วันจันทร์ที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2556

NC LL ตอนพิเศษ : อภิสิทธิ์เหนือทุกอย่าง

NC LL ตอนพิเศษ : อภิสิทธิ์เหนือทุกอย่าง



            “คะ...คุณคิบอม...อืม...ดะ...ดงแฮ...ดงแฮ...”

            ภายในห้องนอนของนายใหญ่แห่งคฤหาสน์คิม ร่างของคนสองคนกำลังกอดรัดกันแทบเป็นเนื้อเดียวอยู่บนเตียงหลังใหญ่ เสียงครางพร่าหวานก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง ยามที่ลีดงแฮกำลังนั่งคร่อมทับอยู่เหนือเรือนกายแข็งแกร่งที่รองรับอยู่ ใบหน้าหวานบิดเบ้ด้วยความเสียวสะท้านเมื่อฝ่ามือเรียวกำลังจับกำท่อนเนื้อแข็งแรงให้สอดลึกเข้ามาในกายอย่างเชื่องช้า

            “อาห์...ดงแฮ...ดงแฮ...” คิบอมคำรามลั่นกับความอ่อนนุ่มที่ครอบครองความแข็งแกร่งของเขา ฝ่ามือใหญ่ก็ฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนกายขาวผุดผาดที่บัดนี้แต่งแต้มด้วยรอยกุหลาบสีแดงจัด ดวงตาคู่คมก็เงยขึ้นมองภาพแสนเย้ายวนใจของเด็กน้อยหน้าหวาน

            เด็กน้อยที่กำลังนั่งแหวกขาออกกว้าง แล้วร่อนสะโพกรับท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในกายที่ดูเร้าอารมณ์ที่สุด ใบหน้าหวานก็โน้มลงมาแล้วกระซิบเสียงสั่นพร่า

            “จะ...จูบดงแฮ...จูบที...อ้ะ...อ๊า...” คำร้องขอที่คิบอมประกบริมฝีปากเข้าหาความหอมหวานทันที ปลายลิ้นร้ายกาจก็ส่งมาเกาะเกี่ยวกับความนุ่มนิ่มจนเป็นเนื้อเดียวกัน สอดประสานกันเป็นท่วงทำนองแห่งความสุขหรรษา ยามที่ดงแฮกดกายรับส่วนใหญ่โตเข้ามาจนสุด

            “ฮ้า...อ้ะ...อาห์...” ริมฝีปากของทั้งคู่ต่างไม่มีใครยอมผละออกจากกัน จนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำหวานดังก้องไปทั่ว ยามที่คิบอมก็จับกำสะโพกกลมมนเอาไว้มั่น ขยับกายน้อยๆ ให้ท่อนไฟเสียดสีไปกับผนังนิ่มจนคนได้รับตัวสั่นสะท้าน

            “คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...เสียว...อึ้ก...เสียว...อาห์....ยะ...อย่าเพิ่ง...” คนหน้าหวานหวีดร้องออกมาเบาๆ ยามที่ริมฝีปากผละออกจากกัน มือเรียวกอดรัดท่อนแขนแกร่งเอาไว้มั่น เมื่อความต้องการกำลังแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างกาย...เหมือนดั่งเช่นทุกครั้ง

            เพียงได้สัมผัส ร่างกายที่เรียนรู้มาตลอดก็ต้องการคุณคิบอม....มาก...มากจนหยุดตัวเองไม่ได้

            ความคิดของคนที่บอกว่าอย่าเพิ่ง แต่สะโพกมนกลับเป็นฝ่ายดึงขึ้นแล้วกดลงอย่างเนิบนาบ หากแต่เร้าอารมณ์เสียจนคนที่อยู่ด้านบนได้แต่จิกเล็บลงบนบ่าแข็งแรง

            “ดงแฮ...อาห์...ดงแฮ...” คิบอมคำรามเสียงต่ำ ยามที่ลูบไล้เนินเนื้อสะโพกอย่างเบามือ อีกมือก็เลื่อนมาลูบส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกจนเด็กน้อยสะดุ้งเฮือก

