้านเยือก สองมือยิ่งบีบไหล่กว้างแน่น
ยามที่ร่างทั้งร่างแทบจะคลั่งตายกับสัมผัสของคนๆ นี้
ฟึ่บๆๆ
“พี่...พอ...ฮื่อ...มัน...ไม่...ไหว...”
ฮายังซบหน้าลงกับลาดไหล่แข็งแรง ยามที่มือใหญ่ขยับชักรูดให้เขาเร็วขึ้น
จนสะโพกเล็กได้แต่ขยับตาม ความต้องการก็พุ่งสูงขึ้นจนยากจะหยุดยั้ง
และนั่นก็มากพอที่จะทำให้ฮายังกลืนศักดิ์ศรีของตัวเอง
ยามที่กระซิบบอกเสียงพร่า
“พอ...ฮะ...ฮึก...เข้ามา...เถอะ...ไม่ไหวจริงๆ”
“รู้นะครับว่าต้องพูดว่ายังไง”
คำที่ฮายังกัดริมฝีปาก
ก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อมือใหญ่อีกข้างกำลังสอดเข้ามาระหว่างก้นนุ่ม ปลายนิ้วขยับถูไถช่องทางด้านหลังจนร่างทั้งร่างแทบจะหวีดร้องด้วยความต้องการ...ความต้องการที่คนตรงหน้าสอนสั่งมาตลอดทั้งค่ำคืน
เซ็กส์...ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เขาคิด
ถ้าพี่กังจา...ยอมอ่อนโยน
“พี่กังจา...ได้โปรด...ฮื่อ...ฮายัง...ไม่...ไหว...เข้ามานะ...”
สองมือเล็กจับแก้มสากแล้วดันขึ้นให้สบสายตากัน ยามที่ใบหน้าหวานจัดฉ่ำไปด้วยหยดน้ำตาแห่งความต้องการ
ริมฝีปากสั่นระริกก็เอ่ยแผ่วเบา
“นะฮะ”
คำร้องขอแสนน่ารักที่หัวใจคนฟังเต้นแรง
มือใหญ่ก็ละออกแล้วส่งไปเช็ดแก้มนิ่มเบาๆ
แต่ถ้อยคำที่เปล่งออกมาก็ชั่วร้ายแกมเจ้าเล่ห์ในความรู้สึกคนฟัง
“งั้นฮายังลองทำหน่อยสิ”
“ทะ...ทำ...”
คนฟังตัวสั่นขึ้นมาทันที
ยามที่คนตรงหน้ายกตัวเขาขึ้นเพื่อที่ตัวเองจะได้รั้งกางเกงลงไปกองที่ปลายเท้า
เผยแก่นกายใหญ่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความต้องการ ก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มมากระซิบริมหู
“ทำสิ”
“คนใจร้าย”
ฮายังได้แต่เปล่งเสียงสั่นเครือ นอกจากจะถูกทำให้สมยอม
นอกจากจะต้องเอ่ยร้องขอเขายังต้องเป็นฝ่าย ‘ทำเอง’ อีกหรือ
“พี่ใจร้ายมานานแล้วล่ะฮายัง”
แล้วเจ้าตัวก็บอกอย่างมั่นใจที่ทำให้ฮายังยิ่งตัวสั่น สองมือก็ทำท่าจะดันไหล่กว้างออก
ถ้าไม่ใช่เพราะคนใจร้ายใช้มือรั้งเอวเล็กเข้ามา เพื่อประทับริมฝีปากที่ปากสีสด
จูบนุ่มๆ
ที่ไม่ได้เร่าร้อนรุนแรง หากแต่ขบเม้มกลีบปากบนและล่างอย่างหยอกเย้า
ปลายลิ้นร้อนก็ไล้เลียราวกับปั่นป่วนความรู้สึกของคนที่ได้รับ จนฮายังสั่น มือที่จะผลักดันก็ขยับไปกำเสื้อยืดอีกฝ่ายแน่น
ยิ่งจูบร้อนอ่อนโยนมากเพียงใด หัวใจคนที่คาดหวังความอ่อนโยนจากผู้ชายคนนี้ก็อ่อนลงมากเท่านั้น
หมับ
สุดท้าย
ร่างเล็กก็ขยับไปจับกำที่แก่นกายใหญ่ รูดรั้งหลายๆ ที ก่อนที่จะยกร่างเล็กขึ้น
ทั้งที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกันเลยสักนิดเดียว
“อื้อ!!!!” เพียงแก่นกายใหญ่ถูเข้าที่ช่องทางด้านหลัง ฮายังก็หอบสั่น
