NC_Lesson
13
“อื้อ!!” สิ้นคำของชายหนุ่ม ริมฝีปากแสนร้ายกาจก็ประกบเข้าที่เรียวปากฉ่ำหวาน
ดูดดึงแรงๆ จนร่างเล็กต้องร้องครวญครางในลำคอ
ร่างกายที่อ่อนปวกเปียกจากจูบร้อนที่อีกฝ่ายมอบให้ยามที่ยังไม่ตื่นทำให้ไม่มีแรงแม้จะดันแผ่นอกกว้าง
มือนุ่มจึงทำได้เพียงกำชายเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้แน่น
ในขณะที่ร่างกายกำลังร้อนรุ่ม
แต่ดงแฮกลับรู้สึกอย่างหนึ่ง...ยินดี...อย่างน้อยๆ
คืนนี้เขาก็คงกลัวคนตัวสูงเสียไม่มีความเหงาเป็นเพื่อนอย่างทุกที
โดยที่หารู้ไม่ว่า...คืนนี้อาจจะไม่ได้มีเพียงจูบอย่างทุกครั้ง
“อ๊าา~” ร่างเล็กสะดุ้งสุดตัว
เมื่อฝ่ามือใหญ่กำลังเลื่อนมาสะกิดที่ยอดอกสีสดสวยจนมันชูชันจากฝ่ามือสาก
ปลายนิ้วเฝ้าเคล้นคลึงมันแรงๆ
จนคนหน้าหวานที่เพิ่งพานพบความรู้สึกนี้ได้แต่ดันไหล่กว้างกับความเสียววูบวาบ
แม้ว่าพอจะคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ดงแฮกลับไม่สามารถปฏิเสธอีกฝ่ายได้ เมื่อริมฝีปากแสนร้ายกาจยังคงกดจูบไปทั่วเรือนร่างเล็ก
ฝ่ามือใหญ่ก็กำลังเคล้นคลึงยอดอกแรงๆ จนอกบางแอ่นเข้าหาอย่างไร้หนทางหลีกหนี
“คะ...คุณคิบอม...ดะ...ได้โปรด...อ้ะ...ยะ...อย่าฮะ...”
ดงแฮร้องเสียงสั่น เมื่อหมดหนทางจะหลีกหนี อีกทั้งร่างกายยังเอาแต่โอนอ่อนต่อสัมผัสที่แสนเย็นชาทว่าร้อนแรงของเจ้าของชีวิตอย่างนี้
ฟันคมขบเม้มริมฝีปากล่างไว้เต็มแรงเมื่อชายหนุ่มยังคงคลึงหน้าอกนุ่มมืออย่างไม่ผ่อนแรง
“อยากให้หยุดหรือ...”
“อ้ะ...อึ้ก...”
นัยน์ตาคมตวัดมองร่างที่สั่นระริกใต้ร่างเขา
เอวบางบิดไปมาน้อยๆ อย่างเสียวซ่านกับฝ่ามือที่ปรนเปรอช่วงบน
นัยน์ตาหวานปนโศกของเด็กน้อยก็หวานฉ่ำด้วยแรงอารมณ์
เรียวปากบวมช้ำจากรสจูบและค่อยๆ
เผยอส่งเสียงครางเครือเบาๆ...เด็กน้อยคนนี้พร้อมแล้วสำหรับบทเรียนต่อๆ ไป
“ดงแฮไม่....อื้อ....ยะ...อย่าเลียฮะ...อ๊าาา...ดะ...ได้โปรด...”
ดงแฮเกือบจะหวีดร้องออกมาอย่างเสียวซ่าน ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่
เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของคนหน้าดุก้มลงดูดกลืนยอดอกที่ชูชันผ่านเสื้อนอน
ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียไปมาผ่านผ้าเนื้อบางจนความเสียวซ่านยิ่งทวีขึ้นเรื่อยๆ
มือเรียวกำไหล่กว้างแน่นเพื่อระบายความรู้สึกออกมา
“ยะ...อย่า...ดงแฮ...อึ้ก...รู้สึกมากไปแล้ว...”
