วันศุกร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2555

NC_CL ตอนที่ 45 พิสูจน์กันบน...โซฟา


ตอนที่ 45 พิสูจน์กันบน...โซฟา



            ในขณะที่คู่หูคหกรรมกำลังดำเนินการขอคำปรึกษา ร่างบางของไก่น้อยประจำชมรมกลับกำลังถูกมังกรร่างสูงพาตัวไปที่คอนโดหรูของตน

            ฮือ ไม่รอด ไม่รอดแน่ๆ

            ความคิดอย่างเดียวของฮยอกแจที่กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่อยู่กลางห้องรับแขกของฮันคยอง ขณะที่ร่างสูงแกะกระดุมเม็ดบนของเสื้อเชิ๊ตออกอย่างง่ายๆ แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ มือหนาวางพาดอยู่ที่พนักโซฟา นัยน์ตาคมจับจ้องอยู่ที่ร่างบางจนดวงหน้าขาวแดงเถือกไปทั้งหน้า

            “พะ..พี่..มะ..มองอะไรฮะ”เสียงใสถามสั่นๆ ขณะที่เสหลบสายตาคนตรงหน้า

            “มานี่ฮยอกแจ”แต่แทนที่จะตอบคำ เสียงทุ้มกลับว่าพลางแสยะยิ้มนิดๆที่ทำให้ฮยอกแจได้แต่ขยับตัวเข้าหาอย่างกลัวๆ

            เปล่า ตอนนี้ไม่ได้กลัวเสียจิ้น(เพราะเสียไปแล้ว) แต่กลัวลุกไม่ขึ้นต่างหาก

            แต่ดูเหมือนฮยอกแจจะเข้ามาไม่ทันใจคนร่างสูง เพราะฮันคยองลุกพรวดขึ้น ขยับทีเดียวก็กระชากแขนเล็กให้ล้มลงกลางโซฟาตัวใหญ่อย่างรวดเร็ว

            “อ้ะ พี่ฮันคยอง...”เสียงใสอุทานอย่างตกใจเมื่อถูกร่างสูงใหญ่ตามมาทาบทับ ก่อนจะเงียบเสียงลงเมื่อใบหน้าคมก้มลงมาจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย มือหนาของฮันคยองยกขึ้นแตะแก้มใสอย่างเบามือ

            “อยากรู้ไม่ใช่เหรอไงว่าฉันมีคนอื่นเหรอเปล่า”คำถามที่ทำเอาไก่น้อยถึงกับเม้มริมฝีปาก

            ใครจะกล้าบอกล่ะว่ากลัวถูกพี่ทิ้ง

            ดวงหน้าขาวที่เบือนหลบสายตาทำให้มังกรหนุ่มกดยิ้มลึก มือหนาดันคางเล็กขึ้น ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะกดจูบมุมปากที่เม้มแน่นแล้วไล่เรื่อยไปอีกด้าน สูดกลิ่นหอมกรุ่นจากร่างเล็กที่ได้แต่นอนเกร็งด้วยความเขิน

            “งั้นฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าตลอดหลายวันนี้ฉันกอดใครเหรอเปล่า”

            “อื้อ”

            จบคำ ริมฝีปากหนาก็กดจูบร้อนลงบนกลีบปากบางอย่างรวดเร็วจนฮยอกแจเผลออุทานเบาๆ เป็นการเปิดช่องให้คนร่างสูงรุกรานได้ง่ายขึ้น ลิ้นอุ่นจัดแลบเลียชิมรสหวานจากกลีบปากบางอย่างหยอกล้อ ไล้จากขวาไปซ้าย ดูดดึงกลีบปากบางด้วยสัมผัสที่โหยหา จนฮยอกแจเผลอเผยอริมฝีปากอย่างเชิญชวน อย่างที่ฮันคยองสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปชิมรสหวานล้ำอย่างไม่คิดปฏิเสธ เข้าหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่สัมผัสตอบอย่างไม่ประสา ตักตวงความหวานหอมจากร่างเล็กให้เต็มที่

            ปลายลิ้นร้อนเข้าเกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กที่ยามนี้ตอบสนองด้วยความคิดถึงไม่ต่างกัน ริมฝีปากที่ประกบไม่ห่างเพิ่มความร้อนแรงจนฮยอกแจครางอื้ออึงในลำคอ

