NC Twin’s Trap Children_72
“คะ...คุณเฉินหย่ง...พะ...พอแล้วฮะ...พอแล้ว...อึ้ก...”
ภายในห้องพักแสนหรูหรา
ลีอึนแจกำลังร้องบอกเสียงเบาหวิว เนื้อตัวก็ขึ้นสีชมพูระเรื่อ
ยามที่ร่างเปลือยเปล่าคร่อมทับหน้าตักของคนตัวโต ใบหน้าสวยเลอะไปด้วยหยาดน้ำตา
เนื้อตัวร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้ สองมือก็กำไหล่กว้างแน่น หลุบตาลงต่ำเพื่อมองภาพแสนน่าอายของตัวเอง
เวลานี้
อึนแจกำลังนั่งแยกขาออกกว้างอยู่บนตักของหานกยองจา
เนื้อตัวประดับไปด้วยรอยรักจนทั่ว ขณะที่แก่นกลางลำตัวกำลังโป่งพองด้วยแรงอารมณ์
ช่องทางด้านหลังกำลังดูดกลืนนิ้วยาวที่กดสอดเข้ามาจนสุด ทั้งยังกดย้ำเข้ามาหนักๆ
จนร่างบอบบางกระตุกหลายต่อหลายครั้ง
“พะ...พอแล้ว...ฮะ...มะ...อึ้ก...ไม่ไหว”
นางแบบสาวบอกเสียงสั่นพร่า เมื่อนิ้วยาวกดย้ำเข้าหลายๆ ที ใบหน้าสวยก็เชิดขึ้น
เกร็งตัวรับสัมผัสที่เสียดสีในร่างไม่มีหยุด
หมับ
เฮือก!
“อ้ะ!...มะ...ไม่...ฮื่อ...อื้อ...คุณเฉินหย่ง...อื้อ...” แต่แล้ว ร่างบอบบางก็สะท้านเยือก
เมื่อฝ่ามือแข็งแรงกำรอบแก่นกาย ปลายนิ้วกดคลึงที่ส่วนปริ่มน้ำไปมา
จนคนได้รับบิดกายเร้า เรียวปากอ้าน้อยๆ ใช้ดวงตาฉ่ำน้ำสบกับดวงตาคมกริบที่ฉายชัดถึงความพอใจ
“อึนแจ...มะ...ไม่ไหว...มากกว่านี้ต้อง...อื้อ...เสร็จแน่”
เด็กน้อยบอกเสียงสั่นสะท้าน
ให้คนตัวโตขยับมากดจูบที่แก้มชื้นเหงื่อเบาๆ แล้วซุกเข้าที่ลำคอขาวเนียน
ปลายลิ้นก็ลิ้มรสผิวเนื้อชื้นเหงื่ออย่างที่ทำให้คนได้รับสั่นไปทั้งตัว
“ไม่เป็นไร
ปล่อยออกมาเถอะ” คำที่ทำให้ร่างน้อยส่ายหน้าเร็วๆ ยามที่กอดรอบลำคอแกร่ง
แล้วซุกหน้าเข้าหา
“มะ...ไม่เอาฮะ...แฮก..คุณเฉินหย่ง...อย่าทำให้อึนแจ...คนเดียว...อื้อ...สิฮะ...”
อึนแจเองก็อยากให้คุณรู้สึกดีเหมือนที่อึนแจกำลังรู้สึกนะ
แม้ว่านางแบบคนสวยจะเขินอายกับการกระทำในเวลานี้มากเพียงใด
แต่เขาก็ไม่อยากให้ตัวเองสัมผัสกับความรู้สึกราวกับล่องลอยในความฝันอยู่คนเดียว
สัมผัสของคุณเฉินหย่งทำให้เขาแทบละลาย เขาก็อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแบบเดียวกัน
แม้จะเป็นความคิดที่รู้ว่าไม่เข้าท่าก็ตาม
คุณเฉินหย่งผ่านใครต่อใครมาก็มาก
เขาย่อมรู้ดีกว่าอยู่แล้วว่าทำอะไรอยู่
แต่คนสวยบนตักก็ยังยืนยันคำเดิมด้วยการพูดคำที่น่าอายที่สุด
“ขะ...เข้ามาเถอะฮะ
อึนแจ...อื้อ..ไม่เป็นไร”
กึก
รอยยิ้มที่พยายามส่งมาให้
ไหนจะคำพูดแสนน่ารักที่คิดถึงเขา ทำให้ผู้ชายอย่างหานกยองจาถึงกับอึ้ง
ดวงตาคู่คมก็ยิ่งวาวเข้มขึ้น จากที่ตั้งใจว่าจะค่อยๆ ป้อนสัมผัสนี้ให้ทีละน้อยๆ
เห็นที ตอนนี้เขาเองนั่นแหละที่จะทนไม่ไหวกับความน่ารักของคนๆ นี้
ผ่านใครมาก็มาก
แต่เจอแค่คำพูดน่ารักๆ ทีเดียวก็มีอารมณ์ขนาดนี้ เป็นเอามากจริงๆ นะหานเฉินหย่ง
ความคิดของชายหนุ่มที่รั้งร่างชื้นเหงื่อเข้ามาหา
มือใหญ่ก็ดึงจากช่องทางอุ่นเบาๆ แล้วก็ดันกายเข้าไปเสียดสีกับช่องทางสีระเรื่อ
จนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว เปล่งเสียงครางในลำคอ ทั้งยังเกร็งจนเขารู้สึกได้
“ลองเอาของผมเข้าไปดูสิ”
“!!!” คนฟังได้แต่ชะงักค้าง เบิกตากว้าง ก่อนที่เลือดจะพากันมาเลี้ยงบนใบหน้า
ให้คนมองยกมือมาแตะแก้มนิ่มเบาๆ
“ไม่เป็นไร ลองดู”
“อึนแจ...ไม่กล้า...”
