ตอนที่ 45 พิสูจน์กันบน...โซฟา
ในขณะที่คู่หูคหกรรมกำลังดำเนินการขอคำปรึกษา
ร่างบางของไก่น้อยประจำชมรมกลับกำลังถูกมังกรร่างสูงพาตัวไปที่คอนโดหรูของตน
ฮือ ไม่รอด
ไม่รอดแน่ๆ
ความคิดอย่างเดียวของฮยอกแจที่กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่อยู่กลางห้องรับแขกของฮันคยอง
ขณะที่ร่างสูงแกะกระดุมเม็ดบนของเสื้อเชิ๊ตออกอย่างง่ายๆ
แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ มือหนาวางพาดอยู่ที่พนักโซฟา
นัยน์ตาคมจับจ้องอยู่ที่ร่างบางจนดวงหน้าขาวแดงเถือกไปทั้งหน้า
“พะ..พี่..มะ..มองอะไรฮะ”เสียงใสถามสั่นๆ
ขณะที่เสหลบสายตาคนตรงหน้า
“มานี่ฮยอกแจ”แต่แทนที่จะตอบคำ
เสียงทุ้มกลับว่าพลางแสยะยิ้มนิดๆที่ทำให้ฮยอกแจได้แต่ขยับตัวเข้าหาอย่างกลัวๆ
เปล่า
ตอนนี้ไม่ได้กลัวเสียจิ้น(เพราะเสียไปแล้ว) แต่กลัวลุกไม่ขึ้นต่างหาก
แต่ดูเหมือนฮยอกแจจะเข้ามาไม่ทันใจคนร่างสูง
เพราะฮันคยองลุกพรวดขึ้น
ขยับทีเดียวก็กระชากแขนเล็กให้ล้มลงกลางโซฟาตัวใหญ่อย่างรวดเร็ว
“อ้ะ
พี่ฮันคยอง...”เสียงใสอุทานอย่างตกใจเมื่อถูกร่างสูงใหญ่ตามมาทาบทับ
ก่อนจะเงียบเสียงลงเมื่อใบหน้าคมก้มลงมาจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย
มือหนาของฮันคยองยกขึ้นแตะแก้มใสอย่างเบามือ
“อยากรู้ไม่ใช่เหรอไงว่าฉันมีคนอื่นเหรอเปล่า”คำถามที่ทำเอาไก่น้อยถึงกับเม้มริมฝีปาก
ใครจะกล้าบอกล่ะว่ากลัวถูกพี่ทิ้ง
ดวงหน้าขาวที่เบือนหลบสายตาทำให้มังกรหนุ่มกดยิ้มลึก
มือหนาดันคางเล็กขึ้น ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะกดจูบมุมปากที่เม้มแน่นแล้วไล่เรื่อยไปอีกด้าน
สูดกลิ่นหอมกรุ่นจากร่างเล็กที่ได้แต่นอนเกร็งด้วยความเขิน
“งั้นฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าตลอดหลายวันนี้ฉันกอดใครเหรอเปล่า”
“อื้อ”
จบคำ
ริมฝีปากหนาก็กดจูบร้อนลงบนกลีบปากบางอย่างรวดเร็วจนฮยอกแจเผลออุทานเบาๆ
เป็นการเปิดช่องให้คนร่างสูงรุกรานได้ง่ายขึ้น
ลิ้นอุ่นจัดแลบเลียชิมรสหวานจากกลีบปากบางอย่างหยอกล้อ ไล้จากขวาไปซ้าย
ดูดดึงกลีบปากบางด้วยสัมผัสที่โหยหา จนฮยอกแจเผลอเผยอริมฝีปากอย่างเชิญชวน
อย่างที่ฮันคยองสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปชิมรสหวานล้ำอย่างไม่คิดปฏิเสธ
เข้าหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่สัมผัสตอบอย่างไม่ประสา ตักตวงความหวานหอมจากร่างเล็กให้เต็มที่
ปลายลิ้นร้อนเข้าเกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่ยามนี้ตอบสนองด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน
ริมฝีปากที่ประกบไม่ห่างเพิ่มความร้อนแรงจนฮยอกแจครางอื้ออึงในลำคอ
สัมผัสแสนเร่าร้อนที่ได้รับทำให้ร่างบางถึงกับหมดแรง
มือบางเกาะต้นแขนหนาของฮันคยองแน่น
เมื่อมือหนาข้างหนึ่งประคองต้นคอเล็กให้เงยขึ้นได้องศาจูบที่แนบแน่นยิ่งขึ้น