            สัมผัสแสนเร่าร้อนที่ได้รับทำให้ร่างบางถึงกับหมดแรง มือบางเกาะต้นแขนหนาของฮันคยองแน่น เมื่อมือหนาข้างหนึ่งประคองต้นคอเล็กให้เงยขึ้นได้องศาจูบที่แนบแน่นยิ่งขึ้น
           
            “อื้อ”

            เสียงครางหวานดังแผ่วในลำคอที่ทำให้ฮันคยองผละจูบออกเพียงครู่ แล้วจึงประกบลงไปใหม่ไม่เปิดช่องให้คนร่างเล็กได้ประท้วง มือหนาอีกข้างลูบไล้กายขาวที่เรียกเสียงครางหวานในลำคอได้เป็นอย่างดี

            “หวานดีนะ”ทันทีที่ริมฝีปากของฮยอกแจเป็นอิสระ เสียงทุ้มของคนที่คร่อมทับอยู่ก็ดังขึ้น เรียกดวงหน้าขาวที่แดงซ่านอย่างรวดเร็ว ท่าทางเขินอายของฮยอกแจทำให้มาเฟียหนุ่มยิ้มบาง มือหนาแหวกคอเสื้อของร่างเล็กช้าๆ ก่อนจะกดจูบที่ลำคอระหงลากไล้ไปทั่ว ก่อนจะเม้ม ดูดดึง ใช้ฟันขบแรงๆจนขึ้นรอยแดง

            “อ๊า”

            แรงดูดดึงที่ทำให้ฮยอกแจหลุดเสียงครางเบาๆ มือบางโอบคอฮันคยองแน่นขึ้น เงยหน้าขึ้นราวเชิญชวนให้ร่างสูงชิมรสได้ถนัด

            “หวานไปทั้งตัวจริงๆ”เสียงทุ้มเอ่ยชิมริมหูเล็ก ก่อนจะขบเม้มเบาๆที่เรียกอาการสะท้านจากฮยอกแจได้เป็นอย่างดี

            “อื้อ พี่ฮัน..”

            “แต่ต่อไปนี้ของจริงแล้วนะ”

            “อ้ะ พะ..พี่ฮันคยอง”

            แต่แล้วสัมผัสราวหยอกล้อของฮันคยองก็เลือนหายไป เมื่อฮันคยองว่าจบ ริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาอีกครั้ง คราวนี้ร้อนแรงเสียจนฮยอกแจมึนงง มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อเนื้อนิ่มสัมผัสผิวขาวนุ่มที่แสนจะติดใจ ลูบไล้ทั่วตารางผิวจนร่างเล็กได้แต่ครางฮือในลำคอ

            “อื้อ”

            จูบร้อนลากไล้ผ่านผิวแก้มลงมาที่ลำคอขาว ขณะที่มือหนาก็เลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่ติ่งไตสีหวาน เพียงสะกิดเบาๆร่างเล็กก็สะดุ้งน้อยๆ ริมฝีปากล่างถูกขบเม้มเมื่ออาการเสียวซ่านแผ่กระจายจากช่องท้อง ก่อนที่ฮันคยองจะเพิ่มแรงบดขยี้จนแข็งขืนสู้มือ ขณะที่ร่างบางได้แต่แอ่นอกขาวขึ้นรับสัมผัสอย่างไม่รู้ตัว

            “อ๊ะ..อือ”

            ร่างเล็กที่ไวต่อการสัมผัส กระตุ้นอารมณ์มาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี จนฮันคยองผละออกก่อนจะกระชากเสื้อตัวบางออกจากกายเล็กอย่างรวดเร็ว แผ่นอกขาวปรากฏแก่สายตา นัยน์ตาใสแลฉ่ำหวานด้วยแรงอารมณ์ กายขาวๆที่เข้ากับสีผมสวยๆแลดูเซ็กซี่ ยั่วยวน จนฮันคยองกระตุกยิ้ม ก่อนก้มลงครอบครองแต้มตุ่มสีหวานกลางอกอย่างรวดเร็ว

            “อ้ะ อา”

