วันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2557

NC LL ตอนพิเศษ : มารน้อยๆ



NC LL ตอนพิเศษ : มารน้อยๆ



            “อ๊า...คะ...คุณคิบอม...อึ้ก...มะ...ไม่”

            บนเตียงนอนหลังใหญ่ ด้านหนึ่งของเตียงมีเด็กชายวัยสามขวบที่หลับพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว ขณะที่อีกด้านหนึ่งลีดงแฮคนหน้าหวานกำลังเอาหน้าซุกเตียง แอ่นสะโพกไปด้านหลัง สองมือกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ดวงตาคู่สวยฉ่ำไปด้วยหยดน้ำใส เรียวปากพยายามเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงเต็มที่

            ขณะที่คิบอมกำลังนั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง สองมือกำลังแบะแก้มก้นขาวออกจากกัน ปลายลิ้นก็กำลังไล้เลียช่องทางสีสวย จนร่างบอบบางกระตุกหลายต่อหลายครั้ง

            ฟึ่บ

            “ชู่ว อยากให้ฮารุได้ยินหรือไง” คิบอมกระซิบเบาๆ ยามที่สอดนิ้วเข้าไปในปากของคนหน้าหวาน จนดงแฮใช้ปลายลิ้นเลียมันจนชุ่มโชกอย่างรู้งาน ทั้งที่ความร้อนชื้นที่กำลังตวัดเลียด้านหลังทำให้เขาแทบบ้า ยิ่งคุณคิบอมสอดลิ้นเข้ามาอีกหน่อย เขาก็ได้แต่ครวญครางในลำคอจนเกรงว่าเด็กชายจะได้ยิน

            “คะ...คุณคิบอม ทำในห้องน้ำ...แทน...อ้ะอ๊า...ได้มั้ย...”

            “เธอทนไหวหรือไง เป็นขนาดนี้แล้วนะ” คิบอมถามเสียงต่ำ ยามที่ดึงมือมาแตะช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุกแรงๆ ทั้งยังฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าร่างกายของดงแฮกำลังต้องการสัมผัสของเขาแค่ไหน

            “ตะ...แต่...”

            สวบ

            “อ๊า!!! อื้อออออ!” ดงแฮซุกหน้าลงกับเตียงทันที เมื่อนิ้วชุ่มน้ำลายสอดเข้ามาภายใน แผ่นหลังบางก็แอ่นโค้งเหมือนคันศร สองมือขยุ้มผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ความต้องการยิ่งพุ่งพรวดขึ้น แล้วเพียงคุณคิบอมเริ่มขยับ เขาก็หอบหายใจแรงๆ น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม พอๆ กับความฉ่ำเยิ้มด้านหลังที่ยิ่งดูดกลืนนิ้วทั้งสามด้วยจังหวะถี่ๆ

            “ละ...ลึกกว่านี้...อึ้ก...คุณคิบอม...ลึกอีก...” แล้วคนหน้าหวานก็ลืมเลือนเด็กชายไปทันใด ได้แต่บอกเสียงสั่นพร่า ตัวสั่นระริกอย่างที่ร่างกายไม่เคยพอใจเพียงแค่นิ้วมือ สำหรับเรือนร่างที่เรือนรู้กามารมณ์จากพญาซาตานมาแล้วทุกรูปแบบ

            เขาต้องการคุณคิบอม...ต้องการให้คุณคิบอมสอดกายเข้ามา

            ร่างกายแสนเย้ายวนที่ดึงดูดคิบอมไม่ต่างจากตอนที่เจอกันครั้งแรก ทำให้ชายหนุ่มเร่งปลายนิ้วแรงขึ้นอีกนิด มองคนที่บิดกายเร้าอยู่ตรงหน้า แล้วยกยิ้มมุมปาก

            จะให้หาว่าเด็กก็คงได้ แต่เขาก็นึกหมั่นเขี้ยวเมียของเขาที่เอาแต่สนใจหลานชายมากกว่าจนต้องมากลั่นแกล้งในเวลานี้

            เจ้าฮารุไม่มีทางได้รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของเตียงเกิดอะไรขึ้น

            “ดงแฮ เดี๋ยวฮารุได้ยิน” เสียงเตือนที่ทำให้คนหน้าหวานกัดปากตัวเองแน่น ได้แต่ส่งเสียงอืออาในลำคอ ทั้งที่อยากจะเรียกร้องมากกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ รับรู้ว่าคุณคิบอมกำลังกลั่นแกล้ง จนได้แต่หันใบหน้าแสนเร้าอารมณ์มามอง แล้วบอกเสียงสั่น

