ตอนที่ 31 เมื่อคนหล่อมีวิธีแก้เขิน
“ว่ายังไง”เสียงทุ้มว่าขณะที่ก้มหน้าลงไปชิดใบหน้าหวานที่ขึ้นสีสวย
ลมหายใจร้อนผ่าวที่ก้มลงมาทำเอาคนเขินอยู่แล้วหลับตาแน่น ท่าทางที่ทำให้ชายหนุ่มกดจมูกโด่งลงไปที่แก้มใสแรงๆ
ท่าทางที่ทำให้ใบหน้าหวานส่ายไปมาอย่างหลีกหนี ดวงตายิ่งหลับแน่นขึ้น
ใบหน้ายิ่งร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกถึงอีกฝ่ายที่ก้มมาคลอเคลียใกล้ใบหน้าของตน
“จะบอกหรือไม่บอก”เสียงทุ้มว่าขณะสังเกตปฏิกิริยาของคนตัวเล็กที่เขาเริ่มจะเดาอาการออกแต่เพื่อความแน่ใจ
มือหนาก็แหวกเสื้อเนื้อนิ่มที่ทำเอาเจ้าของสะดุ้งเฮือก แต่ไม่ยอมลืมตา
ริมฝีปากได้รูปกดยิ้มลึกก่อนจะกดจูบไปที่คอขาวชิมรสหอมหวานที่ห่างหายไปเสียทั้งอาทิตย์
สัมผัสร้อนผ่าวที่ทำเอาคนที่ถูกพันธนาการข้อมือไว้ได้แต่ส่ายหัวไปมา
“พะ พี่คิบอม พะ พอแล้ว ด๊องอายจะแย่อยู่แล้วนะฮะ”เสียงหวานที่ดังมาอย่างตะกุกตะกักขณะที่เจ้าของลืมตาที่ฉ่ำหวานฉายแววขวยเขินอย่างเต็มเปี่ยมทำให้คนมองชะงัก
นัยน์ตาคมมองดวงหน้าหวานที่แดงก่ำและนัยน์ตาสวยที่ช้อนขึ้นมามอง ขณะสะกดกลั้นสิ่งที่เขากำลังรู้สึกเอาไว้
เพราะร่างเล็กที่ดิ้นหลายครั้งขณะที่ทาบทับอยู่ทำให้คนที่ได้ลิ้มชิมรสหวานๆจากลำคอขาวไปแล้วรู้สึกถึงแรงอารมณ์ที่ถาโถมขึ้นมา
สิ่งที่คนอื่นไม่อาจทำให้คนที่ควบคุมตัวเองดีเยี่ยมอย่างคิมคิบอมรู้สึกอะไรได้มากเท่านี้
ไม่ว่าจะสาวสวยแค่ไหนไม่เคยมีใครทำให้เขาติดใจได้ขนาดนี้
ไม่มีใครเหมือนร่างเล็กที่เขากำลังสัมผัสอย่างชิดใกล้ในเวลานี้
“อาย ทำไม???”เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะที่ข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้เพราะต้องรู้สาเหตุที่ทำให้เขาหงุดหงิดใจมาเป็นสัปดาห์ให้ได้ก่อน
“มะ ไม่บอกได้มั้ยฮะ”เสียงหวานพยายามมองอย่างออดอ้อนไม่อยากจะเผยอาการความรู้สึกช้าตัวเองไปมากกว่านี้
คำตอบที่ทำให้ร่างสูงก้มหน้าลงไปจะกดปิดปากที่ไม่ยอมตอบจนคนที่กำลังอายอยู่แล้วรีบร้องบอกอย่างตกใจ
“ยะ อย่านะพี่คิบอมไม่งั้นด๊องต้องหน้าร้อนกว่านี้แน่ๆ”ประโยคที่รีบร้องออกมาทำให้คิบอมเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง นัยน์ตาคมพราวระยับเหมือนจะเข้าใจอาการที่เกิดขึ้น