            เพียงใช้ฟันขบเบาๆ ปลายเท้าเรียวก็จิกเกร็งลงบนโซฟา ดวงหน้าใสสะบัดน้อยๆ ขณะที่มือบางกำไหล่หนาแน่น เสียงครางหวานทำให้มาเฟียหนุ่มเริ่มดูดเม้มเม็ดทับทิมอย่างหิวกระหาย จนมือบางเผลอจิกเล็บลงไหล่หนาระบายอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นมา ศีรษะได้รูปแหงนเงยขึ้น

            มือหนาที่ลูบไล้ทั่วกายขาว แผ่นหลังเล็ก เริ่มลูบไล้เรื่อยลงไปที่ขอบกางเกงตัวเก่งของร่างเล็ก สัมผัสร้อนผ่านเนื้อผ้าทำให้ฮยอกแจจิกปลายเท้ากับโซฟา เสียงครางหวานอื้ออึงดังทั่วห้องรับแขกหรู ฝ่ามือบางซอนไซร้กลุ่มผมหนาที่ยังไม่ผละออกจากแผ่นอกของตนเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ

            “อ๊า..พี่ฮัน..”

            ฮันคยองดึงกางเกงของร่างบางให้หลุดออกไปพร้อมชั้นในอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะผละออกมองเรือนร่างขาวที่ตอนนี้ถูกปะพรมไปด้วยรอยสีกุหลาบทั่วแผ่นอก ลมหายใจแรงสะท้อนไปตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าด้วยสายตาวาบวับ ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้แก่นกายสีหวานกลางลำตัวอย่างหยอกเย้าด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำให้ศีรษะเล็กแหงนขึ้นส่ายไปมา

            “อ้ะ พะ..พี่ อื้อ อย่ามะ..มอง...”เสียงหวานร้องอย่างเขินอายเมื่อฮันคยองลูบไล้แก่นกายของตน แต่เสียงร้องขอนั้นกลับไม่ทำให้คนที่อารมณ์พุ่งขึ้นขีดสุดหยุดลงได้ เพราะฮันคยองกลับแหวกต้นขาขาวเนียนออกจากกัน ช่องทางสีกุหลาบดึงดูดสายตาเสียจนร่างสูงก้มลงให้ลิ้นร้อนสำรวจอย่างรวดเร็ว

            “อ้ะ”

            สัมผัสที่เบื้องล่างทำให้ศีรษะเล็กส่ายไปมาพร้อมกับร้องอื้ออึงด้วยความเสียวซ่าน ลิ้นร้อนที่ดุนดันอยู่ที่ช่องทางสีสดของตนทำให้สมองของฮยอกแจขาวโพลน แล้วยิ่งมือหนาเค้นคลึงสะโพกเล็กอย่างหนักหน่วง แล้วเลื่อนไปแหวกก้นนุ่มเพื่อสำรวจได้ทั่วถึงยิ่งขึ้น ทำให้เสียงครางหวานดังทั่วห้องรับแขก

            “อื้อ..อ๊า..แฮ่ก”

            สัมผัสชื้นที่หยอกเย้าทำให้กายเล็กบิดเร้าด้วยความรัญจวน แรงอารมณ์ที่ทำให้ฮยอกแจยิ่งแหวกขากว้าง ร่างเล็กยืดร่างให้สัมผัสกับลิ้นร้อนมากขึ้น ขณะที่เสียงครวญครางดังมาไม่หยุด

            เสียงครวญครางที่มังกรหนุ่มเริ่มทนไม่ไหว การที่เขาไม่ได้แตะต้องคนตรงหน้ามาหลายวัน ทำให้อารมณ์อยากแกล้งเลือนหายไป แก่นกายที่แข็งขืนของตนทำให้ฮันคยองผละออกเพื่อถอดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว

            “ฉันทนไม่ไหวแล้วฮยอกแจ”เสียงทุ้มพร่าที่กระซิบบอกทำให้ร่างเล็กได้แต่หน้าแดงซ่านด้วยความอาย แต่ใบหน้าคมที่กัดฟันแน่นข่มอารมณ์ของตนทำให้ฮยอกแจรู้อย่างหนึ่ง

            ตลอดเวลาที่ไม่ได้เจอกัน ฮันคยองไม่ได้มีใครอย่างเขาที่นึกกลัว และความคิดนั้นก็ทำให้ไก่น้อยกล้าที่เอ่ยประโยคแสนน่าอายออกมา

