NC
Cupid’wish Children_8
ความคิดของคนที่ยกยิ้มมุมปาก
ทั้งที่การมองภาพสวยๆ ก็กำลังทำให้ฮอร์โมนวัยรุ่นพลุ่งพล่าน
ความรู้สึกที่ส่วนล่างร้อนผ่าวแทบไหม้ ดังนั้น
แฮบยอนก็เลยเริ่มต้นจัดการอะไรบางอย่างที่ดึงดูดกว่าอย่างอื่นๆ
แปะ
“อ้ะ!”
“นิ่มแฮะ” เด็กหนุ่มบอกเบาๆ
ยามที่ปลายนิ้วกำลังแตะลงบนหัวนมสีหวาน แล้วก็เริ่มต้นคลึงเบาๆ จนคนที่ถูกผ้าเช็ดหน้าปิดตาบิดตัวน้อยๆ
ทั้งตื่นเต้น ทั้งอยากผลักแฮบยอนออกไปเพราะความรู้สึกแปลกประหลาดกำลังจู่โจมร่างกาย
“แล้วก็แข็งแล้วด้วย”
“อื้อ...พะ...พูดทำไม”
อึนแจได้แต่ประท้วงเบาๆ
เมื่อปลายนิ้วยังคงคลึงหัวนมเขาเล่นทั้งสองข้างจนร่างกายร้อนวูบวาบ
ขาเรียวเบียดชิดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ร่างบอบบางจะแอ่นอกเข้าหา
เมื่ออะไรอุ่นๆ กำลังแตะลงมา ก่อนที่จะตวัดเลียจนร่างสะท้านเยือก
“แบบนี้เขาเรียกว่าจุดอ่อนไหวสินะ”
“อ้ะ...อื้อ!!!” คนยังไม่เคยครางในลำคอ เมื่อแฮบยอนจัดการตุ่มไตสีสวยราวกับขนมหวาน ทั้งขบ
ทั้งกัด ทั้งเลียจนเขารู้สึกชาปะปนไปกับรู้สึกดีเสียจนจิกเท้าลงที่เตียงนุ่ม
“ของนายแข็งแล้วนะอึนแจ”
“อื้อ! อ้ะ
ก็บอกว่าอย่า...พูดไง...อ้ะ...แฮบยอน...ยะ...อย่าสิ...มันรู้สึก...แปลกๆ”
แล้วคนใต้ร่างก็สะดุ้งสุดตัว ประท้วงเบาๆ เมื่อคนตัวโตกำลังส่งมือมาหยอกเย้าส่วนที่เคยสัมผัสมาแล้ว
แล้วยังจะคำพูดน่าอายนั่นอีกที่พูดออกมาได้
“ฉันพูดเรื่องจริง พอฉันลูบแบบนี้...”
“อ๊า!!!”
“นายตัวสั่นเลยแฮะ”
แฮบยอนว่าเสียงต่ำๆ เมื่อเพียงใช้พลางนิ้วลูบส่วนปลายไปมาก็สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆ
ที่เลอะเปื้อนนิ้ว อีกทั้งร่างบอบบางยังตัวสั่นระริก เรียวขายิ่งบีบเข้าหากันโดยสัญชาตญาณ
บ่งบอกว่าอึนแจคงรู้สึกดีมากแน่ๆ
“แกล้งเค้าทำไม...อื้อ...เค้าจะฟ้อง...พ่อ...”
“แน่ใจนะว่าจะฟ้อง”
ฟึ่บๆ
“อ้ะ...อ๊า...ยะ...อย่า...แฮบยอน...อย่า...อ้ะ...อ้ะอือ...ฮื่อ...”
เพียงคุณหนูหานบอกว่าจะฟ้องพ่อ คนที่กำลังหยอกแก่นกายเล็กเล่นก็จัดการกำแล้วชักรูดแรงๆ
จนอึนแจดิ้นพล่าน สองมือไขว่คว้ามาข้างหน้า ก่อนจะเจอเสื้อของเพื่อนสนิทจนต้องผลักออก
ในเมื่อความรู้สึกตอนนี้ทำให้อึนแจแทบบ้าจริงๆ
“ยะ...อย่า...พะ...พอแล้ว....จะ...ไม่ไหวแล้ว...อื้อ...”
