Special CL_14
เรื่องของผัวๆ เมียๆ 4
รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างนิ่มนวล
ก่อนคนงานที่รออยู่ก่อนแล้วจะรีบก้าวเข้ามาเปิดประตูด้านหลังให้ร่างเล็กบอบบางที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะมีโอกาสนั่งรถคันหรูแบบนี้ก้าวออกมา
แน่ล่ะ ลีดงแฮในเวลานี้สวมเพียงกางเกงขาสั้นพอดีเข่ากับเสื้อยืดสีขาวสะอาดตาแบบที่เหมาะกับการอยู่บ้านมากกว่ามานั่งรถนอกแบบนี้
บนตักก็มีกล่องเล็กๆ ที่เจ้าตัวเอาผ้าลายสก๊อตมาห่อเอาไว้เสียอีกที
แต่ใครจะรู้ล่ะว่าคนธรรมดาที่ดูเหมือนเด็กกะโปโลคนนี้คือหัวใจสำคัญของผู้ชายที่ชื่อว่า...คิมคิบอม
“ขอบคุณฮะ” ดงแฮแย้มยิ้มหวานส่งให้ทั้งคนรถ
ทั้งคนที่เปิดประตูให้อย่างน่ารัก
หลังจากเพื่อนสนิทก้าวออกจากบ้านไปปุ๊บ
ดงแฮก็โทรเข้ามาที่คฤหาสน์ทันทีเพราะไม่อยากกวนคนรักที่อาจจะพักผ่อน
แต่คุณแม่พี่คิบอมก็บอกเสมอว่าถ้าจะไปไหนให้โทรมาบอกคนทางนี้ได้เลย
คนตัวเล็กยังคงยิ้มหวานไปทั่ว
ใครเอ่ยทักทายและโค้งให้ก็โค้งตอบอย่างน่าเอ็นดู จนไม่ว่าใครก็อดจะยิ้มตามไม่ได้
“คุณแม่ล่ะฮะ อยู่หรือเปล่า”
ดงแฮเอ่ยปากถามพี่สาวที่ใกล้ที่สุดทันที
พลางถามหาว่าที่แม่สามีซึ่งเขามาที่คฤหาสน์หลังนี้ทีไรต้องไปทักทาย
อีกทั้งกล่องขนมในมือเขาก็ทำมาฝากอีกฝ่ายเสียด้วย
คุณแม่บอกว่าชอบขนมฝีมือด๊องนี่นา
“คุณผู้หญิงออกไปข้างนอกค่ะ
อาจจกลับมาตอนค่ำๆ” สาวใช้รายงานอย่างนอบน้อม ซึ่งทำให้คนฟังยู่ปากเข้าหากันนิด
แล้วก็พยักหน้ารับคำหงึกหงักเหมือนคิดอะไรอยู่ ทั้งยังมองซ้ายมองขวา ท่าทางเหมือนเด็กน้อยหลงทางดูจะทำให้ใครๆ
อดจะหัวเราะไม่ได้
“แล้วพี่คิบอมล่ะฮะ”
“คุณชายอยู่ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ”
ดงแฮพยักหน้ารับคำ แล้วก็เอ่ยขอบคุณเสียงใส ก่อนที่ร่างเล็กจะหมุนตัวแล้วก้าวไปยังจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว
มือเรียวก็ประคองกล่องขนมไปด้วย ท่าทางสดใสร่าเริงที่ไม่ว่าเห็นกี่ทีก็ช่างน่ารัก
ทั้งยังเพิ่มสีสันให้กับบ้านหลังใหญ่แสนเงียบเหงาได้เป็นอย่างดี
เพียงไม่นาน ดงแฮก็เดินมาชะเง้อคอตรงประตูบานหนึ่ง
ดวงตากลมโตใสก็แลเห็นภาพยนต์ซึ่งเปิดทิ้งเอาไว้บนจอโทรทัศน์เครื่องใหญ่
แต่ในห้องกลับไร้วี่แววของคุณชายของบ้านจนใบหน้าสวยเอียงน้อยๆ คิดจะก้าวออกไปแล้ว
ถ้าไม่เห็นส่วนช่วงขาที่ยาวเลยโซฟาออกมาให้ต้องก้าวเข้าไปหาเสียงเบา
และเมื่อก้าวเข้ามาดูใกล้ๆ ดงแฮก็ได้แต่ขยับเป็นรอยยิ้มน่าดู
ในเมื่อพี่คิบอมของเขากำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ใบหน้าคมคายหลับสนิท
ลมหายใจผ่อนเข้าออกอย่างเป็นจังหวะจนคนตัวเล็กขยับมาวางกล่องขนมบนโต๊ะใกล้ๆ อย่างเบาแรง
แล้วขยับไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างโซฟาช้าๆ
ดงแฮยิ่งอมยิ้มอย่างห้ามไม่อยู่ ขยับไปนั่งทับขาตัวเอง
เท้าแขนลงกับขอบโซฟาแล้วเอาหน้าวางระหว่างมือทั้งสองข้าง
“พี่คิบอมไม่เห็นดุเลยนี่นา ทำไมใครๆ
ก็ชอบว่าพี่แบบนั้นกันนะ” ดงแฮเอ่ยเบาๆ ตากลมๆ ก็จับจ้องตั้งแต่เปลือกตาที่ปิดสนิท
จมูกโด่งได้รูปสวย รูปปากที่ปิดสนิท ผิวกายสีคร้ามแดด