            “ขะ..เข้ามาฮะ..อื้อ..พะ..พี่ไม่ต้องทน..ก็ได้”เสียงหวานที่ดังพร้อมเสียงหอบทำให้ฮันคยองนิ่งไป ร่างเล็กที่ขาขาวแหวกออกกำลังยั่วอารมณ์เขาถึงขีดสุด และประโยคนั้นก็ทำให้ฮันคยองหยุดความคิดที่จะทำให้ร่างเล็กพร้อมกับการรับศึกหนักมากกว่านี้ มือหนาจับร่างบางให้คว่ำลง แขนเล็กทั้งสองข้างจับโซฟาเบื้องหน้าแน่น ขณะที่รับรู้ว่าร่างสูงกลับมาทาบทับพร้อมกับแก่นกายที่ดุนดันอยู่ช่องทางเบื้องหลังของตน

            ฮันคยองลูบไล้แก่นกายเล็ก ชักรูดเบาๆจนฮยอกแจครางเสียงสั่น สะโพกมนส่ายไปมาถูไถกับแก่นกายใหญ่เบื้องหลัง จนฮันคยองแทบคลั่งด้วยความต้องการ

            “จุกหน่อยนะ”

            “อื้อ”

            เสียงทุ้มพร่ากระซิบบอกก่อนที่แก่นกายขนาดใหญ่จะดันเข้าช่องทางเล็กที่ฮยอกแจเงยศีรษะขึ้นร้องเบาๆด้วยความเจ็บ พอๆกับความจุกที่แก่นกายใหญ่เข้ามาทีเดียว กิจกรรมที่ห่างหายไปหลายวันทำให้ฮันคยองบีบเค้นสะโพกเล็ก พรมจูบทั่วแผ่นหลังขาวเนียน มืออีกข้างดึงดูดความสนใจของร่างเล็กด้วยการขยับแก่นกายเล็ก รอเพียงร่างเล็กคุ้นชินกับสิ่งที่ค้างคาอยู่ ฮันคยองก็เริ่มขยับตัว จากเชื่องช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆจนความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ทำให้มือบางต้องกำโซฟาแน่น

            “อื้อ พะ..พี่ฮัน..อ๊า”

            เสียงหวานครางพร้อมกับขยับกายรับจังหวะที่ร่างสูงชักนำ ก่อนจะสะดุ้งทั้งตัวเมื่อมือหนาเอื้อมมาบดขยี้แต้มตุ่มสีเรื่อด้านหน้า จนดวงหน้าใสสะบัดไปมา

            “ดีมากฮยอกแจ ดี”เสียงทุ้มบอกพร้อมกับแก่นกายที่ขยับแรงขึ้น จนฮยอกแจได้แต่ส่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน เท้าเล็กจิกแน่น

            “อ่ะ..อ๊า”

            แก่นกายที่ขยับถี่รัวในร่างทำให้ร่างเล็กได้แต่มึนงง แรงเสียดสีกับผนังนิ่มทำให้ฮันคยองเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ความต้องการพุ่งขึ้นสูงที่สุดเมื่อช่องทางเล็กขมิบรัว

            “ดี..รัดแน่น..อึ้ก..ฮยอกแจ”เสียงทุ้มครางพร่า ขณะที่ขยับกายถี่ เสียงเนื้อกระทบเนื้อไม่ทำให้ทั้งสองสนใจเท่าจังหวะที่สอดประสานกันได้เป็นอย่างดี

            มือหนาแบะก้นนุ่มละมุนให้แก่นกายเข้าไปลึกขึ้นหมุนวนจนฮยอกแจครางเสียงสั่น เพราะจุดกระสันในกายที่ถูกกระแทกติดๆกันทำให้ดวงหน้าใสซบลงกับโซฟา ขณะที่มือยิ่งขยุ้มกำแน่น

            “อ๊ะ..อ๊า..อือ..”

