NC Twin Children_71
“อ้ะ...อาห์...”
สัมผัสเพียงแผ่วๆ ร่างน้อยก็ตื่นตัวเสียจนกยองจานึกเอ็นดู พอๆ
กับข่มกลั้นความต้องการของตัวเอง
อึนแจไม่เคย
เพราะฉะนั้นเขาไม่ควรรีบร้อน
ฟึ่บ
“อ๊า!...อื้อ...มะ...ไม่...อย่าเลีย...แบบนั้น...”
เพียงชายหนุ่มเลื่อนลงไปกดจูบเบาๆ ที่ส่วนยอดอกสีหวาน
คนได้รับก็หลุดเสียงร้องอย่างห้ามไม่อยู่ แล้วเพียงปลายลิ้นร้อนจัดปาดเลียเบาๆ
อึนแจก็รู้สึกราวกับขึ้นรถไฟเหาะตีลังหา ร่างกายตอบสนองอย่างน่าอาย
ด้วยการแอ่นแผ่นอกเข้าหาราวกับเชื้อเชิญ
ทว่า ยิ่งห้าม
กยองจากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
เพราะริมฝีปากอ้าออกแล้วรับส่วนนุ่มนิ่มเข้าไปในโพรงปาก
อีกมือก็เลื่อนไปสัมผัสอีกข้างอย่างเท่าเทียม ทั้งขบ ทั้งเม้ม ทั้งเลีย
จนร่างน้อยกอดไหล่เอาไว้แน่น เสียงใสครวญครางในลำคออย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
กยองจาค้นพบว่าลีอึนแจรู้สึกไว
ไม่ว่าจะสัมผัสตรงไหนเรือนร่างนี้ก็ตอบสนองซะจนเขาแทบทนไม่ไหว...ทนไม่ไหวที่จะสัมผัสให้รู้ว่าเด็กน้อยมีจุดอ่อนไหวตรงไหนบ้าง
ความคิดที่ทำให้ชายหนุ่มผละออกมาสบตา
แล้วก็ได้เห็นใบหน้าสวยที่แดงจัด ดวงตาเรียวสวยปริ่มด้วยหยดน้ำที่แลดูน่ารังแกไปอีกโข
จนต้องดันร่างน้อยลงไปนอนบนเตียงนุ่ม กระซิบคำปลอบโยนเบาๆ
“ไม่ต้องกลัว”
กดจูบลงบนแก้มใส
ขณะที่มือใหญ่ก็รั้งชุดคลุมอาบน้ำจนเปิดเผยเนื้อตัวเปล่าเปลือยของร่างบอบบางจนหมด
จนร่างน้อยแทบจะยกมือปิดบังส่วนน่าอายของตนเอาไว้
หมับ
“ยะ...อย่ามอง...อึนแจ...มะ...ไม่ใช่ผู้หญิง...ไม่น่ามอง...ไม่เลย...”
คนพูดว่าเสียงสะอื้น เมื่อถูกกยองจารวบข้อมือแล้วรั้งขึ้นสูง
ไม่อยากให้เขาเห็นส่วนน่าอายด้านล่างที่ตอนนี้ตอบสนองสัมผัสก่อนหน้า
“ผมบอกแล้ววาคุณเป็นคนสวย
และคุณก็สวยไปทั้งตัว” ราวกับพิสูจน์คำพูดตัวเอง
เพราะกยองจาส่งมือไปสัมผัสส่วนน่ารัก จนอึนแจหวีดร้องในลำคอ
น้ำตาหยดใสไหลเปรอะแก้ม ให้ชายหนุ่มปาดเช็ดเบาๆ
“ร้องออกมาเถอะ
ผมอยากฟังเสียงคุณ”
“อ้ะ...ฮื่อ...มะ...คุณ...กยองจา...อึก...”
