NC
Lust Lesson_23
คิบอมเอื้อมมือไปจับที่สะโพกมนของคนตัวเล็กแน่น
ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า
นัยน์ตาคมดุสบกับนัยน์ตาหวานปนโศกที่เวลานี้ไหววูบวาบด้วยความหวาดหวั่น
ก่อนที่มือใหญ่จะลูบไปทั่วเอวบาง บีบคลึงเนื้อนุ่มภายในชุดนอนพอดีตัวอย่างเบามือ
เพียงสัมผัสแผ่วๆ
แต่ทำให้ดงแฮเม้มริมฝีปากเบาๆ
ร่างกายเหมือนถูกปลุกเร้าขึ้นมาอย่างห้ามอารมณ์ความรู้สึกไม่ได้
ยามที่มือใหญ่ลูบไล้ที่โคนขาอ่อน คนหน้าหวานก็ต้องเบือนหลบสายตาไปทางอื่น
เมื่อความร้อนเริ่มไหลรวมตัวกันที่กลางลำตัว
แต่แม้ว่าจะหวาดหวั่นกับสัมผัสของชายหนุ่ม
แต่ดงแฮก็ไม่มีท่าทีขัดขืนใดๆ นอกจากมือเรียวที่วางนิ่งบนไหล่กว้าง
มีบ้างที่ขยับบีบเบาๆ ระบายความรู้สึกที่กำลังถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง
และหากว่ามือใหญ่กำลังปลุกปั้นอารมณ์ของดงแฮได้แล้ว
ก็ไม่เท่านัยน์ตาคมแสนมีอำนาจคู่นี้ที่กำลังฉายชัดถึงความพอใจ
แววตาที่แฝงเร้นด้วยความร้อนแรงทำให้เด็กน้อยยิ่งตัวร้อนจัด
คิบอมมองใบหน้าหวานนิ่ง
สูดดมกลิ่นกายหอมหวานยามที่ถูกปลุกเร้าของร่างเล็กอย่างพอใจ
มือใหญ่ที่ลูบไล้ไปทั่วสะโพกมนกลับมาเกี่ยวที่ขอบกางเกงนอนแล้วมองปฏิกิริยาต่อต้านของเด็กน้อยของเขา
แต่เมื่อเห็นท่าทางหวาดหวั่น ทว่ากลับไม่ขัดขืน มือใหญ่ก็ค่อยๆ
ดึงกางเกงนอนพร้อมกับชั้นในตัวเล็กลงจนไปกองที่พื้นเผยเรียวขาขาวผ่องที่ยังมีรอยแดงจางๆ
ประดับอยู่
“รู้สึกยังไงดงแฮ” ชายหนุ่มถามเรียบๆ
ทว่า ฝ่ามือร้อนผ่าวก็กำลังปลุกอารมณ์ของเด็กน้อยที่พร้อมจะเรียนรู้บทเรียนต่อไปด้วยการจับที่ก้นนุ่มแล้วเคล้นคลึงเบาๆ
จนดงแฮเม้มริมฝีปากแน่น
“ว่ายังไง” คิบอมยังถามเน้นย้ำ
เมื่อเห็นใบหน้าหวานที่แดงจัด มือใหญ่ก็กำลังช้อนเรียวขาขาวให้อ้ากว้างอีกนิด
ปลายนิ้วยาวก็ไล้อย่างเบามือ จนดงแฮกัดริมฝีปากตัวเองแน่นขึ้น
“อะ...อายฮะ...ดงแฮอาย” คนหน้าหวานละล่ำละลักบอก
แทบสำลักลมหายใจร้อนผ่าวของตน
เมื่อปลายนิ้วที่แสนร้ายกายกำลังทำให้ร่างกายเขาเรียกร้องสัมผัสมากกว่านี้อย่างห้ามไม่ได้
มือเรียวยิ่งบีบไหล่กว้างเอาไว้แน่น
อับอายไม่น้อยกับแก่นกลางเล็กที่กำลังตื่นตัวจนเห็นปลายสีฉ่ำหวาน
“นอกจากอายล่ะ”
“อ้ะ!!!”
