NC
LL ตอนพิเศษ : อภิสิทธิ์เหนือทุกอย่าง
“คะ...คุณคิบอม...อืม...ดะ...ดงแฮ...ดงแฮ...”
ภายในห้องนอนของนายใหญ่แห่งคฤหาสน์คิม
ร่างของคนสองคนกำลังกอดรัดกันแทบเป็นเนื้อเดียวอยู่บนเตียงหลังใหญ่
เสียงครางพร่าหวานก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง
ยามที่ลีดงแฮกำลังนั่งคร่อมทับอยู่เหนือเรือนกายแข็งแกร่งที่รองรับอยู่
ใบหน้าหวานบิดเบ้ด้วยความเสียวสะท้านเมื่อฝ่ามือเรียวกำลังจับกำท่อนเนื้อแข็งแรงให้สอดลึกเข้ามาในกายอย่างเชื่องช้า
“อาห์...ดงแฮ...ดงแฮ...”
คิบอมคำรามลั่นกับความอ่อนนุ่มที่ครอบครองความแข็งแกร่งของเขา
ฝ่ามือใหญ่ก็ฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนกายขาวผุดผาดที่บัดนี้แต่งแต้มด้วยรอยกุหลาบสีแดงจัด
ดวงตาคู่คมก็เงยขึ้นมองภาพแสนเย้ายวนใจของเด็กน้อยหน้าหวาน
เด็กน้อยที่กำลังนั่งแหวกขาออกกว้าง
แล้วร่อนสะโพกรับท่อนเนื้อร้อนเข้าไปในกายที่ดูเร้าอารมณ์ที่สุด ใบหน้าหวานก็โน้มลงมาแล้วกระซิบเสียงสั่นพร่า
“จะ...จูบดงแฮ...จูบที...อ้ะ...อ๊า...”
คำร้องขอที่คิบอมประกบริมฝีปากเข้าหาความหอมหวานทันที
ปลายลิ้นร้ายกาจก็ส่งมาเกาะเกี่ยวกับความนุ่มนิ่มจนเป็นเนื้อเดียวกัน
สอดประสานกันเป็นท่วงทำนองแห่งความสุขหรรษา
ยามที่ดงแฮกดกายรับส่วนใหญ่โตเข้ามาจนสุด
“ฮ้า...อ้ะ...อาห์...”
ริมฝีปากของทั้งคู่ต่างไม่มีใครยอมผละออกจากกัน
จนเสียงแลกเปลี่ยนน้ำหวานดังก้องไปทั่ว ยามที่คิบอมก็จับกำสะโพกกลมมนเอาไว้มั่น
ขยับกายน้อยๆ ให้ท่อนไฟเสียดสีไปกับผนังนิ่มจนคนได้รับตัวสั่นสะท้าน
“คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...เสียว...อึ้ก...เสียว...อาห์....ยะ...อย่าเพิ่ง...”
คนหน้าหวานหวีดร้องออกมาเบาๆ ยามที่ริมฝีปากผละออกจากกัน
มือเรียวกอดรัดท่อนแขนแกร่งเอาไว้มั่น
เมื่อความต้องการกำลังแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างกาย...เหมือนดั่งเช่นทุกครั้ง
เพียงได้สัมผัส
ร่างกายที่เรียนรู้มาตลอดก็ต้องการคุณคิบอม....มาก...มากจนหยุดตัวเองไม่ได้
ความคิดของคนที่บอกว่าอย่าเพิ่ง
แต่สะโพกมนกลับเป็นฝ่ายดึงขึ้นแล้วกดลงอย่างเนิบนาบ
หากแต่เร้าอารมณ์เสียจนคนที่อยู่ด้านบนได้แต่จิกเล็บลงบนบ่าแข็งแรง
“ดงแฮ...อาห์...ดงแฮ...”
คิบอมคำรามเสียงต่ำ ยามที่ลูบไล้เนินเนื้อสะโพกอย่างเบามือ
อีกมือก็เลื่อนมาลูบส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกจนเด็กน้อยสะดุ้งเฮือก
“ชะ...ชอบมั้ย...อ๊า...ฮะ...”
