วันจันทร์ที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557

NC Twin’s Trap Children_77

NC Twin’s Trap Children_77




            แม้ว่าจูบนี้จะนุ่มนวลยังไง แต่สำหรับคนที่ต้องการจนทนไม่ไหวแล้ว มันกลับยิ่งทวีความร้อนในกายมากยิ่งขึ้น จนมือเล็กต้องล้วงเข้าไปใต้กระโปรงที่ขาดวิ่น สัมผัสส่วนอ่อนไหวปริ่มน้ำที่เพียงได้รับจุมพิตเบาๆ เขาก็กำลังจะขาดสติยั้งคิดแล้วด้วยซ้ำ

            “ไม่เป็นไร ผมจะช่วยคุณ” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบริมหู ตามมาด้วยริมฝีปากอุ่นที่ขบเม้มติ่งหูนิ่มจนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว สติราวกับล่องลอยไปไกล มีเพียงความต้องการที่อยากจะเติมเต็มร่างกายตัวเองเท่านั้น

            เฮือก!

            อึนแจได้แต่สะดุ้งสุดตัว เสียงครวญครางดังลอดออกมาจากริมฝีปาก ยามที่ฝ่ามือใหญ่วางทาบทับมือเล็ก แล้วบังคับมือที่กำลังรูดรั้งแก่นกายตัวเองให้เร็วขึ้น มืออีกข้างก็ปลดรั้งเศษผ้าติดตัวออก ไม่สนใจหน้าอกปลอมคู่นั้น นอกจากต้นคอขาวที่ก้มลงดูดเม้มเบาๆ ก็ทำให้ร่างน้อยบิดกายเร้า

            “คุณ...เฉินหย่ง...ฮึก...อื้อ...ฮื่อ...อ่ะอ๊า...”

            “ไม่เป็นไร ปล่อยมันออกมา” ชายหนุ่มกระซิบบอก ดวงตาคู่คมมองคนที่กำลังนั่งหันหลังให้เขา รับรู้ถึงอาการกระตุกของร่างน้อยในอ้อมกอด จนต้องจับมือเล็กข้างนั้นให้ช่วยปลดปล่อยความต้องการของอึนแจอีกแรง

            ทั้งที่ภาพของคนรักยามมีอารมณ์ควรจะทำให้เขาต้องการจนทนไม่ไหว แต่การเห็นอึนแจที่ต้องทรมานและต่อสู้กับความต้องการจนแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความอับอายแบบนี้กลับดับอารมณ์เขาเสียสิ้น มีเพียงความโกรธแค้นที่มีต่อไอ้ระยำที่ทำกับคนรักของเขาแบบนี้

            แค่คิดว่าอึนแจจะเป็นยังไงถ้าอยู่ใต้ร่างของไอ้หมอนั่น เขาก็แค้นแทบบ้า

            “อ๊า!!!!!!” เสียงหวานหวีดร้องออกมา ยามที่ปลดปล่อยน้ำขุ่นเต็มฝ่ามือ ทั้งยังหอบหายใจหนักๆ

            “ทำไม...ฮึก...พอ...พอ...แล้ว...ไม่...ฮึก...ไม่...เอา...ไม่...” แล้วแทนที่มันจะสบายตัว อึนแจกลับสะอื้นตัวโยน สองมือจิกกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น เมื่อทันทีที่ปลดปล่อย ร่างกายก็ยิ่งร้อนขึ้น ความต้องการก่อเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองได้โดยง่ายจนน้ำตายิ่งพรั่งพรูออกมา

            พอแล้ว พอได้แล้ว ไม่อยากให้เขาต้องเห็นสภาพแบบนี้อีกแล้ว ฮึก...พอ...ไม่เอาแล้ว

            ความคิดของคนที่จิกเล็บลงบนต้นแขนของตัวเอง จนกยองจาต้องจับเอาไว้ ใบหน้าคมแนบชิดที่ต้นคอขาว

            “อย่าทำแบบนี้อึนแจ อย่าทำร้ายตัวเอง ผมขอร้อง ผมช่วยคุณเอง ผมอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว” น้ำเสียงปลอบโยนของคนที่จับมือเล็กเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว ยามที่ชายหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้ก้นกลมกลึง รับรู้ได้ถึงอาการสะดุ้งเฮือกของคนในอ้อมกอด

            สวบ

            “อ๊าาาาา!!!!

            “ไม่ว่ากี่ครั้ง ผมก็จะช่วยคุณ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น” กยองจาว่าเสียงหนัก ยามที่สอดนิ้วเข้าไปในช่องทางด้านหลัง รับรู้ได้ถึงอาการสะดุ้งเฮือก ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของคนในอ้อมกอด สองขาเรียวก็จิกเกร็งลงบนผ้าปูที่นอน

            “ฮื่อ...คุณ...เฉินหย่ง...อ๊า...มัน...ฮื่อ...”

            “ชู่ว ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มยังคงกระซิบคำปลอบโยน ยามที่สอดนิ้วจนสุดความยาว มืออีกข้างกอบกำส่วนน่ารักเอาไว้ แล้วขยับไปพร้อมกัน ทั้งที่ความโล่งใจกำลังพุ่งวาบเข้ามาในอก

            อึนแจยังไม่โดนข่มขืน...ช่องทางคับแคบยังไม่ได้รับการขยับขยาย ไม่ว่าจะด้วยอะไรทั้งนั้น แต่ที่เขาโล่งใจไม่ใช่เพราะไม่ต้องการให้คนของตัวเองตกเป็นของคนอื่น แต่เขาโล่งใจที่อึนแจจะไม่มีบาดแผลติดตัวไปตลอดชีวิต ดังนั้น ตอนนี้เขาต้องอ่อนโยนที่สุด ปลอบประโลมให้รู้ว่าเขาจะไม่มีวันทำร้าย จะอยู่ตรงนี้ เป็นที่พึ่งพิงของเด็กคนนี้ตลอดไป

            ความคิดของคนที่กำลังกดสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางอุ่น สัมผัสด้านหน้าอ่อนโยน นุ่มนวล ให้คนได้รับสะอื้นฮัก ก่อนที่จะเหลียวกลับมาเพื่อประทับริมฝีปากที่ริมฝีปากได้รูป

            “ขอ...โทษ...ฮึก...อึนแจ ขอโทษ...” มีเพียงสิ่งเดียวในจิตใต้สำนึกของคนที่กรีดร้องด้วยความสุขสม แต่แฝงด้วยความทุกข์ตรมที่ทำให้หานกยองจาบดขยี้ริมฝีปากน้อยๆ อย่างร้อนแรง แล้วเอ่ยคำที่ลีอึนแจอาจจะอยากได้ยินที่สุด

          “ผมอภัยให้คุณเสมอ เพราะผมรักคุณ”

            “อ๊าาาาาาาาาาาา!!!!!!” เสียงกรีดร้องดังมาอีกระลอก พร้อมกับร่างบอบบางที่กระตุกไปทั้งตัว ก่อนจะปลดปล่อยความต้องการออกมาเต็มฝ่ามือ แต่หานกยองจาไม่คิดให้หยุดหายใจ เพราะริมฝีปากร้อนผ่าวประทับแนบลงมาอีกครั้ง สองมือก็ช่วยปลดปล่อยความต้องการของร่างน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า

            การกระทำที่ไร้การรุกราน ไร้ความป่าเถื่อน มีเพียงความรัก และความนุ่มนวลทุกการกระทำราวกับบอกว่านี่ต่างหากคือการกระทำของคนที่รักกัน

........................................................

คิดเห็นอย่างไรบอกกันได้ที่

ขอบคุณค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น