“อื้อ”
เสียงครางหวานดังแผ่วในลำคอที่ทำให้ฮันคยองผละจูบออกเพียงครู่
แล้วจึงประกบลงไปใหม่ไม่เปิดช่องให้คนร่างเล็กได้ประท้วง
มือหนาอีกข้างลูบไล้กายขาวที่เรียกเสียงครางหวานในลำคอได้เป็นอย่างดี
“หวานดีนะ”ทันทีที่ริมฝีปากของฮยอกแจเป็นอิสระ
เสียงทุ้มของคนที่คร่อมทับอยู่ก็ดังขึ้น เรียกดวงหน้าขาวที่แดงซ่านอย่างรวดเร็ว
ท่าทางเขินอายของฮยอกแจทำให้มาเฟียหนุ่มยิ้มบาง มือหนาแหวกคอเสื้อของร่างเล็กช้าๆ
ก่อนจะกดจูบที่ลำคอระหงลากไล้ไปทั่ว ก่อนจะเม้ม ดูดดึง ใช้ฟันขบแรงๆจนขึ้นรอยแดง
“อ๊า”
แรงดูดดึงที่ทำให้ฮยอกแจหลุดเสียงครางเบาๆ
มือบางโอบคอฮันคยองแน่นขึ้น เงยหน้าขึ้นราวเชิญชวนให้ร่างสูงชิมรสได้ถนัด
“หวานไปทั้งตัวจริงๆ”เสียงทุ้มเอ่ยชิมริมหูเล็ก
ก่อนจะขบเม้มเบาๆที่เรียกอาการสะท้านจากฮยอกแจได้เป็นอย่างดี
“อื้อ
พี่ฮัน..”
“แต่ต่อไปนี้ของจริงแล้วนะ”
“อ้ะ
พะ..พี่ฮันคยอง”
แต่แล้วสัมผัสราวหยอกล้อของฮันคยองก็เลือนหายไป
เมื่อฮันคยองว่าจบ ริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาอีกครั้ง
คราวนี้ร้อนแรงเสียจนฮยอกแจมึนงง
มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อเนื้อนิ่มสัมผัสผิวขาวนุ่มที่แสนจะติดใจ
ลูบไล้ทั่วตารางผิวจนร่างเล็กได้แต่ครางฮือในลำคอ
“อื้อ”
จูบร้อนลากไล้ผ่านผิวแก้มลงมาที่ลำคอขาว
ขณะที่มือหนาก็เลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่ติ่งไตสีหวาน
เพียงสะกิดเบาๆร่างเล็กก็สะดุ้งน้อยๆ
ริมฝีปากล่างถูกขบเม้มเมื่ออาการเสียวซ่านแผ่กระจายจากช่องท้อง
ก่อนที่ฮันคยองจะเพิ่มแรงบดขยี้จนแข็งขืนสู้มือ ขณะที่ร่างบางได้แต่แอ่นอกขาวขึ้นรับสัมผัสอย่างไม่รู้ตัว
“อ๊ะ..อือ”
ร่างเล็กที่ไวต่อการสัมผัส
กระตุ้นอารมณ์มาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี
จนฮันคยองผละออกก่อนจะกระชากเสื้อตัวบางออกจากกายเล็กอย่างรวดเร็ว
แผ่นอกขาวปรากฏแก่สายตา นัยน์ตาใสแลฉ่ำหวานด้วยแรงอารมณ์
กายขาวๆที่เข้ากับสีผมสวยๆแลดูเซ็กซี่ ยั่วยวน จนฮันคยองกระตุกยิ้ม
ก่อนก้มลงครอบครองแต้มตุ่มสีหวานกลางอกอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ อา”
เพียงใช้ฟันขบเบาๆ
ปลายเท้าเรียวก็จิกเกร็งลงบนโซฟา ดวงหน้าใสสะบัดน้อยๆ ขณะที่มือบางกำไหล่หนาแน่น
เสียงครางหวานทำให้มาเฟียหนุ่มเริ่มดูดเม้มเม็ดทับทิมอย่างหิวกระหาย
จนมือบางเผลอจิกเล็บลงไหล่หนาระบายอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา ศีรษะได้รูปแหงนเงยขึ้น
มือหนาที่ลูบไล้ทั่วกายขาว
แผ่นหลังเล็ก เริ่มลูบไล้เรื่อยลงไปที่ขอบกางเกงตัวเก่งของร่างเล็ก
สัมผัสร้อนผ่านเนื้อผ้าทำให้ฮยอกแจจิกปลายเท้ากับโซฟา
เสียงครางหวานอื้ออึงดังทั่วห้องรับแขกหรู
ฝ่ามือบางซอนไซร้กลุ่มผมหนาที่ยังไม่ผละออกจากแผ่นอกของตนเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ
“อ๊า..พี่ฮัน..”