อึนแจยังคงพยายามกลั้นเสียงน่าอายของตัวเอง แม้ว่าเรือนกายจะร้อนระอุไปหมดกับฝ่ามือใหญ่ที่รูดรั้งส่วนอ่อนไหวอย่างเนิบนาบ
สัมผัสที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน ทำให้ร่างน้อยแทบจะขาดใจ
แต่นั่นไม่พอสำหรับกยองจาที่พรมจูบไปทั่วร่างขาวเนียน
แล้วก้มลงไปใช้ริมฝีปากแทนฝ่ามือ
“มะ....อ๊าาาาา!!! คะ...คุณกยองจา...ฮึก...มะ...ไม่...อึ้ก...ฮื่อ...”
ร่างน้อยหวีดร้องออกมาสุดเสียง
ก่อนที่จะสะอื้นในลำคอ เมื่อความอุ่นร้อนครอบลงที่ส่วนสีระเรื่อ
ปลายลิ้นร้อนก็ปาดเลียอย่างไม่นึกรังเกียจ จนร่างทั้งร่างสั่นระริก สองมือจิกเกร็งลงบนที่นอนนุ่ม
ปลายเท้าจิกลงบนเตียงจนยับยู่ เมื่อเพียงเขาใช้ริมฝีปาก ลีอึนแจคนนี้ก็แทบไม่ไหวแล้ว
“คุณ...กยองจา...มะ...ไม่...พอ...พอแล้วฮะ...อ้ะๆ...”
อึนแจที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะไม่ไหวบอกเสียงสั่น ดันไหล่กว้างเบาๆ หากแต่ไม่ทัน
เมื่อคลื่นความต้องการล้มปรี่มาถึงขอบ
ก่อนจะปลดปล่อยเข้าไปในริมฝีปากได้รูปที่รับไว้อย่างไม่นึกรังเกียจ
“ขะ...ขอโทษ...อึนแจขอโทษ...ฮึก...ขอโทษฮะ
ขอโทษ” คนที่เพิ่งเคยสัมผัสอารมณ์แบบนี้บอกเสียงสะอื้น เกรงว่าอีกฝ่ายจะโกรธ
แต่นั่นกลับทำให้กยองจานึกเอ็นดู มือใหญ่ก็รั้งขาขาวให้แยกกว้างออก
ก่อนที่จะใช้น้ำรักของเด็กน้อยชโลมนิ้วตัวเองจนชุ่มโชก
“เจ็บหน่อยนะ”
ร่างสูงยืดตัวขึ้นมาบอกชิดริมฝีปาก มองคนที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ตรงหน้า
ตาคมวาววับขึ้นกับสีหน้าที่แสนยั่วยวนแบบที่เขามั่นใจว่าแม้กระทั่งตอนถ่ายแบบ
อึนแจก็ไม่แสดงสีหน้าแบบนี้ออกมาแน่
สีหน้าที่เขาอยากเห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น
“มะ...ไม่เป็นไรฮะ...ถ้าเป็น....คุณ...”
คำพูดแสนน่ารักทั้งที่เจ้าของหอบจนตัวโยน
ทำให้คนฟังประทับจูบลงบนปากสีสดราวกับให้รางวัล
ในจังหวะที่นิ้วยาวกดสอดเข้าไปในช่องทางสีสวยในเวลาเดียวกัน
เฮือก!!