ชายหนุ่มยังคงถามเรียบๆ ทว่าดงแฮกลับร้องออกมา
ร่างกายสะดุ้งเฮือกกับปลายนิ้วยาวที่กำลังสะกิดไล้ที่ช่องทางสีสดเบาๆ
แม้จะยังรู้สึกแสบนิดๆ
ทว่ากลับรู้สึกได้ว่ามันกำลังขมิบถี่รัวจนใบหน้าหวานยิ่งแดงจัด
อยากจะหันหน้าหนีไปทางอื่นที่ไม่ใช่นัยน์ตาคมที่บ่งบอกว่าพอใจเรือนกายของเขา
มันอาย...อายแต่กลับยิ่งต้องการ
“ว่าไง รู้สึกดีมั้ย...”
“อื้อ!!!”
ฟันคมขบริมฝีปากล่างเต็มแรง เมื่อชายหนุ่มกำลังกดเข้าที่ช่องทางนุ่มเพียงนิด
แล้วคลึงเบาๆ ให้ปลายนิ้วสัมผัสช่องทางนุ่มโดยรอบ
ร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอนร่างเข้ามาซบที่ไหล่กว้างเอาไว้ แล้วหอบหายใจแรงๆ
มือเรียวยิ่งบีบแน่นขึ้นกับอารมณ์ที่ปั่นป่วนในร่าง
“ถ้าเธอไม่ตอบ
ฉันก็ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ” คิบอมก็ไม่มีปรานี ชายหนุ่มยังคงถามคำถามน่าอายออกมา
ขณะที่มือใหญ่อีกข้างก็กำลังเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเม็ดเล็กออกจากกันช้าๆ
“อึ้ก....อ้ะ...”
ดงแฮหลุดเสียงครางปนหอบออกมา เมื่อคิบอมละมือมาคลึงที่ปลายท่อนเนื้อสีหวานเบาๆ
จนร่างกายกระตุกเกร็ง ไม่สามารถห้ามปรามความรู้สึกที่เริ่มถาโถมเข้ามาได้เลย
เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส เพียงแค่นัยน์ตาคมที่กวาดมองไปทั่วร่าง
ร่างกายของลีดงแฮก็ตอบสนองความต้องการนั่นอย่างที่เจ้าตัวไม่อาจห้ามมันได้เลย
“ดะ...ดีฮะ...อึ้ก...ดงแฮรู้สึกดี...ดีจังเลย...”
เสียงหวานตอบปนหอบหายใจแรงๆ
เมื่อคิบอมยังเคล้นคลึงเนื้อตัวเขาราวกับกำลังกลั่นแกล้ง
มือใหญ่ก็ปลดกระดุมออกเสียครบทุกเม็ดแล้วดึงชายเสื้อแยกออกจากกัน
จมูกโด่งก็กำลังสูดดมกลิ่นเนื้อหอมหวานตรงใต้แผ่นอกบางเข้าไปเต็มปอด
“รู้ตัวมั้ยว่าเธอหอมแค่ไหน...อย่าคิดให้คนอื่นทำอย่างนี้กับเธอเด็ดขาด
ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” คิบอมบอกง่ายๆ
ตอกย้ำว่าร่างกายของลีดงแฮเป็นของใคร
และถ้าเขายังถือครองเป็นเจ้าของก็ห้ามให้เด็กน้อยคนนี้ไปยุ่งกับใครเด็ดขาด
คนอย่างคิมคิบอมไม่ชอบเอาของๆ
ตัวเองไปแบ่งใช้ร่วมกับใคร
“จำเอาไว้นะดงแฮ...ห้ามขัดคำสั่งฉัน
และนอกจากฉัน อย่าไปยุ่งกับใครเด็ดขาด”
ชายหนุ่มที่กำลังซุกไซ้ไปตามแผ่นอกบอบบางบอกเรียบๆ
ทว่าแฝงด้วยความเด็ดขาดเอาไว้จนเนื้อตัวคนฟังสั่นสะท้าน แล้วดงแฮก็หลุดครางออกมา
เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังดูดเม้มผิวเนื้ออ่อนบางจนเจ็บนิดๆ
“ฮะ...ดะ...ดงแฮจะไม่ยุ่งกับใคร...ดงแฮเป็นของคุณคิบอม...เป็นของคุณ...”