ภาพที่ดงแฮรู้สึกว่าพี่คิบอมเหมือนเด็กผู้ชายตัวโตๆ เสียมากกว่า
ความรู้สึกที่ทำให้คนที่ตอนแรกจะปล่อยให้อีกฝ่ายหลับต่อไป
ขยับมือไปข้างหน้าช้าๆ
“จมูกโด่งจังเลยฮะพี่คิบอม”
คนหน้าหวานว่า ขณะที่กำลังใช้ปลายนิ้วเกลี่ยที่จมูกของคนตัวโตเบาๆ
ตั้งแต่ส่วนดั้งไล่มาถึงปลายจมูก ดวงตาคู่สวยก็ยิ่งวาวิบวับอย่างน่าดู
มือเรียวก็เริ่มซุกซนไปเรื่อย
“รู้มั้ยฮะ ด๊องน่ะน้าอยากให้พี่คิบอมพักมากๆ
นะฮะ ด๊องเป็นห่วงพี่ที่สุดเลยนะ” เสียงหวานว่า
ขณะที่มือเรียวก็เริ่มขยับไปยังรูปปากแล้วแตะมันเบาๆ จากนั้นก็วกมายังแก้มสาก
ใช้ปลายนิ้วลูบวนเป็นวงกลมอย่างเบามือ ชอบใจผิวกายอบอุ่นที่ตัวเองได้สัมผัส
ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปยังเปลือกตา แล้วสะกิดเขี่ยขนตายาว
ฟึ่บ
การรบกวนที่คิบอมเหมือนจะรู้สึก
ใบหน้าคมคายถึงสะบัดไปด้านข้างเพียงนิดเหมือนกำลังรำคาญปลายนิ้วอุ่นๆ ที่กำลังลูบไปตามผิวแก้มของเขาอย่างสำรวจ
ท่าทางที่ดงแฮดึงมือกลับเพียงนิดอย่างไม่แน่ใจ
แต่ก็เป็นเพียงครู่เดียว
ก่อนที่คิบอมจะกลับมานอนนิ่งตามเดิม
คราวนี้คนหน้าหวานที่แตะต้องจนพอใจก็เลยขยับยืดตัวขึ้นมาเหนือศีรษะได้รูป
ดวงตากลมโตมองผู้ชายตรงหน้าอย่างอ่อนหวาน
ฟอด
“งั้นพักก่อนนะฮะพี่คิบอม”
ดงแฮยื่นหน้าไปหอมแก้มสากเบาๆ อย่างเกรงว่าจะตื่น จากนั้นก็ขยับออกห่างอีกนิด
ตั้งใจว่าจะไปนั่งเล่นไม่ไกลจากนี้ แต่ร่างบอบบางก็ต้องชะงัก เมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นเรียบๆ
“ขโมยจูบหรือดงแฮ”
เพียงหันมาอีกที
คิบอมก็นอนลืมตามองมาทางเขาให้คนถูกมองเอียงคอ ก่อนจะยกยิ้มหวาน
ใบหน้าหวานก็ขยับส่ายไปมาราวกับปฏิเสธ
“การขโมยคือการเอาของของคนอื่นไปโดยไม่ได้รับอนุญาตใช่มั้ยฮะ
งั้นด๊องก็ไม่ได้ขโมยสิ เพราะพี่คิบอมไม่ว่าอะไรด๊องที่ทำแบบนี้ไม่ใช่หรือ...ฟอด”
ว่าแล้ว คนซื่อก็บอกเสียงใสตามความเข้าใจของตัวเอง
จากนั้นก็ขยับหน้าไปหอมแก้มสากอีกเบาๆ ให้คิบอมยกมุมปากขึ้น
น่าเอ็นดูเสมอเลยนะดงแฮ
หมับ
คิบอมรั้งเอวเล็กเอาไว้ก่อนที่คนหน้าหวานจะขยับถอยออกไป
จนมือเรียวทั้งสองข้างต้องยกขึ้นดันที่แผ่นอกกว้างเพื่อช่วยพยุงตัว
ดวงตากลมโตก็ฉายแววสงสัย ไม่ได้นึกเขินอายที่ถูกกอดอยู่แบบนี้เลยสักนิด
“งั้นแบบนี้เรียกว่าอะไร”
คิบอมถามอย่างอยากรู้ความคิดของคนตัวเล็ก ซึ่งดงแฮก็หัวเราะเบาๆ
มือเรียวขยับมากอดลำคอแกร่งเอาไว้ ทั้งยังขยับตัวมานั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
ใบหน้าสวยก็โน้มเข้ามาใช้ปลายจมูกคลอเคลียกับของคนตัวโตราวกับลูกแมวแสนเชื่อง
“อืม...” เสียงใสว่าราวกับใช้ความคิด
ก่อนที่ดงแฮจะยิ้มร่า บอกเต็มปากเต็มคำ
“หอมแก้มพี่คิบอมโดยที่พี่คิบอมก็เต็มใจฮะ”
แล้วคนตัวเล็กก็บอกเสียงใสอย่างเชื่อมั่นในความคิดตัวเอง มีการขยับมาหอมแก้มสากอีกทีให้ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดมั่น
ดึงรั้งให้ร่างน้อยเอนซบกับตัวเองทั้งตัว
มีเพียงใบหน้าสวยใสที่กำลังช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างอ้อนๆ
หมับ
“งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ...”
