NC
ปาฏิหาริย์รัก มนตราแห่งหัวใจ_20
“เจ้าช่างหอมหวานกว่าผู้ใดที่ข้าเคยประสบพบเจอ”
น้ำคำหวานหูกระซิบชิดริมปาก ก่อนที่จะเรียวปากจะกดย้ำลงไปอีกครั้ง
เรียกเสียงครางผะแผ่วจากร่างน้อยที่รู้สึกว่าทั้งร่างร้อนรุ่มขึ้นมา
ใบหน้าสวยเงยขึ้นรับความปรารถนาที่อีกฝ่ายป้อนให้
ฝ่ามือเรียวขยับไปซุกไซ้ที่กลุ่มผมหนา
ขณะที่ได้แต่ครางแผ่วในลำคอ
แผ่นหลังบอบบางลงแนบชิดกับกลีบดอกไม้แสนนุ่มนวลยามที่คิบอมผละห่างอีกนิด
“อ้ะ...คิบอม...ยะ...อย่า...อื้อ...” ดงแฮร้องห้ามเสียงสั่นพร่า
เมื่อริมฝีปากได้รูปกำลังซุกเข้าที่ซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากอุ่นร้อนแนบที่ผิวเนื้อนวลลออ
ขบเม้มแผ่วเบา ผิวขาวก็ขึ้นรอยสีระเรื่อ
ขณะที่ฝ่ามือแข็งแกร่งก็ลูบไล้เรือนร่างบอบบาง ปลายนิ้วกดคลึงเบาๆ
อารมณ์หวามก็พุ่งพรวดเข้ามาร่างเล็ก
“ยะ...อย่านะ....อ้ะ...” ความรู้สึกหวามไหวสาดซัดเข้าหาร่างน้อยจนเสียงที่ร้องห้ามแผ่วเบา
ไร้ความหนักแน่นใดๆ มือเรียวที่ควรจะผลักไสกลับกำแน่นที่หัวไหล่แกร่ง
ได้แต่เอนใบหน้าไปด้านข้าง
เปิดโอกาสให้ร่างสูงฉกฉวยความนุ่มละมุนของซอกคออย่างตามใจ
“ดงแฮ...ข้าขอสัมผัสความอ่อนหวานของเจ้าได้หรือไม่”
ใบหน้าคมคร้ามที่เงยขึ้นมาสบตาคู่สวยแฝงด้วยความขอร้องอ้อนวอน
จนร่างน้อยที่ไม่เคยพานพบกับเล่เหลี่ยมของบุรุษเพศ ทั้งยังอ่อนเดียงสามากนัก
เมื่อมาเจอกับคารมขององค์ชายหนุ่มที่ผ่านอะไรต่อมิอะไรมาอย่างโชกโชน
ร่างน้อยก็ได้แต่ใจอ่อนยวบยาบ ความเชื่อมั่นและถือศักดิ์ปลิวหายไปทันที
แม้จะเป็นวีล่าสูงศักดิ์
แต่มีหรือจะห้ามปรามหัวใจตัวเองได้เมื่อรู้ว่ามอบมันให้แก่มนุษย์ผู้นี้แล้ว
คิบอมรู้ดีว่าตนกำลังเอาเปรียบวีล่าน้อยที่ไม่ประสา
รับรู้ได้ว่าผิวเนื้ออ่อนนุ่มที่ปลุกอารมณ์ของตนไม่เคยมีผู้ใดได้แตะต้อง
แต่ตนไม่ได้เพียงเอ่ยคำหวานพล่อยๆ...ทุกคำล้วนออกมาจากหัวใจขององค์ชายรัชทายาทผู้นี้ทั้งสิ้น
หากตนมีเวลาก็พร้อมจะรอ
แต่นี่ทุกอย่างกลับพลิกผันเพราะคำรายงานของคนสนิท
หากทางออกที่ต้องการคือการรังแกร่างน้อย ตนก็ต้องทำ
“ข้า...ข้า...” ดงแฮได้แต่อ้ำอึ้ง