“อ๊า!!! อึ้ก...อื้อ...” ร่างน้อยได้แต่ครวญครางในลำคอ
เมื่อความเจ็บเสียดสอดแทรกเข้ามาในช่องทางอุ่นอย่างเชื่องช้า สองมือก็จิกเกร็งลงบนไหล่กว้างจนเป็นรอยข่วน
ดวงตาคู่สวยปล่อยน้ำตาลงมาจนอาบแก้ม
ยามที่ชายหนุ่มผละออกจนเป็นน้ำใสเชื่อมระหว่างกัน
“ผ่อนคลาย...อึนแจ...อย่าบีบนิ้วผมแบบนั้น”
กยองจาเอ่ยปลอบด้วยเสียงต่ำ ข่มความต้องการจนปวดร้าวในกางเกง เมื่อช่องทางอุ่นบีบกระชับนิ้วเขาแน่น
ริมฝีปากร้อนก็วนเวียนมอบจูบแสนหวานให้หลายต่อหลายครั้ง จนช่องทางเล็กเริ่มผ่อน
ฟึ่บ
หนุ่มลูกเสี้ยวรั้งขาขาวให้แยกกว้างกว่าเดิม
ดึงหมอนมารองสะโพกเล็ก
แล้วตาคมก็มองช่องทางสีสวยที่กำลังตอดรัดนิ้วเขาเป็นจังหวะหนักหน่วง
จนเริ่มต้นขยับอย่างเชื่องช้า จนอึนแจปรือตาขึ้นมอง
“เจ็บมั้ย”
“มะ...ไม่ฮะ...ไม่...อื้อ...ไม่เจ็บ...แล้ว...”
คนฟังรู้ว่าเด็กดีกำลังโกหก จนยกยิ้มบาง ร่างสูงก็รั้งกางเกงตัวเองออก
เผยแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนเต็มที่
หมับ
“อ้ะ!” อึนแจที่ถูกดึงมือไปจับที่ส่วนใหญ่โตถึงกับสะดุ้งกับความร้อนจัด
ดวงตาคู่สวยได้แต่สบกับดวงตาคมกริบที่ดูดุดันกว่าทุกครั้ง
ทั้งยังเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
จนความอยากรู้ผลักดันให้ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วความร้อนนั้นอย่างไม่รู้ตัว
“อืม...”
กยองจาครางในลำคอ แม้อึนแจจะยังไม่ประสา มือเล็กจับต้องอย่างไม่รู้ทิศ แต่นั้นกลับทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
อึนแจเป็นของเขา...คนเดียว
ความหวงแหนของคนตระกูลหานที่ทำให้นิ้วมือสอดลึกเข้า
ทั้งยังขยับถี่ จนร่างน้อยครางเสียงสั่น ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน
ความต้องการก็ก่อเกิดขึ้นมาในร่างจนยากจะดับลง ได้แต่ครางเสียงสั่น
“คะ...คุณกยองจา...อื้อ...พอ...พอแล้ว...มัน...อ๊า...จะ...ตรงนั้น...อึ้ก...”
กยองจารู้ดีว่ามันยังพอที่จะเตรียมพร้อมร่างกายของคนไม่เคย
แต่เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ใบหน้าแสนเย้ายวน ดวงตาแสนมีเสน่ห์
เสียงหอบหายใจและเสียงครวญครางอย่างแสนเร้าอารมณ์ ทำให้เขาได้แต่รั้งขาเรียวขึ้นสูง
ระวังแผลที่หัวเข่า แล้วแทนที่นิ้วมือด้วยแก่นกายใหญ่
“ถ้าเจ็บจะกัดแขนผมก็ได้”
หนุ่มลูกเสี้ยวบอกเสียงต่ำ ยามที่ดันใบหน้าหวานเข้ามาในอ้อมกอด
สวบ
“อ๊าาาา!!!!!!!!!!!!!
เจ็บ...ฮึก...เจ็บ...อึนแจ...เจ็บ...คุณกยองจา...ฮื่อ...อื้อ...”
จากนั้น ร่างน้อยถึงกับหวีดร้องสุดเสียง เมื่อความใหญ่โตกำลังดุนดันเข้ามา
เจ็บเสียจนแทบไม่กล้าขยับตัว ได้แต่ร้องบอก ยามที่ถูกอีกฝ่ายกอดกระชับเอาไว้
แล้วกดจูบอย่างปลอบโยน
ความเจ็บปวดเหมือนร่างจะฉีกทึ้ง
หากแต่ร่างน้อยกลับไม่ยอมจิกแขนหรือกัดอีกฝ่าย แต่กำผ้าปูเตียงนอนแทน หอบหายใจสะท้านพร้อมกับสะอื้นสุดเสียง
หากแต่ก็ไม่ปริปากบอกให้เขาหยุด
ปฏิกิริยาแสนน่ารักที่กยองจาจูบอย่างแนบแน่น
ปลายลิ้นของทั้งสองก็สอดกระชับเข้าหากันราวกับขอจูบหวานๆ
แทนที่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
ขณะที่ส่วนใหญ่ที่ดันเข้าไปจนสุดก็เริ่มต้นขยับช้าๆ
มือใหญ่บีบคลึงสะโพกนุ่มให้ผ่อนคลายกว่าเดิม
ทั้งที่ตัวเองขบกรามแน่นกับความต้องการที่พรั่งพรูเข้ามาในร่าง
“อาห์...ฮ้า...อื้อ...”