คิบอมใช้มือจับเข้าที่ท้ายทอยเล็กแล้วดันให้ใบหน้าหวานขยับเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่นๆ
เป่ารดที่ผิวแก้ม ยามที่ดงแฮรู้ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เปลือกตาสีอ่อนจึงปิดปรือลงอย่างเชื่องช้า
ริมฝีปากเผยอแย้มขึ้น ก่อนที่...ริมฝีปากทั้งคู่จะแตะแนบกัน
สัมผัสที่แสนอ่อนหวาน
หากแต่ก็แฝงด้วยความเร่าร้อนในอารมณ์ เมื่อปลายลิ้นทั้งคู่กำลังเกาะเกี่ยวแลกเปลี่ยนความหอมหวานกันในโพรงปากของดงแฮ
เสียงจูบดังคลอเคลียเบาๆ ขณะที่ดงแฮก็กอดคนรักรูปหล่อเอาไว้แน่น
ยอมรับจูบที่เกิดขึ้นอย่างยิ่งกว่าเต็มใจ
จูบของพี่คิบอมนุ่ม หวาน
เปียกชื้น...และแผ่ซ่านเข้าเต็มหัวใจ
จูบที่ดำเนินไปสักพัก
ก่อนที่คิบอมจะยอมปล่อยจากท้ายทอยเล็กให้ร่างบางฮุบอากาศเข้าเต็มปอด
เรือนร่างบอบบางก็ขยับมานอนทับและกอดคนตัวโตเอาไว้ทั้งตัว
ดวงตากลมโตก็ฉ่ำหวานเชื่อมแสง น้ำใสเลอะขอบปากให้คิบอมปาดเช็ดมันอย่างเบามือ
“แล้วเมื่อกี้ล่ะดงแฮ...เรียกว่าอะไร”
คำถามของคนรักซึ่งทำให้คนที่แก้มแดงน้อยๆ นิ่งคิด
“อืม...” ใบหน้าหวานขยับมาซุกๆ ซบๆ
ที่แผ่นอกกว้างอย่างออดอ้อน ทั้งยังใช้ความคิดกับคำเรียกขานสัมผัสที่แสนวาบหวามเมื่อครู่
ท่าทางน่ารักของคนที่เดี๋ยวก็กดจูบตรงแผ่นอกของชายหนุ่ม
บ้างก็เอาแก้มมาซบเรียกรอยยิ้มเอื้อเอ็นดูของคุณชายของบ้าน
“เรียกว่า...จูบของเราได้มั้ยฮะ”
“ทำไม”
“ก็...อืม...พี่คิบอมอยากจูบด๊องใช่มั้ยฮะ
แล้วด๊องก็เต็มใจให้จูบ เราอยากจูบกันนี่นา งั้นก็เรียกว่าจูบของเราได้มั้ยฮะ”
จูบที่ต่างฝ่ายต่างอยากสัมผัสกันและกัน
คำอธิบายที่ดงแฮเงยขึ้นมองตาใสแจ๋วให้คิบอมหัวเราะน้อยๆ
ฟึ่บ
คิบอมพลิกร่างเล็กให้ลงไปนอนบนโซฟานุ่มอย่างเบามือ
เปลี่ยนเป็นฝ่ายขึ้นมาคร่อมทับเหนือร่างบอบบาง ดวงตาคู่คมก็อ่อนแสงจนนุ่มละมุน
มือใหญ่ไล้ที่เรียวปากสีหวานอย่างเบามือ กดจูบลงไปเพียงเบาๆ
“นั่นสินะ จูบของเรา...”
ชายหนุ่มพยักหน้าช้าๆ ก่อนที่จะขยับลุกขึ้นก้าวไปยังบานประตูแล้วดันมันจนปิดลง
เสียงล็อกดังขึ้นเบาๆ ก่อนจะหันมามองคนหน้าหวานที่ยันตัวขึ้นมามองตาใส
ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายต่อจากนี้เลยสักนิด
ไม่นาน
คิบอมก็ขยับมาคร่อมทับร่างน้อยเช่นเดิม แล้วกดจูบที่หน้าผากนวลแผ่วเบา
“งั้นถ้าอย่างนี้จะเรียกว่าอะไรล่ะดงแฮ...”
