วันจันทร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2557

NC Twin’s Trap Children_72

NC Twin’s Trap Children_72



            “คะ...คุณเฉินหย่ง...พะ...พอแล้วฮะ...พอแล้ว...อึ้ก...”

            ภายในห้องพักแสนหรูหรา ลีอึนแจกำลังร้องบอกเสียงเบาหวิว เนื้อตัวก็ขึ้นสีชมพูระเรื่อ ยามที่ร่างเปลือยเปล่าคร่อมทับหน้าตักของคนตัวโต ใบหน้าสวยเลอะไปด้วยหยาดน้ำตา เนื้อตัวร้อนผ่าวราวคนเป็นไข้ สองมือก็กำไหล่กว้างแน่น หลุบตาลงต่ำเพื่อมองภาพแสนน่าอายของตัวเอง

            เวลานี้ อึนแจกำลังนั่งแยกขาออกกว้างอยู่บนตักของหานกยองจา เนื้อตัวประดับไปด้วยรอยรักจนทั่ว ขณะที่แก่นกลางลำตัวกำลังโป่งพองด้วยแรงอารมณ์ ช่องทางด้านหลังกำลังดูดกลืนนิ้วยาวที่กดสอดเข้ามาจนสุด ทั้งยังกดย้ำเข้ามาหนักๆ จนร่างบอบบางกระตุกหลายต่อหลายครั้ง

            “พะ...พอแล้ว...ฮะ...มะ...อึ้ก...ไม่ไหว” นางแบบสาวบอกเสียงสั่นพร่า เมื่อนิ้วยาวกดย้ำเข้าหลายๆ ที ใบหน้าสวยก็เชิดขึ้น เกร็งตัวรับสัมผัสที่เสียดสีในร่างไม่มีหยุด

            หมับ

            เฮือก!

            “อ้ะ!...มะ...ไม่...ฮื่อ...อื้อ...คุณเฉินหย่ง...อื้อ...” แต่แล้ว ร่างบอบบางก็สะท้านเยือก เมื่อฝ่ามือแข็งแรงกำรอบแก่นกาย ปลายนิ้วกดคลึงที่ส่วนปริ่มน้ำไปมา จนคนได้รับบิดกายเร้า เรียวปากอ้าน้อยๆ ใช้ดวงตาฉ่ำน้ำสบกับดวงตาคมกริบที่ฉายชัดถึงความพอใจ

            “อึนแจ...มะ...ไม่ไหว...มากกว่านี้ต้อง...อื้อ...เสร็จแน่”

            เด็กน้อยบอกเสียงสั่นสะท้าน ให้คนตัวโตขยับมากดจูบที่แก้มชื้นเหงื่อเบาๆ แล้วซุกเข้าที่ลำคอขาวเนียน ปลายลิ้นก็ลิ้มรสผิวเนื้อชื้นเหงื่ออย่างที่ทำให้คนได้รับสั่นไปทั้งตัว

            “ไม่เป็นไร ปล่อยออกมาเถอะ” คำที่ทำให้ร่างน้อยส่ายหน้าเร็วๆ ยามที่กอดรอบลำคอแกร่ง แล้วซุกหน้าเข้าหา

            “มะ...ไม่เอาฮะ...แฮก..คุณเฉินหย่ง...อย่าทำให้อึนแจ...คนเดียว...อื้อ...สิฮะ...” อึนแจเองก็อยากให้คุณรู้สึกดีเหมือนที่อึนแจกำลังรู้สึกนะ

            แม้ว่านางแบบคนสวยจะเขินอายกับการกระทำในเวลานี้มากเพียงใด แต่เขาก็ไม่อยากให้ตัวเองสัมผัสกับความรู้สึกราวกับล่องลอยในความฝันอยู่คนเดียว สัมผัสของคุณเฉินหย่งทำให้เขาแทบละลาย เขาก็อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกแบบเดียวกัน

            แม้จะเป็นความคิดที่รู้ว่าไม่เข้าท่าก็ตาม

            คุณเฉินหย่งผ่านใครต่อใครมาก็มาก เขาย่อมรู้ดีกว่าอยู่แล้วว่าทำอะไรอยู่ แต่คนสวยบนตักก็ยังยืนยันคำเดิมด้วยการพูดคำที่น่าอายที่สุด

            “ขะ...เข้ามาเถอะฮะ อึนแจ...อื้อ..ไม่เป็นไร”

            กึก

            รอยยิ้มที่พยายามส่งมาให้ ไหนจะคำพูดแสนน่ารักที่คิดถึงเขา ทำให้ผู้ชายอย่างหานกยองจาถึงกับอึ้ง ดวงตาคู่คมก็ยิ่งวาวเข้มขึ้น จากที่ตั้งใจว่าจะค่อยๆ ป้อนสัมผัสนี้ให้ทีละน้อยๆ เห็นที ตอนนี้เขาเองนั่นแหละที่จะทนไม่ไหวกับความน่ารักของคนๆ นี้