“งั้นทำไมถึงหลบหน้าฉัน ดงแฮ..”เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อคนรักหนักๆเมื่อเห็นว่าคนน่ารักเริ่มจะส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ยอมบอกสาเหตุ
“....ถ้าไม่ตอบ ฉันจะทำมากกว่านี้ แบบที่ไม่ต้องพูดแต่ให้เธอ...”เสียงทุ้มมองขณะที่กระซิบเสียงแผ่วให้คนฟังรู้สึกเสียววาบไปกับสายตานั้น
“....ครางอย่างเดียว”จบคำเท่านั้นล่ะ
ดวงหน้าหวานก็เบิกตากว้างมองคนพูดที่กำลังกดยิ้มลึกอยู่ด้วยใบหน้าที่ไม่รู้จะแดงอย่างไรแล้ว
“ไม่ได้นะฮะ ถ้าทำอย่างนั้นด๊องต้องเขินจนไม่รู้จะทำยังไงแน่เลย
แค่นึกถึงตอนนั้นด๊องก็ไม่กล้ามองหน้าพี่คิบอมแล...”เสียงหวานหายไปในลำคอทันทีเมื่อรู้สึกว่าตัวเองสารภาพสิ่งที่ถามออกมาจนหมดเปลือก
คำบอกเล่าที่ทำให้คิบอมหัวเราะเบาๆในลำคอ
นัยน์ตาที่ผิดหวังก่อนหน้านี้เปล่งประกายวาบด้วยความยินดี
“ทำไมพึ่งมาเขิน”คิบอมอดจะถามไม่ได้เมื่อร่างเล็กที่อยู่ข้างใต้ร่างเริ่มจะกลับไปก้มหน้ามองแต่อกของเขาแทนอีกครั้ง
มือหนาไล้แก้มนิ่มไปมาเบาๆ
“กะ ก็ด๊องมันคนความรู้สึกช้านี่ฮะ ไม่เคยรู้สึกทันใครเขา
ขนาดเขินพี่คิบอมด๊องยังมาเขินย้อนหลังเลย”คำตอบของคนน่ารักที่หน้างอลงไปหน่อยแต่ก็ไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาอยู่ดี
ไม่รู้ล่ะเห็นดวงตาคมๆที่ทอดมองมาแปลกๆทีไรรู้สึกราวกับจะเป็นไข้ทุกที ประโยคของร่างเล็กที่ทำให้ใบหน้าคมเริ่มจะกลับมาเรียบเฉยอีกครั้ง
“แล้วสักวันเธอก็ต้องกลัวฉันย้อนหลังสินะ”ประโยคของร่างสูงขณะที่จะลุกขึ้นทำเอามือเล็กที่ถูกปล่อยคว้าเอวสอบแกร่งไว้แน่น
ร่างทั้งร่างผวาเข้าหาร่างสูงในทันที
“ไม่ฮะ ด๊องจะไม่มีวันกลัวพี่คิบอม ไม่มีวัน”เสียงหวานว่าขณะที่มือบางก็ไม่ยอมปล่อยมือของตนเด็ดขาด
ไม่รู้ล่ะได้ยินประโยคเมื่อกี้แล้วใจหล่นตุบไปที่ตาตุ่มเลย ประโยคที่ทำให้คิบอมมองร่างที่ดันตัวขึ้นมากอดเขาไว้แน่น
ขณะที่มือแกร่งข้างหนึ่งก็ดันโซฟาพยุงตัวเอาไว้
“แค่ตอนนี้ด๊องเขินมากๆเลยฮะ”เสียงหวานที่ดังอู้อี้กับอกทำให้คิบอมอดไม่ได้ที่จะเอาอีกมือไปโอบเอวเล็กดึงเข้าหาตัว
ใบหน้าคมก้มลงสูดกลิ่นหอมของเรือนผมที่ไม่ได้สัมผัสมานานเป็นสัปดาห์ แค่คนตัวเล็กพูดไม่กี่คำก็ทำเอาอารมณ์หงุดหงิดที่มีมาก่อนหน้านี้หายเป็นปลิดทิ้ง
“งั้นต้องทำให้หายเขินสินะ”เสียงทุ้มที่บอกชิดริมหูทำให้คนน่ารักได้แต่กดหน้าหงึกๆกับอกกว้าง
ถ้ามีวิธีไหนที่ทำให้เขาหายเขินพี่คิบอมได้ก็คงดีสิ จะได้ไม่ต้องหลบหน้า
