NC Lesson_18

NC Lesson_18

            “อ้ะ...อื้อ...ยะ...อย่าบีบ...” ดงแฮกัดปากแน่น เมื่อปลายนิ้วยาวเริ่มหยอกล้อยอดอกสีหวานด้วยการบีบแรงๆ จนกายเล็กไหววูบ ริมฝีปากสีหวานเริ่มเผยอขึ้นแล้วหอบหายใจเบาๆ รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังหยอกล้อร่างกายของเขาที่ตอบรับสัมผัสอย่างง่ายดาย

            “ฮึ”

            “อ๊าาา!!...ยะ...อย่าฮะ...ดงแฮสะ...เสียว...อื้อออ...” คนหน้าหวานที่จะห้ามเสียงสั่นถึงกับหวีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อชายหนุ่มยอมปล่อยมือที่หยอกล้อ แต่แทนที่ด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนที่กลืนกินเม็ดทับทิมสีหวานเข้าไป ปลายลิ้นก็สะกิดแหย่แรงๆ จนชุ่มฉ่ำด้วยน้ำใส มือเรียวยิ่งกำไหล่กว้างแน่น

            “อาห์...ยะ...อย่า...เลีย...อย่างนั้น...”

            ดงแฮหลุดเสียงครางอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ นัยน์ตาหวานที่เอ่อคลอด้วยน้ำใสจากแรงอารมณ์ก้มลงมองเสี้ยวหน้าคมคายที่กำลังใช้ฟันคมขบยอดอกของเขาเบาๆ ความร้อนยิ่งรวมตัวกันลงมาที่แกนกลางลำตัวอย่างรู้สึกได้ ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ถูกอีกฝ่ายสอนสั่งเมื่อครั้งก่อนกำลังบอกให้เขารู้ว่าร่างกายนี้กำลังโอนอ่อนไปกับคุณคิบอมอย่างไม่อาจห้ามปราม

            เสียงหวานยิ่งครางพร่า เมื่อฝ่ามือใหญ่อีกข้างก็เฝ้าเคล้นคลึงไม่ว่างเว้นราวกับลงโทษที่ไม่ยอมทำตามคำสั่ง จนดงแฮหลับตาแน่น เรียวปากฉ่ำหวานขบเม้มแรงๆ ก่อนจะคลายออก

            นายควรจะรู้ตัวสิดงแฮว่าอยู่ในฐานะอะไร...

            เสียงที่ดังในอก ทำให้คนตัวเล็กคำนึงถึงสิ่งที่ตัวเองเป็น...ที่รองรับอารมณ์ของคนตรงหน้า คนที่แม้จะมองเขาเป็นเพียงเด็กคนหนึ่งในปกครอง แต่อย่างน้อย ผู้ชายคนนี้ก็เป็นไออุ่นเดียวที่เขาได้สัมผัส

            แหมะ...ความคิดที่ทำให้น้ำตาหยดเดียวไหลลงมากระทบแก้มนวลแล้วจางหายไป ร่างเล็กสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ

            ฟึ่บ

            กึก

            คิบอมชะงักไปนิด ก่อนที่ริมฝีปากจะยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อมือเล็กผละจากไหล่เขาเพื่อดึงกางเกงนอนของตัวเองจนตกลงไปที่ปลายเท้า นัยน์ตาคมตวัดมองนัยน์ตาหวานที่ฉ่ำปรือปรอยจากแรงอารมณ์ รู้ดีว่าดงแฮกำลังจดจำเซ็กส์ของเขา...และเขาจะทำให้มั่นใจว่ามันจะฝังลึกจนดงแฮไม่มีทางปฏิเสธสัมผัสของเขาได้อีกต่อไป