สิ้นคำถามของชายหนุ่ม
ริมฝีปากอุ่นร้อนก็กดแนบเข้าที่กลีบเนื้อนุ่ม ดูดซับเบาๆ จนรับรู้ถึงความหอมหวานของร่างน้อยใต้ร่าง
การกระทำที่ดงแฮก็ส่งมือมากอดรอบลำคอแกร่งอย่างน่าเอ็นดู
เรียวปากสีชมพูหวานเผยอแย้มน้อยๆ เปิดทางให้คนตัวโตค่อยๆ สอดปลายลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวกับความนุ่มนิ่มตรงหน้าอย่างทะนุถนอม
จูบที่ดงแฮก็ตอบรับอย่างเต็มใจ
จนเสียงจูบของคนทั้งคู่ดังคลอเคลียไปกับความเงียบของห้องกว้าง ก่อนที่คิบอมจะผละออกมาอย่างเชื่องช้า
“ฉันจะรอคำตอบหลังจากนี้นะ”
คิบอมกระซิบริมหูเบาๆ กดจูบที่แก้มนิ่มอย่างแสนรัก ให้คนหน้าหวานที่เริ่มแก้มแดงเรื่อๆ
พยักหน้าอย่างแข็งขัน
ใบหน้านวลเนียนฉายชัดถึงอาการครุ่นคิดว่าควรเรียกสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ว่าอะไรดี
ท่าทางน่าเอ็นดูที่ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้น
ฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนลงไปยังกางเกงของร่างน้อยที่เหมือนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาชั่วแวบหนึ่ง
“ฉันจะรอคำตอบหลังจากนี้นะ”
คิบอมกระซิบริมหูเบาๆ กดจูบที่แก้มนิ่มอย่างแสนรัก
ให้คนหน้าหวานที่เริ่มแก้มแดงเรื่อๆ พยักหน้าอย่างแข็งขัน
ใบหน้านวลเนียนฉายชัดถึงอาการครุ่นคิดว่าควรเรียกสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ว่าอะไรดี
ท่าทางน่าเอ็นดูที่ชายหนุ่มยกมุมปากขึ้น
ฝ่ามือใหญ่ก็เลื่อนลงไปยังกางเกงของร่างน้อยที่เหมือนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ดวงตาคู่คมฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์ขึ้นมาชั่วแวบหนึ่ง
“ดงแฮ ยกเอวขึ้นหน่อยสิ”
เสียงทุ้มที่คนยังจมอยู่ในความคิดตัวเองเพียงยกเอวขึ้นตามที่คนรักบอก
ไม่รู้ตัวหรอกว่ายามนี้คิบอมดึงกางเกงขาสั้นออกไปเรียบร้อยแล้ว
ตามด้วยชั้นในตัวเล็กที่ทิ้งไว้ตรงขอบข้างโซฟา เปิดเผยเนื้อตัวช่วงล่างที่ขาวนวลเนียนเสียไม่มีรอยตำหนิใดๆ
ส่วนอ่อนไหวยังคงนอนสงบนิ่งเหมือนกับเจ้าของที่ใช้ความคิด
แล้วภาพของคนตัวเล็กที่ยังเอียงคอกัดปากน้อยๆ
พยายามหาคำตอบให้เขาก็ช่างน่าหลงใหล
ตัดกับความเย้ายวนใจที่เปิดเผยให้เขาเห็นในเวลานี้
หมับ
“อ้ะ!” ดงแฮสะดุ้งน้อยๆ
ทันที เมื่อความเสียววูบวาบกำลังแล่นแปลบปลาบมาจากช่วงล่าง จนต้องก้มลงไป
แล้วแก้มเนียนก็ต้องแดงปลั่ง เมื่อเห็นว่าฝ่ามือใหญ่กำลังกำรอบที่ส่วนอ่อนไหวของเขา
ปลายนิ้วยาวก็กำลังลูบไล้ส่วนปลายจนดวงตากลมโตเบิกกว้าง
“พี่คิบอม...อื้อ...ดงแฮเสียว...”
เสียงหวานที่สั่นพร่าบอกเบาๆ เรือนร่างช่วงบนก็นอนแนบลงกับโซฟานุ่ม
ฟันคมกัดริมฝีปากล่างน้อยๆ ตามความรู้สึกแสนเย้ายวนใจที่รับ
คำที่คิบอมเพียงหัวเราะในลำคอ
ฟึ่บ
“อ้ะ...อึ้ก!”
ร่างเล็กเชิดหน้าขึ้น เมื่อคิบอมกำลังก้มลงมากดจูบที่แผ่นท้องขาวผ่อง
ปลายลิ้นร้อนก็แลบเลียผิวเนื้อเบาๆ แหย่เข้าไปในหลุมเล็กจนดงแฮบิดกายน้อยๆ
ใบหน้าสวยหวานเริ่มขึ้นสีระเรื่อตามแรงอารมณ์ในเวลานี้ ซึ่งคิบอมจะรู้
มือใหญ่ถึงเริ่มขยับอย่างเนิบนาบ
เชื่องช้าอย่างที่เขารู้ว่าคนน่ารักต้องร้องขอ
“อื้อ...พะ...พี่คิบอม...อ้ะ...”