รู้ตัวล่ะว่าคิดถึงคนร่างสูงตรงหน้ามากแค่ไหน
อาการตอบรับของร่างเล็กทำให้คิบอมกระตุกยิ้มนิดๆ
มือหนาเชยคางร่างเล็กให้สบตา
ดวงตาวาวหวานที่ฉายประกายความเขินอายทำให้คิบอมโน้มลงไปกดจูบที่ริมฝีปากแดงๆในทันที
จูบร้อนผ่าวที่บดเบียดชิดกลีบปากบาง
บดขยี้อย่างรุนแรงผิดกับครั้งก่อนทำให้มือเรียวโอบรอบคอร่างสูงแทบไม่ทันก่อนที่ร่างจะอ่อนระโทยเพราะจูบที่ได้รับ
คิบอมกดจูบเร่าร้อนส่งลิ้นอุ่นจัดเข้าไปเกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่เรียนรู้ไปมากกว่าเดิม
ร่างบางถูกดันจนนอนราบไปกับโซฟากว้างอีกครั้ง ขณะที่คิบอมก็ตามมาทาบทับทั้งที่ปากยังไม่ผละจากกัน
“อื้อ”
เสียงหวานครางเบาในลำคอเมื่อมือหนาไต่ไปตามกระดุมเสื้อแกะออกอย่างรวดเร็วก่อนที่จะแยกออกสัมผัสผิวขาวนุ่มมือตรงแผ่นท้องแบนราบจนร่างบางกระตุกเกร็ง
อาการตอบสนองอย่างดีของร่างเล็กทำให้คิบอมลูบไล้ไปทั่วแผ่นอก
ริมฝีปากอุ่นร้อนยังคงบดเบียดแนบชิด
มือหนาลูบไล้ร่างเล็กเจ้าของผิวขาวนุ่มมืออย่างหลงใหล มืออีกข้างกดท้ายทอยดึงให้ใบหน้าหวานเงยขึ้นเพื่อรับจูบร้อนได้อย่างถนัดถนี่
คิบอมผละริมฝีปากออกก้มมองร่างเล็กที่หายใจหอบถี่ ใบหน้าแดงก่ำ
แผ่นอกขาวปรากฏสู่สายตาเมื่อสาบเสื้อถูกแยกออก
สายตาคมที่กวาดมองไปทั่วร่างอย่างพึงใจทำให้คนน่ารักไม่กล้าสบตา
“พะ พี่คิบอม ยะ อย่ามองอย่างนั้นสิฮะ อ๊าา”
เสียงหวานที่กำลังเอ่ยห้ามเพราะสายตาร้อนแรงถึงกับเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานเพราะมือหนาที่บดขยี้แต้มตุ่มสีหวานไม่ให้ตั้งตัว
แผ่นอกบางแอ่นขึ้นรับสัมผัสในทันที ในขณะที่ศีรษะเล็กหงายขึ้น
ริมฝีปากเผยอออกเมื่อรู้สึกถึงกระแสร้อนผ่าวที่ไหลไปทั่วร่าง
“อ๊ะ อ่า ดะ ด๊อง อะ อาย อื้อ”เสียงหวานถึงกับพูดไม่เป็นภาษาเมื่อคิบอมกดจูบทั่วลำคอขาวผ่องอย่างรวดเร็ว
ลิ้มรสชาติที่แสนติดใจ ขณะที่มือข้างหนึ่งก็สร้างความเสียวกระสันให้ร่างบาง
มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวไล่ตามแนวกระดูกสันหลังที่ทำให้คนน่ารักเชิดหน้าสูงขึ้น
“นี่คือบทลงโทษที่หลบหน้าฉัน”เสียงทุ้มว่าขณะที่ก้มลงแลบเลียเม็ดทับทิมสีสวยอีกข้างที่ว่างเว้นจนแข็งขืนสู้ลิ้น
ความอุ่นชื้นที่แสนจะร้อนผ่าวทำให้ดงแฮได้แต่ครางเสียงกระเส่า
รับรู้ว่านี่คือบทลงโทษแต่ก็เต็มใจให้คนตรงหน้าทำแม้จะอายแสนอาย