            คราวนี้ คิบอมผละตัวห่างออกมาอีกนิดเพื่อกวาดมองเรือนร่างขาวผ่องที่ล้อกับแสงไฟตั้งแต่หัวจรดเท้า แก่นกายเล็กที่ยังมีชั้นในปิดบังอยู่ตื่นตัวจนเห็นได้ชัด ปลายนิ้วยาวจึงยกขึ้นลูบไล้เบาๆ จนดงแฮกัดปากตัวเองแน่น ใบหน้าหวานที่พยายามข่มกลั้นความรู้สึกที่ถูกปลุกปั้นยิ่งเป็นตัวเร่งเร้าอารมณ์เขาให้ลุกโชน

            “ถอดออกด้วยสิ” คำสั่งที่คราวนี้ดงแฮยิ่งตื่นตระหนก แม้ว่าร่างกายจะร้อนผ่าวแต่ความสะท้านอายที่มีมากก็ทำให้มือเล็กแตะที่ขอบชั้นในอย่างกล้าๆ กลัวๆ

            “ดงแฮมะ...”

            “อย่าขัดคำสั่งฉัน ลีดงแฮ!”

            เสียงทุ้มที่แข็งกร้าวขึ้นมาทำให้คนตัวเล็กตัวสั่นสะท้าน นัยน์ตาหวานหลับลงชั่วครู่หนึ่งอย่างนึกน้อยใจกทุกสิ่งที่ทำให้เขาอยู่ในสภาพนี้ ก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ มือเล็กลากไล้มาที่ขอบชั้นในแล้วค่อยๆ ดึงมันลงที่ปลายเท้าช้าๆ...ช้าๆ จนตกไปรวมกับกางเกงนอนที่ปลายเท้า เผยแก่นกายเล็กที่ตื่นตัวไม่น้อยกำลังสั่นระริกด้วยความต้องการ

            “ยะ....อย่ามองฮะ...ได้โปรด...ดงแฮ...อาย” คนหน้าหวานบอกเสียงแผ่ว ขาเรียวยิ่งเบียดชิดเข้าหากันเมื่อนัยน์ตาคมที่แฝงด้วยความร้อนแรงกำลังจับจ้องส่วนกลางลำตัวเขา...และยิ่งคุณคิบอมมอง แทนที่จะอายเสียจนไม่รู้สึกอะไร สายตาคู่นี้กลับทำให้อารมณ์ยิ่งพุ่งพรวดขึ้นจนดงแฮตัวสั่น

            เหมือนร่างกายไม่ใช่ของตัวเอง...เหมือนมันตอบสนองต่อคุณคิบอมจนเขากลัว

            “หึๆ รู้ตัวมั้ยว่าเธอสวยแค่ไหน” คิบอมบอกเสียงเรียบเรื่อย ทั้งที่ตัวเองปวดหนึบไปกับเรือนร่างแสนสวยตรงหน้า นัยน์ตาคมก็ตวัดขึ้นมามองนัยน์ตาหวานปนโศกที่เขาติดใจ ก่อนที่....

            “อ๊าาาา!!!!”

            ดงแฮถึงกับลืมตาโพลง มือเรียวบีบไหล่กว้างแน่นเมื่อความเสียวซ่านสาดซัดเข้ามาไม่ให้ตั้งตัว ในเมื่อคิบอมกำลังใช้ฝ่ามือใหญ่กอบกำแก่นกายเล็กแล้วขยับชักรูดแรงๆ แสงไฟที่สว่างไสวไปทั่วห้องยิ่งอาบไล้เรือนร่างขาวผ่องที่ไม่มีอาภรณ์ปกปิด

            “อึ้ก...คะ...คุณคิบอม...ดงแฮยะ...ยืนไม่ไหว...อ้ะ...”