คำถามของคนที่เริ่มขยับสะโพกทำให้คนฟังหันมาสบตา
ดวงตาคู่คมที่ฉายแววดิบเถื่อนก็อยากจะกระชากร่างน้อยให้ลงมานอนใต้ร่างแล้วแสดงให้เห็นว่าเขา...ไม่ใช่แค่ชอบ...แต่รักเลยล่ะ
“ทำให้ฉันชอบมากกว่านี้สิ”
คิบอมกระซิบบอกชิดริมหูเล็ก ปลายลิ้นร้อนก็แลบเลียติ่งหูเบาๆ
ที่ทำให้ดงแฮสะดุ้งสุดตัว มือเรียวยิ่งจิกไหล่แกร่งมั่น
รู้สึกว่าร่างกายกำลังจะระเบิดพรูด้วยความต้องการ เพียงแค่...เริ่มสอดแทรกเข้ามาไม่ถึงนาที
และเหมือนคำนี้จะทำให้เด็กน้อยประคองใบหน้าคมคายขึ้นมาให้สบสายตากัน
ก่อนที่...
ฟึ่บๆๆๆ
“อ๊า...อร๊างงง...ละ..,ก...อึ้ก...ฮื่อ...อ้ะ...มะ...”
ดงแฮครางแทบไม่เป็นภาษา ยามที่เรือนกายช่วงล่างขย่มลงไปบนความร้อนผ่าวแรงๆ จนท่อนเนื้อร้อนยิ่งเสียดสีเข้ามาในผนังอ่อนนุ่มที่ขมิบถี่จนคนตัวโตครางเสียงต่ำ
แต่เหนือสิ่งอื่นใด
ไม่ใช่ความสุขสุดยอดที่ได้รับจากเรือนกายนี้ หากแต่เป็นแววตาของร่างน้อยต่างหาก
แววตาของดงแฮที่บอกว่ารัก...รักเขามากขนาดไหน
หมับ
“อึ้ก!!”
ดงแฮได้แต่หวีดร้องในลำคอ เมื่อคิบอมโน้มใบหน้าหวานลงมา ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบจูบอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว
ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายเด้งกายเข้ามาถี่ระรัวจนเนื้อตัวโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น
ดวงตาวาวหวานก็หลับแน่นกับความเสียวกระสันที่แล่นปลาบไปทั่วร่าง
ความต้องการที่สุขสมเสียจนไม่อยากให้มันหยุดลง
อยากจะให้มันดำเนินต่อไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...
“อ๊า...คะ...คุณคิบอม...คุณคิบอม...อึ้ก...แรงอีกฮะ...ดูด...อีก...แรง...อ้ะ...ฮื่อๆ...”
แล้วคนหน้าหวานก็ได้แต่เพียงเชิดหน้าขึ้นสูง เมื่อคิบอมซุกไซ้เข้าหาแผ่นอกบอบบาง
แล้วดูดเม้มผิวเนื้ออ่อนนุ่มอย่างผิวกระหาย
มืออีกข้างก็เลื่อนมาบีบขยี้ยอดอกสีระเรื่อที่ทำให้คนได้รับแทบจะขาดใจ
เสียงร้องขอที่คิบอมยิ่งใช้ปลายลิ้นปาดเลียความนุ่มนิ่มที่แข็งเป็นไต
ยามที่มืออีกข้าประคองสะโพกมนของคนที่ขย่มกายลงมาเอาไว้มั่น
ขณะเดียวกัน หยดเหงื่อยิ่งไหลซึมจนเปียกไปทั้งกายของคนทั้งสอง
หากแต่กลับไม่ใครสนใจ
เมื่อเรือนกายต่างขยับเสียดสีเข้าหากันปลุกไฟราคะให้ยิ่งลุกโชนหนักหน่วงมากขึ้นทุกที
“ดงแฮ...อาห์...ฮื่อ...ฉันรักเธอ...รักเธอ...”