          ผ่านใครมาก็มาก แต่เจอแค่คำพูดน่ารักๆ ทีเดียวก็มีอารมณ์ขนาดนี้ เป็นเอามากจริงๆ นะหานเฉินหย่ง

            ความคิดของชายหนุ่มที่รั้งร่างชื้นเหงื่อเข้ามาหา มือใหญ่ก็ดึงจากช่องทางอุ่นเบาๆ แล้วก็ดันกายเข้าไปเสียดสีกับช่องทางสีระเรื่อ จนคนได้รับสะดุ้งสุดตัว เปล่งเสียงครางในลำคอ ทั้งยังเกร็งจนเขารู้สึกได้

            “ลองเอาของผมเข้าไปดูสิ”

            “!!!” คนฟังได้แต่ชะงักค้าง เบิกตากว้าง ก่อนที่เลือดจะพากันมาเลี้ยงบนใบหน้า ให้คนมองยกมือมาแตะแก้มนิ่มเบาๆ

            “ไม่เป็นไร ลองดู”

            “อึนแจ...ไม่กล้า...” คำตอบที่ทำให้ชายหนุ่มเลื่อนมือลงไปจับกับมือเล็ก แล้วรั้งให้จับเข้าที่แก่นกลางลำตัวของเขา ความร้อนผ่าวทั้งยังแข็งขืนที่ทำให้คนจับสะดุ้งน้อยๆ ช้อนตามองสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความต้องการของผู้ชายตรงหน้า

          คุณเฉินหย่งต้องการเรา...ต้องการจน...เป็นแบบนี้

            ความคิดที่ทำให้ร่างน้อยสูดหายใจลึกๆ แล้วยกตัวขึ้น ให้ช่องทางคับแคบเสียดสีกับส่วนใหญ่โต ก่อนที่จะค่อยๆ กดร่างลงไปช้าๆ

            “อ้ะ...เฮือก...อื้อ...อ้ะ...มะ...”

            “ค่อยๆ เด็กดี ไม่ต้องรีบ” กยองจาปลอบด้วยเสียงที่พยายามให้นุ่มที่สุด ทั้งที่ตัวเขาเองก็ต้องการแทบบ้า ความอุ่นร้อนที่กำลังกลืนกินลูกชาย ทำให้ร่างสูงอยากจะดันกายเข้าไปแรงๆ แต่เขาต้องใจเย็น

            อึนแจยังไม่คุ้น และเขาไม่อยากให้เด็กคนนี้ต้องตกใจกลัว

            เสียงปลอบที่ทำให้ร่างบอบบางหลับตาแน่น ยามที่พยายามกดร่างลงมาเรื่อยๆ จนน้ำตาไหลอาบแก้ม

            “คุณเฉินหย่ง...ช่วย...อึ้ก...ช่วยอึนแจ...อ้ะ...แน่น...” เสียงครางพร่า ทั้งยังใบหน้าแสนสวยที่อ้อนวอนขอร้อง ทำให้ชายหนุ่มประคองเอวเอาไว้ ซุกหน้าเข้าหาแผ่นอกบอบบางเพื่อสัมผัสกับส่วนนุ่มนิ่มอย่างที่ทำให้คนได้รับผวามากอดรอบลำตัว ยามที่เนื้อตัวทั้งสองเป็นหนึ่งเดียวกัน

            ดวงตาประสานดวงตา ลมหายใจสอดประสาน ปลายนิ้วเกาะเกี่ยวเข้าหากัน ก่อนที่จะเป็นอึนแจที่ขยับเข้ามากดจูบที่ริมฝีปากได้รูปอย่างอ้อนวอนขอความเมตตา

            การกระทำที่ทำให้ชายหนุ่มยิ่งเร่งเร้าในกายเล็กเนิบนาบ หนักหน่วง สลับกันไปมาอย่างมีชั้นเชิงที่ทำให้คนได้รับแทบจะตายไปกับสัมผัสที่ถาโถมใส่

            “คุณเฉินหย่ง...อึนแจ...รัก...คุณ...อึ้ก...รักคุณ...”

            สวบๆๆ

            เฮือก!

            เสียงแว่วหวานที่ดังคลอเคลียริมหูทำให้คนฟังยิ่งกระหน่ำกายเข้าไปอย่างไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้

            เวลานี้เขาอยากครอบครองทุกอย่างของเด็กคนนี้ อยากเป็นเจ้าของทุกตารางผิวและหัวใจจนทนไม่ไหว

            ไม่นานเลยจริงๆ ที่อึนแจจะปลดปล่อยทุกหยาดหยดของความต้องการออกมาเต็มแผ่นท้องแกร่ง ให้ร่างสูงรวบเอวเล็กเอาไว้แน่น แล้วดันกายเข้าไปถี่แรง ท่ามกลางเสียงหอบหายใจที่ดังไปทั่วทั้งห้อง

          “คุณทำให้ผมไม่อยากปล่อยมือคุณไปไหน อึนแจ”

            และไม่ว่ากยองจาจะหมายความว่ายังไงก็ทำให้ลีอึนแจยิ้มได้เพราะความสุขอยู่ดี


..................................

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น