หมับ
“ยังไม่ได้บอกให้นายไปได้เลยนะอึนแจ”
แต่แล้ว แฮบยอนก็บอกด้วยรอยยิ้มกว้าง
เขาเพิ่งเรียนรู้เนี่ยล่ะว่าร่างกายเจ้าเตี้ยนี่น่าตื่นเต้นเสียจนอยากจะค่อยๆ
ทำไปทีละอย่าง ดังนั้น ก่อนที่เขาจะปล่อยอึนแจไปสุดทาง
ปลายนิ้วก็เลื่อนปิดเข้าที่ส่วนปลาย ก่อนจะก้มลงไปใช้ลิ้นกับริมฝีปากสีระเรื่อที่ยั่วยวนตรงหน้า
“แฮบยอน...ไม่...อื้อ...ไม่เอา...ปล่อยเค้า...ปล่อยเค้านะ...อ้ะอ๊า...อื้อ....ฮึก...”
กึก
แต่แล้ว เด็กหนุ่มก็ชะงักไปทันที
เมื่อเสียงสะอื้นดังเบาๆ มือใหญ่รีบดึงผ้าเช็ดหน้าที่ตัวเองปิดตาเพื่อนออก
แล้วก็เห็น...อึนแจกำลังร้องไห้
คนที่กำลังปล่อยน้ำตาออกมาแล้วก็ว่าเสียงตัดพ้อ
“แกล้ง...เค้าทำไม...ฮื่อ...ปล่อยนะ...ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...อึ้ก...มัน...ทร...มาน...”
คนตัวเล็กว่าพลางดันมือของเพื่อนออกจากกาย ไม่รู้ว่าทำแบบนี้ทำไม
แต่ตอนนี้เขาอึดอัดจวนเจียนจะระเบิด หน้าเคล้าน้ำตาที่ทำเอาคนมองสะดุ้งวาบ
ก่อนจะกอดร่างบอบบางเอาไว้ทั้งตัว
“ขอโทษ...ให้ไปแล้ว...เดี๋ยวฉันจูบนายด้วย”
เด็กหนุ่มร่างสูงรีบเอ่ยบอก ปลอบคนที่ตัวสั่นระริกอย่างพยายามอ่อนลงที่สุด จากนั้นก็จูบปากสีระเรื่อตามสัญญา
มือที่ปิดกั้นความสุขก็ค่อยๆ ขยับเร่งเร้าอารมณ์เจ้าเตี้ยอีกครั้ง
รู้เพียงว่า...ไม่ชอบที่อึนแจร้องไห้แบบนี้เลยสักนิด
อาการง้อที่ทำให้คนงอนใจอ่อนยวบยาบ
ก่อนที่จะเป็นฝ่ายกอดแฮบยอนแน่น เปล่งเสียงครางข้างหู
ไม่นานเลยที่จะปลดปล่อยความต้องการออกมาเปรอะเปื้อนตัวทั้งคู่
หากแต่ความร้อนผ่าวที่ทิ้งอยู่ตรงต้นขานั่นต่างหากที่ทำให้คนหน้านองน้ำตาช้อนตาขึ้นมอง
“แฮบยอน ของแฮบยอนทิ่มเค้า”
“เดี๋ยวก็ทิ่มจริงๆ ซะเลยนี่”
“ก็ทำสิ เค้าไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” ท่าทางแก่นเซี้ยวของคนที่เมื่อกี้ร้องไห้ใส่
ทำให้คนฟังส่ายหน้าน้อยๆ แล้วก็รั้งกางเกงออกจากกาย
มือใหญ่ก็แยกปลายเท้าของคนตัวเล็กออก ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นสบตา
“เอาเข้าไปเลยนายจะเจ็บมั้ย”
“ฮื่อ ไม่ได้นะ
แฮบยอนต้องขยายมันก่อนสิ” เด็กๆ ที่รู้แต่ทฤษฎีไม่เคยปฏิบัติได้แต่มองหน้ากัน
ก่อนที่แฮบยอนจะถอนหายใจหนักๆ แล้วว่าอย่างหงุดหงิดเล็กๆ
“เสียเวลาชะมัดเลย”
“แฮบยอนอ่า!!”
แต่แม้จะบอกแบบนั้น เด็กหนุ่มก็เลียปลายนิ้วจนชุ่มโชก แล้วก็แตะลงบนช่องทางสีสด
เกลี่ยเบาๆ ก็เห็นคนงอนสะดุ้งน้อยๆ ดวงตาฉ่ำด้วยหยดน้ำ จน...