เสียงหวานตอบรับเสียงพร่า
มือเรียวยิ่งบีบไหล่กว้างแน่นกับสัมผัสที่ลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวขาวผ่อง จนคิบอมยอมผละร่างถอยห่างออกมาอีกนิด
มือใหญ่เลื่อนไปจับท้ายทอยเล็กไว้มั่น
นัยน์ตาคมสบนิ่งที่ดวงตาแสนหวาน
จ้องลึกนิ่ง ก่อนจะยกยิ้มพอใจที่ทำให้คนตัวเล็กใจสั่นสะท้าน
“ดี...เด็กดี ว่านอนสอนง่ายอย่างนี้สิ
ฉันชอบ” ว่าจบ คิบอมก็กดท้ายทอยเล็กให้แนบริมฝีปากลงมา บดคลึงเนื้อนุ่มแรงๆ
จนดงแฮตัวสั่น จูบที่เรียกร้อง
รุนแรง...และแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจนคนหน้าหวานต้องส่งมือไปคล้องลำคอแกร่งมั่น
คิบอมส่งปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน
ตวัดเกี่ยวลิ้นนุ่มอย่างเร่าร้อน มือใหญ่ปรับเอียงใบหน้าหวานให้ได้องศา
ขณะที่มอบจูบที่ยิ่งร้อนแรงมากขึ้นให้จนน้ำใสๆ
เริ่มเอ่อคลอออกมาจากขอบปากของทั้งคู่
สอนสั่งให้ร่างน้อยตอบสนองด้วยอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา
“อ้ะ” เสียงหวานครวญครางในลำคอ
ขณะที่ยิ่งเผยอเรียวปากหวานหยิบยื่นจูบไร้เดียงสาให้คนตัวโต
จนเสียงจูบยิ่งดังก้องห้องนอนกว้าง ก่อนที่คิบอมจะค่อยๆ
ผละออกห่างเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างน้อยแทบจะหมดลมแล้ว
หมับ
“อ้ะ” ดงแฮร้องเบาๆ อย่างตกใจ
เมื่ออยู่ๆ คิบอมก็จับมือเรียวนุ่มมาแตะต้องที่แก่นกายใหญ่ภายใต้ผ้าขนหนูสีขาว
แม้จะเคยสัมผัสและช่วยชายหนุ่มมาแล้ว
แต่แก่นกายใหญ่ที่กำลังขยับขยายก็กำลังทำให้ดงแฮหน้าร้อนจัด
ทว่าร่างเล็กก็ไม่ขัดขืน มือเรียวสัมผัสไปตามความยาวตามที่คิบอมบังคับ
ร้อนจัง
ดงแฮคิดในใจอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่
ปลายนิ้วเรียวกำลังจับท่อนเนื้อร้อนผ่าวผ่านผ้าขนหนู นัยน์ตาหวานก็จับจ้องไม่วางตา
ลิ้นเล็กเผลอเลียริมฝีปากเบาๆ กับอารมณ์บางอย่างที่ปะทุเข้ามาในร่าง
อยากสัมผัสมากกว่านี้
อยากแตะต้องคุณคิบอมมากว่านี้
ความคิดของเด็กน้อยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกคนตัวโตยัดเยียดประสบการณ์แสนหวามให้มากขึ้นทีละน้อย
จนร่างกายหลงใหลไปกับเรือนกายใหญ่
ท่าทางสนอกสนใจของดงแฮทำให้คิบอมยกยิ้มอย่างพอใจ