เด็กน้อยสารภาพอย่างอับอาย เมื่อความร้อนยิ่งแล่นลงสู่กลางลำตัว
รับรู้ได้ว่าแก่นกายตนตื่นเต็มที่จนดุนดันแผ่นท้องแกร่งของคนตรงหน้า
ใบหน้าหวานเอียงหลบไปอีกทางเมื่อคิบอมใช้ฟันคมขบเบาๆ
“ฉันไม่ชอบคนขัดใจ
เธอก็น่าจะรู้แล้ว”
คิบอมเลื่อนใบหน้าขึ้นมาสบกับนัยน์ตาหวานที่หรี่ปรือฉ่ำด้วยน้ำหยดใส
มือเรียวก็กำไหล่เขาไว้แน่นจนแทบจะจิกเนื้อลงไป
แววตาเรียบเฉยที่เห็นเป็นประจำกำลังทอประกายด้วยความต้องการจนดงแฮหน้าร้อนวูบ
“ดงแฮ...คะ...คือ...อื้อ!!!”
คนหน้าหวานที่กำลังพยายามดึงสติของตัวเองเพื่ออธิบายเสียงสั่นเป็นอันเบิกตากว้าง
เสียงหวานหวีดร้องออกมา
ขณะที่แผ่นอกบอบบางเด้งขึ้นราวกับเชิญชวนให้ริมฝีปากอุ่นร้อนที่ก้มลงครอบครองยอดอกอีกข้างดูดกลืนมากกว่านี้
“ยะ...อย่า...ดงแฮ...เสียว...คะ...คุณคิบอม...ยะ..อย่า...ดงแฮ...เสียว...อ๊า...”
คนหน้าหวานถึงคราวร้องไม่เป็นภาษาเมื่อความเสียดเสียวพุ่งทะยานขึ้นมาในอก
มือเรียวที่บีบไหล่กว้างต้องป่ายปัดไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างอดรนทนไม่ไหว
อากัปกริยาที่ทำให้ชายหนุ่มชะงักไปนิด ก่อนที่ริมฝีปากจะยกขึ้น
“อกซ้ายสินะ”
คิบอมว่าเสียงต่ำ ขณะที่มองร่างเล็กที่นอนทรุดไปหอบหายใจแรงๆ
ไม่กล้าแม้จะสบสายตากับเขา ยอดอกสีหวานชูชันดุนดันผ่านเสื้อนอนที่ชุ่มด้วยน้ำลาย
เดาได้ว่าจุดไวความรู้สึกของร่างเล็กอีกแห่งคือ...ยอดอกข้างซ้าย
“ยะ...อย่ามองฮะ...แฮ่ก...ดงแฮอาย...”
เด็กน้อยหน้าหวานหอบหายใจพลางส่งเสียงที่สั่นเครือบอกเบาๆ จนชายหนุ่มพอใจกับร่างเล็กที่แสนหวานเหมือนดอกไม้แรกแย้มกำลังนอนหมดเรี่ยวแรงใต้ร่างของเขา
ทำให้แทนที่จะหยุด ฝ่ามือใหญ่กลับลูบแผ่นท้องแบนราบจนดงแฮกัดริมฝีปากแน่น
“คะ...คิบอมยะ...อย่า...”
“ฉันไม่ชอบคนขัดคำสั่ง! ดงแฮ!!” เสียงหวานที่ร้องอย่างตื่นตระหนกทำให้คิบอมแทรกขึ้นมาเสียงเฉียบขาด
นัยน์ตาคมที่แสนมีอำนาจตวัดมองจนดงแฮได้แต่ขบเม้มริมฝีปากเข้าหากัน
นัยน์ตาหวานมองฝ่ามือใหญ่ที่แตะต้องแผ่นท้องเขาอย่างเกรงๆ
ดงแฮรู้ดีว่าไม่สามารถห้ามปรามคนตัวโตได้
แต่เขากลัว...กลัวสัมผัสที่ทำให้ร่างกายนี้เหมือนไม่ใช่ของตัวเอง
“อ้ะ!!!” คนตัวเล็กส่ายสะบัดหน้าแรงๆ
เมื่อฝ่ามือใหญ่สอดเข้าไปยังกางเกงนอนตัวโคร่ง
ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ไปตามแก่นกายเล็กที่ตื่นเต็มที่จนแก้มใสแดงก่ำ
แผ่นท้องหดเกร็งด้วยความเสียววาบ
“คะ...คุณคิบอม...อ้ะ...”
ดงแฮกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ เมื่อมือใหญ่สะกิดปลายยอดเบาๆ
แล้วค่อยใช้ฝ่ามือกำรอบแล้วขยับอย่างเชื่องช้า
เสียงหวานที่สั่นพร่าร้องครวญครางเบาๆ
จนคนที่ซุกไซ้ไปทั่วลำคอระหงเคลื่อนตัวไปบดจูบที่เรียวปากที่เผยอน้อยๆ
จูบที่แฝงด้วยความปรารถนาที่รุนแรง ปลายลิ้นแสนร้ายกาจที่ทำให้ดงแฮสมองขาวโพลน
คิดอะไรไม่ออก นอกจากความต้องการทางเพศที่ถูกอีกฝ่ายยัดเยียดให้
ฝ่ามือใหญ่ที่ขยับเร็วและแรงขึ้น
ทำให้ดงแฮได้แต่เกาะเกี่ยวแผ่นหลังกว้างแน่น
สะโพกมนเริ่มขยับกายเข้าหาฝ่ามือใหญ่อย่างไม่รู้ตัว
เรียวปากที่ถูกประกบเอาไว้แน่นมีแต่ยิ่งเร่งความต้องการของร่างเล็กให้สูงขึ้นไปอีก...ตามความต้องการของคิบอมที่ว่า...ดงแฮจะลุ่มหลงสัมผัสของเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น
“อาห์...”
คนหน้าหวานหอบหายใจแรงๆ ยามที่คนตัวโตผละออกเพียงนิด ริมฝีปากกอบโกยอากาศเข้าปอด
ขณะที่เหงื่อเม็ดเล็กไหลซึมไปทั่วกาย
ทั้งที่เวลานี้ทั้งสองยังมีชุดนอนครบชุดคลุมกาย แต่ดงแฮกลับรู้สึกว่าตัวเองเปล่าเปลือยต่อหน้าสายตาคู่คมตรงหน้า
คิบอมกระตุกยิ้มพอใจ
ท่อนเนื้อร้อนปวดหนึบอยู่กลางลำตัว
เพียงเพราะได้สูดดมความหอมละมุนของเด็กน้อยคนนี้
ดงแฮคงไม่รู้หรอกว่าเพียงแค่ถูกปลุกเร้านิดๆ หน่อยๆ
กลิ่นหอมของคนหน้าหวานที่ผสมผสานกับกลิ่นของเซ็กส์ก็อบอวลไปทั่ว...มันยิ่งทำให้เขาอยากจะกลืนกินคนตัวเล็กเสียเดี๋ยวนี้
คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไปจริงๆ
“คะ...คุณคิบอม...”
คนหน้าหวานแทบจะชักมือกลับ
เมื่อมือใหญ่จับมือของเขาสอดเข้าไปที่เสื้อนอนของคนตัวโต
แผ่นอกกว้างที่สัมผัสได้แต่ถึงกล้ามเนื้อที่เรียงตัวสวย
ทำให้คนที่กำลังถูกปรนเปรอช่วงล่างกล้าๆ กลัวๆ ทว่า เมื่อคิบอมขยับมือให้เร็วขึ้น
ดงแฮก็แทบจะจิกมือลงกับแผ่นอกกว้างนั้น
“อื้อ...อ้ะ..อ๊า...มะ...ไหว...”