“อ๊าา”
แผ่นอกบางถึงกับเด้งขึ้นเมื่อลิ้นร้อนที่แลบเลียเปลี่ยนเป็นดูดเม้มไปทั่วอย่างหิวกระหาย
สัมผัสที่ทำให้ศีรษะเล็กส่ายไปมา ลมหายใจถี่รัวจนเมื่อแดงก่ำทั่วไปหมด
คิบอมก็ย้ายไปอีกข้าง สัมผัสที่จุดอารมณ์ในกายของร่างเล็กได้อย่างดี
มือหนาไล้ไปทั่วร่างเล็กก่อนจะกระชากเสื้อออกไปอย่างรวดเร็ว
ภาพเปลือยครึ่งท่อนที่แผ่นอกขาวมีรอยแดงทั่วทำให้คนมองกดยิ้มลึกอย่างพอใจ
สายตาที่ทำให้ดงแฮหันไปอีกทางทั้งที่ปากบางยังครางเบาๆด้วยใบหน้าที่ร้อนจัด เมื่อมือหนาเริ่มไล้ลงไปที่กางเกงลูบไล้แก่นกายผ่านเนื้อผ้าที่ทำเอาร่างเล็กบิดเร่า
“อ๊าาาา”
คิบอมกดจูบที่หน้าท้องแบนราบที่ดงแฮถึงกับกัดริมฝีปากแน่นเมื่อความเสียวกระสันพุ่งขึ้นมา
มือหนาล้วงเข้าไปในกางเกงสัมผัสแก่นกายของคนน่ารักที่หายใจหอบถี่
ปลายเท้าจิกเกร็งเมื่อถูกสัมผัส
ในขณะทื่มือบางกำไหล่หนาบีบแน่นระบายอารมณ์เสียวซ่านที่เกิดขึ้น
“พี่คะ คิบอม อื้อ”
คิบอมดึงกางเกงพร้อมชั้นในของคนข้างใต้ไปปลายเท้าอย่างรวดเร็ว
อากาศเย็นๆที่กระทบกายเล็กทำให้ดงแฮสะดุ้ง แต่เพียงครู่เดียวก่อนที่มือหนาจะลูบแก่นกายของคนตัวเล็กให้เจ้าของครางเสียงหวาน
ความรู้สึกร้อนผ่าวแล่นไปทั่วร่าง
ขาเรียวขาวถูกแยกออกอย่างรวดเร็วขึ้นพาดไหล่หนา
ขณะที่คิบอมกดจูบเข้าไปขาอ่อนด้านใน ท่าทางที่ทำเอาคนน่ารักเชิดหน้าสูงขึ้น
จูบร้อนไล่ขึ้นไปด้านในเรื่อยๆจนกระทั่งถึงช่องทางสีหวานที่ทำเอาเจ้าของสะดุ้งวาบ
“อ้ะ อื้อ”
มือบางยกขึ้นปิดหน้าตัวเองอย่างรวดเร็วด้วยความอายสุดขีด
เมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังกดจูบไปที่ส่วนนั้นของตน มืออีกข้างจิกโซฟาแน่น ท่าทางที่ทำให้คนที่เหลือบตาขึ้นมามองหยุดมือ
“ดงแฮ อย่าปิดตา”คำสั่งที่ทำให้คนร่างเล็กส่ายหน้าไปมา
ท่าทางอายๆนั้นทำให้คิบอมกระตุกยิ้ม มือหนารูดแก่นกายร่างเล็กอย่างเร็วในทันที
“อ๊ะ…ซี๊ด อ๊าาา”
สัมผัสที่ทำให้ร่างเล็กได้แต่ครางกระตุกถี่
แม้ว่าเจ้าตัวจะพยายามกัดริมฝีปากกันเสียงครางของตน จนเมื่อปลายแก่นกายเริ่มฉ่ำ
ร่างสูงก็หยุดมือ สิ่งที่ทำให้ดงแฮก้มหน้าลงมาทั้งที่ร้อนผ่าวไปทั้งร่าง
ความทรมานที่ต้องการการปลดปล่อยทำให้ร่างเล็กก้มมองด้วยใบหน้าที่แดงก่ำด้วยแรงอารมณ์
“อึ้ก พะ พี่คิบอม อ้ะ หยุดทำไม อือ”เสียงเล็กพยายามพูดขณะที่ร่างได้แต่บิดไปมาอย่างต้องการการปลดปล่อย