นัยน์ตาคมที่ฉายแววขอร้องอ่อนวอนกำลังทำให้วีล่าแสนสวยที่วัยเพียง 16
ได้แต่พูดไม่ออก ทั้งที่หัวใจก็โอนอ่อนให้อีกฝ่ายไปอย่างหมดสิ้น...ข้าควรทำเช่นไรดี
ความคิดที่พลันเลือนหายไปเสียสิ้น
เมื่อคิบอมโน้มใบหน้าลงแนบชิดกับกลีบปากสีระเรื่อ ดงแฮก็ทำได้เพียงหลับตาลง
พ่ายแพ้ต่อมนุษย์หนุ่มที่เคยรังเกียจรังงอนอย่างสิ้นเชิง
ท่าทียินยอมที่แม้ไม่เอื้อนเอ่ยออกมา
ทำให้คิบอมแย้มยิ้มกว้าง นัยน์ตาคมมองวีล่าน้อยอย่างแสนรัก
“จำไว้ว่าข้าไม่เคยเอ่ยคำหวานกับผู้ใด
เว้นแต่เจ้าเพียงผู้เดียว”
คิบอมกระซิบลงชิดใบหู
ก่อนจะซุกไซ้เข้าที่ลำคอระหง ดูดเม้มเบาๆ ละลายความไม่มั่นใจของดงแฮเสียสิ้น
มือเรียวยกขึ้นคล้องลำคอแกร่ง ปล่อยให้ความรู้สึกนำทางว่าควรจะทำเช่นไร
จูบร้อนผ่าวดำเนินไปอีกครั้ง
และเป็นอีกครั้งที่ร้อนแรงจนแทบเผาไหม้เรือนร่างของทั้งสอง
ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างนุ่มละมุนอย่างหลงใหล โดยที่ดงแฮก็ได้แต่กอดลำคอแกร่งมั่น
ปล่อยให้ฝ่ามือใหญ่ที่ปลดรั้งชุดของตนหลุดออกจากไหล่บอบบางทีละน้อย
“อ้ะ...คิบอม...”
ริมฝีปากรูปกระจับเม้มเข้าหากันทันที เมื่อคิบอมกำลังพรมจูบไปทั่วลำคอขาว
ไล่เลื่อยลงมาจนถึงเนินเนื้ออกที่ผ้าผืนนุ่มกำลังเลื่อนหลุดออกไป
เปิดเผยเนื้อตัวขาวผ่องที่แสนงดงามของร่างบาง
จุ๊บ
“อึ้ก...ข้ารู้สึก...แปลกๆ...”
ดงแฮเชิดหน้าขึ้นทันที เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกดลงที่เม็ดบัวสีหวานที่กำลังชูชันเรียกร้องสัมผัส
นัยน์ตาคมก็จับจ้องมันตาวาววับจนช่องท้องยิ่งบิดเกร็ง
ความตื่นเต้นไหลพล่านไปทั่วกายผสานไปกับความหวาดกลัว
“เจ้ารู้สึกอย่างไรก็ร้องออกมา
ไม่ต้องกลัว เสียงของเจ้าไพเราะเหลือเกิน”
“อ๊าาา...คิบอม...อึ้ก...”
สิ้นคำของมนุษย์หนุ่ม ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ก้มลงครอบครองยอดอกสีหวานที่งดงามกว่ายอดปทุมถันของสตรีคนใด
ดูดกลืน ปัดผ่านด้วยปลายลิ้นราวกำลังลิ้มรสของหวานรสอร่อยจนร่างน้อยหวีดร้องออกมา
แผ่นอกบอบบางสะท้อนขึ้นลงอย่างหอบสะท้าน มือเรียวจิกเข้ากับไหล่กว้างอย่างเสียวซ่านในอารมณ์
“ข้า...อึ้ก...อื้อ...”