ดงแฮร้องเบาๆ ดวงตาคู่สวยมองขึ้นไปเพียงเพดานสีขาวนวลตรงหน้า ทั้งที่ไม่ได้จับจ้องมองมัน
หัวสมองกำลังขาวโพลนกับการกระทำของคนตัวโตในเวลานี้
คำถามที่คนรักถามเอาไว้ปลิดปลิวหายไปจากใจ
มีเพียงความทรมานแสนหวานที่กำลังกัดกินร่างกายเขาช้าๆ
เสื้อยืดเนื้อนุ่มของดงแฮค่อยๆ
ถูกเลื่อนขึ้นอย่างเชื่องช้าเหมือนกับริมฝีปากร้อนที่กำลังแตะชิมผิวเนื้อนุ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
จนถึงใต้แผ่นอกขาว ดูดเม้มเบาๆ พอเป็นรอยจาง
ขณะที่มือใหญ่ก็ยังเคลื่อนไหวอย่างเนิบๆ อยู่แบบนั้น
ผิดกับร่างน้อยที่บิดสะโพกเป็นวงกลม
ขาเรียวจิกเกร็งลงกับโซฟานุ่มกับความรัญจวนใจที่ได้รับ
“ฮื่อ...พี่คิบอม...ฮะ...อ้ะ...”
เสียงหวานครวญครางเบาๆ
ขณะที่ขาเรียวได้แต่ขยับส่ายไปมาอย่างหวังระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้น
ดวงตาคู่หวานหลับแน่น เมื่อพี่คิบอมเอาแต่รูดแก่นกลางลำตัวเขาอย่างเชื่องช้าที่สุด...หากแต่ก็ทำให้อารมณ์พุ่งขึ้นสูงเร็วที่สุด
ทรมาน...แต่ก็ยิ่งต้องการความทรมานนี้มากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊าาา...พะ...พี่คิบอม...อึ้ก...”
ดงแฮได้แต่กัดปากแน่น เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนกำลังแนบเข้าที่แผ่นอกขาวผ่อง
ปลายนิ้วยาวก็กำลังสะกิดเขี่ยที่หัวนมนิ่มใต้เสื้อเนื้อนุ่มเบาๆ
เพียงแค่เขี่ยมันไปมาไม่กี่ที ความนุ่มนิ่มก็เปลี่ยนเป็นความแข็งตึงที่น่าดื่มกิน
และนั่น..ทำให้คิบอมก้มลงใช้ริมฝีปากครอบลงที่เม็ดเล็กๆ
สีหวานกลางอก
“อึ้กๆ....ฮื่อ...เสียว...ด๊องเสียว...”
คนหน้าหวานยิ่งบิดกายเร้า ศีรษะเล็กสะบัดส่ายไปมาบนหมอนอิงใบนุ่ม
เมื่อคนตัวโตกำลังใช้ปลายลิ้นละเลงลงที่ความแข็งชันกลางอก มืออีกข้างก็กำลังบีบขยี้จนมันชูชันขึ้นมา
ร่างกายส่วนล่างสั่นระริกด้วยความต้องการจากการปรนเปรอของมือหนาที่ขยับขึ้นลงไม่ได้หยุด
ปฏิกิริยาร่างกายที่คิบอมชอบใจ
จนยิ่งพรมจูบไปทั่วผิวเนื้อนิ่ม เวลานี้ปลายเสื้อยืดก็ขึ้นไปกองเหนือแผ่นอกขาว
เปิดเผยเรือนร่างแสนสวยให้แก่คนเป็นเจ้าของได้มองเห็นเต็มๆ ตา
ภาพของคนตัวเล็กที่หอบหายใจแรงๆ
ผิวเนื้อนวลเป็นสีระเรื่อขึ้นจากการฟอนเฟ้น
ส่วนปลายแก่นกายเล็กก็กำลังฉ่ำด้วยน้ำสีขุ่น ขาเรียวยิ่งจิกเกร็งลงกับพื้นโซฟา
หากแต่อ้าออกกว้างให้เขาให้แทรกร่างลงระหว่างขาทั้งสอง แผ่นอกมีรอยแดงประปราย
หัวนมสีหวานก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำใส
ภาพที่แสนจะเย้ายวนใจจนอยากจะแทรกร่างไปเสียเดี๋ยวนี้
กึก
“พี่คิบอม...อ้ะ...หยุดทำไม...ฮะ”
แต่แล้ว คิบอมกลับหยุดมือที่กำลังทำให้ร่างน้อย จนเสียงหวานที่สั่นพร่าเอ่ยประท้วงเบาๆ
ร่างเล็กก็เหมือนจะผวาเข้าหา หากแต่คิบอมกลับส่งยิ้มไปให้
“ทำให้หน่อยสิ”
คำที่ดงแฮไม่หยุดคิดเลยสักวินาที
นอกจากมือเรียวที่เอื้อมไปที่เป้ากางเกงของคนตัวโต บีบคลึงของในมืออย่างเบาแรง
ขณะที่ยืดตัวมากดจูบเที่เรียวปากได้รูปอย่างรวดเร็ว
จูบที่แสนน่ารัก
หากแต่ก็เรียกร้องและเว้าวอน เสียจนคิบอมส่งปลายลิ้นไปเกี่ยวพันกับความนุ่มนิ่มนอกโพรงปาก
จนเกลียวลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันแทบจะเป็นเนื้อเดียว เสียงจูบยิ่งเร่งเร้าดังขึ้นทุกที
เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอมผละจูบจากกัน
จูบที่ทำให้น้ำใสไหลลงมาที่ขอบปากของดงแฮ
หากแต่ทั้งคู่กลับไม่สนใจ
ระหว่างนั้น
ปลาตัวน้อยก็ส่งมือมาถอดรั้งกางเกงของคนตัวโตที่คร่อมทับอยู่เหนือร่างอย่างรวดเร็ว
ด้วยความช่วยเหลือจากคิบอม มันก็ลงไปกองอยู่ข้างกางเกงขาสั้นของดงแฮ
เผยแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นเต็มที่ ให้มือเล็กซุนซนเข้าไปกอบกำมันเอาไว้แน่น
“อืม...” เสียงทุ้มคำรามต่ำในลำคอ เมื่อมือนุ่มนิ่มไม่ได้ทำแบบเขา
หากแต่กำแล้วรูดด้วยจังหวะที่แสนหรรษา
จนคิบอมวางมือนาบกับมือนิ่มแล้วบังคับให้ขยับเร็วขึ้นอีกนิด
ความร้อนผ่าวใต้ฝ่ามือทั้งสองข้างที่ดงแฮขยับขาเรียวมาเบียดชิดกัน
แล้วเสียดสีเบาๆ เสียงหวานครวญครางออกมาเบาๆ ยามที่ปลายลิ้นยังแลกเปลี่ยนน้ำหวานไม่มีหยุด
การกระทำของดงแฮที่รู้ดีว่าเอาใจคนรักยังไง
ทำให้คิบอมคำรามต่ำๆ เพียงแค่ร่างน้อยทำให้เขาแบบนี้ จากที่ตั้งใจว่าจะต้องค่อยเป็นค่อยไปก็เหมือนจะปลิวหายไปจากหัว
ใบหน้าคมคายก็ผละจากจูบของร่างน้อยอย่างรวดเร็ว
หมับ
“อ้ะ...พี่คิบอม...” ดงแฮได้แต่ร้องเบาๆ
หากแต่ก็เกาะลำคอแกร่งมั่น เมื่อคนตัวโตดึงให้ขึ้นมานั่งคร่อมทับอยู่ตรงหน้าตัก
แล้วแก้มใสก็ต้องแดงจัด เมื่อสบเข้ากับดวงตาที่ใครๆ
ว่าเย็นชาหากแต่เวลานี้มันกลับร้อนเหมือนไฟ
ฟึ่บ
“อ๊าาาา!!!” คนหน้าหวานกัดปากเชิดหน้าทันที เมื่อปลายนิ้วยาวผลุบหายเข้าไปในช่องทางสีหวาน
ยิ่งกับท่านั่งแหกขาแบบนี้ด้วยแล้ว เพียงดันทีเดียว
นิ้วยาวก็สอดเข้าไปจนสุดให้ดงแฮครางอื้ออึงในลำคอ
“อ้ะๆ...พะ...พี่คิบอม...อื้อ...แรงอีก...”
ดงแฮร้องขอทันที เมื่อนิ้วที่หมุนวนอยู่ในร่างกำลังกดสอดเข้าหาแรงๆ
จนกระแทกเข้ากับปุ่มเนื้อภายใน เรือนร่างบอบบางก็เริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ
รับกับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามา ไม่นานก็เพิ่มเข้ามาจนมันมีถึงสาม
ช่องทางนุ่มที่ตอดรัดแรงแทบบ้า
ทำให้คิบอมกัดฟันจนขึ้นสันนูน ยิ่งมองใบหน้าขาวผ่องที่กัดปาก
ครวญครางเย้ายวนอยู่ตรงหน้า เขาก็ทนไม่ไหว
ความคิดที่ทำให้คิบอมดึงมืออกจากช่องทางอุ่นร้อนอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะประกบจูบเข้าหาเรียวปากสีหวานในทันที
“อื้ออออ!!!” ดงแฮเบิกตากว้าง ทั้งที่ยังอ้าปากรับปลายลิ้นร้อนผ่าวเข้ามา
เมื่อพี่คิบอมกำลังจับที่สะโพกเล็กแล้วดันให้เขารับแก่นกายใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาเรื่อยๆ
มือเรียวปัดป่ายไปตามแผ่นหลังแข็งแกร่งอย่างเสียดเสียว
ความแข็งแกร่งที่ทำให้ดงแฮผละจากจูบร้อนมากอดคอคนตัวโตเอาไว้มั่น
“อ๊า!”
คนหน้าหวานที่รับแท่งเนื้อร้อนเข้ามาจนสุดร้องออกมาสุดเสียง
ก้นกลมก็แนบเข้ากับหน้าขาของชายหนุ่มอย่างไร้ช่องว่าง การเป็นหนึ่งเดียวกันที่แสนจะลงตัวเสียจนทั้งคู่ลืมเลือนทุกอย่าง
เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
ยามที่ดงแฮใช้ดวงตาที่ฉ่ำด้วยหยดน้ำใสจ้องมองดวงตาคู่คมที่วาววับเข้มข้น
ฟึ่บ
คิบอมจัดการดึงปลายเสื้อยืดของร่างน้อยทีเดียว
มันก็ลงไปกองที่โซฟาข้างพวกเขาทั้งสอง มือใหญ่ก็ขยับไปกอบกุมสะโพกนิ่มเอาไว้มั่น
แล้วบังคับให้ดงแฮดึงขึ้นแล้วกดลงมา
“อ๊าาา!!