“ห้ามปิดหน้าดงแฮ มองหน้าฉัน”เสียงทุ้มกัดฟันห้ามอารมณ์ของตนบอก
ขณะที่ร่างสูงก้มลงแลบเลียช่องทางเล็กอีกครั้ง สัมผัสร้อนชื้นที่ทำเอาดงแฮครางไม่เป็นภาษา
ในขณะที่ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ก้มมองสิ่งที่ร่างสูงปฏิบัติต่อตนด้วยอารมณ์ที่หยุดตัวเองไม่ได้
“อ๊ะ อื้อ”
มือบางถึงกับขยุ้มไหล่หนาแน่นเมื่อลิ้นร้อนแหย่สะกิดทั่วช่องทางสีสดที่ขมิบถี่รับสิ่งแปลกปลอม
กล้ามเนื้อบิดเกร็ง ขณะที่ขาเรียวแยกออกอย่างไม่รู้ตัวให้คนร่างสูงสัมผัสตนได้มากขึ้น
“พะ พี่ คิ บะบอม อื้อ ขะ เข้า มะมา อื้อ อ๊า”
ดงแฮครางอย่างทั้งสุขสมทั้งทรมานกับสิ่งที่อัดแน่นเมื่อคิบอมแกล้งขบเม้ม
ดูดดันไปทั่วช่องทาง ส่งนิ้วไปสะกิดแล้วกดลึกเข้าไปเบิกช่องทางจนสะโพกมนได้แต่ส่ายไปมาทำให้มือบางจิกโซฟาแน่น
“ดะ ด๊อง อ้ะ อือ ตะ ต้องการ อ๊าาา พี่”คำร้องบอกที่ทำให้คิบอมหยุดสิ่งที่ทำ
นัยน์ตาคมมองร่างเล็กที่กำลังบิดสะโพกมนไปมาด้วยรอยยิ้มกดลึก
ร่างสูงผละออกเพื่อกำจัดเสื้อผ้าออกจากกาย ก่อนจะตามลงมาทาบทับอย่างรวดเร็ว
แก่นกายขนาดใหญ่กดลงช่องทางสีหวานที่ร่างเล็กแยกขาออกกว้างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
“อ๊ะ”ดงแฮร้องเบาๆเมื่อแก่นกายของอีกฝ่ายเข้าไปจนสุด ความรู้สึกจุกนิดๆและเจ็บแปลบแล่นไปทั่วร่าง
ขณะที่พยายามผ่อนคลายอย่างที่ร่างสูงบอกไว้หนที่แล้ว
“ฉันจะไม่เบาแรงนะ”เสียงทุ้มกัดฟันพูดทั้งที่อยากจะถาโถมใส่ร่างเล็ก
ช่องทางคับแน่นที่ขมิบถี่ทำให้เขาแทบบ้า
คำถามที่ทำให้ดงแฮพยักหน้ารับอย่างเขินอาย
ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะผวาเฮือกเมื่อคิบอมเริ่มกระแทกเข้ามาอย่างไม่เบาแรง
มือบางยกกอดไหล่หนาแน่น
“อ๊ะ พะ พี่คิบอม อื้อ อ๊า”
ร่างเล็กครางหวานทั่วห้องนอนขนาดใหญ่เมื่อความเร่าร้อนที่รับจากร่างสูงในขณะที่สะโพกมนถูกเค้นคลึงอย่างหนัก
แผ่นอกก็แอ่นขึ้นรับริมฝีปากที่กดจูบอย่างหิวกระหายทั่วแผ่นอกบาง
ดงแฮเริ่มรับจังหวะของร่างสูงได้ขณะกระแทกกายรับกับจังหวะของร่างสูงทั้งที่ถูกรุกรานทั่วตัวทั้งแผ่นอกทั้งแก่นกายสีหวานจนครางไม่เป็นภาษา
“ดีมากเด็กดี”
เสียงทุ้มเอ่ยชิดริมหูขณะที่ขมเม้มหูเล็กคนที่กำลังถูกรุกราน
ขณะที่แก่นกายเบื้องล่างก็ถาโถมเข้าหาร่างเล็กอย่างไม่เบาแรงเมื่อเสียงหวานกระตุกถี่
“อ๊าาา!!!!”