            เสียงครางหวานดังถี่รัว สมองของฮยอกแจยามนี้ขาวโพลนมีเพียงสัมผัสร้อนแรงที่ทำให้ร่างแทบมอดไหม้ สัมผัสที่เขาขอรับจากแค่คนๆเดียว

            “อ๊ะ..อ๊า”จนกระทั่งใกล้เข้าสู่ปลายทาง เสียงครางหวานก็ดังถี่ ผนังนิ่มภายในยิ่งตอดรัดจนฮันคยองใส่แรงและความเร็วมากยิ่งขึ้น

            “อ๊า!!!!!!!!!!”เสียงครางหวานดังลั่นเมื่อสู่ปลายทาง แต่กลับไม่ใช่ร่างสูงเบื้องหลัง เพราะฮันคยองยังไม่อยากจะปลดปล่อยออกมา ร่างสูงบีบเค้นสะโพกมนขณะที่อีกมือก็เอื้อมไปสัมผัสแต้มตุ่มสีหวานเป็นการปลุกอารมณ์ที่เพิ่งจะถึงจุดหมายให้กลับมาอีกครั้ง

            “พี่ฮัน..อ๊ะ”เสียงหวานร้องเบาๆ เมื่อช่องทางเบื้องหลังยังถูกครอบครอง พร้อมกับที่ร่างสูงใหญ่ยังขยับแก่นกาย

            “ฉันบอก..แล้วว่าคืนนี้..เธอไม่ได้นอน”ฮันคยองขบฟันแน่น ช่องทางที่บีบรัดของร่างเล็กกำลังทำให้เขาคลั่งด้วยแรงปราถนา

            แรงขยับในกายที่ทำให้ดวงหน้าใสแหงนเงยขึ้น มือหนาที่ลูบไล้บีบเค้นไปทั่วกายทำให้อารมณ์ที่เพิ่งดับมอดลุกช่วงขึ้น

            “ตะ..แต่..อื้อ..อ๊า..”เพียงแค่จะเอ่ยปากแย้ง ร่างทั้งร่างก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อมือหนากดปลายแก่นกายเล็กเบาๆ น้ำฉ่ำสีข้นที่เพิ่งถูกปลดปล่อยออกมาปริ่มขึ้นมาอีกครั้ง และยิ่งกระตุกวาบไปทั้งร่างเมื่อถูกร่างสูงกระตุ้นอย่างต่อเนื่อง ช่องทางด้านหลังที่ยิ่งโอบรัดทำให้ฮันคยองยิ้มกริ่ม

            เพียงไม่นานเสียงครางประท้วงก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางด้วยแรงอารมณ์จากความสามารถของร่างสูงที่ชักนำจนกระทั่งฮยอกแจถึงปลายทางเป็นครั้งที่สองพร้อมๆกับมังกรหนุ่มที่ปลดปล่อยเข้าสู่กายของร่างเล็กจนไหลย้อนออกมา

            “แฮ่กๆ”เสียงหอบหายใจของสองร่างที่ประสานกันดังทั่วห้องรับแขกขนาดใหญ่ โดยที่มือหนาของฮันคยองก็ดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดทันทีที่ล้มตัวลงนอนด้านข้าง

            “อื้อ”เสียงใสร้องประท้วงอย่างแผ่วเบา เมื่อใบหน้าคมก้มสัมผัสที่ต้นคอระหงของตน เสียงร้องที่ทำให้ฮันคยองเงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม

            “พรุ่งนี้เธอไม่มีเรียนนี่ รายงานก็ไม่มี..”ประโยคที่ฮยอกแจนึกรู้ความหมายในใจ

            ง่า พูดงี้หมายความว่าถึงถูกกดทั้งวันก็ไม่เป็นไรใช่มั้ย

            แล้วเหมือนความคิดของฮยอกแจจะถูกต้อง เพราะเพียงแค่ลมหายใจกลับมาปกติ ร่างสูงก็หยัดกายลุกขึ้นคว้าร่างเล็กขึ้นอุ้มอย่างรวดเร็ว จนฮยอกแจได้แต่เกาะลำคอหนาด้วยความตกใจ

            “พะ..พี่จะทำอะไรฮะ”

            “อาบน้ำไง”จบคำฮันคยองก็หมุนกายกลับเข้าห้องนอนของตน ไม่นำพาต่อเสียงร้องที่ดังอย่างเขินอายของร่างเล็กในอ้อมกอด ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาเฟียหนุ่มไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียวแน่ๆ

            แต่..ทำกิจกรรมที่ไม่ต้องนอนทั้งคืน

..................................................

            พยายามแล้วอ่ะค่ะ แบบว่าแปลกๆไปก็อย่าถือกันเนอะ^^

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น