พี่คิบอม...อื้อๆ....” ดงแฮครางเสียงสั่น มือเรียวยิ่งกอดคอคนตัวโตมั่น
ยามที่เริ่มขยับสะโพกเข้าหาความร้อนผ่าวที่กำลังทิ้งค้างอยู่ในร่าง
ขาเรียวก็ยิ่งแยกกว้างออกเพื่อให้อีกฝ่ายสอดแทรกได้ลึกที่สุด
เสียงคราวหวานที่คิบอมจัดการโน้มหน้าไปกดจูบที่เรียวปากสีระเรื่ออย่างรวดเร็ว
ปล่อยให้คนหน้าหวานคุมเกมไปก่อน
จูบหวานๆ
ที่ทำให้ดงแฮยิ่งกดกายเข้าหาความร้อนผ่าวอย่างไม่เร่งรีบ
ความเสียวซ่านก็สาดซัดเข้ามาในร่างจนแทบคิดอะไรไม่ออก แต่ก็เพียงพักเดียว
“อ๊าาาา...พี่คิบอม...อื้อ...เร็วไป...อึ้กๆ...เร็ว...อ๊าาาา...ด๊อง...ฮื่อ...”
ดงแฮได้แต่หวีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อคนตัวโตจัดการสวนกายเข้าหาอย่างไม่ให้ตั้งตัว
แท่งเนื้อใหญ่โตที่ดึงออกแล้วสวนกายกระแทกเข้าเต็มความยาว
ทำเอาร่างน้อยตัวสั่นคลอน หากแต่มือเรียวกลับกอดคอเอาไว้มั่น
ความร้อนแรงในอารมณ์รักยิ่งมากขึ้นทุกที
เรียกเสียงครวญครางหวานๆ ที่ประสานกับเสียงคำรามต่ำของคนตัวโต
ขณะที่เรือนร่างของทั้งสองก็กำลังกดสอดประสานกันอย่างเป็นจังหวะที่ลงตัว
เหงื่อเม็ดใหญ่ก็ไหลซึมทั่วเรือนร่างของทั้งสองจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อยิ่งดังลั่น
พั่บๆๆ
คิบอมยิ่งเร่งกายเข้าหาความคับแน่นมากขึ้นทุกที
เมื่อช่องทางสีสดกำลังบีบรัดเขาเป็นจังหวะที่รุนแรง
บ่งบอกว่าร่างน้อยใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว และเพียงไม่นาน เสียงครวญครางหวานๆ
ก็ยิ่งครางถี่
“มะ...ไม่ไหว....อึ้กๆ...ฮื่อ...ไม่ไหว...อ๊า...ดงแฮมะ..มะ...อ๊าาาาา!!!!” เสียงหวานหวีดร้องออกมาเต็มเสียง ยามที่คิบอมกระแทกกายเข้ามาอีกครั้ง
ใบหน้าสวยก็เอนซบลงที่ไหล่แกร่ง
ยามที่เนื้อตัวยังสั่นเมื่อคนตัวโตสวนกายเข้ามาหาถี่ยิบ
เพียงไม่นาน
ร่างน้อยก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อเสียงทุ้มคำรามชิดริมหู ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวเข้ามาเต็มช่องทางสีสดสวยจนไหลย้อนออกมาเต็มเรียวขาขาว
หมับ
คิบอมยิ่งกอดกระชับร่างน้อยเอาไว้มั่น
ขณะที่เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้องกว้าง
ดวงตาคู่คมก็มองใบหน้าแสนสวยที่ฉ่ำหวานด้วยแรงอารมณ์อย่างแสนรัก
ใบหน้าคมคายกดจูบที่แก้มเนียนเบาๆ ที่คนตัวเล็กก็เอียงแก้มให้อย่างเต็มใจ
“พี่คิบอมฮะ....”
เสียงหวานที่หอบหายใจน้อยๆ เรียกเบาๆ ให้คนฟังเลิกคิ้วขึ้น จนลูกปลาน้อยถามต่อ
“ให้ด๊อง...ตอบคำถาม...พี่เลยมั้ยฮะ”
คำถามที่คิบอมยกมุมปากขึ้น แล้วพลิกร่างเล็กให้ลงไปนอนราบกับโซฟานุ่มอีกครั้ง
ดวงตาคู่คมวาววับอย่างน่าดู
“หลังจากนี้ก็ได้ดงแฮ”
คำตอบของคนตัวโตที่ก้มหน้าลงมากดจูบที่เรียวปากหอมหวานอีกครั้ง
ซึ่งคนตัวเล็กก็ได้แต่เปิดปากรับอย่างเต็มใจ
ไม่ว่าอะไรที่เหมือนว่าพี่คิบอมจะไม่จบเพียงแค่รอบเดียวอย่างที่คิด ไม่นาน
เสียงทุ้มก็เอ่ยยืนยันว่าความคิดของดงแฮถูกต้องทุกอย่าง
“ชดเชยเรื่องเมื่อคืนยังไงล่ะ”
คำที่คนตัวเล็กยิ้มเขิน
เพราะต่อให้พี่คิบอมจะทำอีกสักกี่ครั้ง...เขาก็เต็มใจนี่นะ
............................................................