“อืม!!!!!!”
จนเมื่อใกล้ถึงจุดหมายคิบอมก็กระแทกกายไปอีกสองสามทีพร้อมกับเสียงครางหวานที่ประสานไปกับเสียงครางทุ้มต่ำ
คิบอมทอดมองร่างเล็กที่หายใจหอบถี่ด้วยสายตาอบอุ่นมือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานที่ชื้นเหงื่ออย่างเบามือ
กดจูบที่ขมับบางเบาๆก่อนจะค่อยๆถอนแก่นกายออกพร้อมกับคราบรักที่ไหลย้อนออกมา
ร่างสูงทิ้งกายข้างร่างเล็กที่ยังหอบหายใจถี่คว้าเข้ามาในอ้อมกอด
“หายเขินเหรอยัง”คำถามที่ทำให้ดงแฮได้แต่ส่ายหน้าดิ๊กๆกับแผ่นอกกว้างขณะพยายามควบคุมลมหายใจตัวเอง
คำตอบที่ทำให้คิบอมหัวเราะเบาๆในลำคอ
“งั้นต้องเริ่มใหม่ให้หายเขิน”เสียงทุ้มที่บอกทำเอาร่างเล็กดันตัวออกจากอกกว้างแทบจะทันทีแต่เอวบางก็ติดที่มือหนาโอบไว้แน่น
“พะ พี่คิบอม เดี๋ยวด๊องต้องกลับบ้านฮะ เดี๋ยวแม่โกรธ”ดงแฮว่าอย่างไม่ลืมว่าทั้งวันหยุดที่ผ่านมาต้องทำหน้าที่ง้อผู้เป็นแม่แทบตาย
ยิ่งมองออกไปท้องฟ้าเบื้องนอกที่มืดแล้วทำเอาใบหน้าหวานที่แดงก่ำมองมาอย่างอ้อนวอน
ท่าทางที่ทำให้คิบอมลุกขึ้นยืนเผยให้เห็นมัดกล้ามและร่างเปลือยที่ทำเอาดงแฮหันหน้าหนีแทบไม่ทัน
คิบอมเดินไปคว้าโทรศัพท์ของร่างบางจากกางเกงที่เขาโยนไปเมื่อครู่
กดไล่หาเบอร์จนมาถึงเบอร์ “คุณแม่สุดสวยของด๊องแด๊ง”
ก็ทำการโทรออก
“พี่คิบอมทำอะไรฮะ”เสียงหวานถามทั้งที่ยังไม่กล้าหันไปมองตรงๆ
คำถามที่ทำให้คิบอมเพียงยิ้มบางๆ รอสายจนกระทั่งอีกฝ่ายรับ
“ผมคิบอมครับ ไม่ใช่ดงแฮ...คือว่าผมโทรมาบอกว่าคืนนี้ดงแฮนอนค้างบ้านผมนะครับ”ประโยคที่ทำเอาคนน่ารักตาเบิกกว้างลุกพรวดทั้งที่แรงยังไม่กลับมาทำเอาร่างเล็กถลาเข้าอ้อมกอดที่พุ่งมารับไว้ได้ทันในขณะที่คิบอมก็คุยโทรศัพท์ไปด้วยอย่างไม่เว้นจังหวะ
“ได้ครับ ผมดูแลเอง….ครับ”ร่างสูงหันมามองร่างเล็กที่เอวบางถูกมือหนาโอบเอาไว้
โดยที่เจ้าตัวกำลังเอามือทาบแผ่นอกบางของตัวเองอย่างตกใจ