            หมับ

            ร่างเล็กร้องครวญครางเสียงหวาน ขณะที่ขาเรียวสั่นระริกจนไร้แรงจะหยัดยืน ทำท่าจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นได้ทุกเมื่อ จนชายหนุ่มรวบเอวเล็กเข้ามาแล้วอุ้มทีเดียว ดงแฮก็นอนราบกับเตียงนอนนุ่ม

            “อ้ะ...อื้อ....” คนหน้าหวานบิดกายเร้าอยู่ใต้เรือนกายแกร่ง เมื่อคิบอมโน้มหน้ามากดจูบไปทั่วลำคอระหง ดูดเม้มแรงๆ จนกายไหวยวบ ขณะเดียวกันมือใหญ่ก็กำลังชักรูดแก่นกายเล็กไม่ขาดจนน้ำสีขาวขุ่นเริ่มไหลซึมออกมาทีละน้อย

            ชายหนุ่มสูดดมกลิ่นหอมหวานของร่างเล็กอย่างพอใจ ก่อนที่ใบหน้าคมคายจะกลับไปประกบจูบที่เรียวปากฉ่ำหวาน ปลายลิ้นร้อนกวาดต้อนลิ้นเล็กที่ตอบรับเขาอย่างไร้แรงจะขัดขืน จูบร้อนผ่าวที่แสนร้อนแรงเสียจนน้ำใสๆ เริ่มไหลออกมาจากมุมปากของทั้งคู่ ขณะที่มือเรียวก็ถูกดึงขึ้นมาโอบรอบลำคอแกร่งแน่น

            “อึ้ก” คนหน้าหวานร้องครางในลำคอ เมื่อมือใหญ่อีกข้างกำลังลูบไล้ไปทั่วเรือนกายเปลือยเปล่า บีบขยำสะโพกมนแรงๆ จนแรงอารมณ์ยิ่งพัดโหมเหมือนพายุลูกใหญ่ เรียวปากฉ่ำหวานเริ่มตอบโต้จูบร้อนอย่างร้อนแรงพอกัน เรือนกายช่วงล่างก็กำลังขยับเข้าหามือใหญ่เร็วขึ้น

            “คุณคิบอม...” ดงแฮปรือตาขึ้นช้าๆ เมื่อคนตัวโตผละออกห่างอีกนิด มองร่างสูงใหญ่ของเจ้าของชีวิตที่กำลังถอดเสื้อและกางเกงอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่แสนแข็งแกร่งเท่านั้น

            รูปร่างใหญ่โตสมส่วนที่ทำให้นัยน์ตาหวานเผลอกวาดมองไปทั่ว ท่อนเนื้อร้อนที่ขยับขยายเต็มที่ทำให้ร่างเล็กขบเม้มริมฝีปากน้อยๆ กลิ่นกายแสนแข็งแกร่ง ดุดันและอันตรายกำลังล่อลวงเด็กน้อยให้ติดกับอย่างไม่อาจถอนตัว

            คิบอมกระตุกยิ้ม เมื่อร่างน้อยที่แสนงดงามใต้ร่างของเขากำลังหอบหายใจอย่างไร้เรี่ยวแรง ดูน่าครอบครองเสียจนมือใหญ่สอดเข้าที่เอวเล็กดึงรั้งดงแฮเข้ามาแนบชิด แล้วบดเบียดริมฝีปากลงไปอย่างเอาแต่ใจ

            เวลานี้อารมณ์ของทั้งคู่ยิ่งพัดโหมแรงขึ้น เมื่อคิบอมกำลังใช้เนื้อตัวเปลือยเปล่าของตนเสียดสีกกกอดให้ร่างเล็กจดจำได้ว่าใครคือเจ้าของร่างกายตน

            ฟึ่บ

            “คะ...คุณคิบอม...อึ้ก...อย่า...อ้ะๆ...ยะ...อย่าทำอย่างนั้น...อ๊า...ดะ...ได้โปรด” ดงแฮหวีดร้องออกมา ใบหน้าหวานส่ายสะบัดน้อยๆ น้ำใสๆ เอ่อคลอรอบดวงตาหวานเพราะความเสียดเสียวที่พุ่งไปทั่วกาย ตาหวานที่ฉ่ำปรือด้วยหยดน้ำก้มมองคนตัวโตที่กำลังใช้ริมฝีปากครอบครองแก่นกายเล็กของตน

