วันอังคารที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2557

NC Twin Children_71

NC Twin Children_71



            “อ้ะ...อาห์...” สัมผัสเพียงแผ่วๆ ร่างน้อยก็ตื่นตัวเสียจนกยองจานึกเอ็นดู พอๆ กับข่มกลั้นความต้องการของตัวเอง

            อึนแจไม่เคย เพราะฉะนั้นเขาไม่ควรรีบร้อน

            ฟึ่บ

            “อ๊า!...อื้อ...มะ...ไม่...อย่าเลีย...แบบนั้น...” เพียงชายหนุ่มเลื่อนลงไปกดจูบเบาๆ ที่ส่วนยอดอกสีหวาน คนได้รับก็หลุดเสียงร้องอย่างห้ามไม่อยู่ แล้วเพียงปลายลิ้นร้อนจัดปาดเลียเบาๆ อึนแจก็รู้สึกราวกับขึ้นรถไฟเหาะตีลังหา ร่างกายตอบสนองอย่างน่าอาย ด้วยการแอ่นแผ่นอกเข้าหาราวกับเชื้อเชิญ

            ทว่า ยิ่งห้าม กยองจากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เพราะริมฝีปากอ้าออกแล้วรับส่วนนุ่มนิ่มเข้าไปในโพรงปาก อีกมือก็เลื่อนไปสัมผัสอีกข้างอย่างเท่าเทียม ทั้งขบ ทั้งเม้ม ทั้งเลีย จนร่างน้อยกอดไหล่เอาไว้แน่น เสียงใสครวญครางในลำคออย่างกลั้นไว้ไม่อยู่

            กยองจาค้นพบว่าลีอึนแจรู้สึกไว ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนเรือนร่างนี้ก็ตอบสนองซะจนเขาแทบทนไม่ไหว...ทนไม่ไหวที่จะสัมผัสให้รู้ว่าเด็กน้อยมีจุดอ่อนไหวตรงไหนบ้าง

            ความคิดที่ทำให้ชายหนุ่มผละออกมาสบตา แล้วก็ได้เห็นใบหน้าสวยที่แดงจัด ดวงตาเรียวสวยปริ่มด้วยหยดน้ำที่แลดูน่ารังแกไปอีกโข จนต้องดันร่างน้อยลงไปนอนบนเตียงนุ่ม กระซิบคำปลอบโยนเบาๆ

            “ไม่ต้องกลัว” กดจูบลงบนแก้มใส ขณะที่มือใหญ่ก็รั้งชุดคลุมอาบน้ำจนเปิดเผยเนื้อตัวเปล่าเปลือยของร่างบอบบางจนหมด จนร่างน้อยแทบจะยกมือปิดบังส่วนน่าอายของตนเอาไว้

            หมับ

            “ยะ...อย่ามอง...อึนแจ...มะ...ไม่ใช่ผู้หญิง...ไม่น่ามอง...ไม่เลย...” คนพูดว่าเสียงสะอื้น เมื่อถูกกยองจารวบข้อมือแล้วรั้งขึ้นสูง ไม่อยากให้เขาเห็นส่วนน่าอายด้านล่างที่ตอนนี้ตอบสนองสัมผัสก่อนหน้า

            “ผมบอกแล้ววาคุณเป็นคนสวย และคุณก็สวยไปทั้งตัว” ราวกับพิสูจน์คำพูดตัวเอง เพราะกยองจาส่งมือไปสัมผัสส่วนน่ารัก จนอึนแจหวีดร้องในลำคอ น้ำตาหยดใสไหลเปรอะแก้ม ให้ชายหนุ่มปาดเช็ดเบาๆ

            “ร้องออกมาเถอะ ผมอยากฟังเสียงคุณ”

            “อ้ะ...ฮื่อ...มะ...คุณ...กยองจา...อึก...” อึนแจยังคงพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเอง แม้ว่าเรือนกายจะร้อนระอุไปหมดกับฝ่ามือใหญ่ที่รูดรั้งส่วนอ่อนไหวอย่างเนิบนาบ สัมผัสที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ทำให้ร่างน้อยแทบจะขาดใจ

            แต่นั่นไม่พอสำหรับกยองจาที่พรมจูบไปทั่วร่างขาวเนียน แล้วก้มลงไปใช้ริมฝีปากแทนฝ่ามือ

            “มะ....อ๊าาาาา!!! คะ...คุณกยองจา...ฮึก...มะ...ไม่...อึ้ก...ฮื่อ...”