เสียงทุ้มต่ำของคนที่กระซิบอยู่ริมหู ทำให้คนฟังยิ่งหลับตาแน่น
หัวใจแทบจะระเบิดออกมาเพียงเพราะคำสั้นๆ จากปากของผู้ชายคนนี้
คำว่ารักที่ส่วนลึกของหัวใจต้องการมันมาโดยตลอด
และเวลานี้...เป็นของเขาแล้ว
หมับ
“อ้ะ คุณคิบอม”
“ทำสิ...บอกฉันสิว่าฉันเป็นของเธอ”
เด็กน้อยได้แต้ร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ
คิบอมก็รั้งใบหน้าหวานให้ซบลงกับแผ่นอกแข็งแกร่ง
ยามที่สะโพกสอบที่กดเข้ามาถี่รัวรั้งจังหวะลง
เหลือเพียงจังหวะที่เนิบนาบเสียจนดงแฮแทบจะขาดใจ
หากแต่คำพูดของเขาต่างหากที่ทำให้คนฟังได้แต่นิ่งอึ้ง
“ทำสิดงแฮ
บอกให้ฉันรู้...บอกให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นของเธอ”
น้ำเสียแหบพร่าที่กระซิบสั่งเป็นเหมือนแรงผลักดันให้ดงแฮขยับหน้าเข้าไปหาซอกคอแข็งแกร่ง
แล้ว...กดจูบลงบนนั้น
ดงแฮมีสิทธิ์สินะฮะ...ใช่ ดงแฮมีสิทธิ์
ความคิดของคนที่ใช้ริมฝีปากขบเม้มเข้าที่ซอกคอแข็งแกร่ง
เม้มแรงๆ แล้วเริ่มดูดหนักๆ แบบที่อีกฝ่ายทำกับเขาเสมอ ปลายลิ้นนิ่มก็ไต่ระไปตามผิวเนื้อสีแทน
สลักความเป็นเจ้าของลงบนเรือนกายของผู้ชายคนนี้
การกระทำที่คิบอมนึกพอใจ
ยามที่เรือนกายของทั้งสองต่างขยับโยกเข้าหากันอย่างไม่เร่งรีบ
ราวกับเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่ไม่อยากให้จบลง
ฟึ่บ
“คุณคิบอม...เป็นของดงแฮ”
ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกครั้ง ก่อนที่เสียงหวานจะเอ่ยออกมาเบา...ทว่าหนักแน่นเสียจนคนได้รับนิ่งไปเพียงนิด
ก่อนที่...
ฟึ่บ
“อ๊าาาาาาาา!!!...คะ...คุณคิบอม...ดงแฮ...เสียว...อ๊า...เสียว...อึ้กๆ...คุณคิบอม...”
เพียงได้มองใบหน้าหวานที่บอกว่าเขาเป็นของใคร คิบอมก็จัดการพลิกร่างที่คร่อมทับอยู่ให้นอนราบลงกับเตียงนอนนุ่ม
จากนั้น คนตัวโตก็จัดการกดกายเข้ามาถี่ยิบ จนดงแฮต้องขยำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น
เสียงหวานหวีดร้องอย่างเสียวแทบขาดใจ
และนั่นก็ทำให้อดีตปีศาจร้ายกระซิบบอกเสียงต่ำ
“และฉัน...จะแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นของฉัน!!!”
“อ๊า...คะ...คุณคิบอม...อ้ะ...ได้โปรด...ฮื่อ...ดงแฮ...ดงแฮ...อ้ะๆ...”
สิ้นคำของคิบอม เด็กน้อยก็ได้แต่หวีดร้องเสียงดัง สองมือส่ายเปะปะไปตามที่นอนนุ่ม
ยามที่เรือนกายที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อร่อนรับความแข็งแกร่งที่กดสอดเข้ามาอย่างเต็มใจ
แม้ว่ามันจะเร่าร้อนรุนแรง
หากแต่ดงแฮรู้ว่ามันแฝงด้วยความอ่อนหวานที่ทำให้ร่างนี้แทบละลายเป็นขี้ผึ้งรนไฟ
“อ้ะ...อ้า...อ๊า...”
หลังจากนั้น
ไม่นานเลยที่เด็กน้อยจะสยบอยู่ใต้ร่างของคนที่กำลังประกาศความเป็นเจ้าของ...ไม่ต่างกัน
............................................
คิดเห็นยังไง บอกกันได้ที่
ขอบคุณมากค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น