การกระทำแสนอ่อนโยนที่ค่อยเป็นค่อยไป ไม่ได้เร่งรีบอยากจะระบายความต้องการเพียงฝ่ายเดียวทำให้ความเจ็บทุเลาลงทีละน้อย
อีกทั้งแทนที่ด้วยความต้องการเมื่อความใหญ่โตกดสอดเข้าที่จุดอ่อนไหวภายในซ้ำๆ
จนแทบลืมหายใจ
“อ๊า...คุณ...กยองจา...อื้อ...ตระ...ตรงนั้น...อีก...อีกฮะ”
เสียงหวานที่บอกสั่นสะท้าน
ผวามากอดรอบลำคอแกร่ง
ยามที่ร่างกายของทั้งสองเสียดสีเข้าหากันอย่างไม่สนใจเหงื่อที่ชุ่มโชกไปทั่วกาย
“เฉินหย่ง...เรียกผมว่า
อาห์...เฉินหย่ง” คำที่ทำให้คนฟังปรือดวงตาฉ่ำน้ำมามอง ก่อนที่จะบอกเสียงสะท้าน
“คุณ...เฉินหย่ง...อึ้ก...อาห์...”
“อีก...เรียกผมอีก”
เรือนกายใหญ่กระแทกเข้าไปในกายขาวแรงขึ้นทุกที
ยิ่งร่างน้อยเรียกชื่อเขามากเท่าไหร่ คนฟังก็ยิ่งต้องการอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใคร
“คุณเฉินหย่ง...ฮื่อ...อาห์...คุณ...เฉินหย่ง...เฉินหย่ง...อื้อ...บะ...เบา...อ๊า...เบา...”
คนพูดแทบว่าไม่เป็นภาษา ผวากอดคอเอาไว้แน่น สองขาก็โอบรัดเอวสอบ
ยามที่ส่วนใหญ่โตเคลื่อนเข้าหาไม่หยุดจนแทบจะขาดใจจริงๆ
“ผมไม่ไหวแล้ว
อึนแจ...” ทว่า เวลานี้ สุภาพบุรุษหานกลับไม่อาจจะยับยั้งความต้องการของตัวเองได้
จนประกบจูบที่เรียวปากสีหวาน สองมือก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายขาว บีบขยำจนขึ้นรอยแดง
ยามที่เอวสอบก็เคลื่อนเข้าหาไม่หยุด
สวบๆๆ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง
ก่อนที่อึนแจจะหลับตาแน่น เมื่อหลังม่านตากำลังขาวโพลน ไม่นานเลยที่จะหวีดร้องออกมาเต็มเสียง
เห็นดวงดาวระยิบระยับหลังม่านตา
อึนแจได้แต่หอบสะท้าน
ปรือตาขึ้นมองจนเห็นใบหน้าคมคร้ามของคนที่ตัวเองหลงรักมาตลอด
คนที่กำลังดื่มด่ำกับร่างกายของเขา คนที่กำลังแสดงออกว่าต้องการเขาแค่ไหน
ก่อนที่ร่างน้อยจะสะดุ้งสุดตัว
เมื่อความอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้ามาในกายพร้อมกับเสียงคำรามลั่น
อ่านต่ออีกนิดได้ที่
ขอบคุณค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น