ให้คนตัวโตลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่ออย่างปลอบโยน จูบรสนุ่มยังดำเนินต่อไป
ผิดกับร่างกายช่วงล่างที่รองรับความใหญ่โตเข้ามาเรื่อยๆ จนกระทั่งแนบสนิทเข้าหากัน
“สวย...รู้ตัวมั้ยว่าสวยมากแค่ไหน”
กังจากระซิบเสียงพร่า ยามมองใบหน้าที่ชื้นไปด้วยหยดเหงื่อ ทั้งยังหอบหายใจหนักๆ
ของคนตัวเล็ก จนคนได้รับแอ่นกายเข้าหากับความเสียวซ่านที่เสียดสีอยู่ในกาย
“ฮายังมะ...ไม่รู้...ฮื่อ...อึ้กๆ...อาห์”
เด็กน้อยบอกเสียงกระเส่ายามที่กำลังขยับสะโพกตัวเองตามแรงปรารถนาของร่างกาย
สองมือเล็กละมาจับท่อนแขนแกร่งราวกับช่วงพยุงตัว ก่อนที่ร่างสวยๆ
จะเริ่มขยับโยกไปมา ใบหน้าหวานเชิดขึ้นยามเปล่งเสียงครวญคราง
ท่าทางของร่างเล็กที่ติดใจไปกับสัมผัสที่ทำให้ร่างกายร้อนผ่าวยิ่งทำให้กังจาขบฟันแน่น
ข่มกลั้นอารมณ์ที่อยากจะเร่งกายเข้าไปในตัวของเด็กน้อยของเขา
ให้ตายเถอะ
ฮายังจะทำให้พี่หลงไปถึงไหน!
คนตัวโตคำรามลั่นในใจ
ยามมองร่างน้อยที่ขยับเคลื่อนไปมาบนตัวเขา คนที่เมื่อวานยังปฏิเสธเรื่องนี้หัวชนฝา
คนที่บอกว่าเขาข่มขืน แต่มาเวลานี้ ฮายังกำลังสุขไปกับสิ่งที่เขามอบให้
และมอบกลับมาดุจเดียวกัน
“อ้ะ...อ๊า...พี่...กังจา...ฮื่อ...แน่น...อ้ะๆๆ...อึ้ก...อ่ะอ๊า...”
ฮายังขย่มกายลงมาแรงขึ้นทุกขณะ หัวใจเต้นถี่รัว ยามมองผู้ชายตัวโตที่กำลังกัดฟันแน่น
จับเอวเขาเอาไว้ จนเสียงหวานยังครางสั่นเครือหนักขึ้นทุกที
“พี่กังจา...อึ้ก...จูบ...หน่อย...ขอจูบหน่อย”
“ให้ตายเถอะ
ไม่ไหวแล้ว!” เสียงคำรามดังก้อง ก่อนที่ฮายังจะหวีดร้องลั่น
เมื่อร่างกายถูกพลิกให้เป็นฝ่ายอยู่ล่าง สะโพกเล็กถูกรวบขึ้น แผ่นหลังแนบไปกับพนักโซฟา
แล้วริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างร้อนแรง
ตามมาด้วยแรงขยับเคลื่อนถี่ยิบที่ทำให้ร่างกายแทบจะกรีดร้องด้วยความสุขสม
“ฮ้า...ท่าทางอาหารเช้าต้องเลื่อนเป็นเที่ยง”
ชายหนุ่มว่าเสียงพร่า ก่อนที่จะยิ่งรั้งร่างน้อยเข้ามาแนบชิดกาย
เคลื่อนตัวเข้าหาร่างฉ่ำหวานครั้งแล้วครั้งเล่า จนฮายังผวามากอดคอคนตัวโตแน่น
ใบหน้าหวานซบลงไปที่ลาดไหล่กว้าง สองมือก็ปัดป่ายไปตามแผ่นหลังกว้างฝากรอยเล็บทิ้งไว้เป็นทางยาว
“ฮื่อ...มะ...ไม่ไหว..พี่กังจา...อึ้ก...ตรงนั้น...ตะ...ตรงนั้น”
“รับบัญชาครับเด็กดีของพี่”
เสียงทุ้มว่าพลางกระแทกเข้าที่จุดอารมณ์ภายในครั้งแล้วครั้งเล่าจนเสียงกระทบของผิวเนื้อดังก้องไปทั่ว
ไม่นานเลยที่เสียงหวีดร้องจะดังก้อง
ตามมาด้วยอาการผวากอดทั้งตัวของเด็กดีในอ้อมกอด
เสียงร้องที่กังจายิ่งเร่งจังหวะตาม
ไม่นานเลยที่เสียงทุ้มจะคำราม
ปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มช่องทางสีสดจนไหลเปรอะเปื้อนเรียวขาขาว
............................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น