            “ชะ...ชอบมั้ย...อ๊า...ฮะ...” คำถามของคนที่เริ่มขยับสะโพกทำให้คนฟังหันมาสบตา ดวงตาคู่คมที่ฉายแววดิบเถื่อนก็อยากจะกระชากร่างน้อยให้ลงมานอนใต้ร่างแล้วแสดงให้เห็นว่าเขา...ไม่ใช่แค่ชอบ...แต่รักเลยล่ะ

            “ทำให้ฉันชอบมากกว่านี้สิ” คิบอมกระซิบบอกชิดริมหูเล็ก ปลายลิ้นร้อนก็แลบเลียติ่งหูเบาๆ ที่ทำให้ดงแฮสะดุ้งสุดตัว มือเรียวยิ่งจิกไหล่แกร่งมั่น รู้สึกว่าร่างกายกำลังจะระเบิดพรูด้วยความต้องการ เพียงแค่...เริ่มสอดแทรกเข้ามาไม่ถึงนาที

            และเหมือนคำนี้จะทำให้เด็กน้อยประคองใบหน้าคมคายขึ้นมาให้สบสายตากัน ก่อนที่...

            ฟึ่บๆๆๆ

            “อ๊า...อร๊างงง...ละ..,ก...อึ้ก...ฮื่อ...อ้ะ...มะ...” ดงแฮครางแทบไม่เป็นภาษา ยามที่เรือนกายช่วงล่างขย่มลงไปบนความร้อนผ่าวแรงๆ จนท่อนเนื้อร้อนยิ่งเสียดสีเข้ามาในผนังอ่อนนุ่มที่ขมิบถี่จนคนตัวโตครางเสียงต่ำ

            แต่เหนือสิ่งอื่นใด ไม่ใช่ความสุขสุดยอดที่ได้รับจากเรือนกายนี้ หากแต่เป็นแววตาของร่างน้อยต่างหาก

            แววตาของดงแฮที่บอกว่ารัก...รักเขามากขนาดไหน

            หมับ

            “อึ้ก!!” ดงแฮได้แต่หวีดร้องในลำคอ เมื่อคิบอมโน้มใบหน้าหวานลงมา ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายเด้งกายเข้ามาถี่ระรัวจนเนื้อตัวโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น ดวงตาวาวหวานก็หลับแน่นกับความเสียวกระสันที่แล่นปลาบไปทั่วร่าง

            ความต้องการที่สุขสมเสียจนไม่อยากให้มันหยุดลง อยากจะให้มันดำเนินต่อไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...

            “อ๊า...คะ...คุณคิบอม...คุณคิบอม...อึ้ก...แรงอีกฮะ...ดูด...อีก...แรง...อ้ะ...ฮื่อๆ...” แล้วคนหน้าหวานก็ได้แต่เพียงเชิดหน้าขึ้นสูง เมื่อคิบอมซุกไซ้เข้าหาแผ่นอกบอบบาง แล้วดูดเม้มผิวเนื้ออ่อนนุ่มอย่างผิวกระหาย มืออีกข้างก็เลื่อนมาบีบขยี้ยอดอกสีระเรื่อที่ทำให้คนได้รับแทบจะขาดใจ

            เสียงร้องขอที่คิบอมยิ่งใช้ปลายลิ้นปาดเลียความนุ่มนิ่มที่แข็งเป็นไต ยามที่มืออีกข้าประคองสะโพกมนของคนที่ขย่มกายลงมาเอาไว้มั่น

            ขณะเดียวกัน หยดเหงื่อยิ่งไหลซึมจนเปียกไปทั้งกายของคนทั้งสอง หากแต่กลับไม่ใครสนใจ เมื่อเรือนกายต่างขยับเสียดสีเข้าหากันปลุกไฟราคะให้ยิ่งลุกโชนหนักหน่วงมากขึ้นทุกที

            “ดงแฮ...อาห์...ฮื่อ...ฉันรักเธอ...รักเธอ...” เสียงทุ้มต่ำของคนที่กระซิบอยู่ริมหู ทำให้คนฟังยิ่งหลับตาแน่น หัวใจแทบจะระเบิดออกมาเพียงเพราะคำสั้นๆ จากปากของผู้ชายคนนี้