ฟึ่บ
“อ้ะ!!! เจ็บ!!! มันเจ็บนะ!!!” อึนแจถึงขั้นสะดุ้งสุดตัว หวีดร้องเสียงดัง
ให้คนที่กดปลายนิ้วเข้าไปเลยเงยหน้าขึ้นมอง เกือบจะหลุดปากออกไปว่าไม่ใช่แบบนี้หรือไง
แต่เพียงเห็นท่าทางนิ่วหน้า ทั้งยังกัดปากแน่นก็ทำให้เขารู้ตัวว่าคงจะรุนแรงไปหน่อย
คนตัวโตก็เลยขยับมากดจูบที่ริมฝีปากอีกครั้ง ก่อนที่จะเริ่มขยับนิ้ว
คราวนี้เชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป
ทั้งที่ตัวเองจะแตกกับการทำให้เจ้าเตี้ยนี่อยู่แล้ว
“หายเจ็บหรือยัง
ข้างในนายมันตอดนิ้วฉันใหญ่เลย” อึนแจอยากจะค้อนให้หรอกนะ แต่ไม่มีแรง
ร่างบอบบางทำได้เพียงหอบหายใจหนักๆ เปล่งเสียงครวญครางทุกครั้งที่สิ่งแปลกปลอมในร่างกายเคลื่อนไปทั่ว
แม้มันจะเจ็บในครั้งแรก
แต่เมื่อเริ่มชิน อึนแจก็พบว่ามันรู้สึกดีเสียจน...
“แรงอีก...แฮบยอน...เค้า...เค้าคิดว่าเค้าชอบ...”
คำที่คนฟังตาวาววับ ก่อนที่จะเริ่มเคลื่อนนิ้วแรงขึ้นอีกนิด
ดวงตาคู่คมมองคนที่นอนระทดระทวย ทั้งยังส่ายเอวเร้าๆ ใบหน้าชื้นเหงื่อแดงระเรื่อ
ทั้งยังเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์หวามเสียจนทนไม่ไหว
ฟึ่บ
“อ้ะ หยุดทำไม” ดังนั้น
เด็กหนุ่มจึงดึงนิ้วออกอย่างรวดเร็ว จนคนที่กำลังจะถึงอีกรอบประท้วงเบาๆ ให้คิมแฮบยอนแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้าง
“ถ้านายชอบนิ้ว
ฉันว่านายน่าจะชอบนี่มากกว่า”
สวบ
“ยะ...หยุดนะ...หยุด...” แต่แล้ว
สิ่งที่อึนแจน่าจะชอบก็เข้ามาแทนที่ ทั้งยังกดเข้ามาแบบที่คนน่ารักเบิกตากว้าง
ความสุขหรรษาเมื่อครู่เปลี่ยนไปทันที ยิ่งแฮบยอนพยายามดันมันเข้ามา...
“อ๊ากกกกกก เจ็บๆๆๆๆๆ เอาออกไป!! เอาออกไปนะ! แฮบยอนเอาออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!!” หานอึนแจก็แผดเสียงร้องลั่น น้ำหูน้ำตาไหลเป็นทาง
เจ็บจนเหมือนร่างกายจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ ทั้งยังผลักไหล่กว้างเต็มแรง
จนหนุ่มคิมเองก็ยังตกใจ
ปังๆๆๆ
“คุณหนู!!! คุณหนูเป็นอะไรครับ เป็นอะไรมั้ย!!!”
เสียงร้องที่ทำให้หย่งเฟยวิ่งมาเคาะประตูเสียงดังลั่น
แบบที่อึนแจก็ตะโกนออกไปทั้งน้ำตา
“ฮือ
หย่งเฟยช่วยเค้าด้วย...มันเจ็บบบบบ!”
“เฮ้ย ห้ามเข้ามานะ!!!” ผิดกับแฮบยอนที่ร้องห้ามเสียงหลง มองเจ้าเตี้ยที่กำลังโวยวายท่าเดียวว่าให้เขาเอาออก
ไม่อยากจะโวยกลับเลยว่ามันคับเสียจนเอาเข้าไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงทำได้เพียงพยายามผละออกทั้งที่เอาเข้าไปหน่อยเดียว
........................................
อีกสักนิดที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น