มองร่างเล็กที่กำลังทรุดไปนั่งทับขาอยู่บนพื้นระหว่างขาเขาทั้งสองข้าง มือเรียวก็ลูบไล้อย่างอยากรู้อยากเห็นโดยไม่ต้องให้คิบอมบังคับอีกต่อไป
“ถอดมันออกสิ”
คิบอมก้มลงกระซิบชิดริมหู กดจูบที่ลำคอระหงจนดงแฮขนลุกซู่
ทว่าดวงตากลมโตกลับไม่ละสายตาจากของในมือ นอกจากใบหน้าหวานที่กดลงช้าๆ
มือเรียวที่สั่นระริกค่อยๆ ดึงผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกไป
เปิดเผยกายใหญ่ที่ผงาดอยู่ตรงหน้าจนเรือนร่างเล็กร้อนซู่
มือเรียวค่อยๆ
ส่งไปแตะต้องความร้อนผ่าวโดยไม่ต้องผ่านผ้าเนื้อนุ่ม
นิ้วเรียวก็กำลังแตะไล้ปลายแดงอย่างเบามือ ความร้อนที่แตะต้องทำให้ดงแฮช้อนตาขึ้นมองชายหนุ่มช้าๆ
ราวกับอยากรู้ว่าเขาทำถูกมั้ย
คิบอมหัวเราะในลำคอเบาๆ
ทั้งที่กำลังถูกความอึดอัดเข้าโจมตี
ดงแฮไม่รู้หรอกว่าท่าทางของตัวเองมันยั่วเย้าอารมณ์ผู้ชายมากแค่ไหน
ไหนจะเสื้อเนื้อนุ่มที่ปลายแยกออกเผยเม็ดทับทิมสีสดที่ชูชัน
แล้วยังเรือนกายช่วงล่างที่เปลือยเปล่ากำลังนั่งอยู่บนพื้นตรงหน้า
นัยน์ตาหวานฉ่ำที่ฉายแววไม่แน่ใจ
เซ็กซี่ได้มากกว่าที่คิดจริงๆ
ชายหนุ่มคิดในใจ
ขณะที่ส่งมือมาลูบศีรษะนุ่มมือเบาๆ
จนคนหน้าหวานมีความกล้าจะลูบไล้ไปทั่วแก่นกายใหญ่
ดงแฮไม่รู้เลยว่าความต้องการเหล่านี้มันมาจากไหน
แต่ยิ่งแตะต้อง
ความขัดเขินก็จางหายไปเหลือเพียงความต้องการที่เพิ่มพูนขึ้นจนมือเรียวประคองของในมือแล้วรูดรั้งเริ่มจากช้าๆ
แล้วขยับให้แรงขึ้น
“อืม...ดี...” คิบอมส่งเสียงคำรามเบาๆ
ที่ยิ่งทำให้คนฟังตัวร้อนผ่าว ยิ่งเห็นว่าคิบอมกำลังพอใจแค่ไหน
มือเรียวก็ยิ่งรูดรั้งแรงขึ้น ร่างกายยิ่งต้องการจนสะโพกมนส่ายไปมา
ให้ขาเรียวที่นั่งพับลงสัมผัสโดนแก่นกายเล็กผ่านๆ
คิบอมมองท่าทางนั้นอย่างพึงใจ
แล้วใบหน้าคมคายก็โน้มลงมากระซิบบอกอีกครั้ง คำสั่งที่ดงแฮเผลอสบตาอย่างตื่นตระหนก
“ใช้ปากเธอสิ”
คนหน้าหวานถึงคราวหน้าร้อนวูบ
มือเรียวที่กำลังประคองแก่นกายใหญ่เผลอหยุดนิ่ง
หากแต่นัยน์ตาคมที่จ้องนิ่งบ่งบอกความต้องการ ทำให้ร่างเล็กสูดหายใจเข้าลึกๆ
จุ๊บ
“อืม...ดงแฮ” เสียงทุ้มที่เผลอครางต่ำ
ทำให้คนหน้าหวานที่ส่งริมฝีปากไปแตะต้องที่ส่วนปลายตัวแข็งทื่อ
ก่อนที่ความตกใจจะแปรเปลี่ยนเป็นความอยากรู้อยากลอง
ริมฝีปากสีสดสวยจึงอ้าออกแล้วรับของในมือเข้าไปทีเดียวจนแทบสำลักเพราะความใหญ่โตนั่น
“อึ้ก...”