เสียงหวานได้แต่ครวญครางออกมาอย่างหวังระบายความอึดอัดที่พุ่งลงกึ่งกลางลำตัว
ยิ่งฝ่ามืออีกข้างกำลังปัดป่ายที่ยอดอกเบาๆ แล้วบีบคลึงก็ยิ่งทำให้ร่างน้อยบิดกายเร้าอยู่บนกลีบดอกไม้ใหญ่
ใบหน้าสวยเชิดขึ้น แก้มแดงก่ำกับอารมณ์ที่เพิ่งเคยได้เจอะเจอ
“เพราะ...เสียงเจ้าเพราะเหลือเกิน”
คิบอมกระซิบบอก ยามที่ดึงผืนผ้าที่ห่มกายออกไปจนหมด แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมามอง
กึก
นัยน์ตาคมเบิกกว้างขึ้นนิด
ราวกับได้เห็นนางฟ้านางสวรรค์เบื้องหน้า...นัยน์ตาคมกวาดมองใบหน้าเรียวสวยที่เชิดขึ้นอย่างเสียวซ่าน
แก้มนวลแดงปลั่ง และไล่เรื่อยมาที่เรือนร่างขาวนวลเป็นประกาย ไร้รอยตำหนิใดๆ
ผิวขาวที่เคยเห็นล้วนขาวผ่องไปทั้งเนื้อทั้งตัว
แผ่นอกบอบบางที่ประดับด้วยเม็ดอัญมณีล้ำค่าก็กำลังแดงเรื่อเพราะรสจูบ
เรียวขาขาวผ่องที่เบียดชิดเข้าหากัน
โดยที่มีส่วนน่ารักอ่อนไหวที่เหมือนยั่วยวนให้ก้มลงไปครอบครอง
“สวย...เจ้าสวยเหลือเกิน
ดงแฮของข้า” เสียงทุ้มกระซิบพร่า ปวดหนึบไปทั้งท่อนเนื้อด้านล่างกับภาพที่ได้เห็น
นัยน์ตาคมยิ่งวาวเข้มจนร่างน้อยยิ่งสะท้านอาย มือเรียวจะขึ้นขึ้นบดบังเรือนร่างของตน
หมับ
“ให้ข้าได้ชื่นชมความงามของเจ้าเถอะนะ”
คิบอมบอกเสียงทุ้มที่สั่นสะท้านใจคนฟัง ใบหน้างามยิ่งแดงก่ำได้แต่เสหลบไปทางอื่น
สิ้นฤทธิ์เดชใดๆ จนคิบอมโน้มลงไปจูบที่แผ่นท้องขาวผ่องอย่างเบาแรง
“อ้ะ...อ๊า...”
เสียงหวานครางแผ่วออกมาทันที ยามที่จูบร้อนกำลังขบเม้มไปทั่วแผ่นท้องขาว
มือเรียวกำกันแน่นขึ้น
ยามที่รู้สึกว่าฝ่ามือสากกำลังลูบไล้ไปทั่วเรียวขาวผ่องและกำลังดึงให้ขาที่เบียดชิดกันชันขึ้นทีละน้อย
“คิบอม...อื้อ...ข้า...อึดอัด...อึ้ก...”
ดงแฮร้องบอกอย่างหวังระบายความต้องการที่จวนเจียนจะระเบิดออกมา
ยิ่งฝ่ามือใหญ่กำลังยกขึ้นมาบีบคลึงแผ่นอกของตน ริมฝีปากก็ดูดเม้มไปทั่วท้องน้อย
ตนก็ได้แต่ร้องขอเสียงพร่า
อึดอัดเหลือเกิน
“อ๊า...ยะ...อย่า...ตรง...นั้น...อ๊าาา!!” ร่างน้อยเบิกตาโพลง
ยามที่ฝ่ามือแข็งแกร่งกำลังลูบไล้ส่วนอ่อนไหวอย่างเบามือจนร่างสะท้านเยือก
ร่างเล็กละล่ำละลักบอกเมื่อความอึดอัดยิ่งเล่นงาม รับรู้ได้ว่าแก่นกายเล็กกำลังพองโตอย่างอัดอั้น
แต่แล้วเสียงหวานก็ต้องหวีดร้องออกมา ใบหน้าสวยส่ายสะบัดแรงๆ
เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังกดจูบที่ส่วนปลายเบาๆ
“ฮื่อ...อื้อๆ...อ้ะอ๊า....คิบอม...มะ...ไม่นะ...”