            คำว่ารักที่ส่วนลึกของหัวใจต้องการมันมาโดยตลอด และเวลานี้...เป็นของเขาแล้ว

            หมับ

            “อ้ะ คุณคิบอม”

            “ทำสิ...บอกฉันสิว่าฉันเป็นของเธอ” เด็กน้อยได้แต้ร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ คิบอมก็รั้งใบหน้าหวานให้ซบลงกับแผ่นอกแข็งแกร่ง ยามที่สะโพกสอบที่กดเข้ามาถี่รัวรั้งจังหวะลง เหลือเพียงจังหวะที่เนิบนาบเสียจนดงแฮแทบจะขาดใจ หากแต่คำพูดของเขาต่างหากที่ทำให้คนฟังได้แต่นิ่งอึ้ง

            “ทำสิดงแฮ บอกให้ฉันรู้...บอกให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นของเธอ” น้ำเสียแหบพร่าที่กระซิบสั่งเป็นเหมือนแรงผลักดันให้ดงแฮขยับหน้าเข้าไปหาซอกคอแข็งแกร่ง แล้ว...กดจูบลงบนนั้น

          ดงแฮมีสิทธิ์สินะฮะ...ใช่ ดงแฮมีสิทธิ์

            ความคิดของคนที่ใช้ริมฝีปากขบเม้มเข้าที่ซอกคอแข็งแกร่ง เม้มแรงๆ แล้วเริ่มดูดหนักๆ แบบที่อีกฝ่ายทำกับเขาเสมอ ปลายลิ้นนิ่มก็ไต่ระไปตามผิวเนื้อสีแทน สลักความเป็นเจ้าของลงบนเรือนกายของผู้ชายคนนี้

            การกระทำที่คิบอมนึกพอใจ ยามที่เรือนกายของทั้งสองต่างขยับโยกเข้าหากันอย่างไม่เร่งรีบ ราวกับเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ไม่อยากให้จบลง

            ฟึ่บ

            “คุณคิบอม...เป็นของดงแฮ” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกครั้ง ก่อนที่เสียงหวานจะเอ่ยออกมาเบา...ทว่าหนักแน่นเสียจนคนได้รับนิ่งไปเพียงนิด ก่อนที่...

            ฟึ่บ

            “อ๊าาาาาาาา!!!...คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...เสียว...อ๊า...เสียว...อึ้กๆ...คุณคิบอม...” เพียงได้มองใบหน้าหวานที่บอกว่าเขาเป็นของใคร คิบอมก็จัดการพลิกร่างที่คร่อมทับอยู่ให้นอนราบลงกับเตียงนอนนุ่ม จากนั้น คนตัวโตก็จัดการกดกายเข้ามาถี่ยิบ จนดงแฮต้องขยำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น เสียงหวานหวีดร้องอย่างเสียวแทบขาดใจ

            และนั่นก็ทำให้อดีตปีศาจร้ายกระซิบบอกเสียงต่ำ

          “และฉัน...จะแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นของฉัน!!!

            “อ๊า...คะ...คุณคิบอม...อ้ะ...ได้โปรด...ฮื่อ...ดงแฮ...ดงแฮ...อ้ะๆ...” สิ้นคำของคิบอม เด็กน้อยก็ได้แต่หวีดร้องเสียงดัง สองมือส่ายเปะปะไปตามที่นอนนุ่ม ยามที่เรือนกายที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อร่อนรับความแข็งแกร่งที่กดสอดเข้ามาอย่างเต็มใจ

            แม้ว่ามันจะเร่าร้อนรุนแรง หากแต่ดงแฮรู้ว่ามันแฝงด้วยความอ่อนหวานที่ทำให้ร่างนี้แทบละลายเป็นขี้ผึ้งรนไฟ

            “อ้ะ...อ้า...อ๊า...”

            หลังจากนั้น ไม่นานเลยที่เด็กน้อยจะสยบอยู่ใต้ร่างของคนที่กำลังประกาศความเป็นเจ้าของ...ไม่ต่างกัน

............................................

คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น