ฮันคยองดึงกางเกงของร่างบางให้หลุดออกไปพร้อมชั้นในอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะผละออกมองเรือนร่างขาวที่ตอนนี้ถูกปะพรมไปด้วยรอยสีกุหลาบทั่วแผ่นอก ลมหายใจแรงสะท้อนไปตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าด้วยสายตาวาบวับ
ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้แก่นกายสีหวานกลางลำตัวอย่างหยอกเย้าด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำให้ศีรษะเล็กแหงนขึ้นส่ายไปมา
“อ้ะ พะ..พี่ อื้อ
อย่ามะ..มอง...”เสียงหวานร้องอย่างเขินอายเมื่อฮันคยองลูบไล้แก่นกายของตน
แต่เสียงร้องขอนั้นกลับไม่ทำให้คนที่อารมณ์พุ่งขึ้นขีดสุดหยุดลงได้
เพราะฮันคยองกลับแหวกต้นขาขาวเนียนออกจากกัน
ช่องทางสีกุหลาบดึงดูดสายตาเสียจนร่างสูงก้มลงให้ลิ้นร้อนสำรวจอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ”
สัมผัสที่เบื้องล่างทำให้ศีรษะเล็กส่ายไปมาพร้อมกับร้องอื้ออึงด้วยความเสียวซ่าน
ลิ้นร้อนที่ดุนดันอยู่ที่ช่องทางสีสดของตนทำให้สมองของฮยอกแจขาวโพลน
แล้วยิ่งมือหนาเค้นคลึงสะโพกเล็กอย่างหนักหน่วง
แล้วเลื่อนไปแหวกก้นนุ่มเพื่อสำรวจได้ทั่วถึงยิ่งขึ้น
ทำให้เสียงครางหวานดังทั่วห้องรับแขก
“อื้อ..อ๊า..แฮ่ก”
สัมผัสชื้นที่หยอกเย้าทำให้กายเล็กบิดเร้าด้วยความรัญจวน
แรงอารมณ์ที่ทำให้ฮยอกแจยิ่งแหวกขากว้าง
ร่างเล็กยืดร่างให้สัมผัสกับลิ้นร้อนมากขึ้น ขณะที่เสียงครวญครางดังมาไม่หยุด
เสียงครวญครางที่มังกรหนุ่มเริ่มทนไม่ไหว
การที่เขาไม่ได้แตะต้องคนตรงหน้ามาหลายวัน ทำให้อารมณ์อยากแกล้งเลือนหายไป
แก่นกายที่แข็งขืนของตนทำให้ฮันคยองผละออกเพื่อถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“ฉันทนไม่ไหวแล้วฮยอกแจ”เสียงทุ้มพร่าที่กระซิบบอกทำให้ร่างเล็กได้แต่หน้าแดงซ่านด้วยความอาย
แต่ใบหน้าคมที่กัดฟันแน่นข่มอารมณ์ของตนทำให้ฮยอกแจรู้อย่างหนึ่ง
ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน
ฮันคยองไม่ได้มีใครอย่างเขาที่นึกกลัว
และความคิดนั้นก็ทำให้ไก่น้อยกล้าที่เอ่ยประโยคแสนน่าอายออกมา
“ขะ..เข้ามาฮะ..อื้อ..พะ..พี่ไม่ต้องทน..ก็ได้”เสียงหวานที่ดังพร้อมเสียงหอบทำให้ฮันคยองนิ่งไป