            ร่างน้อยหวีดร้องออกมาสุดเสียง ก่อนที่จะสะอื้นในลำคอ เมื่อความอุ่นร้อนครอบลงที่ส่วนสีระเรื่อ ปลายลิ้นร้อนก็ปาดเลียอย่างไม่นึกรังเกียจ จนร่างทั้งร่างสั่นระริก สองมือจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่ม ปลายเท้าจิกลงบนเตียงจนยับยู่ เมื่อเพียงเขาใช้ริมฝีปาก ลีอึนแจคนนี้ก็แทบไม่ไหวแล้ว

            “คุณ...กยองจา...มะ...ไม่...พอ...พอแล้วฮะ...อ้ะๆ...” อึนแจที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไม่ไหวบอกเสียงสั่น ดันไหล่กว้างเบาๆ หากแต่ไม่ทัน เมื่อคลื่นความต้องการล้มปรี่มาถึงขอบ ก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในริมฝีปากได้รูปที่รับไว้อย่างไม่นึกรังเกียจ

            “ขะ...ขอโทษ...อึนแจขอโทษ...ฮึก...ขอโทษฮะ ขอโทษ” คนที่เพิ่งเคยสัมผัสอารมณ์แบบนี้บอกเสียงสะอื้น เกรงว่าอีกฝ่ายจะโกรธ แต่นั่นกลับทำให้กยองจานึกเอ็นดู มือใหญ่ก็รั้งขาขาวให้แยกกว้างออก ก่อนที่จะใช้น้ำรักของเด็กน้อยชโลมนิ้วตัวเองจนชุ่มโชก

            “เจ็บหน่อยนะ” ร่างสูงยืดตัวขึ้นมาบอกชิดริมฝีปาก มองคนที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ตรงหน้า ตาคมวาววับขึ้นกับสีหน้าที่แสนยั่วยวนแบบที่เขามั่นใจว่าแม้กระทั่งตอนถ่ายแบบ อึนแจก็ไม่แสดงสีหน้าแบบนี้ออกมาแน่

            สีหน้าที่เขาอยากเห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น

            “มะ...ไม่เป็นไรฮะ...ถ้าเป็น....คุณ...” คำพูดแสนน่ารักทั้งที่เจ้าของหอบจนตัวโยน ทำให้คนฟังประทับจูบลงบนปากสีสดราวกับให้รางวัล ในจังหวะที่นิ้วยาวกดสอดเข้าไปในช่องทางสีสวยในเวลาเดียวกัน

            เฮือก!!

            “อ๊า!!! อึ้ก...อื้อ...” ร่างน้อยได้แต่ครวญครางในลำคอ เมื่อความเจ็บเสียดสอดแทรกเข้ามาในช่องทางอุ่นอย่างเชื่องช้า สองมือก็จิกเกร็งลงบนไหล่กว้างจนเป็นรอยข่วน ดวงตาคู่สวยปล่อยน้ำตาลงมาจนอาบแก้ม ยามที่ชายหนุ่มผละออกจนเป็นน้ำใสเชื่อมระหว่างกัน