            “ดงแฮ...มะ...ไหว...รู้สึกมากไป...แล้ว...ยะ...อย่า...” ดงแฮร้องขอเสียงสั่นระริกกับความอุ่นชื้นที่กำลังดูดกลืนแก่นกายเล็กเอาไว้ สมองยิ่งขาวโพลนกับความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับ ได้แต่บิดกายเร้ากับการกระทำของคนตัวโตที่ทำให้เขายิ่งสะท้านอาย พอๆ กับยิ่งต้องการจนทนไม่ไหว

            คิบอมผละร่างขึ้นมาช้าๆ อย่างพึงพอใจ กลิ่นกายหวานฉ่ำของดงแฮกำลังทำให้เขาเกิดความต้องการอย่างง่ายดาย จนชายหนุ่มบังคับจับมือเล็กมาแตะต้องที่ส่วนแข็งขืนจนคนหน้าหวานยิ่งหน้าแดงก่ำ

            “เธอรู้ว่าต้องทำยังไง” ชายหนุ่มกระซิบบอก ซึ่งทำให้ร่างน้อยก้มมองของในมือ แต่แทนที่จะไม่กล้า ดงแฮกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น ความแข็งขืนและอุ่นร้อนที่สัมผัสได้เป็นตัวกระตุ้นให้มือเรียวค่อยๆ ลูบไล้ไปมาเบาๆ ปลายนิ้วก็ลูบไล้ส่วนปลายแดงจนคิบอมตัวเกร็งวูบ

            ดงแฮเงยหน้ามองใบหน้าคมคายของคนหน้าดุที่ฉายชัดถึงอารมณ์จนใจดวงน้อยสั่นสะท้าน รับรู้ได้ว่าคนตัวโตมีเสน่ห์ทางเพศอย่างเหลือร้าย เพราะแม้แต่เขาเอง...ก็ไม่สามารถปฏิเสธอารมณ์ความรู้สึกตอนนี้ได้

            มือเรียวประคองแก่นกายใหญ่ไว้ทั้งสองมือ แล้วรูดรั้งแรงๆ ยิ่งเสียงทุ้มคำรามเบาๆ ข้างหู เขาก็เริ่มจะมีความกล้าที่จะทำมากยิ่งขึ้น...บ่งบอกว่าร่างเล็กเรียนรู้แล้วว่าควรจะปรนเปรอคนๆ นี้ยังไง

            หมับ

            เพียงไม่นาน คิบอมก็รวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นเหนือหัวอย่างรวดเร็วจนดงแฮร้องเบาๆ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะขยี้จูบที่เรียวปากฉ่ำหวานอย่างร้อนแรง มือใหญ่ก็ลูบไล้สะโพกมนแล้วบีบขยำแรงๆ จนดงแฮครางในลำคอ

            ฟึ่บ

            “อ้ะ คุณคิบอม..”

            ชายหนุ่มจับร่างเล็กให้หันหลังให้ ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นร้อนจะพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังบอบบาง สร้างรอยกุหลาบนับไม่ถ้วนบนผิวขาวจัด จนดงแฮได้แต่เกาะขอบเตียงเอาไว้แน่น ฟันคมขบริมฝีปากล่างเอาไว้เต็มแรงกับอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าอย่างต่อเนื่อง

            “อาห์...”