ร่างเล็กที่ขาขาวแหวกออกกำลังยั่วอารมณ์เขาถึงขีดสุด
และประโยคนั้นก็ทำให้ฮันคยองหยุดความคิดที่จะทำให้ร่างเล็กพร้อมกับการรับศึกหนักมากกว่านี้
มือหนาจับร่างบางให้คว่ำลง แขนเล็กทั้งสองข้างจับโซฟาเบื้องหน้าแน่น
ขณะที่รับรู้ว่าร่างสูงกลับมาทาบทับพร้อมกับแก่นกายที่ดุนดันอยู่ช่องทางเบื้องหลังของตน
ฮันคยองลูบไล้แก่นกายเล็ก
ชักรูดเบาๆจนฮยอกแจครางเสียงสั่น สะโพกมนส่ายไปมาถูไถกับแก่นกายใหญ่เบื้องหลัง จนฮันคยองแทบคลั่งด้วยความต้องการ
“จุกหน่อยนะ”
“อื้อ”
เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกก่อนที่แก่นกายขนาดใหญ่จะดันเข้าช่องทางเล็กที่ฮยอกแจเงยศีรษะขึ้นร้องเบาๆด้วยความเจ็บ
พอๆกับความจุกที่แก่นกายใหญ่เข้ามาทีเดียว
กิจกรรมที่ห่างหายไปหลายวันทำให้ฮันคยองบีบเค้นสะโพกเล็ก
พรมจูบทั่วแผ่นหลังขาวเนียน
มืออีกข้างดึงดูดความสนใจของร่างเล็กด้วยการขยับแก่นกายเล็ก
รอเพียงร่างเล็กคุ้นชินกับสิ่งที่ค้างคาอยู่ ฮันคยองก็เริ่มขยับตัว จากเชื่องช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆจนความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ทำให้มือบางต้องกำโซฟาแน่น
“อื้อ
พะ..พี่ฮัน..อ๊า”
เสียงหวานครางพร้อมกับขยับกายรับจังหวะที่ร่างสูงชักนำ
ก่อนจะสะดุ้งทั้งตัวเมื่อมือหนาเอื้อมมาบดขยี้แต้มตุ่มสีเรื่อด้านหน้า
จนดวงหน้าใสสะบัดไปมา
“ดีมากฮยอกแจ
ดี”เสียงทุ้มบอกพร้อมกับแก่นกายที่ขยับแรงขึ้น
จนฮยอกแจได้แต่ส่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน เท้าเล็กจิกแน่น
“อ่ะ..อ๊า”
แก่นกายที่ขยับถี่รัวในร่างทำให้ร่างเล็กได้แต่มึนงง
แรงเสียดสีกับผนังนิ่มทำให้ฮันคยองเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
ความต้องการพุ่งขึ้นสูงที่สุดเมื่อช่องทางเล็กขมิบรัว
“ดี..รัดแน่น..อึ้ก..ฮยอกแจ”เสียงทุ้มครางพร่า
ขณะที่ขยับกายถี่
เสียงเนื้อกระทบเนื้อไม่ทำให้ทั้งสองสนใจเท่าจังหวะที่สอดประสานกันได้เป็นอย่างดี
มือหนาแบะก้นนุ่มละมุนให้แก่นกายเข้าไปลึกขึ้นหมุนวนจนฮยอกแจครางเสียงสั่น
เพราะจุดกระสันในกายที่ถูกกระแทกติดๆกันทำให้ดวงหน้าใสซบลงกับโซฟา
ขณะที่มือยิ่งขยุ้มกำแน่น
“อ๊ะ..อ๊า..อือ..”