“หนูดงแฮอยู่ไหน”
ทันทีที่คุณผู้หญิงของบ้านก้าวลงจากรถ
คำถามแรกก็คือถามถึงลูกสะใภ้คนสวยที่น่าจะมาถึงตั้งแต่เมื่อหลายชั่วโมงก่อน
คำถามที่ทำให้สาวใช้ได้แต่หน้าร้อน ก้มหน้างุดกันเป็นแถบๆ
“อยู่ห้องนั่งเล่นค่ะ”
คำตอบที่คนฟังไม่คิดอะไร นอกจากก้าวไปยังห้องที่ว่า
อีกทั้งคุณนายคิมยังดีใจเหลือเกินที่ลูกสะใภ้สุดที่รักมาทานข้าวเย็นด้วย
ไม่ได้สังเกตสีหน้าของสาวใช้เลยว่ากำลังหน้าแดงก่ำขนาดไหน
ก็แม้ว่าเสียงในห้องจะแทบไม่ลอดออกมา
แต่การที่คุณชายปิดประตูห้องเสียสนิททั้งยังลงล็อกแบบนี้...
คิดแล้วก็เขิน
แกร๊กๆ
“เอ๊ะ ทำไมล็อกประตู”
มารดาของคิบอมขมวดคิ้วเข้าหากันทันที เมื่อหมายจะเปิดประตูที่ปิดสนิท
แต่ยังไม่ทันจะได้หันไปถามใคร ประตูตรงหน้ากลับเปิดออกอย่างรวดเร็วจนต้องขยับยิ้มรอรับลูกสะใภ้คนสวย
กึก
“คุณแม่ สวัสดีฮะ คิดถึงจังเลย”
หนูดงแฮของเธอยังคงน่ารักเหมือนเดิม
เมื่อทันทีที่ร่างน้อยเห็นว่าใครยืนอยู่หน้าประตู ร่างเล็กก็โค้งให้ทันที
ผิดกับคนมองที่ได้แต่หน้าแดงวูบ ไม่ใช่ว่าคนหน้าหวานออกมาด้วยสภาพไม่เรียบร้อยหรอกนะ
แต่...
“นั่นเสื้อคิบอมไม่ใช่หรือลูก”
“เอ๋”
ดงแฮได้แต่ก้มลงมองเสื้อตัวเองแล้วพบว่ามันเป็นเสื้อสีเข้มของคนตัวโต
ซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้าแรงๆ อย่างไม่คิดอะไร
“ใช่ฮะ
พี่คิบอมบอกว่าเผื่อหนาวเพราะเสื้อพี่คิบอมหนากว่า” คำตอบของคนตัวเล็กที่ทำให้มารดามองเข้าไปในห้องจนเห็นลูกชายแสนเย็นชาของตัวเองที่สวมเพียงกางเกงลำลองตัวเดียว
บนบ่ากว้างมีเสื้อตัวเล็กที่น่าจะเป็นของลูกสะใภ้คนสวย
อย่างที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น
ขณะที่คิบอมก็เพียงยกมุมปากขึ้น
เดินมาโอบไหล่ดงแฮเอาไว้หลวมๆ พลางค่อมหัวให้มารดาอย่างทักทาย
ดวงตาคู่คมก็อ่อนแสงลงยามมองร่างน้อยที่กำลังคุยเจื้อยแจ้วกับมารดาของเขา
แววตาที่คนเป็นแม่เลือกจะไม่ทักเรื่องที่เห็น
“งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนมั้ย ท่าทางจะเหนื่อยนะ
แล้วลงมาทานข้าวกับแม่” คุณนายคิมว่าด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำให้คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก
จากนั้นดงแฮก็หันไปมองคนรักด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน
“พี่คิบอมฮะ ด๊องมีคำตอบแล้วนะ”
คำที่คนฟังเลิกคิ้ว จนร่างน้อยตอบด้วยรอยยิ้มน่ารัก
“มันคือ ‘การแสดงความรักของเรา’ ฮะ”
คำตอบที่แสนมั่นใจ แต่ทำให้คนฟังหลายคนหน้าแดงซ่านกันเป็นแถบๆ ตีความให้วุ่นวายว่ามันหมายถึงอะไร
ผิดกับคิบอมที่ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาให้หลายคนได้แต่มองอย่างไม่คุ้นชิน
แม้จะเห็นคุณชายหัวเราะบ่อยขึ้น
แต่มันก็ต่อเมื่อคุณหนูดงแฮอยู่ข้างๆ เท่านั้น
คำที่คงรู้กันอยู่สองคน...มันมากกว่าการมีอะไรกัน
เพราะมันคือการแสดงความรักของคนสองคน...ที่แสนจะเต็มใจ
..................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น