เสียงหวานร้องแทบไม่เป็นภาษา ยามที่คิบอมกำลังส่งส่วนอ่อนหวานเข้าไปในโพรงปากร้อน
จนความเสียวซ่านซัดเข้ามาดังคลื่นลูกใหญ่จนทั้งร่างสะดุ้งเฮือก
เรียวขาทั้งสองข้างยิ่งถูกดึงขึ้นจนชันออก
เพื่อให้ริมฝีปากได้รูปได้ดูดกลืนอย่างร้อนแรงมากยิ่งขึ้น
ในเวลานี้คิบอมกำลังอึดอัดกับความต้องการของตัวเองแทบบ้า
แต่ร่างสูงกลับพึงพอใจกับเสียงครวญครางหวานๆ ไม่ขาดปาก
“อ้ะ...บะ...เบากว่านี้...อื้อ...ข้า...อึ้ก....อ๊าๆ...”
ดงแฮยิ่งถดร่างหนี
เมื่อความเสียวซ่านแทบขาดใจซัดเข้ามาพร้อมกับริมฝีปากที่ขยับแรงขึ้น ทั้งยังฝ่ามือใหญ่ที่จับขาเรียวไว้มั่น
บังคับให้ขยับสะโพกนุ่มเข้าหาความร้อนผ่าวแรงๆ
จนนัยน์ตาสวยเต็มไปด้วยหยดน้ำของอารมณ์
แต่เพียงไม่นาน
ผู้ที่กำลังถูกอารมณ์ร้อนครอบงำก็ได้แต่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว
ขยับสะโพกเข้าหาความร้อนที่ช่วยปลดปล่อยความอึดอัด ใบหน้าสวยยิ่งเชิดสูงอย่างเสียวซ่าน
เสียงดูดท่อนเนื้อเล็กดังคลอไปกับเสียงครวญครางไม่ขาดปาก
“อื้อ...ข้า...ข้า...ฮึก...คิบอม...ข้า...เหมือน....จะตาย...อ๊าๆ...”
ดงแฮหวีดร้องออกมาเสียงสั่น เมื่อความรู้สึกที่พัดเข้าหากำลังทำให้ร่างกายเหมือนระเบิดพรู
เรือนร่างเล็กยิ่งขยับเข้าหาโพรงปากอุ่นมากขึ้น
น้ำหยดใสไหลคลอลงมาทางหางตาจากแรงอารมณ์ มือเรียวที่กำไหล่กว้างขยับมาบีบคลึงยอดอกตัวเองอย่างหวังคลายความอึดอัดที่เต็มไปทั้งช่องท้อง
เสียงหวานที่สารภาพอย่างไม่ประสา
ทำให้คิบอมยิ่งชอบใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวยิ่งป้อนความเสียวกระสันด้วยการรูดรั้งแรงๆ จนได้ยินเสียงที่หวีดร้องอย่างต้องการ
“คิบอม...คิบอม...อ้ะ...อ๊า....อ๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
แล้วดงแฮก็หวีดร้องออกมาสุดเสียง
ระเบิดความต้องการออกมาเข้าเต็มโพรงปากอุ่น ร่างกายกระตุกถี่
รับรู้ถึงความสุขสมที่พัดเข้ากระแทกเต็มเรือนร่างเล็ก ร่างทั้งร่างหอบสะท้าน
ใบหน้าแดงก่ำ หยาดเหงื่อไหลซึมไปทั่วกาย
...................................................
อ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น