            “ใจ...ร้าย...อืม...คุณคิบอม...ใจร้าย...” คนฟังเพียงหัวเราะในลำคอ ดึงกางเกงนอนให้พ้นทาง แล้วคร่อมทับเรือนร่างขาวเนียนเปลือยเปล่า กดจูบบนหัวไหล่มน มืออีกข้างดึงเสื้อนอนของดงแฮที่ถอดขว้างทิ้งไว้ข้างเตียงส่งให้

            “กัดไว้ เธอคงไม่อยากให้หลานฉันตื่น” แม้ว่าตอนนี้น้ำตาจะกบตา แต่ดงแฮเห็นนะว่าคุณคิบอมกำลังสนุกกับการกลั่นแกล้งเขา หากแต่โต้แย้งไม่ได้ นอกจากกัดชายเสื้อเอาไว้แน่น มีเพียงดวงตาที่มองอย่างอ้อนวอนเล็กๆ

            แววตาที่ทำให้คนมองดึงนิ้วออกจากช่องทางสีสวย ยกมุมปากขึ้น แล้วแยกกลีบเนื้อสีชมพูระเรื่อออก เพื่อดุนดันความเป็นชายเข้าไป จนดงแฮขยุ้มผ้าปูเตียงมั่น ฟันกัดเสื้อนอนแน่น ใบหน้าหวานเชิดขึ้น ร่างทั้งร่างตอดรัดความร้อนผ่าวที่เสียดสีเข้ามา

            “ฮ้า...อึ้ก...อืม...”

            “พร้อมขนาดนี้เลยหรือดงแฮ” คิบอมบอกเสียงพร่า แบบที่คนฟังไม่กล้าหันมามอง ได้แต่ร้องครางในลำคอ ไม่อยากบอกออกไป แต่เขาตื่นตัวตั้งแต่คุณคิบอมบอกว่าอีกสิบห้านาทีจะมาจัดการแล้วล่ะ

            ท่าทางที่คิบอมไม่เอ่ยอะไรต่อ นอกจากขยับท่อนเนื้อภายในความอ่อนนุ่มที่ร้อนผ่าว เนิบนาบ...ร้อนแรง สลับกันอย่างมีชั้นเชิง ให้คนที่กำลังพยายามกลั้นเสียงบิดกายเร้าๆ เรือนกายขาวขึ้นสีชมพูระเรื่อไปทั้งตัว ทั้งยังชื้นด้วยเหงื่อจนวาววับกับแสงไฟดวงเล็กในห้อง

            สวบๆๆ

            เฮือก!

            “อึ้ก...อืม...ฮื่อ...ฮื่อ...”

            เวลานี้ เสียงที่ดังชัดเจนที่สุดคงเป็นเสียงท่อนเนื้อร้อนที่สอดเข้าไปในความอุ่นนุ่ม ความชื้นแฉะ ทั้งยังจังหวะรุนแรงยิ่งก่อให้เกิดเสียงน่าอายก้องไปทั่วห้อง บ้างก็มีเสียงครางของดงแฮที่พยายามกลั้นไว้สุดความสามารถดังลอดออกมา ผ้าปูเตียงยับย่น ความร้อนแรงโหมกระหน่ำกายของทั้งคู่อย่างที่ไม่มีใครอยากจะหยุดลง

            “ดงแฮ...” คิบอมโน้มตัวลงมาหา สองมือนวดคลึงหัวนมนิ่มแรงๆ จนดงแฮสั่นไปทั้งตัว มือใหญ่ก็ดึงเสื้อนอนของดงแฮอย่างเบามือ ให้คนหน้าหวานเอี้ยวคอมามอง บอกเสียงน่าสงสาร

            “จะ...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ดงแฮจะ...ถึง...อืม...” คำที่ทำให้ชายหนุ่มประกบจูบลงบนปากเล็กๆ แบบที่เด็กน้อยก็โต้ตอบอย่างร้อนแรงพอกัน เรือนกายทั้งสองก็ขยับถี่รัว

            “เหมือนกัน...ฉันก็เหมือนกัน” คิบอมกระซิบบอก ก่อนที่จะโน้มตัวประกบจูบอีกครั้ง ให้ดงแฮไขว่คว้าอ้อมกอดเอาไว้ ยามที่ความร้อนแรงถาโถมเข้ามา แล้วเรือนร่างก็ต้องกระตุกแรงๆ เมื่อความร้อนจัดฉีดพ่นเข้ามาในร่าง พอๆ กับที่ตัวเองไปถึงจุดหมายปลายทาง

......................................

กลับไปอ่านต่อได้ที่

ขอบคุณค่า

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น