“แม่เธอจะคุยด้วย”เสียงทุ้มว่าพลางส่งโทรศัพท์ให้คนที่หน้าซีดเรียบร้อยแล้ว
กลัวว่าจะโดนผู้เป็นแม่ดุรอบสอง
“เอ่อ หวัดดีฮะแม่”เสียงหวานอ่อยไปถนัดตาขณะที่คิบอมเปลี่ยนมาโอบด้านหลังรัดรอบรอบเอวบางด้วยมือทั้งสองข้าง
จมูกโด่งไซร้ไปที่ซอกคอขาวอย่างกลั่นแกล้งให้คนที่คุยโทรศัพท์รู้สึกถึงลมหายใจที่เริ่มถี่ของตัวเอง
“ด๊องแด๊งเหรอลูก วันนี้ค้างบ้านคิบอมเขา อย่าทำให้เขาลำบากใจนะจ๊ะ
จะอยู่ติวก็ได้นะจ๊ะ ดีแล้วที่วันนี้โทรมาบอกแม่”คำพูดที่ตีความไปเองของคุณแม่ลีทำเอาดงแฮเบิกตานิดๆ
ก่อนจะสะดุ้งวาบเมื่อมือหนาเริ่มลูบไล้ทั่วเอวบาง
“อ้ะ ฮะ ด๊องจะทำตัวเป็นเด็กดีฮะ อุ๊บ”เสียงสุดท้ายร่างเล็กต้องเอามือปิดปากตัวเองแทบไม่ทันเมื่อมือหนาไล้ขึ้นมาสะกิดที่ตุ่มแต้มสีหวานกลางอกอย่างไม่ให้ตั้งตัวโดยที่ผู้กระทำก็หัวเราะเบาๆ
“หือ เป็นอะไรจ๊ะ”
“มะ ไม่มีอะไรฮะ”
“จ๊ะ งั้นรบกวนพี่เขาแล้วก็อย่าไปดื้อกับพี่เขานะจ๊ะ
แค่นี้ล่ะเดี๋ยวแม่ทำกับข้าวต่อแล้ว พ่อลูกใกล้ถึงบ้านแล้วด้วย”เสียงหวานของคุณแม่ยังสาวว่าจบแล้วกดวางไปพอดีกับที่คิบอมเริ่มบดขยี้ลงไปอย่างแรง
“อ๊า อือ พะ พี่คิบอม ยะ อย่าแกล้งฮะ”เสียงหวานว่าขณะที่คนที่อยู่ด้านหลังยังคงแกล้งกดแรงขึ้นเรื่อยๆ
“แม่เธอบอกว่าห้ามดื้อไม่ใช่เหรอ”เสียงทุ้มว่าขณะที่กดจูบทั่วลำคอขาวผ่องด้านหลังไม่ให้ตั้งตัว
มืออีกข้างลูบไล้ร่างเล็กอย่างทะนุถนอม
“ยังไงวันนี้ก็ไม่รอด”เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับร่างที่ส่งเสียงครางแผ่ว
ก่อนที่ร่างสูงจะช้อนร่างบางที่ไร้เรี่ยวแรงขัดขืนไปที่เตียงนอนหลังใหญ่
ยังไงวันนี้ปลาน้อยก็ต้องรับศึกหนักแน่ๆ
โทษฐานที่หลบหน้าท่านประธานหนุ่มหรืออีกนัย ชายหนุ่มก็จะหาวิธีให้คนน่ารักเลิกเขินไปเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น