            คิบอมส่งมือมาบีบขยำก้นนิ่มแรงๆ จนดงแฮส่ายสะบัดหน้าไปมา แล้วเลื่อนริมฝีปากแสนร้ายกาจจนมาถึงสะโพกมน มือใหญ่ค่อยๆ แบะแก้มก้นนุ่มละมุนให้แยกออกห่างช้าๆ จนคนตัวเล็กที่กำลังหลงไปกับสัมผัสของร่างสูงสะดุ้งน้อยๆ

            “ยะ...อ๊าาาาา!!!...พะ...พอฮะ...อึ้ก...ได้โปรด...ดงแฮเสียว...คะ...คุณคิบอม...ได้โปรด...หยุดที...อึ้ก” ยังไม่ทันที่ดงแฮจะเอ่ยห้าม คิบอมก็ใช้ปลายลิ้นแหย่เข้าที่กลีบเนื้อสีสดที่ยังไม่มีใครเคยได้แตะต้องจนดงแฮสะดุ้งสุดตัว ความเสียวซ่านยิ่งพุ่งวาบเข้ามาในช่องท้องแล้วกระจายไปทั่วตัว จนศีรษะเล็กได้แต่ซุกเข้ากับหมอนใบนุ่มหวีดร้องออกมาเสียงดังลั่นห้องกว้าง

            แต่แทนที่คิบอมจะหยุด มือใหญ่กลับแหวกก้นนุ่มเปิดทางให้ปลายลิ้นร้อนผ่าวแหย่ลึกขึ้นจนช่องทางร้อนชุ่มโชกด้วยน้ำใส คนตัวเล็กยิ่งครางพร่า ใบหน้าสวยบิดเบ้ด้วยความเสียวสะท้านที่ได้รับ มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะทึ้งมันขึ้นมา

            “พะ...พอ...ฮะ...อึ้กๆ...มะ...ไหว...” คนหน้าหวานร้องขอความเมตตา เมื่อร่างกายรู้สึกมากเกินไปจนแทบทนไม่ไหว ยิ่งปลายลิ้นร้อนกำลังแหย่ลึกเข้ามาในช่องทางสีสดจนเปียกชื้นไปหมด ดงแฮก็แทบจะถึงสุดปลายทางของห้วงอารมณ์

            “ให้ฉันหยุดจริงๆ หรือ ในเมื่อร่างกายเธอกำลังร้องหาฉัน” คิบอมผละขึ้นมาแล้วว่าด้วยเสียงที่พึงพอใจ ปลายนิ้วยาวก็แตะต้องที่ช่องทางสีหวานแล้วเกลี่ยเบาๆ จนดงแฮสะดุ้งเฮือก หันหน้ามามองใบหน้าคมคายด้วยตาที่ฉ่ำปรือปรอย

            “ยะ...อย่าฮะ...”

            “ฮึ งั้นหรือ” คิบอมถามกลับขณะที่ยังหยอกล้อเรือนร่างเล็กด้วยการใช้ปลายนิ้วลูบไล้ช่องทางสีสดเบาๆ นัยน์ตาคมก็มองใบหน้าสวยที่ยามนี้บ่งบอกถึงความต้องการ นัยน์ตาหวานหรี่ปรือปรอยวาววับด้วยหยาดน้ำตา

            ร่างกายของดงแฮเรียนรู้ที่จะบอกว่าต้องการเขา แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามปฏิเสธมันก็ตาม

            “อึ้ก...เจ็บ” ขณะที่ดงแฮกำลังตัวสั่นกับความรู้สึกมากมายที่ถูกอีกฝ่ายมอบให้ ร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือก มือเรียวกำหมอนใบนุ่มแน่นเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวของคิบอมกำลังกดเข้ามาในช่องทางสีสดช้าๆ ความเจ็บเสียดที่ไม่เคยได้รับทำให้น้ำตาหยดใสร่วงกราว

            น้ำตาที่ทำให้คิบอมยืดตัวไปซ้อนที่แผ่นหลังเล็ก แล้วกดจูบทั่วแก้มเนียนนุ่มแรงๆ

            “อย่าเกร็ง เด็กดี” เสียงทุ้มที่คลายความดุดันไปมากโขกระซิบชิดริมหูเล็ก ให้คนหน้าหวานสูดหายใจเข้าลึกๆ แรงตอดรัดภายในจนแทบขยับนิ้วไม่ได้ทำให้คิบอมปวดหนึบไปทั้งร่าง แต่เขายังใจเย็นพอ...เขายังมีเวลาเพลิดเพลินกับเนื้อตัวหอมหวานได้อีกนาน ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไร

            ดงแฮสูดหายใจลึกๆ มือเรียวกำหมอนแน่นขึ้น ขณะที่พยายามทำตามที่อีกฝ่ายบอก

            คราวนี้ ปลายนิ้วยาวเริ่มสอดแทรกเข้ามาจนสุดแล้วหมุนวนช้าๆ จนคนหน้าหวานหลับตาแน่น แล้วร่างเล็กก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อคิบอมเอื้อมมือมารูดรั้งแก่นกายเล็กให้อีกครั้ง

            “อึ้ก” คนหน้าหวานเชิดหน้าขึ้นสูง เมื่อนิ้วที่สองกำลังกดลึกเข้ามาเรื่อยๆ แล้วขยับเข้าออกแรงขึ้นให้คุ้นชินก่อนจะต้องกลืนกินสิ่งใหญ่โตที่เขาได้สัมผัสด้วยมือมาแล้ว

            รู้ว่ามันต้องเจ็บ แต่ลีดงแฮไม่รู้ว่ามันจะเจ็บแค่ไหนกับขนาดใหญ่โตนั่น...

            “อ๊าาาา!!!” คนหน้าหวานถึงกับหวีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อปลายนิ้วยาวกำลังกระแทกเข้าที่ปุ่มเนื้อภายในจนความรู้สึกเสียวซ่านเริ่มเล่นงานทั่วทั้งร่างอีกครั้ง เรือนร่างเล็กเริ่มขยับสอดรับแรงของอีกฝ่ายทีละน้อย จนปลายนิ้วยาวเข้ามาถึงสาม เสียงหวานยิ่งครวญครางสะท้อนไปทั้งห้อง ยกสะโพกมนขึ้นถูไถกับแก่นกายใหญ่อย่างไม่รู้ตัว

            คิบอมมองสะโพกมนที่ส่ายร่อนไปมาอยู่ตรงหน้ากับแก่นกายใหญ่ที่แข็งขืนจนปวดหนึบ ผนังอุ่นร้อนที่ตอดรัดนิ้วมือเขาก็คับแน่นจนทนไม่ไหว ปลายนิ้วยาวจึงดึงออกอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะจ่อสิ่งใหญ่โตเข้ามาแทนที่

            ฟึ่บ

            “เจ็บ...ดงแฮเจ็บ!!” คนหน้าหวานที่ขยับกายสอดรับกับนิ้วมือทั้งสามยิ่งน้ำตาร่วง ความเจ็บปวดที่ไม่เคยพานพบมาก่อนสอดแทรกเข้ามาทั่วกาย เมื่อแก่นกายใหญ่กำลังกดลึกเข้าหาความคับแน่นจนแทบขยับไม่ได้

            “ได้โปรด...เอาออก...ดงแฮ...ฮึก...เจ็บ...” เสียงหวานร้องเจือสะอื้น แม้จะรู้ว่าไม่สามารถห้ามเจ้าของชีวิตคนนี้ได้

            คิบอมขบกรามแน่นกับช่องทางอุ่นร้อนที่ขมิบถี่รัวจนเขาแทบบ้า

            “ดงแฮ...อย่าบีบฉันอย่างนั้น!!...” เสียงทุ้มคำรามเสียงกร้าว ทั้งที่ดงแฮเอาแต่ส่ายหน้าไปมา แต่ชายหนุ่มก็จับสะโพกมนมั่นแล้วฝืนดุนดันเข้าไปจนสุด