“ค่อยๆ เด็กดี ไม่ต้องรีบ”
คิบอมแนบริมฝีปากกับแก้มนุ่ม แล้วกระซิบสอนสั่งช้าๆ
รู้ดีว่าความสุขหรรษามันรออยู่ข้างหน้า
เพราะฉะนั้นแค่เสียเวลาสอนให้เด็กน้อยคนนี้รู้จักการปรนเปรอไม่ใช่การเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์
คนหน้าหวานที่เนื้อตัวร้อนรุ่มค่อยๆ
ลองใหม่ ริมฝีปากสีหวานค่อยๆ ส่งมันเข้าไปในปาก
สัมผัสรสชาติที่ดงแฮไม่รู้เลยว่าจะทำให้เขาหลงมัวเมาไปกับมัน...จนตกอยู่ในความลุ่มหลง...ลุ่มหลงในตัวของเจ้าของชีวิตคนนี้ที่ร่างกายนี้จะปรนเปรอตามความต้องการ
จากตอนแรกที่แทบสำลัก
แต่เมื่อผ่านไปสักพักแล้วจับจังหวะถูก ดงแฮก็สามารถรับเข้าไปได้มากกว่าเดิมมาก
เรียวปากสีสดห่อเข้าหากันโดยสัญชาตญาณ ดูดกลืนแก่นกายใหญ่จนน้ำใสๆ เคลือบไปทั่ว
“อึ้ก...ดงแฮ...” เสียงทุ้มคำรามต่ำ
แยกปลายเท้าอีกนิด เพื่อให้ร่างน้อยขยับคลานเข้ามาชิดกับแก่นกายใหญ่มากขึ้น
มือใหญ่ก็เอื้อมไปประคองสะโพกมนจนดงแฮอยู่ในท่าคลานเข่าใช้ริมฝีปากช่วยเขา
ยิ่งคิบอมครางต่ำๆ
เด็กน้อยก็ยิ่งรู้สึกต้องการมากขึ้นจนขาเรียวยิ่งถูไถไปมาเบาๆ
มือเรียวช่วยขยับไปด้วย ห้ามไม่ได้กับความพอใจลึกๆ ที่ทำให้คิบอมมีความสุข
“อืมม” ดงแฮครางในลำคอ
เมื่อมือใหญ่กำลังบีบก้นนุ่มแรงๆ ปลายนิ้วยาวกำลังสะกิดช่องทางสีสดด้านหลังเบาๆ
จนมือเรียวเผลอกำแก่นกายใหญ่แน่น นัยน์ตาหวานที่ฉ่ำเยิ้มเริ่มเบิกกว้างอย่างตกใจ
“อ้ะ...อ๊า...ยะ...อย่าฮะ...”
คนหน้าหวานปล่อยของในปากทันที
เมื่อคิบอมกำลังใช้ปลายนิ้วกดสอดเข้าในช่องทางสีสดจนเนื้อตัวที่ร้อนรุ่มอยู่แล้วยิ่งร้อนจัด
“ทำต่อไป ดงแฮ” คิบอมสั่งเสียงพร่า
ขณะที่กดปลายนิ้วเข้าไปในช่องสีสดจนสุด จนดงแฮหวีดร้องออกมาดังลั่น
ทว่าใบหน้าหวานก็ก้มลงไปสัมผัสแก่นกายใหญ่อีกครั้ง
แต่สะโพกมนกลับส่ายร่อนด้วยความเสียวซ่าน เสียงครวญครางหวานๆ ดังลั่นในลำคอ
เมื่อคิบอมกำลังสอดปลายนิ้วเข้ามาเรื่อยๆ
“อืม!! ดงแฮ”
คิบอมขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่าน
เมื่อดงแฮระบายความต้องการของตนด้วยการห่อริมฝีปากแน่นขึ้นให้เขาพอใจ
เด็กคนนี้เรียนรู้เร็วอย่างที่คาด
“อ้ะ..อ๊า...”
ดงแฮยิ่งส่ายสะโพกร่อนไปมา ช่องทางสีสดยิ่งขมิบถี่รัวกับความต้องการ
นัยน์ตาหวานหยาดคลอด้วยหยดน้ำใสจากแรงอารมณ์
ดงแฮต้องการ ต้องการมากกว่านี้
“คะ...คุณคิบอมแรงอีกฮะ...แรงอีกนิด...อ้ะ...ดงแฮเสียว...”