            “ผ่อนคลาย...อึนแจ...อย่าบีบนิ้วผมแบบนั้น” กยองจาเอ่ยปลอบด้วยเสียงต่ำ ข่มความต้องการจนปวดร้าวในกางเกง เมื่อช่องทางอุ่นบีบกระชับนิ้วเขาแน่น ริมฝีปากร้อนก็วนเวียนมอบจูบแสนหวานให้หลายต่อหลายครั้ง จนช่องทางเล็กเริ่มผ่อน

            ฟึ่บ

            หนุ่มลูกเสี้ยวรั้งขาขาวให้แยกกว้างกว่าเดิม ดึงหมอนมารองสะโพกเล็ก แล้วตาคมก็มองช่องทางสีสวยที่กำลังตอดรัดนิ้วเขาเป็นจังหวะหนักหน่วง จนเริ่มต้นขยับอย่างเชื่องช้า จนอึนแจปรือตาขึ้นมอง

            “เจ็บมั้ย”

            “มะ...ไม่ฮะ...ไม่...อื้อ...ไม่เจ็บ...แล้ว...” คนฟังรู้ว่าเด็กดีกำลังโกหก จนยกยิ้มบาง ร่างสูงก็รั้งกางเกงตัวเองออก เผยแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนเต็มที่

            หมับ

            “อ้ะ!” อึนแจที่ถูกดึงมือไปจับที่ส่วนใหญ่โตถึงกับสะดุ้งกับความร้อนจัด ดวงตาคู่สวยได้แต่สบกับดวงตาคมกริบที่ดูดุดันกว่าทุกครั้ง ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยความต้องการ จนความอยากรู้ผลักดันให้ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วความร้อนนั้นอย่างไม่รู้ตัว

            “อืม...” กยองจาครางในลำคอ แม้อึนแจจะยังไม่ประสา มือเล็กจับต้องอย่างไม่รู้ทิศ แต่นั้นกลับทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

            อึนแจเป็นของเขา...คนเดียว

            ความหวงแหนของคนตระกูลหานที่ทำให้นิ้วมือสอดลึกเข้า ทั้งยังขยับถี่ จนร่างน้อยครางเสียงสั่น ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน ความต้องการก็ก่อเกิดขึ้นมาในร่างจนยากจะดับลง ได้แต่ครางเสียงสั่น

            “คะ...คุณกยองจา...อื้อ...พอ...พอแล้ว...มัน...อ๊า...จะ...ตรงนั้น...อึ้ก...”

            กยองจารู้ดีว่ามันยังพอที่จะเตรียมพร้อมร่างกายของคนไม่เคย แต่เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ใบหน้าแสนเย้ายวน ดวงตาแสนมีเสน่ห์ เสียงหอบหายใจและเสียงครวญครางอย่างแสนเร้าอารมณ์ ทำให้เขาได้แต่รั้งขาเรียวขึ้นสูง ระวังแผลที่หัวเข่า แล้วแทนที่นิ้วมือด้วยแก่นกายใหญ่

            “ถ้าเจ็บจะกัดแขนผมก็ได้” หนุ่มลูกเสี้ยวบอกเสียงต่ำ ยามที่ดันใบหน้าหวานเข้ามาในอ้อมกอด

            สวบ

            “อ๊าาาา!!!!!!!!!!!!! เจ็บ...ฮึก...เจ็บ...อึนแจ...เจ็บ...คุณกยองจา...ฮื่อ...อื้อ...” จากนั้น ร่างน้อยถึงกับหวีดร้องสุดเสียง เมื่อความใหญ่โตกำลังดุนดันเข้ามา เจ็บเสียจนแทบไม่กล้าขยับตัว ได้แต่ร้องบอก ยามที่ถูกอีกฝ่ายกอดกระชับเอาไว้ แล้วกดจูบอย่างปลอบโยน

            ความเจ็บปวดเหมือนร่างจะฉีกทึ้ง หากแต่ร่างน้อยกลับไม่ยอมจิกแขนหรือกัดอีกฝ่าย แต่กำผ้าปูเตียงนอนแทน หอบหายใจสะท้านพร้อมกับสะอื้นสุดเสียง หากแต่ก็ไม่ปริปากบอกให้เขาหยุด