ดงแฮเชิดหน้าขึ้นสูง เมื่อคิบอมขยับมือเร็วขึ้น
ขณะที่มืออีกข้างก็บังคับมือนิ่มให้ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกของตน เพียงพักเดียว
ดงแฮก็ไม่รู้ตัวเลยว่าสอดแขนเข้าไปยังเสื้อนอนของอีกฝ่ายทั้งสองข้าง
ลูบไปตามผิวเนื้อร้อนผ่าวอย่างหวังระบายความวาบหวามของตน
“ถอดเสื้อฉันดงแฮ”
ชายหนุ่มกระซิบพร่าชิดริมหูจนคนหน้าหวานปรือตาขึ้นมองช้าๆ
มือเรียวที่ลูบไล้ไปตามแผ่นอกอีกฝ่ายอย่างหลงใหลขยับมือมาแกะกระดุมเสื้อมือไม้สั่น
เมื่อคิบอมกำลังกลั่นแกล้งด้วยการขยับมือเร็วๆ สลับกับเนิบช้าแทบขาดใจ
ฟึ่บ
ขณะเดียวกับคิบอมก็ถกกางเกงนอนตัวเล็กลงไปชิดข้อเท้าเรียวอย่างที่ดงแฮไม่ทันตั้งตัว
นัยน์ตาหวานเบิกกว้างยามที่ก้มลงเห็นแก่นกายสีหวานที่สั่นระริกของตนกำลังถูกฝ่ามือใหญ่กอบกำเอาไว้
ภาพที่แสนน่าอาย
แต่ดงแฮกลับรู้สึกว่ายิ่งเห็นมากเท่าไหร่
ความต้องการของเขาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้นจนน้ำสีขุ่นที่ฉ่ำเยิ้มส่วนปลายยิ่งไหลซึมออกมาบ่งบอกความรู้สึก
แม้จะอายแสนอาย แต่อารมณ์ที่ถูกคนตัวโตปลุกขึ้นมาก็พัดโหมมากเสียจนไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้
คิบอมจัดการกระชากเสื้อนอนตัวเองให้พ้นทาง
แล้วกลับมาประกบจูบกับเรียวปากแสนหวานจนดงแฮครางเครือในลำคอ ร่างบางกระตุกแรงๆ
แทบทุกครั้งที่เขาขยับมือ
“คะ..คุณคิบอม...อ้ะ...อาห์...ได้โปรด...ยะ...อย่าหยุด...ดงแฮ...อ๊าาา...มะ...ไม่ไหวแล้ว...”
คนหน้าหวานร้องขออย่างหมดสิ้นความอาย
เมื่อความต้องการพุ่งขึ้นจนเกือบจะแตะขอบปลายอารมณ์ก็ถูกคนตัวโตฉุดรั้งกลับมาด้วยการขยับมือเป็นจังหวะที่แสนเนิบช้า...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
จนเด็กน้อยต้องร้องขออย่างทนไม่ได้อีกต่อไป
คิบอมเพียงกระตุกยิ้มนิดๆ
ทั้งที่เรือนกายแกร่งกำลังร้อนรุ่มด้วยความต้องการ
เรือนร่างบอบบางที่อยู่ใต้ร่างกำลังทำให้เขาอยากจะระบายความอัดอั้นกับช่องทางอุ่นแคบที่ยังไม่มีใครเคยสัมผัส
แต่รู้ดี...ยังไม่ถึงเวลา
เขาจะทำให้เด็กน้อยลุ่มหลงมากกว่านี้
เรียนรู้และหมกมุ่นในเซ็กส์ของเขามากกว่านี้...จนสามารถตอบสนองเขาได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“คุณคิบอม!!” ดงแฮร้องเบาๆ
เมื่อมือใหญ่บังคับให้ฝ่ามือเล็กสอดเข้าไปในกางเกงนอนตัวใหญ่ของคิบอม
ปลายนิ้วที่แตะต้องความร้อนผ่าวและขนาดที่ขยับขยายเต็มฝ่ามือทำให้ดงแฮได้แต่สะท้านวูบ
แก้มใสที่แดงก่ำด้วยแรงอารมณ์ยิ่งแดงจัด
“ลูบมัน ดงแฮ”
เสียงต่ำๆ
ที่สั่งชิดริมหูควรจะทำให้คนหน้าหวานรู้สึกกลัว
หากแต่ลมหายใจร้อนผ่าวและแก่นกายที่แสนใหญ่โตนั่นกลับทำให้มือเรียวลูบไล้ไปตามความยาวอย่างเผลอไผล
เรือนร่างเล็กยิ่งรู้สึกถึงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ...เพียงแค่แตะต้องอีกฝ่าย
“ใช่...อืม...ทำเหมือนที่ฉันทำให้เธอ...”