คนหน้าหวานจำต้องปล่อยของในปาก ร้องบอกราวขอความเมตตา
มือเรียวบีบหน้าขาชายหนุ่มแน่น เมื่อคิบอมเหมือนกลั่นแกล้งด้วยการสอดเข้ามาช้าๆ
ปลายนิ้วยาวสองนิ้วก็กดแช่ไม่สุดจนคนตัวเล็กแทบทนไม่ไหว
ฟึ่บ
“อ้ะ...อีกฮะ....ดงแฮอยากได้...อีก...อึ้ก”
เด็กน้อยร้องขอเสียงพร่า
จนชายหนุ่มกดปลายนิ้วเข้ามาแล้วหมุนวนให้โดนผนังรอบด้านจนสะโพกมนยิ่งเกร็งหนัก
ใบหน้าหวานแนบกับแก่นกายใหญ่อย่างสิ้นเรี่ยวแรง
มีเพียงความต้องการที่ต้องการการปลดปล่อย
หมับ
“มานี่มา”
“อ้ะ! คุณคิบอม”
คราวนี้คิบอมถอนปลายนิ้วเรียวยาวออก แล้วออกแรงดึงทีเดียว
ร่างน้อยก็เข้ามาสู่อ้อมกอดที่รอไว้ ชายหนุ่มจับร่างเล็กให้หันหน้าไปหาแก่นกายใหญ่
แล้วดึงรั้งสะโพกมนให้สูงพอดีใบหน้าคมคาย มือใหญ่แยกก้นนุ่มเบาๆ แล้วจับจ้องช่องทางสีสด
“ยะ...อย่ามองนะฮะ”
คนหน้าหวานแม้จะไม่เห็นแววตาของชายหนุ่ม แต่เขากลับรู้ว่าคิบอมกำลังมองอะไร
และนั่นทำให้เขาปั่นป่วนไปทั้งร่าง มันทั้งต้องการการสัมผัส
ทั้งเขินอายทว่าก็แฝงด้วยความปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยม
คาดหวังว่าคุณคิบอมจะสัมผัสมัน
และความคิดนี้ก็ทำให้ดงแฮละอายวูบกับความต้องการของตน
ทว่าก็เพียงครู่เดียว เมื่อคิบอมกำลังใช้ปลายนิ้วสัมผัสเบาๆ
“ยังเจ็บอยู่มั้ย”
“อ้ะ...” แค่ถามเปล่าๆ
ดงแฮก็ไม่กล้าจะตอบอยู่แล้ว แต่คิบอมเล่นสัมผัสแล้วคลึงเบาๆ
ราวกับกำลังทดสอบจนคนหน้าหวานได้แต่กำหน้าขาชายหนุ่มแน่น
“ฮึ ยังช้ำอยู่
วันอื่นค่อยว่ากันแล้วกัน” คิบอมบอกราวกับพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ
แต่ทำให้คนฟังอายจัด หน้ายิ่งร้อนผ่าว
เฮือก!!
ก่อนที่ร่างเล็กจะสะดุ้งสุดตัว
เมื่อคิบอมกำลังส่งปลายลิ้นไปแลบเลียเบาๆ จนฉ่ำชื้น
“ทำให้ฉันด้วย” คิบอมสั่งง่ายๆ
ก่อนจะส่งมืออีกข้างไปกำรอบแก่นกายเล็กแล้วรูดรั้งให้เบาๆ เรียกเสียงครางจากดงแฮ
ก่อนที่คนหน้าหวานจะจัดการสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าอีกครั้ง
ชายหนุ่มคำรามก้อง
ก่อนที่จะใช้ริมฝีปากปรนเปรอให้ร่างเล็ก
มืออีกข้างกดสอดเข้าไปในกลีบเนื้อสีหวานอีกครั้งจนดงแฮสะดุ้งเฮือก
ริมฝีปากยิ่งห่อแน่นมากขึ้น
โดยที่คนหน้าหวานไม่รู้เลยว่าอาการเช่นนี้ยิ่งทำให้คิบอมอยากจะสอดแทรกกายเข้าไปเสียมากกว่าเดิม
แต่ก็คำนึงดีว่าร่างเล็กยังไม่หายดี ถ้าเขาอยากได้ตอนนี้
เห็นทีคงต้องพักร่างกายดงแฮไปอีกนาน
ดงแฮยิ่งใช้ริมฝีปากเร็วขึ้น
ขณะที่สะโพกมนก็ส่ายร่อนไปมาอย่างเสียวซ่าน เสียงครางกลืนหายไปในลำคอ
ขณะที่ในปากก็สัมผัสรสชาติของน้ำขุ่นคาวที่ไหลออกมาทีละน้อย
ทั้งที่ร่างกายกำลังจะระเบิดพรูกับปลายลิ้นและนิ้วยาวของชายหนุ่ม
“อื้อ....อืม...”