            “อ๊าาาา!!!!” ดงแฮยิ่งสะอื้นในลำคอ เมื่อรู้สึกถึงช่องทางด้านหลังที่ตึงแน่นจนแทบไม่กล้าขยับ มือเรียวก็ป่ายปัดไปตามที่นอนนุ่มอย่างหวังระบายความเจ็บปวดที่ได้รับ ใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาหันมามองคนตัวโตอย่างน่าสงสาร ริมฝีปากเผยอน้อยๆ

            “จะ...จูบดงแฮที...นะฮะ...อื้อ!!” สิ้นเสียงหวานที่ร้องขอ คิบอมก็จับใบหน้าสวยมั่นแล้วประกบจูบลงอย่างร้อนแรง มือใหญ่ก็กอบกุมแก่นกายเล็กแล้วขยับชักรูดแรงๆ ไปด้วย ดึงดูดความสนใจร่างเล็กมาที่จูบร้อนๆ ที่ร่างเล็กไขว้คว้าเอาไว้ ก่อนที่จะเริ่มขยับกายช้าๆ ให้ร่างน้อยคุ้นชินทีละน้อย

            “คะ...คุณคิบอม....อื้อ...” ดงแฮหอบหายใจแรงๆ ร่างเล็กสะดุ้งแทบทุกครั้งที่แก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาในกาย แต่เพียงไม่นาน ความเจ็บปวดที่ได้รับกลับแปรเปลี่ยนเป็นความสุขสมที่ไม่เคยรู้จัก

            “อ๊า!!...ตะ...ตรงนั้น” แรงกระแทกที่โดนจุดภายใน ทำให้ช่องทางเล็กยิ่งขมิบถี่ ตอดรัดแก่นกายใหญ่อย่างรุนแรง จนคิบอมคำรามในลำคออย่างพอใจ มือใหญ่รวบสะโพกมนของคนตัวเล็กมั่นแล้วขยับกายสอดแทรกเข้าไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ

            ตอนนี้ ความคับแน่นและเรือนกายหอมหวานของดงแฮกำลังทำให้เขาหลงใหลจนห้ามปรามความต้องการไว้ไม่อยู่

            “อึ้กๆ...อ้ะอ๊า....ระ...แรงไป...อื้อ...” ดงแฮร้องบอกเสียงสั่น ขณะที่มือเรียวข้างหนึ่งเกาะเตียงไว้มั่น อีกข้างก็คว้ามือใหญ่เอาไว้แล้วเริ่มขยับกายสอดรับแรงกระแทกกระทั้นรุนแรงด้านหลัง

            พั่บๆๆ

            เหงื่อเม็ดใหญ่ยิ่งไหลอาบกายของทั้งสองเพิ่มเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่กดลึกเข้ามาไม่มีหยุด ไฟอารมณ์ของทั้งสองยิ่งลุกโชน เรือนร่างเล็กยิ่งตอบรับอีกฝ่ายอย่างที่คนตัวเล็กไม่รู้ตัว ใบหน้าหวานส่ายสะบัดไปมากับความรู้สึกที่ได้รับ

            เสียวซ่านจนแทบลืมหายใจ รู้สึกดีจนหมดสิ้นความเขินอาย

            “ดี...ดงแฮ...อืม...อย่างนั้น...เด็กดี” คิบอมคำรามอย่างพอใจ ขณะที่ส่งกายกระแทกเข้าไปรัวแรงขึ้น มือใหญ่ก็เอื้อมไปสะกิดยอดอกสีสดแรงๆ จนดงแฮผวาเฮือก

            “อ้ะ...อ๊า...คุณ....คิบอม...ดงแฮจะ...มะ...ไหว...อ๊า...แล้ว” เสียงหวานครวญครางแทบไม่เป็นภาษา เมื่อชายหนุ่มกำลังพรมจูบไปทั่วลำคอด้านหลัง ลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารินรดทำให้ขนอ่อนลุกซู่ มือเรียวบีบมือใหญ่ไว้แน่นก่อนที่กายเล็กจะกระตุกแรงๆ