เสียงทุ้มกระซิบสั่งชิดริมหู สอนสั่งให้คนหน้าหวานรู้จักปรนเปรอให้เขาบ้าง
ซึ่งคนที่กล้าๆ กลัวๆ ในคราวแรกกลับลูบไปตามความยาวอย่างเผลอไผล
ความอุ่นร้อนและขนาดของมันทำให้ดงแฮเผลอกำรอบแล้วรูดรั้งเบาๆ
“ยะ...อย่างนี้หรือฮะ...”
ดงแฮช้อนตาที่ฉ่ำปรอยขึ้นสบ
ขณะที่ใช้มือทั้งสองข้างสอดลึกเข้าไปในกางเกงนอนตัวใหญ่
จนคิบอมเผลอขยับมือชักรูดแก่นกายเล็กให้แรงขึ้น
“อ๊าา!!!...ระ...เร็วไป...อ้ะๆ...อาห์...” คนตัวเล็กหวีดร้องออกมา
ขณะที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังใช้สองมือประคองความใหญ่โตแล้วชักรูดไปพร้อมกันจนนัยน์ตาคมวาววับ
ฟึ่บๆ
เสียงของแท่งเนื้อร้อนที่สอดประสานเข้าหาฝ่ามือนุ่มดังสะท้อนกับเสียงของฝ่ามือใหญ่ที่กอบกำของดงแฮเสียแน่น
เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลซึมทั่วแผ่นหลังของทั้งสอง
นัยน์ตาคมวาวที่จ้องใบหน้าหวานไม่วางตายิ่งทำให้ดงแฮได้แต่นอนระทดระทวย
ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
“อ๊า...อ้ะ...ดงแฮ...มะ...ไม่ไหวแล้ว....”
ร่างเล็กหวีดร้องออกมาสุดเสียง เมื่อความเสียวซ่านมาถึงจุดหมาย
นัยน์ตากลมโตหลับแน่นสัมผัสได้ถึงแรงระเบิดพรูกลางตัว
เกร็งตัวพร้อมกับหยาดน้ำขุ่นที่ทะลักเต็มฝ่ามือใหญ่
ทรุดกายลงนอนแนบกับฟูกนุ่มอย่างสิ้นแรง
“แฮ่ก...แฮ่ก”
เสียงหวานที่หอบสั่นสะท้อนไปทั่วห้องนอนกว้าง
ทว่าความใหญ่โตที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยทำให้คิบอมคว้าเรือนร่างเล็กมาประกบจูบอย่างแนบแน่น
สะบัดกางเกงนอนให้พ้นทาง ขณะที่ดงแฮก็เริ่มขยับอีกครั้งอย่างเงอะงะ
ทว่าความไม่เป็นงานของดงแฮกลับยิ่งเร่งเร้าความต้องการของชายหนุ่มมาถึงจุดหมายปลายทาง
“เร็วอีก...ดงแฮ”
เสียงทุ้มสั่งริมหู
นัยน์ตาหวานที่เผลอสบเข้ากับนัยน์ตาคมจนสบเห็นความปรารถนาที่ดิบเถื่อนฉายลึกในแววตาให้กายร้อนวูบ
ฝ่ามือเล็กยิ่งขยับรูดรั้งให้แรงขึ้นเรื่อยๆ
“อ้ะ...คุณคิบอม”
ใบหน้าคมคายที่ซุกไซ้เข้าที่ลำคอระหงพร้อมกับระดมจูบแรงๆ
ระบายความอัดอั้นทำให้คนหน้าหวานยิ่งขยับกายให้อีกฝ่ายเร็วขึ้น
“อืมมมม!!!!” เสียงคำรามที่ดังชิดลำคอระหง ทำให้คนตัวเล็กตัวสั่นสะท้าน
ร่างกายที่ปลดปล่อยไปแล้วกลับก่อเกิดอารมณ์ครั้งใหม่อย่างง่ายดาย
จนต้องนอนคู้ร่างเข้าหากัน ขาเรียวบีบเข้าหากันแน่น
แล้วก็หลับตาแน่นเมื่อหยาดน้ำขุ่นขาวทะลักมาเปรอะเปื้อนมือ
..................................................
กลับไปอ่านต่อได้ที่
ขอบคุณค่ะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น