            ปฏิกิริยาแสนน่ารักที่กยองจาจูบอย่างแนบแน่น ปลายลิ้นของทั้งสองก็สอดกระชับเข้าหากันราวกับขอจูบหวานๆ แทนที่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น

            ขณะที่ส่วนใหญ่ที่ดันเข้าไปจนสุดก็เริ่มต้นขยับช้าๆ มือใหญ่บีบคลึงสะโพกนุ่มให้ผ่อนคลายกว่าเดิม ทั้งที่ตัวเองขบกรามแน่นกับความต้องการที่พรั่งพรูเข้ามาในร่าง

            “อาห์...ฮ้า...อื้อ...” การกระทำแสนอ่อนโยนที่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้เร่งรีบอยากจะระบายความต้องการเพียงฝ่ายเดียวทำให้ความเจ็บทุเลาลงทีละน้อย อีกทั้งแทนที่ด้วยความต้องการเมื่อความใหญ่โตกดสอดเข้าที่จุดอ่อนไหวภายในซ้ำๆ จนแทบลืมหายใจ

            “อ๊า...คุณ...กยองจา...อื้อ...ตระ...ตรงนั้น...อีก...อีกฮะ”

            เสียงหวานที่บอกสั่นสะท้าน ผวามากอดรอบลำคอแกร่ง ยามที่ร่างกายของทั้งสองเสียดสีเข้าหากันอย่างไม่สนใจเหงื่อที่ชุ่มโชกไปทั่วกาย

            “เฉินหย่ง...เรียกผมว่า อาห์...เฉินหย่ง” คำที่ทำให้คนฟังปรือดวงตาฉ่ำน้ำมามอง ก่อนที่จะบอกเสียงสะท้าน

            “คุณ...เฉินหย่ง...อึ้ก...อาห์...”

            “อีก...เรียกผมอีก” เรือนกายใหญ่กระแทกเข้าไปในกายขาวแรงขึ้นทุกที ยิ่งร่างน้อยเรียกชื่อเขามากเท่าไหร่ คนฟังก็ยิ่งต้องการอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร

            “คุณเฉินหย่ง...ฮื่อ...อาห์...คุณ...เฉินหย่ง...เฉินหย่ง...อื้อ...บะ...เบา...อ๊า...เบา...” คนพูดแทบว่าไม่เป็นภาษา ผวากอดคอเอาไว้แน่น สองขาก็โอบรัดเอวสอบ ยามที่ส่วนใหญ่โตเคลื่อนเข้าหาไม่หยุดจนแทบจะขาดใจจริงๆ

            “ผมไม่ไหวแล้ว อึนแจ...” ทว่า เวลานี้ สุภาพบุรุษหานกลับไม่อาจจะยับยั้งความต้องการของตัวเองได้ จนประกบจูบที่เรียวปากสีหวาน สองมือก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายขาว บีบขยำจนขึ้นรอยแดง ยามที่เอวสอบก็เคลื่อนเข้าหาไม่หยุด

            สวบๆๆ

            เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง ก่อนที่อึนแจจะหลับตาแน่น เมื่อหลังม่านตากำลังขาวโพลน ไม่นานเลยที่จะหวีดร้องออกมาเต็มเสียง เห็นดวงดาวระยิบระยับหลังม่านตา

            อึนแจได้แต่หอบสะท้าน ปรือตาขึ้นมองจนเห็นใบหน้าคมคร้ามของคนที่ตัวเองหลงรักมาตลอด คนที่กำลังดื่มด่ำกับร่างกายของเขา คนที่กำลังแสดงออกว่าต้องการเขาแค่ไหน ก่อนที่ร่างน้อยจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อความอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้ามาในกายพร้อมกับเสียงคำรามลั่น

อ่านต่ออีกนิดได้ที่

ขอบคุณค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น