            “อ๊าาาา...” เสียงหวานหวีดลั่น ก่อนที่จะปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเลอะผ้าปูที่นอน ร่างเล็กแทบจะทิ้งตัวลงกับฟูกนุ่ม ถ้าไม่ใช่เพราะฝ่ามือใหญ่รวบเอวเล็กไว้ก่อน คิบอมบังคับใบหน้าหวานมารับจูบร้อนๆ ก่อนที่เรือนกายใหญ่จะขยับกายถี่ยิบ

            “อืมมมมม” นัยน์ตาคมหลับแน่น ยามที่ปล่อยหยาดน้ำขุ่นเข้าไปในช่องทางอุ่นจนร่างน้อยสะดุ้งเฮือก แล้วค่อยทิ้งร่างลงกกกอดร่างเล็กไว้แน่น

            ดงแฮได้แต่หอบหายใจแรงๆ ขณะที่เอนร่างลงซุกซบเข้ากับแผ่นอกกว้างเสียทั้งตัว แก่นกายใหญ่ที่ฝังแน่นอยู่ในร่างทำให้ร่างน้อยแทบไม่กล้าขยับ

            จุ๊บ

            คิบอมโน้มหน้ามากดจูบที่ขมับชื้นเหงื่อแรงๆ สูดดมความหอมละมุนที่ปะปนไปกับกลิ่นของเซ็กส์ที่แสนร้อนแรงเข้าเต็มปอดอย่างพึงใจ ความคิดเดิมยิ่งตอกย้ำในความรู้สึก

            คิดถูกจริงๆ ที่ซื้อร่างเล็กนี้มาอยู่ในครอบครอง

            ร่างกายของดงแฮที่ทำให้เขาพอใจกว่าคนอื่น

            “เธอรู้ตัวมั้ยว่าทำให้ฉันพอใจแค่ไหน” เสียงทุ้มที่กระซิบชิดริมหูทำให้คนฟังได้แต่ขบเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าสวยได้แต่สะบัดหน้าไปมาแรงๆ แล้วยิ่งซุกแผ่นหลังเล็กเข้าไปกับแผ่นอกกว้างอย่างไม่กล้าตอบอะไร ร่างเล็กได้แต่ตัวสั่นน้อยๆ กับฝ่ามือใหญ่ที่ลูบไล้เอวบางเบาๆ

            “ดะ...ดงแฮไม่รู้ฮะ...อ้ะ” คนหน้าหวานถึงกับสะดุ้งสุดตัว เมื่อคิบอมกำลังบีบสะโพกมน ริมฝีปากอุ่นร้อนก็ซุกไซ้ที่ลำคอระหงแรงๆ

            “งั้นฉันจะทำให้เธอรู้” คิบอมกระซิบพร่าชิดริมหู ก่อนที่จะแนบริมฝีปากที่กลีบเนื้อนิ่มที่เขาแสนจะติดใจ จนคนหน้าหวานที่จะร้องห้ามเสียงสั่นได้แต่ร้องเบาๆ ในลำคอ

            ก่อนที่ค่ำคืนนี้ทั้งคืนร่างน้อยจะต้องครวญครางเสียงหวาน ขยับส่ายเรือนร่างตอบรับร่างสูงใหญ่ของเจ้าของชีวิตอย่างหมดหนทางขัดขืน

            สิ่งที่ลีดงแฮต้องตอบแทนเจ้าของตนกลับคืน...ร่างกายที่น่าหลงใหล

................................................

คิดเห็นเป็นยังไง บอกกันได้ที่

http://writer.dek-d.com/may-kwang/story/viewlongc.php?id=788720&chapter=21

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

จะผิดมั้ย ถ้าบอกว่า...เม้นให้เมย์บ้างเถอะนะคะ...เอ็นซียาวขนาดนี้เลยนะเออ T^T