NC LL ตอนพิเศษ : มารน้อยๆ
“อ๊า...คะ...คุณคิบอม...อึ้ก...มะ...ไม่”
บนเตียงนอนหลังใหญ่
ด้านหนึ่งของเตียงมีเด็กชายวัยสามขวบที่หลับพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว
ขณะที่อีกด้านหนึ่งลีดงแฮคนหน้าหวานกำลังเอาหน้าซุกเตียง แอ่นสะโพกไปด้านหลัง
สองมือกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น ดวงตาคู่สวยฉ่ำไปด้วยหยดน้ำใส
เรียวปากพยายามเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงเต็มที่
ขณะที่คิบอมกำลังนั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง
สองมือกำลังแบะแก้มก้นขาวออกจากกัน ปลายลิ้นก็กำลังไล้เลียช่องทางสีสวย
จนร่างบอบบางกระตุกหลายต่อหลายครั้ง
ฟึ่บ
“ชู่ว
อยากให้ฮารุได้ยินหรือไง” คิบอมกระซิบเบาๆ ยามที่สอดนิ้วเข้าไปในปากของคนหน้าหวาน
จนดงแฮใช้ปลายลิ้นเลียมันจนชุ่มโชกอย่างรู้งาน
ทั้งที่ความร้อนชื้นที่กำลังตวัดเลียด้านหลังทำให้เขาแทบบ้า
ยิ่งคุณคิบอมสอดลิ้นเข้ามาอีกหน่อย
เขาก็ได้แต่ครวญครางในลำคอจนเกรงว่าเด็กชายจะได้ยิน
“คะ...คุณคิบอม
ทำในห้องน้ำ...แทน...อ้ะอ๊า...ได้มั้ย...”
“เธอทนไหวหรือไง
เป็นขนาดนี้แล้วนะ” คิบอมถามเสียงต่ำ
ยามที่ดึงมือมาแตะช่องทางคับแคบที่กำลังกระตุกแรงๆ ทั้งยังฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์
แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าร่างกายของดงแฮกำลังต้องการสัมผัสของเขาแค่ไหน
“ตะ...แต่...”
สวบ
“อ๊า!!! อื้อออออ!” ดงแฮซุกหน้าลงกับเตียงทันที เมื่อนิ้วชุ่มน้ำลายสอดเข้ามาภายใน
แผ่นหลังบางก็แอ่นโค้งเหมือนคันศร สองมือขยุ้มผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น
ความต้องการยิ่งพุ่งพรวดขึ้น แล้วเพียงคุณคิบอมเริ่มขยับ เขาก็หอบหายใจแรงๆ
น้ำตาหยดใสไหลอาบแก้ม พอๆ
กับความฉ่ำเยิ้มด้านหลังที่ยิ่งดูดกลืนนิ้วทั้งสามด้วยจังหวะถี่ๆ
“ละ...ลึกกว่านี้...อึ้ก...คุณคิบอม...ลึกอีก...”
แล้วคนหน้าหวานก็ลืมเลือนเด็กชายไปทันใด ได้แต่บอกเสียงสั่นพร่า
ตัวสั่นระริกอย่างที่ร่างกายไม่เคยพอใจเพียงแค่นิ้วมือ
สำหรับเรือนร่างที่เรือนรู้กามารมณ์จากพญาซาตานมาแล้วทุกรูปแบบ
เขาต้องการคุณคิบอม...ต้องการให้คุณคิบอมสอดกายเข้ามา
ร่างกายแสนเย้ายวนที่ดึงดูดคิบอมไม่ต่างจากตอนที่เจอกันครั้งแรก
ทำให้ชายหนุ่มเร่งปลายนิ้วแรงขึ้นอีกนิด มองคนที่บิดกายเร้าอยู่ตรงหน้า
แล้วยกยิ้มมุมปาก
จะให้หาว่าเด็กก็คงได้
แต่เขาก็นึกหมั่นเขี้ยวเมียของเขาที่เอาแต่สนใจหลานชายมากกว่าจนต้องมากลั่นแกล้งในเวลานี้
เจ้าฮารุไม่มีทางได้รู้ว่าอีกมุมหนึ่งของเตียงเกิดอะไรขึ้น
“ดงแฮ
เดี๋ยวฮารุได้ยิน” เสียงเตือนที่ทำให้คนหน้าหวานกัดปากตัวเองแน่น ได้แต่ส่งเสียงอืออาในลำคอ
ทั้งที่อยากจะเรียกร้องมากกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ รับรู้ว่าคุณคิบอมกำลังกลั่นแกล้ง
จนได้แต่หันใบหน้าแสนเร้าอารมณ์มามอง แล้วบอกเสียงสั่น
“ใจ...ร้าย...อืม...คุณคิบอม...ใจร้าย...”