คำตอบที่ทำให้ชายหนุ่มเลื่อนมือลงไปจับกับมือเล็ก
แล้วรั้งให้จับเข้าที่แก่นกลางลำตัวของเขา
ความร้อนผ่าวทั้งยังแข็งขืนที่ทำให้คนจับสะดุ้งน้อยๆ ช้อนตามองสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการของผู้ชายตรงหน้า
คุณเฉินหย่งต้องการเรา...ต้องการจน...เป็นแบบนี้
ความคิดที่ทำให้ร่างน้อยสูดหายใจลึกๆ
แล้วยกตัวขึ้น ให้ช่องทางคับแคบเสียดสีกับส่วนใหญ่โต ก่อนที่จะค่อยๆ
กดร่างลงไปช้าๆ
“อ้ะ...เฮือก...อื้อ...อ้ะ...มะ...”
“ค่อยๆ เด็กดี
ไม่ต้องรีบ” กยองจาปลอบด้วยเสียงที่พยายามให้นุ่มที่สุด
ทั้งที่ตัวเขาเองก็ต้องการแทบบ้า ความอุ่นร้อนที่กำลังกลืนกินลูกชาย
ทำให้ร่างสูงอยากจะดันกายเข้าไปแรงๆ แต่เขาต้องใจเย็น
อึนแจยังไม่คุ้น
และเขาไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องตกใจกลัว
เสียงปลอบที่ทำให้ร่างบอบบางหลับตาแน่น
ยามที่พยายามกดร่างลงมาเรื่อยๆ จนน้ำตาไหลอาบแก้ม
“คุณเฉินหย่ง...ช่วย...อึ้ก...ช่วยอึนแจ...อ้ะ...แน่น...”
เสียงครางพร่า ทั้งยังใบหน้าแสนสวยที่อ้อนวอนขอร้อง ทำให้ชายหนุ่มประคองเอวเอาไว้
ซุกหน้าเข้าหาแผ่นอกบอบบางเพื่อสัมผัสกับส่วนนุ่มนิ่มอย่างที่ทำให้คนได้รับผวามากอดรอบลำตัว
ยามที่เนื้อตัวทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน
ดวงตาประสานดวงตา
ลมหายใจสอดประสาน ปลายนิ้วเกาะเกี่ยวเข้าหากัน
ก่อนที่จะเป็นอึนแจที่ขยับเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากได้รูปอย่างอ้อนวอนขอความเมตตา
การกระทำที่ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเร่งเร้าในกายเล็กเนิบนาบ
หนักหน่วง สลับกันไปมาอย่างมีชั้นเชิงที่ทำให้คนได้รับแทบจะตายไปกับสัมผัสที่ถาโถมใส่
“คุณเฉินหย่ง...อึนแจ...รัก...คุณ...อึ้ก...รักคุณ...”
สวบๆๆ
เฮือก!
เสียงแว่วหวานที่ดังคลอเคลียริมหูทำให้คนฟังยิ่งกระหน่ำกายเข้าไปอย่างไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้
เวลานี้เขาอยากครอบครองทุกอย่างของเด็กคนนี้
อยากเป็นเจ้าของทุกตารางผิวและหัวใจจนทนไม่ไหว
ไม่นานเลยจริงๆ
ที่อึนแจจะปลดปล่อยทุกหยาดหยดของความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง
ให้ร่างสูงรวบเอวเล็กเอาไว้แน่น แล้วดันกายเข้าไปถี่แรง ท่ามกลางเสียงหอบหายใจที่ดังไปทั่วทั้งห้อง
“คุณทำให้ผมไม่อยากปล่อยมือคุณไปไหน
อึนแจ”
และไม่ว่ากยองจาจะหมายความว่ายังไงก็ทำให้ลีอึนแจยิ้มได้เพราะความสุขอยู่ดี
..................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น