เสียงหวานหลุดรอดออกมาเบาๆ ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกเกร็งเพราะทนไม่ไหว
ริมฝีปากเล็กปล่อยของในปากทันที แล้วส่งมือเรียวไปรูดรั้งแทนแรงๆ
ซบหน้าลงกับต้นขาแกร่งของชายหนุ่ม
“อีกฮะ...คะ...คุณคิบอม...ระแรง...อีก...”
เสียงหวานร้องบอกอย่างลืมอาย สะโพกเล็กขยับไปมาดูดกลืนปลายนิ้วยาวเข้ามาลึกขึ้น
ก่อนจะส่ายสะบัดหน้าไปกับมาความรัญจวนใจที่เกิดขึ้น ความเสียวซ่านแทบจะแล่นไปทั่วทุกประสาทสัมผัส
“อ้ะ...อ๊า...อึ้ก...แฮ่ก...”
ดงแฮหอบหายใจแรงขึ้น เมื่อร่างกายแทบระเบิดกับความต้องการ
มือเรียวยิ่งกำขาชายหนุ่มแน่น
น้ำตาหยดใสเอ่อคลอด้วยความเสียวกระสันหยดลงกับความต้องการที่ใกล้เข้าสู่ปลายทาง
แล้วไม่รู้เขาคิดไปเองหรือเปล่าว่าคุณคิบอมสัมผัสเขาอย่างอ่อนโยน
แม้จะอยู่ภายใต้ท่าทีแข็งกร้าวและเอาแต่ใจ
แต่เขาไม่เจ็บเลย มันไม่มีความเจ็บปวดสักนิด อาการร้าวระบมแทบไม่เกิดขึ้น
รู้สึกถึงเพียงความต้องการที่มากขึ้น มากขึ้น มากจนทนไม่ไหว
มากจนอยากให้คุณคิบอมสอดแทรกกายมาเสียเดี๋ยวนี้
ลีดงแฮกำลังปฏิเสธไม่ได้ว่ากำลัง...เสพติดสัมผัสจากคุณคิบอม
“อ๊าาาาา!!!!!!!!!!!!!” เสียงหวานหวีดร้องลั่น รู้สึกถึงร่างกายที่เหมือนระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ
ปลดปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมาเต็มแผ่นอกกว้าง หอบหายใจแรงๆ
ขณะที่มือเรียวยังไม่หยุดหน้าที่ของตนเรียกเสียงครางต่ำๆ จากร่างสูง
ก่อนที่ดงแฮจะครอบริมฝีปากร้อนผ่าวลงไปอีกครั้ง
ปลายฉ่ำน้ำขุ่นแทบจะพุ่งเข้ามาทันทีที่ครอบริมฝีปากลงไป
พร้อมกับเสียงครางทุ้มต่ำพร่า
“แค่กๆ”
ดงแฮสำลักกับน้ำรสฝาดจำนวนมากที่เข้ามา แต่ก็พยายามกลืนมันลงไปทั้งหมด
แต่ก็มีบางส่วนที่ไหลเปอะเปื้อนลงมาตามปลายคางเรียวสวย
“แฮ่กๆ...แฮ่กๆ”
ดงแฮทรุดตัวลงอย่างหมดแรงทันที
นัยน์ตาหวานหลับแน่นกับความเหนื่อยหอบที่ร่างกายได้สัมผัส ก่อนจะร้องเบาๆ
เมื่อคิบอมพลิกร่างเล็กให้กลับมานอนทางเดียวกัน มือใหญ่รวบเอวเล็กไว้มั่น
....................................................
กลับไปอ่านต่อที่
ขอบคุณมากค่ะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น