คนฟังเพียงหัวเราะในลำคอ ดึงกางเกงนอนให้พ้นทาง
แล้วคร่อมทับเรือนร่างขาวเนียนเปลือยเปล่า กดจูบบนหัวไหล่มน
มืออีกข้างดึงเสื้อนอนของดงแฮที่ถอดขว้างทิ้งไว้ข้างเตียงส่งให้
“กัดไว้
เธอคงไม่อยากให้หลานฉันตื่น” แม้ว่าตอนนี้น้ำตาจะกบตา
แต่ดงแฮเห็นนะว่าคุณคิบอมกำลังสนุกกับการกลั่นแกล้งเขา หากแต่โต้แย้งไม่ได้
นอกจากกัดชายเสื้อเอาไว้แน่น มีเพียงดวงตาที่มองอย่างอ้อนวอนเล็กๆ
แววตาที่ทำให้คนมองดึงนิ้วออกจากช่องทางสีสวย
ยกมุมปากขึ้น แล้วแยกกลีบเนื้อสีชมพูระเรื่อออก เพื่อดุนดันความเป็นชายเข้าไป
จนดงแฮขยุ้มผ้าปูเตียงมั่น ฟันกัดเสื้อนอนแน่น ใบหน้าหวานเชิดขึ้น
ร่างทั้งร่างตอดรัดความร้อนผ่าวที่เสียดสีเข้ามา
“ฮ้า...อึ้ก...อืม...”
“พร้อมขนาดนี้เลยหรือดงแฮ”
คิบอมบอกเสียงพร่า แบบที่คนฟังไม่กล้าหันมามอง ได้แต่ร้องครางในลำคอ
ไม่อยากบอกออกไป
แต่เขาตื่นตัวตั้งแต่คุณคิบอมบอกว่าอีกสิบห้านาทีจะมาจัดการแล้วล่ะ
ท่าทางที่คิบอมไม่เอ่ยอะไรต่อ
นอกจากขยับท่อนเนื้อภายในความอ่อนนุ่มที่ร้อนผ่าว เนิบนาบ...ร้อนแรง
สลับกันอย่างมีชั้นเชิง ให้คนที่กำลังพยายามกลั้นเสียงบิดกายเร้าๆ
เรือนกายขาวขึ้นสีชมพูระเรื่อไปทั้งตัว
ทั้งยังชื้นด้วยเหงื่อจนวาววับกับแสงไฟดวงเล็กในห้อง
สวบๆๆ
เฮือก!
“อึ้ก...อืม...ฮื่อ...ฮื่อ...”
เวลานี้
เสียงที่ดังชัดเจนที่สุดคงเป็นเสียงท่อนเนื้อร้อนที่สอดเข้าไปในความอุ่นนุ่ม
ความชื้นแฉะ ทั้งยังจังหวะรุนแรงยิ่งก่อให้เกิดเสียงน่าอายก้องไปทั่วห้อง
บ้างก็มีเสียงครางของดงแฮที่พยายามกลั้นไว้สุดความสามารถดังลอดออกมา
ผ้าปูเตียงยับย่น ความร้อนแรงโหมกระหน่ำกายของทั้งคู่อย่างที่ไม่มีใครอยากจะหยุดลง
“ดงแฮ...”
คิบอมโน้มตัวลงมาหา สองมือนวดคลึงหัวนมนิ่มแรงๆ จนดงแฮสั่นไปทั้งตัว
มือใหญ่ก็ดึงเสื้อนอนของดงแฮอย่างเบามือ ให้คนหน้าหวานเอี้ยวคอมามอง บอกเสียงน่าสงสาร
“จะ...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ดงแฮจะ...ถึง...อืม...”
คำที่ทำให้ชายหนุ่มประกบจูบลงบนปากเล็กๆ แบบที่เด็กน้อยก็โต้ตอบอย่างร้อนแรงพอกัน
เรือนกายทั้งสองก็ขยับถี่รัว
“เหมือนกัน...ฉันก็เหมือนกัน”
คิบอมกระซิบบอก ก่อนที่จะโน้มตัวประกบจูบอีกครั้ง ให้ดงแฮไขว่คว้าอ้อมกอดเอาไว้
ยามที่ความร้อนแรงถาโถมเข้ามา แล้วเรือนร่างก็ต้องกระตุกแรงๆ
เมื่อความร้อนจัดฉีดพ่นเข้ามาในร่าง พอๆ กับที่ตัวเองไปถึงจุดหมายปลายทาง
......................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น