เสียงครางหวานดังถี่รัว
สมองของฮยอกแจยามนี้ขาวโพลนมีเพียงสัมผัสร้อนแรงที่ทำให้ร่างแทบมอดไหม้
สัมผัสที่เขาขอรับจากแค่คนๆเดียว
“อ๊ะ..อ๊า”จนกระทั่งใกล้เข้าสู่ปลายทาง
เสียงครางหวานก็ดังถี่
ผนังนิ่มภายในยิ่งตอดรัดจนฮันคยองใส่แรงและความเร็วมากยิ่งขึ้น
“อ๊า!!!!!!!!!!”เสียงครางหวานดังลั่นเมื่อสู่ปลายทาง แต่กลับไม่ใช่ร่างสูงเบื้องหลัง
เพราะฮันคยองยังไม่อยากจะปลดปล่อยออกมา
ร่างสูงบีบเค้นสะโพกมนขณะที่อีกมือก็เอื้อมไปสัมผัสแต้มตุ่มสีหวานเป็นการปลุกอารมณ์ที่เพิ่งจะถึงจุดหมายให้กลับมาอีกครั้ง
“พี่ฮัน..อ๊ะ”เสียงหวานร้องเบาๆ
เมื่อช่องทางเบื้องหลังยังถูกครอบครอง พร้อมกับที่ร่างสูงใหญ่ยังขยับแก่นกาย
“ฉันบอก..แล้วว่าคืนนี้..เธอไม่ได้นอน”ฮันคยองขบฟันแน่น
ช่องทางที่บีบรัดของร่างเล็กกำลังทำให้เขาคลั่งด้วยแรงปราถนา
แรงขยับในกายที่ทำให้ดวงหน้าใสแหงนเงยขึ้น
มือหนาที่ลูบไล้บีบเค้นไปทั่วกายทำให้อารมณ์ที่เพิ่งดับมอดลุกช่วงขึ้น
“ตะ..แต่..อื้อ..อ๊า..”เพียงแค่จะเอ่ยปากแย้ง
ร่างทั้งร่างก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อมือหนากดปลายแก่นกายเล็กเบาๆ น้ำฉ่ำสีข้นที่เพิ่งถูกปลดปล่อยออกมาปริ่มขึ้นมาอีกครั้ง
และยิ่งกระตุกวาบไปทั้งร่างเมื่อถูกร่างสูงกระตุ้นอย่างต่อเนื่อง
ช่องทางด้านหลังที่ยิ่งโอบรัดทำให้ฮันคยองยิ้มกริ่ม
เพียงไม่นานเสียงครางประท้วงก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางด้วยแรงอารมณ์จากความสามารถของร่างสูงที่ชักนำจนกระทั่งฮยอกแจถึงปลายทางเป็นครั้งที่สองพร้อมๆกับมังกรหนุ่มที่ปลดปล่อยเข้าสู่กายของร่างเล็กจนไหลย้อนออกมา
“แฮ่กๆ”เสียงหอบหายใจของสองร่างที่ประสานกันดังทั่วห้องรับแขกขนาดใหญ่
โดยที่มือหนาของฮันคยองก็ดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดทันทีที่ล้มตัวลงนอนด้านข้าง
“อื้อ”เสียงใสร้องประท้วงอย่างแผ่วเบา
เมื่อใบหน้าคมก้มสัมผัสที่ต้นคอระหงของตน
เสียงร้องที่ทำให้ฮันคยองเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม
“พรุ่งนี้เธอไม่มีเรียนนี่
รายงานก็ไม่มี..”ประโยคที่ฮยอกแจนึกรู้ความหมายในใจ
ง่า
พูดงี้หมายความว่าถึงถูกกดทั้งวันก็ไม่เป็นไรใช่มั้ย
แล้วเหมือนความคิดของฮยอกแจจะถูกต้อง
เพราะเพียงแค่ลมหายใจกลับมาปกติ
ร่างสูงก็หยัดกายลุกขึ้นคว้าร่างเล็กขึ้นอุ้มอย่างรวดเร็ว
จนฮยอกแจได้แต่เกาะลำคอหนาด้วยความตกใจ
“พะ..พี่จะทำอะไรฮะ”
“อาบน้ำไง”จบคำฮันคยองก็หมุนกายกลับเข้าห้องนอนของตน
ไม่นำพาต่อเสียงร้องที่ดังอย่างเขินอายของร่างเล็กในอ้อมกอด
ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาเฟียหนุ่มไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวแน่ๆ
แต่..ทำกิจกรรมที่ไม่ต้องนอนทั้งคืน
..................................................
พยายามแล้วอ่ะค่ะ
แบบว่าแปลกๆไปก็อย่าถือกันเนอะ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น